Pieter Kalbfleisch (NMA) mogelijk betrokken in corruptie-zaak

quote:

Op vrijdag 3 februari 2012 15:40 schreef GoudIsEcht het volgende:

[..]

Theo van Gogh is niet voor niets omgelegd...

quote:

In het Nederlandse strafrecht staat op het plegen van meineed een maximale gevangenisstraf van zes jaar of een geldboete van de vierde categorie (19.550 euro).

quote:

HOE GOED KENDE KALBFLEISCH SUPERSLAGER DE KROES?

Getuigenverklaring NMa-bestuursvoorzitter Pieter Kalbfleisch roept vragen op. Wat wist hij van de Vleeschmeesters-affaire?

Sinds eind 2003 is het een onopgelost mysterie welke krachten binnen de Haagse magistratuur de veroordeelde vleesfraudeur Eddy de Kroes uit de gevangenis hielden. Het was daarom een opmerkelijke en onverwachte verklaring die NMa-bestuursvoorzitter Pieter Kalbfleish twee weken geleden voor de Utrechtse rechtbank deed. Kalbfleish moest getuigen in de al vele jaren spelende Chipshol-affaire. De familie Poot van het gebiedsontwikkelingsbedrijf Chipshol wilden via de getuigenverhoren duidelijkheid verkrijgen over de banden van Kalbfleisch met de liegende rechter Hans Westenberg, die een essentiële rol speelt in de Chipshol-affaire.

Kalbfleisch verklaarde dat hij ook zelf met de ontwikkelingen rond de gebieden rond Schiphol te maken had gehad. Hij had als commissaris van supermarktconcern Vomar een bemiddelende rol gehad om Vomar-eigenaar Cees Zwanenburg een belang te laten verwerven in de twee bedrijven die destijds bezig waren met de gebieden rond Schiphol. Kalbfleisch was destijds rechter en vice-president bij de Haagse rechtbank. De huidige bestuursvoorzitter van de NMa was tot 1980 advocaat van Vomar. Nadat hij in dat jaar rechter werd, nam hij plaats in de Raad van Commissarissen van de supermarktketen. Niet zo maar als toezichthouder, maar dus ook, opmerkelijk genoeg, als wegbereider van zakelijke overeenkomsten. Zo blijkt uit de verklaringen van de NMa-bestuursvoorzitter. Een daarvan was dus het verwerven van belangen in de bedrijven Landinvest en Chipshol. Over die deal had Kalbfleisch twee weken geleden tijdens zijn verhoor iets bijzonders te vertellen. De voormalige rechter verklaarde dat de gesprekken over die investeringen in 1992 in de Wassenaarse woning van superslager De Kroes hadden plaatsgevonden. Opmerkelijk, want precies in datzelfde jaar ontving de wegens grootschalige vleesfraude tot twee jaar gevangenisstraf veroordeelde Eddy de Kroes op mysterieuze wijze een ‘vrijbrief’ waardoor hij zijn gevangenisstraf zou ontlopen. Met dank aan een onbekende Haagse magistraat.

Vleesfraude

Het zakenblad Quote publiceerde in september 2003 een geruchtmakend verhaal over de achtergronden van de zogenoemde ‘Vleeschmeestersaffaire’. Slagerijconcern de Vleeschmeesters was eind jaren zeventig betrokken bij grootschalige fraude rond importheffingen. Dat leidde destijds tot grote consternatie mede vanwege het bijzondere driemanschap dat de Raad van Commissarissen van de Vleeschmeesters bevolkte: voormalig minister-president Barend Biesheuvel, voormalig vakbondsvoorzitter Jan Lanser (CNV) en topondernemer Anton Dreesmann van Vendex. Eddy de Kroes werd door justitie als het brein achter de fraude gezien en uiteindelijk in 1985 in hoger beroep tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld. Die uitspraak werd twee jaar later door de Hoge Raad bekrachtigd. Quote onthulde dat De Kroes, ondanks zijn veroordeling, nooit een dag in de cel had hoeven zitten. De Wassenaarse slagerszoon had zijn gevangenisstraf weten te ontlopen door het ingrijpen van zijn vroegere rechterhand en huisvriend Aad Dingjan. Deze had volgens eigen zeggen zijn netwerk binnen justitie gebruikt om iets te regelen. Uiteindelijk was het officier van justitie Hans Vos die in maart 1992 de vrijbrief voor De Kroes van een handtekening voorzag. Die brief hield De Kroes jarenlang in zijn zak om ijverige wetsdienaren op afstand te kunnen houden. Totdat Quote met zijn publicatie kwam en Eddy werd gearresteerd. Hoe zijn handtekening op de brief was gekomen, was Vos eind 2003 vergeten. Vos meende zich nog wel te kunnen herinneren dat hij in opdracht handelde van een Haagse advocaat-generaal. Wie dat precies was? Nee, dat wist hij ook niet meer.

Klassenjustitie

Was het corruptie, was het een vriendendienst? Zeker was dat hier een klassiek geval van klassenjustitie geopenbaard was. De zaak leidde binnen justitie in elk geval tot grote commotie en tot een uitgebreid onderzoek van de rijksrecherche en het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). De onderste steen kwam nooit boven. Het onderzoek bleef steken op de Alzheimer-achtige symptomen die voormalig officier van justitie Hans Vos etaleerde. Althans, zo werd het destijds door justitie naar buiten gebracht. Het rechercherapport werd wegens interne gevoeligheden nooit geopenbaard. Eddy de Kroes werd in april 2004 definitief vrijgesproken. Hoewel het overduidelijk was dat de handtekening op zijn vrijbrief geen enkele rechtsgrond had, mocht hij er wel rechten aan ontlenen.

Overleden

De vraag wie binnen justitiële kringen nu precies achter de redding van De Kroes zat bleef onbeantwoord. Huisvriend Dingjan zweeg evenals Vos. Twee weken geleden bleek dus dat de familie De Kroes in het bewuste jaar 1992 een voorname Haagse rechter op bezoek had: Pieter Kalbfleisch. Het bedrijf Vomar, waarvoor Kalbfleisch in de Raad van Commissarissen zat, had niet lang daarvoor een aantal van de slagerijen van De Kroes overgenomen. Vandaar die afspraak in de Wassenaarse woning van de grootslager. Volgens Eddy de Kroes moet dat het huis van zijn vader zijn geweest. 'Ik heb die man (Kalbfleisch red.) never ever ontmoet’, zegt de ooit veroordeelde vleesfraudeur. ‘Ik heb hem die man nog nooit een seconde gesproken. Misschien is het mijn vader geweest, maar die is overleden.'
Pieter Kalbfleisch laat via zijn woordvoerder weten ‘geen nadere toelichting’ te willen geven op zijn getuigenverklaringen.

Kartelkraker

Pieter Kalbfleisch (1947) was vanaf 1972 tot 1980 advocaat-procureur in Arnhem en Haarlem. In 1980 werd hij rechter straf- en civielrecht in Haarlem. In 1986 maakte hij de overstap naar de Haagse rechtbank waar hij in de sectoren strafrecht, familie- en kinderrecht actief was. Tot 2003 was hij commissaris bij Vomar. Van 2003 tot 2005 was Kalbfleisch directeur-generaal van de Nederlandse Mededingsautoriteit (MNa). In 2005 werd hij door de ministerraad benoemd tot bestuursvoorzitter van de NMa. Afgelopen week werd hij door de Raad voor de Rechtspraak stevig op de vingers getikt vanwege het inhuren van zijn vroegere collega-rechter Hans Westenberg.

quote:

Eddy de Kroes

Eddy de Kroes (ca. 1949) is een multi-miljonair, die zijn vermogen heeft verdiend als handelaar in vastgoed en vlees. Eddy de Kroes is vooral bekend geworden door het feit dat hij, ondanks een veroordeling tot een gevangenisstraf van anderhalf jaar voor fraude met vlees, zijn gevangenisstraf niet hoefde uit te zitten.

De Kroes is afkomstig uit Den Haag. Zijn vader zette slagerijketen Ger de Kroes op, die in 1977 overging in De Vleeschmeesters. Deze keten had 400 slagerijen in Nederland. In 1984 trok zijn vader zich terug uit de zaak. In 1986 werd Eddy de Kroes voor grootschalige fraude met vlees veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. Deze gevangenisstraf zat De Kroes echter niet uit. In 2004 werd dit in de pers bekend. Een poging om De Kroes alsnog gevangen te zetten strandde op een brief van Officier van Justitie Mr. Hans Vos waarin De Kroes van strafvervolging werd ontslagen. De Kroes wist gevangenzetting via zijn advocaat Gerard Spong succesvol aan te vechten.

De Kroes was nauw betrokken bij de LPF. Hij was samen met Pim Fortuyn commissaris bij een wervings- en selectiebureau en hij had nauwe zakelijke banden met Ed Maas, die ad-interim voorzitter was van de LPF.

De Kroes is samen met Maas betrokken bij een voorkennisaffaire uit 2003. De Kroes bouwde toen via Staalbankiers een belang van 10% op in VHS, maar de transacties zouden in het geheim gedaan zijn door Maas. Justitie vervolgt beiden daarom wegens handel met voorkennis. 4 maart 2009 eiste het Openbaar Ministerie tachtig uur taakstraf en een geldboete van 80.000 euro tegen hem vanwege koersmanipulatie en handel met voorkennis. De Kroes werd vrijgesproken van handel met voorkennis, maar veroordeeld tot een geldboete voor het niet nakomen van zijn meldingsplicht.

quote:

Een walm van corruptie en vriendjespolitiek

Na 25 jaar misdaadverslaggeving denk ik wel eens dat ik alles wat er op dat gebied plaats vindt wel een keer heb meegemaakt. Maar juist dan gebeurt er iets dat ik niet voor mogelijk had gehouden. Zo ben ik er altijd wel van uit gegaan dat Justitie zonder aanzien des persoons te werk gaat: of het nu een zwerver of een captain of industry betreft, het recht heeft gewoon zijn loop. Dat geloof is echter aan het wankelen gebracht door de affaire rond vlees- en vastgoedhandelaar Eddy de Kroes. Deze Wassenaarse zakenman werd in 1987 tot anderhalf jaar cel veroordeeld voor grootschalige fraude met vlees, door de toenmalige slagerijketen ‘De Vleeschmeesters’. De zaak baarde destijds opzien omdat bij De Vleeschmeesters ook oud-premier Barend Biesheuvel, vakbondsman Jan Lanser en zakenicoon Anton Dreesmann waren betrokken. Zij werden nooit vervolgd.

Verleden jaar kwam plotseling aan het licht dat De Kroes geen dag van zijn celstraf had uitgezeten en dat daar geen haan naar had gekraaid. Justitie werd tot actie gedwongen en De Kroes werd alsnog opgepakt. Maar toen gebeurde er iets merkwaardigs. De zakenman trok een aan hem gerichte brief – gedateerd op 16 maart 1992 – tevoorschijn, die was ondertekend door de Haagse officier van Justitie mr. Hans Vos. In de brief stelde Vos dat De Kroes zijn straf niet hoefde uit te zitten. Dat was ongelooflijk, want zoiets is onwettig: een opgelegde straf MOET worden uitgezeten en kan niet door een officier worden ‘kwijtgescholden’. Justitie dacht daarom aan een vervalsing, maar er was nog meer. De Kroes vertelde ook dat hij beginjaren negentig een keer op Schiphol was aangehouden vanwege de signalering dat hij nog een straf moest uitzitten. De zakenman liet de brief aan de Marechaussee zien en toen deze functionaris met officier van Justitie Vos belde of dit wel klopte, kreeg hij inderdaad te horen dat men Eddy de Kroes moest laten gaan.

Nu hij in 2003 alsnog was opgepakt, spande zijn advocaat mr. Spong een kort geding aan, waarin zijn vrijlating werd geëist. De Kroes had een harde toezegging op zak, er was ruim vijftien jaar lang geen poging gedaan om hem zijn straf uit te laten zitten en dus deed de advocaat een beroep op het ‘vertrouwensbeginsel’: De Kroes mocht er op grond van deze omstandigheden vanuit gaan dat hij vrijuit ging. Justitie stelde zich op het standpunt dat als de brief al echt was, de officier dit niet had mogen doen en de straf alsnog moest worden uitgezeten. De rechtbank gelastte een nader onderzoek en daarin kwamen interessante dingen vast te staan. Om te beginnen leerde schriftkundig onderzoek dat de brief met ‘aan zekerheid grenzende waarschijnlijk’ door aanklager Vos was geschreven. Ook het ‘Schiphol-incident’ bleek daadwerkelijk te hebben plaatsgevonden. En in het dossier van De Kroes werd op zijn zogenaamde ‘executiekaart’ de aantekening gevonden: ‘Signalering opgeheven, in overleg met ovj mr. H.M. Vos. Mr. Vos had afgesproken dat straf niet geëxecuteerd zal worden’.

Van belang was natuurlijk wat de verklaring van Vos zelf zou zijn. Nou, die hield in wat we bij pijnlijke kwesties, zoals de IRT-affaire, al zo vaak bij politiefunctionarissen en magistraten hebben gezien: Hij kon zich er nièts meer van herinneren… Hij moest toegeven dat de brief door hem was geschreven. Hij bevestigde ook dat hij ooit een gesprek met een vriend van De Kroes over diens opgelegde celstraf heeft gevoerd, maar verder kon hij er geen zinnig woord over zeggen. De zaak zei hem niets, De Kroes zei hem niets, hij was het helemaal kwijt. De rechtbank kon dit nauwelijks geloven en formuleerde dit in de uitspraak subtiel: ‘Het valt op dat het geheugen van mr. Vos, ook in meer recente zaken, belangrijke lacunes vertoont’.Ik kom het vaak tegen in rechtszalen; politie- en justitiemensen die ineens de simpelste dingen niet meer weten. Men komt er meestal mee weg. Zoals er bij hen ook altijd wordt gesproken van een ‘vergissing’ – en bij ieder ander van ‘meineed’! – als er evident onwaarheid wordt gesproken. Het is bij Vos van tweeën een: of hij heeft iets te verbergen en liegt keihard over de gang van zaken, of hij weet werkelijk niet meer dat hij zoiets buitenissigs (en onwettigs!) heeft gedaan. In beide gevallen is hij als rechtsdienaar volledig gediskwalificeerd. De Kroes kreeg afgelopen week te horen dat hij op grond van al het bovenstaande niet meer de cel in hoeft. Wat blijft hangen is een walm van incompetentie, corruptie en vriendjespolitiek. En mr. Vos? Ik voorspel u dat hij binnenkort gewoon naar een hogere functie zal worden gepromoveerd…

Telegraaf op zondag nr. 4: mei 2004