De kunst van het loslaten van je ex # 146 - Alles komt goed!

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 16:56 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

....en dat mag/moet je juist wel spontaan doen; je ex gewoon een kort sms'je sturen dat je aangenomen bent en de 24ste mag starten. Dat is heel leuk nieuws!

Misschien is dat iets wat jou kan helpen? Proberen om niet de wolken die je ervaart met je ex te willen delen, maar dat zonnetje wat achter die wolken zit, als je de zonnestralen weer op je gezicht voelt, om die met haar te delen. Dat zal ze zeker leuk vinden!

Every cloud has a silver lining....ook voor jou Mr.Myst!

Wie weet, maar voorlopig wacht ik er nog even mee. Ik heb gisteren nog contact gehad, veel van mijn eigen situatie op dit moment laten weten. Ik heb wel laten weten dat er wat speelt en dat het er positief uit ziet. Dat weet ze dus. Ik wil het juist even niet delen, in ieder geval niet met haar. Zij geeft aan verder te gaan met haar leven (terecht hoor), en ik moet dat ook doen. Mocht het haar écht aangegrepen hebben, zal ze deze week/volgende week vast iets van zich laten horen. Niet dat ik daar dan iets achter ga zoeken, maar ik zou het fijn vinden als ze uit haarzelf zou meeleven of benieuwd zou zijn. (Note: meeleven, geen medeleven!)

Misschien doe ik het alsnog wel, als ik het spreekwoordelijke gevoel van die zonnestralen zou ervaren. Dat doe ik op dit moment nog niet (hoewel ik het wel als iets positiefs probeer te zien).

Hoi.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 17:28 schreef ex het volgende:
Hoi.

Ga je nou eindelijk vertellen over je spannende date zaterdag?

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 17:30 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Ga je nou eindelijk vertellen over je spannende date zaterdag?

Zo spannend is het niet, en volgens mij is het vrouwtje in kwestie er nog niet helemaal uit.

* ex wacht rustig af.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 17:41 schreef ennudan het volgende:
@ex is de koning van het afwachten en geen contact zoeken!

Haha, me ex zat gister avond weer op msn:

"Hoooi, is er nog post voor me?"

Kan dat wief niet is gewoon oprotten.. Ik stuur alle post voor haar sinds 1/1/'11 afz. retour. En dat weet ze.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 15:46 schreef ennudan het volgende:

[..]

Goeie vraag en als je het antwoord had dan was de helft van de mensen hier blij!

Maar even serieus het kan van alles zijn, niet kunnen accepteren, contact willen houden, niet willen loslaten etc...het lijkt allemaal op elkaar en komt uiteindelijk neer op fase 1.... je bent ineens alleen...

Ik herken de neiging om contact te houden. Maar dat heb ik bewust drie maanden nadat het uit was niet gedaan. Ik voelde het einde, voordat het uitging allang aan komen. Zij was in het buitenland en ik zou haar halverwege het verblijf opzoeken. Omdat ik uit haar onlogische signalen voorzag dat het uit zou gaan (was wel meer haar beslissing, maar ik had geen zin me ertegen te verzetten), had ik me voorgenomen om het daar met haar uit te maken. Ik had zelfs nog van tevoren gevraagd of het wel verstandig was als ik langs zou komen en ze had toen gezegd dat ze me heel graag wilde zien. Toen ik me aan het voorbereiden was op de reis en het ticket al was uitgeprint, maakte ze ineens over skype bekend dat ik toch maar niet moest komen. Toen ik daarover met haar in discussie wilde gaan, weigerde ze op dat besluit terug te komen en tien minuten later was het uit. Ik was toen het geld voor het ticket kwijt en ook alle moeite die ik had gestoken in de weken daaraan voorafgaand. Zodoende was al mijn moeite en geld achteraf verspild door dat ene simpele skypegesprek en voelde ik me als een stuk vuil aan de kant gezet.

Ik had daarom niet zozeer moeite met het feit dat de relatie beeindigd was, maar vooral met de hele onrechtvaardige manier waarop dat gebeurde. De enige reden dat ik nog contact met haar zou willen, was om die boodschap over te brengen en dat heb ik uiteindelijk in briefvorm, vijf maanden na het einde, toen ze weer terug was, gedaan. Daar voel ik mij nu nog erg tevreden over.

Hmm, ik zal hieronder eens een boekje opendoen wat betreft de gevolgen als ik bepaalde acties onderneem.

Ik block, delete alles van haar. Msn, telefoonnummer, facebook, hyves.
Wat er dan gaat gebeuren is dat we dan geen contact meer zullen hebben en dan zal zij zoiets hebben van: oh, je wilt het zo? flikker maar op joh. Dat lijkt misschien niet zo erg, maar dat kan het wel worden.
Zoals jullie weten hebben we een gedeelde vriendengroep. Ik kan haar, en de rest van die groep via internet (long time ago) en hebben al jaaaaren goed contact. Als ik contact met haar breek, vraag ik me af wat er met de vriendengroep gebeurt. Zij zal minder aandacht aan hen besteden, omdat ze met d'r nieuwe aanstaande vriendje bezig zal zijn. 2 vrienden zullen dat niet pikken. 1 zal neutraal blijven.
Wij (vriendengroep + ex) spreken regelmatig ergens in het land af om gezellig wat met z'n allen te ondernemen. Afsluitend gaan we ergens uiteten en wordt er lekker wat gedronken. Als ik contact met m'n ex verbreek, zullen die gezamelijke 'meetings' er niet meer zijn. Althans, zonder haar.
Ik weet dat zij dat niet gaat pikken en zij gaat ook haar meetings met hen afspreken, zonder mij. Dat steekt me enorm.
Dit wat betreft de gedeelde vriendengroep.

Ten tweede: in 2007 zijn we ook al met oorlog uit elkaar gegaan en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Ik ben toen uit woede rare dingen gaan doen. Vrij trieste en kansloze dingen, juist om haar een trap na te geven. Zo heb ik haar zwart gemaakt bij veel mensen die we gezamelijk kennen. Ik heb eens een filmpje gemaakt waarin ik een foto van haar heb verbrand. Daarna heb ik dit filmpje online gezet ( ). Daar is vervolgens ook nog eens de grootste heibel om gekomen.
Kortom: het knagende gevoel van kwaadheid en wraak zal blijven totdat het is 'opgelost' en we weer fatsoenlijk tegen elkaar kunnen doen.

Tot slot: Coldplay komt naar Pinkpop. Dit lijkt totaal niet boeiend, maar dit was wel echt ONZE band. We hebben samen een concert bezocht in 2009, 2 maanden voordat we wat kregen. Sindsdien is het echt onze band geworden. Ik heb haar een CD gekocht, we luisterden het altijd en overal samen.
Ik wil 100% zeker gaan. Vooral omdat het voor mij om de hoek ligt. Maar zij wilt ook 100% zeker gaan en dat vind ik kut. Ik zal en kan niet optimaal van het concert genieten als ik met iemand anders dan zij daar sta. Mijn hoofd zal de hele tijd bij haar zijn en hoe we het vorige concert samen beleefden. Erger nog: als ik weet of denk dat zij daar ook staat (hoogstwaarschijnlijk met iemand anders dan ik ) dan zal ik helemaal een wansmaak aan dat concert hebben.

Ja, dit zijn 3 problemen die puur bij mij liggen. Dat begrijp ik ook.
Maar hierdoor kan ik geen volledige afstand van haar doen. Mijn hoofd zegt iets, maar mijn hart zegt wat anders. Als ik mijn hart volg, zal dat slechte gevolgen hebben, maar als ik mijn hoofd volg zal ik me ook enorm kut gaan voelen.
Daarom kan ik op korte termijn niet zomaar beslissen van: ex, flikker maar lekker op.

Ik hoop dat jullie me begrijpen. Ik weet ook dat de bovenstaande punten dom en slecht van me zijn en dat ik ze aan de kant moet schuiven. Dat is wat m;n verstand zegt, maar mn gevoel zegt wat anders...

Heb je daar ook een reactie op gekregen?
Wel heel laag om het op zo'n manier uit te maken maarja alles lijkt wel geoorloofd tijdens en na een relatie breuk

Shit, die veiligheidsbeugel van de achtbaan klemt weer en daar gaan we de volgende rit tegemoet.

Zat net nog met iemand wat herinneringen op te halen. Soms was m'n ex wat aanhankelijk, zat ze met dingen in haar maag. Wilde ze even wegkruipen bij me en zich klein voelen. Dan ging ze tegen me aan zitten op de bank en sloeg ik m'n benen over haar benen en mijn armen om haar heen.
Dan zette ik dit liedje aan en zong het voor haar mee. Dan brak ze. Dan voelde ik haar adem stokken terwijl de tranen over haar wangen rolden. We hadden een geweldige relatie.

Op het moment dat het uit gaat is het klote dat je een 'geweldige relatie had'
Maar over een tijd ben je vast blij dat je het toch mee hebt gemaakt.

Voor mij gaat het verwerken misschien iets makkelijker omdat er echt zoveel fout zat in onze relatie, het was allesbehalve geweldig.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 19:00 schreef Wanderingwhy het volgende:
Shit, die veiligheidsbeugel van de achtbaan klemt weer en daar gaan we de volgende rit tegemoet.

Zat net nog met iemand wat herinneringen op te halen. Soms was m'n ex wat aanhankelijk, zat ze met dingen in haar maag. Wilde ze even wegkruipen bij me en zich klein voelen. Dan ging ze tegen me aan zitten op de bank en sloeg ik m'n benen over haar benen en mijn armen om haar heen.
Dan zette ik dit liedje aan en zong het voor haar mee. Dan brak ze. Dan voelde ik haar adem stokken terwijl de tranen over haar wangen rolden. We hadden een geweldige relatie.

Marco Borsato - Nooit Meer Een Morgen (songtekst)

Jeetje, dat zijn de herinneringen van een geweldige relatie. Het is heel fijn om die herinneringen te kunnen hebben, te kunnen koesteren. Dat laatste is moeilijk, want daardoor gaat je gevoel voor haar weer opspelen, op dit moment althans. Dan kun je voor je gevoel nog zo'n afstand hebben genomen, met dit soort liedjes/momenten komt dan toch het 'goede' gevoel weer naar boven.
Die momenten krijgt zij misschien ook nog wel. Misschien heeft ze die al wel, misschien ook helemaal niet. Dat is ook eigenlijk iets waar je niet aan moet denken, want dat maakt je gek (ervaringsdeskundige...).

Feit blijft, dat dit soort herinneringen altijd moeilijk blijven. Het is heel erg fijn om dit soort dingen mee te maken, maar nu het over is, geeft dat een heel dubbel gevoel.

Ik ken het, echt. Wij hadden ook zulke dingen. Een liedje op de tv, terwijl ze tegen me aanlag. Ze begon spontaan te huilen. Toen ik haar vroeg wat er was, zei ze: 'Dit liedje doet me altijd denken aan hoe geweldig we het samen hebben, ik krijg er altijd tranen van in mijn ogen'. Als dat soort dingen nog gezegd worden, vlak voor een relatie uit gaat, is dat moeilijk te verkroppen/weg te stoppen/te vergeten/te accepteren...

Sterkte kerel, probeer het ritje uit te zitten...

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 18:58 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ten tweede: in 2007 zijn we ook al met oorlog uit elkaar gegaan en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Ik ben toen uit woede rare dingen gaan doen. Vrij trieste en kansloze dingen, juist om haar een trap na te geven. Zo heb ik haar zwart gemaakt bij veel mensen die we gezamelijk kennen. Ik heb eens een filmpje gemaakt waarin ik een foto van haar heb verbrand. Daarna heb ik dit filmpje online gezet ( ). Daar is vervolgens ook nog eens de grootste heibel om gekomen.

Been there, done that. Ik heb precies hetzelfde gedaan, haar Hallmark liefdesverklaring in een dronken bui verbrand, gefilmd en op Youtube gedonderd en haar de link gestuurd.

Mja, heb er ook wel spijt van dat ik mezelf zo raar en kinderachtig heb gedragen toen het net uit was, maar ik was gewoon mezelf niet. Ze had me compleet emotioneel uitgeput met haar wantrouwen en achterdochtigheid, dat het een soort gevoel van wraak was voor me. Ik was echt een zombie; levenloos en FUBAR. Maar ik had beter mijn nest in kunnen duiken dan naar de fles te grijpen.

Ach ja, door schade en schande wordt men wijs zeggen ze ook wel.

Dan met ze je wel heel hard gefokt hebben:P Wraakgevoelens heb ik op het moment niet, lijkt me beter om gewoon verder met mn eigen leven te gaan en haar voor een tijdje te laten om toch een rust te creëren.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 18:58 schreef undissputed het volgende:
Heb je daar ook een reactie op gekregen?
Wel heel laag om het op zo'n manier uit te maken maarja alles lijkt wel geoorloofd tijdens en na een relatie breuk

Aanvankelijk niet. Ik was er toen blij mee dat ik in ieder geval mijn boodschap had afgegeven. Afgelopen december stuurde ik een mail over de spullen die ze na driekwart jaar nog steeds niet had teruggegeven en in plaats van een kort antwoord kreeg ik een reactie op de brief die ik twee maanden daarvoor had gestuurd met het voorstel om nog eens in gesprek te gaan. Dat heb ik toen, na enige twijfel (omdat ik niet wist of dat wel goed voor mij was), toch geaccepteerd. In dat gesprek heb ik nogmaals uitgelegd hoe ik me toen voelde, waardoor zij begon te huilen en te vertellen dat ze me nog steeds miste en regelmatig van me droomde. Ze had er spijt van dat ze pas zo kort voor mijn vertrek een beslissing had genomen. Maar een sorry, of excuses voor de beslissing om het ineens per skype uit te maken, heb ik nooit gekregen, noch heeft ze aangeboden om me tegemoet te komen in de kosten voor het ongebruikte ticket. Ik hoopte haar te kunnen vergeven als ze spijt had gehad van dat skypegesprek. Maar vergeven gaat heel lastig, als de andere kant geen spijt heeft. Dit gesprek zorgde bij mij voor een redelijke terugval.

Nu ben ik in ieder geval tevreden dat de boodschap bij haar is aangekomen, en kan ik verder met mijn leven. En dat gaat op dit ogenblik weer geweldig, want het interesseert me niet meer wat zij vindt of doet (daarvoor had ik dat nog wel). Maar voor het zover was, heb ik helaas wel driekwart jaar met opgekropte woede en onbegrip gezeten, zoals sommigen dat hier nog steeds hebben.

Ik denk ook wel dat je iets met die gevoelens moet doen want emoties als woede en onbegrip verdwijnen denk ik niet zomaar.

Die gevoelens van verdriet en woede kan ik me goed voorstellen, als je op zo'n manier gedumpt wordt, en ze er geen spijt van heeft. Dat is jammer, want ze ziet blijkbaar niet wat ze aangericht heeft, en deze manier van het uitmaken toch echt laf is.
Logisch dat je door het contact (en het feit dat ze geen spijt heeft van dat skypegesprek) een terugval hebt gekregen. Hoe lang heb je nu al geen contact meer met haar gehad?
Wel goed van je, dat je nu echt door bent gegaan met je leven en je niet meer (zoveel?) voor haar interesseert.

Wat mij betreft: Ik voel me raar. Moe, maar ook een rare rust. Misschien is het het begin van acceptatie? Het interesseert me allemaal even niet zo meer, heb er even geen behoefte aan om het er moeilijk mee te hebben (jeetje, dat klinkt bijna alsof ik er genoegen uit schep als ik me er rot onder voel, en dat is natuurlijk niet zo). Ik ben er wel mee bezig, maar anders.. Lastig uit te leggen...

Hmmm, vorige week 1 dag terugval gehad omdat ik woensdagavond met haar uit eten geweest was en haar voor het eerst in een maand weer zag. Donderdag had ik het toch weer moeilijk, moest (relatief) veel aan haar denken. Misschien ook wel omdat ze soms weer lieve dingen zei en me (achteraf gezien) wel die kant op manipuleerde. Bijvoorbeeld door zoenen op m'n mond te geven, en een smsje te sturen dat ze het gezellig vond en dat we elkaar snel weer zouden spreken. Maar niets van dat alles, vandaag voor het eerst weer van haar gehoord...

Gister een tijd met m'n buurvrouw staan praten, vrouw van in de 40, erg aardig! M'n ex knipt haar en haar man nog steeds. En ondanks dat m'n buurvrouw zich niet met onze situatie wil bemoeien heeft ze natuurlijk onlangs van m'n ex het verhaal wel aangehoord. (ze is dit keer gelukkig wel eerlijk geweest blijkbaar, want m'n buurvrouw was goed op de hoogte)
Ze heeft dan ook tegen m'n ex gezegd dat ze vond dat ze niet goed bezig was, dat het leven niet alleen 1 groot feest is en dat je zo nu en dan ook moet dealen met de moeilijkere situaties. DAt ze nu losgeslagen is en (bijna) elke avond en elk weekend erop uit gaat is natuurlijk leuk, maar dat moet wel een keer gaan opbreken, de lol gaat er een keer vanaf. Ze oogde ook moe zei ze, en kreeg het zelfs voor elkaar een hap uit het haar te knippen Niks voor haar, maar ze lijkt er sowieso niet bij met d'r gedachten.

M'n buurvrouw vond alleen wel dat ik niet te soepel moest zijn met de toegang tot het huis, ze zei: laat haar maar zweten, kap het maar af. En ja hoor, vandaag dus weer voor het eerst een bericht. Ze zag dat ik Whatsapp had geinstalleerd op m'n telefoon, en stuurde rond een uur of 10 op m'n werk: "hey! heb je ook whatsapp, handig! Is het goed als ik vandaag wat uitprint thuis, want had het niet goed gedaan natuurlijk en ik moet vanmiddag naar de boekhouder"
Ik heb teruggestuurd: "hoezo handig, we smsen toch nooit meer. Kan je dat printen niet bij de boekhouder doen, of ergens anders? En die printer die je weggedaan hebt, kan je die niet terughalen?"
Ze leek geirriteerd, ik kreeg terug: "Ja dat kan allemaal wel, ik zoek wel een andere oplossing. Ik kan het alleen naar m'n moeders werk sturen en de rest kan of wil het allemaal niet printen voor me, ik ben er goed druk mee!"
Ik stuurde weer terug: "Beter druk dan geen werk lijkt me. Misschien moet je eens minder gaan stappen als je het niet meer aankan allemaal".

Basta, ze bekijkt het maar fijn even. Ze is hier ook niet geweest vandaag zag ik. Ergens voelde het kut, want zo maakte ik haar boos en voor m'n gevoel sneed ik weer een beetje van onze banden door, waardoor de kans op haar terugkomst kleiner is (ik weet het, dat moet ik ook helemaal niet willen maar het voelt soms nog best kut )
Aan de andere kant was het juist lekker, want als ik GEEN contact met haar heb gaat het steeds beter. M'n buurvrouw zei ook al: "joh, regel alles zo snel mogelijk met het huis, verbreek alle, en dan ook echt alle contact. En let maar op, dan staan we hier over een half jaar een heel ander gesprek te hebben. Maar 1 ding is zeker, ze gaat zichzelf tegenkomen. En tegen die tijd zal ze misschien wel contact met jou opnemen dat ze spijt heeft of je terug wil, maar hopelijk ben je dan zo verstandig om het niet te doen, of heb je al een ander".

Verstandige woorden van de buuf gister, ga van de week even op de koffie bij ze

Potverdomme wat heb ik een hoofdpijn. Waar is me bier!

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 19:48 schreef undissputed het volgende:
Ik denk ook wel dat je iets met die gevoelens moet doen want emoties als woede en onbegrip verdwijnen denk ik niet zomaar.

Maar er zijn wel meer mensen hier met onbegrip en die dat ook kwijt willen. Mijn onbegrip kwam echter voort uit haar manier een relatie beeindigen, want voor dat einde zelf had ik, ook al vond ik dat lastig, wel begrip. De meeste mensen van wie ik de verhalen hier lees hebben vaak ook onbegrip en woede, maar dat is onbegrip voor het einde van de relatie (het niet kunnen accepteren).

@mrMyst: Dat gesprek is inmiddels drie weken geleden. Verder was er weinig contact. Na het skypegesprek hebben we drie maanden geen enkel contact gehad, want ze zat ver weg. Toen in augustus een gesprek waarin ik wilde voorkomen boos te worden omdat ik geen zin had in een welles/nietes discussie. Dus heb ik daarin niet kunnen vertellen wat me dwars zat. Zij zag dat toen als de laatste keer spreken. Toen enkele maanden later alsnog die brief verstuurd en in december kreeg ik de reactie. De hoeveelheid mails die ik haar gestuurd heb in 3/4 jaar is dus op een hand te tellen. Maar als ik me zou hebben laten gaan, zou ik misschien, net als Myst en Neo, veel meer en lange en uitvoerige mails gestuurd hebben. Dus al jullie vragen over 'zal ik contact met haar opnemen of niet' begrijp ik wel. Mijn advies blijft: zorg dat je eenmaal je woede en onbegrip in brief of gesprek uit, en als ze niet reageert of negatief reageert, moet je er geen energie meer in steken: dat is schoppen tegen een muur die daardoor toch niet omvalt.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 19:14 schreef undissputed het volgende:
Dan met ze je wel heel hard gefokt hebben:P Wraakgevoelens heb ik op het moment niet, lijkt me beter om gewoon verder met mn eigen leven te gaan en haar voor een tijdje te laten om toch een rust te creëren.

Dat heb je met vrouwen met borderline(-trekjes).

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 20:19 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Dat heb je met vrouwen met borderline(-trekjes).

Dat maakt Borderliners ook interessant Maar ik moet ze niet te dicht bij me hebben staan.. (helaas wel het geval geweest, en praktisch nog steeds)

Die woorden van Rihanna, zo herkenbaar eigenlijk. Eminems woorden misschien nog wel meer...

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 20:17 schreef HendrikDeVogelaar het volgende:

[..]

Maar er zijn wel meer mensen hier met onbegrip en die dat ook kwijt willen. Mijn onbegrip kwam echter voort uit haar manier een relatie beeindigen, want voor dat einde zelf had ik, ook al vond ik dat lastig, wel begrip. De meeste mensen van wie ik de verhalen hier lees hebben vaak ook onbegrip en woede, maar dat is onbegrip voor het einde van de relatie (het niet kunnen accepteren).

Er zijn vele oorzaken waarom een relatie beeindigd kan worden en ook vele vormen waarop het dan vervolgens verder gaat (of juist helemaal niet verder gaat).

Als ik de cijfers zou geven voor achtereenvolgens de relatie zelf, de redenen van beeindiging en hoe vervolgens onze communicatie daarna geweest is in een bandbreedte van +10 tot - 10 dan krijg je een fantastisch overzicht met in die volgorde: +10, - 10 en -10.

Acceptatie zou ik zeker hebben. Ergo, ik zal wel moeten. Maar de twee -10's qua redenen en communicatie achteraf maken het idd erg lastig, helemaal door die eerste +10. En nee, ik ben niet naief of blind geweest voor 'signalen' dat de relatie al op instorten zou staan.
Ik realiseer me dat ik het jullie als lezer ook niet makkelijk maak want er is meer aan de hand dan ik hier neerzet. Laat ik zeggen dat er andere factoren zijn die meespelen en ervoor kunnen zorgen dat het binnen een redelijke termijn alsnog wel eens goed zou kunnen komen.

Daar heb ik een heel bewuste en afgewogen keuze in gemaakt en daar wacht ik graag op. Of dat verstandig is? Time will tell.

quote:

Op dinsdag 11 januari 2011 20:16 schreef ex het volgende:
Potverdomme wat heb ik een hoofdpijn. Waar is me bier!

Problem solved! Fles Jack Daniels gevonden.