Het grote "rammelaars"-topic deel 31

Dat zou je denken met mijn leeftijd, maar veel van onze vrienden zijn bewust kinderloos. Dan zijn er nog de twijfelaars en degenen bij wie het nog niet is gelukt. En veel van mijn collega's hetzelfde verhaal. Mijn zussen zijn 33 en 28 en die zijn er nog niet aan toe en of twijfelen en ik heb een broer van 26 die single is.

Ja, dan kan het zo uitkomen inderdaad. Wel jammer hoor. Wie weet gaat het komende jaren opeens komen!
Ik merk dat ik stiekem hoop dat een paar van mijn heel goede vriendinnen ook nog even wachten. Onaardig he? Maar het lijkt me leuk als het een beetje gelijk op loopt uiteindelijk.

quote:

Op woensdag 28 september 2011 11:45 schreef Aventura het volgende:
Ik heb heel gemengde gevoelens over nog een keer willen. Ben pas 10 weken geleden bevallen en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Mijn zwangerschap verliep lichamelijk gezien probleemloos, de bevalling niet echt maar wel met goed resultaat, maar als ik zo terugkijk was ik niet echt heel vrolijk. Beetje grijze wolk, veel piekeren. Ik ben nu pas weer een beetje de oudeen kijk zelfs uit naar weer werken, want dan is alles voor mijn gevoel weer wat normaler, en ik heb regelmaat nodig om bij de les te blijven zeg maar. Ik heb nog wel een paar jaar om te rammelen, al wil ik liever niet voorbij de 36 gaan. Anderzijds lijkt het me niks om 2 kinderen zo kort op elkaar te hebben. Hm, volgens mij heb ik dit hier al eens overpeinsd, haha. Kan je trouwens ook rammelen voor een ander? 't Lijkt me zo leuk als mijn zussen of mijn vriendinnen ook zwanger worden. Dan kan ik het delen met iemand die me na staat. Nu heb ik wel gezwangerschapsgymd maar dat is toch anders, dan blijft het bij de oppervlakte. Vind het jammer dat ik alles niet echt heb kunnen delen met een ervaringsdeskundige (natuurlijk wel met mijn zussen en vriendinnen, maar die zijn kinderloos en dan is het toch anders).

Dit lijkt best een beetje op mijn verhaal. Vooral achteraf gezien, is het eerste jaar voor mij emotioneel best een donkere wolk geweest. Ik genoot enorm van Lente, dat was het probleem niet, maar voelde me toch erg down op de een of andere manier. Zo erg zelfs dat ik heb overwogen om naar een psychiater te gaan. Ik herkende mezelf niet, en vooral nu ik erop terugkijk was het een enorm gekke periode waarin ik me bij vlagen enorm neerslachtig heb gevoeld. Hoewel, neerslachtig was het niet eens, meer gevoelloosheid of zo. Regelmatig daalde er een soort mistig gevoel op me neer waar ik met geen mogelijkheid uit kon ontsnappen; het leek dan wel of ik in een sneeuwbolletje zat. Ik ondernam niks, sliep elke vrije minuut van de dag en leek onder een donkere deken te bivakkeren. En elke maand opnieuw dacht ik: NU voel ik me weer de oude! Om de maand daarop weer het hetzelfde te denken. Uiteindelijk heeft het meer dan een jaar geduurd voor ik me echt weer mezelf en een stuk lichter voelde. Ik heb het nooit hardop gezegd, maar onze buuf (vroeger kraamverzorgster) was ervan overtuigd dat ik een postnatale depressie had. Daar had ikzelf nog niet bij stil gestaan omdat ik me eigenlijk juist de eerste weken na de bevalling erg goed voelde; dat sombere gevoel kwam pas later. Maar zei vertelde dat het regelmatig voorkomt dat de depressie pas na een tijd de kop opsteekt.

En toch, en juist ik was altijd iemand die riep dat ik het aaaltijd zou onthouden, vergeet je het en verdwijnt de herinnering eraan steeds verder naar de achtergrond. Ik zou (en ga ) het zo opnieuw doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ssserpente op 29-09-2011 21:10:22 ]

Hm, ik vind het wel herkenbaar, dat wazige murwe gevoel. Ik doe heel flink; heb zin om weer te beginnen roep ik tegen iedereen en dat is ook zo, maar ook weer niet want dan kan ik me niet meer verstoppen. Niet dat ik dat de hele tijd doe, ik heb hordes bezoek gehad, net zwaaide ik weer 4 man tegelijk uit, maar voor en na die bezoekjes zit ik het liefst binnen en doe ik even helemaal niks. Ik kan me slecht concentreren en spring in gesprekken maar ook in gedachten van de hak op de tak. Ik begin vol goede moed aan dingen en zet dan niet door. Ben maanden op achter met mijn administratie, heb tientallen nog-te-beantwoorden mailtjes/sms-jes. Ik vergeet afspraken. Neerslachtige gevoelens ken ik ook. Sta ik in de Etos in het winkelcentrum in de buurt met mijn mandje met zoogcompressen en Pampers en dan kijk ik naar de andere mensen in de rij en dan word ik helemaal overvallen door zo'n 'is dit alles', 'waarom doe ik dit' -gevoel. Geniet, zegt iedereen en dat doe ik ook, want als ik mijn zoontje zie lachen word ik zo enorm blij, maar dat onbestemde gevoel blijft. Alsof ik achter een glasplaat leef ofzo.

Hm, wel heel erg offtopic. Sowieso mis ik een 'hoe gaat het na de bevalling'topic..

Er was een 'Hoe gaat het met de nieuwe moeders-topic', maar dat is bewust veranderd in 'Hoe gaat het met ons' zodat het toegankelijk werd voor alle oud-posters en niet alleen voor de pas-bevallenen.

quote:

Op dinsdag 27 september 2011 08:40 schreef Brighteyes het volgende:
Vriendinnetje is zwanger... En ik rammelde al zo hard!
Ik wil oohooooook!
Damn, had ik nou maar nog een jaar of 5, dan wist ik het wel. Gooide ik mijn gerammel nu even in de kast en dan gewoon over een paar jaar weer eens in de groep gooien.
Manlief heeft dat zelf ook wel eens gezegd nl.

Maar ja... *zucht*

BE ik leef met je mee, je verhaal is herkenbaar..
mijn verhaal is anders, maar toch....
ik rammel ook ... en ik heb nog minus 5 jaar
ben megablij met mn 2 jochies.. maar als ik jonger was had ik """"""gewoon""""" nog een keer geprobeerd...
Tussen zoon 1 en zoon 2 zit 8,5 jaar... nog ns 8,5 jaar erbij.. dan kom ik in de krant...
maar mén rammeldebammel met mijn lijf .. niet met mn hoofd

Aventura erg herkenbaar Meer wil ik er even niet over kwijt.

Cooki, wat is de reden dat er 8,5 jaar tussen je jongens zit? Als ik dat mag vragen?

quote:

Op donderdag 29 september 2011 21:20 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Aventura erg herkenbaar Meer wil ik er even niet over kwijt.

Cooki, wat is de reden dat er 8,5 jaar tussen je jongens zit? Als ik dat mag vragen?

mag je vragen!
uhm.. t lukte niet... en vriend wilde niet de mm in...

en weg.. ivm too much info ..
pm mag altijd

[ Bericht 3% gewijzigd door -Caroline- op 29-09-2011 23:06:30 ]

Wow! Oprecht een wondertje die tweede van jou. Maar gezien je leeftijd snap ik wel dat het bij rammelen gaat blijven.

Een k-zwangerschap is ook wel één van de dingen die mij tegen houdt.
Plus dat ik nog dagelijks veel pijn heb n.a.v. deze bevalling. Ik wil niet weten hoe erg een volgende bevalling het zou maken.

en weg.. ivm too much info .. rest evt via pm

[ Bericht 29% gewijzigd door -Caroline- op 29-09-2011 23:06:16 ]

Aventura, die dingen die jij beschrijft herken ik ook wel. Het is gelukkig wel veel beter geworden na een poosje. Ik denk toch dat hormonen hier misschien een grote invloed op hebben. Heeft misschien ook wel een beetje te maken met het afhankelijke wat een klein baby'tje heeft. Ik vond dat bij vlagen ERG benauwend. Nu Hannah wat ouder is en ik zie dat ik haar echt niet verprutst heb is het gemakkelijker. Ik hoop dat ik dat kan onthouden wanneer nummer 2 er is.

voor alle rammelaars. Er is altijd wel een reden om het kinderen krijgen uit te stellen. Zoek voor jezelf uit of je die reden belangrijk genoeg vindt voordat de keuze voor je wordt gemaakt (zoals bij Mula).

Aventura
Daar was idd ooit het 'hoe gaat het nu met'-topic voor, maar dat is steeds breder geworden.
Je mag het ook in het babytopic kwijt overigens hoor.

Marei, ik ben in juli 36 geworden en gevoelsmatig wil ik niet voorbij de 38. Of dan toch iig zwanger de 38 voorbij zeg maar. Maar ja, geen idee wat ik zeg als we zo ver zijn hoor.
Als we nog 5 jaar de tijd hebben dan denk ik dat F. het mss idd wel zou doen hoor. Hij staat er echt niet heel afwijzend tegenover, alleen niet nu. En daar heeft hij ook wel een beetje gelijk in.
Dus ik hoop stiekem over een jaar wel. En tot die tijd rammel ik maar gewoon door.

Aventura & ssserpente
Hier rammelt het ook, maar omdat de toekomst met roy nog zo wazig is ivm zijn achterstand. Durven we het nu nog niet zo aan.
Het zit ons in het feit dat we "bang"zijn dat het kindje dan minder aandacht zou kunnen krijgen , omdat roy die "speciale"aandacht nodig heeft. En we vinden dat niet eerlijk tegenover de ander.
Hebben nu besloten om echt te beslissen zodra roy richting school gaat.
Dan hebben we mischien al een veel beter beeld hoe roy het doet.

Aventura, Ssserpente, DML erg herkenbaar jullie verhalen. Hormonen zijn voor mij echt ondingen wat dat betreft. Bij Driekus kwam het er op neer dat ik hem helemaal niet leuk vond en alleen maar bezig was met mezelf normaal voelen. Deze keer was ik er op bedacht en dus uit het zich nu niet richting Tienus, maar wel in onrust en boosheid en extremen. Moe word ik er van en verdrietig, ik wil zo graag weer normaal zijn. Voor mij was het juist een trigger om zo snel mogelijk weer zwanger te raken, echt met het idee om er dan vanaf te zijn.
Het voordeel vond ik nu wel dat ik wist dat het zou gebeuren en dat je dus, soms, tegen jezelf kan zeggen dat het weer overgaat, dat het gewoon je hormonen zijn.

quote:

Op donderdag 29 september 2011 20:55 schreef Ssserpente het volgende:


En toch, en juist ik was altijd iemand die riep dat ik het aaaltijd zou onthouden, vergeet je het en verdwijnt de herinnering eraan steeds verder naar de achtergrond. Ik zou (en ga ) het zo opnieuw doen.

whut?! Ik mis iets of niet?

Ik wil eigenlijk al sinds de geboorte van mijn grote meid weer zwanger worden. Maar het hele zwanger worden gedoe (mmm) was echt wel een aanslag op onze relatie en mijn man vond het wel even prima. En terecht.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 09:21 schreef mefke79 het volgende:

[..]

whut?! Ik mis iets of niet?

Ik mag een tweede! Maar wel pas over tweeënhalf jaar want dan is Nils pas klaar met z'n mba in de avonduren. En ik moet van Nils eerst met 'm trouwen.

Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 15:33 schreef Ssserpente het volgende:


Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 15:33 schreef Ssserpente het volgende:

[..]

Ik mag een tweede! Maar wel pas over tweeënhalf jaar want dan is Nils pas klaar met z'n mba in de avonduren. En ik moet van Nils eerst met 'm trouwen.

Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.

*vind ik leuk*
(soms mis ik die knop hier )

[ Bericht 84% gewijzigd door Ssserpente op 01-10-2011 19:12:44 ]

Ik zit 9 van de 10 keer op mn telefoon...en facebook hoeft niet te weten dat ik in het rammel topic lees en schrijf

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 15:33 schreef Ssserpente het volgende:

[..]

Ik mag een tweede! Maar wel pas over tweeënhalf jaar want dan is Nils pas klaar met z'n mba in de avonduren. En ik moet van Nils eerst met 'm trouwen.

Maar ik heb besloten dat ik die tweeënhalf jaar naar voren ga halen. Argument: dan is de hond (en ws de kat) dood, dus hebben we meer tijd. Maar dat moet ik nog even in de week leggen.

Leuk Ssserpente. En Lente wordt ook steeds zelfstandiger, da's ook een goed argument!
En ik heb zomaar het idee dat jij je man best wel kan overtuigen

ssserpente *grinnik* je MOET eerst met em trouwen...is ie bang dat je nee zegt als je last van je hormonen krijgt?
nee, serieus, kei leuk!

Nou ja, 'moeten'... Nils wil al heel lang trouwen, maar ik zie er de toegevoegde waarde niet zo van in. En dat heb ik 'm al regelmatig kenbaar gemaakt door te zeggen dat een aanzoek tot een onvermijdelijke 'nee' zal leiden...

Hm, ik heb een poging gedaan om het in de week te leggen door te zeggen dat ik geen tweeënhalf jaar meer kan wachten. In eerste instantie reageerde ie goed, tot ie gister ie een een uurtje bij vrienden met twee kinderen was. "Pff, ik kan nog wel tien jaar wachten," zei ie.

Zijn grootste argument is dat het veel te druk is. Hij vindt een kind al zwaar vermoeiend. Hij heeft ook een vrij drukke baan waarin ie elke keer gedetacheerd wordt. Nu zit ie bijv. in België en moet ie om vijf uur z'n bed uit om 's avonds rond zevenen pas thuis te komen. Daarnaast is ie bezig met een avondopleiding in Breda en hebben we een kat, een hond, twee kippen en drie konijnen.

Dat is ook best druk...