R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wie kende iemand die zelfmoord heeft gepleegd?
Ik vraag me af wat voor invloed de zelfmoord van iemand die je liefhebt heeft op het leven van nabestaanden. Zijn er mensen die dit hebben meegemaakt en willen vertellen?
met panceta!
Ik ken wel iemand die zelfmoord heeft gepleegd; zat vroeger bij mij op school, kende hem redelijk.
Het effect: zijn zus heeft vijf jaar niet gelachen, zijn moeder lacht nog steeds niet en is binnen twee jaar compleet grijs geworden.
Het effect: zijn zus heeft vijf jaar niet gelachen, zijn moeder lacht nog steeds niet en is binnen twee jaar compleet grijs geworden.
Heel vroeger een vriendinnetje van mij, hoorde stemmen. Ze zat in een inrichting waar ze elke 15 minuten werd gecontroleerd. In tussenpose heeft ze zich verhangen. Haar zien met rode nek in kist was best erg, maar voor haarzelf was het beter.
Is inmiddels meer als 15 jaar terug, maar heb het rouwkaartje nog altijd bij mij. Haar ouders waren van slag, nu hebben ze er vrede mee.
Is inmiddels meer als 15 jaar terug, maar heb het rouwkaartje nog altijd bij mij. Haar ouders waren van slag, nu hebben ze er vrede mee.
Een goede vriend van mij, zijn ouders zijn uiteindelijk verhuist en er nooit mee boven op gekomen. Ik denk nog vaak was je er nog maar. 
ik heb het nu ondertussen over een jaar of 15 geleden. Ik kan mij de laatste keer dat ik hem sprak nog zo goed herinneren.
ik heb het nu ondertussen over een jaar of 15 geleden. Ik kan mij de laatste keer dat ik hem sprak nog zo goed herinneren.
Vorig jaar een vriend van me die ik kende van het uitgaan die een poosje verliefd op me is geweest en waar ik juist ook een goede vriendschap aan over had gehouden.
Na het stappen reed ik vaak met hem richting naar huis en soms kwam ik dan ook bij hem thuis even napraten.
We konden goed met elkaar praten en begrepen elkaar. Hij heeft zichzelf in de nacht van 4/5 december opgehangen en zijn moeder vond hem.
Ik vond het moeilijk want het was voor het eerst dat ik het zo dichtbij meemaakte en ik mis hoe hij was nog steeds ook ga ik verder omdat hij ook de persoon was als er wat was hij altijd al bij me kwam van wat is er en dan praten we er met elkaar over en ook het naar huis rijden blijft raar omdat ik in de 3 jaar dat ik hem kende we vaak samen naar huis gingen.
Ik weet wel dat hij moeite met zichzelf had en alles wat hij wilde lukte niet , zijn vriendin maakte het uit en daar kon die helemaal niet mee omgaan, want het was de zoveelste druppel.
Blijf het nog wel moeilijk vinden want hij heeft het doelbewust gepland, het opstapje wat hij wegtrapte heeft hij geschilderd en in elkaar getimmerd , hij was timmerman.
Ik kan wel snappen dat iemand niet meer kan en op is en zo'n strijd inzichzelf heeft dat de dood een bevrijding is maar niet dat hij het zo erg gepland heeft.
Na het stappen reed ik vaak met hem richting naar huis en soms kwam ik dan ook bij hem thuis even napraten.
We konden goed met elkaar praten en begrepen elkaar. Hij heeft zichzelf in de nacht van 4/5 december opgehangen en zijn moeder vond hem.
Ik vond het moeilijk want het was voor het eerst dat ik het zo dichtbij meemaakte en ik mis hoe hij was nog steeds ook ga ik verder omdat hij ook de persoon was als er wat was hij altijd al bij me kwam van wat is er en dan praten we er met elkaar over en ook het naar huis rijden blijft raar omdat ik in de 3 jaar dat ik hem kende we vaak samen naar huis gingen.
Ik weet wel dat hij moeite met zichzelf had en alles wat hij wilde lukte niet , zijn vriendin maakte het uit en daar kon die helemaal niet mee omgaan, want het was de zoveelste druppel.
Blijf het nog wel moeilijk vinden want hij heeft het doelbewust gepland, het opstapje wat hij wegtrapte heeft hij geschilderd en in elkaar getimmerd , hij was timmerman.
Ik kan wel snappen dat iemand niet meer kan en op is en zo'n strijd inzichzelf heeft dat de dood een bevrijding is maar niet dat hij het zo erg gepland heeft.
Het is niet leuk, ellende voor iedere betrokkenen, het zet je aan het denken.
Maar dat laatste is op zich eigenlijk helemaal niet zo gek. Zouden meer mensen moeten doen.
Een moord is erger dan een zelfmoord. Heb beide meegemaakt. Bij een zelfmoord hoef je tenminste niet lijdzaam toe te zien hoe de dader nog lange tijd rondloopt omdat hij het lichaam goed verborgen heeft.
Maar dat laatste is op zich eigenlijk helemaal niet zo gek. Zouden meer mensen moeten doen.
Een moord is erger dan een zelfmoord. Heb beide meegemaakt. Bij een zelfmoord hoef je tenminste niet lijdzaam toe te zien hoe de dader nog lange tijd rondloopt omdat hij het lichaam goed verborgen heeft.
Ik ben er leven meer door gaan waarderen, omdat ik juist weet dat iemand ongelukkig is gestorven. Het blijft gewoon tragisch en het nare is dat degene niet stilstaat bij alle ellende die de overblijvers hebben, die zitten met vragen en ook omdat het een taboe is over iemand te praten die aan zelfmoord is overleden maakt het ook moeilijker om juist over de mooie dingen van die persoon te praten .quote:Op vrijdag 11 maart 2011 18:41 schreef RetepV het volgende:
Het is niet leuk, ellende voor iedere betrokkenen, het zet je aan het denken.
Maar dat laatste is op zich eigenlijk helemaal niet zo gek. Zouden meer mensen moeten doen.
Een moord is erger dan een zelfmoord. Heb beide meegemaakt. Bij een zelfmoord hoef je tenminste niet lijdzaam toe te zien hoe de dader nog lange tijd rondloopt omdat hij het lichaam goed verborgen heeft.
Een persoon word dan meer degene die zelfmoord pleegde terwijl dat niet is wie hij was , voor mij was hij een hele lieve vriend die het oh zo moeilijk met zichzelf had.
De moeder van een ex pleegde zelfmoord een paar weken nadat ik het had uitgemaakt met haar zoon. Ze nam een hele berg pillen en liet een briefje achter, gericht aan haar zoon en mij.
Heel bizar, zeker omdat ik bij hen in heb gewoond voor een lange periode. In die tijd maakte ik ook vaak ruzie met haar (ze was een alcoholiste) en vooral dat voelde na afloop erg surrealistisch. Ik regelde samen met mijn ex (we waren beiden 18) de crematie en ik was de enige die een speech hield. Hij kon of wilde het zelf niet aan.
Heel bizar, zeker omdat ik bij hen in heb gewoond voor een lange periode. In die tijd maakte ik ook vaak ruzie met haar (ze was een alcoholiste) en vooral dat voelde na afloop erg surrealistisch. Ik regelde samen met mijn ex (we waren beiden 18) de crematie en ik was de enige die een speech hield. Hij kon of wilde het zelf niet aan.
Op dinsdag 1 september 2009 17:55 schreef Graseter het volgende:
Sinceria is de liefste user van FOK!
Sinceria is de liefste user van FOK!
Ik heb ooit eens iemand gezien op straat die zich door zijn eigen hoofd schoot 
Weerstand Met Bifido-Vezels
Geen suiker toegevoegd
Geen suiker toegevoegd
Dat lijkt me helemaal eng want dan is het toch een persoon die juist zo ongevraagd je leven binnen dringt. Je zit dan met vragen over een persoon die je totaal niet kent. Heel bizar.quote:
Ik heb ooit eens iemand gezien op straat die zich door zijn eigen hoofd schoot
Vind het eerlijk gezegd wel zielig dat zoiets kan gebeuren. Dat mensen zo ongelukkig zijn dat ze zichzelf van het leven beroven
Op woensdag 26 mei 2010 18:00 schreef Darkestrah het volgende:
Ik heb van horen zeggen dat genakt een behoorlijk goede keus is. Wat heb je te verliezen?
Ik heb van horen zeggen dat genakt een behoorlijk goede keus is. Wat heb je te verliezen?
Het is ook bizar en vervelend om dat soort dingen mee te maken, iemand dood zien gaan op straat of in ongelukken, maar ik bedoel hier echt de verhalen van mensen die iemand hebben verloren die dicht bij ze stond. Hoe zij dat hebben ervaren en of ze hun leven daarna konden oppakken en gelukkig zijn.
En zeker geen sensatieverhalen.
En zeker geen sensatieverhalen.
met panceta!
Jongen hier in de straat, de oudere broer van een jeugdvriend. Ouders hebben er nooit over willen praten en ik weet dus ook niet wat er precies gebeurd is, ze zeiden dat het een ongeluk was maar dat geloof ik niet.
Is nu meer dan tien jaar geleden en de moeder lacht weer als vanouds, maar dat heeft wel een aantal jaar geduurd.
En als je het begrip zelfmoord zover door wil trekken - een meisje wat ik vaag kende is overleden aan anorexia een paar jaar terug. Zover verhongerd dat haar lijf het niet aankon toen ze weer ging eten.
Is nu meer dan tien jaar geleden en de moeder lacht weer als vanouds, maar dat heeft wel een aantal jaar geduurd.
En als je het begrip zelfmoord zover door wil trekken - een meisje wat ik vaag kende is overleden aan anorexia een paar jaar terug. Zover verhongerd dat haar lijf het niet aankon toen ze weer ging eten.
kameraad van me vriendin heeft zich tijdens haar zwangerschap voor de trein gegooid :./
zoiets heeft zeer zeker wel impact :S
dat wil je niet!
zoiets heeft zeer zeker wel impact :S
dat wil je niet!
De beste vriend uit mn jeugd heeft afgelopen november zelfmoord gepleegd.
Ik zag hem eigenlijk al een jaar of 5 niet meer, omdat ik ergens anders ben gaan wonen. Aan hem was vroeger al te zien dat hij niet echt tevreden met zichzelf was, een lompe motoriek, kon nog geen voetbal normaal raken, en was een beetje een komiek die het moest hebben van zelfspot. Ik hoorde dat hij tot zijn dood erg eenzaam is geweest, totaal verslaafd aan World of Warcraft. Achteraf een erg zielige gedachte.
Toen ik het hoorde was het natuurlijk flink schrikken, maar ik heb er meer mee gezeten dat zijn eigen broertje hem gevonden heeft, en wat voor impact het op zijn gezin heeft gehad.
Overigens is inmiddels zijn vader er vandoor met een andere vrouw. Ik weet niet of dat iets met de zelfmoord te maken had, maar het gebeurde een maand later.
Ik zag hem eigenlijk al een jaar of 5 niet meer, omdat ik ergens anders ben gaan wonen. Aan hem was vroeger al te zien dat hij niet echt tevreden met zichzelf was, een lompe motoriek, kon nog geen voetbal normaal raken, en was een beetje een komiek die het moest hebben van zelfspot. Ik hoorde dat hij tot zijn dood erg eenzaam is geweest, totaal verslaafd aan World of Warcraft. Achteraf een erg zielige gedachte.
Toen ik het hoorde was het natuurlijk flink schrikken, maar ik heb er meer mee gezeten dat zijn eigen broertje hem gevonden heeft, en wat voor impact het op zijn gezin heeft gehad.
Overigens is inmiddels zijn vader er vandoor met een andere vrouw. Ik weet niet of dat iets met de zelfmoord te maken had, maar het gebeurde een maand later.
Het is wel even hard om te zien, vreemd genoeg heeft het geen impact op me gehad... dat neemt niet weg dat het niet erg is natuurlijk.quote:
[..]
Dat lijkt me helemaal eng want dan is het toch een persoon die juist zo ongevraagd je leven binnen dringt. Je zit dan met vragen over een persoon die je totaal niet kent. Heel bizar.
Weerstand Met Bifido-Vezels
Geen suiker toegevoegd
Geen suiker toegevoegd
Dan heb je geluk gehad er zijn genoeg mensen die na het zien van zoiets een heel trauma overhouden.quote:
[..]
Het is wel even hard om te zien, vreemd genoeg heeft het geen impact op me gehad... dat neemt niet weg dat het niet erg is natuurlijk.
De vader van een kennis heeft zelfmoord gepleegd. Ik kende de man eigenlijk totaal niet. De zoon heeft het er wel moeilijk mee gehad heb ik begrepen uit verhalen van andere. In die tijd had ik eigenlijk geen contact meer met hem.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
De moeder van een meisje dat ik kende had 2 jaar terug zelfmoord gepleegd. Ze zat toen net als ik in de tweede. We hadden die vrijdag het laatste uur om weet ik wat voor een lol tweedeklassers kunnen hebben. Iedereen ging vrolijk naar huis, en toen zij thuis kwam kreeg ze te horen dat haar moeder zelfmoord gepleegd had.... Beetje vreemd als je er zo over nadenkt....
Lekker gek
Beetje cray cray
Fan van De Jeugd
En stiekem ook van Le Le
Beetje cray cray
Fan van De Jeugd
En stiekem ook van Le Le
De beste vriend en tevens collega van mijn vader heeft zich in 2007 opgehangen, Hij was al een tijd depressief, sliep slecht maar hield voor iedereen de schijn op, Was met nieuwjaarsdag nog gezellig komen borrelen, Eindelijk leek het iets beter met hem te gaan, Hij had andere pillen gekregen en hij sliep ook weer wat beter, Op maandag 29 januari is mijn vader s'avonds nog langs geweest en hadden ze gezellig samen voetbal zitten kijken, Op dinsdag kregen ze hem op het werk niet meer te pakken, hij zat toen al een paar weken in de ziektewet, heel de dag geprobeerd te bellen,en Op woensdagochtend besloot hun toenmalige baas te gaan kijken bij zijn huis, en toen hij binnenkwam hing hij daar, Na lijkschouwing bleek dat hij al sinds maandagavond omstreeks 23.30 was overleden en mijn vader was tot 23.00 bij hem geweest, Hij is dus ook de laatste geweest die hem in leven heeft gezien en die hem heeft gesproken. Ik heb mijn vader ook nog nooit zo verslagen en emotioneel gezien!
De dagen erna zijn heel vreemd, Je bent verdrietig omdat hij er niet meer is, maar je bent ook boos, tenminste zo heb ik het wel ervaren, boos omdat je het niet snapt en boos omdat je hem alle hulp had willen geven doe voorhanden was, en verdrietig omdat hij blijkbaar geen andere uitweg meer zag dan er een einde aan te maken! En dat zelfs zijn zonen geen reden zijn geweest om door te zetten!
Mijn vader en eigenlijk wij allemaal missen hem nog regelmatig, op dagen waarvan wij vinden dat hij erbij moest zijn of gewoon omdat we hem iets willen vertellen, In de trant van OH dat had X moeten zien! En soms zijn we gewoon heel boos omdat hij er niet meer is!
Tja het is iets raars, Op het moment dat iemand op een natuurlijke manier overlijdt is dat ook heel verdrietig maar is het meestal niet zo ongrijpbaar als zelfmoord, Ik heb altijd geroepen dat ik zelfmoord laf vond maar inmiddels denk ik daar wel anders over, Het leven moet zo enorm donker zijn dat je geen uitweg meer ziet!
De dagen erna zijn heel vreemd, Je bent verdrietig omdat hij er niet meer is, maar je bent ook boos, tenminste zo heb ik het wel ervaren, boos omdat je het niet snapt en boos omdat je hem alle hulp had willen geven doe voorhanden was, en verdrietig omdat hij blijkbaar geen andere uitweg meer zag dan er een einde aan te maken! En dat zelfs zijn zonen geen reden zijn geweest om door te zetten!
Mijn vader en eigenlijk wij allemaal missen hem nog regelmatig, op dagen waarvan wij vinden dat hij erbij moest zijn of gewoon omdat we hem iets willen vertellen, In de trant van OH dat had X moeten zien! En soms zijn we gewoon heel boos omdat hij er niet meer is!
Tja het is iets raars, Op het moment dat iemand op een natuurlijke manier overlijdt is dat ook heel verdrietig maar is het meestal niet zo ongrijpbaar als zelfmoord, Ik heb altijd geroepen dat ik zelfmoord laf vond maar inmiddels denk ik daar wel anders over, Het leven moet zo enorm donker zijn dat je geen uitweg meer ziet!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
dat heb ik ook altijd als ik zoiets hoor of lees (gelukkig nog nooit van dichtbij meegemaakt).quote:Op vrijdag 11 maart 2011 18:54 schreef genakt het volgende:
Vind het eerlijk gezegd wel zielig dat zoiets kan gebeuren. Dat mensen zo ongelukkig zijn dat ze zichzelf van het leven beroven
zeker bij jonge mensen die, zoals dat zo mooi heet, hun hele leven nog voor hun hebben.
Ik vraag me altijd af, wat nou als de persoon vol had gehouden, wellicht had hij dan met 5 of 10 jaar lachend teruggekeken dat hij met dat soort hersenspinsels liep en hoe gelukkig hij nu wel niet is....
lolwut
Dat had ik ook bij Leon, ik was in het begin erg boos op hem omdat die zichzelf een hele mooie toekomst heeft ontnomen en ten tweede was ik ook best wel boos omdat zijn moeder hem vond alleen in huis.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 19:56 schreef BrandX het volgende:
[..]
dat heb ik ook altijd als ik zoiets hoor of lees (gelukkig nog nooit van dichtbij meegemaakt).
zeker bij jonge mensen die, zoals dat zo mooi heet, hun hele leven nog voor hun hebben.
Ik vraag me altijd af, wat nou als de persoon vol had gehouden, wellicht had hij dan met 5 of 10 jaar lachend teruggekeken dat hij met dat soort hersenspinsels liep en hoe gelukkig hij nu wel niet is....
Ik kende zijn moeder niet , maar gewoon het idee dat degene die je in haar buik heeft gedragen, hem dan zo hulpeloos ziet hangen lijkt me voor elke moeder een nachtmerrie.
Aan een kant begrijp ik het wel , maar de pijn die hij anderen met die beslissing heeft aangedaan vind ik moeilijker en ik weet wel dat die geen uitweg zag, maar toch er waren wel degelijk mensen die om hem gaven.
Het verwerken vond ik gewoon heel moeilijk, het is nu wel een jaar later en ik ben verder gegaan en er is veel veranderd maar toch weet ik wel dat hij wel een plekje in mijn hart blijft houden.
Aan een kant geluk gehad,quote:
Ik heb ooit eens iemand gezien op straat die zich door zijn eigen hoofd schoot
Voor je het weet nam die eerst jou leven af en daarna zn eigen
Maar het is wel treurig voor die persoon en nabestaande
Ik kende er drie. Eerst in 1998 een amanuensis van mijn middelbare school (waar ik iets van twee jaar weg was). Dat leidde tot een soort reünie en een grote optocht door de stad, van de school naar de begraafplaats. Later hoorde ik dat hij al jaren met zichzelf in de knoop zat, hoewel je dat totaal niet aan hem merkte, het was een onwijs toffe gast.
De tweede was in 1999 een vage kennis die ik al een tijd niet meer gezien had, en waarvan ik nooit helemaal heb begrepen waarom hij het deed.
De derde was vorig jaar: een van mijn vaste collega's die al een tijd thuis zat met diverse klachten, lichamelijk en geestelijk. Zijn tweede poging was wèl succesvol, terwijl hij na de eerste nog vond dat ie ontzettend stom bezig was geweest. Het was de collega die mij wegwijs maakte binnen het bedrijf toen ik net binnen was, ik heb een jaar of acht met 'm gewerkt en ik kende 'm dus ook persoonlijk. Na z'n dood vraag je je af: waarom, en ook: had ik maar gebeld, et cetera. Niet dat dat echt geholpen had.
Wat mij betreft is er nog steeds een gat waar hij ooit was, misschien komt dat ook wel omdat het minder dan een jaar geleden is. Het moet slijten.
De tweede was in 1999 een vage kennis die ik al een tijd niet meer gezien had, en waarvan ik nooit helemaal heb begrepen waarom hij het deed.
De derde was vorig jaar: een van mijn vaste collega's die al een tijd thuis zat met diverse klachten, lichamelijk en geestelijk. Zijn tweede poging was wèl succesvol, terwijl hij na de eerste nog vond dat ie ontzettend stom bezig was geweest. Het was de collega die mij wegwijs maakte binnen het bedrijf toen ik net binnen was, ik heb een jaar of acht met 'm gewerkt en ik kende 'm dus ook persoonlijk. Na z'n dood vraag je je af: waarom, en ook: had ik maar gebeld, et cetera. Niet dat dat echt geholpen had.
Wat mij betreft is er nog steeds een gat waar hij ooit was, misschien komt dat ook wel omdat het minder dan een jaar geleden is. Het moet slijten.
Niet alles wat geen nut heeft
heeft geen zin.
Stijn De Paepe
heeft geen zin.
Stijn De Paepe
Pfff 3 jeetje ik vond het al moeilijk een iemand te verwerken laat staan drie. Ik hoop ook dat het maar bij een blijft , maar dat heb je helaas niet altijd in de hand.quote:
Ik kende er drie. Eerst in 1998 een amanuensis van mijn middelbare school (waar ik iets van twee jaar weg was). Dat leidde tot een soort reünie en een grote optocht door de stad, van de school naar de begraafplaats. Later hoorde ik dat hij al jaren met zichzelf in de knoop zat, hoewel je dat totaal niet aan hem merkte, het was een onwijs toffe gast.
De tweede was in 1999 een vage kennis die ik al een tijd niet meer gezien had, en waarvan ik nooit helemaal heb begrepen waarom hij het deed.
De derde was vorig jaar: een van mijn vaste collega's die al een tijd thuis zat met diverse klachten, lichamelijk en geestelijk. Zijn tweede poging was wèl succesvol, terwijl hij na de eerste nog vond dat ie ontzettend stom bezig was geweest. Het was de collega die mij wegwijs maakte binnen het bedrijf toen ik net binnen was, ik heb een jaar of acht met 'm gewerkt en ik kende 'm dus ook persoonlijk. Na z'n dood vraag je je af: waarom, en ook: had ik maar gebeld, et cetera. Niet dat dat echt geholpen had.
Wat mij betreft is er nog steeds een gat waar hij ooit was, misschien komt dat ook wel omdat het minder dan een jaar geleden is. Het moet slijten.
Een paar jaar geleden heeft een goede vriend van me zich opgehangen. Hij had van tevoren de hulpdiensten vast gebeld zodat 'professionals' zijn lichaam konden afvoeren. De dag ervoor was ik nog bij hem en toen wilde hij graag dat ik bleef want er was iets (maar wat precies wilde hij niet zeggen), maar ik had al een andere afspraak. Ik neem het mezelf nog wel kwalijk dat ik niet gebleven ben, dat is wel eens moeilijk. Maarja, wat doe je eraan?
Ja, ik weet alleen niet meer de username...quote:
Heeft iemand op Fok! ooit zelfmoord gepleegd?
Alleen een verre neef die een paar jaar geleden voor de trein is gesprongen... Weet zo niet hoe de situatie bij hem precies in elkaar stak. Kon m verder ook niet. Maar het maakte niet minder indruk op me... Hoe donker moet je wereld wel niet zijn dat je het allemaal ECHT niet meer ziet zitten en uit het leven wilt stappen...
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Het scheelt dat ik de eerste twee minder goed kende. Ik vraag me trouwens af of het heel anders of minder erg zou zijn geweest als mijn collega een plotselinge, natuurlijke dood was gestorven...quote:
[..]
Pfff 3 jeetje ik vond het al moeilijk een iemand te verwerken laat staan drie. Ik hoop ook dat het maar bij een blijft , maar dat heb je helaas niet altijd in de hand.
Niet alles wat geen nut heeft
heeft geen zin.
Stijn De Paepe
heeft geen zin.
Stijn De Paepe
Klasgenoot van me, 18 jaar jong, voor de trein gesprongen vorig jaar.. 
Ik ben hier echt kapot van geweest, heb het er nu nog steeds erg moeilijk mee..
Onbegrijpelijk
Ik ben hier echt kapot van geweest, heb het er nu nog steeds erg moeilijk mee..
Onbegrijpelijk
had je een goede band met die klasgenoot?quote:
Klasgenoot van me, 18 jaar jong, voor de trein gesprongen vorig jaar..
Ik ben hier echt kapot van geweest, heb het er nu nog steeds erg moeilijk mee..
Onbegrijpelijk
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
't is niet echt fijn om met iemand te zijn die zelfmoord gedachten heeft en dat ook nog uitvoert. Voorlopig mijd ik mensen die depressief zijn om niet weer zoiets mee te maken.
Dat helpt niet. Ten eerst omdat je lang niet altijd weet of iemand depressief is. Ten tweede hebben mensen juist aandacht nodig om dat soort dingen te voorkomen. Niet dat dit altijd helpt.quote:
't is niet echt fijn om met iemand te zijn die zelfmoord gedachten heeft en dat ook nog uitvoert. Voorlopig mijd ik mensen die depressief zijn om niet weer zoiets mee te maken.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Het verwerken van zelfmoord is heel anders dan andere rouw , juist omdat het zo confronterend is .quote:Op vrijdag 11 maart 2011 20:40 schreef Duvel het volgende:
[..]
Het scheelt dat ik de eerste twee minder goed kende. Ik vraag me trouwens af of het heel anders of minder erg zou zijn geweest als mijn collega een plotselinge, natuurlijke dood was gestorven...
Voor mij is er een heel verschil tussen een gewone dood, en een zelfmoord qua verwerking, juist door de vragen.
Bij weet ik wel dat ik niet veel had kunnen doen, maar er is inderdaad een lege plek waar hij was en het is nu beter als eerst vooral omdat ik het eerste jaar heb gehad, maar toch dingen die heel erg Leon waren mis je nu ook .
En ik ben gewoon leven heel anders gaan bekijken.
1 in mijn familie, ook heb ik wel verhalen uit de omgeving van mensen die ik niet persoonlijk kende, maar wel wist wie het was. Een moeder van een vriendin van mijn zusje, de reden was omdat ze had gestolen in een bejaardentehuis, was betrapt d.m.v. camera's en vervolgens was ontslagen. Ze heeft pillen ingenomen en heeft zichzelf laten verdrinken. Dan laat je dus je man, 2 dochters achter (en je verdere familie).. Echt erg.
Er was hier een jongen, die hing zichzelf op omdat zijn vriendin het had uitgemaakt. Dat was ongeveer in 2007 maar dat meisje zit er nu nog steeds mee (logisch).
Ook een 17-jarig meisje hier uit de omgeving die vorig jaar zelfmoord heeft gepleegd in een crisis centrum, ze heeft wel 5x proberen zelfmoord te plegen en steeds overleefde ze het. Ze zat in een crisiscentrum (onder streng toezicht), die begeleiding kwam om de 5 minuten bij haar kijken omdat ze in zo'n soort psychose ofzo zat, en op de 1 of andere manier heeft ze zich in 5 minuten tijd op weten te hangen. Wat ik van haar weet is dat ze is misbruikt/mishandeld door haar vader en altijd herbelevingen had. Haar vader kwam niet eens op haar begrafenis.
Ik kan het gewoon niet begrijpen, waarom iemand dat doet. Maar als je het leven zo naar vindt, veel hulp krijgt maar het gewoon écht niet meer ziet zitten, is het misschien wel beter voor die persoon denk ik soms.
Er was hier een jongen, die hing zichzelf op omdat zijn vriendin het had uitgemaakt. Dat was ongeveer in 2007 maar dat meisje zit er nu nog steeds mee (logisch).
Ook een 17-jarig meisje hier uit de omgeving die vorig jaar zelfmoord heeft gepleegd in een crisis centrum, ze heeft wel 5x proberen zelfmoord te plegen en steeds overleefde ze het. Ze zat in een crisiscentrum (onder streng toezicht), die begeleiding kwam om de 5 minuten bij haar kijken omdat ze in zo'n soort psychose ofzo zat, en op de 1 of andere manier heeft ze zich in 5 minuten tijd op weten te hangen. Wat ik van haar weet is dat ze is misbruikt/mishandeld door haar vader en altijd herbelevingen had. Haar vader kwam niet eens op haar begrafenis.
Ik kan het gewoon niet begrijpen, waarom iemand dat doet. Maar als je het leven zo naar vindt, veel hulp krijgt maar het gewoon écht niet meer ziet zitten, is het misschien wel beter voor die persoon denk ik soms.
Ja, een teamgenoot had relatieproblemen en is voor een trein gesprongen. Was best heftig, schokkend dat mensen zo'n beslissing kunnen nemen terwijl er zoveel is om voor te leven. Hij was net toegelaten tot een opleiding waar hij heel erg graag heen wilde.
Zonnepanelen 28 * 290 = 8120 Wp - W - 11° hellingshoek
En voor de trein springen vind ik nog wel het allerergste, want dan weet je gewoon dat je er andere mensen trauma's mee bezorgd. Dat vind ik nou écht onbegrijpelijk. En sowieso moet dat toch echt super pijnlijk zijn, ik krijg er nu al de rillingen van.. (echt).
2 redelijk close vrienden van me. Ik heb er wel een tijdje ermee gezeten, omdat niemand het zag aankomen bij geen van beide, maar ik heb wel alles redelijk snel kunnen verwerken dankzij goeie opvang van school. Ze hadden speciale praatgroepen gemaakt voor de leerlingen die er heel erg ermee zaten.
Helaas waren er wel een paar mensen die er misbruik van maakte aangezien die praatgroep je vrijstelling kreeg van bepaalde vakken.
-edit-
1 vriend heeft zichzelf in de fik gestoken en de andere is voor de trein gesprongen.
Helaas waren er wel een paar mensen die er misbruik van maakte aangezien die praatgroep je vrijstelling kreeg van bepaalde vakken.
-edit-
1 vriend heeft zichzelf in de fik gestoken en de andere is voor de trein gesprongen.
With all due respect. F*ck you, Sir!
Dat.quote:
Ik ken wel iemand die zelfmoord heeft gepleegd; zat vroeger bij mij op school, kende hem redelijk.
Het effect: zijn zus heeft vijf jaar niet gelachen, zijn moeder lacht nog steeds niet en is binnen twee jaar compleet grijs geworden.
Ja, heb het meegemaakt, van dichtbij en het vormt je voor de rest van je leven (denk ik). Het verdriet wordt wel zachter in de loop van de tijd, je gaat je de leuke dingen herinneren en lacht daar in het begin voorzichtig om. Dat wordt makkelijker naarmate de tijd verstrijkt en later kun je met elkaar dubbel liggen van het lachen om de anecdotes.
Voor ouders is het het ergste wat er is. Die komen er nooit meer overheen, maar leren er mee te leven. Stapje voor aarzelend stapje.
dat geloof ik best...quote:
[..]
Dat.
Ja, heb het meegemaakt, van dichtbij en het vormt je voor de rest van je leven (denk ik). Het verdriet wordt wel zachter in de loop van de tijd, je gaat je de leuke dingen herinneren en lacht daar in het begin voorzichtig om. Dat wordt makkelijker naarmate de tijd verstrijkt en later kun je met elkaar dubbel liggen van het lachen om de anecdotes.
Voor ouders is het het ergste wat er is. Die komen er nooit meer overheen, maar leren er mee te leven. Stapje voor aarzelend stapje.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
De beste vriend en huisgenoot van mijn broer waar ik ook wel kwam natuurlijk en die wij al langer kenden heeft vorig jaar zich van hun flat gegooid. De ouders van de vriendin van mijn broer hebben de klap gehoord en hebben hem daarna zien liggen. Ze dachten eerst dat er een aanrijding was gebeurt.
Vriendinnetje maakte het uit, overal problemen en ruzies, gokken, drinken, overal manse praatjes en hij kende iedereen. Misschien was het onzekerheid. Hij had iedereen voorgelogen (ons verteld dat hij weer bij zijn ouders ging wonen, zijn ouders dat hij een nieuwe woning had gevonden). Mijn broer ging namelijk samenwonen en het was een beetje de bedoeling dat hij weg zou gaan op termijn. Maar dat ging ie de hele tijd niet. We voelden het op zich wel aan maar toch heb ik er flink ptss aan overgehouden.
Vriendinnetje maakte het uit, overal problemen en ruzies, gokken, drinken, overal manse praatjes en hij kende iedereen. Misschien was het onzekerheid. Hij had iedereen voorgelogen (ons verteld dat hij weer bij zijn ouders ging wonen, zijn ouders dat hij een nieuwe woning had gevonden). Mijn broer ging namelijk samenwonen en het was een beetje de bedoeling dat hij weg zou gaan op termijn. Maar dat ging ie de hele tijd niet. We voelden het op zich wel aan maar toch heb ik er flink ptss aan overgehouden.
Waarom zou je jezelf in de fik steken? Hoe erg is dat?
quote:Op vrijdag 11 maart 2011 21:13 schreef otacon het volgende:
2 redelijk close vrienden van me. Ik heb er wel een tijdje ermee gezeten, omdat niemand het zag aankomen bij geen van beide, maar ik heb wel alles redelijk snel kunnen verwerken dankzij goeie opvang van school. Ze hadden speciale praatgroepen gemaakt voor de leerlingen die er heel erg ermee zaten.
Helaas waren er wel een paar mensen die er misbruik van maakte aangezien die praatgroep je vrijstelling kreeg van bepaalde vakken.
-edit-
1 vriend heeft zichzelf in de fik gestoken en de andere is voor de trein gesprongen.
Wat voor persoon was het? Wat was de reden?quote:Op vrijdag 11 maart 2011 20:41 schreef melanie_x het volgende:
Klasgenoot van me, 18 jaar jong, voor de trein gesprongen vorig jaar..
Ik ben hier echt kapot van geweest, heb het er nu nog steeds erg moeilijk mee..
Onbegrijpelijk
En hoe komt het dat zoveel mensen zelfmoord plegen door de liefde? En: de mijne had geen depressie maar zag er gewoon geen leuke toekomst meer in. Het rare is dat ze niet allemaal een klinische depressie hadden ofzo. Ze maakten gewoon een keuze.
Never underestimate the power of lovequote:
[..]
En hoe komt het dat zoveel mensen zelfmoord plegen door de liefde?
Wellicht omdat liefde voor velen hét belangrijkste is in het leven? En doordat dat juist wegvalt, zien zij er geen heil meer in? Je kunt je flink waardeloos voelen en niet iedereen heeft een knop in zn hersenpan die omgezet kan worden... van het een komt het ander ...
Zoiets denk ik...
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Hij had schizofrenie en zover ik me kan heugen had hij het nooit tegen iemand verteld en op een dag zei een stem dat hij zichzelf moest vermoorden en hij had zichzelf toen in de fik gestoken. Hij was nog geblust en in de ziekenhuis heeft hij verteld dat hij stemmen hoorde. Hij is daarna een coma in gegaan en hij is uiteindelijk overleden aan de brandwonden .quote:
Waarom zou je jezelf in de fik steken? Hoe erg is dat?
[..]
With all due respect. F*ck you, Sir!
Nouja, ik vraag het omdat ik bij mijn ex heel bang was om het uit te maken omdat hij een suïcidaal verleden had. Dat was echt stom, bleef ik bij hem omdat ik niet wilde dat hij het mogelijk in een opwelling zou doen.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 22:10 schreef Apotheose het volgende:
[..]
Never underestimate the power of love
Wellicht omdat liefde voor velen hét belangrijkste is in het leven? En doordat dat juist wegvalt, zien zij er geen heil meer in? Je kunt je flink waardeloos voelen en niet iedereen heeft een knop in zn hersenpan die omgezet kan worden... van het een komt het ander ...
Zoiets denk ik...
Maar uiteindelijk heb je daar toch geen controle over.
|
|
Wie kende iemand die zelfmoord heeft gepleegd?
