XenofobieWe wonen hier nu al een flinke tijd, en ik mag wel zeggen met genoegen. De mensen zijn vriendelijk, iedereen doet z'n best, er is geen criminaliteit, alles is netjes georganiseerd, op het werk gaat het eigenlijk best prima, dus ik mag niet klagen. Zeker, we wonen niet zo ver van Fukushima af, maar het is verrekkes handig om in het donker een boek te kunnen lezen bij de straling van je eigen lichaam.
We merken wel dat de economie niet meer zo soepel draait als zo'n twintig jaar geleden, toen Japan z'n Gouden Eeuw beleefde, en als ik naar het lage kennisniveau van onze studenten kijk, dan zal het in de toekomst niet veel beter worden. Het land vergrijst ook nog eens waar je bij staat, en al met al ziet de toekomst er niet rooskleurig uit. Het is dan ook niet zo gek dat Japan als land haar ogen steeds meer op het buitenland probeert te richten, en dan met name op gastarbeiders. Want (arme) buitenlanders zorgen voor kinderen, en kunnen de belastingen opbrengen om miljoenen bejaarden van de straat te houden. Japan en de Japanse politiek willen dit, maar het Japanse volk staat niet te springen.
Er is MI sprake van
echte xenofobie. Niet de pseudo xenofobie waar we in Nederland mee te maken hebt, die van stal wordt gehaald door politici en media om discussies over buitenlanders in de kiem te smoren, nee, echte xenofobie. Angst voor buitenlanders. Japan heeft een lange en MI uitermate nare geschiedenis, en daaruit is een volk voortgekomen dat bekend staat als Japanners. Er zijn wel wat verschillen tussen de Japanners, zo zijn de mensen uit het Westelijke deel van Japan wat opener en gemakkelijker dan de stijfkoppen uit het Oostelijke deel van Japan, maar het is een volk dat via allerlei ongeschreven wetten en regeltjes leeft en daar uitermate krampachtig aan vast houdt. De buitenlander is niet bekend met deze wetten en regels. Zo lang er niet te veel buitenlanders tegelijkertijd worden binnengehaald, is er niets aan het handje, want alles zal bij het oude blijven en kan er volgens die wetten en regeltjes geleefd worden. Want wee o wee als er iets verandert... Voor je het weet stort het hele kaartenhuis in elkaar (of erger, wordt een groot deel van Japan door de oceaan verzwolgen). Maar kun je aan die regeltjes vast blijven houden als je als land veel buitenlanders binnen korte tijd importeert?
Dit probleem speelt bijna iedere dag op de universiteit. Vaak wil ik iets, maar hetgeen ik wil mag niet volgens de (ongeschreven) Japanse wetten en regels. Het gevolg is dat ik na 3 jaar nog steeds een visiting scientist ben, terwijl ik ondertussen precies hetzelfde werk doe als mijn drie collega's. Maar itt die drie collega's begeleid ik
wel promovendi. Itt die drie collega's ga ik wel naar de topconferenties in de wereld, en laat ik de 3e-rangsconferenties waar zij naar toe gaan aan me voorbij gaan. Als ik zo objectief mogelijk naar mijn eigen werk kijk en dat vergelijk met het werk dat mijn collega's doen, dan zit er iets scheef. Ik heb daar vrede mee: ik kan doen en laten wat ik wil, en daar draait het voor mij om.
Mijn echtgenote is van Koreaanse komaf. Zij heeft met dezelfde cultuur te maken, waarbij Japanners anders worden behandeld dan buitenlanders, maar kan
niet doen en laten wat ze wil. Haar faculteit bestaat uit een groep "professoren" die daar waarschijnlijk gedurende betere economische tijden zijn binnengehaald. Een groot deel van die mensen heeft alleen een M.Sc. graad, publiceert nooit en gaat nooit naar (buitenlandse) conferenties. Dat doet mijn echtgenote (gesponsord door mij) wel, en dat zet enorm veel kwaad bloed. Wie is deze (Koreaanse) promovenda wel niet om
wel naar een buitenlandse conferentie te gaan?
Het is vaak om te huilen, zo slecht als onze universiteit georganiseerd is. Maar het werkt prima voor de meeste professoren, en hoe ga ik dat veranderen? Hetzelfde geldt op grotere schaal voor het land. Alhoewel er angst voor veranderingen is, zal het heel veel buitenlanders vergen om zaken te veranderen. Die veranderingen zijn MI van levensbelang. Maar hoe harder ik dat roep, hoe meer het lijkt alsof iedereen hier in de andere richting begint te rennen.
De Japanse overheid lijkt ook door te hebben dat het allemaal niet van een leien dakje gaat, voor ons hardwerkende buitenlanders, en is nu een campagne begonnen:
Vooral het laatste punt is interessant. Volgens een Indiaase collega betekent dit dat we een
maid uit het vaderland mogen importeren. Wat mij betreft zijn dit kraaltjes en spiegeltjes om de buitenlanders tevreden te houden.
Wil je als land daadwerkelijk iets aan de organisatie van je land doen, dan zal dat van onderaf moeten beginnen: bij de Japanners zelf. Die zullen moeten accepteren dat het ook anders kan. Japanners zijn meesters in micromanagement, in het maken van kleine apparaatjes, maar ook in de constructie van enorme projecten. Waar ze totaal niet mee om kunnen gaan, zijn (onverwachte) veranderingen en een snel veranderend speelveld. Improviseren kunnen ze niet meer. Daar verandering in brengen vraagt om een enorme cultuuromslag.
Nou vooruit, als die
maid gratis is, blijven we. Iemand interesse?
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 03-12-2012 10:01:08 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson