OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dan schaam je je stiekem? Doe even niet zo gek! Ik heb zelf tijden in de vriend-is-niet-klaar-fase gezeten (waar hij nu zelf behoorlijke moeite mee heeft, want hij beseft nu pas hoe graag ook hij wil) en snap heel goed hoe ku...uh..niet zo fijn dat is! 
Ik heb een heftig ziekenhuisweekje achter de rug en dan vliegt het me gewoon even allemaal extra aan. Normaal gesproken gaat het erg goed met me hoor. Tot nu toe relatief weinig last vd chemos en de tumor reageert erg goed. Is nu al stukken kleiner! Het rammelen probeer ik zoveel mogelijk weg te stoppen, want dat is het enige wat tot nu toe echt heel moeilijk is.
Ik heb een heftig ziekenhuisweekje achter de rug en dan vliegt het me gewoon even allemaal extra aan. Normaal gesproken gaat het erg goed met me hoor. Tot nu toe relatief weinig last vd chemos en de tumor reageert erg goed. Is nu al stukken kleiner! Het rammelen probeer ik zoveel mogelijk weg te stoppen, want dat is het enige wat tot nu toe echt heel moeilijk is.
Hey! 
Toevallig was ik net vanmorgen aan het terugzoeken en lezen hoe het nu met je gaat.
Fijn dat de tumor zo goed reageert op te behandeling.
En een dikke
voor het rammelen. 
Toevallig was ik net vanmorgen aan het terugzoeken en lezen hoe het nu met je gaat. Fijn dat de tumor zo goed reageert op te behandeling.
En een dikke
voor het rammelen.
***
Mula, sorry...ik had je verhaal wel gelezen, maar kan helaas niet alles onthouden
Ik hoop voor je dat die tumor snel uit je lichaam is verdwenen en dat het goed blijft gaan met je! Ook hoop ik voor je dat je na die 5 jaar er toch gewoon voor kunt gaan en alles goed komt....
sorry ben niet zo goed in het verwoorden van die dingen
Sterkte, succes en alles wat je nodig hebt
Ik hoop voor je dat die tumor snel uit je lichaam is verdwenen en dat het goed blijft gaan met je! Ook hoop ik voor je dat je na die 5 jaar er toch gewoon voor kunt gaan en alles goed komt....
sorry ben niet zo goed in het verwoorden van die dingen
Sterkte, succes en alles wat je nodig hebt
Wat fijn dat het tot nu toe zo 'goed' gaat. Dat de behandelingen niet al te zwaar zijn en dat de tumor er zo goed op reageert!
En het rammelen wegstoppen is ook niet iets dat je zomaar even doet, vooral niet als je niet weet of je er ooit weer aan kunt gaan toegeven.
Je klinkt zo sterk in je posts, dat dat maar een goede graadmeter mag zijn voor de werkelijkheid!
En het rammelen wegstoppen is ook niet iets dat je zomaar even doet, vooral niet als je niet weet of je er ooit weer aan kunt gaan toegeven.
Je klinkt zo sterk in je posts, dat dat maar een goede graadmeter mag zijn voor de werkelijkheid!
Ik weet niet of ik sterk ben. Wel realistisch, nuchter en nonchalant over het hele gebeuren. Ja, ik kan dood gaan, maar ik kan ook net zo goed blijven leven. Bezig zijn met leven is constructiever dan bezig zijn met doodgaan op dit moment, dus doe ik dat maar. Het gerammel is daarbij best moeilijk, want stiekem vraag ik me heel soms af hoe belangrijk overleven is met alle bijwerkingen vd behandelingen en de mogelijkheid dat ik nooit een kind krijg. Dit klinkt stukken zwaarder dan het is, maar toch schiet het soms door mn hoofd.
Geopereerd worden en vervolgens dankzij het gas dat in mn buik gespoten is, eruitzien of ik 4 of 5 maanden zwanger ben, helpt trouwens ook niet echt bij het rammelen.
Geopereerd worden en vervolgens dankzij het gas dat in mn buik gespoten is, eruitzien of ik 4 of 5 maanden zwanger ben, helpt trouwens ook niet echt bij het rammelen.
het feit dat je perspectief op eventueel kinderen krijgen zo plotsklaps is verstoord door deze heftige basale 'eerst maar eens overleven' strijd lijkt me ook heel erg ingewikkeld om mee om te gaan Mula. toch zit er niks anders op dan nu eerst op die overleving in te zetten, en straks maar weer verder kijken naar de mogelijkheden tot ouderschap... heel veel sterkte in elk geval met alle behandelingen! heb je adoptie ook al eens overwogen samen?
heb je adoptie ook al eens overwogen samen?
in de haak.
Oh Mula, wat heftig zeg 
Kon je het rammelen tijdelijk maar even uitzetten dan he, om gewoon over een paar jaar, gezond & wel, alsnog een kindje te gaan maken. Ik gun het je van harte!
Het rammelt hier. Hard
Vorige week bij de gyn geweest om mijn spiraal te laten verwijderen. Ik reageerde er erg slecht op en na 7 maanden geklooi vond ik het welletjes: eruit met dat ding.
Het was een voor mij bekende gyn, ik heb in februari tijdens mijn ziekenhuisopname veel met hem te maken gehad en hij heeft toen ook de curettage gedaan.
Ik had mezelf voorgenomen niet te gaan huilen, maar al toen ik hem de hand schudde kwamen de tissues op tafel. Want ik rammel, ik rammel hard en ik kan er niks aan doen
We hebben een goed gesprek gehad. Of nou ja, ik snikte als een kip zonder kop en hij probeerde me ervan te overtuigen dat ik mezelf en mijn keuzes heus niet hoefde te verdedigen en dat het ziekenhuis, als ik nog eens zwanger mocht raken, volledig achter me zou staan en me zou steunen waar en hoe lang ook maar nodig zou zijn.
En als ik over een paar maanden weer eens met hem wilde komen praten dan mocht dat
Morgen zou mijn uitgerekende datum zijn geweest. Het is een rare periode waarbij zoveel mensen om me heen lijken te bevallen of zwanger te zijn.
Of het rammelen doelloos is... weet ik niet.
Of ik het aandurf en of ik M. overtuigd krijg is nog maar de vraag, maar het is fijn om te weten dat de gyn het me niet afraadt en me zelfs wil steunen bij een eventuele volgende zwangerschap. Geeft toch een beetje rust
Kon je het rammelen tijdelijk maar even uitzetten dan he, om gewoon over een paar jaar, gezond & wel, alsnog een kindje te gaan maken. Ik gun het je van harte!
Het rammelt hier. Hard
Vorige week bij de gyn geweest om mijn spiraal te laten verwijderen. Ik reageerde er erg slecht op en na 7 maanden geklooi vond ik het welletjes: eruit met dat ding.
Het was een voor mij bekende gyn, ik heb in februari tijdens mijn ziekenhuisopname veel met hem te maken gehad en hij heeft toen ook de curettage gedaan.
Ik had mezelf voorgenomen niet te gaan huilen, maar al toen ik hem de hand schudde kwamen de tissues op tafel. Want ik rammel, ik rammel hard en ik kan er niks aan doen
We hebben een goed gesprek gehad. Of nou ja, ik snikte als een kip zonder kop en hij probeerde me ervan te overtuigen dat ik mezelf en mijn keuzes heus niet hoefde te verdedigen en dat het ziekenhuis, als ik nog eens zwanger mocht raken, volledig achter me zou staan en me zou steunen waar en hoe lang ook maar nodig zou zijn.
En als ik over een paar maanden weer eens met hem wilde komen praten dan mocht dat
Morgen zou mijn uitgerekende datum zijn geweest. Het is een rare periode waarbij zoveel mensen om me heen lijken te bevallen of zwanger te zijn.
Of het rammelen doelloos is... weet ik niet.
Of ik het aandurf en of ik M. overtuigd krijg is nog maar de vraag, maar het is fijn om te weten dat de gyn het me niet afraadt en me zelfs wil steunen bij een eventuele volgende zwangerschap. Geeft toch een beetje rust
.... met gevoel voor drama....
Mula . Wat moet het ontzettend zwaar voor je zijn. Rammelen kan je behoorlijk in beslag nemen, maar in jouw situatie is de toekomst helemaal onzeker. Alles wordt 'even' overhoop gehaald... Sterkte!
Kersjes, ik kan me goed voorstellen dat je rammelt hoor! Je was er zo dichtbij, een derde kindje... Ook voor jou zal het een zware periode zijn geweest en zeker nu rond de uitgerekende dag. Fijn dat je een open gesprek met de gyn hebt gehad en dat je je gesteund voelt. Is het bekend waarom je zo heftig op de zwangerschapshormonen reageert? Is een herhaling waarschijnlijk of kan een volgende zwangerschap makkelijker gaan? Dikke knuf!
. Wat moet het ontzettend zwaar voor je zijn. Rammelen kan je behoorlijk in beslag nemen, maar in jouw situatie is de toekomst helemaal onzeker. Alles wordt 'even' overhoop gehaald... Sterkte! Kersjes, ik kan me goed voorstellen dat je rammelt hoor! Je was er zo dichtbij, een derde kindje... Ook voor jou zal het een zware periode zijn geweest en zeker nu rond de uitgerekende dag. Fijn dat je een open gesprek met de gyn hebt gehad en dat je je gesteund voelt. Is het bekend waarom je zo heftig op de zwangerschapshormonen reageert? Is een herhaling waarschijnlijk of kan een volgende zwangerschap makkelijker gaan? Dikke knuf!
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Mula wat ontzettend heftig allemaal, ik hoop inderdaad (zoals iedereen) dat je je over 5 jaar mag gaan melden in Z&G, gezond en wel! Heel veel sterkte en kracht de komende tijd
Kersjes
Kersjes
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Mula, als rammeltopic-lurker leef ik op afstand met je mee. Ellendig lijkt me het, als zo voor je wordt besloten dat het echt echt echt niet kan. Vergelijkbaar met dat je alles probeert, IVF etc, en dat het simpelweg niet lukt. Er is gewoon niks dat je kan doen om de situatie te veranderen, en dat moet je maar verteren. Sterkte weer.
Kersjes, iig 1 hobbel overwonnen, die van steun uit het ziekenhuis. Fijn! Nu nog jezelf en je man... heb je haast, of kan je nog wel een paar maanden of jaren twijfelen?
En met alle andere wachtenden leef natuurlijk ook mee, maar daar heb ik de namen zo even niet van paraat.
[ Bericht 1% gewijzigd door marei op 22-09-2011 18:33:52 ]
Kersjes, iig 1 hobbel overwonnen, die van steun uit het ziekenhuis. Fijn! Nu nog jezelf en je man... heb je haast, of kan je nog wel een paar maanden of jaren twijfelen?
En met alle andere wachtenden leef natuurlijk ook mee, maar daar heb ik de namen zo even niet van paraat.
[ Bericht 1% gewijzigd door marei op 22-09-2011 18:33:52 ]
5 maanden geleden heb ik hier voor het eerst iets geschreven voor dat ik graag kinderen wil en mijn vriendin misschien/waarschijnlijk ook. Recent hebben we er weer 2 gesprekken over gevoerd en nu de mogelijkheid zo dichtbij komt voel ik voor het eerst die hele sterke Drang vanbinnen. Zo van ik Wil, en wel Nu. Het doet geen pijn maar het is... een wens die je voelt. Zoiets. Tot nu toe had ik wel net zo hard die wens maar ik stond mezelf niet toe het zo lijfelijk te voelen. Aan de ene kant is het fijn, het maakt me zeker dat ik het wil, maar tegelijk zit ik er maar mee... en krijg ik het wel weer maanden of jaren stil, als we er nog niks mee gaan doen? Of het simpelweg niet lukt? Daar ben ik bang voor, het zo sterk willen en dat het dan niet gebeurt, ik heb graag meer controle.
Ik begrijp hierdoor wel weer beter wat sommige anderen hier dus hebben... voor wat het waard is.
Ik begrijp hierdoor wel weer beter wat sommige anderen hier dus hebben... voor wat het waard is.
Kersjes, ik wilde je even een dikke zoen geven.
Wat verdrietig om de dag zo te zien komen en dat hij ook zo voorbij glijdt, leeg.
Gelukkig is de gyn niet negatief, dat is al heel fijn om te weten.
Wat verdrietig om de dag zo te zien komen en dat hij ook zo voorbij glijdt, leeg.
Gelukkig is de gyn niet negatief, dat is al heel fijn om te weten.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Danks allemaal 
Marei, in november word ik 32. Theoretisch gezien heb ik nog wel wat vruchtbare jaren voor de boeg, maar leg dat mijn rammelende lichaam maar eens uit
En waarom ik zo heftig reageer op die hormonen? Tja, wie zal het zeggen. De kans is heel klein om zo enorm ziek te worden van de zwangerschap. Ik hoor dus bij the not so lucky few, yayy
Marei, in november word ik 32. Theoretisch gezien heb ik nog wel wat vruchtbare jaren voor de boeg, maar leg dat mijn rammelende lichaam maar eens uit
En waarom ik zo heftig reageer op die hormonen? Tja, wie zal het zeggen. De kans is heel klein om zo enorm ziek te worden van de zwangerschap. Ik hoor dus bij the not so lucky few, yayy
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt..... met gevoel voor drama....
even een jompel voor mezelf. Manlief geeft net aan dat we nog wel een maandje eerder aan nr 2 kunnen beginnen... Dat is dus oktober, oftewel volgende maand!!!
Vriendinnetje is zwanger... En ik rammelde al zo hard! 
Ik wil oohooooook! 
Damn, had ik nou maar nog een jaar of 5, dan wist ik het wel. Gooide ik mijn gerammel nu even in de kast en dan gewoon over een paar jaar weer eens in de groep gooien.
Manlief heeft dat zelf ook wel eens gezegd nl.
Maar ja... *zucht*
Ik wil oohooooook!
Damn, had ik nou maar nog een jaar of 5, dan wist ik het wel. Gooide ik mijn gerammel nu even in de kast en dan gewoon over een paar jaar weer eens in de groep gooien.
Manlief heeft dat zelf ook wel eens gezegd nl.
Maar ja... *zucht*
***
Oe, erg he BE. Hoe graag je het kan willen. Mijn mannetje wil gelukkig ook en misschien nog wel meer dan ik. Wij zijn nu aan het iui-en voor nr 3.
Ennuh... waarom eigenlijk niet bij jullie?
Ennuh... waarom eigenlijk niet bij jullie?
Met een meidenkwartet
Even zodat ik niet achter jullie rug zit te lullen. ik heb een topic over dit topic geopend in r&p..
oh kersjes ik heb vannacht toen ik niet kon slapen de ervaringsverhalen op de website die je noemt gelezen. Wat ontzettend heftig is het toch, ik kan me voorstellen dat het zo wel erg moeilijk wordt om onbevangen een nieuwe zwangerschap aan te gaan
ik heb vannacht toen ik niet kon slapen de ervaringsverhalen op de website die je noemt gelezen. Wat ontzettend heftig is het toch, ik kan me voorstellen dat het zo wel erg moeilijk wordt om onbevangen een nieuwe zwangerschap aan te gaan
Tsja... omdat het voor F. niet per se hoeft, iig niet nu.quote:Op dinsdag 27 september 2011 09:16 schreef Cathmar het volgende:
Oe, erg he BE. Hoe graag je het kan willen. Mijn mannetje wil gelukkig ook en misschien nog wel meer dan ik. Wij zijn nu aan het iui-en voor nr 3.
Ennuh... waarom eigenlijk niet bij jullie?
En omdat ik wel tig praktische bezwaren kan opnoemen (oa. dat ik vrij veel op reis ben voor mijn werk en ik voel me nu al bezwaard dat ik oppas moet regelen en dat is met drie nog een tandje heftiger. De kinderen over beide opa's en oma's spreiden zou kunnen, maar is voor F. dan nog veel meer gedoe). En zo nog wat van die dingen.
Maar de grootste reden is wel dat het voor F. (nu?
) niet per se hoeft.Soms denk ik/ben ik bang dat hij me een paar jaar vooruit sust in de hoop dat het rammelen bij mij minder wordt.
En als ik aan het reizen enzo denk dan zie ik ook wel dat het niet helemaal handig is, maar mèn wat zou ik het graag nog een keertje doen.
Ik vind zwanger zijn geweldig, en dan dat kleine mensje weer helemaal leren kennen. Zou deze nog weer anders zijn dan de twee die we al hebben. Etc. etc. En ja... zelfs terwijl ik het nu soms echt heel moeilijk/lastig vind, het opvoeden, het ouder zijn, zelfs dan nog zou ik het heel graag nog eens doen. Maar goed... ik heb weer even geventileerd kijken of ik het nu van me af kan schudden.
***
Mula, ik snap wat je bedoeld. Ondanks dat mijn diagnose een stuk minder schrikken was, kon ik de afgelopen maanden ook alleen maar overleven. Nu heb ik laatst te horen gekregen dat er niks meer was te zien op de scans ( 
), en sindsdien kan ik weer vooruit kijken. Dat moment komt er ook voor jou, dat moet
Kersjes, fijn dat je in ieder geval de gyn achter je hebt staan! Dat het mag, als jullie willen
), en sindsdien kan ik weer vooruit kijken. Dat moment komt er ook voor jou, dat moet Kersjes, fijn dat je in ieder geval de gyn achter je hebt staan! Dat het mag, als jullie willen
Ik heb heel gemengde gevoelens over nog een keer willen. Ben pas 10 weken geleden bevallen en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Mijn zwangerschap verliep lichamelijk gezien probleemloos, de bevalling niet echt maar wel met goed resultaat, maar als ik zo terugkijk was ik niet echt heel vrolijk. Beetje grijze wolk, veel piekeren. Ik ben nu pas weer een beetje de oudeen kijk zelfs uit naar weer werken, want dan is alles voor mijn gevoel weer wat normaler, en ik heb regelmaat nodig om bij de les te blijven zeg maar. Ik heb nog wel een paar jaar om te rammelen, al wil ik liever niet voorbij de 36 gaan. Anderzijds lijkt het me niks om 2 kinderen zo kort op elkaar te hebben. Hm, volgens mij heb ik dit hier al eens overpeinsd, haha. Kan je trouwens ook rammelen voor een ander? 't Lijkt me zo leuk als mijn zussen of mijn vriendinnen ook zwanger worden. Dan kan ik het delen met iemand die me na staat. Nu heb ik wel gezwangerschapsgymd maar dat is toch anders, dan blijft het bij de oppervlakte. Vind het jammer dat ik alles niet echt heb kunnen delen met een ervaringsdeskundige (natuurlijk wel met mijn zussen en vriendinnen, maar die zijn kinderloos en dan is het toch anders).
Brighteyes, hoeveel jaar heb je nog, voor je gevoel? En dat F niet perse wil, klinkt mij wel anders in de oren dan 'hij wil niet'. Nou ja. Het blijft gewoon lastig als je wel wil maar (nu) niet kan.
Als je leeftijd in je profiel klopt, ben je 33. Wat opvallend dan dat er zo weinig kinderen om je heen zijn! Ik ben 30 en ze vallen met bakken uit de hemel juist de laatste tijd. Sinds kort pas hoor, maar toch. Ik kan me ergens wel voorstellen dat je graag ook je vriendinnen of familie om je heen wil hebben met kinderen. Want die kinderen zijn toch anders dan bijvoorbeeld op de gym of de creche, denk ik.quote:
Ik heb heel gemengde gevoelens over nog een keer willen. Ben pas 10 weken geleden bevallen en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Mijn zwangerschap verliep lichamelijk gezien probleemloos, de bevalling niet echt maar wel met goed resultaat, maar als ik zo terugkijk was ik niet echt heel vrolijk. Beetje grijze wolk, veel piekeren. Ik ben nu pas weer een beetje de oudeen kijk zelfs uit naar weer werken, want dan is alles voor mijn gevoel weer wat normaler, en ik heb regelmaat nodig om bij de les te blijven zeg maar. Ik heb nog wel een paar jaar om te rammelen, al wil ik liever niet voorbij de 36 gaan. Anderzijds lijkt het me niks om 2 kinderen zo kort op elkaar te hebben. Hm, volgens mij heb ik dit hier al eens overpeinsd, haha. Kan je trouwens ook rammelen voor een ander? 't Lijkt me zo leuk als mijn zussen of mijn vriendinnen ook zwanger worden. Dan kan ik het delen met iemand die me na staat. Nu heb ik wel gezwangerschapsgymd maar dat is toch anders, dan blijft het bij de oppervlakte. Vind het jammer dat ik alles niet echt heb kunnen delen met een ervaringsdeskundige (natuurlijk wel met mijn zussen en vriendinnen, maar die zijn kinderloos en dan is het toch anders).
Dat zou je denken met mijn leeftijd, maar veel van onze vrienden zijn bewust kinderloos. Dan zijn er nog de twijfelaars en degenen bij wie het nog niet is gelukt. En veel van mijn collega's hetzelfde verhaal. Mijn zussen zijn 33 en 28 en die zijn er nog niet aan toe en of twijfelen en ik heb een broer van 26 die single is.
Ja, dan kan het zo uitkomen inderdaad. Wel jammer hoor. Wie weet gaat het komende jaren opeens komen!
Ik merk dat ik stiekem hoop dat een paar van mijn heel goede vriendinnen ook nog even wachten. Onaardig he? Maar het lijkt me leuk als het een beetje gelijk op loopt uiteindelijk.
Ik merk dat ik stiekem hoop dat een paar van mijn heel goede vriendinnen ook nog even wachten. Onaardig he? Maar het lijkt me leuk als het een beetje gelijk op loopt uiteindelijk.
Dit lijkt best een beetje op mijn verhaal.quote:
Ik heb heel gemengde gevoelens over nog een keer willen. Ben pas 10 weken geleden bevallen en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Mijn zwangerschap verliep lichamelijk gezien probleemloos, de bevalling niet echt maar wel met goed resultaat, maar als ik zo terugkijk was ik niet echt heel vrolijk. Beetje grijze wolk, veel piekeren. Ik ben nu pas weer een beetje de oudeen kijk zelfs uit naar weer werken, want dan is alles voor mijn gevoel weer wat normaler, en ik heb regelmaat nodig om bij de les te blijven zeg maar. Ik heb nog wel een paar jaar om te rammelen, al wil ik liever niet voorbij de 36 gaan. Anderzijds lijkt het me niks om 2 kinderen zo kort op elkaar te hebben. Hm, volgens mij heb ik dit hier al eens overpeinsd, haha. Kan je trouwens ook rammelen voor een ander? 't Lijkt me zo leuk als mijn zussen of mijn vriendinnen ook zwanger worden. Dan kan ik het delen met iemand die me na staat. Nu heb ik wel gezwangerschapsgymd maar dat is toch anders, dan blijft het bij de oppervlakte. Vind het jammer dat ik alles niet echt heb kunnen delen met een ervaringsdeskundige (natuurlijk wel met mijn zussen en vriendinnen, maar die zijn kinderloos en dan is het toch anders).
Vooral achteraf gezien, is het eerste jaar voor mij emotioneel best een donkere wolk geweest. Ik genoot enorm van Lente, dat was het probleem niet, maar voelde me toch erg down op de een of andere manier. Zo erg zelfs dat ik heb overwogen om naar een psychiater te gaan. Ik herkende mezelf niet, en vooral nu ik erop terugkijk was het een enorm gekke periode waarin ik me bij vlagen enorm neerslachtig heb gevoeld. Hoewel, neerslachtig was het niet eens, meer gevoelloosheid of zo. Regelmatig daalde er een soort mistig gevoel op me neer waar ik met geen mogelijkheid uit kon ontsnappen; het leek dan wel of ik in een sneeuwbolletje zat. Ik ondernam niks, sliep elke vrije minuut van de dag en leek onder een donkere deken te bivakkeren. En elke maand opnieuw dacht ik: NU voel ik me weer de oude! Om de maand daarop weer het hetzelfde te denken. Uiteindelijk heeft het meer dan een jaar geduurd voor ik me echt weer mezelf en een stuk lichter voelde. Ik heb het nooit hardop gezegd, maar onze buuf (vroeger kraamverzorgster) was ervan overtuigd dat ik een postnatale depressie had. Daar had ikzelf nog niet bij stil gestaan omdat ik me eigenlijk juist de eerste weken na de bevalling erg goed voelde; dat sombere gevoel kwam pas later. Maar zei vertelde dat het regelmatig voorkomt dat de depressie pas na een tijd de kop opsteekt.En toch, en juist ik was altijd iemand die riep dat ik het aaaltijd zou onthouden, vergeet je het en verdwijnt de herinnering eraan steeds verder naar de achtergrond. Ik zou (en ga
) het zo opnieuw doen. [ Bericht 0% gewijzigd door Ssserpente op 29-09-2011 21:10:22 ]
Hm, ik vind het wel herkenbaar, dat wazige murwe gevoel. Ik doe heel flink; heb zin om weer te beginnen roep ik tegen iedereen en dat is ook zo, maar ook weer niet want dan kan ik me niet meer verstoppen. Niet dat ik dat de hele tijd doe, ik heb hordes bezoek gehad, net zwaaide ik weer 4 man tegelijk uit, maar voor en na die bezoekjes zit ik het liefst binnen en doe ik even helemaal niks. Ik kan me slecht concentreren en spring in gesprekken maar ook in gedachten van de hak op de tak. Ik begin vol goede moed aan dingen en zet dan niet door. Ben maanden op achter met mijn administratie, heb tientallen nog-te-beantwoorden mailtjes/sms-jes. Ik vergeet afspraken. Neerslachtige gevoelens ken ik ook. Sta ik in de Etos in het winkelcentrum in de buurt met mijn mandje met zoogcompressen en Pampers en dan kijk ik naar de andere mensen in de rij en dan word ik helemaal overvallen door zo'n 'is dit alles', 'waarom doe ik dit' -gevoel. Geniet, zegt iedereen en dat doe ik ook, want als ik mijn zoontje zie lachen word ik zo enorm blij, maar dat onbestemde gevoel blijft. Alsof ik achter een glasplaat leef ofzo.
Hm, wel heel erg offtopic. Sowieso mis ik een 'hoe gaat het na de bevalling'topic..
Hm, wel heel erg offtopic. Sowieso mis ik een 'hoe gaat het na de bevalling'topic..
Er was een 'Hoe gaat het met de nieuwe moeders-topic', maar dat is bewust veranderd in 'Hoe gaat het met ons' zodat het toegankelijk werd voor alle oud-posters en niet alleen voor de pas-bevallenen.
BE ik leef met je mee, je verhaal is herkenbaar..quote:
Vriendinnetje is zwanger... En ik rammelde al zo hard!
Ik wil oohooooook!
Damn, had ik nou maar nog een jaar of 5, dan wist ik het wel. Gooide ik mijn gerammel nu even in de kast en dan gewoon over een paar jaar weer eens in de groep gooien.
Manlief heeft dat zelf ook wel eens gezegd nl.
Maar ja... *zucht*
mijn verhaal is anders, maar toch....
ik rammel ook ... en ik heb nog minus 5 jaar
ben megablij met mn 2 jochies.. maar als ik jonger was had ik """"""gewoon""""" nog een keer geprobeerd...
Tussen zoon 1 en zoon 2 zit 8,5 jaar... nog ns 8,5 jaar erbij.. dan kom ik in de krant...
maar mén rammeldebammel met mijn lijf
.. niet met mn hoofd 
Aventura erg herkenbaar Meer wil ik er even niet over kwijt.
Cooki, wat is de reden dat er 8,5 jaar tussen je jongens zit? Als ik dat mag vragen?
Meer wil ik er even niet over kwijt.Cooki, wat is de reden dat er 8,5 jaar tussen je jongens zit? Als ik dat mag vragen?
mag je vragen!quote:
Aventura erg herkenbaar
Cooki, wat is de reden dat er 8,5 jaar tussen je jongens zit? Als ik dat mag vragen?
uhm.. t lukte niet... en vriend wilde niet de mm in...
en weg.. ivm too much info ..
pm mag altijd
[ Bericht 3% gewijzigd door -Caroline- op 29-09-2011 23:06:30 ]
Wow! Oprecht een wondertje die tweede van jou. Maar gezien je leeftijd snap ik wel dat het bij rammelen gaat blijven.
Een k-zwangerschap is ook wel één van de dingen die mij tegen houdt.
Plus dat ik nog dagelijks veel pijn heb n.a.v. deze bevalling. Ik wil niet weten hoe erg een volgende bevalling het zou maken.
Een k-zwangerschap is ook wel één van de dingen die mij tegen houdt.
Plus dat ik nog dagelijks veel pijn heb n.a.v. deze bevalling. Ik wil niet weten hoe erg een volgende bevalling het zou maken.
en weg.. ivm too much info .. rest evt via pm
[ Bericht 29% gewijzigd door -Caroline- op 29-09-2011 23:06:16 ]
rest evt via pm[ Bericht 29% gewijzigd door -Caroline- op 29-09-2011 23:06:16 ]
Aventura, die dingen die jij beschrijft herken ik ook wel. Het is gelukkig wel veel beter geworden na een poosje. Ik denk toch dat hormonen hier misschien een grote invloed op hebben. Heeft misschien ook wel een beetje te maken met het afhankelijke wat een klein baby'tje heeft. Ik vond dat bij vlagen ERG benauwend. Nu Hannah wat ouder is en ik zie dat ik haar echt niet verprutst heb is het gemakkelijker. Ik hoop dat ik dat kan onthouden wanneer nummer 2 er is.
voor alle rammelaars. Er is altijd wel een reden om het kinderen krijgen uit te stellen. Zoek voor jezelf uit of je die reden belangrijk genoeg vindt voordat de keuze voor je wordt gemaakt (zoals bij Mula).
voor alle rammelaars. Er is altijd wel een reden om het kinderen krijgen uit te stellen. Zoek voor jezelf uit of je die reden belangrijk genoeg vindt voordat de keuze voor je wordt gemaakt (zoals bij Mula).
Aventura
Daar was idd ooit het 'hoe gaat het nu met'-topic voor, maar dat is steeds breder geworden.
Je mag het ook in het babytopic kwijt overigens hoor.
Marei, ik ben in juli 36 geworden en gevoelsmatig wil ik niet voorbij de 38. Of dan toch iig zwanger de 38 voorbij zeg maar. Maar ja, geen idee wat ik zeg als we zo ver zijn hoor.
Als we nog 5 jaar de tijd hebben dan denk ik dat F. het mss idd wel zou doen hoor. Hij staat er echt niet heel afwijzend tegenover, alleen niet nu. En daar heeft hij ook wel een beetje gelijk in.
Dus ik hoop stiekem over een jaar wel. En tot die tijd rammel ik maar gewoon door. 
Daar was idd ooit het 'hoe gaat het nu met'-topic voor, maar dat is steeds breder geworden.
Je mag het ook in het babytopic kwijt overigens hoor.
Marei, ik ben in juli 36 geworden en gevoelsmatig wil ik niet voorbij de 38. Of dan toch iig zwanger de 38 voorbij zeg maar. Maar ja, geen idee wat ik zeg als we zo ver zijn hoor.
Als we nog 5 jaar de tijd hebben dan denk ik dat F. het mss idd wel zou doen hoor.
Hij staat er echt niet heel afwijzend tegenover, alleen niet nu. En daar heeft hij ook wel een beetje gelijk in.Dus ik hoop stiekem over een jaar wel.
En tot die tijd rammel ik maar gewoon door.
***
Aventura & ssserpente
Hier rammelt het ook, maar omdat de toekomst met roy nog zo wazig is ivm zijn achterstand. Durven we het nu nog niet zo aan.
Het zit ons in het feit dat we "bang"zijn dat het kindje dan minder aandacht zou kunnen krijgen , omdat roy die "speciale"aandacht nodig heeft. En we vinden dat niet eerlijk tegenover de ander.
Hebben nu besloten om echt te beslissen zodra roy richting school gaat.
Dan hebben we mischien al een veel beter beeld hoe roy het doet.
Hier rammelt het ook, maar omdat de toekomst met roy nog zo wazig is ivm zijn achterstand. Durven we het nu nog niet zo aan.
Het zit ons in het feit dat we "bang"zijn dat het kindje dan minder aandacht zou kunnen krijgen , omdat roy die "speciale"aandacht nodig heeft. En we vinden dat niet eerlijk tegenover de ander.
Hebben nu besloten om echt te beslissen zodra roy richting school gaat.
Dan hebben we mischien al een veel beter beeld hoe roy het doet.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Aventura, Ssserpente, DML erg herkenbaar jullie verhalen. Hormonen zijn voor mij echt ondingen wat dat betreft. Bij Driekus kwam het er op neer dat ik hem helemaal niet leuk vond en alleen maar bezig was met mezelf normaal voelen. Deze keer was ik er op bedacht en dus uit het zich nu niet richting Tienus, maar wel in onrust en boosheid en extremen. Moe word ik er van en verdrietig, ik wil zo graag weer normaal zijn. Voor mij was het juist een trigger om zo snel mogelijk weer zwanger te raken, echt met het idee om er dan vanaf te zijn.
Het voordeel vond ik nu wel dat ik wist dat het zou gebeuren en dat je dus, soms, tegen jezelf kan zeggen dat het weer overgaat, dat het gewoon je hormonen zijn.
Het voordeel vond ik nu wel dat ik wist dat het zou gebeuren en dat je dus, soms, tegen jezelf kan zeggen dat het weer overgaat, dat het gewoon je hormonen zijn.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
whut?! Ik mis iets of niet?quote:
En toch, en juist ik was altijd iemand die riep dat ik het aaaltijd zou onthouden, vergeet je het en verdwijnt de herinnering eraan steeds verder naar de achtergrond. Ik zou (en ga
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Ik wil eigenlijk al sinds de geboorte van mijn grote meid weer zwanger worden. Maar het hele zwanger worden gedoe (mmm) was echt wel een aanslag op onze relatie en mijn man vond het wel even prima. En terecht.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met een meidenkwartet
Ik mag een tweede!quote:
Maar wel pas over tweeënhalf jaar want dan is Nils pas klaar met z'n mba in de avonduren. En ik moet van Nils eerst met 'm trouwen. Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.
quote:
Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
*vind ik leuk*quote:
[..]
Ik mag een tweede!
Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.
(soms mis ik die knop hier
)
Ik zit 9 van de 10 keer op mn telefoon...en facebook hoeft niet te weten dat ik in het rammel topic lees en schrijf
Leuk Ssserpente. En Lente wordt ook steeds zelfstandiger, da's ook een goed argument!quote:
[..]
Ik mag een tweede!
Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.
En ik heb zomaar het idee dat jij je man best wel kan overtuigen
Met een meidenkwartet
ssserpente *grinnik* je MOET eerst met em trouwen...is ie bang dat je nee zegt als je last van je hormonen krijgt?
nee, serieus, kei leuk!
nee, serieus, kei leuk!
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Nou ja, 'moeten'... Nils wil al heel lang trouwen, maar ik zie er de toegevoegde waarde niet zo van in. En dat heb ik 'm al regelmatig kenbaar gemaakt door te zeggen dat een aanzoek tot een onvermijdelijke 'nee' zal leiden...
Hm, ik heb een poging gedaan om het in de week te leggen door te zeggen dat ik geen tweeënhalf jaar meer kan wachten. In eerste instantie reageerde ie goed, tot ie gister ie een een uurtje bij vrienden met twee kinderen was. "Pff, ik kan nog wel tien jaar wachten," zei ie.
Zijn grootste argument is dat het veel te druk is. Hij vindt een kind al zwaar vermoeiend. Hij heeft ook een vrij drukke baan waarin ie elke keer gedetacheerd wordt. Nu zit ie bijv. in België en moet ie om vijf uur z'n bed uit om 's avonds rond zevenen pas thuis te komen. Daarnaast is ie bezig met een avondopleiding in Breda en hebben we een kat, een hond, twee kippen en drie konijnen.
Dat is ook best druk...
Zijn grootste argument is dat het veel te druk is. Hij vindt een kind al zwaar vermoeiend. Hij heeft ook een vrij drukke baan waarin ie elke keer gedetacheerd wordt. Nu zit ie bijv. in België en moet ie om vijf uur z'n bed uit om 's avonds rond zevenen pas thuis te komen. Daarnaast is ie bezig met een avondopleiding in Breda en hebben we een kat, een hond, twee kippen en drie konijnen.
Dat is ook best druk...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |