[Nederland 2011] 3Js - Never Alone #2

Ik wil zo even alle youtubes en titels onder elkaar zetten van alle nummers uit de tweede halve finale, zodat we even goed kunnen inschatten hoeveel kans we maken bij de eerste tien te komen.

Ik maak wel even een apart topicje zo, zodat we kunnen gokken welke van die nrs er door gaan en welke niet

quote:

Op maandag 14 maart 2011 19:33 schreef Pisces29 het volgende:
Ja leuk Greys

Gingen jullie nou naar de finale of halve (J's) finale?

Wij gaan naar de 2e halve finale, dus die waar de J's in zitten

quote:

Op maandag 14 maart 2011 19:33 schreef Fred_B het volgende:

[..]

Dit overzicht kan helpen

Ja idd, dank je!
Zoiets wil ik ook gewoon even in ESF hebben, ben al aan het prutsen

[Kansen schatten] Wie gaan er door uit de 2e halve finale??

We moeten als derde, vóór België.
Had dat nou andersom geweest...

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 13:59 schreef APK het volgende:

[..]

Zou best gunstig kunnen zijn als door dat gekrijs massaal beeldschermen sneuvelen

Dat ze de Jees dan tóch ff hebben gezien voordat alles sneuvelt bedoel je

Leuk
Ik plak hem er toch gewoon helemaal in!

(En ze vinden Weelderig Waardeloos dus zelf het mooiste liedje dat ze ooit gemaakt hebben )

15 MRT 2011
3JS - Vechten met zn 3en

Waar zullen we beginnen? Even heel lang terugdenkend. Zijn we ondertussen al behoorlijk lang met dat Songfestival bezig. Al vanaf de zomer van vorig jaar zon beetje, toen we ineens bekendmaakten dat we het gingen doen. Eigenlijk met geen enkel idee wat er dan over ons heen zou komen en wat er daardoor in onze hoofden zou gebeuren. We zijn voor ons eigen gevoel in een soort andere dimensie gekomen van het wereldje waarvan we ondertussen al vier jaar lang deel uit maakten. De Nederlandse muziekwereld.

Al die jaren is er rustig maar zeker een positieve ontwikkeling geweest rond 3JS eentje die we rustig konden behappen en beschouwen zonder daar al te nerveus van te worden. Af en toe in een krant of blaadje, af en toe bij shownieuws of boulevard met een klein stukje over een cd presentatie en met mazzel in een belangrijk radio of tv-programma met een nieuwe singlehartstikke goed voor de promotie.
Toen de Tros ons vroeg of we het songfestival wilden doen voor Nederland was manager Jaap Buijs gelijk heel enthousiast. Wij hadden onze reserves. Ik was een paar jaar geleden als songfestivalkijker afgehaakt om een aantal niet nader te noemen (soms ook onterechte) redenen. Meedoen met het songfestival zou ons in ieder geval de gelegenheid geven om aan het Nederlands publiek te laten zien wat we kunnen. We kunnen op bestelling een lied schrijvenmaar dan wel voor onszelf. In de geschiedenis is het bijna altijd zo geweest dat voor het songfestival, via platenmaatschappijen, componisten benaderd worden met de melding dat er liedjes voor het songfestival aangeleverd mogen worden. Bij de liedjes werd dan een geschikte zanger of zangeres(sen) gevonden.
Wij worden ook vaak op deze manier benaderd alleen zijn wij daar niet zo goed in. Als wij een liedje schrijven dan wordt die altijd beter wanneer we die zelf spelen en zingen. Het wordt een 3JS liedje. Met af en toe een akkoordenschema en/of een tekst waarvan een andere zanger in eerste instantie misschien een beetje raar zou kijken. Een tekst die in veel gevallen autobiografische passages bevat. Dan zouden we de tekst moeten aanpassen op degene die het gaat zingen. Gewoon wat algemener blijven. Ook geen onmogelijke opdracht hoor en we hebben het ook al vaker gedaan maar we doen het liever niet. Dat kan altijd nog denk ik dan bij mezelfals we over een jaar of tien zoiets hebben van: Ik denk dat mn eigen kop niet meer kan aanzien op tv. Dan moet je stoppen. En dan zouden we altijd nog voor anderen liedjes kunnen schrijven. Als we mekaar dan nog niet de hersens ingeslagen hebben natuurlijk.
Nee hoor!! Dat wordt helemaal geen probleem. We zijn ondertussen met zn drieën zover dat we weten dat we op mekaar aangewezen zijn en het echt met geen mogelijkheid meer zonder mekaar kunnen redden. Je hebt mekaar ook nodig om te klagen over bepaalde zaken hè.

Zo is het ook, in tegenstelling tot vele echtparen, voor ons geen probleem om een week lang met mekaar in een huis in Frankrijk te zitten. Afgezonderd op het platteland, zonder vrouwen. In de schrijffase voor ons album Dromers en Dwazen nu anderhalf jaar geleden gingen we voor het eerst naar ons huis in Frankrijk en volgden daarmee het voorbeeld van vele grote bands en schrijvers der aarde. Jaap de Witte, eigenwijs als die is, had ondanks dat al deze legendes het bewezen, toch nog zn twijfels of het niet allemaal romantische bullshit is om in een hutje op de hei te zitten met een gitaar en een kladblok, wachten tot er muziek en woorden uit de lucht komen vallen maar het is echt zo.
Komt natuurlijk niet echt uit de lucht vallen. Er moet wel degelijk gewerkt worden. De creativiteit moet afgedwongen worden maar in een compleet afgezonderde, natuurrijke omgeving gaat dat wonderlijk goed. Na de zomer van afgelopen jaar gingen we dus nogmaals naar Frankrijk met hetzelfde doel alleen lag de lat nu hoger. We waren min of meer verplicht om terug te komen met minimaal vijf liedjes in demovorm opgenomen en wel. Vijf liedjes die eventueel naar het songfestival zouden kunnen.
Jaap Kwakman, die over heel veel dingen heel negatief kan denken is in zon geval altijd ineens superpositief en heel zeker van zn zaak dat dat voor ons geen probleem is. Aangezien de meeste melodieën en akkoordenschemas en arrangementen uit zijn hoofd en handen moeten komen, ben ik dan genoodzaakt om me aan zijn positiviteit vast te klampen en ervoor te gaan. Ik, die verreweg de meest positieve van ons drieën ben vraag me dan nog weleens af hoe we daar dan mee aan moeten en of we dat allemaal wel op tijd klaar krijgen. Niet onterecht trouwens, want de afgelopen zes jaar hebben we al met ongeveer 200 deadlines te maken gehad die we in principe allemaal overschreden hebben waardoor we dan, ondanks onze positieve instelling en werklust , altijd even heftig in de stress raken.
Its the story of our lives Jan, wen er maar an zeg ik dan tegen mezelf. Wij gaan de rest van onze levens iets teveel hooi op onze vork nemen en steeds overal ietsje te laat mee beginnen zodat we aan het einde van ieder ritje stress zullen hebben. Ook een geregeld leven. Dit is met al onze albums nog gebeurdzelfs met de eerste twee schijfjes die we alleen in Volendam uitbrachten. Het leuke van iedere stressperiode is de we kunnen rekenen op een leuke periode die erachteraan komt.

We schreven er zeven. In totaal zijn we zeven dagen echt aan het componeren en opnemen geweest in Frankrijk dus maakten we een lied per dag. Geen beroerde score.
Twee moesten er afvallen en dat kwam ons goed uit want van 1 van de zeven liedjes wilden we een heel etnisch ritme geven met eventueel Afrikaans aandoende koortjes en voor een ander liedje wilden we een Ierse violiste en fluitist over laten vliegen naar onze studio die na honderd telefoontjes ineens ziek werden en niet konden komenof zoiets kan ook iets heel anders zijn geweest maar dat konden we niet zien door de telefoon. Deze twee nummers hebben we in de wachtkamer geplaatst voor ons vierde album dat ergens volgend jaar uitkomt dus daar kunnen we nog even heel goed over nadenken.
Vijf liedjes bleven er dus over. Vijf totaal verschillende liedjes en vooral van de eerste twee liedjes werden we al gelijk heel erg blij. Toen ik jou vergat en Je vecht nooit alleen waren deze twee liedjes. Het was nog net een weekje lekker weer in Frankrijk en terwijl Jaap Kwakman in zn eentje de basis van de demo zat op te nemen in de huiskamer op de laptop-opgepimpttot-studio, zaten Jaap de Witte en ik naast mekaar in een zonnestoel achterovergezakt met onze gezichten in de zon en allebei een kladblok woorden en zinnen tegen mekaar te roepen. Pingpongen met woorden totdat iedere tekst zin voor zin in elkaar viel.
Toen ik jou vergat was gebaseerd op een blues-achtig gitaarmelodietje zoals John Mayer die ook weleens heeft. Het werd een prachtig emotioneel nummer waarvan we zelf ook een brok in onze keel konden krijgen. Dan is het goed want dat krijgen we niet zomaar. Toen we het demootje s avonds naar onze vriendinnen thuis stuurden, kregen we van ieder afzonderlijk hetzelfde bericht. In het lege huis waar ze zaten met de Hollandse regen op de ramen was het emotioneel hard aangekomen. We waren gelijk overtuigd. Met zon liedje zou je zomaar een hele bijzondere beurt kunnen maken op het songfestival.
Als Tom Dice met zn ingetogen Me and my guitar voor België zo hoog kan scoren, puur omdat de 150 miljoen mensen zoiets hebben van: Hey dat is weer eens wat anders dan al die toeters en bellen. Dan is er wellicht weer hoop. In die eerste dagen schreven we ook Je vecht nooit alleen. Bij het schrijven van deze tekst hebben we voor het eerst een beetje de songfestivalspirit in ons achterhoofd gehouden. Een positieve instelling kan zn weerslag hebben op de hele wereld. Optimistischer dan dit konden we het niet maken. Het feit dat deze eerste twee liedjes zo goed gelukt waren heeft ons door de rest van de dagen heen geholpen.

Vervolg hieronder (teveel tekst voor in 1 post)

[ Bericht 0% gewijzigd door Greys op 15-03-2011 15:56:47 ]

Vervolg:

Toen we aan het einde van de tweede week even zonder inspiratie zaten en dachten aan ons eerste album en akoestische liedjes als Jij Lacht (en de schaduw verdwijnt) begon Japie een wonderschoon klassiekachtig walsje te spelen op zn gitaar. Een liedje dat voor het eerst echt in de stijl was van de omgeving waar ons huis staat. Het was toen november en dus hadden we die midweek niet in de tuin zitten schrijven maar alles in huis gemaakt.
Een ingeving van boven was het dat we met zn drieën een wandeling gingen maken in de omgeving. Een heerlijk natuurgebied is het met een heerlijke stilte en het najaarszonnetje gaf ons de eerste zinnen van het liedje: Een dag, een zonnige dag, die kalm en ondoordacht, bijna als een cadeau, daar voor me open lag. Alsof oktober wacht, alsof de zomer dacht: Laat het nog even zo zomer zijn. Terug in het huis begonnen we gelijk weer te schrijven en bleven voortborduren op het idee van die heerlijke rust en het zalige gevoel daardoor. Dat heet geluk. Zo simpel is het. Het leven heeft geen betekenis, geen doel.en de mooiste gevoelens komen uit die kleinste dingetjes. Het leven is Weelderig Waardeloos.
We hoorden het orkest al bijna spelen toen we de demo klaar hadden en we wisten ook dat Tom Bakker de orkestleider/arrangeur zich hier ook mooi op zou kunnen uitlevenen dat deed ie. Wijzelf vinden het misschien wel het allermooiste liedje dat we ooit hebben geschreven. MAAR NIET VOOR HET SONGFESTIVAL..

Maar niet voor het songfestival dat is een zin die ik nog af en toe door mn hoofd hoor donderen. Dat is wat mij betreft het enige storende aspect geweest van het nationaal songfestival. Drie van de vijf liedjes waaronder Toen ik jou vergat en Weelderig Waardeloos werden becommentarieerd als: Heel erg mooi en wonderschoon en uitstekend gecomponeerd, gespeeld en gezongen maar niet geschikt voor het songfestival. Dat klopt toch niet??
Jaap de Witte zei later in een interview: Als een songfestival niet de plek is om een mooi, wonderschoon en uitstekend gecomponeerd, gespeeld en gezongen nummer heen te sturen dan kunnen we in het vervolg toch beter een spectaculaire vuurvreter heen sturen namens Nederland? We nemen het de juryleden niet kwalijk dat dat hun mening was trouwens want dat is de mening van de meerderheid van de bevolking maar wijzelf zijn het er niet mee eens en hadden juist daarom vijf totaal verschillende liedjes gemaakt.
Omdat we van mening zijn dat een goed liedje een goed liedje is en goeie liedjes zijn er in alle stijlen. En onder de 150 miljoen kijkers zitten ook liefhebbers van alle stijlen maar goedondanks dat waren we blij dat het uiteindelijk Je vecht nooit alleen is geworden. Omdat dat liedje van de vijf nummers het meeste power heeft. Het was ook onze eigen voorkeur omdat wij na al deze afgelopen jaren weten dat we in de zalen waar we onze optredens doen, die power ook goed kunnen gebruiken.

De ochtend na het nationaal songfestival werden we wakker in een hotel in Hilversum met hoofdpijn van de opgehoopte spanning van de dag ervoor en de tien dagen Vrienden van Amstel daarvoor met de (on)nodige drank en het tekort aan slaap. Vanaf dat moment begon er een promoperiode van vijf weken die ons volledig uitputte. Iedere dag interviews in Volendam, en bij radiostations door het hele land en terwijl we van het ene station naar het andere reden, deden we telefonische interviews met journalisten voor kranten en met radio-djs van de stations waar we niet langs konden komen. We waren er van tevoren voor gewaarschuwd door onze platenmaatschappij dus we konden er ook niet over klagen.
Frappant was het onderwerp van gesprek bij alle interviews in die eerste twee weken: De kritiek die er was op het nationaal songfestival, aangewakkerd door Paul de Leeuw, betreffende de productie, de presentatie, de jurering, het licht alles.. behalve de 3JS en hun muziek. Althans ook wat dat betreft was het niet goed want De Stroom had moeten winnen. Dat hele verhaal was steeds de stof voor het gesprek en wij het iedere keer maar uitleggen en recht praten. Je moet erin mee maar jullie begrijpen wel dat het ongelofelijk vermoeiend is om honderd keer hetzelfde gesprek te moeten voeren dat je eigenlijk na 1 keer al had afgesloten voor jezelf.
In die periode had ik ook al steeds het idee dat het tijd was voor een blog over het songfestival. Ook omdat verschillende songfestivalsites erom vroegen maar aan de andere kant wilde ik wachten tot de rust weer was wedergekeerd zodat we het allemaal op een nuchtere manier konden nabeschouwen. Dat is dus nu ongeveer.

We zijn vijf weken verder en deze vijf weken zijn compleet in een songfestivalroes voorbij gegaan. Nog steeds doen we dagelijks interviews en zijn we te zien op tv of op nieuwssites. Aan alle kanten word er informatie uit ons getrokken waardoor je steeds meer rekening gaat houden met de media en het beeld dat anderen van ons hebben. Dit heeft een raar effect op de psyche van een mens en wanneer dat te lang doorgaat kan zoiets hele rare blijvende gevolgen hebben. Ik merk bij mezelf dat ik meer dan ooit behoefte heb om helemaal geen mensen te zien, behalve Denise dan, zodat ik niks hoef te vertellen en niemand mij kan vragen of het goed met me gaat en of ik het allemaal wel aankan. Dat is op zich niet ernstig maar het is wel een direct gevolg van deze afgelopen periode. We moeten steeds zoveel vertellen en uitleggen dat we thuis eigenlijk het liefste geen woord meer zeggen. Denise raadpleegt af en toe gewoon Twitter om te kijken hoe het met me gesteld is. Meestal wel goed hoor trouwens.

In stilte zijn we drie weken lang aan het bakkeleien geweest over de Engelse vertaling van Je vecht nooit alleen. Ons idee daarover was dat we denken meer punten te kunnen scoren als de mensen in het buitenland het liedje qua melodie, ritme en arrangement al mooi vinden en vervolgens ook een tekst horen die binnenkomt. Met een Engelstalig lied is die kans het allergrootst en met een Nederlandstalig lied bijzonder klein.
Mijn idee over de vertaling was heel duidelijk Ik denk dat het belangrijk is om de klanken van de Nederlandse tekst in stand te houden bij het bedenken van de Engelse tekst. Met andere woorden als ik in de Nederlandse tekst bijvoorbeeld de eerste zinnen eindig met een O-klank (Als je mij belooft dat je blijft geloven) dan is het verstandig om daar ook in het Engels zinnen te maken die daar eindigt op een O-klank. Als je dit door het hele liedje heen zoveel mogelijk probeert vol te houden dan is het voor de luisteraar die het Nederlandstalige liedje al kent (dus ook voor onszelf) makkelijker om te wennen aan de Engelse tekst.
Om de puzzel nog moeilijker te maken leek het mij ook goed om de binnen-klankrijm die wij veel gebruiken in onze liedjes (als je MIJ belooft, dat je BLIJFT geloven. In je GROOTSTE zorg, zit de HOOP verborgen) ook over te nemen in de Engelse tekst. Zo wordt het dus bijna een onmogelijke opgave als je dan ook nog het verhaal en de boodschap wil vertalen. Een ding staat vast: een letterlijke vertaling is dan onmogelijk.

Zo kwamen Jaap de Witte in eerste instantie allebei met een tekst. De mijne was te simpel en niet overal even Engels maar leek qua klank wel precies op de Nederlandse. De tekst van Jaap de Witte was qua Engels weer interessanter maar toen ik deze voor mezelf en later ook voor jaap en Jaap zong moesten ze mij gelijk geven in mijn ideeën over de klanken. Het klonk TE anders ten opzichte van de Nederlandse versie en we hebben die zinnen in de Nederlandse tekst niet voor niks die specifieke eindklanken gegeven maar omdat die gewoon het beste in het gehoor liggen. volgt u het thuis allemaal nog??
Verdere details zal ik u besparen maar neem van me aan dat we niet over 1 nacht ijs zijn gegaan wat deze uiteindelijke tekst betreft. Met aan de zijlijn de scheidsrechters Jaap Kwakman, Japie de Wittes zoon Jan en schoonzoon Marcel die allebei Engelse les geven en de Amerikaanse songwriter Curtis Richardson die ik op mijn beurt benaderde voor zijn professionele mening, zijn Japie de Witte en ik aan het sparren geweest over deze tekst.

Deel 3 hieronder.

[ Bericht 0% gewijzigd door Greys op 15-03-2011 15:58:11 ]

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 15:52 schreef Maanvis het volgende:
Wat een muur van tekst.

En dat is nog niet eens alles
Het past niet eens in twee posts, deel 3 volgt zo.
Wel nog een stukje over je binnenrijm, waar jij het over had

Deel 3 van de tekst hierboven:

Wat kleerscheuren en oppervlakkige vleeswonden verder zijn we na enkele compromissen uitgekomen op een tekst waar we alle drie heel blij mee waren. Vooral nadat ik de tekst had ingezongen op een manier waar we alledrie gelukkig mee waren. Ik heb bij deze zangtrack heel sterk het oude rockgevoel dat we hadden in onze BlueBus periode. Lekker uithalen met een rauw randje aan mn stembanden. Laat de zangleraressen het maar niet horen. Hier is dus de uiteindelijke tekst vergelijk zelf maar met de Nederlandse.

Never Alone

Awake your heart
You fear it but well make a start
Seems like the wind just blows your way
with clouds full of rain

And you hide... because the world ain't right
Know that your cold and hurtin soul
is never alone

Dont waste your time
Just lift your mind
Imagination comes alive
Now you know that Ill be by your side

Chorus
Feel the risin hope
And the sky will open
Take my handdont stall have faith
Though the road is long,
There are golden gardens
at the sweet end of your trail

Lay down now, Ill ease your heart, erase your frown
To light up the darkness in your dreams
I will be here

And well find the freedom you left behind
Capture the sun, the source, it shone
You were never alone

Dont waste your time
Just lift your mind
Imagination comes alive
Now you know that Ill be by your side

Uiteindelijk is het tekstidee hetzelfde gebleven. De ene ziet het even niet meer zitten en de ander probeert de ene uit de put te halen met positieve gedachten en tot verandering aan te sporen. Youre never alone. Je vecht nooit alleen al denk je soms van wel. Wij merken dat de stemming in Nederland steeds positiever wordt over onze kansen op het songfestival en krijgen daardoor ook steeds meer het gevoel dat we daar straks niet alleen staan te vechten. Dat gevoel is heerlijk. Waar zullen we eindigen?

Dit is wel een heel treffend stukje (Over Weelderig Waardeloos)

quote:

Wijzelf vinden het misschien wel het allermooiste liedje dat we ooit hebben geschreven. MAAR NIET VOOR HET SONGFESTIVAL..

Maar niet voor het songfestival dat is een zin die ik nog af en toe door mn hoofd hoor donderen. Dat is wat mij betreft het enige storende aspect geweest van het nationaal songfestival. Drie van de vijf liedjes waaronder Toen ik jou vergat en Weelderig Waardeloos werden becommentarieerd als: Heel erg mooi en wonderschoon en uitstekend gecomponeerd, gespeeld en gezongen maar niet geschikt voor het songfestival. Dat klopt toch niet??
Jaap de Witte zei later in een interview: Als een songfestival niet de plek is om een mooi, wonderschoon en uitstekend gecomponeerd, gespeeld en gezongen nummer heen te sturen dan kunnen we in het vervolg toch beter een spectaculaire vuurvreter heen sturen namens Nederland.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 15:59 schreef Maanvis het volgende:
Wel netjes dat ze iig nagedacht hebben om de rijmschemas behouden te laten blijven.

Ik moest meteen aan jou denken toen ik het las.
Da's eng