Depressie & Angst #6

Probeer zometeen eerst maar eens de computer uit te doen en even tot rust te komen.

Wellicht helpt je dat om zometeen lekker te gaan slapen.

Je favoriete boek voor het slapen gaan helpt ook altijd.

Ik wens je een fijne nacht toe, cafpow.

quote:

Op zondag 15 mei 2011 23:22 schreef cafpow het volgende:
zo, hoe gaat het nu met iedereen???

Hier is het vandaag zo'n dag waarin ik lui ben en echt nergens zin in heb en des te meer de dag vorderd des te somberder ik word.
Ik wil zoveel maar heb het gevoel dat niks van ik wil kan..
en nu voel ik me dus gewoon te somber...en heb niet eens zin om het licht uit te doen en te gaan slapen...
en zit heir maar naar het scherm te staren met muziek op...waar ik ook niet veel vrolijker van word

Ik zit al heel de dag beetje op fok en de computer met beetje muziek. En ben best prikkelbaar voor kleine dingen heb morgen ook echt geen zin om te werken PFFF

quote:

Op zondag 15 mei 2011 23:33 schreef cafpow het volgende:

[..]

ik kijk voor het slapen altijd een serie die ik volg via internet, en ga daarna altijd even muziek luisteren...
En slapen doe ik wel goed, mischien heeft het invloed dat mijn slaap ritme weer aan het veranderen is.
En tja, boek lezen lukt mij gewoon niet, ik heb al jaren moeite met het lezen ik kan me niet meer in het boek verplaatsten..waardoor ik het na 5 minuten al zat ben
probeer al bijna 3 maanden een boek te lezen en door bovenstaande heb ik maar 1`hoofdstuk kunnen lezen

[..]

En hoe komt het dat je je zo voelt nu? geen leuk werk?

Het werk wat ik doe is wel leuk maar maak lange dagen. En ik denk 24/7 aan iemand, ik probeer het altijd te verbergen en te negeren vanaf 's ochtends dat ik wakker word tot ik weer naar bed ga, het ergste is dit persoon contact me elke dag maar is heel moeilijk mee af te spreken. En ik moet al het initiatief tonen. Heb der nog maar paar keer IRL gezien. Maar zij is degene die me altijd contact via sms, dit is al een jaar bezig. Ik moet me best schamen hiervoor

mja liefde doet rare dingen met mensen....maar je ervoor schamen zou ik niet doen.

hier is het ff wat minder, heb hoofdpijn en ben zo onrustig. Kan me maar niet ontspannen...

gisteren wel een goeie dag, lekker wezen sporten en naar een open dag van een muziekschool geweest, misschien dat ik dat weer op ga pakken. Helaas ging het daarna minder, probeerde samen met mn lief de vakantie vast te leggen en toen moesten we een verblijfplek vinden, dat ging over in een flinke schreeuwpartij van lief zn kant. Hij maakte toen een opmerking, als ik dat hier niet mag ga ik wel weer naar mn ouders. Ik had er zo genoeg van zijn zelfmedelijden, dat ik heel rigoureus terug riep dat ie dat maar moest doen dan. Vakantie plannen hoort leuk te zijn toch?

quote:

Op maandag 16 mei 2011 22:33 schreef Spacekitten het volgende:
hier is het ff wat minder, heb hoofdpijn en ben zo onrustig. Kan me maar niet ontspannen...

gisteren wel een goeie dag, lekker wezen sporten en naar een open dag van een muziekschool geweest, misschien dat ik dat weer op ga pakken. Helaas ging het daarna minder, probeerde samen met mn lief de vakantie vast te leggen en toen moesten we een verblijfplek vinden, dat ging over in een flinke schreeuwpartij van lief zn kant. Hij maakte toen een opmerking, als ik dat hier niet mag ga ik wel weer naar mn ouders. Ik had er zo genoeg van zijn zelfmedelijden, dat ik heel rigoureus terug riep dat ie dat maar moest doen dan. Vakantie plannen hoort leuk te zijn toch?

niks 'hoort' iets te zijn.
Al hij zwelgt in zn zelfmedelijden dan moet je dat serieus niet pikken hoor.
Voor hem helpt het niet en jij lijd eronder.

Hmm volgens mij had nergens geroepen dat hij in een depressie zat? Hij heeft wel veel stress op het moment. (iets met studie en werken en stage zoeken)
Maar je hebt wel gelijk, ik hoef het niet te pikken dat geschreeuw, snap wel dat het af en toe eruit moet, maar om nou alles over me heen te laten gaan...

Ik lees trouwens altijd voor het slapen gaan (om ff de vorige discussie op te pakken)
Helpt bij mij erg goed om ff alles uit mijn hoofd te krijgen. Nadeel is alleen dat ik soms te lang lees en daardoor weer slaap te kort kom

Haha geeft niet hoor cafpow, misschien heb ik wel iets in die trant gezegt. Maar kan het me niet echt herinneren.

Vandaag is echt zo'n dag dat ik liever in bed was gebleven, heel de dag onrustig geweest en zelfs nu bij een flauwe film kan ik me niet echt ontspannen. Helpt ook niet dat ik waarschijnlijk weer ben aangekomen, stom lichaam heb ik ook!

stilletjes hier...

Mja, ben denk ik niet echt depressief maar misschien heb ik wat aan dit topic. Had problemen met motivatie, en ik had het idee dat het een dieper liggende oorzaak had en ging dus naar een psycholoog. Lang verhaal kort; de behandeling werd gestopt omdat ik geen motivatie had om me in te zetten voor de behandeling (oh the irony).

Waarom ik dacht dat het gebrek aan motivatie eerder een symptoom was dan het probleem opzich is omdat ik eigenlijk m'n hele leven al geestelijk niet helemaal stabiel ben geweest. Ik kan me welgeteld 1 jaar herinneren waarin ik gelukkig was, voor de rest waren ze of kut, of gewoon ' bleh'. Ik kan het allemaal prima onderdrukken, en kan dan oprecht zeggen dat ik me goed voel, het gaat alleen niet goed. Ik heb daarom ook denk ik een wat verkeerde indruk achtergelaten bij de psycholoog, niet omdat ik loog, maar omdat ik op dat moment echt geloofde dat het allemaal niet zo erg was. Al wordt dat 'goed voelen' de laatste tijd ook wat minder, die periodes worden steeds vaker onderbroken.

Ik heb eigenlijk gewoon hulp nodig maar doe ondertussen niks met de hulp die ik aangeboden heb gekregen, hoe los ik dit op?

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 01:04 schreef Kieswiel het volgende:
Mja, ben denk ik niet echt depressief maar misschien heb ik wat aan dit topic. Had problemen met motivatie, en ik had het idee dat het een dieper liggende oorzaak had en ging dus naar een psycholoog. Lang verhaal kort; de behandeling werd gestopt omdat ik geen motivatie had om me in te zetten voor de behandeling (oh the irony).

Waarom ik dacht dat het gebrek aan motivatie eerder een symptoom was dan het probleem opzich is omdat ik eigenlijk m'n hele leven al geestelijk niet helemaal stabiel ben geweest. Ik kan me welgeteld 1 jaar herinneren waarin ik gelukkig was, voor de rest waren ze of kut, of gewoon ' bleh'. Ik kan het allemaal prima onderdrukken, en kan dan oprecht zeggen dat ik me goed voel, het gaat alleen niet goed. Ik heb daarom ook denk ik een wat verkeerde indruk achtergelaten bij de psycholoog, niet omdat ik loog, maar omdat ik op dat moment echt geloofde dat het allemaal niet zo erg was. Al wordt dat 'goed voelen' de laatste tijd ook wat minder, die periodes worden steeds vaker onderbroken.

Ik heb eigenlijk gewoon hulp nodig maar doe ondertussen niks met de hulp die ik aangeboden heb gekregen, hoe los ik dit op?

Misschien dat je opnieuw contact zou kunnen zoeken met je/een psycholoog en uitleggen dat je grotendeels bezig bent met het onderdrukken van je gevoel en daardoor zo in beslag gelegd wordt (als ik je post goed begrepen heb) dat je er niet echt toe komt/kwam om met de behandeling aan de slag te gaan, je zou dan met hulp van je psycholoog kunnen gaan onderzoeken wat je onderdrukt, waar dat vandaan komt, daarmee aan de slag gaan, zodat je langzaamaan steeds meer ruimte krijgt om voor jezelf bezig te zijn, in plaats van het onderdrukken van wat je voelt

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 23:59 schreef cafpow het volgende:

[..]

hier ben ik het dus mee eens. Tenzij je het zelf allemaal kan bestrijden en jezelf er vanaf helpen, anders zou je dus echt profesionele hulp moeten zoeken. Maar jij moet het willen en jezelf ervoor willen en kunnen inzetten...
maar met het proberen verlies je niks.

Als je het "masker"op hebt mankeer je niets, dus ben je kerngezond en heb je geen hulp nodig.. Tot je het masker weer eens af doet

Maybe I'm depressed

volgens me vriend en m'n mentrix moet ik me eens laten testen op depressie

heb de laatste tijd last van stemmingswisselingen, depressie gerelateerd?

quote:

Op zondag 22 mei 2011 03:09 schreef gastwatdefok het volgende:
Maybe I'm depressed

volgens me vriend en m'n mentrix moet ik me eens laten testen op depressie

heb de laatste tijd last van stemmingswisselingen, depressie gerelateerd?

Dat zou kunnen, maar alleen een psycholoog kan je dat met zekerheid zeggen.

quote:

Op zondag 22 mei 2011 00:14 schreef cafpow het volgende:

[..]

Dat is maar al te goed herkenbaar. Zelf heb ik dat ook vaak genoeg. En je moet leren het masker af te zetten en steeds langer, en sommige mensen kunnen dat zelf doen en soms hebben ze hulp nodig erbij.
Maar je moet zelf ook het masker af willen zetten en durven..

Inderdaad heel herkenbaar, bij mij is het zo ver gegaan dat ik dus niet zeker meer weet wie ik ben nu, maar dat ga ik de komende tijd allemaal weer uitzoeken. Gelukkig heb ik er hulp bij want soms zie ik de bomen door het bos niet meer staan.

quote:

Op zondag 22 mei 2011 00:14 schreef cafpow het volgende:

[..]

Dat is maar al te goed herkenbaar. Zelf heb ik dat ook vaak genoeg. En je moet leren het masker af te zetten en steeds langer, en sommige mensen kunnen dat zelf doen en soms hebben ze hulp nodig erbij.
Maar je moet zelf ook het masker af willen zetten en durven..

Dat kan ik mijn omgeving niet aandoen, ben dan echt niet te genieten..

soms is een masker nodig, ook mensen die 'nergens last van hebben', hebben maskers (denk maar aan moeder, vrouw van en dochter van). Maar het is ook belangrijk dat je dus wel momenten houd dat je jezelf kunt zijn.

Feit is dat ik een enorme elitaire klootzak ben, en dat jezelf zijn ietswat moeilijker maakt in gezelschap

quote:

Op zondag 22 mei 2011 22:17 schreef Life2.0 het volgende:
Feit is dat ik een enorme elitaire klootzak ben, en dat jezelf zijn ietswat moeilijker maakt in gezelschap

dat is gewoon een rol of patroon wat je ergens onderweg hebt opgedaan.
Wat je daadwerkelijk bent is een groot mysterie.
Je zou met professionele hulp kunnen gaan kijken waarom je je als een elitaire klootzak voelt of gedraagt.

Hoe open zijn jullie naar anderen als het gaat om je depressie of angst?
En levert het je dan ook wat op om openheid te geven? En dan bedoel ik vooral naar mensen die dan niet heel dichtbij staan, maar waar je toch regelmatig mee te maken hebt (buren, collega's enz).

Ik vind het erg lastig om openheid te geven over hoe het echt gaat, maar aan de andere kant frustreert het me soms ook dat mensen me niet begrijpen (wat op zich niet raar is als je niks verteld zeg maar).