Wat een enorm trieste aflevering dit zeg.
Die moeder had ook duidelijk een verstandelijke beperking en vader een simpelmans die op zijn manier nog dingen wilde regelen voor dochter. Maar totaal onmachtig.
Wat een faal van de hulpverlening. Zo'n jong meisje in zo'n situatie..... als er een hulp nodig heeft, is zij het wel en.. dan wordt ze dus juist niet echt geholpen omdat ze eigenlijk te veel hulp nodig heeft.....
Dus laten ze het maar een beetje gaan.. gevolg: zwangerschap en het volgende wezentje op de wereld dat niet opgevoed kan worden.
Einde van het liedje: Rebecca is nog even hulpeloos en verloren en waarschijnlijk nu ook radeloos omdat ze haar kind kwijt is.
Wat een onmacht van alles en iedereen. Wat triest en wat beschamend dat we in ontwikkeld land niet in staat zijn om de echt onmachtigen, de hulpelozen te helpen.
Die arme zus... zulke ouders. En ook nog de zorg om die zus.
Zei moeder nou dat ze wel 5 of 6 kinderen had grootgebracht....

Waar zijn die kinderen dan allemaal gebleven en wat is daar dan in godsnaam van terecht gekomen?
Niets van dit alles is een wezensvreemde ontmoeting tussen een jij en een ik, zodat we nooit of te nimmer zullen weten wie die jij is en wie die ik.