Wie kende iemand die zelfmoord heeft gepleegd?

Ik ken wel iemand die zelfmoord heeft gepleegd; zat vroeger bij mij op school, kende hem redelijk.

Het effect: zijn zus heeft vijf jaar niet gelachen, zijn moeder lacht nog steeds niet en is binnen twee jaar compleet grijs geworden.

Heel vroeger een vriendinnetje van mij, hoorde stemmen. Ze zat in een inrichting waar ze elke 15 minuten werd gecontroleerd. In tussenpose heeft ze zich verhangen. Haar zien met rode nek in kist was best erg, maar voor haarzelf was het beter.

Is inmiddels meer als 15 jaar terug, maar heb het rouwkaartje nog altijd bij mij. Haar ouders waren van slag, nu hebben ze er vrede mee.

Een goede vriend van mij, zijn ouders zijn uiteindelijk verhuist en er nooit mee boven op gekomen. Ik denk nog vaak was je er nog maar. ik heb het nu ondertussen over een jaar of 15 geleden. Ik kan mij de laatste keer dat ik hem sprak nog zo goed herinneren.

Vorig jaar een vriend van me die ik kende van het uitgaan die een poosje verliefd op me is geweest en waar ik juist ook een goede vriendschap aan over had gehouden.
Na het stappen reed ik vaak met hem richting naar huis en soms kwam ik dan ook bij hem thuis even napraten.
We konden goed met elkaar praten en begrepen elkaar. Hij heeft zichzelf in de nacht van 4/5 december opgehangen en zijn moeder vond hem.

Ik vond het moeilijk want het was voor het eerst dat ik het zo dichtbij meemaakte en ik mis hoe hij was nog steeds ook ga ik verder omdat hij ook de persoon was als er wat was hij altijd al bij me kwam van wat is er en dan praten we er met elkaar over en ook het naar huis rijden blijft raar omdat ik in de 3 jaar dat ik hem kende we vaak samen naar huis gingen.

Ik weet wel dat hij moeite met zichzelf had en alles wat hij wilde lukte niet , zijn vriendin maakte het uit en daar kon die helemaal niet mee omgaan, want het was de zoveelste druppel.
Blijf het nog wel moeilijk vinden want hij heeft het doelbewust gepland, het opstapje wat hij wegtrapte heeft hij geschilderd en in elkaar getimmerd , hij was timmerman.

Ik kan wel snappen dat iemand niet meer kan en op is en zo'n strijd inzichzelf heeft dat de dood een bevrijding is maar niet dat hij het zo erg gepland heeft.

Het is niet leuk, ellende voor iedere betrokkenen, het zet je aan het denken.

Maar dat laatste is op zich eigenlijk helemaal niet zo gek. Zouden meer mensen moeten doen.

Een moord is erger dan een zelfmoord. Heb beide meegemaakt. Bij een zelfmoord hoef je tenminste niet lijdzaam toe te zien hoe de dader nog lange tijd rondloopt omdat hij het lichaam goed verborgen heeft.

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 18:41 schreef RetepV het volgende:
Het is niet leuk, ellende voor iedere betrokkenen, het zet je aan het denken.

Maar dat laatste is op zich eigenlijk helemaal niet zo gek. Zouden meer mensen moeten doen.

Een moord is erger dan een zelfmoord. Heb beide meegemaakt. Bij een zelfmoord hoef je tenminste niet lijdzaam toe te zien hoe de dader nog lange tijd rondloopt omdat hij het lichaam goed verborgen heeft.

Ik ben er leven meer door gaan waarderen, omdat ik juist weet dat iemand ongelukkig is gestorven. Het blijft gewoon tragisch en het nare is dat degene niet stilstaat bij alle ellende die de overblijvers hebben, die zitten met vragen en ook omdat het een taboe is over iemand te praten die aan zelfmoord is overleden maakt het ook moeilijker om juist over de mooie dingen van die persoon te praten .
Een persoon word dan meer degene die zelfmoord pleegde terwijl dat niet is wie hij was , voor mij was hij een hele lieve vriend die het oh zo moeilijk met zichzelf had.

De moeder van een ex pleegde zelfmoord een paar weken nadat ik het had uitgemaakt met haar zoon. Ze nam een hele berg pillen en liet een briefje achter, gericht aan haar zoon en mij.

Heel bizar, zeker omdat ik bij hen in heb gewoond voor een lange periode. In die tijd maakte ik ook vaak ruzie met haar (ze was een alcoholiste) en vooral dat voelde na afloop erg surrealistisch. Ik regelde samen met mijn ex (we waren beiden 18) de crematie en ik was de enige die een speech hield. Hij kon of wilde het zelf niet aan.

Ik heb ooit eens iemand gezien op straat die zich door zijn eigen hoofd schoot

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 18:49 schreef FruitenCo het volgende:
Ik heb ooit eens iemand gezien op straat die zich door zijn eigen hoofd schoot

Dat lijkt me helemaal eng want dan is het toch een persoon die juist zo ongevraagd je leven binnen dringt. Je zit dan met vragen over een persoon die je totaal niet kent. Heel bizar.

Een neef van me heeft ooit een (mislukte) poging gedaan.

Vind het eerlijk gezegd wel zielig dat zoiets kan gebeuren. Dat mensen zo ongelukkig zijn dat ze zichzelf van het leven beroven

Jongen hier in de straat, de oudere broer van een jeugdvriend. Ouders hebben er nooit over willen praten en ik weet dus ook niet wat er precies gebeurd is, ze zeiden dat het een ongeluk was maar dat geloof ik niet.

Is nu meer dan tien jaar geleden en de moeder lacht weer als vanouds, maar dat heeft wel een aantal jaar geduurd.

En als je het begrip zelfmoord zover door wil trekken - een meisje wat ik vaag kende is overleden aan anorexia een paar jaar terug. Zover verhongerd dat haar lijf het niet aankon toen ze weer ging eten.

kameraad van me vriendin heeft zich tijdens haar zwangerschap voor de trein gegooid :./
zoiets heeft zeer zeker wel impact :S
dat wil je niet!

De beste vriend uit mn jeugd heeft afgelopen november zelfmoord gepleegd.

Ik zag hem eigenlijk al een jaar of 5 niet meer, omdat ik ergens anders ben gaan wonen. Aan hem was vroeger al te zien dat hij niet echt tevreden met zichzelf was, een lompe motoriek, kon nog geen voetbal normaal raken, en was een beetje een komiek die het moest hebben van zelfspot. Ik hoorde dat hij tot zijn dood erg eenzaam is geweest, totaal verslaafd aan World of Warcraft. Achteraf een erg zielige gedachte.
Toen ik het hoorde was het natuurlijk flink schrikken, maar ik heb er meer mee gezeten dat zijn eigen broertje hem gevonden heeft, en wat voor impact het op zijn gezin heeft gehad.

Overigens is inmiddels zijn vader er vandoor met een andere vrouw. Ik weet niet of dat iets met de zelfmoord te maken had, maar het gebeurde een maand later.

Heeft iemand op Fok! ooit zelfmoord gepleegd?

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 18:52 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat lijkt me helemaal eng want dan is het toch een persoon die juist zo ongevraagd je leven binnen dringt. Je zit dan met vragen over een persoon die je totaal niet kent. Heel bizar.

Het is wel even hard om te zien, vreemd genoeg heeft het geen impact op me gehad... dat neemt niet weg dat het niet erg is natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 19:00 schreef FruitenCo het volgende:

[..]

Het is wel even hard om te zien, vreemd genoeg heeft het geen impact op me gehad... dat neemt niet weg dat het niet erg is natuurlijk.

Dan heb je geluk gehad er zijn genoeg mensen die na het zien van zoiets een heel trauma overhouden.

De vader van een kennis heeft zelfmoord gepleegd. Ik kende de man eigenlijk totaal niet. De zoon heeft het er wel moeilijk mee gehad heb ik begrepen uit verhalen van andere. In die tijd had ik eigenlijk geen contact meer met hem.

De moeder van een meisje dat ik kende had 2 jaar terug zelfmoord gepleegd. Ze zat toen net als ik in de tweede. We hadden die vrijdag het laatste uur om weet ik wat voor een lol tweedeklassers kunnen hebben. Iedereen ging vrolijk naar huis, en toen zij thuis kwam kreeg ze te horen dat haar moeder zelfmoord gepleegd had.... Beetje vreemd als je er zo over nadenkt....

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 19:00 schreef superbad het volgende:
Heeft iemand op Fok! ooit zelfmoord gepleegd?

Ja, ik, 3 keer succesvol

De beste vriend en tevens collega van mijn vader heeft zich in 2007 opgehangen, Hij was al een tijd depressief, sliep slecht maar hield voor iedereen de schijn op, Was met nieuwjaarsdag nog gezellig komen borrelen, Eindelijk leek het iets beter met hem te gaan, Hij had andere pillen gekregen en hij sliep ook weer wat beter, Op maandag 29 januari is mijn vader s'avonds nog langs geweest en hadden ze gezellig samen voetbal zitten kijken, Op dinsdag kregen ze hem op het werk niet meer te pakken, hij zat toen al een paar weken in de ziektewet, heel de dag geprobeerd te bellen,en Op woensdagochtend besloot hun toenmalige baas te gaan kijken bij zijn huis, en toen hij binnenkwam hing hij daar, Na lijkschouwing bleek dat hij al sinds maandagavond omstreeks 23.30 was overleden en mijn vader was tot 23.00 bij hem geweest, Hij is dus ook de laatste geweest die hem in leven heeft gezien en die hem heeft gesproken. Ik heb mijn vader ook nog nooit zo verslagen en emotioneel gezien!

De dagen erna zijn heel vreemd, Je bent verdrietig omdat hij er niet meer is, maar je bent ook boos, tenminste zo heb ik het wel ervaren, boos omdat je het niet snapt en boos omdat je hem alle hulp had willen geven doe voorhanden was, en verdrietig omdat hij blijkbaar geen andere uitweg meer zag dan er een einde aan te maken! En dat zelfs zijn zonen geen reden zijn geweest om door te zetten!

Mijn vader en eigenlijk wij allemaal missen hem nog regelmatig, op dagen waarvan wij vinden dat hij erbij moest zijn of gewoon omdat we hem iets willen vertellen, In de trant van OH dat had X moeten zien! En soms zijn we gewoon heel boos omdat hij er niet meer is!

Tja het is iets raars, Op het moment dat iemand op een natuurlijke manier overlijdt is dat ook heel verdrietig maar is het meestal niet zo ongrijpbaar als zelfmoord, Ik heb altijd geroepen dat ik zelfmoord laf vond maar inmiddels denk ik daar wel anders over, Het leven moet zo enorm donker zijn dat je geen uitweg meer ziet!

quote:

Op vrijdag 11 maart 2011 18:54 schreef genakt het volgende:
Vind het eerlijk gezegd wel zielig dat zoiets kan gebeuren. Dat mensen zo ongelukkig zijn dat ze zichzelf van het leven beroven

dat heb ik ook altijd als ik zoiets hoor of lees (gelukkig nog nooit van dichtbij meegemaakt).

zeker bij jonge mensen die, zoals dat zo mooi heet, hun hele leven nog voor hun hebben.
Ik vraag me altijd af, wat nou als de persoon vol had gehouden, wellicht had hij dan met 5 of 10 jaar lachend teruggekeken dat hij met dat soort hersenspinsels liep en hoe gelukkig hij nu wel niet is....