GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Deel 8 alweer 
Beschamend moment in je eentje,
Beschamend moment (in je eentje) Deel 2
Beschamend moment (in je eentje) Deel 3
Beschamend moment (in je eentje) deel 4
Beschamend moment (in je eentje) Deel 5
Beschamend moment (in je eentje) Deel 6
Beschamend moment (in je eentje) Deel 7
Laatste beschamende moment :
Beschamend moment in je eentje,
Beschamend moment (in je eentje) Deel 2
Beschamend moment (in je eentje) Deel 3
Beschamend moment (in je eentje) deel 4
Beschamend moment (in je eentje) Deel 5
Beschamend moment (in je eentje) Deel 6
Beschamend moment (in je eentje) Deel 7
Laatste beschamende moment :
quote:Op zondag 10 juli 2011 15:43 schreef Saind het volgende:
Ooit toen ik 8 of 9 was en we net terugkwamen van een maand vakantie werd ik 's nachts wakker omdat ik naar de wc moest. Maar was dus de eerste nacht dat ik weer thuis was dus ik was volkomen gedesorienteerd. Na 5 minuten zoeken naar het licht in de broek gepist... En het is een oud huis met houten vloeren dus het liep naar beneden waarop mijn zus, die onder mij slaapt, vroeg waarom het regende. Geen best moment dus
Klinkt nogal herkenbaar ja.quote:Op zondag 10 juli 2011 15:19 schreef Karina het volgende:
Teruggezwaaid naar iemand die helemaal niet naar mij zwaaide
Blood runs through your veins, that's where our similarity ends.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
Ooit een kleine peper in mijn mond gestopt in de veronderstelling dat het een kleine paprika was 
Twiddel
Volgens mij heeft iedereen dat wel eens gedaan.quote:
"Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
Toen ik klein was de verkeerde moeder geknuffeld 
Hier schreef tong80 het volgende:
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Maar het meest beschamende moment was twee jaar geleden, toen ik met m'n duim vast zat tussen een stang in een druk zwembad. Ik met m'n ene hand aan de andere trekken, en al die kinderen en papa's en mama's me aankijken 
Ik geruststellend lachen, komt de badmeester en trekken we samen aan m'n arm, 't hele bad is ondertussen gestopt met zwemmen en staat naar ons te kijken. Ik met een rode kop denken "blijven lachen, blijven lachen" terwijl het erg echt idioot uitzag
Na tien minuten kwam m'n duim eindelijk los, al die mensen applaudiseren en ik werd de rest van de dag aangestaard
Ik geruststellend lachen, komt de badmeester en trekken we samen aan m'n arm, 't hele bad is ondertussen gestopt met zwemmen en staat naar ons te kijken. Ik met een rode kop denken "blijven lachen, blijven lachen" terwijl het erg echt idioot uitzag
Na tien minuten kwam m'n duim eindelijk los, al die mensen applaudiseren en ik werd de rest van de dag aangestaard
Hier schreef tong80 het volgende:
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Of toen ik aan het leukste meisje van de klas liet zien wat een grote kauwgombellen ik wel niet kan maken. Helaas lag de kauwgom niet goed op m'n tong, waardoor ik in plaats van een mooie roze bel m'n homp kauwgom in precies d'r oog blaas
Ik stond voor schut voor het hele schoolplein en dat meisje wilde me nooit meer zien
Ik stond voor schut voor het hele schoolplein en dat meisje wilde me nooit meer zien
Hier schreef tong80 het volgende:
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Gevallen voor een hoer; maar dan letterlijk. Vandaag op weg naar centraal metro over de Wallen gelopen (als je toch die kant op moet 
) duik ik een steegje in, kijk naar binnen en struikel over een opstaande kei. 
True story helaas
) duik ik een steegje in, kijk naar binnen en struikel over een opstaande kei. True story helaas
Chicks for free.
''Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. Explore. Dream. Discover.'' Mark Twain
''Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. Explore. Dream. Discover.'' Mark Twain
Idd.quote:Op zondag 10 juli 2011 16:56 schreef Jabberwocky het volgende:
[..]
Volgens mij heeft iedereen dat wel eens gedaan.
Blood runs through your veins, that's where our similarity ends.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
Ik zat in groep 6, denk ik, en ik zwaaide naar papa op balkon. Nou, ik dus zwaaien, niet wetende dat ik recht op een boom afliep. Kadeng, harses tegen boom aan. Niemand had het gezien, denk ik.
en
Ik was net een midweek naar Duinrell geweest, en we lopen naar de bus die terug naar Amsterdam gaat.
Flikkert opeens m'n broek van m'n kont af, zo uit het niets. Was niet heel erg in m'n eentje, maar ook niemand had dat gezien, gelukkig !
en
Ik was net een midweek naar Duinrell geweest, en we lopen naar de bus die terug naar Amsterdam gaat.
Flikkert opeens m'n broek van m'n kont af, zo uit het niets. Was niet heel erg in m'n eentje, maar ook niemand had dat gezien, gelukkig !
Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt.
Glücklich allein, ist Herr Bok, die schiet. Boem.
Glücklich allein, ist Herr Bok, die schiet. Boem.
Ook leuk : Als je al wandelend een gesprek met iemand heb en die gaat er zonder wat te zeggen vandoor Sta ja daar tegen jezelf te praten
Sta ja daar tegen jezelf te praten
leden van de spellings- en grammaticagestapo hoeven niet op mijn reacties (inclusief openingspost) te reageren.
Dat lijkt me vrij asociaal?quote:Op maandag 11 juli 2011 09:52 schreef AwesomeSauce het volgende:
Ook leuk : Als je al wandelend een gesprek met iemand heb en die gaat er zonder wat te zeggen vandoor
Blood runs through your veins, that's where our similarity ends.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
Ja ze mompelen dan iets van "Kom, we gaan nu rechts" maar dat is dan zo onverstaanbaar dat je doorloopt
leden van de spellings- en grammaticagestapo hoeven niet op mijn reacties (inclusief openingspost) te reageren.
Dat doet Lt.Surge altijdquote:Op maandag 11 juli 2011 09:52 schreef AwesomeSauce het volgende:
Ook leuk : Als je al wandelend een gesprek met iemand heb en die gaat er zonder wat te zeggen vandoor
En dat gaat hij me daarna altijd dik uitlachen
Sen ve ben - Aşkımız ömür boyu sürecek
lol ik vroeger ook weleens..quote:Op zondag 10 juli 2011 17:25 schreef Faux. het volgende:
Toen ik klein was de verkeerde moeder geknuffeld
Iemand voor een ander aan zien...
Ik dacht een van 'mn beste matties' te zien lopen, van achter gezien.
Wij hebben in de loop der jaren een aardig vreemde groet op gebouwd, wat er echt uit komt alsof iemand verkracht wordt.
Ik op m'n fietsje de stoep op, (fiets)bellend met die rare kreet, draait die gast ineens om.
Ik door fietsen alsof ik van niks wist.
Ik dacht een van 'mn beste matties' te zien lopen, van achter gezien.
Wij hebben in de loop der jaren een aardig vreemde groet op gebouwd, wat er echt uit komt alsof iemand verkracht wordt.
Ik op m'n fietsje de stoep op, (fiets)bellend met die rare kreet, draait die gast ineens om.
Ik door fietsen alsof ik van niks wist.
Ik heb een keer gehad dat ik iets in mijn ooghoek zag, en dan schrok alsof ik snel moest bukken ofzo. Er bleek niks aan de hand, en dus leek ik net een mongool met spastische trekjes . Was in een supermarkt, maar volgens mij heeft niemand dat gezien. Hoop ik...
. Was in een supermarkt, maar volgens mij heeft niemand dat gezien. Hoop ik...
Afgelopen carnaval stond ik volkomen van de kop af te wachten op de laatste trein. Ik stond aardig vooraan, dus toen de deuren opengingen duwde 100 man tegen me aan om die trein in te komen (klootzakken). Ik was dus al aardig wazig en ging tegen de grond, met mijn voet tussen de trein en het perron.
Toen ik weer opstond was mijn schoen verdwenen tussen de trein en het perron.
Mijn vrienden kwamen erachter toen ik niet meeging naar afterparty omdat ik dus rondliep op maar 1 schoen en het ijskoud was...
Die hoor ik nog vrij vaak.
Toen ik weer opstond was mijn schoen verdwenen tussen de trein en het perron.
Mijn vrienden kwamen erachter toen ik niet meeging naar afterparty omdat ik dus rondliep op maar 1 schoen en het ijskoud was...
Die hoor ik nog vrij vaak.
Als ik op de fiets zit, denk ik wel eens aan iets grappigs en dan moet ik lachen. Wel een beetje beschamend, want dan kijken mensen je zo aan en zo. En hoe harder je probeert te onderdrukken hoe erger het wordt,
Noodles
Half jaartje geleden; nog een beetje slaperig 's ochtends vanuit de tram de trein in hobbelen. Netjes in het voorste gedeelte instappen (zoals vaak verzocht wordt) en eenmaal in de trein ook nog wat verder door gelopen. Lekker gaan zitten, muziekje op, en in slaap gevallen. (Had een beetje lang doorgewerkt 's nachts...)
Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft, ik weet enkel dat ik wakker werd, versuft om mij heen keek en opmerkte dat we (nog steeds) stil stonden. Eenmaal nadat ik mijn ogen had uitgewreven viel het me ook op dat het best fris was in de trein, en bovendien zo gruwelijk stil.
Terug richting het perron gelopen, eerst nog rustig door alle coupés. Niemand. Steeds sneller, nog steeds niemand te vinden. Onderweg de deuren uit proberen; allemaal op slot.
Dat was wel even een momentje van 'oh shit'. De laatste coupés letterlijk doorgerend, totdat ik weer ter hoogte het perron was. Daar als een idioot op de ramen staan bonken. (waarom is dat glas zo dik?!) Uiteindelijk na veel idioot geschreeuw, gebonk en heen en weer gespring wist ik de aandacht van de conductrice op mij gericht te krijgen. Die was niet al te blij met me (want de hele boel was al afgesloten) en heeft me uiteindelijk via het deurtje voor de machinist naar buiten weten te krijgen. En gelukkig maar, want het treinstel waar ik dus in had gezeten, was al losgekoppeld om naar het rangeerterrein te worden geleid...
Je voelt je dan toch een beetje stom....
Oh, en het bekende verhaal van in je fiets vast komen te zitten. Dat was 1,5 week terug nog het geval. Net wanneer iedereen van je stageadres weg is, en je welgeteld 20 meter vooruit bent gekomen op je fiets, je tot de ontdekking komen dat lange, 'zwierige' rokken en wielassen/kettingkasten niet zo'n goede combi zijn. (En terugtrapremmen zorgen altijd weer voor extra hindernissen, want dan is het wat lastiger om je trappers terug te draaien zonder dat je met je fiets meegesleurd wordt naar achteren.)
Ik zat vaster dan vast, en hoewel een aardige meneer eerst wat vreemd keek (ik blokkeerde de weg een beetje, ook omdat ik veel tassen bij me had) heeft hij me nog wel proberen te helpen. Meneer onder de smeerolie, maar rok nog steeds strakgetrokken rond de as. Onder vreemde blikken van de plaatselijke hangjeugd (niemand ook even helpen natuurlijk...) naar de supermarkt en de snackbar aan de overkant gehobbeld. (Dat was nog best lastig). Gelukkig hadden daar een aantal van mijn stage-leerlingen net een patatje besteld, dus die zaten op de eerste rang
Andere meneer is toen zo vriendelijk geweest voor mij een schaar te gaan halen (ik zag het al voor me, met fiets en al de supermarkt in moeten.... ) en we zijn toen 20 min bezig geweest (voor die snackbar dus..) met het losknippen/trekken van mijn rok.
Uiteindelijk wel gelukt, (wel iets minder rok over.....) dus vriendelijke meneer hartelijk bedankt
Maar het leverde wel een beetje een klunzig tafereel op.
Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft, ik weet enkel dat ik wakker werd, versuft om mij heen keek en opmerkte dat we (nog steeds) stil stonden. Eenmaal nadat ik mijn ogen had uitgewreven viel het me ook op dat het best fris was in de trein, en bovendien zo gruwelijk stil.
Terug richting het perron gelopen, eerst nog rustig door alle coupés. Niemand. Steeds sneller, nog steeds niemand te vinden. Onderweg de deuren uit proberen; allemaal op slot.
Dat was wel even een momentje van 'oh shit'. De laatste coupés letterlijk doorgerend, totdat ik weer ter hoogte het perron was. Daar als een idioot op de ramen staan bonken. (waarom is dat glas zo dik?!) Uiteindelijk na veel idioot geschreeuw, gebonk en heen en weer gespring wist ik de aandacht van de conductrice op mij gericht te krijgen. Die was niet al te blij met me (want de hele boel was al afgesloten) en heeft me uiteindelijk via het deurtje voor de machinist naar buiten weten te krijgen. En gelukkig maar, want het treinstel waar ik dus in had gezeten, was al losgekoppeld om naar het rangeerterrein te worden geleid...
Je voelt je dan toch een beetje stom....
Oh, en het bekende verhaal van in je fiets vast komen te zitten. Dat was 1,5 week terug nog het geval. Net wanneer iedereen van je stageadres weg is, en je welgeteld 20 meter vooruit bent gekomen op je fiets, je tot de ontdekking komen dat lange, 'zwierige' rokken en wielassen/kettingkasten niet zo'n goede combi zijn. (En terugtrapremmen zorgen altijd weer voor extra hindernissen, want dan is het wat lastiger om je trappers terug te draaien zonder dat je met je fiets meegesleurd wordt naar achteren.)
Ik zat vaster dan vast, en hoewel een aardige meneer eerst wat vreemd keek (ik blokkeerde de weg een beetje, ook omdat ik veel tassen bij me had) heeft hij me nog wel proberen te helpen. Meneer onder de smeerolie, maar rok nog steeds strakgetrokken rond de as. Onder vreemde blikken van de plaatselijke hangjeugd (niemand ook even helpen natuurlijk...) naar de supermarkt en de snackbar aan de overkant gehobbeld. (Dat was nog best lastig). Gelukkig hadden daar een aantal van mijn stage-leerlingen net een patatje besteld, dus die zaten op de eerste rang
Andere meneer is toen zo vriendelijk geweest voor mij een schaar te gaan halen (ik zag het al voor me, met fiets en al de supermarkt in moeten....
) en we zijn toen 20 min bezig geweest (voor die snackbar dus..) met het losknippen/trekken van mijn rok. Uiteindelijk wel gelukt, (wel iets minder rok over.....) dus vriendelijke meneer hartelijk bedankt
Maar het leverde wel een beetje een klunzig tafereel op.
Van te voren bedenken dat je uit moet kijken voor de tramrails en dan 5 seconden later toch onderuitgaan doordat je met je voorwiel in een tramrails terecht komt.
Dat was niet in mijn eentje en al helemaal niet onopgemerkt.
Dat was niet in mijn eentje en al helemaal niet onopgemerkt.
Blood runs through your veins, that's where our similarity ends.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
In the end all you can hope for. Is the love you felt to equal the pain you've gone through.
- vorige winter, uur of 7 in de ochtend en het had bevroren. Omdat ik door de wekker was geslapen en de trein moest halen voor school fietste ik met een noodvaart door de wijk, ik kom bij een bocht en neem die met een noodvaart. Er slaat net een auto af, dus ik moet remmen.
Gevolg: ik val in slomotion, denk nog "kut! Dit gaat pijn doen!" En val met een been onder mijn fiets, een been erboven en met mijn handen plat op het asfalt, glij ik 3 meter door, voor de neus van die auto.
Ik zo snel mogelijk opstaan, val weer opzij door de piujn die door mijn knie en pols heen trekt.
Nog een keer opstaan onder luid geschreeuw en gevloek.
Daarna nog naar school gefiets, ik moest en zou die trein halen
Op school werd een hoop heisa gemaakt om mijn pols, die zwol namelijk op.
En ik werd zo weer naar huis gestuurd.
Gevolg van het hele gedoe: een zwaar gekneusde pols en een knie waar ik niet meer op kan zitten, of ik val opzij (dit is me zelfs gebeurt op het werk) van de pijn
Gevolg: ik val in slomotion, denk nog "kut! Dit gaat pijn doen!" En val met een been onder mijn fiets, een been erboven en met mijn handen plat op het asfalt, glij ik 3 meter door, voor de neus van die auto.
Ik zo snel mogelijk opstaan, val weer opzij door de piujn die door mijn knie en pols heen trekt.
Nog een keer opstaan onder luid geschreeuw en gevloek.
Daarna nog naar school gefiets, ik moest en zou die trein halen
Op school werd een hoop heisa gemaakt om mijn pols, die zwol namelijk op.
En ik werd zo weer naar huis gestuurd.
Gevolg van het hele gedoe: een zwaar gekneusde pols en een knie waar ik niet meer op kan zitten, of ik val opzij (dit is me zelfs gebeurt op het werk) van de pijn
Twiddel
Zoiets heb ik ook gehad midden in de stadquote:Op maandag 11 juli 2011 14:17 schreef LePoo het volgende:
Iemand voor een ander aan zien...
Ik dacht een van 'mn beste matties' te zien lopen, van achter gezien.
Wij hebben in de loop der jaren een aardig vreemde groet op gebouwd, wat er echt uit komt alsof iemand verkracht wordt.
Ik op m'n fietsje de stoep op, (fiets)bellend met die rare kreet, draait die gast ineens om.
Ik door fietsen alsof ik van niks wist.
Ik dacht een vriendin van me te zien dus ik ging pal voor dat meisje staan en zwaaien terwijl ik heel enthousiast "Hooooooooooi" riep. Zij reageerde niet en keek me raar aan. Na een paar seconden verward terug te kijken ben ik maar weggelopen zonder iets te zeggen
There are no good girls gone wrong, just bad girls found out.
Ooit toen ik bezorger was van een bekende bouwmarkt was ik vergeten de laadklep omhoog te doen en vervolgens 20 minuten over de snelweg gereden.... Ik had geen flauw idee waarom iedereen gebaren naar me maakte. Het was echt levensgevaarlijk, want in de laadruimte stond een palletwagen en als die naar buiten dondert.....
