MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 12:17 |
Hoi, allen. ![]() Dit topic heb ik geopend omdat ik voor een aantal lastige keuzes sta. Ik zou het fijn vinden als jullie Fok!ers met me meedachten, en jullie mening/kennis hierover gaven. De situatie is als volgt. Een tijd geleden ben ik in mijn studie en leven vastgelopen wegens niet onderkend autisme. Ik kreeg toen geen studiefinanciering meer, en ben in de Wajong terecht gekomen. Dit is bedoeld als ‘steun in de rug’. Discussies of ‘dat nodig is’ ga ik niet uit de weg, maar liever niet in dit topic. Ik ben bang dat het dan alleen nog maar daar over gaat. Gelukkig ben ik daar weer aardig bovenopgekrabbeld, en ben nu gestaag verder aan het studeren. Mijn doel is om na mijn studie in een reguliere baan aan de slag te gaan. Nu moet ik een masteropleiding kiezen, en ik sta voor een aantal keuzes. Ik ben ook de jongste niet meer, heb een lieve vriend (we zijn al 8 jaar samen) we willen graag een kindje. Nu is de vraag hoe ik die twee dingen kan realiseren en of ik die allebei kan realiseren. Voor mijzelf had ik de volgende opties uit gedacht. Optie 1: Ik ga verder met mijn studie Wijsbegeerte, en daarna promoveren als filosoof. Dat klinkt (baan technisch) dommer dan het is. -Het is een kleine studie (dus geen 150 kandidaten voor 3 promotieplekken). -Ik kan goed ‘scoren’ in filosofie (altijd hoge cijfers, 8/9) en ken veel docenten op sleutelposities. -Promoveren gaat vaak via ons-kent-ons, dus een promotieplek is hopelijk ook voor mij vrij makkelijk in de wacht gesleept. Tijdens het promoveren bouw ik een soort arbeidsverleden op, zodat ik bij een sollicitatie kan aantonen dat ik niet om de haverklap overspannen ben, en zet ik lijntjes uit naar een baan buiten het beschermde wereldje van de uni. Wat wel een nadeel is dat mensen niet in eerste instantie op een gepromoveerd filosoof zitten te wachten. Tijdens die promotie moet ik dan ook behoorlijk boven het maaiveld uitsteken om een interessante keus te zijn. Betekent dat ik lange weken ga maken, en er niet altijd voor mijn kindje kan zijn. Misschien kan mijn vriend dan de rol van huisvader op zich nemen, of het gaat ook een paar daagjes naar de opvang. Omdat promovendi binnenkort maar euro 900 p/m verdienen weet ik niet hoe ik dat ga betalen. Mijn vriend kan dan immers niet (fulltime) werken. En de studieschuld moet ook afbetaald. Optie 2: Ik kies een master waar ‘meer werk in zit’ en ga daar in promoveren.. Ik zat zelf aan kunstmatige intelligentie te denken. Net zo leuk als wijsbegeerte, maar ik ben er niet zo heel goed in (haal dan maar 7tjes met heel hard werken). Ook moet ik dan verhuizen naar een stad waar ik niemand ken, (ook geen handige docenten). Die verhuizing levert ook een boel gedoe en vertraging op. Maar als ik daar promoveer, promoveer ik in een gewenst gebied, dus hoeft ik niet zoveel uit de kast te trekken om op te vallen tijdens mijn promotie. Iets meer lucht en ruimte om bij mijn kindje te zijn, maar ook hier geldt in mindere mate: Hoe ga ik dat betalen van 900 euro? Ook vind ik wellicht meteen een passende baan met deze master, hij schijnt erg gewild te zijn. ![]() Optie 3. Ik maak mijn master af en probeer via een traject van het UWV aan een baan te komen. En daar dan eventueel een regulier werkverband uit slepen. –Als ik mijn kinderwens op de eerste plaats zet, is dit het handigste. Dan kan ik ervoor kiezen 2/3 dagen in de week te werken, de rest wordt aangevuld door mijn uitkering. Mijn vriend heeft dan de handen vrij om fulltime werken. -Bijkomend voordeel, er wordt wel rekening gehouden met hoe ik in elkaar zit. -Nadeel (wellicht vooroordeel) ik ga me wellicht vervelen in een functie die het UWV voor me heeft. -En het 'voelt' ook niet goed, een kind geboren laten worden in een uitkeringssituatie. Zo. Dat was alweer een hele lap tekst. Bedankt voor het lezen in ieder geval, ben benieuwd naar jullie reacties! Groet, MT. [ Bericht 0% gewijzigd door MuyTrabajo op 04-05-2011 12:47:32 ] | |
zaanse-mayonaise | woensdag 4 mei 2011 @ 12:22 |
Heb het bed gedeeld met een optie 1 dame. Kon geen werk vinden, is uiteindelijk iets anders gaan doen. Optie 1 kan ik dus niet aanraden. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 12:26 |
Wat is 'iets anders'? Want ik hoef niet noodzakelijk als filosoof aan de slag, Een andere reguliere baan is ook zeer welkom. Het gaat erom dat ik een baan krijg zeg maar. | |
zaanse-mayonaise | woensdag 4 mei 2011 @ 12:29 |
Schoonmaak/ au pair. Maar voornamelijk schoonmaak. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 12:35 |
Sja. Op zich ook wel okay werk, maar ik ben wel bang dat ze je dan naar je 40ste niet hoeven. Weet ook niet hoe goed dat gaat met autisme. Maar nog steeds beter dan uitkering trekken, als je t mij vraagt. | |
Tja..1986 | woensdag 4 mei 2011 @ 12:47 |
Waarom een master doen en niet gewoon nu werk zoeken? Je hebt dan toch een bachelor, kan je ook baan mee vinden. Geeft ook meer (finaciele)ruimte voor een kind. | |
Stokker | woensdag 4 mei 2011 @ 12:58 |
Hoe lang duurt het totdat je je promovendus hebt en hoe snel verwacht je zwanger te zijn (kun je zwanger worden)? Misschien wachten met kinderen totdat je je promovendus hebt? Je kiest niet voor kinderen om deze vervolgens 5 dagen per week naar de opvang te brengen. Daar krijg je kinderen a-la Tristan van der Vlis van omdat deze te weinig liefde en aandacht hebben gehad. Ik heb zelf een zoontje, ben hoofd kostwinner en ik werk 4 dagen in de week. En ik ben ontzettend blij dat ik deze mogelijkheid heb. M'n vrouw werkt 3 dagen in de week waardoor ons zoontje 2 dagen per week bij een gastouder is. Kinderen kosten tijd, en die tijd heb je hopelijk met alle liefde van de wereld over voor je kind. Maak je keuze bewust. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 12:58 |
Is op zich ook een optie, maar ben wel bang dat ik dan een achterstand heb, omdat ik nog niet echt een 'arbeidsverleden' heb kunnen opbouwen. Na je proefperiode ben je verplicht te vertellen dat je Wajong hebt. Dan wil ik, naast mijn handicap ook nog kunnen laten zien dat ik ergens steengoed in ben. Maar wellicht is dat helemaal niet nodig en kan ik idd met een bachelor best toe. Ben dan wel bang voor 'verveling', en/of niet goed in de groep passen. In mijn ervaring speelt dat minder naarmate mijn omgeving hoger opgeleid is. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 13:02 |
Wachten is niet echt een optie, ik ben nu al 30. Ik ga het ook zeker niet naar de opvang brengen voor 5 dagen. Ikzelf zat te denken aan 4x 9 uur, en dat papa ook een paar dagen per week bij het kind is. Of zelfs dat papa maar 2/3 dagen werkt. Wat dit betreft zou een klein baantje + uitkering het beste zijn, het meeste lucht en ruimte. Neemt niet weg dat papa ook voor de kleine zorgen kan. | |
Tja..1986 | woensdag 4 mei 2011 @ 13:02 |
Ik weet niet hoe oud je bent, maar niet te oud beginnen met werken kan ook juist heel goed zijn ipv heel veel diploma's maar geen ervaring. Dat merk ik de laatste 2 jaar. Heb een bachelor en een master. Werk nu parttime (0,5 FTE) en verdien daar best goed. Maar heeft mij een jaar gekost een baan te vinden (al zocht ik doordat ik ook kandidaad-raadslid was niet heel hard). Ben nu opzoek naar nog een parttime baan, en meestal vragen ze om ervaring en niet zo zeer diploma's. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 13:04 |
Ja, dat is ook wel weer zo. ![]() | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 13:10 |
Ik moet wel zeggen dat ik bang ben dat ik alleen met een bachelor niet op de functies kom die ik leuk vind. Ben erg wetenschappelijk/filosofisch ingesteld, minder goed in verkopen, en groepswerk. Bovendien is een 8-jarige bachelor met 7 gemiddeld ook geen visitekaartje ![]() | |
Tja..1986 | woensdag 4 mei 2011 @ 13:20 |
Hm.. ik zie nu ook dat je al 30 bent. Dat wordt echt een heel groot probleem. Mijn advies zou zijn nu beginnen, en ergens onderaan. Want iets anders zal je niet vinden. Je kan altijd nog deeltijd een studie gaan doen. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 13:27 |
Ik ben juist bang dat het met een deeltijdstudie niks gaat worden. Van een promotieplek ben ik nog vrij zeker, en dan kan ik ook laten zien dat ik echt goed ben. Onderaan in een bedrijf beginnen weet ik niet of ik dat kan. Ben onhandig, en niet zo sociaal. Dan zal ik dat via het UWV moeten spelen. Iemand ervaring met dit soort trajecten? Weten ze voor iedereen passend werk te vinden? | |
Lienekien | woensdag 4 mei 2011 @ 13:52 |
Optie 1 en 2 vind ik gezien je omstandigheden best heel ambitieus. En die grote zekerheid van een promotieplek, daar twijfel ik een beetje aan. Sowieso moet je dus eerst een master halen. En dan is de keuze al lastig tussen interesse en mogelijkheden voor de toekomst. Is journalistiek iets voor je? In Groningen was dat een optie bij filosofie, weet niet of dat nog zo is. Maar dan combineer je je inhoud met een duidelijk beroepsperspectief. En hoe je/jullie dat financieel moeten bolwerken, al dan niet gecombineerd met een baby? Poeh, verkijk je er niet op hoeveel zorg een kind vraagt. Stel jezelf de vraag of je dat kunt combineren met fulltime studeren. Of bespreek dat met iemand die je autisme begrijpt en je goed zou kunnen adviseren. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 14:05 |
De master waar 'meer werk in zit' is ook een combinatie van filosofie en een duidelijk beroepsperspectief. ![]() Een kind kost zeker veel tijd. Maar in het promoveren draadje verzekerde men mij dat het best te doen was. Maar als je dan ook nog wil 'knallen' ja, dan twijfel ik ook of dat wel lukt. Een baby kost veel tijd. Maar ik sta er niet alleen voor. So wie so heb ik qua kinderwens de knoop nog niet helemaal doorgehakt. Autisme is ook erfelijk, helaas. En dan ben ik vooral bang voor een zwaardere vorm. Ik ben best ambitieus, wellicht, Maar de autisme heeft al veel verpest. Het lijkt me niet fijn dat ik door die aandoening ook nog eens genoegen moet nemen met een (gesubsidieerd ) baantje 'in de luwte'. Als het niet anders kan, so be it. Maar ik wil het iig proberen. | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 14:16 |
Is dat 'heel ambitieus'? Een baan op niveau willen? Het is 'maar' autisme, geen downsydroom. Genoeg mensen met autisme die zo aan de slag kunnen/willen. Jammer dat deze maatschappij je meteen op een zijspoor zet als je niet geheel vlekkeloos bent. | |
Lienekien | woensdag 4 mei 2011 @ 14:24 |
Promoveren voor iemand die 30 is, nog een master moet doen en dat wil combineren met een kind, dat vind ik ambitieus. Ik ga er maar vanuit dat je klacht grotendeels in het algemeen is en niet per se aan mijn adres, want dan heb je mij toch verkeerd ingeschat. | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 14:24 |
Ja, het is idd meer in het algemeen. ![]() Maar werken/een kind, dat doen er toch wel meer? Ook van 30. | |
ShadyLane | woensdag 4 mei 2011 @ 14:25 |
Ik denk dat de kans op het vinden van een baan groter is voor iemand die op haar dertigste na de bachelor werk zoekt dan voor iemand die daar tegen haar veertigste na een promotietraject mee begint. Dat staat los van wel of geen kinderwens. En met een beetje geluk kun je, eenmaal in een baan, binnen of naast deze baan een master halen en/of promoveren. | |
zaanse-mayonaise | woensdag 4 mei 2011 @ 14:33 |
Ben niet zo bekend met autisme. Behalve als scheldwoord hier op het forum. Kun je in drie zinnen uitleggen wat de problemen zijn? | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 14:34 |
Ik ben dan nog geen veertig, hoor. Maar wel ouder idd. Maar eigelijk zie ik die promotie ook al als 'werk'. Na mijn promotie voel ik me geen 36 jarige student. Mensen zeggen dat ik goed kan schrijven, en stiekem hoop ik dat ik tijdens mijn promotie daar wat mee kan doen. Op de faculteit lopen er genoeg mensen rond die filosofieboeken hebben gepubliceerd, misschien herkennen ze mijn talent. Maar geen leuk nieuws om te horen, dat promoveren mijn kansen op een baan alleen maar verkleint. ![]() Ik heb pas een paar jaar mogen ervaren dat ik ergens mijn best voor moest doen, ook intellectueel gezien. Ik vond het fantastisch. Ik ben bang dat als ik na mijn bachelor werk vind, ik dan in een baan kom die niet per se heel erg over intellectuele zaken uitknobbelen gaat. En dat ik weer terug schiet in dat 'debiteuren/crediteuren' gevoel dat ik mijn hele schooltijd + eerste jaren van mijn bachelor had. Voorzover mijn random gedachtestroom. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 14:39 |
Vreemd en onhandig. Niet zo goed met mensen. Heel erg opgaan in bijzondere interesses (filosofie, wiskunde, kunstmatige intelligentie, sciencefiction en heel veel andere dingen) en niet genoeg opgaan in normale interesses (mode, sociale dingen). | |
ShadyLane | woensdag 4 mei 2011 @ 14:41 |
Of je nu na je bachelor werk zoekt of na je promotie, de realiteit blijft dat de gemiddelde HBO/WO-baan in intellectueel opzicht niet enorm uitdagend is voor HBO-ers/WO-ers. In andere opzichten vaak wel (soms ook niet ![]() | |
Lienekien | woensdag 4 mei 2011 @ 14:42 |
Het is wel goed om het grote plaatje te bekijken, maar voor de middellange termijn gaat het, lijkt me, eerst toch om je master en om het zwanger raken/kindje krijgen. Volgens mij zijn dat twee stappen die je graag wilt zetten en die knoop kun je doorhakken. En als het zo ver is dat je je master gaat afronden, dan kun je dan opnieuw kijken wat je wilt en wat je mogelijkheden zijn. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 14:43 |
Bummer. Maar als ik promoveer heb ik iig nog een paar leuke jaren gehad. | |
ShadyLane | woensdag 4 mei 2011 @ 14:48 |
Dat is waar, helemaal uitstippelen gaat toch niet, je weet niet wat voor onverwachte dingen op je pad komen. Qua master zou ik dan persoonlijk wel eerder voor die met de meeste baankansen gaan, helemaal als je vermoedt dat je autisme je kansen op de arbeidsmarkt toch al verkleint. | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 14:53 |
Ja. En gecombineerd met Shadylane's advies, ook kijken naar de master met de meeste baankansen. Weet dan niet wat meer voor je spreekt hoge cijfers of een 'gewilde' master. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 14:55 |
Dat was nu juist iets wat ik me afvraag. ![]() Gelukkig zijn er bij KI ook aardig wat filosofie vakken, en dan van het 'hardere' soort, wat ik leuk vind. | |
ShadyLane | woensdag 4 mei 2011 @ 14:59 |
Nou, ik weet het ook niet, maar ik ken wat filosofen en het is behoorlijk schnabbelen voor ze om rond te komen, in allerlei kleine baantjes. Ook voor degenen die hoge cijfers hadden en/of veel nevenactiviteiten op hun c.v. hebben staan. Hoe het met K.I. zit weet ik niet maar afgaand op wat je hier schrijft gok ik dat je daar beter je kaarten op kunt zetten dan op filosofie. Als je dus uberhaupt voor een master wilt gaan. Als je voor filosofie kiest denk ik dat je baankansen met een master en/of promotie niet veel groter zijn dan met enkel een bachelor. Als KI echt goede perspectieven oplevert kan dat de tijdsinvestering en hogere studieschuld wel waard zijn. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 15:05 |
Ja, of ik voor een master wil gaan is nog maar de vraag. Ik kan ook via het UWV gaan zoeken naar een baan. Maar met alleen een bachelor ben ik nog banger voor het debiteuren/crediteuren gevoel. Ik denk dat als ik een master heb, het UWV alweer meer mogelijkheden biedt. Vooral met de master KI, dan kan ik ook nog de R&D in, wellicht met behulp van het UWV. | |
Hanoying | woensdag 4 mei 2011 @ 15:56 |
Dat klinkt als de gemiddelde fokker. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 17:44 |
Origineel hoor ![]() ![]() | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 18:23 |
Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Hoe werkgevers mensen als de TS links laten liggen omdat ze niet helemaal in het plaatje passen. En ze daarmee veroordelen tot een levenslang afhankelijk zijn van aalmoezen, en de grillen van het zittende kabinet, (dat ze vaak behandelt als domme, werkschuwe hufters). ![]() | |
Wolfje | woensdag 4 mei 2011 @ 18:26 |
Ik zou voor de master kunstmatige intelligentie gaan. Als je daar dan ook nog een technische richting in kiest, vergroot dat je kansen in de ict. Daar zijn genoeg banen (ook in R&D) waar autisme, sociale onhandigheid etc geen probleem hoeven te zijn. En het salaris ligt daar een stuk hoger dan dat van de gemiddelde gepromoveerde filosoof ![]() | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 19:00 |
Jeej zo erg zal het toch niet zijn? Ik ben autistisch maar ook niet heel erg autistisch. En ik ben slim. Sommige mensen zeggen zelfs dat ik meer dan slim ben. Ben ik nu echt kansloos? Het is wat Wolfje zegt, ik wil graag de R&D in, dat lijkt me juist iets voor mij, omdat je daar lekker inhoudelijk bezig mag ipv jezelf te moeten verkopen. En volgens mij heb je daar een PhD voor nodig. Of ik kan na mijn promoveren op de uni aan de slag, ook een optie. Ik weet niet of de uni moeilijk doet over mensen die niet in het Prodent-plaatje passen? Heeft iemand ervaring met het UWV en dit soort werk? Heb toch een vooroordeel dat ze vooral simpel, beschut werk voor je hebben. ![]() | |
schaal_9 | woensdag 4 mei 2011 @ 19:05 |
Na je 30e is het niet gemakkelijk om een startersfunctie te vinden, komt nog bij dat er ook nog pensioen moet worden opgebouwd. Als je kijkt naar langdurig werklozen die hoogopgeleid zijn, dan blijkt autisme relatief oververtegenwoordigd te zijn. De aandoening werkt direct door in de werknemersvaardigheden. Zelf heb ik een diagnose in het spectrum en ben langere tijd werkloos geweest (leidde uiteindelijk tot Wajong). Dankzij een wonder ben ik aan werk gekomen. Passend werk heb je eigenlijk sowieso nodig, dan ontmoet je gemakkelijker mensen in de gewenste sociaal-economische klasse. Een hoogopgeleide moet toch meer inkomen gegund zijn dan b.v. een vroegtijdig schoolverlater. Filosofie lijkt me trouwens niet echt een studie waar veel werk in te vinden is. Promovendi nog maar 900 euro per maand? ![]() Niet iedereen die hoogopgeleid is heeft de mogelijkheid om te emigreren naar een land met betere financiële omstandigheden. Vooral die mensen worden geraakt. [ Bericht 2% gewijzigd door schaal_9 op 04-05-2011 19:12:09 ] | |
bluejean | woensdag 4 mei 2011 @ 19:18 |
Ik zou in jouw geval waarschijnlijk kiezen voor een master in deeltijd en daarnaast kijken naar een deeltijd functie. Desnoods een stage. Het is op jouw leeftijd wel gewenst om relevante werkervaring op te bouwen, wil je straks voldoende kans maken op een leuke, uitdagende functie. Probeer vooral ook je netwerk - met name in het vakgebied waar je graag aan de slag zou willen - uit te breiden. Wat je studierichting betreft: Ik denk dat je in jouw geval wel heel zeker van je zaak moet zijn, wil je je pijlen volledig gaan richten op een promotieplaats. Schat je de kans op een promotieplaats binnen je huidige studierichting hoog in? En zo niet, wat is het alternatief? Ik weet overigens niet wat je voor minor/keuze vakken je tijdens je studie hebt gedaan, maar voor zover ik weet sluit een master Kunstmatige Intelligentie niet bepaald aan op je huidige studierichting. De kans bestaat dat je dan eerst een schakeltraject - 1 à 1,5 jaar - moet volgen, alvorens je aan de master zelf kan beginnen. Gezien je leeftijd vraag ik me af of dat echt een verstandige keuze is (tenzij je zeker weet dat KI hét voor je is en je je arbeidsmarktperspectief positief inziet). | |
Vandaag... | woensdag 4 mei 2011 @ 19:28 |
Wat doe je vreselijk moeilijk... Ik snap best dat je de boel een beetje uit wil uitstippelen maar jij gaat wel erg ver vooruit denken. Vraag 1: wat wil je zelf? Als er geen kinderwens zou zijn.. Studeren of nu werken? Mijn advies: Nu gaan werken levert je een middelmatig baantje op na heel lang zoeken, waarom zou je dat doen als je in de luxepositie zit om te kunnen doorstuderen wat je leuk vindt? Lijkt me stap 1 om dus met die master bezig te zijn. Bij een master kan je best een kind hebben. En als je wil promoveren en je ziet daar mogelijkheden toe, prima, ga dan langzaam die kant uit werken. Doe waar je hart ligt en waar je goed in bent en zie wat er op je pad komt.Een jaar vooruit denken is meer dan genoeg. vraag 2: het kind Je hele twijfel over werk/studie lijkt ingegeven door de praktische zaken rond een kind. Je bent samen met je partner neem ik aan dus waarom zit je steeds over die 900,- euro? Heeft hij geen baan? Gaan jullie niet samenwonen? Heeft hij dezelfde kinderwens? Heb je dit met hem besproken? Het komt op mij over alsof jij het probeert te regelen alsof je er alleen voor staat.. dit doe je toch samen? ![]() | |
Miracle_Drug | woensdag 4 mei 2011 @ 19:46 |
Het is leuk dat je het kind 'slechts' 4 x 9 uur naar de opvang wilt brengen, maar besef je wel hoeveel zorg zo'n baby 's nachts nog met zich mee brengt? Ik denk dat je er iets te makkelijk over denkt. Dat dacht ik dus ook, ik snap eerlijk gezegd niet dat iemand dit op een forum gaat vragen. Dit soort dingen moet je met je partner uit zien te vogelen lijkt me. | |
Flying_Phoenix | woensdag 4 mei 2011 @ 19:50 |
Laat ik mijn 2 cent ook even droppen: Studeer door! Investeer in datgene waar je goed in bent... een baan op lager niveau kun je altijd nog doen. De IT is erg vergevendgezind met autisten en andere nerds en iedereen kan aan de slag als tester. Je kindje komt echt niet in de problemen, ongeacht wat je kiest, , (maar ik denk ook niet dat Joran en Tristan te verklaren zijn door een overschot aan KOV of een tekort aan borstvoeding) | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 20:09 |
Het hoeft geen startersfunctyie te zijn. Als het maar een interessante functie is. Ik heb psychologie gedaan, en in Nijmegen kun je dan in instromen mits je een minor kunstmatige intelligentie heb gedaan. Nu heb ik die minor niet, maar ik heb wel een flink aantal (extra) vakken die raakvlakken hebben met dat gebied. (automatentheorie, Turingmachines, logica, utility theorieën, programmeren, enz enz.) Moeilijk doen? Ik noem het vooruitkijken. Ik wil niet voorgoed buiten de boot vallen, en zit nu in een heel kwetsbare positie. Een middelmatig baantje, dat is mijn grootse angst. Heel mijn kindertijd en de begintijd van mijn studie heb ik me 'verveeld'. Ik ben pas gelukkig nu ik een aantal moeilijke en uitdagende vakken moet volgen. Ik denk niet dat ze dit soort vaardigheden op een administratiekantoor van je vragen. Wel vaardigheden die ik niet heb. Ook ben ik bang dat ik dan weer 'de professor' word, het buitenbeentje dat ik mijn hele jeugd al was. Dan nog liever aardbeien plukken. Natuurlijk heb ik dit met mijn partner besproken. Hij wil er best zijn voor mij en het kind als ik even full-time voor een promotie moet gaan. Maar ook hij en mijn kleintje hebben eten en drinken nodig, en als hij op het kleintje past moet dat allemaal van die 900 euro, of van die 900 euro plus zijn parttime baantje. En dan moet de kleine weer in de opvang, dat kost ook weer wat. Maar als iemand tips heeft om dit financieel te regelen, gaarne! Ik wil 4x9 uur werken. Maar dat wil niet zeggen dat het kind ook 4x9 in de opvang zit. Er is ook nog een papa. Dat hoop ik dus ook! ![]() | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 20:15 |
Dat is het vervelende: Je moet precies in de mal passen. Heb je een heel klein beetje negatieve utility voor de werkgever, dan is het einde verhaal. Een beetje positieve utility voor de werkgever, maar een hele boel negatieve utility voor de intelligente mensen die dan voorgoed aan de kant komen te staan. | |
Wolfje | woensdag 4 mei 2011 @ 20:20 |
Nee, een PhD is zeker geen vereiste. Bij Philips research en ASML lopen genoeg mensen rond met alleen ir/MSc. Met een promotie zul je wel op een belangrijkere positie beginnen, maar mijn indruk is dat je na verloop van tijd toch vooral op je prestaties beoordeeld wordt. Verder verschilt de balans tussen research en development ook per bedrijf/afdeling. Bij grote bedrijven ontwikkelt men alleen een prototype dat dan verder ontwikkeld door 'standaard' werknemers, maar bij kleinere bedrijven moet je zelf de hele software schrijven en komt er maar weinig wat je onderzoek zou kunnen noemen voor. Zoiets is dan waarschijnlijk niet je droombaan, maar het is nou ook weer niet vreselijk suf. | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 20:22 |
En http://www.werkbladmagazine.nl/inhoud#philips-werft-wajongers Alleen jammer dat het dan weer voor MBO -HBO is ![]() Maar verder ![]() | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 20:24 |
![]()
![]() Ik denk trouwens dat ze ook wel open staan voor universitaire mensen als je een goed verhaal hebt. ![]() | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 20:32 |
Precies. | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 20:37 |
Werkgever kan kieskeurig zijn bij de gratie dat de arbeidsmarkt overspoeld is met afgestudeerden. Lang leve de numerus fixus. | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 20:39 |
Je moet zo ongeveer goddelijke kwaliteiten beschikken. Kansen zijn nihil. Dergelijke bedrijven stellen absurde eisen met betrekking tot sociale vaardigheden en informeel geneuk. | |
schaal_9 | woensdag 4 mei 2011 @ 20:54 |
Wat gaaf dat Philips in zee gaat met Wajongers met autisme. Lijkt me dat het ook wel is voor mensen met een universitaire opleiding. Als je geen bijkomende aandoening hebt, is werken onder de juiste randvoorwaarden goed mogelijk. Gelukkig komen hier steeds meer mogelijkheden voor. Alleen een assessment hoeven ze bij mensen met Asperger denk ik niet te proberen. Nog niet zo lang geleden kreeg ik na overleg nog vrijstelling van een persoonlijkheidstest. | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 20:56 |
edit [ Bericht 55% gewijzigd door EchtGaaf op 04-05-2011 21:35:21 ] | |
tumske | woensdag 4 mei 2011 @ 20:57 |
Studeren/weinig verdienen met een baby is zeker mogelijk aangezien dat in het begin nog niet zoveel kost. Alleen denk ik wel dat het voor jezelf veel rust geeft om uitzicht te hebben op iets beters voor als je kindje wat ouder is zodat je niet de rest van je leven moet sappelen en ieder dubbeltje om moet draaien. Dus een keuze waarbij je een bepaalde zekerheid hebt op een baan lijkt me dan de meest logische. | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 21:13 |
Je redding. Je brandt gegarandeerd af met zo'n test. Spreek uit ervaring. Wat een poppenkast. Ook bij de overheid dus ![]() | |
Wolfje | woensdag 4 mei 2011 @ 21:40 |
Dat is erg overdreven. Gebrekkige sociale vaardigheden zullen altijd wel een minpunt zijn, maar bij niet leidinggevende functies valt dit te compenseren met een goed brein. ASML zal sowieso niet overdreven kritisch zijn, omdat ze nu een tekort aan mensen hebben. | |
schaal_9 | woensdag 4 mei 2011 @ 21:57 |
Nee, dat was een test om inzicht te krijgen naar het persoonlijkheidsprofiel van medewerkers. Geen assessment. | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 22:09 |
Afhankelijkheid lijkt me het ergste. Dat je in een positie komt waarin niemand meer in je geïnteresseerd is als werknemer/ondernemer. En je dus altijd in de hoek zit waar de klappen vallen, bezuinigingen, financiële 'prikkels' om ineens wel aan werk te kunnen komen (niet dus), vernederende maatregelen die er vanuit gaan dat je een klaploper bent, enzovoort. Dat je noodzakelijke dingen voor je kind niet kan betalen. Dingen waarvoor je niet op de gemeenschap hoeft te rekenen, omdat die er allang af bezuinigd zijn. En dat de hele wereld dan roept dat je te lui bent en dat het je eigen schuld is als je je kind niet de kansen kan bieden die de rest wel heeft. Dat het enige machtsmiddel dat je ter beschikking hebt, een zielig hoofd trekken is. brrrrr ![]() | |
Fogel | woensdag 4 mei 2011 @ 22:24 |
1. Je hebt niet perse een PhD nodig om research te doen. 2. Bij sommige promotieplekken kijken ze ook naar je gemiddelde cijfers van je bachelor. Als je daar 8 jaar over gedaan hebt en niet eens goede cijfers hebt, kan je daar op stuk gaan zelfs, al heb je uitsluitende 9/10 voor je master. Daarnaast, (waarom) denk je dat je een master wel in de normale tijd kan halen? 3. 4x9u werken tijdens een promotie en met kind(eren), nah... beetje flexibel moet je toch wel zijn qua uren. In de avond nog even een artikel afmaken terwijl er een kind om borstvoeding krijst is niet erg bevorderlijk. Hiermee wil ik niet zeggen dat het kinderen krijgen/hebben tijdens een promotie het onmogelijk maakt, zeer zeker niet, maar plannen is wat lastiger. Kinderen worden ziek en kunnen niet alleen thuis zijn. Neem je ze dan mee naar de universiteit? Werk je vanaf thuis (en reken er maar op dat dat niet effectief gaat zijn)? | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 22:59 |
Vind het maar een misselijke actie dat ze dingen in het verleden zo zwaar mee laten wegen. Een persoon is toch kennelijk nu in staat hoge cijfers te halen, wat boeit 2 jaar geleden? Zelfde met dat gezeur over gat in je CV. Zo word je later nog steeds afgestraft van fouten die je allang hersteld hebt. Onze maatschappij zou wel wat vergevensgezinder mogen. | |
Fogel | woensdag 4 mei 2011 @ 23:07 |
Daar ben ik het mee eens, bij mij was het zelfs 9 jaar geleden. Maargoed, ik maak de regels niet. Of de persoon nu wel in staat is om hoge cijfers te halen moet nog blijken. Als blijkt dat het inderdaad wel mogelijk is om hoge cijfers te halen, maar het duurt wederom net als met de bachelor meer dan dubbel zo lang dan de genormeerde tijd, dan gaan er denk ik toch wel een paar alarmbellen af. Waarom zou een PhD dan wel opeens binnen 3 a 4 jaar kunnen? | |
Rubber_Johnny | woensdag 4 mei 2011 @ 23:08 |
Ik ga dan ook uit van een nominaal afgeronde master. | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 23:10 |
Tja, die schaal_12 organisatiemalloten moeten hun dag ook vullen met dit soort kolder. ![]() | |
EchtGaaf | woensdag 4 mei 2011 @ 23:12 |
Dubbel | |
MuyTrabajo | woensdag 4 mei 2011 @ 23:15 |
pffff. Misschien ga ik ook gewoon die wijsbegeerte PhD doen en na een paar leuke jaren gewoon het parttime moedertje spelen. Dat is wel zo relaxed. En een dagje per week informatica studeren via de OU (dat heeft de anti-studeer politie nog niet ontdekt om VERBOTEN te verklaren). Ik wil zo graag vooruit, maar het is wel een fakking ratrace. En daarnaast heb je ook nog een persoonlijk leven. Moet je dat dat echt helemaal ondergeschikt maken om uberhaupt mee te kunnen draaien? Zit wel met aardige studieschuld, hoe gaan we ooit een hypotheek krijgen? In een gat wonen dan maar, dan kan het misschien van het loon van me vriend. | |
Fogel | woensdag 4 mei 2011 @ 23:21 |
Ga maar eerst een master halen... Je moet prioriteiten stellen inderdaad. Als je weinig nachtrust nodig hebt kan je natuurlijk al meer doen in de loop van een dag ![]() Ook dat zijn keuzes... als in een gat wonen ervoor zorgt dat alles wat je wil wel kan, waarom niet? [ Bericht 3% gewijzigd door Fogel op 05-05-2011 11:05:37 (er zat een fout in de quote tag) ] | |
schaal_9 | woensdag 4 mei 2011 @ 23:44 |
Ik ben bang dat je een enigszins gekleurd beeld hebt. De werkelijke problematiek ligt dieper. Mensen met Asperger zonder werk bevinden zich over het algemeen niet in het optimale sociaal-economische milieu, met alle gevolgen van dien. De mensen in de wat hogere regionen ervaar ik overwegend als hele leuke mensen. Omdat ik in een informele omgeving werk, vaak ook prima gekleed. Mijn ambitie is om achter mijn verleden een punt te zetten of in ieder geval bepaalde pijnpunten diplomatiek te benaderen. Dat ik wat betreft manier van denken/wereldbeeld nog meer aansluiting vind bij anderen. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 00:11 |
Gelukkig ken ik heel veel bollebozen die vrienden voor het leven zijn geworden. Bij hen ben ik gewoon iemand en niet 'de professor'. Die mensen blijven ook mijn vrienden (hoop ik) ook als ik wellicht niet mee kom met de grote ratrace. | |
Fred | donderdag 5 mei 2011 @ 01:49 |
Als ik het topic zo lees heeft TS allang besloten dat een carrière veel belangrijker is dan haar kinderwens. Alleen weet ze het zelf nog niet. Je hele topic gaat alleen maar over je carrièrewensen. Het welzijn van je kind komt niet eens ter sprake. Als je écht zo'n grote kinderwens had, dan had je die carrière echt wel achterwege gelaten. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 09:41 |
Die indruk had ik juist niet. Hoezeer in dit topic ook wordt aangedrongen op "ga nou voor iets dat je kansen op een baan vergroot", naar mijn idee weet TS diep van binnen allang dat het wijsbegeerte moet en zal worden. En dan is de kans natuurlijk groot dat je met je studieschuld achter de geraniums/luiers belandt, daar wordt in dit topic voldoende voor gewaarschuwd. Toch lijkt TS die optie te willen kiezen. De zin over het parttime moedertje spelen kwam voor mij niet als een verrassing. | |
EchtGaaf | donderdag 5 mei 2011 @ 10:59 |
Speelt ook een rol. Maar ook de negatieve ervaringen met die lui, steeds weer zien hoe vuil spel met je wordt gespeeld. Het is een slangenkuil als je begrijpt wat ik bedoel....Dan wordt je toch knap allergisch ![]() Ik zie het verband niet met "leuk" en "hoog"in deze. ![]() ![]() Ik ken "vuile psychopaten" hoog in organisaties en LTS-ers met een hart van goud. De eerste trap ik liever de grond (ik velen op mijn lijstje staan); die tweede heb ik gelukkig als groot MENS in mijn kring. En daar ben ik groot mee. Ik vraag me echt af of je ooit met die mensen hebt moeten dealen. Maar ik hoop maar dat je wereldbeeld in deze klopt. Kijk er aub niet tegenop, staat je niet blind...... Je werkt nog maar veel te kort in het milieu om echt een goed beeld te hebben.... Opa spreekt. ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 11:04 |
Ik weet het serieus nog niet. Ik vind KI net zo interessant als wijsbegeerte. Inhoudelijk mischien nog wel interessanter. Maar als ik hoor wat ik allemaal zou moeten doen voor een reguliere baan slaat de stress me om het hart. Ben nu net uit de stress van de vorige verhuizing. Mijn leven en studie gaan nu goed, dan zou ik alles hier achter me moeten laten en maar hopen dat het op de volgende uni net zo goed gaat als op deze. Volgens veel mensen ben ik sowieso kansloos omdat ik al 30 ben (waar hebben we het over) dus moet ik dus allerlei capriolen uithalen om werkgevers te overtuigen dat ik toch de moeite waard ben. Bij wijsbegeerte sta ik cum laude, bij KI is dat nog maar de vraag. Mijn hele leven gaat dus in teken staan van het bemachtigen van die baan, en dat is alsnog een gok. En oh ja, ook nog ergens een kind. In die queeste om maar werknemer te mogen zijn, waar ga ik mijn kind en de gevoelens ervoor stoppen? Mijn vriend heeft ook carriere wensen. En hij wil ook een kind, ik zal hem vertellen dat hij die dan achterwege moet laten, dat gaat niet samen! | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 11:17 |
Ik ben zeker niet voor profiteurs. Maar soms vind ik de verhouding ook scheef. Mensen worden geacht hun hele leven om hun werk te plooien (flexibel zijn). Werkgevers mogen nog steeds overal hun neus voor optrekken 'lussiknie'. Ze kunnen kiezen wie ze willen, en mochten ze door schaarste water bij de wijn moeten doen, dan huren ze toch gewoon Bulgaren? Die Wajong/wsw maatregelen zijn ook weer eenzijdig. Alleen maatregelen aan de kant van de gehandicapten, maar niks geen verplichtingen/quota voor werkgevers. Dus gehandicapten worden geacht zich even over hun beperking heen te zetten, en een paar duizend werkplekken uit hun reet te trekken. En de werkgevers? Vooral zo doorgaan jongens! Ik heb bewondering voor mensen die zoveel willen om aan het werk te komen. Maar toch ook twijfels. Je gezinsleven en je beste jaren opofferen voor een systeem dat geen donder om jou geeft, en je zo aan de kant schuift. ![]() | |
EchtGaaf | donderdag 5 mei 2011 @ 11:25 |
Precies. | |
schaal_9 | donderdag 5 mei 2011 @ 11:43 |
Sja... wat is waarheid. Jouw beeld lijkt me opmerkelijk gekleurd. Ik kan het me wel enigszins voorstellen als je min of meer buiten het arbeidsproces bent gezet. Hoe lang heb je eigenlijk gewerkt, EchtGaaf? Mijn werkgever probeert het goede voorbeeld te geven naar mensen met een arbeidsbelemmering en andere moeilijke doelgroepen. Misschien iets voor jou? Ik kan gewoon goed opschieten met medewerkers van verschillend pluimage. Binnen mijn functie hoef ik niet met de hoge pieten te onderhandelen. Ik denk dat collegas mijn objectiviteit op waarde weten te schatten. | |
pussywillow | donderdag 5 mei 2011 @ 11:44 |
Wijsbegeerte is dan ook gewoon geen studie die je doet omdat je daar zo'n geweldige baan mee kunt krijgen, net als bijv. geschiedenis. Daar kun je praktisch gezien ook vrijwel niets mee. Dat soort studies zorgen echter wél voor een goede algemene en intellectuele ontwikkeling. Het is jammer dat dáár niet wat meer waarde aan wordt gehecht. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 11:49 |
Ik heb trouwens altijd gedacht dat men je aannam om je academisch nivo, niet om de specifieke studie. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 11:55 |
Dat lees je altijd in de brochures van studies met weinig baankansen: "door je academisch niveau kun je in uiteenlopende functies terecht". In de praktijk neemt een bedrijf dat een programmeur zoekt met academisch denkniveau natuurlijk liever iemand aan met academisch denkniveau die zich al vier, vijf jaar heeft bekwaamd in de informatica, dan iemand met academisch denkniveau die zich vier, vijf jaar heeft bekwaamd in de Franse letterkunde. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 11:56 |
Ja, dat klopt idd wel ![]() | |
EchtGaaf | donderdag 5 mei 2011 @ 12:30 |
PM | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 12:30 |
Ik heb twee van zulke 'baankansloze' studies gedaan, dus ik weet er alles van ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 12:39 |
Ik zit er idd aan te denken om daarnaast nog wat extra vakken te volgen. Heb al wat informatica/wiskunde vakken gedaan. Weet alleen niet of ik er nog tijd voor over heb, voor die cum laude moet ik wel hard werken. Maar ik begin ook steeds meer in het ritme te komen. Weet iemand ook of het een gekke gedachte is om na je PhD aan de uni te blijven werken? Of is dat alleen weggelegd voor de carrieretijgers zonder priveleven? | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 12:49 |
Haal nu eerst maar eens een master cum laude en binnen de daarvoor gestelde tijd voordat je een eventueel traject na een PhD (die je ook nog eerst moet halen) gaat plannen. In 5-6 jaar kan vanalles veranderd zijn. En al helemaal met een kabinet wat blijkbaar tegen studeren/onderzoek is. Hier is grofweg 1 baan per 10 PhD's op de uni, vrij kleine kans dus. Of je moet van post-doc project naar post-doc gaan met steeds 1 of 2 jaar financiering. Maar dat is ook voor niet iedereen weggelegd. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 12:53 |
Het is vooral erg onzeker. Je rolt van tijdelijk contract in tijdelijk contract en moet elke keer veel tijd en energie besteden aan het regelen van een beurs om weer een jaar, of twee, geld te hebben (en voor jou is misschien vervelend dat enige netwerkskills daarbij wel handig zijn). Soms vind je wel een plek voor een jaar of twee, maar dan moet je weer naar de andere kant van het land of naar Duitsland/Engeland en weet na die twee jaar weer niet waar je aan toe bent. Het is een paar vrienden van me zo tegen gaan staan dat ze nu aan het proberen zijn werk te vinden buiten de wetenschap. Diegene die wel een vast contract heeft weten binnen te slepen voelt zich alsof ie de loterij heeft gewonnen ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:17 |
Je leven om je carrière heen bouwen dus. ![]() | |
Lienekien | donderdag 5 mei 2011 @ 13:23 |
Dus niet een al te rooskleurig beeld hebben van de wetenschap. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 13:25 |
Nouja, enkelen van hen hebben wel gewoon kinderen hoor en de rest heeft op een andere manier wel degelijk ook gewoon een leven ![]() Ik raad je aan, maar dat was al wel duidelijk, om alleen nog een verdere studieschuld aan te gaan voor iets wat echt je kansen op werk vergroot. Of om nu, nu je nog betrekkelijk jong bent, alvast werk te zoeken en je daarbinnen of daarnaast verder te scholen. Kies je investeringen verstandig. En nu hou ik erover op want ik val in herhaling. | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 13:30 |
Dat dus, ik heb een leven, kinderen, een promotieplek en een vaste baan. ![]() Vanuit een vaste (onderzoeks)baan aan een promotie beginnen was voor mij de juiste weg. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:30 |
Gelukkig wordt mijn schuld iig niet groter. ![]() Maar goed, verhuizen dus maar weer. Ik wil helemaal niet weg, het gaat net zo goed hier. Ik woon tussen de bossen, moet ik op zoek naar een kamer in de Randstad. ![]() Heeft iemand ervaring met de UU? Veel groepswerk? Veel bureaucratie? | |
thabit | donderdag 5 mei 2011 @ 13:31 |
TS, je bent 30 en hebt nog niet eens een master. Lees de vorige zin nu nog eens. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 13:39 |
Wat is er mis met parttime moedertje spelen en dan maar wat minder hebben ipv rennen en vliegen voor een baan die er waarschijnlijk helemaal niet is? Al die mensen hier doen of TS een gigantische mislukkeling is. Nou als de maatschappij me zo al had afgeschreven had ik het wel geweten ben zelf ook een student van 30 | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:41 |
Mijn schuld wordt niet groter omdat ik de studie van de Wajong betaal. Of je moet al bedoelen dat ik daar ook al mijn schuld van had terug moeten betalen? | |
schaal_9 | donderdag 5 mei 2011 @ 13:41 |
Het zijn flinke maatregelen. Wellicht een uitkomst voor een zekere groep op een groot Asperger-forum. Daar zitten heel wat niet-willers. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 13:41 |
Vind ik niks mis mee, maar dan zou ik niet eerst nog jaren tijd en geld investeren in verdere studie. | |
thabit | donderdag 5 mei 2011 @ 13:45 |
O nee hoor, ik heb ook m'n studieschuld nog lang niet terugbetaald. Ik bedoel te zeggen dat je het moment in je leven waarop je aan een promotietraject zou kunnen beginnen minstens een jaar of 5 voorbij bent. Ook als je op je dooie akkertje alles rustig aan doet, kun je makkelijk op je dertigste gepromoveerd zijn. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:45 |
Ja, je hebt gelijk, maar ik ben echt dol op studeren en zou in een enorm gat vallen als ik nu zou stoppen met studeren. Maar toch zit er wel wat in je opmerking. En als ik KI heb gedaan zou ik alsnog kunnen besluiten, fuck it, ik word parttimemuts. Maar mijn huisje ![]() ![]() | |
Lienekien | donderdag 5 mei 2011 @ 13:47 |
Geen universiteit in de buurt? En je huisje blijft er toch wel: je vriend blijft daar wonen, neem ik aan? | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:48 |
Ja, een heel verhaal, dingen, vastlopen autisme. Ik twijfel nu heel erg. Moet ik nu proberen er alsnog wat van te maken. of accepteren dat ik een drop-out ben en dan ook profiteren van de voordelen daarvan? Of beide, zie mijn vorige post. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:49 |
Mijn eigen uni. Ik moet er dan ook weg zodra ik daar niet meer studeer. Of ik kan me voor de vorm inschrijven bij een master. Maar dat neigt wel naar fraude. hmmmm. | |
fruityloop | donderdag 5 mei 2011 @ 13:49 |
Optie 2 (minus het kind). ![]() | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 13:50 |
Ben je niet gewoon bang om een baan te moeten zoeken en schuif je dat moment zo lang mogelijk voor je uit? Het is nl. niet dat werken betekent dat je je niet meer in interessante dingen kunt verdiepen. Je kunt cursussen volgen, de Open Universiteit doen, binnen je baan dingen leren en zelfs binnen je baan een promotie gaan doen, zie het verhaal van Fogel. | |
Lienekien | donderdag 5 mei 2011 @ 13:50 |
Waarom kun je bij je eigen universiteit geen master doen? | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 13:58 |
Mijn uni biedt niet die master die ik als vervanger zie. KI is een ideale studie voor mij, ik kan waarschijnlijk vrij snel instromen, je kan het zo bèta maken als je wil enzovoort. en heel erg leuk. Wat voor baan kun je dan eigenlijk krijgen met alleen bachelor? Is dat net zo interessant? Of mag je al blij zijn dat je data in mag voeren in een administratiekantoor? En moet je buiten je werk om maar zorgen dat je intellectueel aan je trekken komt? Of zijn administratiekantoren ook heel relaxed over promotie en andere trajecten?Dat kan natuurlijk ook! Ik hoop dat ik met de master mijn kansen op een leuke baan vergroot. Voor de beeldvorming bachelor vertraagd: met een 7, master cum laude (tot nu toe). En als dat dan ook faalt, ja dan zou ik genoegen nemen met een klein baantje en een dagje per week de OU erbij. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 14:02 |
Nog 1 keer dan: tuurlijk kan een master je baankansen vergroten maar waarschijnlijk niet als je voor de master wijsbegeerte kiest. Ga je voor een master neem er dan een die de investering ook werkelijk waard is. Anders kun je beter nu werk gaan zoeken. En nu stop ik echt met reageren. | |
thabit | donderdag 5 mei 2011 @ 14:02 |
Zo ken ik iemand die superbriljant, sociaal zeer sterk en ook nog heel sportief is. Een echte Übermensch dus. Hij heeft na z'n promotie in Amerika op een stuk 50 postdocbanen over de hele wereld gesolliciteerd. Slechts op 2 van die sollicitaties kreeg hij positief respons, allebei waren het banen voor een half jaar. Heeft een aantal jaar gehopt van de ene paarmaandelijkse baan in de andere, in ik weet niet hoeveel verschillende landen. Toen hij zo'n baan in Parijs had kwam ik hem een keer thuis opzoeken. Hij woonde daar op een kamertje van nog geen 10 vierkante meter. Samen met een collega. Inmiddels heeft hij een vaste baan gevonden aan de universiteit, maar daar is wel een overdosis geluk aan te pas gekomen. Moraal: zelfs voor Übermenschen is het een hele zware opgave om aan zo'n traject te beginnen en de geluksfactor is altijd de meest bepalende factor voor je succes. | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 14:04 |
Als je bij een klein bedrijf werkt waar de focus op research ligt, kan je ook met een bachelor alvast beginnen te werken met de "simpelere" opgaves binnen een onderzoeksproject. Vanuit daar kan je nog altijd een master halen naast je werk en daarna promoveren. Maar zoals thabit al zegt, vaak moet je een solide dosis geluk hebben naast de relevante kennis en doorzettingsvermogen. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 14:35 |
Sja met een wijsbegeerte master kun je altijd nog promoveren. Maar als je daar maar 900 euro voor krijgt, kost die promotie meer dan het oplevert, omdat je de master ook moet doen. Dan wordt het meer voor de hobby idd. ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 14:37 |
Ik zal eens kijken wat mijn mogelijkheden bij KI zijn, of ik nog een pre-master moet doen en of ik me stiekem ook in kan schrijven voor een master hier, zodat ik hier kan blijven wonen. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 14:45 |
Let ook eens op de niet-willers aan werkgevers kant. Laatst gehoord over een briljant persoon. 'Autistisch zo jammer, kun je niets mee'. Nee, denk ik dan, jullie kunnen er best wat mee, maar jullie willen gewoon niet. Met 30 ben je kennelijk al te oud voor promoveren. Voor gek zijn, ziek zijn, anders zijn is geen tijd, mensen die anders zijn zetten ze gewoon aan de kant terwijl die best heel wat kunnen bijdragen aan de maatschappij. Maar mensen willen gewoon niet. | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 14:49 |
30 is helemaal niet te oud om te gaan promoveren. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 15:06 |
Uit nieuwsgierigheid uitzoeken wat voor dialect je katholieke Brabantse voorouders spraken mag altijd wel geloof ik. Maar kun je dan ook meedraaien in een vakgroep of moet je het na je 30 'vooral als hobby zien'? | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 15:13 |
Wat jij aangeeft moet je wat mij betreft altijd als hobby zien, ongeacht leeftijd... Waarom zou een dertiger niet kunnen meedraaien in een vakgroep? In ieder geval, een dertiger met werkervaring. Wat mij betreft is dit een heel andere discussie. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 15:19 |
Het is ook zeker een hobby, maar ik zou dan graag willen dat ik ook wat bijdroeg. (aan de vakgroep, en de maatschappij) En waarom moet een 30er per se werkervaring hebben? Ik zie zo iemand als iemand van 25, die hebben ook niet jarenlang werkervaring. Waarom is dat op je 30 een probleem en op je 25 ste niet? (let wel ik heb het wel over 30 die al hebben gedemonstreerd in de master dat ze werken willen) Je past wat minder in het standaard carrièrepatroon, nou en? | |
thabit | donderdag 5 mei 2011 @ 15:30 |
Het probleem is dat werkgevers voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. En dat er te veel mensen zijn die in dat ratrace-gebeuren meegaan. | |
fruityloop | donderdag 5 mei 2011 @ 15:32 |
Vanwaar die fixatie op het behalen van een master als ik vragen mag? | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 15:33 |
Zo zetten we heel veel mensen aan de kant die best veel hadden betekenen voor de maatschappij. Dat vind ik heel jammer. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 15:38 |
Waarom is een studie afmaken een fixatie als ik vragen mag? Toch heel normaal dat nog je iets van je leven probeert te maken, ook al heb je in je studententijd veel pech gehad. | |
fruityloop | donderdag 5 mei 2011 @ 15:54 |
Met een bachelor kan je toch ook prima in je eigen levensonderhoud voorzien? Correct me if I'm wrong, maar voor een master moet je toch eerst een bachelor hebben? ![]() Maar goed, school en een kind opvoeden gaan niet samen, alle vrouwen die ik ken met kids en een baan, zijn of minder gaan werken, of hebben hun ambitie naar nul bijgesteld, omdat kolven en carriere maken in de praktijk niet echt lekker samen gaan. En dat zijn dan nog dames zonder jouw bagage, dus ik vermoed dat jij het zeker niet makkelijker zal hebben. Een zwangerschap doet nogal wat met je als vrouw, en daar heb je dankzij de hormonen zelf niet zoveel in te willen. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 16:07 |
Op zo'n manier. Zeker kan dat. Maar een master wil ik toch wel heel graagf. Niet alleen om in mijn levensonderhoud te voorzien, maar ook om toch iets in mijn leven succesvol afgemaakt te hebben. Of ik daarna moet gaan promoveren is een tweede. Ooit hoopte ik daar wel op, om dat als startersbaan te gaan doen. Maar ja, met 900 euro wordt dat een stuk minder aantrekkelijk. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 16:08 |
[ Bericht 100% gewijzigd door Rubber_Johnny op 05-05-2011 16:08:26 ] | |
Captain_Maximum | donderdag 5 mei 2011 @ 16:09 |
Werken en daarnaast nog een studie volgen is helemaal niet raar. Zelf ben ik dat namelijk ook van plan als ik een baan heb gevonden. | |
Captain_Maximum | donderdag 5 mei 2011 @ 16:11 |
Maar je kunt toch altijd nog een master volgen of denk ik nou zo simpel? ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 16:16 |
Dat moet dan in deeltijd. Dat kost me een langstudeerdersboete. Ookal ben ik nu kennlijk al kansloos, dan nog ben ik bang dat het dan helemaal een hobby gaat worden. Maar waarom raadt iedereen me aan maar te stoppen met studeren en 'ooit, later.....' weer terug te gaan voor een tweede kans? Ik ben nu aan het studeren, kan het betalen en het gaat hartstikke goed! Dan pak ik liever deze kans. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 16:18 |
Ik zou er niet op 'altijd nog een master' doen gokken, die categorie studenten lijkt mij bij uitstek een doelwit voor bezuinigingen. Let maar op, over <10 jaar mogen die lekker instellingsgeld gaan betalen. ![]() | |
Tinkepink | donderdag 5 mei 2011 @ 16:29 |
Ik heb de rest nog niet gelezen, maar op basis van deze post zeg ik: nooit stoppen met studeren! als je eenmaal uit het studieritme bent kom je er nooit meer in. Je vindt een baan, gaat verplichtingen aan en studeren lukt niet meer en is niet meer betaalbaar. Zolang jij je er lekker bij voelt en het kan betalen zou ik gewoon doorgaan. | |
Mwanatabu | donderdag 5 mei 2011 @ 16:44 |
TS, heb je eraan gedacht dat je op de arbeidsmarkt ook nog eens gruwelijk tegen jezelf (lees: je autisme) aan kunt lopen, waardoor je ook nog eens beperkt bent in welke banen geschikt zijn voor jou? Denk hierbij aan een drukke en/of chaotische werkomgeving, vastlopen met prioriteiten e.d... Het is voor "normale" mensen die een alfastudie doen al moeilijk om door te stromen richting een baan, laat staan een baan die een beetje aan hun denkniveau voldoet, hoe denk je dat jij hier gaat presteren? Tel daarbij op de eventuele komst van een (hopelijk gezond) kind, wat je hele ritme om gaat gooien en je reserves aan gaat spreken. En onderschat de tsunami aan hormonen tijdens en na de zwangerschap ook niet. Ik zou het één voor één aanpakken, en als het allemaal een beetje werkt misschien aan een kind beginnen, want het klinkt als nogal wat wat je allemaal wilt. Succes! | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 16:44 |
pff ja, ben er nog steeds niet uit. Misschien moet ik mijn studie filosofie maar als 'vakantie' zien (in die zin dat het vooral voor het plezier is en niet voor het geld) het promoveren laten varen en na mijn master gewoon een klein baantje zoeken, met misschien nog een dagje in de week studeren aan de OU. Volgens mij heb ik ook recht op begeleiding voor het vnden van een baan door het UWV | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 16:48 |
Ik heb eigenlijk al een beetje opgegeven dat het iets op nivo gaat worden. Ik denk dan ook dat de promotie hem niet gaat worden. Master afmaken en met het UVW iets rustigs/parttime zoeken. Ik denk dat zij ook de expertise hebben om iets te zoeken wat bij mij past. Daarnaast wil ik mijzelf dan nog wat bijscholen in de informatica, uit interesse en wellicht kan ik er later nog wat mee. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 16:50 |
Autisten. De intelligentste schoffelaars ter wereld, dat zijn we. ![]() | |
Fogel | donderdag 5 mei 2011 @ 17:17 |
Wat een onzin. Ik ben 2 a 3 jaar na het behalen van mijn bachelor begonnen aan een master (voltijd, naast een voltijd baan) en zo'n 6 jaar na het behalen van de master ben ik begonnen met promoveren. Alles kan als je maar wil. | |
simmu | donderdag 5 mei 2011 @ 17:19 |
om te beginnen dit: promoveren met gezin is zwaar. het is heus wel doenbaar (mijn man deed het tenslotte) maar het legt ook een best grote last bij je partner. dus de neuzen moeten dan wel dezelfde kant op staan zeg maar. want als jij promoveert ben je echt wel meer dan 40 uur/week aan het werk. publish or die! en dat blijft wanneer je oprecht en goed aan de slag wilt in het wetenschappelijke wereldje. | |
Mwanatabu | donderdag 5 mei 2011 @ 17:28 |
Hangt ervan af. Ik ken mensen die (inderdaad in de ICT, dus dat lijkt me een goede hunch van je, TS) wél gelukkig zijn geworden met hun baan op niveau. Maar de succesverhalen zijn minder in getal dan de aantallen die onder hun denkniveau aan de slag zijn gegaan, vastgelopen zijn of helaas door hun etiketje niet eens aan de slag komen. Andersom zijn er een hoop mensen zonder etiketje die met wat extra begeleiding en geduld een stuk gelukkiger zouden kunnen zijn. Ik ken iemand die volgens mij Asperger heeft, en dan nog vrij sterk ook. Het is een wereldgast die nooit zal knijpen, te laat zal komen, oneerlijk zal zijn of werk zal laten liggen, maar hij verzuipt, elke keer weer, ondanks al zijn moeite en loyaliteit. De afgelopen jaren mocht hij bij elke baan na een paar maanden weg door zijn starheid, niet meerdere dingen tegelijk kunnen doen en het tempo. Als je hem hoort praten dan weet je meteen dat hij heel intelligent is, maar het komt er niet uit. Heel sneu want zijn zelfvertrouwen is inmiddels wel aan gort. Ik voorzie gezien zijn leeftijd dat hij straks helemaal geen opdrachten meer gaat krijgen. Het is heel jammer dat "de wereld" steeds sneller en moeilijker te overzien wordt en zich steeds minder aanpast naar individuen. Hij verdient gewoon een goede werkgever die hem op waarde schat en goed in weet te zetten want zoals ik al zei: het is een schat van een man die bijna alles voor een ander over heeft, zoiets zou beloond moeten worden. | |
EchtGaaf | donderdag 5 mei 2011 @ 17:48 |
En dat zal er niet beter op gaan worden, vrees ik.... | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 18:25 |
Je kan het ook andersom zeggen, wij verdienen de talenten van zo'n man. Het is niet alleen sneu voor hem persoonlijk, wil ik maar zeggen. Hadden jullie het ook gered als je man maar 900pm verdiende? Want dat is volgens mij de grote pret-bederver. ![]() | |
Mwanatabu | donderdag 5 mei 2011 @ 19:00 |
Hoe bedoel je dit? | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 19:03 |
Dat zo'n man nog wat had kunnen betekenen met zijn intelligentie, maar dat hij dus gewoon aan de kant geschoven wordt. | |
Mwanatabu | donderdag 5 mei 2011 @ 19:16 |
Ah zo. Ja, dat klopt. En dat kan ik ook wel begrijpen vanuit het gezichtspunt van de werkgever aan de ene kant, want die intelligentie blijkt dus niet uit zijn prestaties zoals die nu verwacht worden. Hij blijft bijvoorbeeld heel star in het gebruik van computers, daar wil hij gewoon zo weinig mogelijk mee te maken hebben, terwijl hij een groot deel van de dag werkt met zo'n ding. Als je suggereert dat hij misschien eens een cursusje moet volgen daarvoor, dan begint ie al te blazen dat dat niet hoeft van hem. Gevolg: onnodig traag werken, typen volgens de adelaarmethode, onnodig veel klikken, kan niet zelf dingen uitvogelen in de applicatie waarmee hij dagelijks werkt. Maar: hij zorgt wel dat de rest lekker door kan werken door alle losse flodders tussendoor op te vangen, is altijd op tijd, kent iedereen in de organisatie bij naam en toenaam en is oprecht geïnteresseerd in mensen, kan heel gedetailleerd werken en vindt dat soort klusjes ook niet erg. Een kamer naast waar hij werkt zit een afdeling die hem heel goed zou kunnen gebruiken door juist die kwaliteiten, maar daar zit brandhout aan personeel een beetje te vegeteren en fte's op te souperen tot ze met de VUT mogen, dus daar komt hij niet aan de bak. Zo'n baan zou hij misschien wél kunnen krijgen als hij een diagnose had en hulp bij het zoeken naar een passende baan. Maar dan zou zijn laatste restje trots wel aan diggelen gaan. | |
simmu | donderdag 5 mei 2011 @ 19:19 |
op 900 pm hadden we het vast wel gered, maar niet gewild. het was voor ons nu juist een voordeel dat manlief 4 jaar voor een redelijk inkomen exact het soort werk wat hij graag doet kon doen ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 19:21 |
Sja trots is een lastig iets. Ik kan me zelf ook nog niks voorstellen bij het inschakelen van een jobcoach. Ik heb altijd het idee dat dat op een jip-en-janneke manier gaat. Prima voor een LVG-jongere, maar zit en hoogbegaafde autist daar op te wachten? Maar dat zullen vast wel vooroordelen van mijn kant zijn. | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 19:23 |
wow! ook met een kleine? ![]() Het was mijn initiële plan ook om het als 'startersbaan' te doen. Maar zoals de plannen van het kabinet nu zijn wordt het gewoon een verlengde studie met dito fooi. Dan toch maar wat anders helaas. | |
EchtGaaf | donderdag 5 mei 2011 @ 20:17 |
Het is inderdaad gewoon schandalig hoe talent door het riool wordt gespoeld. Maar is dat niet bij de gratie dat het gewoon barst van het talent? Zolang dat het geval is, vissen de werkgevers de krenten uit de pap. En ja, als ooit het vermeende werknemers tot optreedt - quod non- zullen de grenzen wagenwijd opengaan en zullen de werkgevers nog steeds niet massaal gehandicapten aannemen. Werkgevers zijn wars om een soort Jostiband imago te krijgen. Cru gezegd, maar het is wel zo. | |
Rubber_Johnny | donderdag 5 mei 2011 @ 20:26 |
Ik bedacht me net zo iets. Een studiebeurs is geen loon. Je raakt je Wajong dus niet kwijt als je er voor 2010 in zat. ![]() Denk ik. | |
ShadyLane | donderdag 5 mei 2011 @ 20:39 |
Als dat zo is gaan er straks alleen nog maar Wajongers promoveren ![]() | |
MuyTrabajo | donderdag 5 mei 2011 @ 20:46 |
Sja, nu denken zelfs kansloze Wajongers 3x na of ze dit wel willen. Laat staan de gezonde en talentvolle mensen die in het bedrijfsleven nu al veel meer kunnen verdienen als promovendus. Maar ik denk niet dat die vlieger op gaat ivm beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt. Of hoeven 100% afgekeurde mensen daar niet mee bezig te zijn? | |
fruityloop | vrijdag 6 mei 2011 @ 10:39 |
Wat de regels daar over zeggen weet ik niet, maar in mijn optiek zouden ze er wel mee bezig moeten zijn. Wat let iemand om zijn best te doen om alsnog te slagen op de arbeidsmarkt, in plaats van lekker in die wajong te blijven hangen? Kwestie van mentaliteit denk ik dan. | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 10:49 |
Je studeert eerst een jaar of 10, vervolgens wil je 2/3 dagen in de week werken en de rest aanvullen met uitkering, en vervolgens ook nog kinderen uitpoepen op kosten van de baas? ![]() ![]() ![]() | |
EchtGaaf | vrijdag 6 mei 2011 @ 10:58 |
Is dit nu echt nodig? | |
MuyTrabajo | vrijdag 6 mei 2011 @ 11:21 |
Liever 4/3 dagen in de week, ik zie niet waarom het op kosten van de baas is. Aanvullen met uitkering zal ook niet nodig zijn ik heb ook nog een vriend. En als ik het merendeel van de week werk, dan ben ik toch geen profiteur? Maar stel dat ik het wel was.. ik denk er precies zo over als jij, maar als ik hier dan rondvraag naar mijn mogelijkheden om (regulier) aan het werk te komen krijg ik te horen dat ik zo ongeveer kansloos ben. Dat is ook niet motiverend. Dan krijg ik zo iets van fuck it, dan maar op mijn manier. En dan schiet ik uit frustratie in de rol van klassieke profiteur. Misschien ook wel uit boosheid, dat ze mensen die niet standaard zijn links laten liggen. Maar wel verwachten dat ik mijn hele leven om werk onrganiseer. Wellicht is het ook een fase. Wellicht niet. Dit is het frusterende Bij mij komt het wel uit. Ik ben in staat prima mijn werk te doen en ben niet heel vreemd. En dan zou ik ook kansloos zijn? Kom op zeg, het moet mij toch wel lukken aan een fatsoenlijke baan te komen? (niet aan jou gericht hoor Mwanatabu ) Waar jij en andere rechtse users misschien wel een punt hebben is dat het qua erfelijkheid niet handig is om als persoon die niet in staat is zichzelf in onderhoud te voorzien, kinderen op de wereld te zetten. Ik wou het eerst als instapbaan doen, het is nu nog gewoon een baan. Maar als ze het veranderen in een veredelde studie, ja, dan heb ik wel wat beters te doen. Algemene vraag: Als je via het UWV werk zoekt, gaat het dan vaak om gesubsidieerd werk? En als je goed bevalt, komt daar ook wel eens een regulier contract uit rollen? [ Bericht 0% gewijzigd door MuyTrabajo op 06-05-2011 11:33:46 ] | |
fruityloop | vrijdag 6 mei 2011 @ 11:57 |
UWV biedt je van alles aan, tot een baan in de prostitutie aan toe, maar dat was een eennmalig foutje volgens mij. ![]() Beter is het om buiten het UWV om werk te zoeken, mijn vriendin boden ze een baan in een koekjesfabriek aan, dit terwijl ze een bachelor in de commercie heeft, en frans, duits en engels vloeiend spreekt, en kan schrijven. ![]() | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 11:57 |
In je OP spreek je van 2/3 dagen werken met uitkering, vandaar.... Daarnaast was het misschien verstandig geweest om een normale studie te doen, de meeste bedfrijven zitten nou niet te springen om filosofen. | |
fruityloop | vrijdag 6 mei 2011 @ 11:59 |
Bij dat soort studies zijn er maar een paar die er echt van kunnen leven ja, daar is geen grote groep middenmoters van nodig. ![]() | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 12:01 |
Het UWV is de meest kansloze organisatie die ik ken. Ik heb zelf meegemaakt dat ze me lieten solliciteren op een functie die al vervult was. Stuurden me een vacature waar ik 4 maanden ervoor al op had gesolliciteerd, had nog even navraag bij het bedrijf gedaan, en was inderdaad echt vervult. Is ook niet vreemd want UWV heeft geen enkel belang dat mensen werk vinden. | |
schaal_9 | vrijdag 6 mei 2011 @ 12:11 |
Voor de overheid is uitstroom uit de uitkeringen in principe voldoende. Werk op niveau is mooi meegenomen, maar dat maakt voor de cijfers niet uit. Afhankelijk van de afstand tot de arbeidsmarkt is het vrij goed mogelijk dat je dom werk aangeboden krijgt. Dit verschilt uiteraard per geval. | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 12:12 |
Er is niet zo iets als dom werk. Daarnaast mag verwacht worden van iemand die een universitaire opleiding heeft gedaan, dat ie buiten het UWV om werk kan zoeken. | |
schaal_9 | vrijdag 6 mei 2011 @ 12:15 |
Dat is natuurlijk waar. Vaak is begeleiding bij solliciteren gericht op het zoeken van vacatures en het schrijven van een brief. Dingen die iemand met een universitaire opleiding prima zelf kan. Voor TS ligt het lastiger, vanwege autisme. Dan kan andersoortige begeleiding van pas komen (bemiddeling). | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 12:59 |
Ik kwam laatst een bureau tegen welke hoger opgeleide mensen met autisme of andere belemmeringen bemiddeld, zal eens zoeken of ik het nog kan vinden, zag er erg profesioneel uit. | |
Mwanatabu | vrijdag 6 mei 2011 @ 13:14 |
Ik rechts? Deze ga ik in mijn sig zetten ![]() Geloof me, ik sta aan jouw kant en probeerde met mijn voorbeelden juist te laten zien hoe mensen ten onrechte afgeschreven raken ondanks hun (onorthodoxe) kwaliteiten en ik wilde je attent maken op de valkuilen waar ik veel mensen in heb zien lopen door hun beperking. Verder weet ik als geen ander wat erfelijke belasting in deze kan betekenen, want mijn beide ouders hebben een ass_stoornis en hebben mij dit cadeau gedaan wat voor mij betekent dat ik drager ben en voor mijn oudste zoon dat hij zwaar autistisch is. In mijn directe omgeving zie ik dus dagelijks de praktijk. Elk mens en dus elke autist is anders natuurlijk, dus misschien doe jij het allemaal wel lachend en dat hoop ik ook voor je. | |
thabit | vrijdag 6 mei 2011 @ 14:30 |
Het probleem is denk ik dat mensen op school allemaal etiketjes kunnen claimen en daarmee allerlei voorkeursbehandelingen krijgen. Zo werkt het in het echte leven helaas niet. Vrijwel iedereen heeft z'n sterke en z'n zwakke punten. Dat er voor sommige van die zwakke punten toevallig een etiketje bestaat waarmee van alles geclaimd kan worden is eigenlijk een slechte zaak. Hierdoor raken mensen er namelijk aan gewend dat ze hun zwaktes als excuus kunnen gebruiken; je kan er beter maar gewoon mee leren omgaan. | |
#ANONIEM | vrijdag 6 mei 2011 @ 14:43 |
Het probleem van TS is gewoon dat ze veel te veel wil en dit allemaal al van tevoren uitgedacht wil hebben. Ik lees dat je al dertig bent, een flinke studieschuld hebt, het liefst wil promoveren, een kind erbij wil, autistisch bent, amper concessies wil doen, je partner ook nog carrièrewensen heeft.. and the list goes on. Hoe wil je dat allemaal aan elkaar breien? En hoe denk jij dit allemaal al van tevoren te kunnen uitdenken? Zelf ben ik ook filosofiestudent en ik word met dezelfde soort problemen geconfronteerd als jij. Binnenkort begin ik (waarschijnlijk) aan een research master en ga ik later misschien promoveren, maar een zekerheid is dat nooit. Zelfs niet een quasi-zekerheid. Hoewel ik de docenten goed ken, via medezeggenschapsraden en simpelweg via via wel een 'naam' opgebouwd heb, is het bij lange na niet zeker of ik ook wel een promotieplek zal krijgen (niet eens per se een ambitie van me). Zo'n promotieplek is ook maar net een specifieke plek, met een specifieke promotor over een specifiek onderwerp waar je voor moet solliciteren. Dat je nu al er min of meer vanuit gaat dat je zo'n plek wel kan bemachtigen vind ik vind ik wel erg voorbarig. (Voor de volledigheid: ik ben 24 jaar oud, alleenstaand en lichamelijk/psychisch helemaal in orde. Doorsnee student dus.) Persoonlijk snap ik wel dat je wil promoveren. Naast dat dit natuurlijk een enorm verdiepende activiteit is, is de universiteit ook een zeer beschermde omgeving bevolkt met superintelligente mensen die zich in kunnen leven in jouw gedragsstoornis. Maar het is vechten voor een plek. Als je denkt dat je de enige bent die wil promoveren binnen de filosofie kom je nogal bedrogen uit. Daarbij komt ook nog dat een academische carrière keihard aanpoten is; 60-urige werkweken zijn geen uitzondering. Bovenop komt ook nog eens dat het maar vraag is of je na zo'n promotie aan de slag kunt. My two cents: het leven is kiezen. Je bent nu al dertig en zit met tig ambities en wensen in je hoofd die naar mijn mening zeer moeilijk verenigd kunnen worden. Verder denk je nu al ontzettend ver vooruit en probeer je nu al je leven te 'maken'. Dat lukt gewoon niet, je hebt niet alles in de hand. Probeer realistisch te blijven. Het leven is niet en-en, maar of-of. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-05-2011 20:44:48 ] | |
tomatenrood | vrijdag 6 mei 2011 @ 17:42 |
Dus je impliceert nu dat 95% van alle kinderen in Scandinavië "a-la Tristan van der Vlis" zijn ![]() | |
EchtGaaf | vrijdag 6 mei 2011 @ 17:44 |
...Survival of the fittest is een term die oorspronkelijk is bedacht door Herbert Spencer in zijn boek Social Statics uit 1851. Spencer stelde dat als de overheid niet zou ingrijpen de bekwaamste (rijkste) mensen uiteindelijk zouden overblijven en er een superbeschaving zou ontstaan waaruit de zwakkere groepen geëlimineerd zouden zijn. We zijn we ook met zijn allen een stelletje achterlijken dat we eigenlijk op dit punt nog geen streep verder zijn. Twee eeuwen verder. ![]() | |
ShadyLane | vrijdag 6 mei 2011 @ 17:51 |
Open een eigen topic. Die reactie van Friek was een heel goeie, waar de TS veel aan kan hebben. | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:16 |
Eens, ik bedoelde eigenlijk het zelfde te zeggen, maar was iets minder subtiel ![]() | |
Fogel | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:23 |
Voor het gemak vergeten mensen dat je in Scandinavië vaak al om 15 of 16u thuis bent van het werk, in tegenstelling tot Nederland waar je blij mag zijn als je om 18u de file in mag en met veel geluk je kind nog kan zien net voor die naar bed gaat. | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:26 |
Je hoeft natuurlijk geen kinderen te nemen. | |
Fogel | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:38 |
Er is weinig wat echt moet tijdens een leven. Veel mensen denken veel te moeten, maar eigenlijk zijn daar vooral wensen. [ Bericht 27% gewijzigd door Fogel op 06-05-2011 19:08:25 (dubbelquote is nu weg) ] | |
EchtGaaf | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:40 |
Dat maak ik zelf wel uit. Ik ga over mijn eigen inbreng. | |
EchtGaaf | vrijdag 6 mei 2011 @ 18:42 |
Subtiel ben je nog nooit geweest. ![]() | |
tomatenrood | vrijdag 6 mei 2011 @ 20:18 |
"Van de Deense kinderen tussen 1 jaar en de basisschoolleeftijd gaat 95 procent naar de kinderopvang. Vijf dagen in de week, en als de ouders het handig indelen – de een brengt en de ander haalt – hooguit een uur of zeven per dag. Zelfs kinderen van vrouwen die niet werken, gaan naar de crèche, want die wordt niet beschouwd als een plek om een kind te stallen omdat de moeder carrière wil maken." (Naar: De Volkskrant) Tja, 7 uur of 8 uur per dag. Ik denk niet dat een kind van dat ene uurtje extra per dag gelijk "a-la Tristan" wordt ![]() Beetje off topic, ik weet het, maar ik erger me gewoon aan dat conservatieve "moederideaal" in NL. | |
raptorix | vrijdag 6 mei 2011 @ 21:24 |
Wel duidelijk, sorry maar als TS hulp nodig heeft bij vinden van een baan kan ze me dat laten weten, ben niet te beroerd om me vrije tijd te steken in het vinden van een baan vor haar. | |
Captain_Maximum | zaterdag 7 mei 2011 @ 13:07 |
Misschien ligt het aan mij, maar ik heb nergens kunnen lezen of TS al werkervaring heeft. Of op z'n minst stage gelopen. Mooie diploma's zijn leuk, maar veel werkgevers vinden het ook fijn als je al eerder (fulltime) gewerkt hebt. Werken en studeren zijn wel twee verschillende dingen. Verder kun je je afvragen of het financieel aantrekkelijk is om een master te volgen. Als je er zeker van bent dat je een wereldbaan met die opleiding krijgt, moet je het gewoon doen, maar vaak krijg je die mogelijkheid ook wanneer je bij een bedrijf werkt. Overigens is lang wachten met werken ook niet bepaald aantrekkelijk voor wanneer je later met ouderdomspensioen gaat. ![]() Dat klinkt interessant. Bedankt voor de info. Zal zelf eens achteraan gaan. | |
tomatenrood | zaterdag 7 mei 2011 @ 14:33 |
Of misschien wel, als je dan toch pas op je 67e mag ![]() (Maar qua geldvoorziening op je oude dag is het niet zo handig nee). | |
schaal_9 | zaterdag 7 mei 2011 @ 21:43 |
Ik weet denk om welk bureau het gaat, zo ben ik zelf op een wonderlijke wijze aan werk gekomen. Zonder hen zat ik nu waarschijnlijk op het minimumloon (in een zogeheten instapbaan). Autisten zijn de intelligentste schoffelaars ter wereld, stelde iemand in dit draadje al. Andere hoogopgeleiden komen niet zo gauw in bijstand of Wajong. Wellicht kan TS eens kijken welke functies ze denkt te kunnen gaan uitoefenen, rekening houdend met autisme. Ofwel, arbeidsmarktkansen inventariseren. | |
EchtGaaf | zaterdag 7 mei 2011 @ 21:46 |
Dan heb ik je verkeerd begrepen als dat je strekking van je opmerking was. ![]() |