Er zijn wel meer verhalen over, ook in mijn omgeving.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 13:55 schreef Lavenderr het volgende:
Zonder gekheid, ik vind dat kleine kinderen vaak heel wijs kunnen kijken, alsof ze alles al weten.
Gewoon dit soort verhalen in een topic is toch niks mis mee?quote:
Mooi is dat he?quote:Op dinsdag 19 juli 2011 15:28 schreef Michielos het volgende:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Yep is mooi om te zien!quote:Op dinsdag 19 juli 2011 15:52 schreef Lavenderr het volgende:
[..]
Mooi is dat he?
Ik vind het ook geweldig als zo'n kindje van heel ernstig kijken ineens lacht.Zie je die lach als het ware openbreken in dat snoetje, pure blijdschap. Zie je alleen bij kleine kinderen.
Bij sommige kinderen zou je idd aan reincarnatie kunnen denken, zo wijs kijken die. Fascinerend vind ik dat. Ik heb een neefje, toen die klein was kon hij zo streng kijken, op het boze af. Keek hij je doordringend aan met die helblauwe ogen. En niet even, nee, lang.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 16:36 schreef BertV het volgende:
Als je in reïncarnatie geloofd (geloof ik niet) dan zou je kunnen beredeneren dat het geheugen van een kind nog sporen bevat van het vorige leven.
Mijn nicht scheen, als peuter, ook dingen te weten van vroeger.
Ze is nu heldervoelend etc en wist ook 100% zeker dat ik een zoon zou krijgen en dat bleek een meisje. Het blijkt dus geen exacte wetenschap.
idd, maar het blijft interessant, het lacherige weghonen zegt wat over de onzekerheid van die personen.quote:
Als het inderdaad een oude ziel blijkt te zijn, zou ik ook rebels worden na 5 mensenlevens ofzoquote:Op dinsdag 19 juli 2011 16:40 schreef Lavenderr het volgende:
[..]
Bij sommige kinderen zou je idd aan reincarnatie kunnen denken, zo wijs kijken die. Fascinerend vind ik dat. Ik heb een neefje, toen die klein was kon hij zo streng kijken, op het boze af. Keek hij je doordringend aan met die helblauwe ogen. En niet even, nee, lang.
Daar werden sommige mensen weleens ongemakkelijk van.
Dus bij hem dacht ik weleens dat het een oude ziel was, maar ja, dat is mijn inkleuring, hoeft helemaal niet waar te zijn natuurlijk.
Nu is het een lastige puber
Het zou idd de boze blik kunnen verklarenquote:Op dinsdag 19 juli 2011 16:42 schreef Michielos het volgende:
[..]
Als het inderdaad een oude ziel blijkt te zijn, zou ik ook rebels worden na 5 mensenlevens ofzoExperimenteren for the win!
Kinderen hebben idd een rijke fantasie, plus een openheid en een soort onschuld, heel puur.quote:Op zaterdag 6 augustus 2011 01:14 schreef Bill_E het volgende:
Interessante vraag, en tevens een schopje, ik denk dat het antwoord tweeledig is.
Kinderen hebben een rijke fantasie, waarschijnlijk beelden ze zich veel in.
Maar aan de andere kant zeggen de ouders heel vaak dat er niets is. Als je maar vaak genoeg hoort dat er niets is, ga je er in geloven en ook niets meer zien. Dat kinderen ergens bang van zijn wil zeggen dat ze het niet snappen. Maar wellicht zien ze echt wel iets, en begrijpen ze het niet.
Ik heb ook voldoende dingen gezien toen ik kind was. Dit waren geen spoken, of geesten. Maar veel later heb ik het kunnen verklaren als herinneringen uit het verleden. Een andere tijd, een ander leven. Beelden die toen erg traumatisch waren, beelden die nu pas verklaard zijn.
Nu weet ik niet of ik dat serieus moet nemen?quote:Op maandag 8 augustus 2011 16:19 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
Ik was een keer met school in een bos, en er lag ook een beetje blubber overal.
Toen ik een stukje van de rest verwijderd was liep ik op zo'n blubberplas, en het begon tegen me te praten. Serieus. Ik weet niet wat het zei want ik ben meteen weggerend.
Waarom zou ik dit verzinnen?quote:Op maandag 8 augustus 2011 16:28 schreef vogeltjesdans het volgende:
[..]
Nu weet ik niet of ik dat serieus moet nemen?
Een pratende 'blubberplas' (quote:Op maandag 8 augustus 2011 16:53 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
Waarom zou ik dit verzinnen?
Alledaagse dingen horen ook helemaal niet in TRU.quote:Op maandag 8 augustus 2011 17:01 schreef R0N1N het volgende:
[..]
Een pratende 'blubberplas' () klinkt nou niet bepaald 'alledaags' en zo ...
TRUequote:Op maandag 8 augustus 2011 17:17 schreef Ikbenmijnwachtwoordkwijt het volgende:
[..]
Alledaagse dingen horen ook helemaal niet in TRU.
Denk dat je dat helemaal goed hebt. Het leven is zo gehaast en kinderen hebben vaak heel lange verhalen met veel en toen en toen er in, en dat wordt nog weleens afgekapt omdat er niet altijd de tijd voor is in dit jachtige leven.quote:Op vrijdag 12 augustus 2011 08:53 schreef Darkwolf het volgende:
Kleine kinderen zien en horen meer, omdat ze nog puur zijn.
Als zo'n kind opgroet word het geleerd op een hele andere manier te denken en tevens te luisteren naar menselijke spraak. Steeds meer worden de zintuigen dagelijks gebombardeerd door eindeloze informatie.
Wij mensen zijn vergeten te luisteren. Stel, ik zou een kind hebben en deze zegt met de hond te kunnen communiceren... dan zou ik dat enkel maar stimuleren.
(Het handige is dat ik ook met dieren kan communiceren en het zou kunnen verifieeren zelfs.)
Mijn ouders hebben mij ook bijgestaan en begleiding geboden toen ik als klein kind entiteiten zag ipv het maar als fantasie af te schrijven.
Sommige kleine kinderen zijn dermatige gevoelig, dat ze zelfs met kortzichtige ouders hun talenten blijven behouden op latere leeftijd. Toch helaas zijn er ook veel kinderen die aan hun lot worden overgelaten.
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thoughtquote:Op vrijdag 12 augustus 2011 08:53 schreef Darkwolf het volgende:
Kleine kinderen zien en horen meer, omdat ze nog puur zijn.
Als zo'n kind opgroet word het geleerd op een hele andere manier te denken en tevens te luisteren naar menselijke spraak. Steeds meer worden de zintuigen dagelijks gebombardeerd door eindeloze informatie.
Wij mensen zijn vergeten te luisteren. Stel, ik zou een kind hebben en deze zegt met de hond te kunnen communiceren... dan zou ik dat enkel maar stimuleren.
(Het handige is dat ik ook met dieren kan communiceren en het zou kunnen verifieeren zelfs.)
Mijn ouders hebben mij ook bijgestaan en begleiding geboden toen ik als klein kind entiteiten zag ipv het maar als fantasie af te schrijven.
Sommige kleine kinderen zijn dermatige gevoelig, dat ze zelfs met kortzichtige ouders hun talenten blijven behouden op latere leeftijd. Toch helaas zijn er ook veel kinderen die aan hun lot worden overgelaten.
Hier ben ik het dus geheel mee eens.quote:Op dinsdag 19 juli 2011 15:28 schreef Michielos het volgende:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Het punt is dat kinderen nog geen ervaringset hebben waaraan ze hun waarnemingen kunnen spiegelen af hier waarde aan weten toe te kennen. Aan de ene kant maakt het dat moeilijk om ergens waarde aan toe te kennen, aan de andere kant beperk je je daarmee door je eigen ervaringset op je waarneming los te laten (ik heb het nog nooit eerder waargenomen, me is altijd verteld dat het onzin is en dus zal het vast wel niet bestaan).quote:Op dinsdag 19 juli 2011 15:28 schreef Michielos het volgende:
Ik reageerde OT. Kinderen in die leeftijdsfase denken niet rationeel, maar magisch. Voor hun zijn spoken onder het bed net zo echt als het bed zelf. Verder zijn de hersenen van kinderen in die leeftijd in volle ontwikkeling. Logisch dat ze dan ook geen onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie. Naarmate de leeftijd en de hersenontwikkeling vordert, verdwijnt dit langzamerhand. Ik zie niet echt het TRU gehalte aan een standaard kinderverhaal, iets wat elk kind in meer of mindere mate wel heeft meegemaakt. Ik kan bijvoorbeeld goede en spannende verhalen vertellen over toen ik een man op mijn kamer zag totdat het licht aanging toen ik schreeuwde(mijn pa kwam). Het hoort gewoon bij de leeftijd.
Dit sluit ik zeker niet uit inderdaad.quote:Op zaterdag 13 augustus 2011 08:34 schreef Neuroscience het volgende:
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thought
Of je bent door de stimuli van de ouders en andere mensen in de omgeving gaan aannemen dat wat je ervaart niet echt is. Ik denk, weet wel zeker, dat dat veel vaker het geval is.quote:Op zaterdag 13 augustus 2011 08:34 schreef Neuroscience het volgende:
[..]
Zou het niet zo kunnen zijn, dat door die stimuli van je ouders, je die rijke fantasie voor waar bent gaan aannemen? Dat is eigenlijk dezelfde redenering als die hier in het topic al gegeven is, namelijk dat kinderen afleren alles wat door het brein gezien wordt als waar aan te nemen, maar dan dan de andere kant op. Just a thought
Believing is seeing. Maar goed, ik kan eigenlijk verder niets met dit topic, omdat ik me niet kan herinneren als kind ooit dingen gezien te hebben die in TRU zouden thuishoren.quote:Op maandag 15 augustus 2011 09:23 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Of je bent door de stimuli van de ouders en andere mensen in de omgeving gaan aannemen dat wat je ervaart niet echt is. Ik denk, weet wel zeker, dat dat veel vaker het geval is.
Niet op die leeftijd. dat geldt alleen als je verteld is dat wat je ziet niet kan. Dan pas hoef je die discussie aan te gaan. Niet wanneer het puur de ervaring is.quote:Op maandag 15 augustus 2011 09:27 schreef Neuroscience het volgende:
[..]
Believing is seeing. Maar goed, ik kan eigenlijk verder niets met dit topic, omdat ik me niet kan herinneren als kind ooit dingen gezien te hebben die in TRU zouden thuishoren.
Ach, arm kind, had je geen vader of moeder die je in hun nek zette ? Dan zie je toch echt meer (tenzij je vader/moeder een pygmee is uiteraard)quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 19:06 schreef Lumberbob het volgende:
stond als kind in de menigte en zag helemaal niks... ja, hoop benen. Zie het niet zo.
neuh ik was een gigantisch bol kind. kon ik ze nie aandoen.quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 19:46 schreef R0N1N het volgende:
[..]
Ach, arm kind, had je geen vader of moeder die je in hun nek zette ? Dan zie je toch echt meer (tenzij je vader/moeder een pygmee is uiteraard)
FYI, Harvard is in de VS dus die was 't iig niet. in Engeland zitten Oxford en Cambridge.quote:Op zaterdag 20 augustus 2011 01:29 schreef Lumberbob het volgende:
[..]
neuh ik was een gigantisch bol kind. kon ik ze nie aandoen.
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 20:47 schreef Fatihtjuh het volgende:
Mijn leerkracht Nederlands 2 jaar geleden had ook zoiets verteld. Zij zei dat we maar 1/4 van onze hersenen "bewust gebruiken".
We gebruiken het weliswaar voor 100%, maar niet naar vol vermogen. De vraag is of dat ook wel zo gezond zou zijn, als we dat wel dedenquote:Op zaterdag 20 augustus 2011 01:37 schreef Michielos het volgende:
[..]
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.
Natuurlijk maar ik zei "bewust gebruiken". 3/4 wordt onbewust gebruikt voor andere doeleinden.quote:Op zaterdag 20 augustus 2011 01:37 schreef Michielos het volgende:
[..]
Oudste mythe ooit. We gebruiken 100% van onze hersenen. Indien dit niet het geval zou zijn, zouden we dood zijn.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |