Je kat zien balanceren op het randje van de dood....

Ik zat boven achter de pc op MSN toen ik vertelde dat ik even ging tanken toen ik opeens mijn ouders hoorde schreeuwen, Moos lag kokhalzend over de grond te rollen snakkend naar adem. Ze waren hem hierbij aan het helpen want het lukte hem zelf niet, zijn tong en neus werden helemaal blauw. Ik belde gelijk de dierenarts (ik nog zo stom dat ik 'ja' antwoord op 'heeft u een moment?' ) en zij vertelde me dat ik op moest schieten en hem gelijk moest komen brengen! Zijn tong en neus werden weer roze dus toen ben ik gelijk als een gek naar de arts gescheurd. In de auto kermde hij van de pijn en kreeg hij amper adem dus dan ben je door dat machteloze gevoel en die angstaanjagende geluiden in alle staten en dat bevorderd je rijstijl niet echt kan ik je vertellen..

Eenmaal binnen was hij nog helemaal in ademnood en erg paniekerig, er werd gelijk naar zijn hart en longen geluisterd en hebben ze hem gelijk aangesloten op de zuurstof, je zag zijn neusje en tongetje wederom weer roze kleuren gelukkig, dat zag er zo maf uit! Blijkt dat zijn longen vol zitten met vocht en ze sluitten hartfalen ook niet uit, ze zagen de situatie in eerste instantie niet echt rooskleurig in. Ze hebben hem toen een injectie gegeven zodat hij dat vocht later uit plast, daarna is hij in een grote bak gelegd waar zuurstof in stroomde. Eenmaal daarin genoot hij van de zuurstof maar was hij nog erg onrustig en kon ik hem ook niet meer aanhalen. Ik heb er nog 5 minuutjes bij gezeten en ben daarna naar huis gegaan.

Nadat ik hem weggebracht heb ben ik eerst naar huis gegaan om daar iedereen te informeren en daarna ben ik naar een vriend gegaan. Daar bleef ik maar aan hem denken en kon ik mijn tranen niet bedwingen als ik erover praatte... Na een half uur ben ik nog een keer langs geweest, ik MOEST hem gewoon nog even zien. Zoals hij er daarvoor aan toe was, hijgend als een hond en om te zien dat het hem zoveel pijn deed en moeite kostte om te kunnen ademen, én het niet kunnen aaien... dat beeld bleef ik maar voor me zien en dat kwetste me enorm.

De praktijk was al gesloten maar de dames waren nog wel aanwezig gelukkig, ze lieten me binnen zodat ik nog even bij hem kon kijken. Ze vertelde me dat hij al een stuk rustiger geworden was en weer redelijk normaal ademde. Toen hij mijn stem hoorde keek hij gelijk op en begon hij te spinnen, hij gaf me gelijk kopjes toen ik hem aaide en je zag hem echt genieten van de aandacht, dat deed me veel goed, een enorme geruststelling!!! De arts was nu ook een stuk positiever over de situatie en vond het erg verstandig en lief dat ik nog een keer langs was gekomen, al was het puur voor mijn eigen peace of mind.

Hij is nu in de dierenkliniek in Ridderkerk waar hij vannacht blijft ter observatie en er zou ook gelijk een hartfilmpje en een röntgenfoto gemaakt worden.

Morgen kan ik tussen 11.30 & 12.00 bellen hoe het met hem is, ik kan niet wachten tot het zover is!

*fingers crossed*

Dank jullie wel voor jullie lieve woorden, ik stel het zeer op prijs Nog 45 minuutjes!!!

Moos(7) is in het verleden al eens aangereden door een auto, hij was toen bijna een jaar, met een zwaar gekneusd bekken en een gat in zijn middenrif als gevolg. Hij heeft na een middag dierenziekenhuis thuis een aantal dagen in een bench gelegen voor de genezing, operatie was in eerste instantie niet nodig. Toen werd er bij de nacontrole een paar dagen later gezegd dat ze alsnog wilden opereren. Maar er werd bij gezegd dat bij Moos de kans minder dan 30% was dat hij het zou overleven en daarbovenop zou de operatie minimaal ¤500,- kosten..

We hebben toen besloten om hem niet te laten opereren, er was niet aan hem te zien of te merken dat hij in pijn verkeerde, hij was ontzettend levendig. En zoveel geld voor zo weinig kans, we besloten het eerst aan te kijken of het zou gaan, zo niet kon er altijd nog geopereerd worden

Onze andere kat, Mees (14) is ook aangereden op dezelfde leeftijd, die was er iets slechter aan toe. Bekken gebroken, evenwichtsorgaan aangetast, scheur in zijn trommelvlies... Die heeft een paar dagen doorgebracht in het ziekenhuis en heeft daarna ter revalidatie thuis een paar weken in de bench gebivakkeerd. De eerste jaren had hij wekelijks last van een 'slechte dag', dan hing zijn kopje nog schever dan normaal, had hij hele grote ogen en zat hij alleen maar achter de bank, meestal duurde dit een complete dag. Door de jaren heen had hij dat steeds minder en de laatste jaren heeft hij ze niet meer gehad gelukkig. Hij geniet nu volop van het leven, houdt van kroelen en van dementerend in het niets staan miauwen in de tuin of in huis Een geluid dat daar uit komt, onvoorstelbaar!

Als ik eenmaal thuis ben post ik wel wat foto's van ze

Nogmaals dank

Moosje is weer veilig thuis

Er is HCM bij hem geconstateerd, ze hebben duidelijk uitgelegd wat dit precies inhoudt en hier heeft hij tabletjes voor gehad. 1/4e plastablet 2x daags om het vocht uit zijn longen te krijgen en 1/4e harttablet 1x daags om zijn hartje stabiel te houden. Er is ook als diagnose gesteld dat het voor zou kunnen komen dat hij in de toekomst plotseling zomaar dood neer kan vallen, dus dat we daar in ieder geval van af weten.

Niet echt een fijne gedachte, maar dan zijn we er in ieder geval van op de hoogte toch? Hij ligt nu heerlijk te slapen, in zijn reismandje nota bene, hij was ook ontzettend blij om ons weer te zien

Nu wordt het tijd voor mijn pilletje, ben toch wel geschrokken van de rekening. Maar ja, het welzijn van de kat is veel belangrijker dan geld! Over 2 weken moet ik bellen voor een afspraak voor controle, ik hoop dat hij in de tussentijd gewoon lekker rustig blijft en weinig last heeft van zijn aandoeningen

* TheSorrow is opgelucht

Hier de beloofde foto's


Moos en mn neefje


Mees chillend in het raamkozijn






Saampjes in het raamkozijn. Jammergenoeg kroelen ze niet zo vaak, dit was dan ook een zeldzame foto