Vandaag een dagje naar het Imagine Amsterdam Fantastic Film Festival geweest. Daar de volgende films gezien:
Kim Bok-nam salinsageonui jeonmal (Bedevilled) (2010,ZK, Chul-soo Yang)Het dagje begon verrassend goed met de film waar ik van te voren het minst over wist en erbij gekozen had omdat ik afreizen naar Amsterdam voor maar twee films net wat weinig vond.
Het betreft een Zuid-Koreaanse wraakfilm. Dat was ook alles wat ik wist van te voren. De film bleek te gaan over een vrouw, Bok-nam, die door haar man en heel de kleine gemeenschap op een eilandje wordt mishandeld en misbruikt heeft en dan uiteindelijk knapt.
De opbouw van de film was echt ontzettend goed. Ten eerste is de introductie van Bok-nam al heel goed gedaan. De film begint namelijk door te focussen op haar oude jeugdvriendin Hae-won, een succesvolle, knappe, jonge, in Seoul wonende, maar ook een enigzins afstandelijke en arrogante vrouw, die na ontslag op vakantie gaat naar het eilandje waar ze opgroeide. Op deze manier komt de kijker samen met Hae-won als een moderne buitenstaander binnen in een heel ouderwetse gemeenschap. Daar maken we kennis met Bok-nam. Langzaam verschuift de aandacht in de film dan steeds meer naar haar toe. We komen te weten hoe alle mannen (er zijn er vier op het eiland plus nog een opaatje) haar seksueel misbruiken, hoe haar man haar mishandelt en vooral hoe de rest van de bejaarde vrouwen (Bok-nam is kennelijk de enige niet bejaarde vrouw op het eiland) dat toestaan uit zeer ouderwetse opvattingen over man-vrouw verhouding. Mijn haren gingen hierdoor steeds verder overeind staan en het bloed in mijn aderen steeds meer te koken. Tot dat na een afschuwelijk gebeurtenis het kookpunt bij Bok-nam en mij bereikt was. Als Bok-nam dan voor het eerst het hakmes in iemand zet uit wraak en op haar killing spree begint voelde ik de ontlading van al die spanning die zich had opgekropt in me.
De film heeft heel goed uitgewerkte karakters. Hoewel de mannen en bejaarden duidelijk de slechteriken zijn van de film. Zijn ook hun motivatie en opvattingen hoe ouderwets ook te begrijpen uit het intact houden van een gesloten gemeenschap. Maar vooral de twee vriendinnen Bak-nam en Hae-won zijn pracht voorbeelden van realistische karakters die in een moreel grijs gebied opereren i.p.v. duidelijke goed- of slechterik uit mindere films. Dat actrices en acteurs dan ook nog eens sterk spelen helpt ook een heel eind.
De film is imo een kritiek op de geslotenheid van Koreanen, hun instelling om zich volledig niet met problemen van anderen te bemoeien en zelfs figuurlijk hun ogen te sluiten i.p.v. te helpen als er het zich voor neus afspeelt. Dat zeg ik omdat niet alleen de gemeenschap het toelaat, maar ook Hae-won haar ogen sluit voor het leed van haar vriendin en geen gehoor wil geven aan haar smeekbeden om hulp. Daarnaast ook omdat Hae-won in het begin van de film niet mee wil werken aan onderzoek naar een mishandeling van een meisje waar ze getuige van was.
Dat dit pas het debuut is van Chul-soo Yang is bijna niet te geloven. Nog een Koreaan om in de gaten te houden dus komende jaren.
cijfer: 8
Trolljegeren (The Troll Hunter) (2010, Noorwegen, André Øvredal)Gevalletje idee is beter dan de uitwerking. Het idee van een film waarin trollen in onze echte wereld voorkomen is leuk, maar de uitwerking ervan is matig gedaan. Die Blair Witch-achtige opzet is zo ontzettend passé. Zo'n verklaring aan het begin van een film dat die gebaseerd is op authentieke gevonden beelden maakt een film eerder nog nepper dan dat je gaat twijfelen over de echtheid ervan. Daarnaast wordt die zogenaamde documentaire geschoten door een stel studenten die hun camera nog geen seconde recht kunnen houden, ook niet als de docu nog gewoon gaat over een stroper op beren. Wat ontzettend irritant is. En het realisme van de film ook niet helpt. Als Øvredal er een soort horror-mockumentary van wilde maken (en dat is volgens mij toch echt de opzet) had hij beter andere goede mockumentaries als voorbeeld kunnen nemen dan the Blair Witch. Nu lijkt het net alsof hij de film al 11 jaar op de plank had liggen, maar nu pas tot het maken ervan toe kwam. Niet beseffend dat wat 11 jaar geleden fris was en werkte dat nu niet meer is.
Dat de film eigenlijk toch nog best te doen is, komt door twee dingen. Door het karakters van Hans, de mysterieuze stroper/trollenjager, die i.t.t. de studenten cool is en niet irritant. De voornaamste reden zijn de trollen zelf. Die er heel realistisch en daardoor heel angstaanjagend uitzien. De paar momenten dat het met een confrontatie met trollen komt is de film wel degelijk best spannend.
cijfer: 6.5
Hobo with a Shotgun (2011, Can, Jason Eisener)De titel klinkt jammer genoeg gaver dan de uiteindelijke film is geworden. Het is de tweede van de befaamde Grindhouse trailers die is uitgewerkt tot een volledige film. Maar waar Machette, Planet Terror en Death Proof ondanks dat ze beïnvloed zijn door B cult films, goed gemaakt zijn is Hobo with a Shotgun gewoon een matige film geworden. Het is het allemaal, de muziek, de regie, het verhaal, net niet. Daarnaast zat er ook nog een heel erg irritante kleurenfilter over de film heen. Natuurlijk valt er hier en daar nog best wat te genieten. Dus een complete ramp is het ook weer niet. Aan het voorkomen daarvan helpt Nederlands trots Rutger Hauer ook een heel stuk mee.
cijfer: 6