Slaapwandelen (of somnambulisme) is rondwandelen terwijl men slaapt en waarbij het lijkt of men wakker is. Slaapwandelen wordt in de psychoanalyse geīnterpreteerd als een sluipweg van driften.
Het slaapwandelen geschiedt meestal in een halfbewuste toestand, waarin men zich wel bewust is van het eigen lichaam, maar de omgeving waarin men is, (gedeeltelijk) droomt, of via een droombewustzijn waarneemt. Meestal zijn de ogen van de slaapwandelaar tijdens zijn nachtelijke escapades gewoon open. Ook praten, zomaar of in reactie op anderen, is niet ongewoon, hoewel het gesprokene over het algemeen niet coherent is.
Dat men een slaapwandelaar niet zou mogen wekken is deels waar, maar is nog niet bewezen. Men moet voorzichtig zijn, omdat een slaapwandelaar gedesoriënteerd kan zijn, waarbij opvolgend handelen kan resulteren in zelfverwonding of verwonding van anderen. Aangeraden wordt dat je een slaapwandelaar niet laat schrikken en/of op de schouder klopt. Tegen hen spreken mag wel.
Een bijzondere vorm is de REM Sleep Behavioral Disorder waarbij de normale spierverslapping tijdens de remslaap uitblijft met als gevolg activiteiten tijdens de droomslaap. Deze stoornis komt vaak voor bij de ziekte van Parkinson.
aldus wikipedia