De kunst van het loslaten van je ex # 148 - Alles komt goed!

quote:

Op maandag 17 januari 2011 21:32 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
Vraagje:

Jullie zitten, allemaal (net als ik) met een ex die jullie gedumpt heeft. In mijn geval was het zo dat ik op zich kon accepteren dat het uitging. Ik had me daar al op voorbereid en had het idee haar in het buitenland op te zoeken (wat al gepland was) en het daar in een gesprek onder vier ogen uit te maken. Toen zij het ineens een week voor mijn bezoek per webcam uitmaakte, heeft me dat verschrikkelijk veel boosheid opgeleverd. Daar ben ik eigenlijk nog steeds boos over, ook al kan ik ergens een klein beetje begrijpen waarom ze het zo deed.

Nu zou ik haar best graag willen vergeven. Het zou mij helpen om alles los te kunnen laten. Ik heb ook eenmaal een gesprek met haar gehad waarin ik mijn woede op een vriendelijke manier heb uitgelegd. Maar het punt is dat zij nooit openlijk spijt heeft gehad van haar manier van uitmaken. Dat betekent voor mij dat ik haar ook niet kan vergeven, ook al zou dat beter voor me zijn om er een punt achter te zetten.

En nu de vraag: Is het mogelijk om iemand te vergeven, ook als degene die je vergeeft geen berouw/spijt heeft?

Wat wil je nu eigenlijk rationaliseren? Bedenk dat zij vanuit een totaal andere perceptie heeft gekeken dan jij en dus vanuit heel andere motieven kan hebben gehandeld.
Misschien vond zij het wel extreem lullig om jou helemaal naar daar te laten komen en het dan uit te maken? Misschien kon zij het niet handlen alles bij elkaar?
Begrijp dat zij in het nu jou geen 'verklaring' verschuldigd is over de beweegredenen om het uitmaken zo te doen zoals ze het gedaan heeft.
Als je goed kijkt zie je achteraf ook dat ze iig genoeg emoties heeft gehad, wat jou in het nu kan zeggen dat het wel serieus voor haar was....toch?

quote:

Op maandag 17 januari 2011 21:50 schreef Splackavellie02 het volgende:
Ik vind het leuk om een heel debat te houden over waarom Baudolino de zwakste roman van Eco is, of om discussies te voeren waarin anderen met punten komen die ik niet zelf kan bedenken. Graag juist, want daar leer ik van. Ik mis die uitdaging bij de mensen die ik nu leer kennen, terwijl dat toch stuk voor stuk hoog opgeleide mensen zijn.

Je leidt aan een te hoog/groot/breed eisen en wenspakket uitgaande van wat je vorige vriendin je wel kon bieden (valt me nog mee dat je geen RFP rondstuurt ).

Daarbij vind ik de eis die je als 'voorbeeld' te berde brengt onzinnig. Je dringt een soort van eigen wereld op aan een wensvriendin. Bedenk de uitbreiding van je wereld eens van een andere kant: Juist omdat je zo strak afbakend d.m.v. een programma van eisen (in het Leuvens: "lastenboek") beperkt je het adopteren van totaal nieuwe inzichten uit wellicht andere werelden dan jij nu bekent mee bent. Ik zie dat niet als een kracht, je bent tezeer bezig met het bekende Probeer dat eens los te laten en je niet door de smoes van intellectuele uitdaging te laten leiden

Enne....je voorbeeld daarbij vind ik bijna snobistisch...tijd om je torenkamertje te verlaten en de wereld in te trekken

@ ww.. daar heb je een punt.
zo erg vasthouden aan het bekende eisenpakket dat je het nieuwe en wellicht ook goede of zelfs beter niet kunt of wilt zien

Sound of a broken heart...
Kan iemand me aub helpen, tis niet de perfecte topic om even te adverteren voor mijn eigen maar wellicht zijn er mensen die me kunnen helpen

bedankt alvast:(

Reden was idd dat ze het niet kon handelen en ik begrijp haar perceptie heel goed. Dat neemt niet weg dat ik het destijds als pijnlijk ervoer en dat ik eigenlijk ooit wel eens had willen horen: 'Het spijt me dat ik het zo heb gedaan'. Ook zij heeft het er wel moeilijk mee gehad inderdaad, ook al denk ik dat het voor mij echt nog vele malen moeilijker was, ook omdat uiteindelijk ik degene was die werd gedumpt. Maar vergeven heb ik het haar nog steeds niet: althans als ik haar toevallig tegenkom, merk ik gewoon dat ik nog steeds boos ben, ook al uit ik dat niet.

Maar dan een andere algemenere vraag: Zou het jullie wel lukken om jullie exen te vergeven, ook als ze zelf geen spijt hebben? Bijvoorbeeld vergeving voor vreemdgaan tijdens de relatie of voor het terugkeren naar een eerdere ex (in het geval van Neo), voor het opzettelijk plaatsen van kwetsende facebook/hyves-updates.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 21:32 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
Vraagje:

Jullie zitten, allemaal (net als ik) met een ex die jullie gedumpt heeft. In mijn geval was het zo dat ik op zich kon accepteren dat het uitging. Ik had me daar al op voorbereid en had het idee haar in het buitenland op te zoeken (wat al gepland was) en het daar in een gesprek onder vier ogen uit te maken. Toen zij het ineens een week voor mijn bezoek per webcam uitmaakte, heeft me dat verschrikkelijk veel boosheid opgeleverd. Daar ben ik eigenlijk nog steeds boos over, ook al kan ik ergens een klein beetje begrijpen waarom ze het zo deed.

Nu zou ik haar best graag willen vergeven. Het zou mij helpen om alles los te kunnen laten. Ik heb ook eenmaal een gesprek met haar gehad waarin ik mijn woede op een vriendelijke manier heb uitgelegd. Maar het punt is dat zij nooit openlijk spijt heeft gehad van haar manier van uitmaken. Dat betekent voor mij dat ik haar ook niet kan vergeven, ook al zou dat beter voor me zijn om er een punt achter te zetten.

En nu de vraag: Is het mogelijk om iemand te vergeven, ook als degene die je vergeeft geen berouw/spijt heeft?

Whehe somehow een herkenbare vraag.
Mijn ex is, zoals jullie weten, vreemdgegaan in onze relatie. Tot 2 keer toe in een week tijd toen ze voor haar stage in Aruba zat.

Verliefd als ik was kon ik haar niet dumpen. Ze was mijn alles en ik wilde haar kostte wat kost niet kwijt.
Bij haar terugkomst in NL hebben we gepraat en besloot ze bij me te blijven (omgekeerde wereld? Ik hoor eigenlijk te besluiten dat ik bij haar blijf... liefde maakt blind, belangrijke les). Ik zei haar dat ik haar vergaf voor wat ze had gedaan.

Maar vergeven is meer dan alleen zeggen 'ik vergeef het je'. Mijn vertrouwen is door haar vreemdgaan kapot gegaan en dat heeft onze relatie genekt. Ik heb haar nooit echt kunnen vergeven daarvoor. Elke dag (tot heden) denk ik aan dat vreemdgaan en ik zie precies voor me hoe dat allemaal heeft plaatsgevonden... (dat heeft ze namelijk vrij gedetailleerd verteld).

Ofwel, je kunt wel DENKEN dat je iemand ergens voor vergeeft, maar vergeven is een gevoel dat hersteld moet worden.

@ Neo: maar denk je haar ooit met het gevoel te kunnen vergeven?

quote:

Op maandag 17 januari 2011 22:31 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@ Neo: maar denk je haar ooit met het gevoel te kunnen vergeven?

Goeie vraag. Ik denk het wel, maar ik weet zeker dat als ik nu met haar opnieuw een relatie zou beginnen, dat het vertrouwen nog altijd te laag is om op te kunnen bouwen.
Maar momenteel hebben we weinig (maar wel goed-) contact met elkaar. Niet te afstandelijk en niet te close. Maar het feit dat ze dat toen (juli vorig jaar) heeft gedaan blijft wel nog steeds een klein beetje knagen.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 22:13 schreef Splackavellie02 het volgende:

[..]

Ik denk dat jij mijn bericht helemaal verkeerd gelezen heb. Probeer je niet blind te staren op arbitraire voorbeelden, die ik slechts ter illustratie noem. Dat zijn geen specifieke redenen waarom ik het meisje van nu afwijs (wat ik overigens helemaal niet doe). Ik heb geen eisenpakket, en het enige dat ik in het geciteerde bericht gezegd heb, is dat ik intellectuele stimulans mis omdat mensen die helemaal niet minder intelligent zijn dan ik, wel zo naar mij kijken. Ik heb niet gezegd dat dat een reden is om geen nieuwe contacten aan te gaan, en dat doe ik dan ook regelmatig.

Wat jij snobistisch noemt, vind ik bijna het tegenovergestelde. Ik wil juist niet iemand die tegen mij op kijkt en onterecht denkt dat ik slimmer ben dan ik werkelijk ben, maar iemand die zeker genoeg is van haar eigen capaciteiten.

Oh, en ik zit niet in een torenkamertje, hoor. Ik ontmoet bijna dagelijks nieuwe mensen en heb een bijzonder sociaal leven.

Ik kietel je maar je merkt het niet eens op....wat ik daarmee bedoel te zeggen is dat je wel degelijk vastzit in een bepaald denkpatroon. Ik nodig je juist uit om dat denkpatroon te verlaten, je etiketteert wel degelijk HDV

quote:

Op maandag 17 januari 2011 21:32 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
Vraagje:

En nu de vraag: Is het mogelijk om iemand te vergeven, ook als degene die je vergeeft geen berouw/spijt heeft?

Ja, vind ik niet zo moeilijk, ik vind het moeilijker om te accepteren dat iemand zelf nergens spijt van heeft en mij van alles de schuld geeft, niet dat ik 'm niet kan vergeven, maar ik heb hem overladen met schuldbetuigingen en dan is het antwoord ja dat klopt nou blijf ik maar doormalen over dat schuldig voelen omdat hij me niet wil vergeven, waarom kunnen mensen niet gewoon een beetje volwassen doen, maar eerlijk gezegd had ik het liever nog maar even uitgesteld, dan had hij mij toch gedumpt en vind ik een stuk comfortabeler voelen, misschien had ze net als ik niet zoveel geduld
Bob Dylan zei het al she breaks just like a little girl

quote:

Op maandag 17 januari 2011 22:20 schreef Splackavellie02 het volgende:

[..]

Iemand vergeven die niet vraagt om vergeven te worden, of zelfs maar erkent dat er iets te vergeven valt? Nee, dat zou ik niet doen. Maar ik ben geen rancuneus persoon, dus ik zou mijn tijd ook niet verdoen met het koesteren van een wrok.

Ik koester geen wrok, maar heb nog steeds een gevoel van onrechtvaardig behandeld te zijn. Dus ik stop het weg en denk er niet meer aan. Tot het moment dat ik haar toevallig tegenkom en alles weer op komt borrelen. Daar zit ik nog steeds (na een half jaar) af en toe mee: dat ik dan denk: als ik haar vergeef, ben ik van mijn verborgen wrok af. Maar als zij niet erkent dat er iets te vergeven valt, kan ik niks anders doen dan, zoals nu, er niet aan denken (het niet te koesteren). Ik denk dus dat ik het achter me gelaten heb, maar om het echt goed achter me te laten, zou ik moeten vergeven.

Trouwens, bij mij valt het nog wel mee hoor. In het geval dat een vriendin vreemd zou gaan, zou ik echt niet weten hoe te vergeven.

PS: Splackavellie02: Als je een meisje was geweest, zou ik zeker een date met je gehad willen hebben.;)

Hmm, door mijn verhaal enkele comments geleden ben ik uit nieuwsgierigheid weer door haar facebook gaan bladeren, naar de tijd toen het hele gedoe gebeurde... Niet bepaald slim Het gevoel dat ik destijds had, bekroop me voor enkele minuten weer.

De dagen dat ik hier thuis zat, wetende dat zij daar vreemd was gegaan en nog steeds elke avond uitging was echt het moeilijkste en hardste dat me ooit is overkomen. De break-up in november was daar nog een kleinigheidje bij.

Maar: alles waar je niet dood aan gaat maakt je sterker

quote:

Op maandag 17 januari 2011 22:45 schreef Gedoetje het volgende:

[..]

Ja, vind ik niet zo moeilijk, ik vind het moeilijker om te accepteren dat iemand zelf nergens spijt van heeft en mij van alles de schuld geeft, niet dat ik 'm niet kan vergeven, maar ik heb hem overladen met schuldbetuigingen en dan is het antwoord ja dat klopt nou blijf ik maar doormalen over dat schuldig voelen omdat hij me niet wil vergeven, waarom kunnen mensen niet gewoon een beetje volwassen doen, maar eerlijk gezegd had ik het liever nog maar even uitgesteld, dan had hij mij toch gedumpt en vind ik een stuk comfortabeler voelen, misschien had ze net als ik niet zoveel geduld
Bob Dylan zei het al she breaks just like a little girl

Ja, het punt is dat ik haar dus niet gedumpt zou hebben: ik zou het hebben uitgemaakt, maar op een respectvolle manier en haar (wellicht met tranen) hebben laten gaan. Maar destijds bleef ik achter met boosheid en onbegrip. Maar gedoetje: Ik ken je verhaal niet, maar heb je hem ook om vergeving gevraagd?

@Neo: Ik heb begrepen dat je zaterdag met vriendengroep goed was verlopen, maar is het niet alsnog een goed idee om haar op fb te blokkeren. Ze verdient je volgens mij gewoon niet (ook geen 'vriendschap') , na al die verhalen die ik over haar heb gehoord. Mocht je ooit weer met haar in een relatie belanden, dan is de kans groot dat weer precies hetzelfde (vreemdgaan) gebeurt. Je moet het mens gewoon deleten, uit je leven en uit je vriendengroep.

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:14 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:

[..]
Maar destijds bleef ik achter met boosheid en onbegrip. Maar gedoetje: Ik ken je verhaal niet, maar heb je hem ook om vergeving gevraagd?

Ja, nou ja ik heb gezegd dat het me erg speet en wat ik allemaal fout had gedaan en heb de schuld maar op mezelf geschoven, maar hij had niet zoiets van dat ie ook ergens sorry voor zei of me vergaf, het waren alleen beschuldigingen, maar ik zit er ook wel mee met de manier waarop het uit is gegaan, jammer dat dat niet een beetje normaal kan maar ja

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:22 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@Neo: Ik heb begrepen dat je zaterdag met vriendengroep goed was verlopen, maar is het niet alsnog een goed idee om haar op fb te blokkeren. Ze verdient je volgens mij gewoon niet (ook geen 'vriendschap') , na al die verhalen die ik over haar heb gehoord. Mocht je ooit weer met haar in een relatie belanden, dan is de kans groot dat weer precies hetzelfde (vreemdgaan) gebeurt. Je moet het mens gewoon deleten, uit je leven en uit je vriendengroep.

Nou, dat facebookgebeuren van zojuist was eigenlijk wel een beetje bewust. Ik wilde herleven en terugzien hoe ze destijds deed.
We hadden het zojuist over vergeven en je zegt dat zij nooit spijt heeft betuigd tegenover jou. Mijn ex heeft dat wel gedaan, meerdere keren en volledig met emotie. Momenteel denk ik dat zij geen relatie moet beginnen. Ze heeft haar puberjaren nooit kunnen ervaren zoals de meeste meisjes (just having fun). Ze sloot zich in die jaren af van de buitenwereld, maar nu begint ze alsnog een inhaalslag te maken. Ze gaat vaker wat met vrienden doen en is een stuk zelfverzekerder.

Ik weet niet of ik ooit nog in een relatie beland met haar. De kans bestaat zeker.
Momenteel gaat het goed tussen ons. Nogmaals: precies voldoende contact, niet teveel en niet te weinig. Ik heb gemerkt dat zij behoefte heeft aan onze vriendschap (iets wat eerder ontbrak) en dan kun je een vriendschap ook handhaven.
Ik heb een dusdanige afstand genomen dat ik niet om elk klein dingetje verdrietig word.

Mijn ouders zijn ook gescheiden en hebben altijd de vrede bewaard. Hen is het tot nu toe heel goed gelukt en ik ben trots op ze. Ik weet dat wij het ook kunnen.
Ups en downs worden steeds zeldzamer. Ik zie haar nu ook als een vriendin van me en niet direct als een ex (zeker als we met de groepw at afspreken)

quote:

Op maandag 17 januari 2011 23:22 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:
@Neo: Ik heb begrepen dat je zaterdag met vriendengroep goed was verlopen, maar is het niet alsnog een goed idee om haar op fb te blokkeren. Ze verdient je volgens mij gewoon niet (ook geen 'vriendschap') , na al die verhalen die ik over haar heb gehoord. Mocht je ooit weer met haar in een relatie belanden, dan is de kans groot dat weer precies hetzelfde (vreemdgaan) gebeurt. Je moet het mens gewoon deleten, uit je leven en uit je vriendengroep.

Ik ben het hier wel mee eens. Ik heb al een week of 4 een vriendschapsverzoek van m'n ex in m'n FB staan, maar nooit geaccepteerd. Ten eerste niet echt zin om "vrienden" te zijn met haar, ten tweede ben ik verschrikkelijk bang dat ik berichten van haar ga zien over waar ze dit of dat weekend weer gaat stappen, of hoe gezellig het wel niet was. Absoluut geen zin in. Sterker nog: toen 1 van haar vriendinnen op FB vertelde dat ze dat weekend gingen stappen in Breda en uren vantevoren al weggingen heb ik haar ook meteen verwijderd. Misschien kinderachtig en ik heb absoluut niks tegen haar, maar dit is gewoon zelfbescherming. Ik heb ook geen zin om van háár achteraf te horen hoe gezellig het wel niet was.

Nog iets geks: Afgelopen woensdag een uur met m'n ex aan de telefoon gezeten, en haar verteld dat ik eigenlijk geen smsjes van haar meer wilde ontvangen. Ook niet als ze alleen de post op zou komen halen, zoals afgesproken. Dat doet ze maar 1 keer in de 1-2 weken zonder het me te laten weten, ik zie het vanzelf wel als de post verdwenen is. Ik heb haar ook verteld dat ze alleen daarvoor hoeft te komen en dat ze in de rest van het huis niks te zoeken heeft, ook al kan ik dat niet controleren. Ze kon zich hier opzich wel in vinden, het klonk haar logisch in de oren. Het stomme was dat het wederom een gezellig gesprek was, we konden weer lachen met elkaar en daar baalde ik extra van, maakte het weer wat moeilijker voor me. Maar daarom stond ik des te meer achter mijn beslissing om het contact écht te verbreken.

Maar gvd, vandaag was het weer raak hoor. Ik post een bericht op m'n FB dat ik eindelijk, EINDELIJK in mijn woonplaats mag gaan werken ipv elke dag minimaal 1,5 uur in de auto te moeten zitten. Nu dus in totaal 15 mins op de fiets elke dag. Dit is iets wat ik al anderhalf jaar wilde en dat weet zij als geen ander. Blijkbaar houdt ze m'n FB in de gaten, want anderhalf uur later krijg ik een smsje van haar: "hey ik weet dat ik niets zou sturen maar ik ben echt zo blij voor je dat je morgen eindelijk hier mag werken!! Heel veel plezier morgen op de fiets!! Haha xx" Bah... waarom nou, terwijl we een afspraak gemaakt hadden? Ik WEET gewoon dat ze het alleen maar lief bedoeld en niets meer dan dat, ze bedoelt er vast niks meer mee. Maar snapt ze niet dat ik juist door deze smsjes soms kan gaan twijfelen? Ik begon zelfs te denken: Misschien moet ik wel leuk met haar gaan smsen en groeit het dan vanzelf weer tussen ons, maar ik wil die hoop niet meer!! Ik heb dan ook niks teruggestuurd en ga dat ook niet doen

@Neo: Ik vind het erg knap, dat je, zonder emoties te hebben, op een normale manier met haar kunt omgaan. Kennelijk heb je het haar dan al vergeven en geaccepteerd (ook al lijken eerdere posts van je dat helemaal tegen te spreken). Ik denk dat je haar toch zoals Jeice beter kunt verwijderen, maar goed: dat heb ik al heel vaak hier gezegd.

@gedoetje: Ik ben nieuwsgierig. Je hoeft het niet te vertellen hoor als je niet wil, maar hoe is het dan uitgegaan tussen jullie?

quote:

Op zondag 16 januari 2011 23:26 schreef Splackavellie02 het volgende:
Het tweede probleem is dat Els een soort ideaal voorstelt waaraan anderen niet kunnen voldoen. Ik ben nu enige weken in een casual relatie met een heel leuk meisje, dat intelligent is, aardig en aantrekkelijk, maar die (on)bewust toch tekort schiet. Ze heeft Telekids nog nooit gezien, Winnie the Pooh nog nooit gelezen, weet niet wat spekkoek is en komt uit het Zuiden van het land dus spreekt sommige dingen iets anders uit.. Bullshit-redenen natuurlijk, maar je weegt ze toch mee. Het is een heel leuk meisje, die toevallig ook arts wil worden, maar met Els deelde ik een hele sterke intellectuele band en een hoop passies die ik met haar niet kan delen.

Ik vind persoonlijk niet dat iemand tekort schiet wanneer ze Telekids nooit heeft gezien, Winnie de Poeh nooit heeft gelezen, niet weet wat spekkoek is en een iets andere tongval heeft. Hoe weet jij wat haar passies zijn als je ze niet kan delen met haar OMDAT je haar (en iedereen) blijft vergelijken met je overleden liefje? Het ligt niet aan haar gozer.

Ik kan me heel goed in jullie vinden. Dat meen ik oprecht, maar ik denk dat als ik haar verwijder en compleet geen contact heb, dat ik dan een soort van wrok tegen haar krijg. Het gaat nu goed en dat wil ik ff houden zo. Hoe langer ik haar als gewone vriendin zie, hoe meer ik aan dat beeld gewend raak en er vrede mee kan hebben.

@ jeice, kijk nou eens naar jezelf. Je bent gelijk van de kaart als je ex je zoiets stuurt. En dat omdat je juist zo star vasthoudt aan je 'geen contact' mentaliteit.
Ik heb momenteel zoiets van: vrienden, leuk en aardig. Maar ik denk dat als ze zou zeggen 'Rens ik wil geen contact meer', dat ik daar (na ff slikken) ook wel mee kan leven.

Ofwel, neem het gewoon wat soepeler ipv heel dwingend 1 positie in te nemen.