Gisteren en eergisteren:
TRONVoorafgaand aan de premiere van het vervolg Tron Legacy wilde ik eerst het origineel nog eens zien.
Een film waar vooral door de arcade games en beperkte mogelijkheden in effecten de nostalgie vanaf straalt. Tegelijkertijd is dat ook een groot deel van de charme. Het ziet er tegenwoordig eigenlijk niet meer uit maar met al z`n gebreken en tekortkomingen is en blijft het een vermakelijke film.
IMDB Cijfer: 6,7/10
Mijn Cijfer: 7,5/10
TRON: LegacyEen grote kansmaker voor de titel "de sequel die het langst op zich liet wachten" is hier na 28 jaar dan eindelijk het langverwachte vervolg op TRON uit 1982. Het duurde even (de understatement van het jaar) maar dan heb je ook wat.
Gelukkig was het het wachten meer dan waard.
Het verhaal maakt een klein sprongetje in de tijd en we pakken de draad op in 1989. Kevin Flynn (Jeff Bridges) heeft een zoon en is sinds een paar jaar weduwnaar. Hij vertelt z`n zoon (Garrett Hedlund)  iedere dag over TRON en de spellen die hij heeft bedacht. Maar als hij op een avond op z`n motor het huis verlaat komt hij niet meer terug.
Ruim twintig jaar lang wordt Flynn dood gewaand. Totdat z`n trouwe vriend en collega Alan Bradley, de bedenker van TRON, een bericht op z`n pieper (blijkbaar is hij niet met zijn tijd mee gegaan) ontvangt van Flynn. Van een nummer dat al die tijd afgesloten is geweest.
Zoon Sam gaat op zoek naar zijn vader en doet er alles aan om hem terug te vinden.
Een film als deze moet het niet altijd hebben van zijn verhaal. Dat blijkt ook hier wel weer. Het mist de nodige (emotionele) diepgang dat je van een vader-zoon verhaal verwacht. Dat doet wel afbreuk aan het geheel waardoor je eventueel zou kunnen spreken van een (deels) lege hulst.
Hedlund en Bridges doen wel hun best om dat nog wat te verhullen maar slagen daar maar deels in,ondanks dat ze toffe rollen neerzetten. 
Aan de andere kant: het verhaal is natuurlijk niet waarvoor je in eerste instantie een film als deze gaat bekijken. Dat doe je voor de actie en,in dit geval, voor de (3D) effecten en het spektakel dat dat oplevert.
De, inmiddels, ontzettend gedateerde effecten uit het origineel zijn nu gelukkig vervangen door prachtige CGI effecten en een hele hoop 3D geweld dat over je wordt uitgegoten.
Hier wordt, na Avatar, opnieuw bewezen dat wanneer 3D goed wordt uitgevoerd en het geheel in 3D wordt gefilmd het niet meer een gimmick is maar daadwerkelijk wat toevoegt aan de film en de kijkervaring in z`n geheel.
Het 3D is één met de film. De 3D wordt hier nog beter uitgewerkt en werkt beter dan in James Cameron`s epische film.
Ik durf zelfs te stellen dat de film een stuk minder is (of misschien helemaal niet goed werkt) wanneer je `m in 2D gaat kijken.
Het ziet er allemaal fantastisch uit, de hele film is door het 3D één groot spektakel.
Een film zonder inhoud? misschien .
Style over substance? waarschijnlijk wel.
Maar is het een enerverende en overdonderende kijkervaring? AB-SO-LUUT!
TRON: Legacy bewijst voor eens en altijd dat 3D veel meer kan toevoegen aan een film dan slechts een gimmick.
Het is hét film event, dé kijk ervaring van het jaar en moet zonder twijfel in 3D op het grootst mogelijke scherm gezien worden.
Dat hadden ze waarschijnlijk zelfs in 1982 niet durven dromen.
IMDB Cijfer: 7,7/10
Mijn Cijfer: 9,0/10