Zoveel vragen in mijn hoofd die onbeantwoord blijven.

En om Mark Schultz te citeren:
"Oh, I would walk 1000 miles,
1000 miles , it's true,
oh, I would walk 1000 miles,
just to be with you."
Ik wil haar bij me, haar stem horen, haar lippen kussen, haar in haar mooie ogen kijken, met haar samen koken en eten, lachen, op de bank hangen, door een stad sjouwen,. met haar vrijen, voor haar zingen, haar lief hebben, haar gerust stellen, overal met haar heen, met haar praten, ouwehoeren, haar knuffelen, haar lieve berichtjes sturen......
Echt, als ik naar haar toe moet lopen om haar terug te krijgen, dan pak ik nou mijn tas nog in, doe mijn wandelschoenen aan en ik loop naar haar toe zonder te stoppen.
En aan alles voel ik dat ik gelijk heb, hell, ze heeft het zelf geschreven, maar ik kan nu helemaal niks doen en die machteloosheid is verschrikkelijk. Ik moet haar tijd en ruimte geven maar dat is zo lastig.
"The greatest thing you'll ever learn is to love and to be loved in return." en dat is zo ontzettend waar.