Groofs, ik ben heel benieuwd hoe het morgen zal verlopen. Neem aan dat we dat hier wel lezen

Snap ook wel dat al die loftuigingen voor jou als overbodig voelen, omdat jij 't altijd al zo doet en niet anders kent, maar geloof me, voor de moeders die 't samen met een partner doen is het gewoon moeilijk voor te stellen hoe het is om het in je eentje met je kinderen te rooien. En als wij dan zien hoe góed je het doet... nou ja, dan willen we dat gewoon even aan je kwijt

Poeh, pittige 2 uur achter de rug. 't Begon heel schattig. Isabeau opgehaald van het kdv en op weg naar huis in de buggy werd ik getrakteerd op de nieuwste versie van poesje mauw (is érg aan verandering onderhevig)
huisje huisje.........mauw!
poesje mauw
lekker lekker melleeeek.....jou!
evvoor MIE
oké oké okééééé
Nou nou nou nou nou (en hierbij zwaaide ze met haar vingertje en schudde ze nee)
Maar goed, eenmaal thuis had ze kennelijk razende honger. Dus ik snel pan op 't vuur gegooid, pasta opgezet. En toen maakte ik de fout om te zeggen dat we pasta gingen eten. DAT. MOEST. NU!!! Patta patta pat.ta.! PATTAAAAAAAA (verzin de driftbui er zelf maar bij)
Ik zal jullie de details besparen, maar er zijn daarna nog driftbuien geweest over o.a. de vork, over eten met de handjes, over de beker met water, over een kattenhaar aan haar vinger, over een speelgoedding met muziek maar nét niet de juiste muziek, over het hobbelpaard, over de vitamientjes, over de tandenborstel en over bumba die vastliep op de computer.
Maar, ze sloot de avond toch heel lief af. De fles was leeg, bumba was afgelopen, Isabeau slaakt een zucht en zegt: "Aploop, kusje!" en ik kreeg een dikke zoen. En toen ging ze als een engeltje slapen.
En nou juist die laatste 30 seconden die maken dat ik nu met een glimlach aan deze avond met haar terug kan denken. Mijn lieve meisje

haar karaktertje is soms gewoon wat te groot voor haar lijfje.