Vriendin met borderline

Probeer haar niet te zien als 'de vriendin met borderline'.

Ze is nogsteeds dezelfde persoon en de borderline karaktertrekken voor de diagnose had ze ook al. Is ze niet meer uit te staan, probeer er voor te zorgen dat zij zich bewust wordt dat dit gedrag niet kan, of maak je uit de voeten.

Je hoeft het niet te pikken omdat zij die diagnose heeft. Het is een naam voor hoe zij is, geen excuus voor wat ze doet.

quote:

Op woensdag 29 december 2010 17:00 schreef backgammon het volgende:

[..]

Klinkt als iemand die gelukkig veel begrip kan tonen, valt niet mee voor hun maar ook niet voor de partner.
Dat vergeten ze vaak.

Zelf heb ik ook borderline, maar ik schaam me juist voor mijn bps-gedrag. Vooral doordat ik weet dat ik voor anderen soms lastig ben om mee om te gaan. Het is dus niet zo dat alle borderliners de gevoelens van anderen vergeten .

Hoewel ik wel eerlijk zal toegeven dat het bij m'n ergste downs weleens voorkomt. Maar gelukkig maken mijn vriend, familieleden en vrienden mij hier ook wel bewust van bij de erge downs. En ik denk dat het voor veel andere borderliners (maar zeker niet alle, er zijn verschillende vormen enz) fijn zou zijn als mensen in hun omgeving duidelijker zijn met grenzen stellen en het aangeven als ze vinden dat de borderliner geen rekening houdt met hun gevoel.

Ben wel blij dat mijn vriend helpt door duidelijk z'n grenzen aan te geven. Hij wist ook al vanaf het begin van mijn borderline en heeft ook veel met me meegemaakt. Maar zelf vind ik niet dat ik doordat ik borderline heb "alles maar kan flikken" en daarom ben ik ook al jaren in therapie. Vind het ook wel apart dat de ex van TS eerst nergens last van leek te hebben, maar toen bekend was ze het leek te gebruiken om haar verkeerde gedrag te verontschuldigen.

Zag dat TS het heeft uitgemaakt, hopelijk wel netjes en vind je over een tijd een meisje dat beter bij je past.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 21:50 schreef h0neybunnY het volgende:

[..]

Zelf heb ik ook borderline, maar ik schaam me juist voor mijn bps-gedrag. Vooral doordat ik weet dat ik voor anderen soms lastig ben om mee om te gaan. Het is dus niet zo dat alle borderliners de gevoelens van anderen vergeten .

Hoewel ik wel eerlijk zal toegeven dat het bij m'n ergste downs weleens voorkomt. Maar gelukkig maken mijn vriend, familieleden en vrienden mij hier ook wel bewust van bij de erge downs. En ik denk dat het voor veel andere borderliners (maar zeker niet alle, er zijn verschillende vormen enz) fijn zou zijn als mensen in hun omgeving duidelijker zijn met grenzen stellen en het aangeven als ze vinden dat de borderliner geen rekening houdt met hun gevoel.

Ben wel blij dat mijn vriend helpt door duidelijk z'n grenzen aan te geven. Hij wist ook al vanaf het begin van mijn borderline en heeft ook veel met me meegemaakt. Maar zelf vind ik niet dat ik doordat ik borderline heb "alles maar kan flikken" en daarom ben ik ook al jaren in therapie. Vind het ook wel apart dat de ex van TS eerst nergens last van leek te hebben, maar toen bekend was ze het leek te gebruiken om haar verkeerde gedrag te verontschuldigen.

Zag dat TS het heeft uitgemaakt, hopelijk wel netjes en vind je over een tijd een meisje dat beter bij je past.

Zo hoort het ook lijkt mij.

Overigens had ik een vriendin die ook BL heeft (als ze nog leeft) en die is nog nooit zo blij geweest als toen ze die sticker kreeg opgeplakt. Het was een echte excuustrut geworden.
Ze deed alles maar en voor alles gaf ze de schuld aan BL. Toen haar vriendje haar even niet zag staan besloot ze maar coke voor zijn neus te snuiven om hem te shockeren.
Sindsdien is ze verslaafd aan dat spul. De laatste keer dat ik haar gezien heb was ze 20 kilo lichter dan toen ik haar leerde kennen .
Inmiddels heb ik al 5 jaar geen contact meer met haar omdat zij wel haar best deed om iedereen en alles in haar omgeving kapot te maken.

Maargoed niet alle Borderliners zijn zo en niet iedereen heeft het even erg. Dus om nu te stellen dat je met een grote boog om een borderliner heen moet lopen per definitie, nee dat vind ik niet.

TS, kwam je er na zoveel maanden pas achter dat ze dat had? Pas nadat ze je dat vertelde? Dat klopt niet echt. Je weet het hoor, als je vriendin borderliner heeft

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 22:01 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Zo hoort het ook lijkt mij.

Overigens had ik een vriendin die ook BL heeft (als ze nog leeft) en die is nog nooit zo blij geweest als toen ze die sticker kreeg opgeplakt. Het was een echte excuustrut geworden.
Ze deed alles maar en voor alles gaf ze de schuld aan BL. Toen haar vriendje haar even niet zag staan besloot ze maar coke voor zijn neus te snuiven om hem te shockeren.
Sindsdien is ze verslaafd aan dat spul. De laatste keer dat ik haar gezien heb was ze 20 kilo lichter dan toen ik haar leerde kennen .
Inmiddels heb ik al 5 jaar geen contact meer met haar omdat zij wel haar best deed om iedereen en alles in haar omgeving kapot te maken.

Maargoed niet alle Borderliners zijn zo en niet iedereen heeft het even erg. Dus om nu te stellen dat je met een grote boog om een borderliner heen moet lopen per definitie, nee dat vind ik niet.

Jezus Daniel, wat een verhaal. Triest om zo een vriendin de slechte kant op te zien gaan.

Borderline vind ik niet eens zo erg..

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 22:01 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Nee, jij voelt je liever kut door het toedoen van een ander

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 22:48 schreef D_tjuh het volgende:
Jezus Daniel, wat een verhaal. Triest om zo een vriendin de slechte kant op te zien gaan.

Ja dat was niet zo leuk.

Maar dat was niet het nieuws wat ik wilde brengen.
Ik heb ook een goede vriendin met borderline en daar valt best goed mee te leven.

Ik ben bijna in de overtuiging dat een borderliner het beter niet kan weten.

Mijn nicht heeft ook borderline en geloof mij ze is echt een schat, alleen af en toe is ze agressief.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 22:01 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Zo hoort het ook lijkt mij.

Overigens had ik een vriendin die ook BL heeft (als ze nog leeft) en die is nog nooit zo blij geweest als toen ze die sticker kreeg opgeplakt. Het was een echte excuustrut geworden.
Ze deed alles maar en voor alles gaf ze de schuld aan BL. Toen haar vriendje haar even niet zag staan besloot ze maar coke voor zijn neus te snuiven om hem te shockeren.
Sindsdien is ze verslaafd aan dat spul. De laatste keer dat ik haar gezien heb was ze 20 kilo lichter dan toen ik haar leerde kennen .
Inmiddels heb ik al 5 jaar geen contact meer met haar omdat zij wel haar best deed om iedereen en alles in haar omgeving kapot te maken.

Maargoed niet alle Borderliners zijn zo en niet iedereen heeft het even erg. Dus om nu te stellen dat je met een grote boog om een borderliner heen moet lopen per definitie, nee dat vind ik niet.

Echt zonde van die vriendin. Voordat ze de diagnose borderline kreeg gingen jullie wel gewoon goed met elkaar om of waren er toen ook al problemen? Heeft ze ook geen therapie?

Drugs en borderline is nooit een goede combi, heb zoveel meiden (en een paar jongens) in de kliniek gezien die het zo moeilijk hadden met afkicken. Het is al moeilijk genoeg als je enkel verslaafd bent aan drugs en geen persoonlijkheidstoornis hebt o.i.d..

Er is zoals je zegt veel verschil in borderline ja. Daarom is het ook zo jammer dat er mensen zijn die borderliners per definitie al afschrijven. Heb ik zelf ook vaak genoeg meegemaakt en dat doet pijn. Maar aan de andere kant weet je wel gelijk wat je aan die persoon hebt (niets dus ).

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 22:01 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Zo hoort het ook lijkt mij.

Overigens had ik een vriendin die ook BL heeft (als ze nog leeft) en die is nog nooit zo blij geweest als toen ze die sticker kreeg opgeplakt. Het was een echte excuustrut geworden.
Ze deed alles maar en voor alles gaf ze de schuld aan BL. Toen haar vriendje haar even niet zag staan besloot ze maar coke voor zijn neus te snuiven om hem te shockeren.
Sindsdien is ze verslaafd aan dat spul. De laatste keer dat ik haar gezien heb was ze 20 kilo lichter dan toen ik haar leerde kennen .
Inmiddels heb ik al 5 jaar geen contact meer met haar omdat zij wel haar best deed om iedereen en alles in haar omgeving kapot te maken.

Maargoed niet alle Borderliners zijn zo en niet iedereen heeft het even erg. Dus om nu te stellen dat je met een grote boog om een borderliner heen moet lopen per definitie, nee dat vind ik niet.

Wel knap dat juist er niet bitter over ben geworden elke borderliner als zo iemand zit.
Het moeilijke is dat bij mensen met Borderline en geen zelfinzicht , zichzelf zo naar de vernieling kunnen helpen.
Soms denk ik dat een borderliner meer het zichzelf heel moeilijk kan maken.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 23:37 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Vriendin en goede vriendin is gewoon niet het zelfde

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 23:46 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:

[..]

Vriendin en goede vriendin is gewoon niet het zelfde

probeer je een reactie uit te lokken ofzo

En ja een vriendin van mij heeft ook BPD, en nee dat gaat blijkbaar ook niet echt goed

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 23:45 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Wel knap dat juist er niet bitter over ben geworden elke borderliner als zo iemand zit.
Het moeilijke is dat bij mensen met Borderline en geen zelfinzicht , zichzelf zo naar de vernieling kunnen helpen.
Soms denk ik dat een borderliner meer het zichzelf heel moeilijk kan maken.

Tsja en het echte borderline, elke grens opzoeken en daar moedwillig overheen gaan om het even wie je daar pijn mee doet inclusief jezelf natuurlijk. Ik heb een hoop mensen met borderline ontmoet in mijn leven en gelukkig zijn ze niet allemaal zo extreem.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 23:37 schreef Daniel1976 het volgende:

[..]

Ja dat was niet zo leuk.

Maar dat was niet het nieuws wat ik wilde brengen.
Ik heb ook een goede vriendin met borderline en daar valt best goed mee te leven.

Ik ben bijna in de overtuiging dat een borderliner het beter niet kan weten.

Dat vind ik apart. Ik neem aan dat de diagnose pas gesteld wordt als er al problemen zijn. Ze kunnen door de diagnose verergeren, maar ook verbeteren. En anders zit je alsnog met de problemen waarvoor je oorspronkelijk naar een psycholoog bent gegaan.

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 23:45 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Wel knap dat juist er niet bitter over ben geworden elke borderliner als zo iemand zit.
Het moeilijke is dat bij mensen met Borderline en geen zelfinzicht , zichzelf zo naar de vernieling kunnen helpen.
Soms denk ik dat een borderliner meer het zichzelf heel moeilijk kan maken.

Je hebt toch ook borderliners die wel door hebben dat hun gedrag destructief is, maar dat ze het toch blijven doen. Ze hebben het zelfinzicht wel, maar kunnen moeilijk veranderen, omdat ze dan toch een soort controle uit handen geven.

quote:

Op zondag 9 januari 2011 01:32 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Je hebt toch ook borderliners die wel door hebben dat hun gedrag destructief is, maar dat ze het toch blijven doen. Ze hebben het zelfinzicht wel, maar kunnen moeilijk veranderen, omdat ze dan toch een soort controle uit handen geven.

Die zal je inderdaad hebben, dat lijkt me helemaal moeilijk. De mensen die ik kende die Borderline hadden, die hadden juist het zelfinzicht ook totaal niet en snapte het ook niet dat sommige mensen juist door hun eigen gedrag hun niet meer moesten.
Ik moet juist wel zeggen dat ik gelukkig heel blij ben dat ik zelf door zelfinzicht en goede therapie , die hele scherpe randjes heb weggewerkt.
Zoals inderdaad , erge boosheid eerst maar even laten afkoelen en afleiding waardoor je toch wat beter een situatie oplost.

Ik kan me wel voorstellen dat het heel moeilijk kan zijn om in een relatie met iemand te zitten die redelijk kan exploderen. Ik denk dat je er echt mee om moet kunnen gaan en ook niet jezelf wegcijferen.

quote:

Op zondag 9 januari 2011 12:54 schreef Marienbean het volgende:

[..]

Ja want de eerste paar maanden was ze gewoon erg blij, eigenlijk niets te merken dat ze het zou hebben
Pas nadat ze het mij verteld had ging het achteruit, ze wilt het gewoon maar niet zeggen waarom ze eerst wel vrolijk kon zijn en daarna niet meer..

Ik weet het het klopt ook niet, maar volgens mij schaamde ze zich voor haar stoornis, en liet ze mij eerst verliefd op haar worden zodat als ze het vertelde dat ze borderline had, ik toch al verliefd zou zijn dus zou ze minder kans hebben dat ik het gelijk zou uitmaken..ik denk dat dat het is..

En nadat ze het had verteld, toen begon ik pas echt te merken dat ze inderdaad die aandoening had
Ik heb zoveel dingen voorgesteld, om te gaan naar een relatie therapeut om wat informatie te verkrijgen over hoe we gelukkig kunnen blijven, en ook naar een psychiater te gaan om daar even mee te kunnen praten, maar dat mens wees gewoon alles af, ze wilde het gewoon niet

Ik geef eerlijk toe, ik mis haar wel heel erg hoor.. Maar ik had gewoon geen keuze meer, want het begon gewoon uit de hand te lopen.. kut borderline

Dat is heel manipulatief, dat klopt weer wel in het plaatje. Maar dat ze het zolang kan verbergen weer niet. Het is tenslotte een problleem met zeflbeheersing.
Vreemd ook dat ze wel de diagnose heeft laten stellen maar er vervolgens niks mee wil doen. Jammer en nogal tegenstrijdig ook.
Mijn ex heeft - waarschijnlijk - ook borderline of een aanverwante stoornis. Het is een akelige ziekte ja..

Gekke pussy is dure pussy zeg ik altijd maar zo.

Wegwezen dus voor je eigen gezondheid

quote:

Op woensdag 29 december 2010 16:57 schreef HLV_Siempre het volgende:

[..]

Sommigen wel, sommigen niet.

Althans, sommigen willen het beter doen. Anderen blijven erbij dat hun persoonlijke malaise ze ontdoet van verantwoordelijkheid wat betreft andermans gevoelens

Mijne doet duidelijk haar best een fatsoenlijk persoon te zijn. Ondertussen worstelt zij wel met allesoverheersende emoties die ze een plek en uiting moet geven.

Ga er maar aanstaan... Zo is het ook.

Fijn dat er ook nog zulke mensen zijn !

En inderdaad , tegenwoordig heeft iedereen gelijk Borderline als hij/zij even niet goed in z'n vel zit of een beetje depressief is . En het dan ook echt tegen iedereen zeggen "ja sorry , ik heb Borderline "

Ik was nog niet klaar met mijn berichtje . Maar er zijn veel meiden tegenwoordig die zeggen Borderline te hebben , alleen maar voor een schreeuw om aandacht . En wat hebben ze een medelijden met zichzelf . Een schop onder hun hol moeten ze krijgen !

quote:

Op maandag 10 januari 2011 21:48 schreef Saar1987 het volgende:
Ik was nog niet klaar met mijn berichtje . Maar er zijn veel meiden tegenwoordig die zeggen Borderline te hebben , alleen maar voor een schreeuw om aandacht . En wat hebben ze een medelijden met zichzelf . Een schop onder hun hol moeten ze krijgen !

Tja, die zijn er ook, maar er zijn ook genoeg mensen die de ziekte wél hebben. Het gevaar bestaat altijd dat ook die mensen niet meer serieus genomen worden door het belachelijke gedrag van de mensen die alleen maar claimen dat ze Borderline hebben.

quote:

Op maandag 10 januari 2011 21:54 schreef MotorCitySoul het volgende:

[..]

Tja, die zijn er ook, maar er zijn ook genoeg mensen die de ziekte wél hebben. Het gevaar bestaat altijd dat ook die mensen niet meer serieus genomen worden door het belachelijke gedrag van de mensen die alleen maar claimen dat ze Borderline hebben.

En dat is precies wat ik bedoel !

Dubbel

Grenzen stellen en consequent zyn is t allerbelangrykste om te kunnen omgaan met n borderliner! En ze vinden het zelf dan nog fyn ook.

quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 13:16 schreef riwalo het volgende:
Grenzen stellen en consequent zyn is t allerbelangrykste om te kunnen omgaan met n borderliner! En ze vinden het zelf dan nog fyn ook.

Ik heb zelf een vriend gehad met borderline. Je moet zelf heel sterk in je schoenen staan om hiermee om te kunnen gaan, daar ben ik wel achter gekomen. (veel depressief, bang je te verliezen, zelfmoorddreigementen, zelfmoordpogingen zelfs) Natuurlijk verdient iemand met borderline ook een fijne relatie, maar gebleken is dat dit heel moeilijk is. Eigenlijk kan ik je hierin niet adviseren. "wegrennen nu het nog kan" is makkelijk gezegd... je houdt tenslotte van die persoon. Maar uiteindelijk heb ik ook gebroken. Ik ging er zelf aan onderdoor... ik kwam op een punt dat ik in elkaar ben geklapt en de keuze had tussen zo doorgaan of ermee stoppen en mijn leven weer oppakken. Ik heb voor het laatste gekozen. We hebben nog even geprobeerd gewoon vrienden te blijven, maar ook dat lukte niet omdat hij zo aan mij hing en het bleef proberen bij mij. Ik was alles voor hem, verder had hij niets. Ik heb dus helemaal met hem gebroken. Geen makkelijke beslissing en het klinkt ongetwijfeld heel hard... nu een paar maanden later ben ik blij dat ik voor mezelf heb gekozen.. maar ondanks dat blijft hij contact zoeken en probeert hij me op alle mogelijke manieren terug te winnen...

Mag ik ook even ?
Ik heb 9 maand een relatie gehad met een IMO Borderliner. Bij 2 zussen van haar is het officieel vastgesteld, maar als je tegen haar nog maar Bord... durfde uitspreken was het al ruzie want "ze had geen Borderline".
Ik probeer het verhaal kort te houden, maar ik *moet* het kwijt.
Kleine 2 jaar geleden geraak ik heel per ongeluk met iemand vanop een forum aan de praat. Dat klikte, we hadden dezelfde interesses, humor, smaak voor muziek etc (was nochtans geen datingsite ) en uiteindelijk gingen de gesprekken ook dieper. Allerlei zielige verhalen over haar man en hoe die nooit op bezoek gekomen was toen ze maanden zwanger in de kliniek gelegen had, etc...
Zo een paar maand heen en weer gemaild, en op een dag ging haar man naar een concert en hij nam liever zijn maat mee ipv haar. Ik had toen ook net weer ruzie met mijn toenmalige vriendin en ik zei : waarom kom je niet eens op bezoek. Zo gezegd, zo gedaan. Die avond was de mooiste avond uit mijn leven ! Nog nooit iemand gehad waar het zo mee klikte dan met haar, echter, tja, ze was getrouwd, had een kind, en was 15 jaar (!) jonger dan ik. Mezelf niets wijsgemaakt en gewoon verder gemaild met onze typische humor van altijd. Tot ze op een dag begon insinuaties te maken over ons, en dat we toch heel goed met elkaar overeen kwamen, etc... Van 't ene kwam het andere dus en ze trok 3 weken later in bij mij, samen met d'r dochter van 2,5 jaar die volgens haar "een hele avond braaf in een hoekje kon zitten spelen met een stukje koord".
Oh boy !
Met haar ging alles perfect, zoals zovelen voor mij hier reeds schreven : ze was intelligent, lief en sex zoveel je maar wou ! Ze zou *alles* gedaan hebben voor mij en ze kon geen seconde zonder mij. Ik, die uit een relatie kwam met een redelijk koele tante kon mijn ogen niet geloven : zo'n mooi en lief meisje die zo hard rond mij hing ! Dit was een droom !!! Alles wat ik deed was fantastisch, alles wat mij interesseerde interesseerde haar ook.
Echter : van de dochter werd ik stapelgek en moeder deed er niets aan, de dochter was bijwijlen precies bezeten van de duivel, ging pas slapen om 22uur en was om 6u 's morgens al wakker. Met oudejaar is ze wakker gebleven tot 01.30 en is ze pas in de auto in slaap gevallen. Ze kon zich ook geen seconde stil houden en had *constant* aandacht nodig. Mijn vriendin wist niet hoe ermee om te gaan, en ik durfde niet echt mezelf laten gelden uit schrik om als "de lastige die niets kan verdragen" uitgemaakt te worden.
Long story short : we hadden constant ruzie terwijl die dochter van hier naar daar aan't hollen was en alle lades van elk ladenblok aan't molesteren was. Dit heeft een 3-tal maand geduurd en toen is ze vertrokken, terug naar haar moeder. Ik kon het niet meer aan en was toen blij dat ze weg was, ik miste haar wel, maar kon niet om met haar ingesteldheid naar haar dochtertje.
Dit was niet het einde van de relatie echter, want praktisch de dag erop vroeg ze al of ze mocht op bezoek komen (we woonden 100km uit elkaar), en quasi elke dag zei ik van ermee te stoppen (ook al vond ik haar heerlijk en was ze de liefste vriendin die ik ooit gehad heb) maar telkens bleef ze terugkomen. Bijna elk weekend bleef ze gans het weekend slapen, en na anderhalve maand kwam het telefoontje : "Ik mis jou harder dan mijn dochter, ik ga m'n dochter achterlaten bij haar vader om bij jou te kunnen zijn. Zonder mijn dochter kan ik leven, maar zonder jou niet".
(trekt grote ogen)
Dat proberen uit haar hoofd te praten, nog verschillende keren op het leeftijdsverschil gewezen, etc... Nope, ze *moest* en zou bij mij zijn, ze moest "kotsen bij de gedachte van niet meer bij mij te kunnen zijn". Uiteindelijk is ze dan teruggekomen, en toen ben ik voor de tweede keer verwittigd geweest door mensen van op datzelfde forum dat ze Borderline had, waar ik *nogmaals* geen aandacht aan schonk want ze was toch zo lief, en ze sneedt zichzelf toch niet etc...
Pas later ben ik te weten gekomen dat ze niet terug naar haar moeder was (in eerste instantie wel) maar dat ze ondertussen al 3 weken terug bij haar man woonde ...
Ze was dan terug en we hadden dolle pret, tot de dag dat ik thuis kwam en ze zielloos voor zich zat uit te staren.
"Scheelt er iets ?"
"Ja, ik mis mijn dochter"
Ik, nog altijd vol medelijden "Tja, ze mag toch 1 weekend op 2 bij jou, laat ze dan 1 weekend op 2 naar hier komen"
Zo gezegd, zo gedaan, maar 't was voorbij... Ze kon de schijn bijwijlen nog hoog houden, en ze deed nog veel voor mij, ze was nog altijd superlief, maar ze begon meer en meer met mijn nicht op stap te gaan (remember, ze woonde 100 km van al haar vrienden vandaan en mijn nicht was de enige die ze hier kende) tot ik haar daar begon op te wijzen en dat ze precies toch wel heel hard aan elkaar hingen en daarop kreeg ik steeds als antwoord "ben jij nu jaloers op je eigen nicht ?", waarop ik dan maar wijselijk zweeg, want ja, zoiets is toch eigenlijk wel te belachelijk voor woorden. Tot ze op 1 Oktober, na de zoveelste ruzie en na al een paar keer bij mijn nicht blijven geslapen te hebben full time bij mijn nicht gaan inwonen is, en nu heeft ze dus sinds dan een relatie met m'n nicht, alzo onze hele familie uit elkaar rukkend.

En 't spijtige is : ik ben nogal introvert, en heb speciale smaak, dus, ik ben er nog altijd stapelgek van Iemand waar ik zo goed mee overeen kwam en die zo lief en aanhankelijk was heb ik nog nooit meegemaakt.
Maar ondertussen word ik afgeblaft, verweten, en is't allemaal mijn fout, terwijl, had ze het echt gewild, we alles kunnen uitpraten hadden, en ze zegt het niet, maar voor haar was er niets uit te praten. Op een dag was 't over, and that's it. Zonder enige reden.
Thuis bij haar moeder mocht ze niet meer komen wonen, bij haar vader was ze ook niet welkom, bij haar ex-man moest ze zeker niet meer aankloppen, en de enige die ze kende was mijn nicht. Mijn nicht die quasi dezelfde smaak heeft dan ik en waar ze misschien nog net iets beter mee overeenkomt, mijn nicht waar ik zowat mee opgegroeid ben en die me nu 't grootste mes in de rug gestoken heeft dat je je als weldenkend mens kan voorstellen, wel, daarmee heeft ze nu een relatie.
Voor mijn vriendin haar moeder (waarvan ook gefluisterd wordt dat ze BL heeft) heeft er al een man zelfmoord gepleegd, en bij mij heeft't echt niet veel gescheeld, dus ik denk als je de optelsom maakt van hoeveelheid BL'ers die zelfmoord plegen, of ex-partners van BL'ers dat de schaal wel eens naar de ex'en zou kunnen overhellen.

En ja, ik mis d'r, en ik leef voor de dag dat ik hoor dat zij en mijn nicht uit elkaar zijn.
Dus, lotgenoten... Run, don't walk, en laat aub jullie hoofd niet zo zot maken als ik gedaan heb.

[ Bericht 0% gewijzigd door Prosken op 17-01-2011 18:36:54 ]

Fijn om te lezen dat in België ook lotgenoten met een borderline aanhangsel zijn .

Klinkt allemaal erg herkenbaar uit een vorige relatie van mij. Je kunt er maar één ding aan doen, uitmaken en wegwezen. Ik heb het ook een hele tijd (2 jaar) aangekeken maar valt niet meer te redden. Nu kun je nog weg, hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. En hoe heftiger de 'relatie' zal worden. Je denkt natuurlijk vaak, ach wat is ze toch lief. En dezelfde avond is het weer raak. Zo zal het blijven gaan en die 'foute' momenten gaan op den duur steeds meer overheersen. Woon je al samen? Zo niet dan wordt het nog makkelijker om weg te gaan. Geloof mij maar, zodra je samen gaat wonen ontploft de boel.

Doe ermee wat je wilt maar hier spreekt een ervaringsdeskundige. Inclusief politie aan de deur gehad, geklaag van alle buren, kapotgegooide spullen, bedreigingen met een mes, buitengesloten in de vrieskou, geen sex, ruzies etc. etc.

[ Bericht 9% gewijzigd door leolinedance op 19-01-2011 17:42:38 ]

quote:

Op zaterdag 15 januari 2011 17:29 schreef Sonja27 het volgende:
Ik heb zelf een vriend gehad met borderline. Je moet zelf heel sterk in je schoenen staan om hiermee om te kunnen gaan, daar ben ik wel achter gekomen. (veel depressief, bang je te verliezen, zelfmoorddreigementen, zelfmoordpogingen zelfs) Natuurlijk verdient iemand met borderline ook een fijne relatie, maar gebleken is dat dit heel moeilijk is. Eigenlijk kan ik je hierin niet adviseren. "wegrennen nu het nog kan" is makkelijk gezegd... je houdt tenslotte van die persoon. Maar uiteindelijk heb ik ook gebroken. Ik ging er zelf aan onderdoor... ik kwam op een punt dat ik in elkaar ben geklapt en de keuze had tussen zo doorgaan of ermee stoppen en mijn leven weer oppakken. Ik heb voor het laatste gekozen. We hebben nog even geprobeerd gewoon vrienden te blijven, maar ook dat lukte niet omdat hij zo aan mij hing en het bleef proberen bij mij. Ik was alles voor hem, verder had hij niets. Ik heb dus helemaal met hem gebroken. Geen makkelijke beslissing en het klinkt ongetwijfeld heel hard... nu een paar maanden later ben ik blij dat ik voor mezelf heb gekozen.. maar ondanks dat blijft hij contact zoeken en probeert hij me op alle mogelijke manieren terug te winnen...

Zelfde heb ik dus zo ongeveer gehad. Maar dan met mijn vriendin. Pijnlijk om iets zo herkenbaars weer terug te lezen, dat wel. Ik ben er nu al 3 jaar vanaf.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 18:25 schreef Marienbean het volgende:

[..]

Meen je dat nou joh?
Dus wat ik had meegemaakt was eigenlijk alleen maar een beginfase?
Dan ben ik wel heel erg blij dat ik voor mezelf heb gekozen en haar op tijd heb kunnen verlaten!!

Meen ik ja. Ging nog redelijk goed voordat ik samen ging wonen. Daarna klein appartementje, vaak dicht op elkaar en toen escaleerde de boel. Hetzelfde daarna nog eens gedaan met een niet-borderliner, bijna een jaar een studentenkamer gedeeld en samen gecarpooled naar het werk (2 uur per dag ), en dat ging prima. Ben er dus wel van overtuigd dat het niet aan mij heeft gelegen...

^{Ben overigens nogsteeds met dezelfde vriendin samen, nu alleen in een wat grotere woonruimte en dichter bij het werk}

Ik heb alleen de OP gelezen en en mijn blik is op reacties gevallen zoals "vlucht nu het nog kan".

Allereerst vind ik persoonlijk borderline geen ziekte die als excuus gebruikt moet worden voor haar gedrag. Het woord ziekte geeft aan dat ze er niks tegen kan doen en dat is gewoon niet waar.

Ze is emotioneel instabiel. Ze heeft dezelfde emoties als jij en ik, maar die emoties zijn vele malen heftiger. Borderliners handelen vaak naar hun emoties; als ze bijvoorbeeld bang zijn dat jij ze verlaat, gaan ze je of claimen of afstoten, maar kunnen op dat moment niet bedenken wat de gevolgen zijn van hun gedrag.

Het is aan je vriendin om daarmee te leren omgaan. Dat kan. De symptomen waar ze last van heeft, zullen met de juiste behandeling zodanig verminderen dat ze goed kan functioneren binnen de maatschappij en leuker wordt in de sociale omgang. Als ze iemand is die een beetje zelfbewust is, een normale intelligentie heeft, zich voldoende kan inleven in andere mensen en bereid is eerlijk te zijn, kan ze absoluut veel bereiken.

Het is aan jou om te bedenken wat je ermee wilt. Je kan er gif op innemen dat je nog meer problemen met haar gaat krijgen. Maar misschien is ze dat waard, omdat ze ook leuke karaktereigenschappen heeft. Je kan haar helpen door duidelijkheid te geven en grenzen te stellen. Wees ook altijd eerlijk. Wat je nooit moet doen, is toelaten dat ze je respectloos behandelt. Ze zal daarmee weleens in de fout gaan, maar als ze die fout inziet en haar gemeende excuses daarvoor aanbiedt, hoeft het voor jou ook niet per definitie over te zijn.

Als je echt zeker weet dat je gek bent op iemand om redenen die verder en dieper gaan dan "lekkere ass" of "mooie ogen", dan altijd ervoor gaan.

Luisteren naar andermans oordeel is nog geen fractie waard van zelf ervaren. En qua liefde moet je nooit uitgaan van het risico op pijn. Uiteindelijk winnen de mooie herinneringen toch wel.

En op je bek gaan hoort erbij. Maar dat lukt niet als je naar de standaardadviezen luistert.

Ik begin echt een fobie te krijgen van de verhalen die ik hier lees. pfff..

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 00:23 schreef D_tjuh het volgende:
Ik begin echt een fobie te krijgen van de verhalen die ik hier lees. pfff..

want?

Échte borderliners, met diagnose van een arts (en dus niet van 'Hey! Laat ik eens borderline hebben') zijn werkelijk waar één grote mindfuck. Ik heb het ook twee jaar volgehouden met eentje. Ze was geweldig hoor, maar dat borderline heeft ervoor gezorgd dat ik me uit de voeten gemaakt heb. Best wel spijt van, want zo iemand verdient echt een goede relatie, maar het is verschrikkelijk moeilijk om mee om te gaan en je moet echt heel sterk in je schoenen staan en heel veel stront kunnen verdragen. Zelfmoordpogingen van je vriendin hakken er bij jezelf namelijk ook loeihard in. Ik kan dat helaas niet hebben, dus heb ik het uitgemaakt en ben ik er vandoor gegaan.

Wat opzich wel helpt is een psychiater inschakelen, voor jezelf dan, die hebben doorgaans wel tips over hoe ergens mee om te gaan. Voor allebei beter, maar laat je niet mee trekken in die hellhole, als het te erg wordt moet je wegwezen en duidelijk een afstand bewaren. Zorg wel dat ze met vrienden om blijft gaan want dit soort mensen doet bijzonder snel domme dingen..

Overigens heb ik echt een hekel aan mensen die hier beweren dat borderline gezeur is. Soms wel, maar dan is het geen borderline. Een echte borderliner heeft dit soort problemen en kan daar daadwerkelijk niets aan doen behalve regelmatig naar een psychiater gaan en de goede medicijnen slikken.

[ Bericht 7% gewijzigd door BlackLining op 20-01-2011 01:28:12 ]

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 00:08 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb alleen de OP gelezen en en mijn blik is op reacties gevallen zoals "vlucht nu het nog kan".

Allereerst vind ik persoonlijk borderline geen ziekte die als excuus gebruikt moet worden voor haar gedrag. Het woord ziekte geeft aan dat ze er niks tegen kan doen en dat is gewoon niet waar.

Ze is emotioneel instabiel. Ze heeft dezelfde emoties als jij en ik, maar die emoties zijn vele malen heftiger. Borderliners handelen vaak naar hun emoties; als ze bijvoorbeeld bang zijn dat jij ze verlaat, gaan ze je of claimen of afstoten, maar kunnen op dat moment niet bedenken wat de gevolgen zijn van hun gedrag.

Het is aan je vriendin om daarmee te leren omgaan. Dat kan. De symptomen waar ze last van heeft, zullen met de juiste behandeling zodanig verminderen dat ze goed kan functioneren binnen de maatschappij en leuker wordt in de sociale omgang. Als ze iemand is die een beetje zelfbewust is, een normale intelligentie heeft, zich voldoende kan inleven in andere mensen en bereid is eerlijk te zijn, kan ze absoluut veel bereiken.

Het is aan jou om te bedenken wat je ermee wilt. Je kan er gif op innemen dat je nog meer problemen met haar gaat krijgen. Maar misschien is ze dat waard, omdat ze ook leuke karaktereigenschappen heeft. Je kan haar helpen door duidelijkheid te geven en grenzen te stellen. Wees ook altijd eerlijk. Wat je nooit moet doen, is toelaten dat ze je respectloos behandelt. Ze zal daarmee weleens in de fout gaan, maar als ze die fout inziet en haar gemeende excuses daarvoor aanbiedt, hoeft het voor jou ook niet per definitie over te zijn.

Je moet als vriend zijnde ook maar de zin en moed opbrengen om hieraan te willen beginnen. Het kan net zo goed fout aflopen. Ik weet niet hoe haar familie erin staat? Bij mijn ex-schoonfamilie werd het nl. ontkend en verzwegen, het zou een schande zijn voor de familie. Vanuit die kant kon ik dus ook al geen steun verwachten.

Een relatie moet leuk zijn en geen strijd worden. Het gedoe om alles slechts 'leefbaar' te houden is het mij niet waard. Iedere dag weer de gedachte "als het vanavond als ik thuis kom maar goed gaat" sloopt je gewoon.

Nee, ik zou het NOOIT meer over willen doen. Misschien ben ik niet sterk genoeg maar dan is dat maar zo. Ik heb ook mijn eigen leven nog.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 00:18 schreef HLV_Siempre het volgende:
Als je echt zeker weet dat je gek bent op iemand om redenen die verder en dieper gaan dan "lekkere ass" of "mooie ogen", dan altijd ervoor gaan.

Luisteren naar andermans oordeel is nog geen fractie waard van zelf ervaren. En qua liefde moet je nooit uitgaan van het risico op pijn. Uiteindelijk winnen de mooie herinneringen toch wel.

En op je bek gaan hoort erbij. Maar dat lukt niet als je naar de standaardadviezen luistert.

Standaardadviezen misschien ja, maar de mensen die hier reageren hebben ervaring met hetzeflde als TS. En ja, liefde maakt blind, maar reacties hier kunnen TS toch misschien enigszins aan het denken zetten. En anders heb ik mijn best tenminste gedaan om TS te helpen.

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 10:15 schreef leolinedance het volgende:
Je moet als vriend zijnde ook maar de zin en moed opbrengen om hieraan te willen beginnen. Het kan net zo goed fout aflopen. Ik weet niet hoe haar familie erin staat? Bij mijn ex-schoonfamilie werd het nl. ontkend en verzwegen, het zou een schande zijn voor de familie. Vanuit die kant kon ik dus ook al geen steun verwachten.

Daar heb je al een aanwijzing waarom bij haar een borderline-stoornis is ontstaan. De steun, aandacht en begrip die ze bij haar eigen familie mist, probeerde ze bij jou te zoeken. Verlatingsangst ontstaat niet zomaar.

quote:

Een relatie moet leuk zijn en geen strijd worden. Het gedoe om alles slechts 'leefbaar' te houden is het mij niet waard. Iedere dag weer de gedachte "als het vanavond als ik thuis kom maar goed gaat" sloopt je gewoon.

Absoluut. In iedere relatie moet je de voor- en nadelen tegen elkaar afwegen. Voor beide partijen moet het een win-win situatie zijn.

quote:

Nee, ik zou het NOOIT meer over willen doen. Misschien ben ik niet sterk genoeg maar dan is dat maar zo. Ik heb ook mijn eigen leven nog.

Het wil niet zeggen dat je met iedereen met borderline hetzelfde meemaakt. Het kan zich bij elk persoon heel anders manifesteren. Princess Diane had ook borderline, maar ik kan haar niet vergelijken met Amy Winehouse of Courtney Love.

Ik kan me er wel kwaad om maken dat iedere borderliner hier wordt neergezet als een egoïstisch kreng die bewust het leven van anderen zuur maakt en daarom maar als een paria behandeld moet worden.

Heel begrijpelijk dat je ervoor kiest geen relatie te hebben met iemand met ernstige psychische problemen. Is ook niet zwak. Maar als blijkt dat een persoon wel problemen heeft, vind ik het kortzichtig om zo'n persoon per definitie af te wijzen. En dan niet in de zin van "ik wil geen relatie met je" maar in de zin van "ik wil niks met jou te maken hebben". Ieder mens heeft zijn zwakheden; geef hem/haar de kans die zwakheden te overwinnen.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 17:31 schreef Marienbean het volgende:
Hey mensen ben ik weer, het leuke is dat ze nu ineens allemaal vrienden van mij bedreigd enzovoort
Wij hebben haar allemaal met rust gelaten enzo, maar ze blijft maar bedreigen
Ook al heeft ze na 2 weken nadat het is uitgegaan, een nieuw vriendje die ze pas kent
Niet dat ik jaloers ben ofzo, ik wens haar het allerbeste toe, maar laat mij en mijn vrienden lekker met rust
Wat moet ik nu doen, voordat dit gaat escaleren?

Niets doen, want dat voedt het alleen maar.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 17:31 schreef Marienbean het volgende:
Hey mensen ben ik weer, het leuke is dat ze nu ineens allemaal vrienden van mij bedreigd enzovoort
Wij hebben haar allemaal met rust gelaten enzo, maar ze blijft maar bedreigen
Ook al heeft ze na 2 weken nadat het is uitgegaan, een nieuw vriendje die ze pas kent
Niet dat ik jaloers ben ofzo, ik wens haar het allerbeste toe, maar laat mij en mijn vrienden lekker met rust
Wat moet ik nu doen, voordat dit gaat escaleren?

Haar ouders informeren. Terugdreigen dat je naar de politie gaat.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 17:31 schreef Marienbean het volgende:
Wat moet ik nu doen, voordat dit gaat escaleren?

dat zal wel meevallen, gewoon niet opnemen als ze belt en dergelijke.

Super dat je ermee gekapt bent! Volgens mij ben je de eerste die deze vraag op fok stelt en het ook daadwerkelijk doet. Hulde! Een verstandige beslissing, maar dat heb je nu ook wel door met haar gedrag.

Lekker van het leven genieten en niet meer aan haar denken.