Supercommando uit Arnhem met US green baret en ook nog prins?

quote:

Op dinsdag 25 januari 2011 13:33 schreef rubje het volgende:
Deze man die geeft zich uit voor iets waar andere hun hele ziel en zaligheid in hebben gestopt en soms zelf hun leven voor hebben gelaten

quote:

Op dinsdag 25 januari 2011 17:18 schreef s0k het volgende:
Hij gaat volgens zn eigen woorden volgend jaar dood door verstikking in zijn bed.

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 16:06 schreef rubje het volgende:
nee, als je op een hele jonge leeftijd al hele peletons Jappanners hebt omgebracht,achter de noord-koraanse linies hebt geslopen en daar dood en verdef hebt veroorzaakt,dan ga je natuurlijk niet dood in 2012.
Of is het omdat hij er dan zelf een eind aanmaakt omdat het net van plaatsen waar hij niet meer durft te komen vanwege zijn gedrieg en gelieg steeds kleiner wordt gemaakt?

quote:

Er zijn diverse mensen die voor hem instaan maar steeds als je zijn verhalen ook maar een klein beetje geloofwaardig begint te vinden roept hij weer iets wat alle twijfel wegneemt (zijn handen zijn in Nederland als wapens geregistreerd etc).

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 16:29 schreef Vronsky het volgende:

[..]

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 16:43 schreef AchJa het volgende:

[..]

Als spelling nazi breng je het er maar bekaaid vanaf...

quote:

(zijn handen zijn in Nederland als wapens geregistreerd etc).

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 00:57 schreef WammesWaggel het volgende:
Dat filmpje vreselijke krachten
Hopelijk komt hij nimmer achter dit topic, hij kan ons zo virtueel ombrengen

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 23:07 schreef Clan het volgende:
Ik zag dat filmpje van dat boogschieten, en uiteindelijk zie ik hem zelf niet schieten.

quote:

Onlangs zag ik in een special van de Boeddhistische Omroep de merkwaardigste man die ik ooit heb ontmoet. Ik leerde in de jaren zeventig hem kennen onder de naam Si Fu Meijers, maar tegenwoordig gaat hij als prins Ganjuuryn Dschero Khan door het leven. In zijn geboorteland Mongolië ontdekte men dat hij een rechtstreekse afstammeling van de wereldveroveraar Djengis Kahn is. Oudere Chinezen herinneren zich hem weer onder zijn schuilnaam, Chen Tao Tze. Die had hij dringend nodig toen hij als peuter met een Taoïstische monnik Mongolië ontvluchtte omdat de toenmalige regering het op zijn familie had gemunt. Als enige overlevende daarvan kwam hij via Sjanghai terecht in Nederlands-Indië waar een Nederlandse KNIL-militair hem adopteerde. Bij de burgerlijke stand werd hij ingeschreven als Gerard Karel Meijers. Klinkt wat gewoontjes, maar de bijnamen die hij later kreeg, liegen er weer niet om: de Onoverwinnelijke alias de Tijger van Taiwan.

Ik ben slechts een zandkorrel in de woestijn, luidt zijn lijfspreuk, maar wel een zandkorrel die niet opkijkt van een zandstorm meer of minder. Zijn levensloop is al net zo schilderachtig als zijn namen. Hij vocht in vier oorlogen: tegen de Japanners in WOII, tijdens de politionele acties tegen de Indonesische vrijheidsstrijders, met de Nederlandse troepen tegen Noord-Korea en ten slotte aan de zijde van de Amerikanen in Vietnam. Hij is nu ergens in de tachtig, maar hij straalt nog steeds die leeftijdloze kracht uit die een geboren krijger van hem maakt.

In de Boeddhistische uitzending was hij wel wat milder geworden, getuige uitspraken als: Achter elk kwaad schuilt het goede en achter al het goede staat ook het kwaad. Ik meldde me ooit bij hem in een impuls om mij weerbaarder te maken na een akkevietje rug met zogenaamde vetkuiven die de pest hadden aan hippies en lang haar. Ik was zon hippie en een tweede confrontatie wilde ik wel als de Arnhemse Bruce Lee in mijn voordeel beslechten. Volgens zijn Duitse biograaf had Si Fu toen al 200 tegenstanders in zogeheten nabijgevechten gedood. Dat wist ik toen niet en als iemand me het had verteld, had ik het toch niet geloofd. Kort daarvoor was hij namelijk op handen en voeten van Velp naar Arnhem gekropen, een oude Boeddhistische gewoonte om de wereldvrede de helpende hand toe te steken.

In Arnhem was hij neergestreken om o.a. de criminaliteit in het Spijkerkwartier te bestrijden. In die tijd woedde een felle strijd om de hegemonie over die wijk. Regelmatig beschoten de heren gangsters elkaar met jachtgeweren, dekking zoekend achter de geparkeerde autos. Arnhem telde toen ruim 300 raamhoeren die er een goedbelegde boterham verdienden, dus het loonde wel om hun ongekroonde pooierkoning te zijn. Si Fus antwoord op dat geweld: een Kempo vechtsportschool waar hij de vechtende partijen les gaf in agressiebeheersing en respect voor de tegenstander. En het moet gezegd, hij had daar ook het gezag voor want hij was een meester in vele wapens. Ooit stonden we braaf in de dojo onze kumites te oefenen, toen plotseling de shuriken ons om de oren vlogen. Stervormige werpwapens die als cirkelzaagjes door de lucht flitsten. Ja, jongens, met kempo houd je geen kogels tegen! grijnsde hij naar onze verbouwereerde gezichten, gevolgd door zijn standaardbezwering: En denk eraan, een vermeden gevecht is een gewonnen gevecht!

Die wijsheid was er even niet toen het dagblad Het Vrije Volk een badinerend artikel publiceerde over Si Fus capaciteit om met de blote vuist bakstenen doormidden te slaan. Si Fu pikte dat niet en eiste rectificatie. Dat weigerde de hoofdredacteur en Si Fu bedacht een gepaste tegenactie. Hij huurde een bulldozer bij bouwbedrijf Heijting en reed naar het hoofdgebouw aan het Gele Rijdersplein in Arnhem. Daar nam hij de aanvalspositie in, gaf gas en denderde dwars door de voorpui de krant binnen, een lezersreactie die je zelden tegenkomt.. Halverwege de hal kwam hij tot stilstand. De aanwezige journalisten vluchtten alle kanten op.

Si Fu stapte uit, bekeek de aangerichte verwoestingen en zal ongetwijfeld hebben geconstateerd dat hij daarvoor met diezelfde blote vuist veel meer tijd had nodig gehad. Voor deze strafexpeditie is hij nog tot een gevangenisstraf veroordeeld, maar niemand bij Justitie heeft ooit de moeite genomen om hem eraan te herinneren die uit te zitten. Als verzoeningsgebaar heeft hij tijdens een officiële bijeenkomst de redactie een eigen gefabriceerd kunstwerk cadeau gedaan. School er dus toch iets goeds achter de kwaadheid maar boze tongen beweren dat de redactie het sculptuur uit pure angst tientallen jaren in de hal heeft laten hangen. Pas onlangs is het verdwenen, toen de krant, inmiddels overgegaan in De Gelderlander, verhuisde.