Je geeft net aan kapot te gaan van het ''moeten''. Ga je door met forceren en over je grenzen gaan totdat je echt kapot bent, of ga je nu genieten van het leven en luisteren naar je gevoel?quote:Op woensdag 25 mei 2011 17:37 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Stoppen met werken zit er helaas niet in, eigenlijk wil ik gewoon een andere baan, terug naar datgene wat ik hiervoor deed want daar werd ik gelukkig van! Maar goed werk ligt niet voor het oprapen en er moet toch geld binnen komen, Ziektewet in gaan is ontslag in juli!
Ik zou de afspraak met de huisarts niet van tevoren in gaan vullen. Je weet niet wat hij denkt en wat hij wellicht voor gaat stellen. Daar zou ik dan ook niet zo mee bezig zijn. Dan kun je beter voor jezelf helder hebben wat je van hem verwacht.quote:Op woensdag 25 mei 2011 17:11 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wel heb ik een afspraak gemaakt bij de huisarts, en daar kan ik morgenochtend terecht! Ik ben alleen wel een beetje bang dat hij aan zal komen met AD en ergens voelt dat voor mij als falen, Want ik moet dit toch alleen kunnen?! Maar aan de andere kant, Ik weet even niet meer welke kant ik op moet knokken! En als de huisarts iets voor mij ter ondersteuning heeft waarom zou ik dat dan niet aanpakken, In combinatie met de psycholoog moet ik er dan toch snel van opknappen?
Ik vind het lastig! Ik zorg altijd voor iedereen, en sta altijd voor iedereen klaar, maar nu kan ik het gewoon niet opbrengen, en daar baal ik dan weer van,en voel ik mij een slechte partner, dochter, zus, vriendin!
Nee dat was ik niet van plan, maar tegelijk is werk op de een of andere manier ook afleiding! Ik heb al eens een jaar thuis gezeten en daar werd ik allesbehalve gelukkiger van! Misschien ligt het grootste punt ook niet in mijn werk maar gewoon in mijn kring om mij heen, Ik wil er altijd voor iedereen zijn, en iedereen helpen, waardoor ik mijzelf volledig wegcijfer,Moe, ach gewoon doorgaan!quote:Op woensdag 25 mei 2011 17:38 schreef Retronix het volgende:
[..]
Je geeft net aan kapot te gaan van het ''moeten''. Ga je door met forceren en over je grenzen gaan totdat je echt kapot bent, of ga je nu genieten van het leven en luisteren naar je gevoel?
Nee dan zou ik waarschijnlijk zeggen dat hij nu toch echt aan zichzelf moet denken! Voor een ander weet ik het altijd wel maar voor mezelf...:')quote:Op woensdag 25 mei 2011 17:40 schreef Lolaatje het volgende:
[..]
Ik zou de afspraak met de huisarts niet van tevoren in gaan vullen. Je weet niet wat hij denkt en wat hij wellicht voor gaat stellen. Daar zou ik dan ook niet zo mee bezig zijn. Dan kun je beter voor jezelf helder hebben wat je van hem verwacht.
Maar laat duidelijk zijn dat medicatie gebruiken (of hulp accepteren) geen falen is. Het is veel stommer om koppig door te gaan omdat je in je eentje alles denkt te moeten doen. Want dan ga je straks nog veel harder op je bek. Het aangaan is dan ook alles behalve falen.
Je kunt pas voor anderen klaar staan en zorgen als het goed gaat met jezelf. Cliché, maar daarom niet minder waar.
En als jouw partner zich zo voelde als jij nu, zou je dan denken dat het een slechte partner is?
Je kan niet de hele wereld op je nemen..quote:Op woensdag 25 mei 2011 17:48 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Nee dat was ik niet van plan, maar tegelijk is werk op de een of andere manier ook afleiding! Ik heb al eens een jaar thuis gezeten en daar werd ik allesbehalve gelukkiger van! Misschien ligt het grootste punt ook niet in mijn werk maar gewoon in mijn kring om mij heen, Ik wil er altijd voor iedereen zijn, en iedereen helpen, waardoor ik mijzelf volledig wegcijfer,Moe, ach gewoon doorgaan!
Je moet er niet zo'n probleem van maken. Het is heel simpel, accepteer dat je zelf lekker in je vel moet zitten om er voor anderen te kunnen zijn. Stel jezelf voorop, daarna de rest. als je niet van jezelf kan houden kun je ook niet van anderen houden. Maar hoe zorg je ervoor dat je weer goed in je vel komt te zitten? Simpel, neem rust en doe leuke dingen waar je energie van krijgt.quote:Op woensdag 25 mei 2011 22:55 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik moest net vandaag mijn verhaal opschrijven,De bom is gebarsten, ik kan niet meer! Ben totaal leeg en kan alleen nog maar huilen! Ik was onderweg naar mijn zus en zie een auto naderen maar registreerde totaal niet dat dat ding mij kon aanrijden! ik kon me verder ook totaal niet concentreren, en eenmaal thuis kwamen er alleen maar tranen! Ik kan gewoon niet meer verder, Ik heb tegen iedereen geschreeuwd en mijn vriend zelfs dingen verweten die nergens op slaan!
Ik wil er niet aan, maar tegelijk zie ik mezelf maandag niet weer aan het werk gaan:( Ik heb net een week vakantie gehad en eerlijk gezegd was er in mijn ogen voor de vakantie weinig mis met mijn werk, maar nu, is alles kut, en niet mijn plek en ga zo maar door!
Toegeven dat ik niet verder kan, vind ik heel moeilijk maar wie hou ik nu eigenlijk voor de gek?
@spacekitten: Ik werk op dit moment maar 3 dagen dus tijd genoeg voor mezelf zou je zeggen, maar gevoelsmatig toch echt teveel! Ik leef van weekend naar weekend van vrij naar vrij! En dat terwijl mijn werk op het kinderdagverblijf toch echt niet vervelend is! Ik ben gek op kinderen, maar nu even niet!
@Retronix, Nee ik weet dat je gelijk hebt, maar ik heb altijd het gevoel dat ik er voor iedereen moet zijn, ik sta ook bekend als iemand die je altijd kan bellen, en iemand die altijd een luisterend oor bied, en dat ik dat nu niet kan voelt alsof ik mensen in de steek laat!
Ik zou zelf persoonlijk NOOIT aan de medicatie gaan, zoiets moet vanuit jezelf komen. Onderzoek wijst ook steeds meer uit dat AD en pillen eerder de boel verslechteren dan verbeteren..quote:Op donderdag 26 mei 2011 14:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Vanmorgen bij de huisarts geweest en hij vroeg simpel hoe het ging en hoppa daar kwamen de tranen weer, Tijdje met die man zitten praten en het ook over mijn werk gehad, Hij raad wel aan om gewoon te blijven werken, maar zeker de komende week even niet, Ik heb antidepressiva gehad en daar moet ik even aan wennen, en volgende week weer een keer verder kijken!
Ik merk dat nu ik er een beetje aan toe geef ik ook zo enorm moe ben, en dat weinig dingen mij kunnen interesseren, en dat ik ook geen zin heb om het uit te leggen! Ik heb een mail van een vriendin en zij is zo enorm gelukkig op het moment en trouwt over 4 weken, en ik kan het nu gewoon niet opbrengen om te antwoorden! vanavond of morgen maar een nieuwe poging doen!
Het komt misschien over alsof het ff huilen en hup pillen is, maar zo werkt mijn huisarts gelukkig niet, Ik heb de afgelopen maanden die man vaker gezien dan daarvoor in jaren... Het is en blijft een keuze van mij en niet van hem, Ik weet op dit moment niet welke kant ik op wil of moet, en Ja rust is heel belangrijk, net als therapie, en controle bij mijn huisarts, Ik was en ben geen voorstander van pillen, maar op dit moment voelt het voor mij oke! Ik heb het maanden zelf geprobeerd en zie waar mij dat gebracht heeft!quote:Op donderdag 26 mei 2011 14:59 schreef Retronix het volgende:
[..]
Ik zou zelf persoonlijk NOOIT aan de medicatie gaan, zoiets moet vanuit jezelf komen. Onderzoek wijst ook steeds meer uit dat AD en pillen eerder de boel verslechteren dan verbeteren..
Komt ook vrij kortzichtig over bij mij, je komt bij de huisarts huilen en hij schrijft je gewoon even AD voor.. :S Waarom neem je niet gewoon even rust, neem tijd voor jezelf, als je weer lekker in je vel zit kun je je energie gaan doseren en bepalen wat je aan anderen en dingen kwijt kunt.. Je moet niet zomaar pillen gaan slikken...
Over kortzichtigheid gesproken. Overigens ben ik het wel met je eens dat je zelf de sleutel bent in het proces, maar dan moet je daar wel toe in staat zijn.quote:Op donderdag 26 mei 2011 14:59 schreef Retronix het volgende:
[..]
Ik zou zelf persoonlijk NOOIT aan de medicatie gaan, zoiets moet vanuit jezelf komen.
Je hoeft je nergens voor te verdedigen. Je zet je in om te zorgen dat het beter met je gaat, ik zou me dan ook niet druk maken om wat anderen ervan vinden dat je daarbij antidepressiva gebruikt. Die energie kun je wel beter gebruiken.quote:Op donderdag 26 mei 2011 17:59 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
ik loop bij een psycholoog en nu heb ik ondersteuning dmv antidepressiva, ik weet dat IK het werk moet doen, maar op het moment dat ik tot 2x bijna doodgereden ben en dat dat mij niet zoveel boeit dan is extra hulp misschien niet overbodig!
ik heb nu het gevoel dat ik me moet verdedigen en dat vind ik op z'n zachts gezegd niet fijn! ik wil mezelf terug en als de combinatie van pil en praten mij daarbij kan helpen dan graag!
Reken dr maar niet op dat je jezelf al beter voelt na een week AD. Trek hier minstens zes weken vooruit dat het middel begint te werken. De eerste 4 weken dat ik het gebruikte waren echt zwaar was eigenlijk tot niks in staat. Maar het middel zou je goed kunnen helpen!quote:Op donderdag 26 mei 2011 14:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Vanmorgen bij de huisarts geweest en hij vroeg simpel hoe het ging en hoppa daar kwamen de tranen weer, Tijdje met die man zitten praten en het ook over mijn werk gehad, Hij raad wel aan om gewoon te blijven werken, maar zeker de komende week even niet, Ik heb antidepressiva gehad en daar moet ik even aan wennen, en volgende week weer een keer verder kijken!
Ik merk dat nu ik er een beetje aan toe geef ik ook zo enorm moe ben, en dat weinig dingen mij kunnen interesseren, en dat ik ook geen zin heb om het uit te leggen! Ik heb een mail van een vriendin en zij is zo enorm gelukkig op het moment en trouwt over 4 weken, en ik kan het nu gewoon niet opbrengen om te antwoorden! vanavond of morgen maar een nieuwe poging doen!
Heb je dit gedrag wel eens bespreekbaar gemaakt? Ze zijn bij jou op bezoek nota bene en jij hebt er last van. Ik zou benoemen wat er gebeurt en wat dat met je doet. En als men zich niet normaal kan gedragen dan is het je energie niet waard en kun je je afvragen of je op deze manier wel bezoek wilt. Zo te lezen slik je alle negatieve opmerkingen, wellicht om de vrede voor zover mogelijk te bewaren, maar het doet je klaarblijkelijk geen goed.quote:Op donderdag 26 mei 2011 23:15 schreef cafpow het volgende:
Alles word verpest, en soms kan ik dat gewoon echt niet meer aan...en ik wil geen geklaag meer aanhoren over mensen en vooral niet mensen die voor mij belangerijk zijn.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |