We maken ons geen zorgen in de zin van dat we denken dat er medisch iets aan de hand zou zijn. In t_iggers familie zijn alle mannen vrij klein (zo rond de 1.70m) en t_igger is daarvan ook nog de kleinste met zijn 1.63m. Pepijn lijkt vooralsnog precies op t_igger zijn groeilijn te groeien.
Dus waarschijnlijk toch echt een geval van famliair klein.
dat serieus nemen is wel iets waar we ons zorgen om maken, met name omdat cognitief en fysiek nog meer uit de pas lopen dan alleen leeftijd en fysiek.
Mensen kijken je heel gek aan hoor, wanneer er een peuter op je rug in een drager vraagt "mama kun je even stoppen dan kan ik dat huisnummer lezen, ow dit is nummer 468" of in de tram vraagt waarom trams, auto's en fietsen altijd rechts moeten rijden maar treinen ook links mogen rijden.
Onlangs bij het museon voor het eerst echt gehad dat zijn lengte een probleem op dreigde te leveren. Daar kun je vanaf 4 jaar knutselen, maar er zaten duidelijk meer kindjes die wat jonger waren. Pepijn wilde ontzettend graag daar knutselen en zei dat tegen de mevrouw die dat begeleide. Die reageerde heel lullig met "jij bent toch nog veel te klein om te knutselen".
Ik heb Pepijn nog nooit zo boos gezien "Ik ben niet klein, ik ben al 3,5 en dat is bijna 4!!! En ik kan WEL knutselen

"
Gelukkig mocht hij toen alsnog knutselen en heeft ook een uur lang netjes zitten knutselen, terwijl de overige aanwezige peuters en kleuters de tent afbraken.
Ik houd mijn hart vast voor als hij straks naar school gaat, maar goed dat lossen we dan wel weer op. Qua opvang zitten we nu gelukkig geweldig, want dat was op de vorige opvang helaas wel anders, daar konden ze totaal niet met Pepijn en zijn cognitieve ontwikkeling omgaan.
Als Pepijn straks echt zelf problemen met zijn lengte gaat krijgen dan gaan we nog wel een keer kijken wat er medisch mogelijk is qua behandelingen die evt wat extra lengte op kunnen leveren. Maar dat zullen we hoe dan ook alleen gaan doen als Pepijn dat zelf zou willen.