De kunst van het loslaten van je ex # 152

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:44 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Misschien omdat je ex wel verder is gegaan met haar leven en beseft heeft dat jij daar geen deel meer van uitmaakt en dat vriendjes blijven (nu) niet gaat werken met jou? En maar goed ook, want zoveel je er nog over mijmert hier ben je er duidelijk nog niet klaar voor. En tja, geef me eens een goeie reden waarom jij vriendjes wil blijven, want ik blijf het gevoel hebben dat de enige reden dat je dat wilt een soort van schuldgevoel naar haar toe is en dat klinkt nou niet echt als een goeie basis voor een vriendschapsrelatie. Wordt tijd dat je daar eens vanaf stapt. What's done is done. Je weet wat jij fout hebt gedaan, gebruik dat gegeven dan bij je volgende relatie.

Moah, misschien komt mijn verhaal een beetje verkeerd over, maar inmiddels 8 maanden verder kan ik zonder te liegen of dubbele gedachten oprecht zeggen dat ik blij ben dat ze uit mijn leven is, en ik hou haar ook liever uit mijn leven...

Zoals ik hier inderdaad vaak heb getypt, wou ik in de eerste maanden alsmaar dat ik haar tegen zou komen, dat we nog af gingen spreken, hoopte ik dat we vroeg of laat toch nog als vrienden met elkaar om zouden kunnen gaan.
Die gedachten zijn inmiddels al een tijdje voorbij. Ik kijk er nooit meer naar uit om haar te zien, hoop haar eerder niet dan wel tegen te komen, het geeft me rust dat we elkaar nooit meer zien en als ik zou weten dat ik haar morgen tegen zal komen bij de winkel op een bepaald tijdstip dan zou ik een uurtje later gaan...

En het schuldgevoel is altijd heel sterk geweest, maar zo ongeveer vanaf half december heb ik dat naast me neergelegd en ik neem het nu zoals het is. Ga mezelf niets meer verwijten over wat ik toen fout heb gedaan, omdat ik zelf denk dat ik op dat punt een heel ander persoon ben geworden..Ben zelf namelijk ook wel degelijk doorgegaan met mijn leven, en heb mijn zaakjes inmiddels al een stuk beter op orde dan tijdens de relatie met haar gelukkig

Maar wat ik nu eenmaal nog wel heel sterk heb is en blijft het onbegrip. Ik ben absoluut niet iemand die zoiets zou kunnen, afstand nemen van iemand waarmee je lief en leed gedeeld hebt van de een op andere dag.
Voel me daardoor niet meer gekwetst, maar begrijpen doe ik het nog totaal niet, en dat levert heel soms nog wel eens wat frustratie op, al ben ik in het dagelijks leven echt amper meer met haar bezig.
De laatste 2 keer dat ze me heeft gecontacteerd overigens heb ik me ook heel terughoudend en afstandelijk opgesteld, en achteraf voel ik me daar heel goed bij

quote:

Op maandag 7 februari 2011 23:01 schreef Neo-Mullen het volgende:
Hmm, ben bang dat de ex van mijn ex een poging gaat doen op valentijnsdag
Sowieso zal dit een schijtdag worden... alles staat in het teken van liefde (commercie boehoe ja ik weet het) en wij zitten hier een beetje single en depri te zijn

Bah, dat zijn wel de minder fijne situaties van het gedumpt en single zijn.

Het wordt alleen een schijtdag als jij er een schijtdag van maakt.

quote:

Op maandag 7 februari 2011 23:01 schreef Neo-Mullen het volgende:
Hmm, ben bang dat de ex van mijn ex een poging gaat doen op valentijnsdag

Dus?

Ik geef sowieso al niet veel om valentijnsdag. En dat mijn ex dat met een ander zou delen maakt me ook niets uit. Want als ik nog wel met hem had, had valentijn gewoon stil voorbij gedaan.

Ik vond valentijnsdag altijd wel grappig.. maar uiteindelijk is het een dag als elk ander.

Met kerst vind ik het veel moeilijker als je alleen zit. Is ondanks alles al een tijd niet meer gebeurd, maar toch. Het blijft dramatisch om in je eentje naar zo'n AH kerstboompje te turen terwijl iedereen bij familie en partner zit.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 09:08 schreef LostInSpace het volgende:
Ik vond valentijnsdag altijd wel grappig.. maar uiteindelijk is het een dag als elk ander.

Met kerst vind ik het veel moeilijker als je alleen zit. Is ondanks alles al een tijd niet meer gebeurd, maar toch. Het blijft dramatisch om in je eentje naar zo'n AH kerstboompje te turen terwijl iedereen bij familie en partner zit.

Klopt, kerst vond ik veel moeilijker, ook zijn verjaardag komt eraan. Dat vind ik rotter als valentijn.. Ben nu lekker op mijn werk hartjes aan het maken om vanmiddag met de kinderen na te maken.

Heb er zelfs plezier in!

Hallo allemaal,

Ik zal mijn verhaal hier even posten. Na een relatie van iets meer dan 3 jaar is het 1.5 week geleden uit gegaan. (niet mijn keuze, alhoewel misschien wel terecht) Vanaf die tijd geen enkel contact meer gehad, omdat me dat de beste manier lijkt. Veel zaken met vrienden doen, veel feesten, veel sporten en gewoon heel actief doen. Na een paar dagen merkte ik dat het al veel beter ging, zolang je maar heel eerlijk tegen jezelf bent, weet dat het zo beter is, en vooral niet probeert haar terug te winnen. Natuurlijk heb ik nog af en toe een dipje, maar dat gaat vaak na een paar uur weer over.

Voordeel is wel dat het stappen een stuk leuker is. De voortdurende jacht op de vrouwen is leuk en de spanning die het met zich meebrengt. Helaas merk ik wel dat zodra er enigsinds succes ontstaat ik in een dip sla en stop.

Ook heb ik gemerkt hoeveel dingen ik in die 3 jaar gelaten heb, hoe ik vrienden verwaarloosd heb en mijn eigen leventje te veel aangepast. 'Vroeger' was ik altijd super actief, deed veel, ondernam veel en had een groot netwerk aan vrienden. Dat is echt duidelijk afgenomen, dus daar wordt nu aan gewerkt.

Nu wil ik graag advies over het volgende. Ik wil eigenlijk graag nog even met d'r praten, gewoon even op alles terugkijken, maar ik ben bang om contact te maken. Volgens mij is dat heel slecht voor het proces, omdat je er dan weer mee bezig bent. Maar aan de andere kant, als ik nu nog een week of 3 wacht, zit misschien geen van beiden er meer op te wachten, en heb ik later spijt dat ik het niet gedaan heb. Ook blijf ik mezelf maar de schuld van de breakup geven, terwijl dat eigenlijk niet echt het geval is (hebben we ook over gesproken). Hoe kom ik hier vanaf? Is het verstandig om weer vol aan het daten te gaan?

For the record, ik wil haar niet terug (gevoelsmatig natuurlijk wel, maar dat is nep).

Je spreekt jezelf in de laatste alinea wel een beetje tegen, omdat je zegt dat jullie er misschien over 3 weken beiden geen behoefte meer aan hebben, maar er toch spijt van gaat krijgen. Geen behoefte en spijt gaan imo. niet samen...

Verder hoe ik het lees ben je al heel snel verder gegaan met leven, al denk je er ( die 1.5 uur) nog wel over na. Als ik jou was zou ik blij zijn dat het bij jou zo goed gaat, en de problemen dus niet gaan opzoeken. Heb er zelf 7 maanden over gedaan om te kunnen denken als jij al doet na 1.5 week, en kan je inderdaad vertellen dat afspreken niet gaat helpen om je (nog ) beter te gaan voelen...
Zo te lezen is de reden waarom het uit is duidelijk, en wil je haar ook niet terug, ik zou het de komende weken daarom maar even rustig houden wat betreft afspreken, als jullie een relatie van 3 jaar hebben gehad dan zijn jullie over 3 weken echt niet uit elkanders hoofd verdwenen en afspreken kan later altijd nog als dan de behoefte nog bestaat. Dan zijn ook de emoties wat verder bezonken, en ga je geen dingen zeggen waar je later spijt van krijgt ( heb ik zelf wel gedaan helaas)...

Hoi!

Mag ik meedoen?

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 14:05 schreef Bartinhoo het volgende:
Je spreekt jezelf in de laatste alinea wel een beetje tegen, omdat je zegt dat jullie er misschien over 3 weken beiden geen behoefte meer aan hebben, maar er toch spijt van gaat krijgen. Geen behoefte en spijt gaan imo. niet samen...

Je hebt gelijk, waarschijnlijk is de behoefte er over 3 weken ook nog wel, of juist weer niet. Ik zal het afwachten.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 14:05 schreef Bartinhoo het volgende:

Verder hoe ik het lees ben je al heel snel verder gegaan met leven, al denk je er ( die 1.5 uur) nog wel over na. Als ik jou was zou ik blij zijn dat het bij jou zo goed gaat, en de problemen dus niet gaan opzoeken. Heb er zelf 7 maanden over gedaan om te kunnen denken als jij al doet na 1.5 week, en kan je inderdaad vertellen dat afspreken niet gaat helpen om je (nog ) beter te gaan voelen...
Zo te lezen is de reden waarom het uit is duidelijk, en wil je haar ook niet terug, ik zou het de komende weken daarom maar even rustig houden wat betreft afspreken, als jullie een relatie van 3 jaar hebben gehad dan zijn jullie over 3 weken echt niet uit elkanders hoofd verdwenen en afspreken kan later altijd nog als dan de behoefte nog bestaat. Dan zijn ook de emoties wat verder bezonken, en ga je geen dingen zeggen waar je later spijt van krijgt ( heb ik zelf wel gedaan helaas)...

Hier heb je zeker een goed punt. Goed dat je het zegt. Ik ben ook hartstikke blij dat het mee lijkt te vallen, en wil het daarom, zoals je terecht zegt, niet op gaan zoeken. Ik ga d'r niet contacteren

Iedereen verwerkt het natuurlijk op een andere manier. Maar persoonlijk helpt het me om de breakup op een wetenschappelijke manier te zien. Blijkbaar werkte het toch niet (op dat moment deden we zoals we dachten dat het beste was, en schijnbaar conflicteerde dat). Al je gedachtes over je ex zijn irrelevant, want er klopt toch helemaal niks van. Ze zijn veel te positief, vol valse hoop en zelfs niet eens wat je echt wilt. Ik krijg er persoonlijk een enorme energie van om te investeren in mezelf, nieuwe vrienden te zoeken, op een teamsport te gaan en verre vrienden op te zoeken.

Misschien dat het iemand helpt om inspiratie op te doen. Ik moet zeggen dat ik persoonlijk veel heb aan het lezen van andermans verhalen

Ik zou zeggen volhouden zo, en de wetenschappelijke visie is inderdaad vaak de enige juiste visiw. Alle overige gedachten veranderen met de maand/week en heb je uiteinderlijk helemaal niets aan omdat het vaak allemaal heel anders loopt/is gelopen dan je denkt...

Wat vaak het probleem is ( had ik in ieder geval) , is dat je met je ex een bepaalde ''hechte'' band op hebt gebouwd, in de zin van dat je je bij je ex meer op je gemak voelt dan bij vrienden en soms zelfs bij je familie. In mijn geval, als dat dan wegvalt ga je echt twijfelen of je zoiets allemaal wel weer zult gaan herbeleven ooit, ookal weet je dat de relatie heel veel fouten bevatte...

Ik heb het zelf nog steeds wel eens, dat ik denk pff de lente komt er weer aan, zou wel graag een meid willen om lekker terrasjes mee te pakken, op zomervakantie mee te gaan, mee te varen etc. Hoewel ik ook vrienden zat heb om dat allemaal mee te doen, is het met een ''liefde'' toch anders...
Toch is dat allemaal nog steeds een vorm van romantiseren, want als ik dan verder ga nadenken bedenk ik me ook dat wanneer ik dat soort dingen met mijn ex deed, de gesprekken altijd oppervlakkig waren en ik altijd ook wel weer blij was als ik haar thuis afzette...

Ja dat heb ik ook, hij was niet alleen mijn vriend, maar ook echt mijn maatje waar ik 2 jaar alles meedeelde..

Hoewel mijn vrienden en famlie ook geweldig zijn, was hij toch wel degene die me ECHT begreep en die ik alles kon vertellen.. En ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik weer zo iemand tegen kom..

Ik hoor en weet natuurlijk wel dat dit op een dag vanzelf weer komt, alleen daar heb ik nu niks aan.. Maar wel fijn dat er hier mensen zijn die dat begrijpen!

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 16:27 schreef CeeZee het volgende:
Ja dat heb ik ook, hij was niet alleen mijn vriend, maar ook echt mijn maatje waar ik 2 jaar alles meedeelde..

Hoewel mijn vrienden en famlie ook geweldig zijn, was hij toch wel degene die me ECHT begreep en die ik alles kon vertellen.. En ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik weer zo iemand tegen kom..

Ik hoor en weet natuurlijk wel dat dit op een dag vanzelf weer komt, alleen daar heb ik nu niks aan.. Maar wel fijn dat er hier mensen zijn die dat begrijpen!

Het mooie is dat nagenoeg iedereen in dit topic PRECIES hetzelfde denkt zoals jij nu. (inclusief ik). We denken allemaal dat het zo ontzettend speciaal was met die ene, en dat het bij de volgende niet meer voor gaat komen. Bedenk je dan twee dingen, ten eerste: we hebben schijnbaar allemaal minstens 1 keer dit maatje gevonden, waarschijnlijk per toeval. Als er echt maar 1 zo iemand in nederland, of zelfs maar op deze aarde loopt, hoe groot is dan de kans dat wij hem/haar allemaal tegen het lijf zijn gelopen en een relatie zijn begonnen? Bijna 0.

Conclusie, er zijn een hele hoop 'perfecte' partners op deze wereld, waarbij je er af en toe eentje tegen het lijf zult lopen. Dat merk je niet meteen, maar dat deed je vast ook niet bij je ex. Dit groeit en ontwikkeld, misschien zelfs nog beter dan wat je nu te verwerken hebt.

Ga van deze gedachtes af, je maakt het zo jezelf alleen maar moeilijker om een nieuwe 'perfecte' partner te vinden. En ja, ik weet dat schrijven makkelijker is dan het daadwerkelijk doen

ik kap ermee met aanklooien met mijn ex.
Het voelt zo ontzettend kut als ik met haar ben en het voelt ook klote als ik zonder haar ben. We zijn gewoon niet bedoeld voor elkaar.

@ de laatste post van Tentonele: goed verwoord, zo is het natuurlijk ook, en ik vind mensen die geloven dat er maar 1 ''ware'' is echt naief...

Sowiezo ben ik mezelf wel een beetje af gaan vragen wat sommige mensen eigenlijk bezielt wanneer ze op zoek zijn naar een relatie...

Vooral bij meiden lijkt dit het geval. Ik wil hiermee niet overkomen van ''kijk mij eens'', maar ik hoor vaak van anderen, en vind het zelf eerlijk gezegd ook wel dat ik er niet verkeerd uit zie....

Ik ben best verlegen, en vooral bij de eerste date(s) stel ik me heel oppervlakkig en terughoudend op, soms zelfs wat afstotend. Hierdoor kan ik me voorstellen dat meiden denken hmm laat maar zitten, of ik ''voel'' er niet zo veel bij.
Toch is het me al een paar keer gebeurd, dat een meid maar blijft aansturen op een relatie ( zelfs door dit letterlijk te zeggen/ vragen ) terwijl ik dan denk: Jezus christ, wat weet je nu eigenlijk echt van me? We hebben een paar dates gehad, wat gezoend, een beetje geluld over uitgaan en andere oppervlakkige dingen en nu wil je al een RELATIE?

Ik ben 21 jaar, toch wel een leeftijd waarop je verwacht dat mensen serieus met dit soort dingen omgaan, maar als ik zie hoe makkelijk sommige mensen kennelijk aan dit soort dingen willen beginnen denk ik echt wat stelt het allemaal eigenlijk voor? Neem ik het nou veel te serieus, of zijn zij echt te makkelijk..

@ Tentonele
Je hebt helemaal gelijk!
Ik wacht gewoon rustig af tot ik weer iemand tegenkom

@ Barthinoo
Ik zie dat ook met een meisje in mijn omgeving..
Elke keer als het uit is heeft ze binnen een maand een nieuwe vriend, die ze nauwelijks kent en wat ook niet blijft.
In plaats van dat ze even date en hem leert kennen, begint ze meteen een relatie met hem.

Wij zijn 18, dus het is nog wel een beetje de tijd om te ontdekken wat je wil in relaties en nog niet de tijd om je echt te binden enzo, alleen om nou ELKE jongen je vriend te gaan noemen..
Ik vraag me af of ze uberhaupt begrijpt wat een relatie inhoud.

Ze heeft in 2,5 jaar wel 8 vriendjes gehad, van allemaal een maand of 2..
Ik 2 relaties die wel lang duurde.
Ik zelf wil namelijk wel iemand die bij me past en niet zomaar iemand omdat ik me eenzaam voel.

Dat neemt niet weg dat ik ontzettend graag verliefd zou willen zijn, want dat is echt een heerlijk gevoel, maar ik zou niet zomaar na 2 dates een relatie beginnen met iemand die ik nog niet echt ken.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 17:17 schreef tentonele het volgende:

Het mooie is dat nagenoeg iedereen in dit topic PRECIES hetzelfde denkt zoals jij nu. (inclusief ik). We denken allemaal dat het zo ontzettend speciaal was met die ene, en dat het bij de volgende niet meer voor gaat komen. Bedenk je dan twee dingen, ten eerste: we hebben schijnbaar allemaal minstens 1 keer dit maatje gevonden, waarschijnlijk per toeval. Als er echt maar 1 zo iemand in nederland, of zelfs maar op deze aarde loopt, hoe groot is dan de kans dat wij hem/haar allemaal tegen het lijf zijn gelopen en een relatie zijn begonnen? Bijna 0.

Conclusie, er zijn een hele hoop 'perfecte' partners op deze wereld, waarbij je er af en toe eentje tegen het lijf zult lopen. Dat merk je niet meteen, maar dat deed je vast ook niet bij je ex. Dit groeit en ontwikkeld, misschien zelfs nog beter dan wat je nu te verwerken hebt.

Dit, en het feit dat je ook naar elkaar toe groeit in een relatie.

Ook al pas je in eerste instantie niet 100% bij elkaar; na verloop van tijd ga je ook dingen van elkaar leuk vinden en meer op elkaar lijken. Hierdoor wordt het effect versterkt en lijkt het inderdaad alsof dat onmogelijk is met iemand anders.

Krijg toch de behoefte om eens contact op te nemen met mijn ex...maar aan de andere kant zal ze toch niet zeggen wat ik wil horen, ze is nu eenmaal compleet over mij heen, eingelijk vanaf dag 1 al en dat zit mij nog steeds wat dwars, ik heb krijg gewoon het gevoel dat ik haar wat heb aangedaan...vindt ik onterecht want we hebben het wel heel mooi gehad samen, wil die herinneringen koesteren en verder gaan met mijn leven, en niet het gevoel hebben dat het zonde van onze tijd is geweest..maar goed, dan leg ik mijn gevoel weer in haar handen en dat gaat ook niet goed komen vrees ik....hmm dipje denk ik

quote:

Op woensdag 9 februari 2011 09:58 schreef H6-4ever het volgende:
Krijg toch de behoefte om eens contact op te nemen met mijn ex...maar aan de andere kant zal ze toch niet zeggen wat ik wil horen, ze is nu eenmaal compleet over mij heen, eingelijk vanaf dag 1 al en dat zit mij nog steeds wat dwars, ik heb krijg gewoon het gevoel dat ik haar wat heb aangedaan...vindt ik onterecht want we hebben het wel heel mooi gehad samen, wil die herinneringen koesteren en verder gaan met mijn leven, en niet het gevoel hebben dat het zonde van onze tijd is geweest..maar goed, dan leg ik mijn gevoel weer in haar handen en dat gaat ook niet goed komen vrees ik....hmm dipje denk ik

Niet doen! Dan glij je alleen maar terug. Zelfs als het al waar zou zijn dat ze meteen over je heen is (en dat betwijfel ik, want dan had ze wel contact opgenomen, niks van je laten horen is moeilijker) doe je jezelf er geen enkel plezier mee om zo'n pijnlijk gesprek te hebben. Dan zak je gewoon weer een paar weken terug in het proces.

Als je echt wilt (oftewel: als je het aan het eind van de dag nog steeds wil) kan je haar beter een lange uitgebreide mail sturen waarin je het afsluit voor zowel haar als voor jou. Dat is echt het beste.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 14:18 schreef Chewbalhaar het volgende:
Hoi!

Mag ik meedoen?
[ afbeelding ]

wordt eerder erger dan beter ondertussen :


Vannacht ook weer vrijwel niet geslapen. Post later vandaag denk nog wel even een samenvatting, moet nu richting de studie

Denk dat je gelijk hebt, maar het is ook zoals barthinoo al eens aangaf, van een hechte relatie naar nog minder als vage kennis band...dat is ook wat ik raar vindt, heb haar er wel een keer op aangesproken en haar reactie was, ja mischien doe ik wel zo bot omdat ik je geen valse hoop wil geven...toch steekt het mij ergens dat ze zo nuchter eronder is...ben mischien wel jaloers dat zij zo snel verder gaat zonder mij, ik kan dat blijkbaar niet zo snel...en roept wel vragen op over haar gevoelens die ze voor mij had! Maar je hebt gelijk een gesprek daarover zal weinig duidelijk geven en alleen maar ingewikkelder kunnen maken, dat van die mail is een goed idee! Maar wanneer is het moment om haar te sturen, want zit ook nog met het probleem dat ik bij haar langs moet spullen halen, en zsm eingelijk....