Vriend/vriendin in het buitenland #8

Een LAT relatie is niet hetzelfde als een lange afstands relatie?

En meldt:

Thaise vriendin hier op vakantie in Spanje ontmoet toen ze nog in Londen studeerde. 3 jaar lang ben ik om het weekend in Londen geweest. Voelde op een gegeven moment alsof ik daar woonde. Inmiddels heeft ze een master en 2 jaar werkvisum opverbruikt en is terug naar Thailand verhuist. En nu wil ze dat ik daar naartoe ga.

quote:

Op zaterdag 23 april 2011 23:10 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Is het ook niet, ik zal het eens aanpassen.

[..]

En de hamvraag is natuurlijk.. Wat wil jij?

Ik weet het niet. Aan de ene kant wel een avontuur. Aan de andere kant. Ik heb hier een goeie baan, een huis met hypotheek en ik vind het wel tof hier in Amsterdam.

Ik ben in februari 2 weken in Thailand geweest. Beetje vakantie-achtig naar eilandjes geweest en tours gedaan. Paar avonden Bangkok met haar vriendinnen en m'n vriendin alleen ontdekt.

Midden mei ga ik weer 2 weken. Nu blijf ik in Bangkok en is de insteek dat ik juist ga proeven of het me een beetje leuk lijkt om daar te wonen. Na terugkomst zien we wel.

Hoe dan ook ben ik dit jaar nog niet weg.

Ik heb 1 vriend die verhuist is naar Phuket en die zegt hetzelfde wat ik zo'n beetje van meer Nederlanders hoor die daar naartoe zijn vertrokken.

Lieve mensen maar zwaar wereldvreemd.

Ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Maar dat is misschien wel juist iets goeds.

Jawel. ik kan zeker leven zonder daten ! Maar ik bedoel meer... dolverliefd maar 6 weken daten en dan maanden "wachten"? Met mailtjes smsjes en skype?! Wil niet de naieveling zijn die zegmaar hoop gaat creeeren...

Ik weet dat je dat niet kan voorspellen nee, en dat het van situatie tot situatie verschilt, maar niemand die mijn verhaal bij voorbaat al betrekkelijk naief vindt?

quote:

Op zaterdag 23 april 2011 22:31 schreef kwiwi het volgende:

Nog maar heel even en dan zijn we een aantal maanden samen, zoveel zin in!

heel even is over exaxt 2.5 uur

Ik zal me eens voorstellen, ik heb me heel lang geleden geregistreerd echter nooit iets gepost, en wil daar nu verandering in maken.

Ik heb me vriendin, ongeveer anderhalve jaar geleden op Omegle ontmoet. Ja, Omegle. Zij was toen een 15 jarige franse meid en ik 17 jarige jonge. De eerste dag van de ontmoeting hebben we zeker 10 uur aan een stuk door gepraat, de dag later was het 15 uur ( vanaf 8 uur in de ochtend tot 03:00 middernacht )

Toen wist ik al dat er iets speciaals was met deze meid, en binnen 1 week hadden wel al aan elkaar toegegeven dat we van elkaar hielden, en dat we trouw zouden blijven aan elkaar. Aangezien we gepland hadden om te wachten tot dat ze 18 was om elkaar te ontmoeten, maar gelukkig ging dit niet door, want naar enkele maanden moesten we elkaar toch ontmoeten of we zouden helemaal gek worden.

Nu hadden we de optie, om het stiekem te doen en het te verbergen van onze ouders of om de waarheid te vertellen. We kozen voor optie twee, en wonder boven wonder, vonden beiden ouders het goed.

Dus voordat ik weet zat ik in de bus naar Frankrijk waar ik direct 2 dagen zou blijven slapen bij haar thuis, op de station zou zij daar mij opwachten, met haar moeder. Dus de eerste ontmoeting was echt heel lastig, en heel nerveus. Bij het begin was het echt doodstil, niemand zei iets, alleen de moeder probeerde de stilte te doorbreken en ik dacht van... ja ze vind mij niet leuk...

Maar dat kwam ook nog goed, nadat we wat prive tijd hadden besteed, was ik achter gekomen dat ze echt van me hield, alleen ze was verlegen in het begin.

Paar foto's
Eerste ontmoeting:


Zomervakantie in Kroatie:


Wat allemaal begon als een simple omgele gesprekje ...

Tip van mijn kant: Goedkoop reizen in europa --> Eurolines!

quote:

Op zaterdag 23 april 2011 23:39 schreef geitenkaasje het volgende:
Jawel. ik kan zeker leven zonder daten ! Maar ik bedoel meer... dolverliefd maar 6 weken daten en dan maanden "wachten"? Met mailtjes smsjes en skype?! Wil niet de naieveling zijn die zegmaar hoop gaat creeeren...

Ik weet dat je dat niet kan voorspellen nee, en dat het van situatie tot situatie verschilt, maar niemand die mijn verhaal bij voorbaat al betrekkelijk naief vindt?

Ik hoor eigenlijk niet meer in dit topic, maar toch een reactie op jouw verhaal.
Ik zat in min of meer dezelfde situatie als jij. In april vorig jaar kreeg ik een relatie met mijn vriend, maar anderhalve maand later ben ik voor 7 maanden naar Australië vertrokken. Veel twijfels uiteraard, maar het was voor ons beiden zo'n zeldzaam fijne relatie dat we ervoor gegaan zijn. Ik kan je niet vertellen dat het leuk was, maar het was makkelijker dan verwacht. Veel smsen, skypen, af en toe bellen en brieven sturen zorgden ervoor dat de maanden voorbij vlogen. Uiteindelijk de beste beslissing ooit geweest en we zijn nog steeds heel gelukkig samen
Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar het is dus mogelijk.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 20:13 schreef Syr het volgende:

[..]

Ik hoor eigenlijk niet meer in dit topic, maar toch een reactie op jouw verhaal.
Ik zat in min of meer dezelfde situatie als jij. In april vorig jaar kreeg ik een relatie met mijn vriend, maar anderhalve maand later ben ik voor 7 maanden naar Australië vertrokken. Veel twijfels uiteraard, maar het was voor ons beiden zo'n zeldzaam fijne relatie dat we ervoor gegaan zijn. Ik kan je niet vertellen dat het leuk was, maar het was makkelijker dan verwacht. Veel smsen, skypen, af en toe bellen en brieven sturen zorgden ervoor dat de maanden voorbij vlogen. Uiteindelijk de beste beslissing ooit geweest en we zijn nog steeds heel gelukkig samen
Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar het is dus mogelijk.

Dit soort verhalen geven mij ook moed Zit eigenlijk zelfde schuitje een beetje. Het meisje waar ik nu op zit te wachten kende ik ook net vier weken. Maar bij ons was gewoon de vonk heel groot meteen. Nu kan ik nog geen mededelingen doen over hoe het gaat aflopen, maar kan je wel vertellen dat je het wachten zelf gewoon zo leuk mogelijk moet maken.

Foto's naar elkaar sturen, mailtjes etc. maakt het wachten wat dragelijker en doe eigenlijk daarvoor zoveel mogelijk als je altijd al deed. Ik heb gewoon gedaan wat ik altijd al deed, alleen dan met haar in mijn achterhoofd. Daarbij ben ik ook geen enkel meisje tegen gekomen dat haar zou overtreffen, dus veel gemist heb ik ook niet heb ik het idee.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 20:13 schreef Syr het volgende:

[..]

Ik hoor eigenlijk niet meer in dit topic, maar toch een reactie op jouw verhaal.
Ik zat in min of meer dezelfde situatie als jij. In april vorig jaar kreeg ik een relatie met mijn vriend, maar anderhalve maand later ben ik voor 7 maanden naar Australië vertrokken. Veel twijfels uiteraard, maar het was voor ons beiden zo'n zeldzaam fijne relatie dat we ervoor gegaan zijn. Ik kan je niet vertellen dat het leuk was, maar het was makkelijker dan verwacht. Veel smsen, skypen, af en toe bellen en brieven sturen zorgden ervoor dat de maanden voorbij vlogen. Uiteindelijk de beste beslissing ooit geweest en we zijn nog steeds heel gelukkig samen
Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar het is dus mogelijk.

Dankjewel voor je reactie. Ging een aantal dagen "goed", op het moment minder.
Voel mezelf kribbig en een zeikerd. Hij is inmiddels een paar dagen (jzus een paar dagen pas!!) weg, en tot nu toe elke dag wat van hem gehoord via de sms en een keer gebeld.
Sterker nog;we hebben we sinds de dag dat we elkaar tegen kwamen (februari) geen enkele dag totaal geen contact gehad (soms meer soms minder maar minimaal 1 smsje ofzo)...

Tuurlijk weet je dat dat eraan zit te komen, en zeker met zon reis (beter dingen te doen en niet altijd aan je mobieltje gekluisterd, snap het volledig), maar vandaag was dus die eerste dag van "niks gehoord". Schrik nogal van mezelf, in eerdere relaties was ik nooit zo, zelfs nog eerder van de wat meer space, maar vond het vandaag toch wel moeilijk.

Zeker omdat ons laatste gesprek nogal moeilijk ging omdat de verbinding steeds werd verbroken en hij ontzettend moe was na en lange reis. Stuurde hem na afloop nog een lief smsje omdat ik het niet zo leuk vond dat het gesprek zo eindigde, ook niks op gehoord dus.
Bleh, normaal walg ik van dit soort zeiktypes "geen smsje gehad", en nu ben ik er zelf eentje?!

Gelijk wat gedachten van "waar ben ik aan begonnen", etc. etc.

Herkent iemand dit??! Beginners ontwennignsverschijnselen? Herkenbaar? Of?

Juist omdat ik normaal totaal niet zo ben (zelfs een aversie heb tegen dat continue contact gebeuren....). En dan daarbij ook direct een vraag: op wat voor basis hebben jullie contact met je far away lover?

Tot slot (laatste ); misschien ook belangrijk om te vermelden: wij gedragen ons naar elkaar toe alsof we een relatie hebben, qua gesprekken, doen etc. Maar vonden het na die paar weken daten nog wat te vroeg om ook daadwerkelijk uit te spreken dat we echt wat hadden / officieel vriendje en vriendinnetje zegmaar . Zeker wel aan elkaar laten weten dat we het allemaal ontzettend leuk vonden, hoopten op een vervolg, maar wel met een bepaald realisme van "je weet het niet".
Vond dit zelf heel realistisch, ook al zou ik het bij terugkomst graag met hem proberen (mochten we deze periode overleven......)... Herkennen jullie dit? Of moet het zwart of wit (wel of niet) zijn volgens jullie? Ik hoor verschillende geluiden uit mijn omgeving en was benieuwd.

Thanks allemaal en sorry voor mijn warrige verhaal. Laat en frusti.

Maar... op wat voor basis hebben jullie contact?
En vinden jullie het gek of juist rationeel dat wij een beetje low key zijn gegaan?

Bedoel met "low key" rustig aan, niet te veel beloven en afspreken, dingen openhouden...

En weer terug uit Moskou / Sint-Petersburg.

Zoals altijd, weer een fantastische tijd gehad. Weer klote aan het einde, standaard verhaaltje.

Morgen weer werken , gelukkig zijn we weer een paar dagen samen vanaf 2 juni! Maandje wachten dus.

Nu alleen mijn bed in, zie er zwaar tegen op... mis haar vreselijk! Ben niet meer gewend om alleen te slapen...

Zal eerdaags even een uitgebreidere update posten. Bottomline: onze relatie is super, de liefde is enorm intens, het continue afscheid nemen en weer bij elkaar zijn wordt wel steeds zwaarder. We snakken beide zo erg naar een normaal, minder stressvol leven.

De combinatie afstand / intense liefde is emotioneel gezien erg zwaar. Maar inmiddels 1,5 jaar going very strong en nog een half jaar en de eindstreep komt in zicht.

Mis, mis, mis...

Iemand? Haha

Iemand?

Nouja geitenkaasje op jouw reactie: wij deden helemaal niks "low key". Het was al snel duidelijk dat we echt voor elkaar wilden gaan en dan wil je niet dat jouw liefde met anderen rommelt. Dus elke dag contact over skype/chat en veel smsen en soms bellen. De enige dagen dat we geen contact hadden, was als ik in een gebied zonder bereik zat. En dat was zwaar kut vooral voor hem, ik was natuurlijk vrij druk met genieten enzo.
Oh enne, dat van "geen smsje gehad aaaarggggh" dat hadden wij allebei wel hoor. Hij is ooit helemaal in paniek geraakt toen ik mijn telefoon niet opnam omdat ik in slaap was gevallen.

Maar moet natuurlijk wel bijgezegd worden dat zulk contact niet voor iedereen is weggelegd. Kan me voorstellen dat het voor anderen juist beter werkt om niet elke dag contact te hebben. Maar goed voor ons werkte het zo goed, onze relatie is wat dat betreft in korte tijd sterk gegroeid.

Nog iets van twee weken, tijd kan zo langzaam gaan opeens...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2011 13:04 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Ik begin altijd vast met pakken (lees: koffertje open neerleggen en er af en toe vast spullen ingooien) dan lijkt het steeds alsof ik bijna wegga

Nou ja, ik onderga de komende twee weken eenzame opsluiting in de bibliotheek, dus op zich heb ik wel wat te doen. Het is alleen de ongeduldigheid (en de nieuwsgierigheid) die het wint van de gedachte dat ze bijna terug is

quote:

Op maandag 25 april 2011 22:27 schreef firebladex het volgende:
Ik zal me eens voorstellen, ik heb me heel lang geleden geregistreerd echter nooit iets gepost, en wil daar nu verandering in maken.

Ik heb me vriendin, ongeveer anderhalve jaar geleden op Omegle ontmoet. Ja, Omegle. Zij was toen een 15 jarige franse meid en ik 17 jarige jonge. De eerste dag van de ontmoeting hebben we zeker 10 uur aan een stuk door gepraat, de dag later was het 15 uur ( vanaf 8 uur in de ochtend tot 03:00 middernacht )

Toen wist ik al dat er iets speciaals was met deze meid, en binnen 1 week hadden wel al aan elkaar toegegeven dat we van elkaar hielden, en dat we trouw zouden blijven aan elkaar. Aangezien we gepland hadden om te wachten tot dat ze 18 was om elkaar te ontmoeten, maar gelukkig ging dit niet door, want naar enkele maanden moesten we elkaar toch ontmoeten of we zouden helemaal gek worden.

Nu hadden we de optie, om het stiekem te doen en het te verbergen van onze ouders of om de waarheid te vertellen. We kozen voor optie twee, en wonder boven wonder, vonden beiden ouders het goed.

Dus voordat ik weet zat ik in de bus naar Frankrijk waar ik direct 2 dagen zou blijven slapen bij haar thuis, op de station zou zij daar mij opwachten, met haar moeder. Dus de eerste ontmoeting was echt heel lastig, en heel nerveus. Bij het begin was het echt doodstil, niemand zei iets, alleen de moeder probeerde de stilte te doorbreken en ik dacht van... ja ze vind mij niet leuk...

Maar dat kwam ook nog goed, nadat we wat prive tijd hadden besteed, was ik achter gekomen dat ze echt van me hield, alleen ze was verlegen in het begin.

Paar foto's
Eerste ontmoeting:
[ afbeelding ]

Zomervakantie in Kroatie:
[ afbeelding ]

Wat allemaal begon als een simple omgele gesprekje ...

Tip van mijn kant: Goedkoop reizen in europa --> Eurolines!

Ik heb hier niks te zoeken - kwam alleen maar even lurken - maar dit moet ik toch even kwijt: Wat ontzettend lief! zo'n opmerkelijk verhaal, ook - hoe zoiets simpels als een gesprekje op Omegle op zoiets uit kan lopen

Morgenavond vertrek ik weer naar schiphol om hem vrijdag in Griekenland te zien. Vorige keer met mijn vader geweest, nu ga ik alleen. Spannend, wie weet wordt de vonk nog groter...

quote:

Op maandag 25 april 2011 22:27 schreef firebladex het volgende:
Ik zal me eens voorstellen, ik heb me heel lang geleden geregistreerd echter nooit iets gepost, en wil daar nu verandering in maken.

Ik heb me vriendin, ongeveer anderhalve jaar geleden op Omegle ontmoet. Ja, Omegle. Zij was toen een 15 jarige franse meid en ik 17 jarige jonge. De eerste dag van de ontmoeting hebben we zeker 10 uur aan een stuk door gepraat, de dag later was het 15 uur ( vanaf 8 uur in de ochtend tot 03:00 middernacht )

Toen wist ik al dat er iets speciaals was met deze meid, en binnen 1 week hadden wel al aan elkaar toegegeven dat we van elkaar hielden, en dat we trouw zouden blijven aan elkaar. Aangezien we gepland hadden om te wachten tot dat ze 18 was om elkaar te ontmoeten, maar gelukkig ging dit niet door, want naar enkele maanden moesten we elkaar toch ontmoeten of we zouden helemaal gek worden.

Nu hadden we de optie, om het stiekem te doen en het te verbergen van onze ouders of om de waarheid te vertellen. We kozen voor optie twee, en wonder boven wonder, vonden beiden ouders het goed.

Dus voordat ik weet zat ik in de bus naar Frankrijk waar ik direct 2 dagen zou blijven slapen bij haar thuis, op de station zou zij daar mij opwachten, met haar moeder. Dus de eerste ontmoeting was echt heel lastig, en heel nerveus. Bij het begin was het echt doodstil, niemand zei iets, alleen de moeder probeerde de stilte te doorbreken en ik dacht van... ja ze vind mij niet leuk...

Maar dat kwam ook nog goed, nadat we wat prive tijd hadden besteed, was ik achter gekomen dat ze echt van me hield, alleen ze was verlegen in het begin.

Paar foto's
Eerste ontmoeting:
[ afbeelding ]

Zomervakantie in Kroatie:
[ afbeelding ]

Wat allemaal begon als een simple omgele gesprekje ...

Tip van mijn kant: Goedkoop reizen in europa --> Eurolines!

dude, wat de fuck, wat een verhaal

Ik doe niet meer mee.
Zij heeft het te druk met studie, waardoor we elkaar weinig spreken en in het weekend willen we toch eigen ding kunnen doen. In de laatste 2 maanden is het gigantisch verwaterd omdat we elkaar weinig spraken, Dus we hebben besloten om er een punt achter te zetten.
Ben er erg kapot van, het leek een sprookje in het begin en ruim 2 jaar verder is kaarsje uitgedoofd.

Spijt me om dat te horen Remqo heel veel sterkte! Je kunt in ieder geval zeggen dat je het geprobeerd hebt.

Nog een weekje wachten

ik ben nu een weekje in nederland om wat dingen t doen..

en dan merk je pas hoeveel je je vriendin mist

gelukkig zit ik maandag weer in het vliegtuig terug

quote:

Op maandag 16 mei 2011 02:29 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Wat jammer om te horen.. Hopelijk hebben jullie al met al wel een leuke tijd gehad samen.
Sterkte in ieder geval!

De tijden dat we samen waren, waren leuk en geweldig. We hebben mooie herinneringen samen.
Laatst hebben we elkaar nog gesproken en wat dingen uitgepraat en tot een goed einde gebracht.
We kunnen elkaar echt in de ogen kijken en mochten we elkaar ooit eens opzoeken, dan staat de deur in ieder geval open.
Ik voel me in ieder geval een stuk beter dan vorige week

Ik ben net een week terug uit Griekenland en voel de kriebels al. Hij beseft nu dat hij echt met mij verder wil en wil zo snel mogelijk naar Nederland komen. Alleen we moeten nu wel voor werk zorgen. Hier ben ik bang voor. Wie wil nou een buitenlander die maar engels spreekt.

Bij het IMD zeggen ze dat hij zo gauw mogelijk een contract van 6 maanden moet hebben, en een salaris van min. 550 bruto, maar ik zie dat niet gebeuren. Zeker niet in deze tijden. Het mag dus niet een uitzendkracht zijn.

Ik ben erg bang dat hij nooit aan de bak kan. Zijn er uberhaupt mogelijkheden voor een Griek zonder diploma's (alleen lichte trauma van jarenlange militair zijn), alleen engels/grieks sprekend.
Hij wil vanalles doen en is erg gemotiveerd, alleen als het maar niks met dieren doden te maken heeft (slachter ofzo)..

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 09:43 schreef Loontjah het volgende:
Ik ben net een week terug uit Griekenland en voel de kriebels al. Hij beseft nu dat hij echt met mij verder wil en wil zo snel mogelijk naar Nederland komen. Alleen we moeten nu wel voor werk zorgen. Hier ben ik bang voor. Wie wil nou een buitenlander die maar engels spreekt.

Bij het IMD zeggen ze dat hij zo gauw mogelijk een contract van 6 maanden moet hebben, en een salaris van min. 550 bruto, maar ik zie dat niet gebeuren. Zeker niet in deze tijden. Het mag dus niet een uitzendkracht zijn.

Ik ben erg bang dat hij nooit aan de bak kan. Zijn er uberhaupt mogelijkheden voor een Griek zonder diploma's (alleen lichte trauma van jarenlange militair zijn), alleen engels/grieks sprekend.
Hij wil vanalles doen en is erg gemotiveerd, alleen als het maar niks met dieren doden te maken heeft (slachter ofzo)..

Zonder diploma's kom je in Nederland nergens aan de bak... Het Engels spreken is niet eens een probleem hier. Hij is Grieks, wellicht een baantje in een restaurant iets voor hem? In de keuken. Genoeg Grieken hier met een restaurant in Nederland, vriendjespolitiek moet je het van hebben.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 09:58 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe goed zijn Engels is, maar is vertaler o.i.d. geen optie?

Is matig-goed, maar in geschrift wel wat slechter. Hij schrijft spreektaal op.

quote:

Zonder diploma's kom je in Nederland nergens aan de bak... Het Engels spreken is niet eens een probleem hier. Hij is Grieks, wellicht een baantje in een restaurant iets voor hem? In de keuken. Genoeg Grieken hier met een restaurant in Nederland, vriendjespolitiek moet je het van hebben.

Zat ik inderdaad ook al aan te denken, al is het maar een fabriek of in landbouw. Al is het maar IETS..

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 10:09 schreef Loontjah het volgende:

[..]

Is matig-goed, maar in geschrift wel wat slechter. Hij schrijft spreektaal op.

[..]

Zat ik inderdaad ook al aan te denken, al is het maar een fabriek of in landbouw. Al is het maar IETS..

Ik zou eerst plekken proberen waar hij Grieks kan spreken, om vanuit daar ook Nederlands te leren en zich enigzins thuis te voelen in een heel andere cultuur (ook dat moet je niet onderschatten)

quote:

Op woensdag 11 mei 2011 00:22 schreef HappyGirl91 het volgende:
[..]
Ik heb hier niks te zoeken - kwam alleen maar even lurken - maar dit moet ik toch even kwijt: Wat ontzettend lief! zo'n opmerkelijk verhaal, ook - hoe zoiets simpels als een gesprekje op Omegle op zoiets uit kan lopen

Ja echt, stel dat ik 2 seconde later op disconnect had geklikt, dan zou ik haar nooit hebben ontmoet. Best wel scary, maar aan de andere kant, geeft het je wel de gevoel dat ze de ware is

quote:

Op woensdag 11 mei 2011 22:02 schreef minibeer het volgende:
[..]
dude, wat de fuck, wat een verhaal

Het klinkt inderdaad ongeloofwaardig, maar ik vind het zelf wel iets speciaal, al hoewel er veel geintjes over gemaakt word, wat ik wel kan begrijpen

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 09:43 schreef Loontjah het volgende:
Ik ben net een week terug uit Griekenland en voel de kriebels al. Hij beseft nu dat hij echt met mij verder wil en wil zo snel mogelijk naar Nederland komen. Alleen we moeten nu wel voor werk zorgen. Hier ben ik bang voor. Wie wil nou een buitenlander die maar engels spreekt.

Bij het IMD zeggen ze dat hij zo gauw mogelijk een contract van 6 maanden moet hebben, en een salaris van min. 550 bruto, maar ik zie dat niet gebeuren. Zeker niet in deze tijden. Het mag dus niet een uitzendkracht zijn.

Ik ben erg bang dat hij nooit aan de bak kan. Zijn er uberhaupt mogelijkheden voor een Griek zonder diploma's (alleen lichte trauma van jarenlange militair zijn), alleen engels/grieks sprekend.
Hij wil vanalles doen en is erg gemotiveerd, alleen als het maar niks met dieren doden te maken heeft (slachter ofzo)..

IMD?? IND bedoel je zeker.

Hoe oud is je Griek? Het handigst lijkt mij (maar dat ligt ook aan zijn leeftijd) om een leer-werk baan ergens te vinden. Dus waar hij gelijk een opleiding krijgt en gelijk verdient.
Maar daar moet hij eerst wel Nederlands voor kennen natuurlijk.

Dus misschien eerst "simpel" werk doen, snel Nederlands leren en dan zo'n opleiding "leren+werken".

IND ja, mijn opleiding heet IMD, had ik even verkeerd getikt ja.

Zoals ik al zeg staat hij voor alles open, en wil hij vanalles leren alleen hij wil wel geld om te kunnen overleven. Ik ben nog student, dus van deze kale kip kun je ook niks plukken. Ik weet eigenlijk ook niet precies waar hij nu recht op heeft als hij met dat contract naar het IND gaat, want dat maakt hem geen Nederlander.

quote:

Op maandag 25 april 2011 22:27 schreef firebladex het volgende:
Ik zal me eens voorstellen, ik heb me heel lang geleden geregistreerd echter nooit iets gepost, en wil daar nu verandering in maken.

Ik heb me vriendin, ongeveer anderhalve jaar geleden op Omegle ontmoet. Ja, Omegle. Zij was toen een 15 jarige franse meid en ik 17 jarige jonge. De eerste dag van de ontmoeting hebben we zeker 10 uur aan een stuk door gepraat, de dag later was het 15 uur ( vanaf 8 uur in de ochtend tot 03:00 middernacht )

Toen wist ik al dat er iets speciaals was met deze meid, en binnen 1 week hadden wel al aan elkaar toegegeven dat we van elkaar hielden, en dat we trouw zouden blijven aan elkaar. Aangezien we gepland hadden om te wachten tot dat ze 18 was om elkaar te ontmoeten, maar gelukkig ging dit niet door, want naar enkele maanden moesten we elkaar toch ontmoeten of we zouden helemaal gek worden.

Nu hadden we de optie, om het stiekem te doen en het te verbergen van onze ouders of om de waarheid te vertellen. We kozen voor optie twee, en wonder boven wonder, vonden beiden ouders het goed.

Dus voordat ik weet zat ik in de bus naar Frankrijk waar ik direct 2 dagen zou blijven slapen bij haar thuis, op de station zou zij daar mij opwachten, met haar moeder. Dus de eerste ontmoeting was echt heel lastig, en heel nerveus. Bij het begin was het echt doodstil, niemand zei iets, alleen de moeder probeerde de stilte te doorbreken en ik dacht van... ja ze vind mij niet leuk...

Maar dat kwam ook nog goed, nadat we wat prive tijd hadden besteed, was ik achter gekomen dat ze echt van me hield, alleen ze was verlegen in het begin.

Paar foto's
Eerste ontmoeting:
[ afbeelding ]

Zomervakantie in Kroatie:
[ afbeelding ]

Wat allemaal begon als een simple omgele gesprekje ...

Tip van mijn kant: Goedkoop reizen in europa --> Eurolines!

Haha wat gaaf zeg!
Nog iemand die zijn vriendin via omegle heeft ontmoet.
Mij is bijna hetzelde overkomen.
Zij was toen net 19 en ik al een tijdje 19.
Voor school moesten we onze Engels bijspijkeren en moest dit tijdens Engelse les via Skype of omegle.
Voor omegle gekozen om maar wat te dollen en krom te lullen tegen wat buitenlanders.

De 1e 2 gesprekken waren zoals iedereen misschien wel na kan gaan vrij kansloos.
Wat een ranzige mannetjes zitten er toch op omegle.
Derde gesprek raak!
Zij begon direct van alles en nog wat te vragen en van het één kwam het ander.
Afijn, emailadressen uitgewisseld en elkaar op msn toegevoegd.

Daarna heb ik haar maar af en toe gesproken omdat haar tante was overleden.
Voor de begrafenis moest ze naar Duitsland omdat haar overleden tante daar woonde.
Kort daarna overleed mijn eigen vader en dan spreek je elkaar niet echt meer.

Maand later kwam ik weer een keer op msn en toen begon ze tegen me te praten omdat ik een klein dik Chinees jochie als plaatje had.:p
Toen weer behoorlijk gepraat enz enz totdat het punt kwam dat we iets voor elkaar gingen voelen.
Daarna ging het allemaal heel snel.
Zij moest naar Duitsland toe voor een beurs en ik ging mee.

Hop, per auto naar Duitsland en zien wel wat het wordt.
Ik zou haar oppikken bij het vliegveld, strontzenuwachtig en het duurde maar en duurde maar.
Eindelijk kwam ze daar dan aangelopen.
Pffieuw!
Auto ingestapt, hotel opgezocht en naar bed gegaan.
Allebei zo lam als een kadaver dus maar gaan slapen.

Toen we wakker werden hebben we heel veel gepraat en het voelde aan beide kanten goed. Daarna weer lekker gaan slapen en gesnuggled zoals zij zegt,
We hebben weinig van de beurs meegekregen omdat we er maar één keer zijn geweest haha.
Lekker voor ons zelf gekozen en echt relaxte dagen gehad.
Keertje de lokale Zoo daar bezocht, stad verkend, veel in bed gelegen, uit eten geweest enz enz..

Echt een hele gave tijd gehad.
Afscheid nemen viel me echt enorm zwaar. Is toch je vriendindie weer in het vliegtuig stapt.
Op de terugweg lekker stukkie Autobahn gepakt en was binnen 5 uurtjes weer thuis.

Wij kunnen beiden niet elke maand op en neer reizen omdat we het allebei nogal druk hebben met studie enz..
Dat is wel gewoon kut maar daarna denk je ook wel weer logisch na.
London is ook niet zo heel erg ver.
Deze zomer gaan we weer lekker wat tijd met elkaar doorbrengen.:-D

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 10:33 schreef Bientjes het volgende:

[..]

Haha wat gaaf zeg!
Nog iemand die zijn vriendin via omegle heeft ontmoet.
Mij is bijna hetzelde overkomen.
Zij was toen net 19 en ik al een tijdje 19.
Voor school moesten we onze Engels bijspijkeren en moest dit tijdens Engelse les via Skype of omegle.
Voor omegle gekozen om maar wat te dollen en krom te lullen tegen wat buitenlanders.

De 1e 2 gesprekken waren zoals iedereen misschien wel na kan gaan vrij kansloos.
Wat een ranzige mannetjes zitten er toch op omegle.

-knipknipknip-

Wij kunnen beiden niet elke maand op en neer reizen omdat we het allebei nogal druk hebben met studie enz..
Dat is wel gewoon kut maar daarna denk je ook wel weer logisch na.
London is ook niet zo heel erg ver.
Deze zomer gaan we weer lekker wat tijd met elkaar doorbrengen.:-D

Haha!! Dat is wel grappig ja! Wat wij dan ook doen is , wanneer ik vakantie heb, dan ga ik bij haar op bezoek, en wanneer zij vakantie heeft, dan komt zij naar mij toe

maar afscheid nemen, zal altijd speciaal blijven en filmisch. Bij mij is het zo dat we beide met tranen in onze ogen staan en absoluut niet weg willen... hoe dan ook het zal altijd wel moeilijk blijven.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 10:22 schreef Loontjah het volgende:
IND ja, mijn opleiding heet IMD, had ik even verkeerd getikt ja.

Zoals ik al zeg staat hij voor alles open, en wil hij vanalles leren alleen hij wil wel geld om te kunnen overleven. Ik ben nog student, dus van deze kale kip kun je ook niks plukken. Ik weet eigenlijk ook niet precies waar hij nu recht op heeft als hij met dat contract naar het IND gaat, want dat maakt hem geen Nederlander.

Als hij een contract heeft mag hij hier langer dan 3 maanden blijven, volgens mij

Hier kan je de voorwaarden bekijken
http://www.indklantdienstwijzer.nl/Dialog.aspx

Over een paar dagen zie ik d'r weer. Na vier maanden

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 10:43 schreef firebladex het volgende:

[..]

Haha!! Dat is wel grappig ja! Wat wij dan ook doen is , wanneer ik vakantie heb, dan ga ik bij haar op bezoek, en wanneer zij vakantie heeft, dan komt zij naar mij toe

maar afscheid nemen, zal altijd speciaal blijven en filmisch. Bij mij is het zo dat we beide met tranen in onze ogen staan en absoluut niet weg willen... hoe dan ook het zal altijd wel moeilijk blijven.

Afscheid blijft lastig ja. Vind het vooral frustrerend dat we eigenlijk heel erg dicht bij elkaar wonen maar toch niet bij elkaar kunnen zijn.
Ik woon nét 600 km bij haar vandaan en de enige manier om ff snel naar London te gaan is per vliegtuig vanaf Eindhoven naar Stansted. Dan is het weer een enorm openbaar vervoer gekut om bij haar in de woonwijk te komen.
Duurt gewoon allemaal lang om bij haar te zijn maar het is het allemaal waard.
Zit nu te kijken of ik aankomend jaar bij haar op de uni kan studeren.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 20:55 schreef Littlecreep het volgende:
Over een paar dagen zie ik d'r weer. Na vier maanden

Wat gaaf zeg!
Leuke dingen in de planning?

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 22:07 schreef Bientjes het volgende:

[..]

Wat gaaf zeg!
Leuke dingen in de planning?

Nou ja, we kenden elkaar nog niet zo lang voordat ze weg ging, dus het zal eerst wel weer beetje aftasten worden. Maar komt helemaal goed

We gaan gewoon eerst lekker de stad in met zijn tweetjes. En dan zien we wel waar we belanden. Grootste plannen komen nog wel

Nou. Ben opzoek naar een baan in hk. Hopelijk gaat dat lukken. Als dat niet het geval is moet ik gaan overwegen wat de volgende stappen zijn. Ik wil namelijk van baan veranderen voor wat meer uitdaging. Maar als dat niet in hk gebeurt zal ik waarschijnlijk terug naar nl willen. Ik heb nu even het gevoel dat mijn leven op hold staat. Kan wel even, ben nog jong heb aardig wat ervaring en een goede opleiding, maar gaat zeker niet een eeuwigheid duren.

Fijn jullie verhalen allemaal te lezen, doet me goed dat er toch nog aardig wat mensen zitten met een 'afstandsprobleem' en hoe jullie hier mee om gaan. Fijn

Nou heb ik zelf een vraag en zou ik graag willen weten wat jullie er van denken.
Ik ken mijn vriend nu een jaar, hebben elkaar ontmoet in amerika mei vorig jaar en hebben hier nog 3/4 maanden met elkaar gewerkt. heel close dus, totdat we beiden weer naar eigen land moesten in september. In januari kwam hij 2 weken naar nederland. Ik ben maart/april 3 weken naar hem gegaan. Tussendoor veel skypen. ^^ Nu opeens lijkt het uitzichtloos. Ik wil graag naar hem toe deze zomer of hem hier heen halen voor een paar weken. Echter hij zegt dat het allemaal niet kan omdat zijn vader niet akkoord zal gaan en hij veel zelfstudie te doen heeft van de zomer, van zijn pa moet hij studeren studeren studeren (en dat op zn 25e!) voor een dikke baan, waar hij (mijn vriend) eigenlijk zelf niets om geeft. Eerstvolgende keer dat we elkaar zien zou dan eind lente 2012 zijn, als hij zijn studie heeft afgerond en het huis kan verlaten.
Ik probeer er al een paar weken aan het idee te wennen, maar no way dat ik een jaar volhoud!! Is het egoistisch om hem nu toch steeds maar proberen over te halen om zijn zelfstudie een paar weken van de zomer hier te doen en de knallende ruzie met zijn pa te riskeren? Als hij echt voor mij (voor altijd) wil kiezen, dan zal hij dat vroeg of laat toch krijgen.. Die man heeft mij nooit zien zitten, omdat ik buitenlands ben, hij probeerd het niet eens te begrijpen. nu niet, nooit niet. Voel me nu best wel lullig dat ik hem in zo'n positie breng, maar het is toch niet zo gek dat ik tegensputter in dit idee? een heel jaar, hoe overleef ik dat!!!
Vraag ik te veel van hem, ik wil niet dat hij moet kiezen tussen mij en z'n pa, maar dit is toch ook geen optie? Of moet ik toch dit jaar proberen te overbruggen?

Je begrijpt toch de band niet die hij met zijn familie heeft en de waarde die er in derde wereld landen aan studie wordt gegeven.

Zeer waarschijnlijk kiest hij door die factoren niet voor jou