Lieve T_A_P waarschijnlijk is het inderdaad een gesprongen adertje geweest, of misschien wel een aambei? Maar kan me zo goed voorstellen dat je je rot bent geschrokken!
En Laiveneertiekje, het is zo herkenbaar wat je schrijft. Nog maar elf dagen en dan mag je naar de vk!

quote:
Op zondag 7 november 2010 11:07 schreef huuphuup het volgende:TAP wat vervelend. Kan me voorstellen dat je je lens schrikt! Zoals je zelf al aangeeft komt het wsl daarvan maar toch, maakt de schrik niet minder.

Laiveneertiekje, ik ken het

bij Amélie zat ik geloof ik aan de 30 testen ofzo die ik deed en dan waren de kwaaltjes niet eens 'weg' ofzo

de onzekerheid van de eerste weken vond ik killing. Echt heel naar. Dat broekloeren iedere keer om te zien of je niet toevallig bloed ziet, je rot schrikken want AAARGH roze op het wcpapier!

en er dan achter komen dat je wcpapier hebt met roze bloem-gevallen erop

Jezelf in je borsten poken om te zien of ze nog pijn doen, aan de koffiepot ruiken om te zien of ie nog stinkt.
Been there, done that, twee keer inmiddels.

T is zo rot want je kunt weinig meer doen dan afwachten tot de echo's en tot de eerste periode voorbij is. My advice, maak het jezelf lekker druk qua agenda. Zoek afleiding, plan afspraken dat soort dingen. Ik leefde echt van mini-afspraak naar mini-afspraak en toen ineens was die eerste periode voorbij.
Komt goed

Totale herkenning!

En zo te zien ben ik niet de enige die zichzelf angst aanjoeg met het roze bloemetjespapier

.
Ik ben vandaag week 20 in gegaan (

) en kijk nog ieder toiletbezoek of er toch geen bloed te bespeuren is. Ieder 'vreemd' steekje in mijn buik is 'oei' en mijn borsten hebben de eerste tijd waarschijnlijk alleen al extra pijn gedaan vanwege het constante gepor erin om te zien of ze nog wel gevoelig waren. Mijn

kon me echt geweldig nadoen

.
En toch is het echt al zoveel minder dan die eerste weken, godzijdank! Ik heb nu zelfs dusdanig vertrouwen dat ik vanmorgen ben begonnen met de adressenlijst voor de geboortekaartjes. En dat er hier nu een bedje, kinderwagen en box staan zegt natuurlijk ook wel wat. En dat voor mij, die na de miskraam zo bang was om nooit meer te kunnen genieten van zwanger zijn. Ik ben echt zielsgelukkig!