Maar alleen al het feit dat je je kind naar een instituut brengt, geef je hen de verantwoordelijkheid voor wat er zich daar afspeelt, en hoe daarnaar te handelen. En voor mij verandert de vijver weinig aan het verhaal. Ik zou dat als leidster opnemen med de ouders van de duwer, en uiteraard de duwer zelf, en tegen de ouders van het natte kindje zeggen wat er gebeurt is. En dan de hele situatie, want vak komt zo'n duw ook niet uit het niets.quote:Op dinsdag 7 december 2010 21:33 schreef Claudia_x het volgende:
Laat ik er wat meer een gedachte-experiment van maken: stel je eens voor dat het kindje niet gebeten was maar in een vijver was geduwd. Het gaat daarbij om de veiligheid van het kind en vooral in een verticale groep is het denk ik van belang om te weten welk kind dat heeft gedaan.
Hoe dan ook: waar trek je de grens? Wat is ernstig genoeg? Wat is te vaak? Wat is een leeftijd waarop je een kind zijn daden aan kunt rekenen? Ik wil zelf zo'n situatie in kunnen schatten in plaats van dat aan een instituut over te laten.
Nou dat zie ik anders. Ik vestig zeker een groot vertrouwen in zo'n instituut (al heb ik daar moeite mee, want het zal me niet makkelijk vallen Ivan naar een kinderdagverblijf te doen), maar ik ben de ultieme beschermer van mijn kind.quote:Op dinsdag 7 december 2010 21:40 schreef Roomsnoes het volgende:
Maar alleen al het feit dat je je kind naar een instituut brengt, geef je hen de verantwoordelijkheid voor wat er zich daar afspeelt, en hoe daarnaar te handelen.
En dat laatste wat je noemt is juist de kern van wat ik bedoel. Want naast communicatie naar ouders toe is het de belangrijkste taak om wanneer zoiets gebeurt naar de kinderen te communiceren wat acceptabel gedrag is en wat niet. En dat is dus niet alleen naar de bijter toe, maar juist ook naar de gebetene. En ook leren dat er andere manier van communiceren zijn dan bijten. Want de context is vaak nogal doorslaggevend. Misschien is het gebeten kindje al een half uur bezig potloden af te pakken, en was de bijter het ineens zat. Dat maakt bijten nog niet acceptabel, maar met weinig andere communicatiemiddelen wel begrijpelijk.quote:Op dinsdag 7 december 2010 21:46 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Nou dat zie ik anders. Ik vestig zeker een groot vertrouwen in zo'n instituut (al heb ik daar moeite mee, want het zal me niet makkelijk vallen Ivan naar een kinderdagverblijf te doen), maar ik ben de ultieme beschermer van mijn kind.
Ik begrijp je standpunt wel, hoor, maar ik vind het vooral bij kinderen die zelf niet kunnen communiceren zo'n ontzettend delicate kwestie. Aan de ene kant hebben we het er in dit topic over dat de kindjes al veel meer begrijpen dan we zelf doorhebben, dat ze heel gevoelig zijn, dat wij daar oog voor dienen te hebben - en de keerzijde daarvan is dat we zo weinig weten over hetgeen zich in hun hoofd afspeelt en ze vaak nog beperkte mogelijkheden hebben het voor zichzelf op te nemen.
Ow wat leukquote:Op dinsdag 7 december 2010 21:55 schreef Incantrix het volgende:
Meimeltje, ik heb nog een serie foto's liggen waarvan ik je er een paar wilde sturen, maar dat komt denk ik pas na de verhuizingEr is een jongetje héél blij met een zeker Sinterklaascadeau
Nou he?quote:Op dinsdag 7 december 2010 22:13 schreef Meimeltje het volgende:
[..]
Ow wat leukWat weet Sint toch leuke cadeaus te bedenken
![]()
Sterkte met de verhuizing! Dacht dat jullie voor sinterklaas wilden verhuizen, maar dat wordt iets later?
Wat knap zeg van Ivan!quote:Op dinsdag 7 december 2010 20:33 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Hoe gaat het eigenlijk met haar taalontwikkeling? Ik heb bij Ivan het idee dat het smijten een manier is om uitdrukking te geven aan een emotie waar hij nog geen andere uitdrukkingsmogelijkheden toe heeft. Het is heel irritant gedrag, maar misschien vaak ook wel begrijpelijk. Hoe we er hier mee omgaan: naar bed doen, eten geven, negeren, speeltjes niet teruggeven, 'nee' zeggen, troosten. Eigenlijk is dat heel gevarieerd en contextafhankelijk.
Oh, Ivan heeft een nieuw woordje geleerd van zijn opa en oma, namelijk 'drie'. Als je 'een... twee...' zegt, zegt hij "drie!". Hij probeert de 'r' ook echt te maken met zijn mond. Zo knap! Ik was eerst niet overtuigd omdat het zoveel op 'die' lijkt (en dat zegt hij de hele dag door), maar door het proberen te maken van die 'r' en de twinkeling in zijn ogen ben ik overstag.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |