Het dreumestopic (1-2 jaar) Deel 123

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:11 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Wat een belachelijke opmerkingen zeg. Ik kan me niet herinneren dat ik die gekregen heb. of ik ben er gewoon niet gevoelig voor en 'hoor' ze niet. Dat zou ook heel goed kunnen!

Ik ben denk ik de enige die met de komst van de tweede wel het gevoel had dat we nu een echt gezinnetje waren .

Mijn collega zei het ook, 'met eentje heb je een kind, met 2 ben je een gezinnetje'. En hoewel ik niet precies kan zeggen waarom snap ik geloof ik wel wat ze bedoelde.
Ofzo.

Simmu, nuik weer wat mobieler ben met Stef kan ik binnenkort ook eindelijk eens Selene blij maken!

Karin, haha, ja, dat je gewoon een flubberbuik hebt, maar dat anderen dan meteen gaan brullen 'er zal wel een baby komen weer!' Ik krijg dan ook op een bepaalde manier het gevoel dat ik in de gaten gehouden wordt ofzo, en dat vind ik ook zoiets.. Voelt niet fijn, nee. Ik heb de afgelopen tijd 3x zo'n opmerking gehad, waarvan de laatste 2 in 3 weken tijd

En echt, ik heb vandeweek foto's gemaakt van mijn zieke poppie op de bank:



en dan hoe hij vandaag was in mijn hoofd, dan ben ik echt blij! Dinsdag houden we hem overigens wel nog thuis van het KDV, hij is nu 3x ziek geweest in 3 of 4 weken tijd en nu willen we hem écht even goed uit laten zieken!

Carnavallen, Senna? Haha, cute! Kom maar op met dat filmpje!

Ohja, ik moest die van Meimeltje ook nog kijken

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:09 schreef Claudia_x het volgende:
Oef, Stiemie, lastig. Je kunt natuurlijk proberen te voorkomen dat jullie iets eten wat ze eigenlijk lekkerder vindt, maarja, ze moet ook leren dat ze niet altijd haar zin kan krijgen. Het lijkt me niet fijn om altijd maar op je tenen te moeten lopen. Ik vrees dat er niks op zit dan er doorheen te bijten en consistent te blijven. Aangezien ze slim is zal ze op den duur wel doorkrijgen dat het geen zin heeft om door te drammen, zou ik zeggen.

Het is echt lastig want als ze ook maar denkt dat wij iets anders hebben, is het bal. En we eten bijna altijd gewoon allemaal hetzelfde. Maar een beetje salade/rauwkost bij je eten kan dus niet want dan is het drama omdat ze dat dan alleen nog maar wil. Net als een eitje bij je ontbijt, drinken dat zij niet heeft (koffie/wijn /fris) en als zij bv haar vlees al opheeft en een ander nog niet...

Brood is er vandaag trouwens ook amper in gegaan. Misschien 3/4 boterham in totaal. Wat stukjes mango, een plakje ei, een klein tomaatje, een cake-je, een half doosje aardbeistukjes van de hema, een chocoladepaaseitje dat ze van Linde pikte en wat gerookte kip. En dat was het voor vandaag Dus ik zit al te wachten tot ze zo komt want de papfles die ze kreeg voordat ze naar bed ging wilde ze niet...

Ach Stef . _{Ik vind ze zelf zo lief altijd in pyjama hè. En stiekem hou ik er enorm van als de truitjes niet bij de broekjes passee.}

Haha, jah, het setje ziet er werkelijk niet uit, maar we hebben gewoon serieus te kleine pyamabroekjes op moeten graven uit dozen omdat alle broekjes en alle pyama's ondergescheten waren op een bepaald moment, hij scheet ze sneller onder als dat wij ze droogkregen

_{Maar stiekum snap ik heel goed wat je bedoelt, cute is dat toch ook wel, he?}

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:11 schreef miss_sly het volgende:
Stiemie, wat lastig is dat. Geen idee hoe het op te lossen. Doe je dat strafmatje dan ook echt tijdens het eten, moet ze dan van tafel?

Ja maakt niet uit wat we doen of waar we zijn. Na een waarschuwing, voor slaan of gooien moet ze even apart. Heel raar bij zo'n uk, maar het 'raakt' haar wel want ze wordt dan boos op je en daarna is het even afgelopen met gegooi enzo.

Tijdens het eten dus van tafel en na het matje meteen weer aan tafel want na 2x had ze door dat ze zo lekker snel van tafel kon. Gooien -> matje en dan lekker spelen...

Echt ze kijkt gewoon of je kijkt, kijkt je recht aan en dan strekt ze haar arm uit en zwiept met een stalen gezicht zo haar volle bord met eten van tafel. En daarna lachen. Klein boefje hebben we hier

Agos zieke stef Hij ziet er daar wel heel zielig uit zeg

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:20 schreef Incantrix het volgende:
Haha, jah, het setje ziet er werkelijk niet uit, maar we hebben gewoon serieus te kleine pyamabroekjes op moeten graven uit dozen omdat alle broekjes en alle pyama's ondergescheten waren op een bepaald moment, hij scheet ze sneller onder als dat wij ze droogkregen

_{Maar stiekum snap ik heel goed wat je bedoelt, cute is dat toch ook wel, he?}

Oh, bij R was het ook elke poepluier raak, echt alles onder! Elke keer in bad uitgekleed, schoon gedoucht en weer nieuwe kleren aan. En dan soms echt 10 minuten later gewoon alweer dezelfde riedel. Was ik de kleertjes nog aan het uitspoelen en dan riep S: "mama, R heeft weer gepoept!"...

Arme Stef, maar hij ziet er wel heerlijk knuffelig uit zo

En die rode koortswangen erbij.....

Lijkt me een goed idee om hem nog even thuis te houden, als dat binnen de mogelijkheden ligt, op een kdv heerst zoveel, dan issie straks weer de pineut.....

Hier hebben we ook weer heel wat dunne poepluiers, maar ik verbaas me er elke keer weer over dat Dyon dus echt zelden door lekt Z'n broer moesten we echt veel vaker weer omkleden na een lekkage.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 20:59 schreef Claudia_x het volgende:
Dat vind ik wel herkenbaar, wickie. Op een of andere manier is het hebben van twee kinderen HUGE voor mensen die geen kinderen hebben. En mensen die wél kinderen hebben zien veel praktische bezwaren. Ze vinden het zelf vaak lastig om het te rooien met twee kinderen en zien veel problemen bij twee die zo dicht op elkaar zitten.

Ik vond het wel lastig dat iedereen reageerde met iets als 'zo zo, dat doe je snel!'. Ik heb ook heel vaak de vraag gehad of het wel zo gepland was. Nu kon ik die vraag van vrienden en naaste collega's prima hebben, maar werkelijk elke verloskundige die we in het ziekenhuis troffen zei bijvoorbeeld hetzelfde en dat voelde wel impertinent.

Dat vond ik ook zo suf, dat mensen het vooral niet kunnen laten om dingen te zeggen als goh... wel erg snel hè? Nou nee dat vinden wij dus niet, als wij het te snel hadden gevonden dan waren we er niet aan begonnen. Was over het algemeen mijn antwoord. twee vliegen in 1 klap, hoeven ze zich ook niet meer af te vragen of het wel gepland was

Hier krijgen we nu eigenlijk best wel vaak de opmerking van zo! wel snel maar nu ben je er tenminste vanaf! of "nu ben je klaar!".
Op de een of andere manier is het blijkbaar "logisch" om het rond de verjaardag van je eerste over een tweede te hebben, maar als je dan daadwerkelijk al zwanger bent is het weer te snel. En als je na die tweede nog een derde wilt dan is dat weer niet zo heel logisch.

Oh en hier gaat eigenlijk vrijwel iedereen er van uit dat wij nu een derde willen omdat we nu weer een meisje hebben, dat we dus een derde "nemen" omdat we een jongen willen; dat vind ik gevoelsmatig wel jammer.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:16 schreef Stiemie het volgende:

[..]

Het is echt lastig want als ze ook maar denkt dat wij iets anders hebben, is het bal. En we eten bijna altijd gewoon allemaal hetzelfde. Maar een beetje salade/rauwkost bij je eten kan dus niet want dan is het drama omdat ze dat dan alleen nog maar wil. Net als een eitje bij je ontbijt, drinken dat zij niet heeft (koffie/wijn /fris) en als zij bv haar vlees al opheeft en een ander nog niet...

Brood is er vandaag trouwens ook amper in gegaan. Misschien 3/4 boterham in totaal. Wat stukjes mango, een plakje ei, een klein tomaatje, een cake-je, een half doosje aardbeistukjes van de hema, een chocoladepaaseitje dat ze van Linde pikte en wat gerookte kip. En dat was het voor vandaag Dus ik zit al te wachten tot ze zo komt want de papfles die ze kreeg voordat ze naar bed ging wilde ze niet...

Dat laatste lijkt me nog het allerlastigste, dat je weet dat ze honger heeft als je doorbijt en consistent blijft.

Ik zou proberen om aan de ene kant heel streng te blijven maar om aan de andere kant ook het plezier in het eten te behouden door bijvoorbeeld samen met haar een bizarre boterham te maken met allerlei dingen die je voor haar hebt uitgestald en waar ze zelf uit mag kiezen. Dan moet ze die boterham wel eten en mag ze niet ineens iets anders. Dat zal wel een drama worden waardoor het leuke van samen iets speciaals voor haar bereiden teniet wordt gedaan, maar ik denk dat ze op den duur wel leert dat ze haar zin toch niet krijgt en dat ze gewoon blij moet zijn met de positieve aandacht. Het risico is dat je op een bepaald moment alleen maar aan het strijden bent en dat is voor niemand prettig.

Ik pas bij Ivan wel vaak negeren heel succesvol toe, maar ik denk dat dat gewoon een omgekeerde vorm is van jouw straffen. Jij haalt haar uit de situatie, maar bij Ivan haal ik mezelf gewoon uit de situatie. Als hij bijvoorbeeld klaar is met eten en drinken en hij zijn beker niet af wil staan dan ga ik iets anders doen en geef ik hem pas weer aandacht als hij de beker probleemloos geeft en accepteert dat het genoeg is geweest. Dit is lastiger te doen als je als gezin aan tafel eet, want je kunt moeilijk met z'n allen weglopen. Ik weet niet of ik zo'n fan ben van het strafmatje, maar ik kan me wel voorstellen dat je het zo probeert.

Anyhow, het lijkt misschien alsof je geen succes boekt, maar het lijkt me heel plausibel dat het gewoon een fase is en dat je op de lange termijn wél resultaat behaalt. Ik ben benieuwd wat de moeders van oudere kinderen erover te zeggen hebben.

ik vind het ook erg moeilijk om te straffen, op wat voor manier.
Lars is zo'n klimaap, dat we hem ook al zo vaak hebben gezegd hij van zijn kinderstoel af moest komen,....toen hij het voor de 100ste keer nog weer deed hebben we hem even op de gang geparkeerd. Nou helemaal overstuur. Gauw weer opgehaald, getroost en meneer gaat weer 1 streep naar de kinderstoel om erop te klimmen. Dus effect heeft het ook niet hier.
Ook niet weer geprobeerd trouwens, het was echt te zielig.
Moet morgen naar het CB, zal eens tips vragen!

Huup, dat is ook niet leuk nee. Als je straks weer zwanger bent gaan ze natuurlijk steeds vragen of jullie nu hopen dat het een jongen is....

Ik denk dus helemaal niet goed na over wat en hoe ik iets doe Dyon is een slechte eter, maar als hij niet wil eten dan niet. Ik probeer er geen aandacht aan te schenken, maar probeer het wel te stimuleren dat hij iets proeft. Hij heeft echter geen erge buien (wordt even boos en duwt soms ook wel iets op de grond, maar na 2 seconden is het over), dus vindt het lastig om me in een situatie met een klein schattig driftkikkertje te verplaatsen.

Lars kan ook wel de stervende zwaan uithangen als hij zijn zin niet krijgt ofzo, maar dat negeer ik eigenlijk altijd. En dat houdt hij er zo mee op.
Of ik leid hem af met het een of ander, helpt ook altijd.

R is voor mijn gevoel nog te jong om te straffen. Als S nauwelijks eet dan krijgt ze daar geen 'straf' voor. Als ze zich niet 'gedraagt' aan tafel kan ze op de gang gaan staan, totdat ze weer fatsoenlijk aan tafel kan zitten. Meestal komt ze dan zelf na een minuut weer binnen en is het over. Heel soms moet ik haar gaan halen. En laatst bleek ze ineens boven lekker te zitten spelen. . Nou ja, dan had ze blijkbaar echt even behoefte aan rust.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:35 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Lars kan ook wel de stervende zwaan uithangen als hij zijn zin niet krijgt ofzo, maar dat negeer ik eigenlijk altijd. En dat houdt hij er zo mee op.
Of ik leid hem af met het een of ander, helpt ook altijd.

Zou dat ook niet een verschil tussen jongens en meisjes zijn (naja soms dan)? Kyllian en Dyon zijn ook eigenlijk altijd af te leiden, maar als ik soms vriendinnetjes van Kyl zie..

Als hij gaat zitten spelen met z'n eten of eten op de grond gooit, dan pak ik zijn bordje af en krijgt hij stukje voor stukje.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:36 schreef groofskendezoveelste het volgende:
R is voor mijn gevoel nog te jong om te straffen. Als S nauwelijks eet dan krijgt ze daar geen 'straf' voor. Als ze zich niet 'gedraagt' aan tafel kan ze op de gang gaan staan, totdat ze weer fatsoenlijk aan tafel kan zitten. Meestal komt ze dan zelf na een minuut weer binnen en is het over. Heel soms moet ik haar gaan halen. En laatst bleek ze ineens boven lekker te zitten spelen. . Nou ja, dan had ze blijkbaar echt even behoefte aan rust.

!

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:37 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Als hij gaat zitten spelen met z'n eten of eten op de grond gooit, dan pak ik zijn bordje af en krijgt hij stukje voor stukje.

Dat doen we hier ook Meestal is het wegduwen van eten (of ermee spelen/ op de grond gooien) echter een teken dat hij niet (meer) hoeft.

Pff, Stiemie, geen idee...lastig zeg dat ze zo slecht eet. En er zo driftig van wordt. Ik hoop dat het cb een idee heeft.

Stef, wat zie je er zo zieligjes uit. Fijn dat het beter gaat Trix! En Groofsken, bij jullie dus ook de goede kant op, fijn!
_{en o, o, o wat hoop ik dat wij deze ronde overgeslagen worden zeg}

Wij hebben vandaag ook heerlijk carnaval gevierd. Het eerste stukkie heeft ie in de buggy gezeten, maar eenmaal op de plek waar we gingen kijken is ie eruit gegaan en heeft ie rond gelopen en in de beco gezeten bij mijn zusje. Zo leuk! En hij was een beertje:

En het was inderdaad heerlijk zonnig weer, zo fijn! Hij heeft zelfs gewoon zonder winterjas in de zon gestaan. Wel met sjaal om en met flink wat laagjes aan, maar toch, lente in aantocht!

Dyon Wat een lief filmpje, Meimeltje, ik ben meteen een beetje verliefd op hem Haha, dat hij zo met die kikker speelt, en het bijtje ook, maar die doet dan niet zo veel.. Liehief!

Groofs, ohja, dat is zó herkenbaar, dat je bij poepbroek 3 binnen het kwartier echt even na moet denken hoe je dit nu weer moet regelen.. Je blijft ze ook maar onder de douche zetten dan, Stef's huid is nu ook heel schraal, ik denk dat we zijn gewone zalf tijdelijk maar verruilen voor vaseline.

Karin, mijn lief had vandeweek al vrij genomen, omdat we hoe dan ook niet wilden dat hij meteen weer naar het KDV zou gaan. We hebben hem nu 2x gelijk weer weggebracht zodra hij beter was en beide keren was hij binnen een paar dagen weer ziek. Zeker ook omdat het dan telkens een beetje erger wordt zijn we er nu echt klaar mee en blijft hij voorlopig thuis. En als het me niet zint neem ik vrijdag ook gewoon vrij hoor, ik wil het nu gewoon écht kwijt hier.

Meimeltje, zoiets doen wij ook, hij eet wat hij eet en wij zeggen er alleen iets van wanneer hij eten of zijn bord op de grond kwakt, dat vinden we niet goed. Dan wordt de rest van zijn eten ook weggehaald en krijgt hij, zodra wij klaar zijn, zijn yoghurt, of als hij nog niet zo veel heeft gegeven telkens een beetje/stukje op zijn blad. Die yoghurt weigerde hij vandaag overigens, toen we hem een heel klein beetje wilden geven. Hij kreeg het nu voor het eerst nu hij weer wat beter begint te worden. Best hoor, dan niet. Maar Stef hebben we voor mijn gevoel ook niet 's-nachts uit bed voor een papfles ofzo, dan is het makkelijker.

Ohja, Stef heeft gisteren trouwens ook iets anders uitgevonden: de katten voeren. We hadden eigenlijk gehoopt dat dat nog een paar jaar zou duren, maar hij heeft nu dus ineens door dat als hij ze zijn eten geeft of toewerpt, ze naar hem toe komen. Gisteren ging hij een stukje uit zijn stoel hangen en met een uitgestrekt armpje een stukje kip naar Loki uitsteken, vanmiddag ging hij plakjes kaas van zijn brood peuteren en naar de kat gooien. Die dat natuurlijk snel wegstofzoog, voordat we het af konden pakken Verder zijn de katten nog steeds superbang voor hem, maar ik schat dat er heden een pact wordt gesmeed waar we nog vele jaren lol (en héle dikke katten) aan over gaan houden

Je zou het niet denken, maar Ivan kan wel een behoorlijke driftkikker zijn! Als ik hem bijvoorbeeld een filmpje laat kijken dan kan ik de televisie daarna niet uitzetten zonder een enorme driftbui uit te lokken. Als ik daar negatief op reageer door bijvoorbeeld het gedrag te negeren of het wegnemen van de televisie te benadrukken dan wordt hij nóg giftiger. Wat wel werkt is afleiden en de aandacht op iets positiefs richten. Dan ga ik dus eten voor hem maken of ik doe hem in bad. Wat ook werkt is om een ritueel te hanteren. Hij vindt het bijvoorbeeld niet leuk dat ik hem in bed stop, maar hij vindt het wél heel leuk om te zwaaien naar allerlei dingen in huis en daar hebben we een vast rondje van gemaakt.

Een heel suf voorbeeld: Ivan mag zelf wat speelgoed uit de kast halen, maar ik wil niet dat hij de hele kast plundert. Als ik zeg "Nee, je mag niet nog meer speelgoed" dan wordt hij boos en wil hij niet meer spelen met de speeltjes die hij gepakt heeft. Als ik zeg "Je mag nu het deurtje van de kast dichtdoen" dan doet hij dat vrolijk en gaat hij spelen. Het dichtdoen van deuren vindt hij leuk, dus zo kan ik hem net genoeg afleiden om het conflict voor te zijn.

Het klinkt allemaal heel gemakkelijk en ik wil niet impliceren dat er zo'n makkelijke oplossing voor jouw probleem is, Stiemie. Esmee lijkt me namelijk een ontzettend slim meisje en ze begint de leeftijd te krijgen om heel volhardend te zijn. Maar ik denk wel dat de sleutel ligt in iets positiefs zoeken of blijven doen. Heb jij How2Talk2Kids wel eens gelezen? Misschien staat daar iets zinvols in. (BE heeft misschien wel tips?)