OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekraïne - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
Over de individuele moed van het Nederlandse leger zal je mij geen kwaad woord horen zeggen, ten minste, voor degene waar dat betrekking op heeft. Maar het leger zelf was een leger om je flink voor
te schamen.
te schamen.
A man who has never gone to school may steal from a freight car; but if he has a university education, he may steal the whole railroad.
* Its-Jojo-4you pakt cola en popcorn en gaat er klaar voor zitten
Nobody expects the Spanish Inquisition!
Mwoah. Nederland was anno 1940 qua materieel bijna gelijk aan het Duitse leger. Het verschil lag vooral in de slechte communicatie tussen verschillende eenheden en het opleidingsniveau van de officieren. In deel #1 is dit al vrij uitvoerig besproken.quote:Op zaterdag 23 april 2011 15:49 schreef Oeljanov het volgende:
Over de individuele moed van het Nederlandse leger zal je mij geen kwaad woord horen zeggen, ten minste, voor degene waar dat betrekking op heeft. Maar het leger zelf was een leger om je flink voor
te schamen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Nibb-it op 23-04-2011 16:23:46 ]
Ha hahahahaquote:
[..]
Mwoah. Nederland was anno 1940 qua materieel bijna gelijk aan het Duitse leger. Het verschil lag vooral in de slechte communicatie tussen verschillende eenheden en het opleidingsniveau van de officieren. In deel #1 is dit al vrij uitvoerig besproken.
ehm..
nee... dat lag absoluut niet gelijk.
veel en veel te weinig radio's, bijna geen training en opleiding, slechte fortificaties, veel dode hoeken, geen pantservoertuigen in een getal wat er toe deed, geen tanks, oudere geweren.. die opzich prima waren maar ongeschikt voor oorlogsvoering in de jaren 40, de kledij was te warm, niet gecamoufleerd.. er waren te weinig mitrallieurs en deze waren ook verouderd, en vele waren zo onderhoudsgevoelig dat het lastig werken was.
Enige wat op een goed niveau was, was het anti tank geschut, de fokkers, maar deze hadden geen bepantsering, geen radios op de commant van het sqdn na.. en wat luchtdoel geschut.
[ Bericht 2% gewijzigd door Pumatje op 23-04-2011 17:35:24 ]
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Dat plan hebben ze meteen verworpen, ik meen ergens gelezen te hebben vanwege het te drassige land waar de tanks anders massaal in zouden vastlopen, daarnaast heb je met inundaties te maken die de Duitsers ook hebben toegepast en de vele bruggen over de rivieren die je moest innemen.quote:
Wat ik me al tijden afvraag, is, zou een invasie via Nederland succes hebben gehad en zou de oorlog sneller zijn afgelopen als de geallieerden meteen naar Duitsland konden doorstoten? Volgens mij was de Nederlandse Atlantic wall minder diep en zwaar verdedigd, dus een doorbraak was denk ik snel geforceerd. Het probleem is het binnenland. Langdurig bombarderen met vliegtuigen en scheepsgeschut was riskant geweest vanwege de dichte bevolkingsgroei in Noord en Zuid Holland (teveel burger slachtoffers), en dezelfde dichte bevolkingsgroei had de opmars bemoeilijk. De opmars naar Duitsland moest worden gesplits, het noordelijke legergroep via de Afsluitdijk en het zuidelijk legergroep via de Grebbelinie. De Afsluitdijk had denk ik geen probleem gevormd, de kazematten bij Kornwerderzand stonden nog gericht op Friesland, maar ook al zou het geschut gericht zijn op Den Oever dan had een goed bombardement de kazematten vernietigd. Riskanter is denk ik de Grebbeline, en de kans dat de Duisters het waterplan in werking hadden gesteld, door half Nederland onderwater te laten lopen. Water houd immers niet alleen indringers buiten de vesting Holland, het kan ze ook in dezelfde vesting Holland opgesloten houden.
Klopt, de meeste communicatie verliep nog via ouderwetsche bekabelde telefoons, welke na de initiële beschietingen vaak al onbruikbaar raakten. De Duitsers hadden meer ondersteuningswapens en zetten haar manschappen onder meer door beter beleid en betere communicatiemiddelen verstandiger in. Dat maakte vooral het verschil. Onze officieren (ook de beroeps) waren slechter opgeleid.quote:
veel en veel te weinig radio's, bijna geen training en opleiding
Nederland hoopte neutraal te blijven. Qua defensie hielden 'we' nog wanhopig vast aan Franse tactieken uit de Eerste Wereldoorlog, maar dan een uitgeklede variant omdat het origineel 'te duur' was (we blijven tenslotte Nederlandersquote:slechte fortificaties, veel dode hoeken,
). Het is inderdaad zo dat er veel dode hoeken waren bij stellingen (vooral kazematen langs de Greb) maar na het afkondigen van de de Staat van Beleg op 19 april had het leger meer 'macht' hierin en werden belemmeringen veelal weggehaald. Zo veel meer pantser hadden de Duitsers niet, afgezien van in Limburg bestond het overgrote deel van de invasiemacht 'gewoon' uit voetvolk. Suprematie in motorisatie was er beslist niet. De Duitsers waren slechts beter in het concentreren van hun gemotoriseerde onderdelen en de doelmatige toepassing en samenwerking van de desbetreffende onderdelen, gebaseerd op ervaring opgedaan tijdens de Eerste Wereldoorlog.quote:geen pantservoertuigen in een getal wat er toe deed, geen tanks,
De Hembrug en de Mauser zijn even oud, en hadden bijna hetzelfde model. De Hembrug heeft alleen een iets kleiner kaliber.quote:oudere geweren..
Onze uniformen (model) waren gemaakt van wol, en ongeveer even dik als die van de Duitsers. Ook de Duitsers hadden geen camouflagekleding (in sommige SS-divisies zéér beperkt). Bovendien was door de Nederlandse legertop begonnen met het invoeren van het zogenaamde helmelastiek, waarmee de helm gecamoufleerd kon worden.quote:de kledij was te warm, niet gecamoufleerd..
Nederlandse zware machinegeweren zoals de Vickers hadden een lagere vuursnelheid dan de Duitse, maar dat was geen doorslaggevende zaak. De betrouwbaarheid was prima. De accuratesse van de wapens ook. Het verschil tussen beide partijen was slechts de hoeveelheid zware machinegeweren die er beschikbaar waren. Dit aantal was enigszins in Duits voordeel. Je hebt wel gelijk dat de Nederlandse M.20 vrij storingsgevoelig wasquote:er waren te weinig mitrallieurs en deze waren ook verouderd, en vele waren zo onderhoudsgevoelig dat het lastig werken was.
Onze luchtdoel heeft goed werk verrichtquote:Enige wat op een goed niveau was, was het anti tank geschut, de fokkers, maar deze hadden geen bepantsering, geen radios op de commant van het sqdn na.. en wat luchtdoel geschut.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nibb-it op 23-04-2011 23:41:50 ]
Hmja in '37 of '38 was er al zeer beperkt camouflagemateriaal in gebruik, ik dacht bij selecte SS-eenheden. Weet niet zeker hoor. Volgens mij liepen de fallschirmjägers (althans in Nederland) nog gewoon in het standaard kloffie.quote:
SSers waren in die tijd toch helemaal niet gecamoufleerd? Daar waren de fallschirmjägers van de Luftwaffe toch mee aan het experimenteren?
De Waffen SS waren in de 2e wereld oorlog de eerste militaire eenheid die gebruikmaakte van camoflage pakken. Deze was bijna gelijk aan het huidige Duitse flecktarn. Uit het feit dat dit vrijwel ongewijzigd is in 60 jaar blijkt wel dat dit een bijzonder effectief patroon is.
http://www.defensieforum.nl/Forum/printpage.html;topic=5013.0
[ Bericht 13% gewijzigd door Mores op 24-04-2011 00:47:43 ]
http://www.defensieforum.nl/Forum/printpage.html;topic=5013.0
[ Bericht 13% gewijzigd door Mores op 24-04-2011 00:47:43 ]
Oh grappig, ik dacht altijd dat de Fallschirmjäger van de luftwaffe daar voor het eerste mee voor de dag waren gekomen. Weer wat geleerdquote:
De Waffen SS waren in de 2e wereld oorlog de eerste militaire eenheid die gebruikmaakte van camoflage pakken. Deze was bijna gelijk aan het huidige Duitse flecktarn. Uit het feit dat dit vrijwel ongewijzigd is in 60 jaar blijkt wel dat dit een bijzonder effectief patroon is.
http://www.defensieforum.nl/Forum/printpage.html;topic=5013.0
[ afbeelding ]
Blood Sugar Sex Magik
Nog wat plaatjes, datum en locatie is me onbekend. Zal het nog even opzoeken. De foto's komen uit de collectie van het Legermuseum te Delft.
-plaatjes kapot–
[ Bericht 72% gewijzigd door Nibb-it op 27-09-2017 17:35:41 ]
-plaatjes kapot–
[ Bericht 72% gewijzigd door Nibb-it op 27-09-2017 17:35:41 ]
Blijf zulke foto's maar posten Nibb-it! Schitterend en/of indrukwekkend.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Uhh wat jaartjes over het internet struinen, instellingen als het NIMH, scans uit boeken en eigen collectie... dan ben je snel op wegquote:
Keep them coming
Waar heb je de foto's allemaal vandaan?
.
quote:
[..]
Uhh wat jaartjes over het internet struinen, instellingen als het NIMH, scans uit boeken en eigen collectie... dan ben je snel op weg
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Ik lees dat we met dit wapen weer eens voor goedkoop gingen en at het in 1908 al veroudert was;
http://www.freewebs.com/nederlandinwo2/Wapen%203.htm
Hier meer over de wapens in Nederlandse dienst;
http://www.freewebs.com/nederlandinwo2/Index.htm
http://www.freewebs.com/nederlandinwo2/Wapen%203.htm
Hier meer over de wapens in Nederlandse dienst;
http://www.freewebs.com/nederlandinwo2/Index.htm
De mariniers die zich hadden verschanst in de pijlers van de brug geven zich over na het bombardement.
Als je goed kijkt zie je dat de rechter geen broek meer aan heeft, omdat ze al ze al zwemmend hadden geprobeerd weer terug te keren naar de eigen linies, maar door vijandelijk vuur weer terug naar de pijler werden gedwongen.
De reden dat de middelste zo moeilijk kijkt is dat hij op het moment van overgave met 4 (schamp)schotwonden loopt.
De Marinierskazerne op het Oostplein.
De Marinierskazerne na het bombardement.
R'dam voor en na...
Just remember, you can't climb the ladder of success with your hands in your pockets. ~Arnold Swarzenegger
ja, en? Dit is deel 2quote:
Nederlandse leger in de Tweede Wereldoorlog
Nobody expects the Spanish Inquisition!
Iemand vroeg een link naar deel 1. Vergeten de quote er bij te zetten.quote:
Just remember, you can't climb the ladder of success with your hands in your pockets. ~Arnold Swarzenegger
De link staat anders gewoon in de OP.quote:
[..]
Iemand vroeg een link naar deel 1. Vergeten de quote er bij te zetten.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Prachtig fotomateriaal
Cop killer
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
Nibb-it is iemand met verstand van de materie, zie ik al meteen.
Het Nederlandse leger in mei 1940 was op zichzelf geen "leger om je voor te schamen", in die zin dat de veroudering en de tekorten waarmee het te kampen had eigenlijk in vrijwel alle landen een probleem was. Het Belgische leger, waarvan vaak wordt geroepen dat het veel beter was (hielden het achttien dagen vol!), was qua uitrusting en geoefendheid beslist niet beter dan het Nederlandse, eerder slechter. Het was wel groter (600.000 man, versus 280.000 in Nederland), maar dat het het langer volhield dan Nederland was toch vooral omdat in België een Brits Expeditieleger en vooruitgeschiven Franse divisies aanwezig waren. Het Nederlandse leger stond er (op wat minieme assistentie na) alleen voor.
De veroudering en de tekorten waren in landen als Tsjechoslowakije en Polen nog veel nijpender. En zelfs het Duitse leger was in 1940 lang niet zo geavanceerd als vaak werd aangenomen, zéker niet de onderdelen die in Nederland werden ingezet: dat waren veelal 'Dritte Welle' militairen (lees: oudere mannen, huisvaders) die met grendelgeweren uit 1898 liepen (de K.98, slechts enkele eenheden met moderne Schmeissers) en zich te voet, per fiets of te paard moesten verplaatsen.
De noordelijke stoot, richting Afsluitdijk: ouderwetse cavalerie te paard en te voet. De middelste stoot, richting Grebbelinie: een paar modern uitgeruste SS-regimenten die echter te boek stonden als slecht getraind en nog niet klaar voor het echte werk. De zuidelijke stoot, door Limburg en Brabant richting Moerdijk: overwegend voetvolk, met voorop één Panzerdivision, de 9e, en dat was niet eens een complete, maar een soort 'restjesdivisie'.
De luchtlandingstroepen en Fallschirmjäger: licht bewapende troepen die zomaar middenin de Vesting Holland werden gedropt, aan alle kanten omsingeld. Nederland had in de Vesting bovendien een heel Legerkorps (25.000 man) als strategische reserve beschikbaar.
De Duitse artillerie, ja, die was beter en moderner dan de Nederlandse, maar het was statisch/defensief allemaal goed bruikbaar (op wat echte oude troep na) en een beslissende factor was het niet. Op veel plaatsen deed de Nederlandse artillerie qua vuurkracht bepaald niet onder voor de Duitse: hij werd alleen veel te spaarzaam, conservatief en vanuit ouderwetse, amateuristische denkwijzen ingezet.
Kortom: Nederland verloor de oorlog NIET zo ontzettend snel vanwege verouderde wapens of het gebruik van fietsen en paarden. Nederland verloor ook niet omdat ze numeriek volslagen werden overweldigd (dat was feitelijk alleen in de lucht zo): tegenover de 280.000 man van het Nederlandse leger werd een Duitse hoofdmacht ingezet van een slordige 170.000 man. In totaal was er dus geen sprake van een ondertalsituatie, wat overigens niet erg relevant is, omdat het er natuurlijk om gaat waar de aanvallen precies worden geplaatst. Op bepaalde plekken sloegen de Duitsers tamelijk massaal toe (in de Peel-Raamstelling in Noordelijk Noord-Brabant), bijvoorbeeld, en daar kregen de verdedigers wel degelijk een vrij forse overmacht tegenover zich. Maar op de meeste plaatsen in de hoofdverdedigingslinies (Afsluitdijk, Grebbelinie, Moerdijk, binnen in de Vesting Holland) is van een numerieke Duitse overmacht eigenlijk totaal geen sprake geweest.
Nederland verloor ook NIET vanwege het bombardement op Rotterdam. Veel Nederlanders menen dat Nederland zich ontzettend taai verzette en dat er voor de Duitsers geen doorkomen aan was, en dat daarom tot de laffe misdaad van het bombardement werd overgegaan. Dat klopt niet, jammer genoeg voor ons zelfrespect. Op 14 mei was de situatie al volslagen hopeloos geworden. Grebbelinie gevallen, aansluiting door Noord-Brabant tot stand gebracht, de tanks stonden in Rotterdam - het was over en uit. Alleen in Rotterdam hielden de mariniers nog stand en dat begonnen de Duitsers zat te worden: ze hadden hun materieel en mankracht elders nodig, ze wilden verder. Daarom eisten ze de overgave van de stad (niet van het land, alleen de stad), en anders zou er gebombardeerd worden om die overgave af te dwingen. Dat bombardement ging vervolgens door vanwege miscommunuicatie (de plaatselijke bevelhebber had zich bereid getoond tot capitulatiebesprekingen, maar de afgelasting kwam niet meer goed door).
Waarom was het dan toch zo snel afgelopen?
Een paar factoren.
1. De Duitse suprematie in de lucht. Daar was het verschil wél heel groot. Op 10 mei heeft de kleine, deels verouderde Nederlandse luchtmacht zich dapper geweerd en best heel knappe prestaties geleverd, maar na één dag was het zo goed als gebeurd en konden de Duitsers in vrijwel het hele land ongestoord al hun aanvallen luchtsteun geven. In de Grebbelinie, in de Peel-Raamstelling en bij de Afsluitdijk was van luchtafweergeschut geen sprake; de verdedigers waren volmaakt machteloos tegen luchtaanvallen.
2. Gebrek aan moderne communicatiemiddelen. Veldtelefoons, zendapparatuur, het was er te weinig, het werkte niet goed, het moest via de gewone PTT-lijnen. Er werd veelal gewerkt met ordonnansen te voet en dat maakte het Nederlandse leger statisch en log. Grote manoevres waren volmaakt onmogelijk. Als er één gat in een linie viel (Grebbelinie, bijvoorbeeld) was het niet mogelijk om de belendende sectoren tijdig in te lichten zodat ze een flankverdediging konden inrichten of terug konden slaan. Eén doorbraak betekende in de praktijk: ontruimen en terugvallen om omsingeling te voorkomen.
3. Slecht geoefende troepen en kader. In het algemeen waren kleine eenheden met een doortastend bevelhebber te velde best tot een stevig gevecht in staat. Maar zodra er op een niveau hoger dan compagnies- of bataljonsniveau gecoördineerd moest worden, hield het op en ontstond vrijwel automatisch wanorde. Geen communicatie, niet op getraind; niet voor niets was ervoor gekozen om een WO-I verdediging te voeren, in statische, vaste linies en stellingen. De legertop wist heus wel dat dat een verouderd concept was, maar men wist ook dat het kader en de troepen niet tot dynamische oorlogvoering in staat waren. Ook op het niveau van het veld was trouwens heel vaak sprake van elementair krijgskundig onbenul: op het Eiland van Dordrecht, zuidelijk van Rotterdam, zijn gevallen bekend van officieren die domweg niet wisten hoe je een brug verdedigt (bruggenhoofd op beide oevers, etc.). Die zetten wat wachtposten aan één kant neer en dachten dat het zo goed was. (Bekwame officieren waren er ook; ik wil geen karikatuur schetsen).
4. Mentale gesteldheid. De Duitse troepen waren nauwelijks ervaren in de oorlog (95% beleefde in Nederland zijn vuurdoop, precies zoals hun Nederlandse tegenstanders), maar ze waren wel voorbereid op wat ze op het slagveld te wachten stond. Ze hadden een taak, wisten wat ze te doen stond, waren mentaal ingesteld op moorden en op oorlog. Daar ontbrak het aan Nederlandse zijde volledig aan. De gemiddelde Nederlandse soldaat had geen idee wat er op hem af kwam, kon het eigenlijk maar amper geloven (al wisten de meesten zuiver rationeel wel dat er oorlog aan zat te komen) en dacht dat hij bijvoorbeeld bovenop de Grebbeberg tamelijk veilig zat: kazematten, loopgraven, prikkeldraad... dat zag er allemaal stevig uit, knappe jongen die die berg opkwam. Er bestond een totaal verkeerd beeld van de defensieve mogelijkheden.
5. De Blitzkrieg. Laten we niet vergeten dat niet alleen Nederland snel moest buigen in 1940, maar vrijwel ieder land dat met een Duitse aanval te maken kreeg. Op het Duitse opmarstempo had niemand een antwoord in 1940: ze doorbraken een linie op één zorgvuldig uitgekozen punt, rolden zo'n linie vervolgens niet op, maar stootten metéén door, recht op het doel af. Het Franse leger gold in 1940 als het sterkste van Europa. Enorme defensieve kracht. Maar de Duitsers stonden na vier weken in Parijs, terwijl de meeste Franse verdedigers nog geen Duitser hadden gezien. Het ging pijlsnel, in één stoot. Zo was het in Nederland ook: de Afsluitdijk was nog niet eens getest en de hoofdverdediging (Grebbelinie) hield nog stand toen bij Moerdijk de aansluiting door Noord-Brabant een feit was, het begin van het einde. Er was tactisch gezien geen kruid tegen gewassen.
Het is een delicaat onderwerp. Zeggen dat 'we' het nog razend knap deden met al die oude troep uit de 19e eeuw is natuurlijk altijd plezieriger dan zeggen dat het materieel zo belabberd niet was, maar dat er krijgstechnisch gezien op veel plaatsen toch best flink gefaald is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Snamyook op 25-04-2011 16:17:20 (tikfoutje...) ]
Het Nederlandse leger in mei 1940 was op zichzelf geen "leger om je voor te schamen", in die zin dat de veroudering en de tekorten waarmee het te kampen had eigenlijk in vrijwel alle landen een probleem was. Het Belgische leger, waarvan vaak wordt geroepen dat het veel beter was (hielden het achttien dagen vol!), was qua uitrusting en geoefendheid beslist niet beter dan het Nederlandse, eerder slechter. Het was wel groter (600.000 man, versus 280.000 in Nederland), maar dat het het langer volhield dan Nederland was toch vooral omdat in België een Brits Expeditieleger en vooruitgeschiven Franse divisies aanwezig waren. Het Nederlandse leger stond er (op wat minieme assistentie na) alleen voor.
De veroudering en de tekorten waren in landen als Tsjechoslowakije en Polen nog veel nijpender. En zelfs het Duitse leger was in 1940 lang niet zo geavanceerd als vaak werd aangenomen, zéker niet de onderdelen die in Nederland werden ingezet: dat waren veelal 'Dritte Welle' militairen (lees: oudere mannen, huisvaders) die met grendelgeweren uit 1898 liepen (de K.98, slechts enkele eenheden met moderne Schmeissers) en zich te voet, per fiets of te paard moesten verplaatsen.
De noordelijke stoot, richting Afsluitdijk: ouderwetse cavalerie te paard en te voet. De middelste stoot, richting Grebbelinie: een paar modern uitgeruste SS-regimenten die echter te boek stonden als slecht getraind en nog niet klaar voor het echte werk. De zuidelijke stoot, door Limburg en Brabant richting Moerdijk: overwegend voetvolk, met voorop één Panzerdivision, de 9e, en dat was niet eens een complete, maar een soort 'restjesdivisie'.
De luchtlandingstroepen en Fallschirmjäger: licht bewapende troepen die zomaar middenin de Vesting Holland werden gedropt, aan alle kanten omsingeld. Nederland had in de Vesting bovendien een heel Legerkorps (25.000 man) als strategische reserve beschikbaar.
De Duitse artillerie, ja, die was beter en moderner dan de Nederlandse, maar het was statisch/defensief allemaal goed bruikbaar (op wat echte oude troep na) en een beslissende factor was het niet. Op veel plaatsen deed de Nederlandse artillerie qua vuurkracht bepaald niet onder voor de Duitse: hij werd alleen veel te spaarzaam, conservatief en vanuit ouderwetse, amateuristische denkwijzen ingezet.
Kortom: Nederland verloor de oorlog NIET zo ontzettend snel vanwege verouderde wapens of het gebruik van fietsen en paarden. Nederland verloor ook niet omdat ze numeriek volslagen werden overweldigd (dat was feitelijk alleen in de lucht zo): tegenover de 280.000 man van het Nederlandse leger werd een Duitse hoofdmacht ingezet van een slordige 170.000 man. In totaal was er dus geen sprake van een ondertalsituatie, wat overigens niet erg relevant is, omdat het er natuurlijk om gaat waar de aanvallen precies worden geplaatst. Op bepaalde plekken sloegen de Duitsers tamelijk massaal toe (in de Peel-Raamstelling in Noordelijk Noord-Brabant), bijvoorbeeld, en daar kregen de verdedigers wel degelijk een vrij forse overmacht tegenover zich. Maar op de meeste plaatsen in de hoofdverdedigingslinies (Afsluitdijk, Grebbelinie, Moerdijk, binnen in de Vesting Holland) is van een numerieke Duitse overmacht eigenlijk totaal geen sprake geweest.
Nederland verloor ook NIET vanwege het bombardement op Rotterdam. Veel Nederlanders menen dat Nederland zich ontzettend taai verzette en dat er voor de Duitsers geen doorkomen aan was, en dat daarom tot de laffe misdaad van het bombardement werd overgegaan. Dat klopt niet, jammer genoeg voor ons zelfrespect. Op 14 mei was de situatie al volslagen hopeloos geworden. Grebbelinie gevallen, aansluiting door Noord-Brabant tot stand gebracht, de tanks stonden in Rotterdam - het was over en uit. Alleen in Rotterdam hielden de mariniers nog stand en dat begonnen de Duitsers zat te worden: ze hadden hun materieel en mankracht elders nodig, ze wilden verder. Daarom eisten ze de overgave van de stad (niet van het land, alleen de stad), en anders zou er gebombardeerd worden om die overgave af te dwingen. Dat bombardement ging vervolgens door vanwege miscommunuicatie (de plaatselijke bevelhebber had zich bereid getoond tot capitulatiebesprekingen, maar de afgelasting kwam niet meer goed door).
Waarom was het dan toch zo snel afgelopen?
Een paar factoren.
1. De Duitse suprematie in de lucht. Daar was het verschil wél heel groot. Op 10 mei heeft de kleine, deels verouderde Nederlandse luchtmacht zich dapper geweerd en best heel knappe prestaties geleverd, maar na één dag was het zo goed als gebeurd en konden de Duitsers in vrijwel het hele land ongestoord al hun aanvallen luchtsteun geven. In de Grebbelinie, in de Peel-Raamstelling en bij de Afsluitdijk was van luchtafweergeschut geen sprake; de verdedigers waren volmaakt machteloos tegen luchtaanvallen.
2. Gebrek aan moderne communicatiemiddelen. Veldtelefoons, zendapparatuur, het was er te weinig, het werkte niet goed, het moest via de gewone PTT-lijnen. Er werd veelal gewerkt met ordonnansen te voet en dat maakte het Nederlandse leger statisch en log. Grote manoevres waren volmaakt onmogelijk. Als er één gat in een linie viel (Grebbelinie, bijvoorbeeld) was het niet mogelijk om de belendende sectoren tijdig in te lichten zodat ze een flankverdediging konden inrichten of terug konden slaan. Eén doorbraak betekende in de praktijk: ontruimen en terugvallen om omsingeling te voorkomen.
3. Slecht geoefende troepen en kader. In het algemeen waren kleine eenheden met een doortastend bevelhebber te velde best tot een stevig gevecht in staat. Maar zodra er op een niveau hoger dan compagnies- of bataljonsniveau gecoördineerd moest worden, hield het op en ontstond vrijwel automatisch wanorde. Geen communicatie, niet op getraind; niet voor niets was ervoor gekozen om een WO-I verdediging te voeren, in statische, vaste linies en stellingen. De legertop wist heus wel dat dat een verouderd concept was, maar men wist ook dat het kader en de troepen niet tot dynamische oorlogvoering in staat waren. Ook op het niveau van het veld was trouwens heel vaak sprake van elementair krijgskundig onbenul: op het Eiland van Dordrecht, zuidelijk van Rotterdam, zijn gevallen bekend van officieren die domweg niet wisten hoe je een brug verdedigt (bruggenhoofd op beide oevers, etc.). Die zetten wat wachtposten aan één kant neer en dachten dat het zo goed was. (Bekwame officieren waren er ook; ik wil geen karikatuur schetsen).
4. Mentale gesteldheid. De Duitse troepen waren nauwelijks ervaren in de oorlog (95% beleefde in Nederland zijn vuurdoop, precies zoals hun Nederlandse tegenstanders), maar ze waren wel voorbereid op wat ze op het slagveld te wachten stond. Ze hadden een taak, wisten wat ze te doen stond, waren mentaal ingesteld op moorden en op oorlog. Daar ontbrak het aan Nederlandse zijde volledig aan. De gemiddelde Nederlandse soldaat had geen idee wat er op hem af kwam, kon het eigenlijk maar amper geloven (al wisten de meesten zuiver rationeel wel dat er oorlog aan zat te komen) en dacht dat hij bijvoorbeeld bovenop de Grebbeberg tamelijk veilig zat: kazematten, loopgraven, prikkeldraad... dat zag er allemaal stevig uit, knappe jongen die die berg opkwam. Er bestond een totaal verkeerd beeld van de defensieve mogelijkheden.
5. De Blitzkrieg. Laten we niet vergeten dat niet alleen Nederland snel moest buigen in 1940, maar vrijwel ieder land dat met een Duitse aanval te maken kreeg. Op het Duitse opmarstempo had niemand een antwoord in 1940: ze doorbraken een linie op één zorgvuldig uitgekozen punt, rolden zo'n linie vervolgens niet op, maar stootten metéén door, recht op het doel af. Het Franse leger gold in 1940 als het sterkste van Europa. Enorme defensieve kracht. Maar de Duitsers stonden na vier weken in Parijs, terwijl de meeste Franse verdedigers nog geen Duitser hadden gezien. Het ging pijlsnel, in één stoot. Zo was het in Nederland ook: de Afsluitdijk was nog niet eens getest en de hoofdverdediging (Grebbelinie) hield nog stand toen bij Moerdijk de aansluiting door Noord-Brabant een feit was, het begin van het einde. Er was tactisch gezien geen kruid tegen gewassen.
Het is een delicaat onderwerp. Zeggen dat 'we' het nog razend knap deden met al die oude troep uit de 19e eeuw is natuurlijk altijd plezieriger dan zeggen dat het materieel zo belabberd niet was, maar dat er krijgstechnisch gezien op veel plaatsen toch best flink gefaald is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Snamyook op 25-04-2011 16:17:20 (tikfoutje...) ]
Zelfs Vierte Welle reservistenquote:De veroudering en de tekorten waren in landen als Tsjechoslowakije en Polen nog veel nijpender. En zelfs het Duitse leger was in 1940 lang niet zo geavanceerd als vaak werd aangenomen, zéker niet de onderdelen die in Nederland werden ingezet: dat waren veelal 'Dritte Welle' militairen (lees: oudere mannen, huisvaders) die met grendelgeweren uit 1898 liepen (de K.98, slechts enkele eenheden met moderne Schmeissers) en zich te voet, per fiets of te paard moesten verplaatsen.
. Hoe lager de Welle, hoe lager ook de mate van 'modern' materieel. Zo was de Vierte Welle amper gemotoriseerd en moesten zij ook grotendeels moderne machinegeweren zoals de MG.34 ontberen. Watergekoelde meuk uit de twintiger jaren was eerder de standaard. De Schmeissers zijn trouwens nooit zo wijdverspreid gebruikt als films en games ons willen laten geloven, al helemaal niet aan de begin van de oorlog. De Mauser is tot en met 1945 hét standaardwapen van de Heer (de hele Wehrmacht trouwens) geweest.
-plaatjes kapot–
[ Bericht 20% gewijzigd door Nibb-it op 27-09-2017 17:37:15 ]
Ontzettend interessant dit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nibb-it op 25-04-2011 21:38:00 ]
Bron: Dagboek 2-I-24 R.I. door Reserve-kapitein J.J. van Heyst. Deze is volledig te lezen op de website van Stichting Kennispunt Mei 1940.quote:D A G B O E K
2e Compagnie, Ie Bataljon, 24e Regiment Infanterie
Samengesteld door
J.J. VAN HEYST
Reserve-kapitein der Jagers
Aan de gevallen Kameraden
En ik hoorde eene stem uit den hemel,
die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de
dooden, die in den Heere sterven, van
nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij
rusten mogen van hunnen arbeid; en
hunne werken volgen met hen.
Openbaring 14 : 13
EEN WOORD VOORAF
Eenige dagen na de afkondiging der algeheele mobilisatie, toen de compagnie nog te Puiflijk gelegerd was, ben ik met het aanleggen van mijn dagboek begonnen. Ik deed dit voor mijzelf, om later - wanneer mijn herinneringen aan de mobilisatie wat zouden zijn verflauwd - mijn geheugen wat te kunnen opfrisschen. Mijn dagboek lag immer op mijn schrijftafel in het compagniesbureau, om toch vooral het dagelijksch bijhouden niet te vergeten. Al spoedig rijpte bij mij het plan om nà de mobilisatie aan alle officieren en onderofficieren der compagnie een exemplaar van het dagboek aan te bieden. Nu ik thans aan officieren en onderofficieren van 2-I-24 R.I. mijn dagboek aanbied, moet ik de lezers waarschuwen. Mijn dagboek is geen roman, slechts een sobere opsomming van de feiten, welke zich van 25 Augustus 1939 tot en met 14 Mei 1940 hebben afgespeeld. Wanneer ik daarbij aan de verdiensten van sommigen van het personeel der compagnie tekort heb gedaan, bied ik dezen mijn verontschuldiging aan. Met eerbied denk ik terug aan de gevallen kameraden der compagnie. Aan hen draag ik mijn dagboek op. Ten slotte wensch ik allen, die bij mijn compagnie hebben gediend en de vijf oorlogsdagen hebben overleefd, een voorspoedigen terugkeer in de burgermaatschappij.
LEVE HET VADERLAND!
LEVE 24 R.I.!
Puiflijk, 24 Juni 1940.
De reserve-kapitein der Jagers,
compagniescommandant,
J.J. VAN HEYST.
(w.g.) VAN HEYST.
----------------------------------
24 Augustus 1939. Donderdag.
Om 18 uur een radiobericht van het Algemeen Nederlandsch Persbureau opgevangen, dat de regeering de voormobilisatie had gelast. Op dat oogenblik bevond ik mij te Noordwijk. Ik begaf mij onmiddellijk naar 's-Gravenhage en, na mij thuis verkleed te hebben, ben ik om 21 uur per auto naar Delft gegaan. Aldaar om plm. 21.30 uur aangekomen in de mobilisatiekazerne, de Elout van Soeterwoudeschool, Spoorsingel 8, trof ik daar aan den 2en luitenant Arriëns, die in het bezit was van de administratiekist der compagnie.
Kort na mijn aankomst meldden zich daar de dienstplichtige sergeant-majoor-administrateur Krul en de dienstplichtige sergeant-fourier v.d. Staay.
Ik heb daarna de mobilisatiekazerne laten sluiten en mij begeven naar het Bataljonsbureau, Molslaan 139. De bataljonscommandant had zich nog niet gemeld, zoodat ik - ingevolge de mobilisatie-instructie - het bevel van het bataljon op mij nam en mij terstond meldde bij den regimentscommandant in de Dr. Bavinckschool aan de Maarten Trompstraat.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nibb-it op 25-04-2011 21:38:00 ]
Mooie foto's, die brancards op wielen heb je staan in het museum op de koporaal van Oudheusden kazerne.
Trouwens, dat verhaal over veel infanterie met voorop een pantserdivisie moet je niet al te licht opvatten, dat is namelijk onderdeel van de Blitzkrieg. De Duitsers stootten in Limburg snel door met Tanks, pantserwagens en vliegtuigen om zo snel mogelijk verwarring te zaaien bij de Nederlanders in Limburg en daarachter de Belgen. Zo werden ten tijde van de verovering van Limburg meteen wegen en dorpen, erachter, in België beschoten om de bevolking op de vlucht te laten slaan en zo de wegen te bevolken en het oprukkende Belgische leger tot stilstand te brengen. Daarachter heb je de infanterie die de uiteengevallen secties en compagnieën kan bestrijden. Het zwaartepunt lag wel degelijk op Limburg op zo om de Maginotlinie en de Belgische forten te trekken en zo snel mogelijk via het noorden van Frankrijk binnen te trekken.
Men was in Duitsland wel bekend met de troepensterkte, en het Noorden was daarom het minst belangrijk, waardoor er alleen maar Cavalerie en voetvolk heen werd gestuurd.
Het zwaartepunt voor de Grebbelinie was een snelle doorstoot bij Mill waardoor men ook achter de Peel Raam stelling zou kunnen komen.
Trouwens, dat verhaal over veel infanterie met voorop een pantserdivisie moet je niet al te licht opvatten, dat is namelijk onderdeel van de Blitzkrieg. De Duitsers stootten in Limburg snel door met Tanks, pantserwagens en vliegtuigen om zo snel mogelijk verwarring te zaaien bij de Nederlanders in Limburg en daarachter de Belgen. Zo werden ten tijde van de verovering van Limburg meteen wegen en dorpen, erachter, in België beschoten om de bevolking op de vlucht te laten slaan en zo de wegen te bevolken en het oprukkende Belgische leger tot stilstand te brengen. Daarachter heb je de infanterie die de uiteengevallen secties en compagnieën kan bestrijden. Het zwaartepunt lag wel degelijk op Limburg op zo om de Maginotlinie en de Belgische forten te trekken en zo snel mogelijk via het noorden van Frankrijk binnen te trekken.
Men was in Duitsland wel bekend met de troepensterkte, en het Noorden was daarom het minst belangrijk, waardoor er alleen maar Cavalerie en voetvolk heen werd gestuurd.
Het zwaartepunt voor de Grebbelinie was een snelle doorstoot bij Mill waardoor men ook achter de Peel Raam stelling zou kunnen komen.
De tirailleur van de Nederlandse infanterie 1938-1940
Rond 1930 hadden de meeste legers in Europa nog een groot aantal regimenten infanterie in
hun organisaties. Deze waren nog niet gemechaniseerd en dus geschiedden verplaatsingen of
oefeningen te velde meestal te voet, dikwijls over grote afstanden. Het meest kenmerkende
uitrustingstuk dat de zwaar bepakte `kinderen van de koningin van het slagveld' droegen, was
de ransel. Op deze ransel konden bovendien nog kunstig opgerolde overjassen, tentzeilen,
dekens en extra schoeisel bevestigd worden. Broodzakken, gasmaskertassen, Ieren patroontassen en allerlei pioniersgereedschap en het geweer M.95 maakten het geheel compleet,
een `winkel van Sinkel' was er niets bij!
In Europese landen als België, Duitsland, Italië en Frankrijk waren het vooral de geweerdragenden onder de infanterie, de tirailleurs, die deze zware uitrusting met zich meetorsten: in
Nederland bedroeg het gewicht van de tirailleurbepakking 35 K.G. ....maar er bestond nog
baas boven baas: de Franse Poilus met hun uitrusting (1e) 1935' werden spottend de `kruiers
van Europa genoemd'! Overigens had het Franse leger op dit gebied een reputatie: al in de le
wereldoorlog torende de bepakking boven het hoofd van de infanterist uit en aan de zijkant
van de ransel moesten dan tentstokken aangebracht worden om het geheel in evenwicht te
houden. Een treffend voorbeeld hiervan vinden op de pentekeningen en schilderijen van de
Franse schilders Eduard Detaille en Alphonse de Neuville, die zich speciaal op het militaire
genre hadden toegelegd.
Het moderne gevecht eiste van de infanterist echter bewegingsvrijheid-het drong langzamerhand tot de generale staven door, dat de gevechtsuitrusting tot een minimum beperkt diende te
blijven en dat de tenue's aanpassing behoefden. Dat laatste gebeurde: overhemden en dassen
deden hun intree, de hoge kraag verdween, met schoeisel en beenbekleding werd druk
geëxperimenteerd.
Tijdens de mobilisatie 1914-1918 werd ook de Nederlandse infanterist kritisch bekeken. Zo
ontwierp de toenmalige intendance, met als voornaamste vestigingen de Centrale Magazijnen
te Amsterdam en Woerden, een stevig en praktisch stoffen draagstel van olijfgroene kleur, dat
een belangrijk onderdeel van de moderne uitrusting diende te worden.
Op grote schaal werden deze draagbanden, die met rolgespen versteld konden worden,
aangemaakt, doch.... nimmer massaal uitgereikt, omdat de demobilisatie de modernisering
weer op een laag pitje zette. Er is schrijver dezes slechts een foto bekend uit die tijd waarop
een officier van een der stormscholen is afgebeeld, die is uitgerust met het nieuwe draagbandenstel. De draagbanden, keurig gestempeld met de jaartallen van aanmaak, lagen in de
Centrale Magazijnen te wachten op betere tijden.
Die braken voor hen in 1935/36 aan, toen de ransel met de rol en de daaraan bevestigde
eetketel werd afgeschaft. In het voorschrift nr. 16 (1936) `Kleeding- uitrusting en Legergoedvoorschrift voor de Koninklijke Landmacht' wordt op pag. 98 voor het eerst melding gemaakt
dat..... `draagbanden'.... .
Vrij spoedig daarna (± 1937) zag men al vele geweerdragenden en anderen in de Koninklijke
Landmacht uitgerust worden met deze banden i.v.m. de nieuwe uitrusting; tot en met de rang
van sergeant-majoor werden deze artikelen uitgereikt.
De tekening nu geeft een tirailleur weer gekleed en uitgerust volgens de situatie van 1938/39.De stalen helm NM is uitgerust met de rubberring voor het bijeenhouden van het nodige
camouflagemateriaal, zoals takken, riet of anderszins.
De overjas is in een rol samengebonden met 3 mantelriemen en wordt met 2 lange riemen
over de linkerschouder gedragen.
De draagbanden, die op het midden van de rug samenkomen, houden de koppel op, waaraan
op de voorzijde zich de 2 grote patroontassen bevinden en aan de achterzijde de eetketel in het
eetketelfoudraal en de broodzak met de veldfles. Verder aan de koppel de pioniersdrop,
waarop de bajonet met bajonetschede, bijeengehouden met de riemen van het `foudraal tot
infanterieschop' en daaraan bungelde dan de, met twee touwtjes bijeen gehouden opgerolde
zandzak, die volgens voorschrift Nr 18 `Prijsbepaling voor het jaar 1940' toen tien cents
kostte! Praktisch alles, wat de Koninklijke landmacht aan `klein' materiaal bezat werd
geprijsd en in dat voorschrift vermeld met de juiste benaming.
Daarom is het wel interessant om de kleding, bewapening en verdere uitrusting van onze
tirailleur in bijgaande lijst met de prijzen erbij weer te geven en dan volgens de situatie van
1940!
Enkele artikelen zoals een noodrantsoen en het verbandpakje, de extra voorraad scherpe
patronen etc. zijn niet opgenomen in deze opgave om de eenvoudige reden, dat hier geen
gegevens bekend zijn, het zullen zeer zeker geen grote bedragen zijn geweest.
Tenslotte wordt dan e.e.a. naar boven afgerond, dan komen we uiteindelijk op een totaalbedrag van f 235,- per man. Weinig geld? Wanneer we het prijspeil van 1939 met een factor 20
vermenigvuldigen komen we boven de f 4.000,- voor 1985 uit - en dat is ook ongeveer de
prijs van de huidige PSU, zodat we aardig `in de pas' zijn gebleven.
Veldjas, blauw gebiesd f 10,98
slipdas 0,12
pantalon, onberedenen 6 -
broekdraagbanden, paar 0,68
beenwindsels rechte, paar 2,29
overjas, onberedenen 15,27
veldmuts, NM 1,08
cijfers, oranjekleurig gelakt 0,03
handschoenen, onberedenen, paar 0,75
sokken, wollen, paar 0,75
onderbroek, keper 1,14
hemd, katoenen 1,01
borstrok 1,14
rijgschoenen, met hakbeschermers, paar 7,21
veters, paar 0,03
chevrons voor veldjas, geel kemelsgaren, voor korporaal
met blauwe bies, stel 0,45
chevrons voor overjas, geel kemelsgaren, voor korporaal
met blauwe bies, stel 0,51
onderscheidingsteken voor handgranaatwerper, granaat
blauw, geborduurd 0,27
Totaal f 49,71
Geweer M.95 f 110,-
geweerriem 1,04
bajonet 10,-
bajonetschede 2,-
drager tot bajonetschede 0,24
monddeksel tot geweer 0,55
schoevedraaier tot geweer 0,35
staartstukborstel 0,50
loopborstel nr. 1 0,06
vetdoos 0,05
vetkoker 0,30
oliebusje tot vetkoker 0,07
kurk tot oliebusje tot vetkoker 0,01
Totaal f 125,17
Koppel, onberedenen f 1,92
patroontassen, grote, paar 8,50
draagband 1,-
schop, infanterie 1,20
foudraal tot infanterieschop 2,30
mantelriemen 3 0,81
draagriemen 2 1,08
zandzak 0,10
Totaal f 16,91
120 patronen, scherpe, met houders en dozen f 8,64
Broodzak, onberedenen zonder draagband 2,62
veldfles 0,51
stop, kurken, met bevestiging 0,02
eetketel, onberedenen met steel 0,69
eetketelfoudraal 1,57
spijslepel 0,04
vork 0,04
knipmes 0,12
Totaal f 5,61
Helm, stalen, NM, met sleuf f 5,79
rubberring 0,10
gasmasker G, M.35 voor onberedenen 16,60
draagzak voor onberedenen tot gasmaskers 3,12
Totaal f 25,61
Haarkam f 0,12
herkenningsplaatje, met koord 0,03
naaizakje, compleet 0,48
oorlogszakboekje 0,09
Totaal f 0,72
Bronnen:
http://www.collectie.lege(...)nfanterie%201938.pdf
[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 26-04-2011 00:04:05 ]
Rond 1930 hadden de meeste legers in Europa nog een groot aantal regimenten infanterie in
hun organisaties. Deze waren nog niet gemechaniseerd en dus geschiedden verplaatsingen of
oefeningen te velde meestal te voet, dikwijls over grote afstanden. Het meest kenmerkende
uitrustingstuk dat de zwaar bepakte `kinderen van de koningin van het slagveld' droegen, was
de ransel. Op deze ransel konden bovendien nog kunstig opgerolde overjassen, tentzeilen,
dekens en extra schoeisel bevestigd worden. Broodzakken, gasmaskertassen, Ieren patroontassen en allerlei pioniersgereedschap en het geweer M.95 maakten het geheel compleet,
een `winkel van Sinkel' was er niets bij!
In Europese landen als België, Duitsland, Italië en Frankrijk waren het vooral de geweerdragenden onder de infanterie, de tirailleurs, die deze zware uitrusting met zich meetorsten: in
Nederland bedroeg het gewicht van de tirailleurbepakking 35 K.G. ....maar er bestond nog
baas boven baas: de Franse Poilus met hun uitrusting (1e) 1935' werden spottend de `kruiers
van Europa genoemd'! Overigens had het Franse leger op dit gebied een reputatie: al in de le
wereldoorlog torende de bepakking boven het hoofd van de infanterist uit en aan de zijkant
van de ransel moesten dan tentstokken aangebracht worden om het geheel in evenwicht te
houden. Een treffend voorbeeld hiervan vinden op de pentekeningen en schilderijen van de
Franse schilders Eduard Detaille en Alphonse de Neuville, die zich speciaal op het militaire
genre hadden toegelegd.
Het moderne gevecht eiste van de infanterist echter bewegingsvrijheid-het drong langzamerhand tot de generale staven door, dat de gevechtsuitrusting tot een minimum beperkt diende te
blijven en dat de tenue's aanpassing behoefden. Dat laatste gebeurde: overhemden en dassen
deden hun intree, de hoge kraag verdween, met schoeisel en beenbekleding werd druk
geëxperimenteerd.
Tijdens de mobilisatie 1914-1918 werd ook de Nederlandse infanterist kritisch bekeken. Zo
ontwierp de toenmalige intendance, met als voornaamste vestigingen de Centrale Magazijnen
te Amsterdam en Woerden, een stevig en praktisch stoffen draagstel van olijfgroene kleur, dat
een belangrijk onderdeel van de moderne uitrusting diende te worden.
Op grote schaal werden deze draagbanden, die met rolgespen versteld konden worden,
aangemaakt, doch.... nimmer massaal uitgereikt, omdat de demobilisatie de modernisering
weer op een laag pitje zette. Er is schrijver dezes slechts een foto bekend uit die tijd waarop
een officier van een der stormscholen is afgebeeld, die is uitgerust met het nieuwe draagbandenstel. De draagbanden, keurig gestempeld met de jaartallen van aanmaak, lagen in de
Centrale Magazijnen te wachten op betere tijden.
Die braken voor hen in 1935/36 aan, toen de ransel met de rol en de daaraan bevestigde
eetketel werd afgeschaft. In het voorschrift nr. 16 (1936) `Kleeding- uitrusting en Legergoedvoorschrift voor de Koninklijke Landmacht' wordt op pag. 98 voor het eerst melding gemaakt
dat..... `draagbanden'.... .
Vrij spoedig daarna (± 1937) zag men al vele geweerdragenden en anderen in de Koninklijke
Landmacht uitgerust worden met deze banden i.v.m. de nieuwe uitrusting; tot en met de rang
van sergeant-majoor werden deze artikelen uitgereikt.
De tekening nu geeft een tirailleur weer gekleed en uitgerust volgens de situatie van 1938/39.De stalen helm NM is uitgerust met de rubberring voor het bijeenhouden van het nodige
camouflagemateriaal, zoals takken, riet of anderszins.
De overjas is in een rol samengebonden met 3 mantelriemen en wordt met 2 lange riemen
over de linkerschouder gedragen.
De draagbanden, die op het midden van de rug samenkomen, houden de koppel op, waaraan
op de voorzijde zich de 2 grote patroontassen bevinden en aan de achterzijde de eetketel in het
eetketelfoudraal en de broodzak met de veldfles. Verder aan de koppel de pioniersdrop,
waarop de bajonet met bajonetschede, bijeengehouden met de riemen van het `foudraal tot
infanterieschop' en daaraan bungelde dan de, met twee touwtjes bijeen gehouden opgerolde
zandzak, die volgens voorschrift Nr 18 `Prijsbepaling voor het jaar 1940' toen tien cents
kostte! Praktisch alles, wat de Koninklijke landmacht aan `klein' materiaal bezat werd
geprijsd en in dat voorschrift vermeld met de juiste benaming.
Daarom is het wel interessant om de kleding, bewapening en verdere uitrusting van onze
tirailleur in bijgaande lijst met de prijzen erbij weer te geven en dan volgens de situatie van
1940!
Enkele artikelen zoals een noodrantsoen en het verbandpakje, de extra voorraad scherpe
patronen etc. zijn niet opgenomen in deze opgave om de eenvoudige reden, dat hier geen
gegevens bekend zijn, het zullen zeer zeker geen grote bedragen zijn geweest.
Tenslotte wordt dan e.e.a. naar boven afgerond, dan komen we uiteindelijk op een totaalbedrag van f 235,- per man. Weinig geld? Wanneer we het prijspeil van 1939 met een factor 20
vermenigvuldigen komen we boven de f 4.000,- voor 1985 uit - en dat is ook ongeveer de
prijs van de huidige PSU, zodat we aardig `in de pas' zijn gebleven.
Veldjas, blauw gebiesd f 10,98
slipdas 0,12
pantalon, onberedenen 6 -
broekdraagbanden, paar 0,68
beenwindsels rechte, paar 2,29
overjas, onberedenen 15,27
veldmuts, NM 1,08
cijfers, oranjekleurig gelakt 0,03
handschoenen, onberedenen, paar 0,75
sokken, wollen, paar 0,75
onderbroek, keper 1,14
hemd, katoenen 1,01
borstrok 1,14
rijgschoenen, met hakbeschermers, paar 7,21
veters, paar 0,03
chevrons voor veldjas, geel kemelsgaren, voor korporaal
met blauwe bies, stel 0,45
chevrons voor overjas, geel kemelsgaren, voor korporaal
met blauwe bies, stel 0,51
onderscheidingsteken voor handgranaatwerper, granaat
blauw, geborduurd 0,27
Totaal f 49,71
Geweer M.95 f 110,-
geweerriem 1,04
bajonet 10,-
bajonetschede 2,-
drager tot bajonetschede 0,24
monddeksel tot geweer 0,55
schoevedraaier tot geweer 0,35
staartstukborstel 0,50
loopborstel nr. 1 0,06
vetdoos 0,05
vetkoker 0,30
oliebusje tot vetkoker 0,07
kurk tot oliebusje tot vetkoker 0,01
Totaal f 125,17
Koppel, onberedenen f 1,92
patroontassen, grote, paar 8,50
draagband 1,-
schop, infanterie 1,20
foudraal tot infanterieschop 2,30
mantelriemen 3 0,81
draagriemen 2 1,08
zandzak 0,10
Totaal f 16,91
120 patronen, scherpe, met houders en dozen f 8,64
Broodzak, onberedenen zonder draagband 2,62
veldfles 0,51
stop, kurken, met bevestiging 0,02
eetketel, onberedenen met steel 0,69
eetketelfoudraal 1,57
spijslepel 0,04
vork 0,04
knipmes 0,12
Totaal f 5,61
Helm, stalen, NM, met sleuf f 5,79
rubberring 0,10
gasmasker G, M.35 voor onberedenen 16,60
draagzak voor onberedenen tot gasmaskers 3,12
Totaal f 25,61
Haarkam f 0,12
herkenningsplaatje, met koord 0,03
naaizakje, compleet 0,48
oorlogszakboekje 0,09
Totaal f 0,72
Bronnen:
http://www.collectie.lege(...)nfanterie%201938.pdf
[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 26-04-2011 00:04:05 ]
