Wat fijn Aventura, een goede echo! Ik hoop dat je daar morgen nog een beetje op kunt teren tijdens en na de operatie.
Ik geef ook maar eens een update betreffende mijn zwangerschap. Lang geleden heb ik eens gemeld dat ik een prenatale depressie heb, verder heb ik er niet veel over losgelaten en ik heb ook niet zoveel gepost omdat ik het graag een beetje vrolijk wilde houden in Z&G

.
Het is de afgelopen tijd bergafwaarts gegaan. Dit weekend heb ik echt mijn grens bereikt, ik had zoveel extreme huilbuien en negatieve gedachten dat ik niet meer wist hoe ik nog verder moest. Ik heb de verloskundige opgebeld dat ik het echt niet meer trok (ze was uiteraard al op de hoogte van mijn toestand) en ze heeft vandaag een afspraak voor me geregeld in het ziekenhuis. Daar trof ik een hele leuke, nuchtere arts die heeft gecheckt of ik al inleidbaar was. Dat bleek zo te zijn (soepele bmm en 1,5 à 2 cm ontsluiting) en toen mocht ik een datum kiezen

. Ik was totaal verrast, ik had echt niet gedacht dat ze dat 'zomaar' zouden doen, maar wel dus. Ik heb een tijdje als een dom schaap zitten lachen en toen maar, in overleg met mijn man, gekozen voor vrijdag (de uitgerekende datum, 10-12-10). Ik vroeg of strippen nog een optie was, maar dat had ze al gedaan tijdens het inwendig onderzoek zei ze. Dat viel dus nogal mee

.
Nu is het afwachten of de bevalling nog begint voor vrijdag en anders mag ik vrijdagochtend de verloskamers bellen.
Ik vind het zo bizar, ik had bijvoorbeeld ook morgen mogen kiezen. Het voelt een beetje als een baby op bestelling. Aan de ene kant vind ik het heel jammer dat de kans op een natuurlijke bevalling niet meer zo groot is, omdat ik de vorige keer zo'n fijne bevalling heb gehad die ik graag over zou willen doen. Aan de andere kant is het écht tijd dat er een einde komt aan de zwangerschap. Ik voelde me heel serieus genomen daarin door de arts en dat was heel prettig.