In Memoriam #3

Och wat een verdriet, veel sterkte allemaal

Rewimo, Qltel en Christan, veel sterkte; gaat trouwens in een rap tempo bij jullie. Overlijden van Guus is toch ook niet zo heel lang geleden?

WRH, ook veel sterkte. Inderdaad heel raar geen huisdier meer in huis. Ik heb er lang last van gehad na de dood van onze kat, vaak ook op de vreemste momenten.

quote:

Op zaterdag 26 februari 2011 20:17 schreef Katinkat het volgende:
Rewimo, Qltel en Christan, veel sterkte; gaat trouwens in een rap tempo bij jullie. Overlijden van Guus is toch ook niet zo heel lang geleden?

Klopt, Katinka, Guus is vorig jaar april overreden, toen ik in het ziekenhuis lag

Hebben jullie nu nog maar 1 kat? En hoe reageert die erop dat ie z'n maatje kwijt is...?

Vanmorgen heeft mijn vader onze Elmo dood gevonden in de garage. 14 jaar lang mijn vriendje geweest Alle buurtkatten uit de tuin getimmerd en dikke vriendjes met de honden. Ook al woon ik niet meer bij mijn ouders, ik ben er helemaal kapot van

Och gala, zo plotseling, dat is wel schrikken Sterkte!

totaal onverwachts Gala?
jeetje, dan schrik je echt.

Ja, hij at wel wat minder maar verder leek er niets aan de hand. Mijn moeder heeft gisteravond nog geprobeerd hem te voeren met een spuitje maar toen begon hij te schuimbekken.

Wat een verdriet hier allemaal.
Afscheid nemen van je maatje, of het nou een muisje, cavia, poesje, kater of hond is, het verdriet zit zó in je keel en in je hart.
Pepper is al dik 5 jaar terug overleden en ondanks dat Lotje er voor "terug" is gekomen blijft het hikken, Pepper ligt in de tuin en elk jaar op haar "geboortedatum" en haar sterfdatum leg ik een bloemetje op haar grafje, sámen met Lot. Het verdriet slijt wel, een beetje maar dat duurt erg lang hoor. Wens jullie allemaal heel veel sterkte..............
Maar de herinneringen blijven, de liefde zéker ook maar het gemis is zó intens

Eén van de vele overpeinzingen die ik schreef na Pepper.
Werllicht beetje troost en herkenbaar voor jullie.

mijn álles
jij en ik
ik en jij
zó samen
Het leek zo
je voerbakje vól
ik die dat vulde
tevreden
en gelukkig
samen spelen
samen wandelen
samen knuffelen
samen slapen
ineens
geen samen meer
geen jij en ik meer
niet meer samen spelen
niet meer samen knuffelen
maar toch wél samen
toen het niet meer ging
thuis, op jouw plekje
was het over
rustig, pijnloos en dan
wegbrengen
naar jouw laatste plekje
dáár waar jij zo graag lag
mijn schatje
mijn alles
we hebben samen alles gedeeld
maar het verdriet
doen baasje en vrouwtje samen
maar toch elk alleen
want jij en ik
en hij en jij
waren samen
met jou één.

Mooi LK

Zo'n beestje maakt heel wat los in je. De liefde die je krijgt en geeft. En ineens is dat weg. Dat moet een plekje krijgen.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 17:03 schreef Rewimo het volgende:
Onze Jamie is er ook niet meer. We hebben hem vanmiddag in laten slapen, omdat hij zoveel pijn had. Hij had artrose en kon niet goed meer lopen. Hij was ruim 12 jaar. Christan is met hem opgegroeid, ze waren echt vriendjes. Hier waren ze nog even groot:

[ afbeelding ]

Jamie tussen de knuffels

[ afbeelding ]

Doosjes waren altijd leuk. Ook al waren ze wat aan de kleine kant

[ afbeelding ]

En in een sportieve bui: op Christans sporttas

[ afbeelding ]

Dag Jamie, ga de regenboogbrug maar over

Dag Jamie

Miss_D

quote:

Op zondag 27 februari 2011 20:56 schreef Lottekoekkie het volgende:
Wat een verdriet hier allemaal.
Afscheid nemen van je maatje, of het nou een muisje, cavia, poesje, kater of hond is, het verdriet zit zó in je keel en in je hart.
Pepper is al dik 5 jaar terug overleden en ondanks dat Lotje er voor "terug" is gekomen blijft het hikken, Pepper ligt in de tuin en elk jaar op haar "geboortedatum" en haar sterfdatum leg ik een bloemetje op haar grafje, sámen met Lot. Het verdriet slijt wel, een beetje maar dat duurt erg lang hoor. Wens jullie allemaal heel veel sterkte..............
Maar de herinneringen blijven, de liefde zéker ook maar het gemis is zó intens

Eén van de vele overpeinzingen die ik schreef na Pepper.
Werllicht beetje troost en herkenbaar voor jullie.

Zeker herkenbaar. Heel af en toe mis ik mn katten nog steeds.
En mn nieuwe cavia's kneusjes wil ik nog wel eens bij de naam van een van hun 3 voorgangers noemen.
Je raakt zo gewend en gehecht aan die diertjes dat je wel eens vergeet dat ze niet eeuwig mee kunnen.

Filmpje gepikt uit het caviatopic.
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

quote:

Op maandag 28 februari 2011 18:58 schreef Rewimo het volgende:
Miss_D

_{Ik schrok heel erg, wist niet dat hij ziek was}

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 14:33 schreef miss_dynastie het volgende:

_{Ik schrok heel erg, wist niet dat hij ziek was}

We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?

Elke keer als ik de keuken in kom, verwacht ik een "mauw" uit de mand waar Jamie de laatste tijd zo graag lag

rare dag vandaag:
Balou is weer thuis, vanochtend opgehaald uit het dierencrematorium. vreemd om te realiseren dat hij geen vachtje meer heeft en nu in een doosje zit.
We hebben hem wel samen met mijn pashmina gecremeerd, vanaf dag 1 had hij die geconfisqeerd, paar keer geprobeerd die weer terug te eisen maar dat was kansloos, dus hij mocht hem meenemen.
We laten hem nu even voor zijn favo plekje staan; uitkijkend over de tuin naar buiten, bewegende vogeltjes en langslopende katjes bekijken.

het is niet leuk thuiskomen zonder een kat die je begroet. alles dat we maar irritant aan hem vonden missen we nu. denk soms echt: graaf asjeblieft nog eens midden in de nacht een wijnkelder in je kattebak, of loop nog eens zwaar irritant tussen mijn benen door terwijl ik een pan met kokend water vastheb en dus over je struikel, maar helaas.

de overgang van meerdere katten naar minder of meer vond ik aanzienlijk minder ingrijpend dan de overgang van de laatste naar geen kat. ben een katteneigenaar zonder kat.
maar voorlopig blijven we dat nog even, in ieder geval de rest van dit jaar.
binnenkort de spullen naar het asiel brengen.

Wij hebben Jamie naast Guus begraven in de tuin. Ze hebben een mooi plekje daar

jeetje rewimo, ik wist het niet van guus en ik lees het net pas.
wat een verdriet kan je hebben om een geliefd huisdier.
veel sterkte bij het verwerken van het verdriet en gemis.
hoe is christan eronder?

en de rest natuurlijk ook veel sterkte met het verlies van jullie geliefde huisdieren.

gala: wat een lekker koppie had elmo

wrh: als ik je verhaal goed lees, had je een hele lekkere stoere kerel van een baloe

dit is absoluut één van de mooiste topics van heel fok en tevens één van de meest verdrietige.
de liefde voor een overleden huisdier spat hier echt van af

quote:

Op zondag 6 maart 2011 21:31 schreef lady-wrb het volgende:
jeetje rewimo, ik wist het niet van guus en ik lees het net pas.
wat een verdriet kan je hebben om een geliefd huisdier.
veel sterkte bij het verwerken van het verdriet en gemis.
hoe is christan eronder?

Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggen

quote:

Op zondag 6 maart 2011 22:00 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggen

joh, ik lees het nu pas. Wat sneu. Sterkte voor jullie drieen.

tja, logisch, maar jullie hebben er nu toch nog 1? dat zal toch ook wel raar zijn voor haar (beauty, was het toch? )
gaan jullie er op termijn toch weer een of twee bijnemen of denk je dat je de laatste kat daar geen plezier mee doet?
doerak is altijd het liefst enig kat geweest, terwijl fransje doodongelukkig was na de verdwijning van dirkje. die is echt opgefleurd toen KC erbij kwam.

Ja, we willen na de zomer eens kijken of we een paar asielkatten kunnen vinden die personeel zoeken En eigenlijk zou ik stiekem wel weer een Brit of Schot willen. Maar dat zien we dan wel.