quote:
Op maandag 13 juni 2011 11:25 schreef YellowBlacks het volgende:[..]
Het was een aardige film, maar weer veel minder dan de andere 3 X-men films. Kon totaal geen band krijgen met de karakters, behalve mystic. Verhaal rammelde ook aan alle kanten.
Voor mij een klein 6je.
Grappig, aangezien dit wordt gezien als de film die het dichtst bij de oorsprong van de comics wordt gezien. Ik heb hem overigens nog niet gezien.
Gisteren:
Mary Shelley's Frankenstein
5.3Wat ik enorm goed vond aan de film is dat het meer een kijkje geeft hoe tegenwoordig in de cinematografie wordt omgegaan met drama. Deze Frankenstein krijgt shakespeariaanse trekjes, wat ik bijzonder aantrekkelijk vondt. En alhoewel Robert de Niro echt wel een goede Frankenstein neer zet wordt er te weinig in gegaan op verschillende interessante onderwerpen die voor hun neus liggen. Af en toe krijgen bepaalde characters gewoon te weinig tijd om hun personage beter uit te lichten. Frankenstein zelf vond ik niet echt leuk om naar te kijken, te ongeloofwaardig. Iemand die eerst het leven schept en zich daarna afvraagt wat hij gedaan heeft, nee dank u. Dat had je ook van te voren kunnen bedenken. Natuurlijk bestaan er ook situaties waarbij je pas later tot besef komt wat je hebt gedaan. Maar dat werd nu helemaal niet goed uitgewerkt.
Er zaten mooie stukken in zoals Frankenstein die zijn creatie probeert om hoog te helpen, maar ook gewoon totaal slechte overacting stukken.
Hopelijk komt er ooit een Frankenstein die weer een beetje een sfeertje heeft maar dan met het juiste script en acteurs. Dan is de kans groot dat deze zelfs de iconische Frankenstein van Karloff zal doen vergeten.
Letters to Iwo Jima
6.2Oorlogsfilms schijnen het altijd goed te doen. Dit is er weer zo'n eentje die op waarheid is berust. We bevinden ons weer in een typische WOII film, maar dit maal gezien vanuit het perspectief van 'de vijand'; Japan. Deze militairen proberen hun eiland Iwo Jima te verdedigen om de Amerikanen te beletten op een voordelige strategische situatie. We ontmoeten vooral dromen, herinneringen en uitvluchten in de brieven die naar het thuisfront worden geschreven.
Het heeft een typische 'Das Boot' setting om zich heen. De jappen zitten als ratten in de val en je weet dat niet echt veel mensen het zullen overleven. Uiteindelijk moet je dus ook gaan voor de cinematografie en de sfeer in deze film. Je weet dat er niemand er goed van af zal brengen en dat de verhalen de menselijkheid naar voren brengen in een wereld waar die niet meer te vinden is. Ook niet onder de soldaten onder elkaar.
Dan is er ergens nog een scene net voor Act3 dat er een Amerikaan gevangen wordt. Een van de officieren is ooit in de V.S. geweest en kon dus een woordje Engels. Ze hebben zo een praatje zodat de soldaat wat gerust gesteld wordt en wellicht dat er informatie kon worden gewonnen. Even later wordt een brief wat hij bij zich had voorgelezen. Daaruit komt voort dat ook de Amerikaan best wel menselijk blijkt te zijn, in tegenstelling wat het Japanse keizerrijk had gepropageerd. Echt een sleutelmoment wat niet goed is uitgewerkt. Wat mij opviel is dat hier geen enkele militair de officier verdenkt van een poging tot collaboratie. Er moeten toch nog ergens gehersenspoelde militairen zijn die zich tegen de officier opwerpen en hem betichten van een verzonnen verhaaltje? Waarom schiet niemand de Amerikaan ongemerkt dood?
Het geeft wel te denken wat je zelf zou doen in zo'n situatie. Overgeven of tot de laatste druppel bloed doorvechten?
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.