Weer een levensverhaal

er bestaat ook internettherapie,dat is 2e lijnstherapie en wordt volledig vergoed bij een basisverzekering. Op die manier kun je op jouw manier, op jouw beste tijdstip ed therapie krijgen.

Lipper, wat is de grens, hoeveel mails ga je sturen?

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 13:43 schreef MeraViglioSa het volgende:

[..]

Door jou dus. What the hell?

nee.
begrijp je niet wat ik bedoel?
doordat je denkt dat anderen dat zullen vinden doe je het zelf eigenlijk al.

quote:

Op donderdag 17 maart 2011 14:12 schreef lipper het volgende:
Zoveel als nodig is, zo wil ik ook niet verder.

Ik denk dat je al verder gaat op deze manier, omdat ik echt denk dat je mails niet gaan helpen..

quote:

Op donderdag 17 maart 2011 14:33 schreef lipper het volgende:
Voorlopig is dit het enigste wat ik kan doen, weet ook wel dat ik er niet al te veel van moet verwachten.
Maar ik wil ook niet de hele tijd klagen, maar ondertussen niks doen.
Ik probeer de focus er een beetje af te halen door naar opleidingen te kijken.
Maar dat kost weer een hoop geld dat ik niet heb.

heb je je kruit bij IBG/studielening al verschoten dan?

quote:

Op donderdag 17 maart 2011 14:33 schreef lipper het volgende:
Voorlopig is dit het enigste wat ik kan doen, weet ook wel dat ik er niet al te veel van moet verwachten.
Maar ik wil ook niet de hele tijd klagen, maar ondertussen niks doen.
Ik probeer de focus er een beetje af te halen door naar opleidingen te kijken.
Maar dat kost weer een hoop geld dat ik niet heb.

Ik kan me wel voorstellen dat je het toch blijft proberen met mailen. Ook al is de kans op succes niet zo groot. Super goed dat je naar je huisarts gaat. Ik hoop dat die je goed kan doorverwijzen.

Ik kan me ook goed voorstellen dat je super kwaad op je moeder bent. Wat een kutstreken heeft zij je geflikt zeg!

Net als een aantal anderen hier had ik het thuis ook niet gezellig, en zal mijn moeder ook nooit haar fouten gaan toegeven en alleen mij de schuld geven, maar dat staat niet in verhouding TOT wat jij hebt meegemaakt.

En dat je nu een baan en een huisje hebt is supergoed! Ik hoop dat je het ook.financieel snel wat beter gaat krijgen.

En mocht je naar de psych willen, dat kan vaak ook na werktijd. Ik heb een paar jaar groepstherapie gehad savonds.

Sterkte, en laat jezelf niet verder gek maken door je boosheid. Dan hebben je ouders indirect toch nog macht over je en dat zou ik zonde vinden.

quote:

Op donderdag 17 maart 2011 15:43 schreef lipper het volgende:
Ja met groepstherapie heb ik zo aa meeting in me kop.
Dat als ik er voor het eerst ben mezelf
Moet voorstellen en zeggen hallo ik ben Rick en ik ben... Gek ofzo.
Wat voor mensen komen er daar dan, wat voor leeftijden?
En wat doe doe je daar dan?

Je krijgt eerst een intake en dan plaatsen ze je in een groep mensen waar je wat mee kunt. Leeftijd is wisselend. Bij ons tussen 30 en 50, maar er is vast ook wat voor jongeren. En je hoeft niet gek te zijn. Je vertelt in t begin wel ff waarom je daar zit, maar het is heel normaal dat je niet meteen je hele verhaal vertelt.
De invulling van zon avond wisselt. Bij ons was het een kwestie van wie wil zegt iets, of vraagt iets. Maar ik heb ook wel gehoord dat er groepen zijn waar er iets meer echt een gespreksleider is, en dat je in het begin moet zeggen als jij die avond wat wilt vertellen.
Op zich is t wel leuk.

quote:

Op donderdag 17 maart 2011 16:04 schreef lipper het volgende:
Ja dat vind ik allemaal wel een beetje vaag.
Ik heb nooit zin om er echt over te praten.

Geloof het of niet geen van je toekomstige groepgenoten hebben dat.

Maar je zit heus niet overmorgen al in een groep hoor.....je kan er naar toe groeien

Allereerst is degene naar de huisarts gegaan, heeft met deze overlegd en kwamen b.v. tot de conclusie om voor zorg naar de GGZ/RIAGG door te verwijzen.
De huisarts maakt verwijsbrief
De cliënt belt na het bezoek aan de huisarts het nummer van de GGZ en
meldt zich telefonisch aan. Binnenlopen kan ook altijd, maar komt vaak niet verder dan secretariaat, dus nog geen zicht op behandelaar.
Cliënt wordt na een aantal dagen teruggebeld door een behandelaar en er volgt een kort gesprekje en de cliënt krijgt een afspraak voor een 1e intake, of wordt verder verwezen naar voor deze cliënt passende zorg.

De intake
Dat zijn standaard vragen of er kunnen vragenformulieren gebruikt worden. Een stukje verleden en heden wordt gevraagd

De hulpvraag: probeer eens voor jezelf in beeld te krijgen wat je wilt behalen en stel deze als hulpvraag. (en wees aub niet bescheiden )

Na de 1 intake kan alles al duidelijk zijn, of er volgt nog een intake of men verwijst intern gericht door, naar een voor de cliënt passend bij de hulpvraag behandelmethode.

Stel je wordt geadviseerd deel te nemen in een groep, geef dan al in het begin (1ste intake) aan dat je daar enorm tegenop ziet, maar daar wel naar toe wilt werken. Zo kan je b.v. eerst individuele gesprekken hebben en als je je wat zekerder voelt in een groep gaan starten.

tip Vraag de huisarts om een uitgebreide verwijzing met al veel inhoud wat eea al verduidelijkt voor de intaker bij de GGZ.
tip Ga eens langs bij een GGZ en haal wat foldertjes op, meestal heel goed verzorgd door de medewerkers van het ClientBelangenBureau. Daar kan je ook praktische tips krijgen.
tip Schrijf de vragen die je de komende tijd te binnen schieten op en neem deze mee
tip Vraag tijdens het 1e intake-gesprek naar de telefoontijd van de behandelaar.
tip Geef aan dat het vertrouwen hebben in de behandelaar heel belangrijk voor je is.
tip Ja er zijn wachtlijsten en nee ik ga me daar niet over opwinden

Ik hoop dat je hier iets aan hebt

Ja dat klopt maar het is aan jou en de behandelaar om er uiteindelijk een gesprek van te maken

Ik vrees dat je hierop nog minder reactie gaat krijgen. Welke verwacht je trouwens?
Hoe zou jij hier zelf op reageren als je naar jouw idee vals beschuldigd wordt?

lipper, ga niet wachten op reactie voor je verder kan hè...
De kans dat ze reageren, laat staan dat ze je gaan helpen, is nihil.
Je zult moeten inzien dat je het zonder hen moet doen. Zoals altijd.

dat weten ze wel. Als ze wel hebben gereageerd op voorgaande mails van je, dan hebben ze ook deze ontvangen en gelezen. Heb je er geen vraag om leesbevestiging aan gekoppeld?

dat is bij elke mail anders. Welke provider heb je?

Op je iphone App zit die functie dus niet.. Op webmail volgens mij wel, mar ben niet zeker.

maar: Als je het juiste adres hebt ingevuld en je krijgt geen bericht dat het niet is aangekomen, kun je ervan uitgaan dat het bericht is ontvangen.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 16:46 schreef lipper het volgende:
E moeder heeft me zo'n doorstuurmailtje gestuurd paar weken geleden.
Nu heb ik al die mailtjes naar die adressen gestuurd.
Denk dat het vrienden zijn ofzo.
Is niet zo netjes, maar moeten ze maar wat laten horen

U boefje......

Maar laat het dan wel hierbij, ik bedoel ga niet die misschien vrienden verder meer belasten met jouw shit

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 16:46 schreef lipper het volgende:
E moeder heeft me zo'n doorstuurmailtje gestuurd paar weken geleden.
Nu heb ik al die mailtjes naar die adressen gestuurd.
Denk dat het vrienden zijn ofzo.
Is niet zo netjes, maar moeten ze maar wat laten horen

Verdient ze ook dubbel en dwars, maar ik denk dat je het wat mails betreft beter hierbij kan laten inderdaad. Sterkte in ieder geval, je hebt het niet makkelijk gehad.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 17:10 schreef lipper het volgende:
Nee wil ze alleen van hun voetstuk duwen

Dat gaat wel lukken zo

Ja, dat is idd een hoopgevend mailtje. Een zekere mate van erkenning en een uitnodiging om opnieuw te beginnen.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 10:47 schreef lipper het volgende:

[..]

Ja zeker ben er ook blij mee.
Ben nu een mailtje terug aan het schrijven. Maar ben al een paar keer overnieuw begonnen. Ik begin meteen me ouders weer af te knallen.
En zie het wel als een uitgestoken hand, want ik ken mijn broer en dit is een moeilijk mailtje geweest voor hem.
Ik wil het daarom wel een beetje positief houden

Dat klinkt beter. Vraag gewoon hoe het met hem gaat etc.

Zou als ik jou was ook geen mailtjes meer sturen naar je ouders. Je gaat zitten wachten op antwoord dat je niet krijgt, dan raak je nog bozer en weer teleurgesteld. Het klinkt lullig maar jij moet wat van je leven zien te maken en of je ouders nu wel of niet lekker in een villa wonen, tja, daar heb jij niets mee te maken. En al zouden ze je geld sturen, het is geen erkenning voor hoe ze gehandeld hebben en blijf jij toch met dat rotgevoel zitten. Richt je op het positieve en in dit geval op je broer.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 10:47 schreef lipper het volgende:

[..]

Ja zeker ben er ook blij mee.
Ben nu een mailtje terug aan het schrijven. Maar ben al een paar keer overnieuw begonnen. Ik begin meteen me ouders weer af te knallen.
En zie het wel als een uitgestoken hand, want ik ken mijn broer en dit is een moeilijk mailtje geweest voor hem.
Ik wil het daarom wel een beetje positief houden

Hij heeft echt zijn best gedaan. Het is een evenwichtig en heel welwillend mailtje. Het is idd niet het moment om het probleem nogmaals uit te leggen. Je broer heeft natuurlijk om minder schuld, want hij was ook maar een kind. Zonde om het te verzieken.

Op zijn plaats lijkt me:
- aangeven dat je blij bent met zijn reaktie
- dat je het contact met hem graag wilt herstellen
- onderstreept het door belangstelling te tonen.

Je hebt niet 1 keer gevraagd naar je broer. .

Ik vind het geen goed mailtje. Te verongelukt en eisend. Je bent natuurlijk nog woedend. Maar uit die woede niet naar je broer op het moment dat hij toenadering zoekt. Alles op zijn tijd. Het is moeilijk om met iemands woede en verwijten om te gaan. Zo breek je het af.

Nee niet doen!! Hier heef je broer helemaal niets aan, het gaat nu om HEM, niet om je ouders!! Dat kun je altijd samen gaan bespreken, en dan alsnog niet via de mail.

Vraag hoe het met hem gaat, dat je enorm blij bent dat hij contact zoekt, geef aan dat je woedend bent en dit niet op hem wil botvieren, maar dat hij erop voorbereid moet zijn dat jij je ei kwijt moet, en dat je graag zijn kant wil horen. Je verstikt hem nu (ook) in jouw woede en verdriet, hij kan er NIETS mee!!

Super!! Nu houd je het contact in elk geval gaande, de rest komt, echt!

Dat is echt stukken beter! Niet vergeten om interesse te blijven tonen. Zou toch leuk zijn als je goed contact krijgt met je broer.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 11:26 schreef Swiffer het volgende:
Nee niet doen!! Hier heef je broer helemaal niets aan, het gaat nu om HEM, niet om je ouders!! Dat kun je altijd samen gaan bespreken, en dan alsnog niet via de mail.

Vraag hoe het met hem gaat, dat je enorm blij bent dat hij contact zoekt, geef aan dat je woedend bent en dit niet op hem wil botvieren, maar dat hij erop voorbereid moet zijn dat jij je ei kwijt moet, en dat je graag zijn kant wil horen. Je verstikt hem nu (ook) in jouw woede en verdriet, hij kan er NIETS mee!!

Goed advies. Het tweede mailje is ok.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 12:11 schreef lipper het volgende:
Ja zodra ik eraan denk komen er zoveel dingen naar boven die ik kwijt wil.
Als het moet kan ik een heel boek schrijven.
Maar ben er wel echt blij mee.

Dat is begrijpelijk. Zoek daarvoor andere kanalen, zoals een therapie groep, of idd het voor jezelf opschrijven. Maar naar de mensen die je graag bij je wilt houden, moet je leren het te doceren. Want de ander kan er namelijk niets mee doen. Die voelt zich onmachtig. Je kunt ook leren erover te praten zonder de ander te veel te belasten. Het maakt veel uit hoe je erover praat.

Schrijf dat boek!! Schrijf het vooral voor jezelf op, misschien helpt het beter relativeren en verwerken, en je kunt t,.z.t. een bal bij je broer op gooien, of hij dan interesse heeft om jouw 'boek' te lezen?