In 2014 zijn de Grieken elk gezin 1.450 euro schuldigBRUSSEL - Als de Griekse schuld niet wordt geherstructureerd, zou de omvang van de noodhulp kunnen oplopen tot 1.450 euro per Europees gezin.
De Britse denktank Open Europe heeft de kostprijs van de Griekse noodhulp berekend. De berekening gaat uit van het scenario dat Griekenland tot 2014 met noodleningen overeind moet worden gehouden en al zijn verplichtingen nakomt. In dat scenario loopt de schuld onvermijdelijk verder op en zal het merendeel ervan voor rekening van de overheid –en dus de belastingbetaler– komen.
Tussen nu en 2014 moet Griekenland 122 miljard euro meer aan rente en aflossingen betalen dan het land zelf kan dragen. Die zogenaamde funding gap zullen de andere lidstaten van de eurozone dus moeten ophoesten, en komt bovenop de eerdere noodhulp van 110 miljard.
Bij dat bedrag wordt ervan uitgegaan dat Griekenland zijn doelstellingen in verband met het beperken van het begrotingstekort en het verkopen van staatsbezittingen, kan nakomen. Maar het is twijfelachtig of dat zal lukken. Daarom is het niet uitgesloten dat er nog een derde pakket noodhulp nodig zal zijn.
Doordat de privésector Griekenland nog amper geld uitleent, komt de bijkomende last grotendeels op de schouders van de overheden terecht. Het aandeel van de niet-private schuldeisers in de totale schuld zal daardoor stijgen van 26 procent nu naar 64 procent in 2014. Anders uitgedrukt: per Europees huishouden hebben de overheden nu 535euro aan de Grieken uitgeleend; in 2014 zal dat 1.450 euro zijn.
Daarbij is nog niet meegerekend dat sommige banken die veel Griekse schuld bezitten, zoals Dexia en Hypo Real Estate, gedeeltelijk in handen van de overheid (en dus van de belastingbetaler) zijn. Hoe meer noodhulp er naar de Grieken gaat, hoe groter dus het risico voor de belastingbetaler wordt als het fout loopt.
En het staat vrijwel vast dat het ooit fout moet lopen, want zelfs met een tweede en eventueel derde noodpakket blijft de Griekse schuld onhoudbaar groot. Doordat er geen economische groei is – volgend jaar zal de economie waarschijnlijk met 2,4 procent krimpen – is er geen mogelijkheid om de begrotingstekorten te dichten en lopen de rentebetalingen verder op.
Dit jaar moeten de Grieken zo'n 15 miljard aan interesten betalen, volgend jaar ongeveer 17miljard. Alleen al om die rente op de schuld te kunnen betalen, is er groei nodig. Bovendien legt de geplande looptijdverlenging van de private schuld de grootste last in de verre toekomst.
Met andere woorden: als de pakketten noodhulp op zullen zijn, moet de grootste financiële inspanning nog beginnen. -------------------------------------------------------------------------------------------
Griekenland moet buigen of barstenOnzekerheid en spanning troef op Europese top
Evangelos Venizelos (l.) en Jorgos Papandreou.rtrEvangelos Venizelos (l.) en Jorgos Papandreou.rtr
BRUSSEL - In de hoogste Europese regionen wordt voor het eerst over een mogelijke Griekse exit gefluisterd.
De Griekse premier, Jorgos Papandreou, ontsnapt morgen even uit het hol van de leeuw om naar de Europese top af te zakken. Of de sfeer in Brussel beter zal zijn, is nog maar de vraag. Alweer zal zijn land een schaduw werpen over een topbijeenkomst van Europese premiers en presidenten. Het is niet nieuw dat Griekenland een Europese top kaapt, maar de spanning was nog nooit zo groot.
De regering-Papandreou overleefde gisternacht nog een vertrouwensstemming. Het is maar een veldslag in vergelijking met de uitdaging waar de premier volgende week voor staat. Dan moet hij een cruciaal besparingsplan door het parlement loodsen. Lukt dat niet, dan staat Griekenland voor een financiële apocalyps met grote gevolgen voor de rest van de eurozone.
De Europese leiders kunnen Griekenland vanavond geen nieuwe, harde engagementen bieden. De bal ligt in het kamp van Athene, dat nu eerst moet tonen dat het zal besparen. Maar dat wil niet zeggen dat er tijd is voor smalltalk met Papandreou. Achter de schermen zal er loden druk op hem worden uitgeoefend. Voor het oog van de camera's zullen Herman Van Rompuy, Nicolas Sarkozy en co tonen dat ze honderd procent achter de premier blijven staan, in de hoop dat het Papandreou in eigen land wat daadkrachtiger kan maken.
Het effect ervan is een vraagteken. In tegenstelling tot een jaar geleden heeft Papandreou alle krediet in eigen land verloren. Zelfs binnen zijn partij groeit de tegenstand. Onderhandelen met een zwakke leider, maakt het er niet makkelijker op voor Europa.
Zorgwekkend scenario
En er is nog een probleem. In een poging de gemoederen in Griekenland wat te bedaren, herschikte Papandreou vorige week nog zijn regering. De minister van Financiën, Jorgos Papaconstantinou, het gezicht van de zware besparingen, werd opgeofferd. Zondag en maandag maakten de Europese collega's kennis met zijn opvolger, Evangelos Venizelos. De eerste indruk die hij maakte, was allesbehalve bemoedigend, klinkt het in de Europese wandelgangen. Niet alleen kende hij de finesses van het noodplan niet. Toen hij uitriep dat hij eigenlijk tegen privatiseringen was, fronsten de Europese collega's ongerust de wenkbrauwen.
Terwijl de tijdbom naar de stemming van volgende week tikt, begint een zorgwekkend scenario opgang te maken in de hoogste regionen van de Europese wijk. Als het besparingsplan volgende week door de Grieken naar de prullenmand wordt verwezen, dan kunnen de EU en het IMF onmogelijk met vers geld over de brug komen. 'Dan staat de deur open voor een exit van Griekenland uit de eurozone.'
Is het een theorie die gefluisterd wordt in de hoop dat ze vooral Griekse oren bereikt en zo de nodige druk uitoefent? Misschien, maar het is tegelijk ook een gevaarlijk scenario. Als je iets lang genoeg herhaalt, wordt het uiteindelijk een echt alternatief. Een exit is niet alleen nefast voor Griekenland. Niemand die nu kan voorspellen hoe dramatisch de beslissing precies voor de rest van de eurozone zou zijn.
-------------------------------------------------------------------------------------------
![images?q=tbn:ANd9GcTF1dQkprqjfu1SjnwmgPK4TegRzES9Xjxb-i9OblRnGoLWbaV-6w&t=1]()
Nu de politiek nog.