Depressie & Angst #5

quote:

Op maandag 14 maart 2011 15:04 schreef Brawler het volgende:
Ik ben 3 weken geleden naar de huisarts gegaan en daar het hele verhaal verteld, en ik werd doorverwezen naar een psycholoog. Wachttijd 5 weken, en dat leek zo veilig en ver weg. Krijg ik afgelopen zaterdag een brief binnen, dat er al eerder een plek voor me vrij is. Aanstaande vrijdagmiddag. Ik word nu al nerveus

Tja, het is te begrijpen dat je nerveus bent. Ik was het ook wel, maar eenmaal binnen valt het wel mee, je krijgt meestal eerst een hoop standaard vragen...en op bepaald moment geven ze je niet al te veel tijd om te denken omdat je dan dingen te veel kan beinvloeden.
En je moet maar denken er is geen goed of fout, jij bent er, om de reden dat iets jou dwars zit, en zij moeten weten wat om er wat aan te kunnen doen
En ik ga al zo lang naar de psycholoog meer dan 2 jaar maar eigenlijk ben ik nog steeds iedere keer beetje nerveus(in de zin van wat gaat er deze keer gebeuren en besproken worden enzo.)

quote:

Op maandag 14 maart 2011 15:18 schreef Driepotigedriepoot het volgende:

[..]

Idem.

Ik (bouwjaar '81, man) heb een goed jaar, een keer in de week, een psycholoog bezocht maar ben in al die tijd niet veel wijzer geworden. Nu heeft al dat praten wel voor een hoop helderheid gezorgd en is het wel eens fijn om sans gene tegen iemand te kunnen klagen, maar waarvoor ik kwam is niet opgelost.

Ik ben nog steeds veel moe, val om de haverklap in ongelooflijk sombere buien die dagen, weken en soms langer kunnen aanhouden, kan me slecht concentreren en vol zitten met irrationele angsten en schuldgevoelens. Om gek van te worden.

Dit duurt allemaal trouwens al jaaaaren en heeft me ondermeer mijn studie gekost en mijn sociale leven afgezwakt (ik hou het op afstand). Verder werk en studeer ik (met moeite), sport ik drie keer in de week (solo) en woon ik samen.

Niet gedacht dat ik hier ooit nog eens over zou posten pffff...

Ik lees graag herkenning, ervaringen en tips.

Ik kan me hier niet helemaal in herkennen aangezien ik met andere problemen zit. Maar een psycholoog is een persoon die in jou moet zien te kijken(niet fysiek dan), en daarvoor moet er een soort klik zijn, je moet ongeveer op een lijn zitten met de persoon.
Ik zelf ben voor de 3e keer nu bij een psycholoog, en de 1e daar ben ik 2x geweest en nooit meer teruggegaan, de 2e daar klikte het redelijk mee, maar niet helemaal maar die is van baan veranderd. En degene waar ik nu ben, ja daar klikt het wel redelijk mee, tenminste ik voel me op mijn gemak en dat bevorderd de terapie heel erg, in positieve zin.
Het is gewoon kwestie van de terapie vinden die bij je past.

Hier gaat het wel redelijk nu, nog ups en downs en de downs kunnen aardig hard en diep zijn. Maar het grootste punt waar ik mee zit is gaan of blijven en aan de hand daarvan kan ik weer verder kijken. Maar ik weet niet wat te doen en wordt er gewoon depressief van en zit met in mijn ogen obsesieve gedachten. En volgende keer bij de psycholoog wil ik dat dus even bespreken

quote:

Op maandag 14 maart 2011 22:30 schreef Bos81 het volgende:
Met mij gaat het echt de goed kant op de laatste tijd. Begin steeds meer zin in dingen te krijgen. Morgen word ik 30 en voor het eerst sinds een aantal jaren heb ik er weer zin in om jarig te zijn .

Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor

ha, bos! Alvast gefeliciteerd! En waar kunnen we taart gaan eten

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

maar ben blij om te horen dat het goed gaat

quote:

Op maandag 14 maart 2011 22:34 schreef cafpow het volgende:

[..]

ha, bos! Alvast gefeliciteerd! En waar kunnen we taart gaan eten

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

maar ben blij om te horen dat het goed gaat

Ieder supermarkt heeft wel taart, dus ga morgen maar een taart kopen

quote:

Op maandag 14 maart 2011 22:30 schreef Bos81 het volgende:
Met mij gaat het echt de goed kant op de laatste tijd. Begin steeds meer zin in dingen te krijgen. Morgen word ik 30 en voor het eerst sinds een aantal jaren heb ik er weer zin in om jarig te zijn .

Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor

Fijn dat het de goede kant opgaat en alvast gefeliciteerd met je verjaardag! En fijn dat je er eindelijk weer eens zin in hebt om jarig te zijn

quote:

Op maandag 14 maart 2011 23:09 schreef Weissman het volgende:

[..]

Thanx voor je uitleg.

En hoe kunnen we die externe factoren dan op zo een manier beïnvloeden dat ze voor ons voordelig uitpakken ?

hm, dat is een zeer interesante vraag. Zo 1,2,3 kan ik er niet echt antwoord op geven. Het hangt er ook vanaf over wat voor soort externe factoren je hebt. Mischien dat het met een voorbeeld wat makkelijker gaat..

quote:

Op maandag 14 maart 2011 22:26 schreef cafpow het volgende:
Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. In ieder geval kan je hier je ei kwijt...en er zijn altijd wel wat reacties op te vinden later. En sommige kunnen vrij nuttig zijn.

Thx

Het voor mij zo'n beetje voor het eerst dat ik me een beetje ga richten op het niet bezig zijn met angsten, depressie en allerlei andere zaken, wat omdat het zo nieuw is nogal wennen is. Het praten erover eigenlijk alleen al. Ben al een tijd in therapie en er is heel veel veranderd, en bij elke laag van verstoord die afgepeld wordt voel ik eerst een tijd de angst die daaronder zit, om daar vervolgens mee aan de slag te gaan. Met de bedoeling dat het uiteindelijk allemaal weer goed op z'n plaats zit natuurlijk

Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben Sinds 1 maart heb ik echt een knop omgezet, heb ik weer een ritme, eet gezond en op vaste tijden, sport 3 keer in de week, slaap goed en zit gewoon lekker in mijn vel Moet nog 4 keer naar de depressiegroep, maar dat is gewoon afbouwen nu. Heb nog wel gesprekken met de psycholoog, maar dat is niet speciaal vanwege mijn depressie maar meer gericht op grenzen stellen, mening en gevoelens uiten etc.

Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!

quote:

Op maandag 14 maart 2011 22:33 schreef cafpow het volgende:
Ik kan me hier niet helemaal in herkennen aangezien ik met andere problemen zit. Maar een psycholoog is een persoon die in jou moet zien te kijken(niet fysiek dan), en daarvoor moet er een soort klik zijn, je moet ongeveer op een lijn zitten met de persoon.
Ik zelf ben voor de 3e keer nu bij een psycholoog, en de 1e daar ben ik 2x geweest en nooit meer teruggegaan, de 2e daar klikte het redelijk mee, maar niet helemaal maar die is van baan veranderd. En degene waar ik nu ben, ja daar klikt het wel redelijk mee, tenminste ik voel me op mijn gemak en dat bevorderd de terapie heel erg, in positieve zin.
Het is gewoon kwestie van de terapie vinden die bij je past.

Oh maar dit is ook niet mijn eerste psycholoog, wel de eerste waarbij ik een klik heb. De eerste sprak helaas liever over zijn eigen verleden als Psycholoog voor Nederlandse soldaten in Srebrenica en de tweede kwam niet verder dan ademhalingsoefeningen. Het is bij beiden bij twee, drie bezoekjes gebleven.

Wat ik nu merk is dat we alleen maar in rondjes blijven praten en dat er geen schot meer in de zaak zit en dat maakt me erg somber.

Aan wat voor andere therapievormen moet ik denken? En wanneer gaat iemand eigenlijk over op antidepressiva, als praten alleen niet werkt?

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 10:06 schreef Sylvana het volgende:
Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben Sinds 1 maart heb ik echt een knop omgezet, heb ik weer een ritme, eet gezond en op vaste tijden, sport 3 keer in de week, slaap goed en zit gewoon lekker in mijn vel Moet nog 4 keer naar de depressiegroep, maar dat is gewoon afbouwen nu. Heb nog wel gesprekken met de psycholoog, maar dat is niet speciaal vanwege mijn depressie maar meer gericht op grenzen stellen, mening en gevoelens uiten etc.

Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!

Fijn om te horen dat het zo goed met je gaat
Oh, en niet zomaar stoppen he maar dat was je al niet van plan.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 10:06 schreef Sylvana het volgende:
Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben Sinds 1 maart heb ik echt een knop omgezet, heb ik weer een ritme, eet gezond en op vaste tijden, sport 3 keer in de week, slaap goed en zit gewoon lekker in mijn vel Moet nog 4 keer naar de depressiegroep, maar dat is gewoon afbouwen nu. Heb nog wel gesprekken met de psycholoog, maar dat is niet speciaal vanwege mijn depressie maar meer gericht op grenzen stellen, mening en gevoelens uiten etc.

Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!

Ik denk, ff hier gluren, en wat ziet mijn oog?
Wat onwijs fijn voor je!
Succes met het stabiel houden!

Hoe zouden jullie somberheid omschrijven?
Ik als tegenover gestelde van verliefdheid, gevoel.
Het enige wat helpt is opiaten voor euforie en vermindering van angst + bartiburaten om te slapen hihi sorry voor mijn abstracte gelul.
Hitler nam trouwens wel bartiburaten + speed injecties en waar is dit vlaggetje dan voor

Acceptatie is gezonder trouwens.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 15:15 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Fijn om te horen dat het zo goed met je gaat
Oh, en niet zomaar stoppen he maar dat was je al niet van plan.

Dankjewel en nee, zomaar stoppen was ik sowieso al niet van plan. Ik heb nu nog voor 2 maanden liggen, tegen die tijd gebruik ik het een half jaar. Van te voren werd ook gezegd na 4-6 maanden rustig afbouwen als het dan goed ging, dus dat ga ik gewoon doen

quote:

Op dinsdag 15 maart 2011 16:00 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Ik denk, ff hier gluren, en wat ziet mijn oog?
Wat onwijs fijn voor je!
Succes met het stabiel houden!

Dankjewel

quote:

Op woensdag 16 maart 2011 10:18 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankjewel en nee, zomaar stoppen was ik sowieso al niet van plan. Ik heb nu nog voor 2 maanden liggen, tegen die tijd gebruik ik het een half jaar. Van te voren werd ook gezegd na 4-6 maanden rustig afbouwen als het dan goed ging, dus dat ga ik gewoon doen

[..]

Dankjewel

maar dat afbouwen, gaat dat met begeleiding? Of puur op jezelf?

Hier hebben we het er laatst over gehad met de psycholoog dat ik bij grote veranderen bijvoorbeeld bij de laatste reis, soms enorm kan gaan stressen en dan ook echt helemaal overstuur raken..en dat het voor mij zeer lastig is om dat te controleren, heb zelf van alles geprobeerd maar bijvoorbeeld met externe factoren werkt het beter dan als ik mezelf tot rust probeer te krijgen en mijn hoofd zogenaamd te legen...dat werkt het hele proces juist tegen.
En de psycholoog had het toen over evt. medicatie daarvoor proberen. En ik had toen zoiets van nee, hoeft niet echt. Zowieso is het alleen bij vrij grote veranderingen en als ik zeg maar het onbekende tegemoet ga. Maar die veranderingen zijn er niet zo heel vaak, waardoor ik niet veel aan de medicatie heb. Voor 2x per jaar ofzo, en uitzichzelf gaat die histerie en of stress vanzelf weg...dus tja vondt het beetje overbodig. Want het moment van de stap richting de verandering nemen is het probleem, als ik er eenmaal mee bezig ben of onderweg ben valt het meestal wel mee.
Ik kan volgende week dus weer naar de psycholoog, en wil dan even aftasten wat zij van het wel niet gaan vindt. want ik heb echt geen seconde rust op dit moment in mijn hoofd dan..en ben ech heel erg moe.

quote:

Op woensdag 16 maart 2011 17:00 schreef cafpow het volgende:

[..]

maar dat afbouwen, gaat dat met begeleiding? Of puur op jezelf?

Ik neem aan dat dat net als het opbouwen gewoon onder toezicht van de huisarts blijft

Vandaag had ik het intakegesprek bij de angstkliniek. Fijn gesprek gehad, heb bepaalde dingen weten te plaatsten waarvan ik dat eerst niet kon.

Er is 1 hele grote maar ...
Er is alleen een zgn deeltijdbehandeling of voltijdbehandeling. Deeltijd houdt in dat je 4 maanden lang ma/di/do/vrij onder behandeling bent.

De gedragstherapeut legt bij mij het besluit neer, of het dat allemaal wel waard is.
Kan ik er voor de rest van mijn leven mee leven dat ik waarschijnlijk nooit meer in een achtbaan stap.
Durf ik het zelf ooit te proberen om, al dan niet onder zware rustgevende medicatie (denk aan lorazepam waarvan ik na 5 minuten al lig te slapen), in een vliegtuig te stappen?

Ik heb de paniekstoornis een plekje in mijn leven kunnen geven. Ik kan gewoon naar het werk, naar de supermarkt, de bioscoop etc. Ik heb zo wel mijn 'truukjes' zodat ik rustig blijf, om het te overleven.

De gedragstherapeut is van mening dat ik al ontzettend goed bezig ben geweest om de aanvallen op te vangen, en heeft wat dat betreft weinig nieuwe handvaten voor me.

Wel kwamen we tot de conclusie dat er wellicht toch onderliggende problemen zijn, die je mn in mijn gedrag terug ziet. Ik ben een ontzettende pleaser, ik moet nieuwe dingen van mezelf in 1 keer goed doen, ik ben een enorme controlfreak, ook al zie ik dit zelf niet zo. Maar al pratende kom je dan toch samen tot die conclusie. Ik ondervind er zelf niet echt hinder van (buiten die paniekstoornis dan), de mensen om mij heen ook niet. Maar je kunt het ook geen gezond gedrag noemen. Het is dus eigenlijk vrij onschuldig allemaal, is het het dan waard om ermee verder te gaan en hoe gaan we dat dan aanpakken?

Dus wellicht zouden we door kunnen gaan op mijn gedrag, maar daar ben ik op mijn werk ook al mee bezig. Binnenkort ga ik hiervoor een cursus vol;gen om mijn softskills te ontwikkelen/om te buigen.

Ik heb het er vanmiddag met mijn man over gehad. Wat mij bv stoort, is dat hij een reislustig persoon was voordat hij mij leerde kennen. Ging vier keer per jaar op vakantie en vloog de hele wereld rond. Voor mijn gevoel belemmer ik hem hier nu in, omdat ik dat allemaal neit zo zie zitten. Maar hij heeft mij gezworen dat dat echt niet zo is, dat ik zo echt niet hoef te denken. En toch blijft dat gevoel knagen ..

Dus, als ik alle voors tegen de na's moet gaan zetten, denk ik dat het een 'nee' gaat worden.
Dat ik er gewoon het beste van moet zien te maken, en dat er prima mee te leven valt (wat opzich ook zo is).

En die keren dat ik dan toch een aanval heb .. Tja dat is dan zo.
Ik denk dat het geen zin heeft om me om te praten, ik had tijdens het gesprek eigenlijk al mijn keuze gemaakt.

@Twinkle, zo te horen heb je er goed over nagedacht en dan vind ik elke beslissing die je maakt goed. En zo te horen klinkt het ook als een goede beslissing als je er maar een paar keer per jaar echt last van hebt en je al goed bezig bent. Voor die andere zaken kun je ook wel minder zware therapieën volgen, of gewoon alleen gesprekken met een psycholoog ofzo. Dus kan me goed voorstellen dat je het niet ziet zitten om hiervoor zo'n intensieve behandeling te gaan doen.

Sinds vandaag hebben we bij cognitieve therapie een nieuwe therapeut en zijn manier van werken is echt superfijn Eerst vulden we gewoon het 5G-schema in en gingen we gedachten uitdagen. Een gedachte van mij als "ik moet weer stoppen met school en kom thuis werkloos op de bank met een uitkering te zitten" werd dan bijvoorbeeld gerationaliseerd naar "de kans dat ik met school moet stoppen en thuis op de bank met een uitkering kom te zitten is erg klein"

Maar om daar dan ook echt in te geloven vond ik altijd lastig. Zo'n schema invullen vind ik niet zo moeilijk, maar er ook echt in geloven wel. De nieuwe therapeut voegde vandaag nog wat toe aan het 5G-schema. Ik moest een doemscenario wat ik had helemaal gaan uitdenken, vanaf de gebeurtenis tot aan het ergste van mijn doemscenario. En dan moest ik voor elke stap aangeven hoe erg ik er in geloofde dat dat zou gebeuren.

Bijvoorbeeld:

Ik krijg een e-mail dat mijn tussentoets 53% overeenkomst heeft met internetbronnen en dat de docent me voor plagiaat naar de examencommissie wil sturen. Dat dat zou gebeuren, geloofde ik voor 80% in. Als ik naar de examencommissie wordt gestuurd, geloofde ik voor 100% dat mijn tussentoets ongeldig werd verklaard. Als dat gebeurd mag ik hem herkansen. Dat ik daarvoor zou zakken, geloofde ik voor 50%. Daarna mag ik hem nog 1 keer herkansen, dat ik hem dan weer niet zou halen geloofde ik voor 20%. Als ik hem dan weer niet haal moet ik stoppen met de opleiding, omdat ik dan mijn P niet in 2 jaar kan halen. Dat dat zou gebeuren geloofde ik voor 60% Als ik moet stoppen met mijn opleiding moet ik gaan werken, maar vanwege mijn persoonlijke omstandigheden zie ik mezelf geen fulltime werk doen. Ook is het vinden van een baan zonder een opleiding afgerond te hebben erg lastig. Ik geloofde ook voor 50% dat de crisis nog zou voortduren en dat reïntegreren ook niet lukt. Dat zou dan elk jaar zou moeten zijn en dan zou ik uiteindelijk thuis komen te zitten met een uitkering.

Als je het zo bekijkt, dan moet er wel heel veel gebeuren voordat dat zo is en is die kans dus erg klein. En nou geloof ik dat meer dan wanneer ik alleen tegen mezelf had moeten zeggen dat de kans klein is. Uiteindelijk is dit ook niet gebeurd, maar heb ik na een gesprek met de docent nog een kans gekregen.

Jammer alleen dat ik hierna nog maar 1 keer cognitieve therapie heb omdat ik daarna met de groep moet stoppen. Maar heb nog wel gesprekken met een psycholoog, dus ga even voorstellen dat ik met haar ook op deze manier ga uitdagen. Want dit is wel een erg goede methode voor mij

Hallo allemaal, ik ben ook depressief, had al een eigen topic geopend, maar zag niet dat er een centraal topic was, dus hierbij mijn op;

Ik ben al langer dan 5 jaar depressief. Ben nu 22 en nog steeds dezelfde gevoelens. Ik heb het gevoel dat mijn leven zo goed als doelloos is. Zit in de bijstand vanwege een handicap, geen school en geen werk dus. Alles wat ik heb geprobeerd is zo goed als mislukt, de liefde van mijn leven ben ik kwijtgeraakt en stiekem hoop ik nog dat het goedkomt maar acht die kans zeer klein. Elke dag wordt ik wakker met een leegte van binnen, het lijkt wel alsof ik gevoelloos ben en ik heb dit altijd goed weten te verbergen maar laatst is het gewoon aan me te zien dat ik depri ben. Ik verwaarloos mezelf zowat, ik eet totaal niet goed en gezond, ben flink afgevallen ook en het maakt me niet eens meer uit. Zelfmoord zou ik nooit doen maar ik denk er elke dag aan. Mensen maken ook vaak misbruik van mijn behulpzaamheid, ik ben namelijk niet zo assertief en mensen profiteren daarvan. Heb geen vrienden, niks te doen en geen vrouwtje in mn leven. Elke dag is een lege dag. Verder heb ik een communicatiestoornis en ben ik heel onzeker van mezelf. Ik heb het gevoel dat ik gewoon niet in deze maatschappij was en wil eigenlijk niets liever dan naar een eiland als hawaii, maar dat is vrijwel onmogelijk voor mij dus zit ik hier vast. Ik wil niet klagen en weet dat velen het erger dan mij hebben maar dat neemt mijn problemen niet weg. Ben eigenlijk al 5 jaar levensmoe.

Pyschologen ben ik bij geweest en die irriteren me meer dan dat ze helpen met al hun lulverhalen. Medicijnen helpen ook niet echt, ik kan alleen maar geduldig zijn en hopen dat het beter wordt. Maar geduld is het allermoeilijkste wat er is.

Gisteren was ik nog blij dat ik eindelijk de GGZ-brief gekregen heb. Vandaag gebeld en te horen gekregen dat ik pas in juni terecht kan :S

Weet niet hoe ik die tijd ga overbruggen.

Ben mijn relatie en baan kwijtgeraakt en heb geen energie meer om te studeren of uberhaupt iets te doen.

Bweh.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2011 18:04 schreef TrsK het volgende:
Gisteren was ik nog blij dat ik eindelijk de GGZ-brief gekregen heb. Vandaag gebeld en te horen gekregen dat ik pas in juni terecht kan :S

Weet niet hoe ik die tijd ga overbruggen.

Ben mijn relatie en baan kwijtgeraakt en heb geen energie meer om te studeren of uberhaupt iets te doen.

Bweh.

Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten je hoeft niet heel je leven heel actief te zijn een periode wat tijd voor jezelf nemen is niks mis mee.
Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)

quote:

Op vrijdag 18 maart 2011 18:16 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten je hoeft niet heel je leven heel actief te zijn een periode wat tijd voor jezelf nemen is niks mis mee.
Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)

Precies, en soms krijg je tussendoor nog een brief dat je wat eerder terecht kan.

hier ga ik het volgende gesprek heel hard zijn met mezelf en gewoon keihard wat meningen vragen over bepaalde dingen waar ik mee zit. Want meestal beginnen we te praten met hoe het gaat enzo en dan op bepaald moment eindigen we bij heel andere onderwerpen dan waar ik eht eigenlijk over wil hebben

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 16:58 schreef cafpow het volgende:

[..]

Precies, en soms krijg je tussendoor nog een brief dat je wat eerder terecht kan.

hier ga ik het volgende gesprek heel hard zijn met mezelf en gewoon keihard wat meningen vragen over bepaalde dingen waar ik mee zit. Want meestal beginnen we te praten met hoe het gaat enzo en dan op bepaald moment eindigen we bij heel andere onderwerpen dan waar ik eht eigenlijk over wil hebben

Ik hoop het. Hoe eerder hoe beter. Ben mijzelf zo zat momenteel. Alles gaat kapot wat ik lief heb, meestal door eigen toedoen. Ik wil af van het destructieve, wil stabiel zijn en gelukkig in het leven staan. Ben deze gang van zaken na 15 jaar wel zat..

quote:

Op vrijdag 18 maart 2011 18:16 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten je hoeft niet heel je leven heel actief te zijn een periode wat tijd voor jezelf nemen is niks mis mee.
Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)

Werkte het voor mij maar zo. Ik ben veel te vaak perioden gehad in mijn leven dat ik minder actief was, en dat heeft me zo veel gekost.. Daarom ben ik ook 25, geen rijbewijs, geen normale baan, nog bezig met een studie, wonend in een klein achterkamertje. Dat ben ik ook meer dan zat!

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 17:09 schreef TrsK het volgende:

[..]

Ik hoop het. Hoe eerder hoe beter. Ben mijzelf zo zat momenteel. Alles gaat kapot wat ik lief heb, meestal door eigen toedoen. Ik wil af van het destructieve, wil stabiel zijn en gelukkig in het leven staan. Ben deze gang van zaken na 15 jaar wel zat..

Ach, zie het zo in, je wilt er tenminste hard aan gaan werken en dat zou niet kunnen als je dit alles zou negeren.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2011 17:11 schreef TrsK het volgende:

[..]

Werkte het voor mij maar zo. Ik ben veel te vaak perioden gehad in mijn leven dat ik minder actief was, en dat heeft me zo veel gekost.. Daarom ben ik ook 25, geen rijbewijs, geen normale baan, nog bezig met een studie, wonend in een klein achterkamertje. Dat ben ik ook meer dan zat!

Tja, ik snap dondersgoed wat je bedoeld met dit punt. Ik zit er zelf ook wel mee hoor. Ben zelf 24, heb wel een mbo diploma maar doordat ik diploma bijna cadeau kreeg stelt het niks voor voor mij. En een baan, of studie heb ik al helemaal niet. En ik woon nog thuis bij ma.
Dus tja zou ideaal is de situatie ook niet, maar je moet er de wil en moed voor hebben omdat te veranderen.

Hier was het een drukke dag, welke mij extra veel moeite heeft gekost omdat ik me toch niet helemaal lekker in mijn vel voel en maar niet kan stoppen met piekeren en nadenken over wat te doen. Wel of niet blijven.En dat is dondersgoed te merken want bij alles komt dat onderwerp weer naar voren.
Wat ik trouwens onlangs ook erg merk bij mezelf is dat ik een soort van gevoel heb aandacht te kort komen, maar niet kwa ouders ofzo. Maar gewoon kwa iemand om over dingen te praten. TUurlijk via dit forum kan je je ei kwijt en discussieren over dingen maar het is toch anders als met een vriend/vriendin ofzo erover te praten..en dat mis ik redelijk..en daarom zoek ik telkens iemand om over dingen te kunne praten.
En momenteel ben ik alles zo zat, mijn dag duurt gemiddeld van 12 uur 's middags tot een uur of 7/8 na eten waarna ik op de bank wat series kijk, en dan ;s avonds in bed achter de laptop.
En ik moet nu een baan zoeken van het sozawe maar onbewust grijp ik elk excuus aan om niks te doen omdat ik geen motivatie heb. En full time werken zie ik helemaal niet zitten en part-time en tijdelijk is vrij lastig.

Maar goed wil deze week een redelijk confronterend gesprek met mijzelf en de psycholoog aangaan omdat ik nu echt in 2 punten duidelijkheid wil krijgen...voor mezelf.