Ik was hier al weinig de afgelopen tijd maar dat zal nog wel even erger worden vrees ik.
Mijn vader, al 12 jaar hartpatient, kon eindelijk geopereerd worden aan zijn hart. Jarenlang was dat geen mogelijkheid maar nu zou hij zonder operatie niet lang meer leven dus god zegene de greep. 4voudige bypas gehad 7 dec en dat ging ontzettend goed. Tot onze grote vreugde operatie geslaagd en overleefd. Hij kon voor het eerst weer in 1 keer de trap op, stukjes lopen in een normaal tempo, kortom zielsgelukkig. Alleen weinig eetlust, maar dat was normaal na zoveel narcose werd ons steeds verzekerd.
Eten werd thuis een steeds groter probleem, steeds minder kon en bleef erin. Uiteindelijk is hij vrijdag voor kerst weer opgenomen, uitgedroogd, uitgeput en zeer zeer ziek.Het vermoeden was medicijnvergiftiging, en dat klopte ook wel, alleen het was niet het enige.
Eergisteren werd bekend dat het niet kunnn eten komt door een vergrote lever (die de maag dichtdrukt), en die vergroting komt van een tumor. Uitgezaaide (alvleesklier)kanker, het zit inmiddels overal, en is ongeneeslijk.
Hij had dat uiteraard al voor de operatie (alleen is dat nooit ontdekt) maar het heeft door de factor operatie (hetzij narcose, hetzij bloedtransfusies, medicijnen of wat dan ook, daar is de medische wetenschap nog niet achter) kracht gekregen en explosief aan het groeien geslagen.
Hij heeft nog maar heel heel kort, gesproken wordt over weken. Dus als iemand zich afvraagt waar Lois toch uithangt, ik ben mooie herinneringen aan het maken
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥