quote:Op vrijdag 22 oktober 2010 11:43 schreef -moppie- het volgende:Maar Skaai, waarom namen ze geen genoegen met het snoeien en inkorten van de bomen?
Ze moesten en zouden weg anders namen je ouders geen genoegen, ik snap dat niet.
Die bomen moeten er al jaren en jaren staan en nu ineens (of althans de laatste jaren) is het een probleem omdat ze uit de kluiten zijn gewassen, dat kan ik begrijpen maar dan neem je toch genoegen met het drastisch inkorten en snoeien?
Dat is het mooie van tv, van de tig uur aan interviews is er weinig op tv gekomen en is er een hoop niet op tv geweest.
Er is in het begin sprake geweest van snoeien. Via een nette brief nodigde mijn ouders ze thuis uit om het een en ander te bespreken, aangezien dat roepen over een heg niet erg werkt. Mijn pa heeft voorgesteld om te snoeien, wilde de kosten delen. Daar had de buurman interesse in en zou erop terug komen. Dit duurde maanden, hij kwam er niet meer op terug. Ook nadat er meermaals is gevraagd of hij nog interesse had. Dit antwoord bleef uit. Toen begon mijn pa over kappen, ook hierin wilde hij de kosten delen. Hij wilde wel wat buren en collega's optrommelen om het samen gedaan te krijgen, sluiten we de dag af met een gezamelijke bbq ofzo. Ook dit vond de buurman wel interessant maar liet weer op zich wachten betreft antwoord. Ik denk dat we nu alweer een jaar of 1,5 bezig zijn met fatsoenlijke voorstellen, zonder troep gooien en schelden. Mijn vader heeft hem heel veel tijd gegeven om ook tot een oplossing te komen en die kwam niet vanaf zijn kant.Ook de gemeente is ingeschakeld, om uit te zoeken wat voor rechten mijn vader heeft. Die heeft ie niet, de buurman mag de bomen gewoon houden want ze staan precies goed van de erfgrens af. Maar gezien de overlast (troep en geen zon) adviseerde de gemeente een advocaat in te schakelen. Dit heeft mijn vader aangegeven bij de buurman, maar vertelde daar ook bij dat hij totaal geen behoefte heeft aan advocaten en er onderling uit wil komen.
Als laatste voorstel (herfst 2009, vele naaldpartijen en troep verder) wilde mijn vader dan de volledige kosten van het verwijderen op zich nemen, 'maar laat het wel voor 1 januari 2010 weten want mijn aanbod blijft niet jaren geldig'. Hij had voor de eerste keer een hovenier gesproken en een mooie prijs voor elkaar gekregen. Affijn, 1 januari gaat voorbij en de buurman zegt nog immer niks. Rond februari is mijn pa het wel zat. Het voorjaar komt eraan, zijn kleinzoon wordt in mei geboren en ze willen in de zomer graag met de familie buiten zitten in een lekkere, warme zonnige tuin maar de buren geven gewoon niet mee. Mijn ouders hebben de woning 25 jaar geleden gekocht, met het oog dat er overdag zon in de achtertuin is. In die jaren van geklets en mooie ideeën te hebben uitgewisseld zijn de bomen gewoon verder gegroeid en nogal uit gaan dijen. Snoeien was (zoals de hovenier op tv aangaf) niet meer te doen bij bomen die nooit zijn onderhouden.
De jaargetijden veranderen en de naalden vallen letterlijk met bossen in de achtertuin. Voor de een een kleinigheid, voor de ander irritatie als je de tuin netjes wil hebben en geen naalden in je poten wilt als je op een zomerdag even blootvoets de tuin in wilt. Dan komt het stukje van de teckel erbij. Die vrouw met dat rooie haar, mijn moeder, werkt niet. Ze is lichamelijk (laten we de mentale toestand even terzijde) niet in staat om te werken en zit dus veel thuis. Ze heeft leuk contact met de andere buren in de omgeving, maar heeft als enige echte hobby haar tuin. Ik neem haar af en toe mee de hort op, andere dochter woont ook niet om de hoek en haar kleinzoon dus ook. Die tuin ziet er elk jaar weer netjes uit, totdat de naaldbomen begonnen uit te vallen. Elke dag lag de tuin vol met troep, de naalden werden het huis binnen gelopen en je kwam ze overal tegen. Dat bakje met naalden

die op tv werd getoond, dat was slecht een stukje tuin. Ze heeft inderdaad uit frustratie een paar keer een berg naalden in de voortuin van de buren gedumpt. Onder het mom van: Jullie troep, jullie mogen het opruimen aangezien er niks aan wordt gedaan. Iemand die geen waarde hecht aan zijn tuin vind het maar overdreven. Iemand die netjes zijn tuin bijhoudt en er wél waarde aan hecht, irriteert zich mateloos. Na jaren van geduld en praten en praten en aan het lijntje te worden gehouden is ook mijn moessie het zat. Nou praat ik niet goed wat ze hebben gedaan, laat ik dat voorop stellen. Maar omdat ik nou eenmaal bevooroordeeld ben en dus hun dochter ben, snap ik de gedachte maar keur ik niet alles goed.
Rond maart/april een briefje in de bus, dat het welletjes is en mijn ouders ze hartelijk bedanken voor het verpesten van hun woongenot. Ik kan niet anders zeggen dan dat ze er heel veel aan hebben gedaan, mondeling.
Briefje retour met het verhaal 'these vibes are bad for my pregnancy, you should have other priorities'. Valt wat voor te zeggen natuurlijk, op dat moment hebben mijn ouders inderdaad zelf ook even de boel de boel gelaten. Toch laat mijn vader het er niet bij zitten, woorden en gesprekken hebben tot niks geleid, en hij maakt het spandoek en plaatst deze in de achtertuin. Hierop contacten de bewuste buren de politie, maar kunnen er niks mee want er zijn geen strafbare feiten gepleegd.
Dan die bewuste stormnacht. Mijn vader is naar het werk, mijn moeder ontdekt de volgende ochtend een ravage in de tuin. Ze had net 2 dagen daarvoor de tuin weer netjes gemaakt, plantjes erin, potjes gevuld, je weet het wel. De dennentakken, coniferen takken, naalden, troep, poeha, het ligt letterlijk overal. Ze is bezig met het vegen en bedenkt zich dan dat ze de buurman wilt spreken. Ze belt aan (jawel, de heks met de bezem in de hand) en de buuf (knappe Mexicaanse) doet open. In steenkool Engels begint mijn moeder te tetteren dat ze het nu zat is en haar man wil spreken. 'Jullie zijn verschrikkelijk, heb je mijn tuin gezien? Een ravage, jullie denken nog altijd aan jezelf'. De buuf geeft geen gehoor. De bezem is nog altijd in de handen van mijn moeder en is op geen enkele manier dreigend naar de buuf gebruikt. Niet slim natuurlijk om met een bezem in je hand een tirade af te steken, maar er is geen geweld of dreiging geweest. De deur gaat dicht, en ja dan doet mijn moeder iets wat niet slim is en slaat eens met de bezem tegen de muur. Maar de buuf is al binnen, mijn moeder is dus puur uit onmacht die muur met de bezem te lijf gegaan en stormt daarna het huis weer in. Ze gaat verder met vegen (dagelijkse routine) en ziet dat de bewuste buurman uit het raam hangt en haar bezemtechnieken gade slaat. Dit merkt mijn moeder op en roept 'je ziet nu zelf toch ook wel wat voor ravage die bomen aan richten?' en daarop begint de buurman hartelijk te lachen. Moeders begint weer een tirade en gaat de tuin uit, de huiskamer in. Toen heeft de buurman de politie gebeld, ivm met bedreiging. Nouja, mams in paniek, buren die het voor haar opnemen (de buurman stond op straat te verkondigen dat er nooit voorstellen zijn geweest betreft het snoeien en kappen, maar de buren vertelden anders).
Mams met politie gesproken, haar kant verteld en dat is verder met een sisser afgelopen. Toen viel er een week of 2 later een offerte in de bus (ook bij de buren rechts van mijn ouders). Toen bleek de buurman opeens wel interesse te hebben in het delen van de kosten (betreft snoeien, kappen was geen optie voor hem), maar daar was het eigenlijk al (voor mijn ouders) te laat voor. Het is ze in het verkeerde keelgat geschoten dat de politie erbij is gehaald, terwijl ze jarenlang hebben geprobeerd de boel netjes op te lossen.
Nouja en toen belde ze een aantal weken later van Talpa, we hebben het er thuis uitvoerig over gehad en ze hebben uiteindelijk ZELF de knoop doorgehakt. Wat Mallejan zegt vind ik niet eens zo spannend, maar dat ze

onder de druk van de buren hebben toegezegd

klopt van geen kant.
Oh en vergiftigen van bomen, mijn vader zou het niet eens in zijn mond durven nemen tegenover de buurman, als mijn pa zijn baan kwijt wil moet ie vooral tof doen over vergiftigen.
Dit is mijn/onze waarheid en onze beleving van dit hele gedoe. De bomen zijn weg, de buurman kan toeleven om uiteindelijk terug te verhuizen naar Aruba en ik hoop dat ze zelf ook kunnen genieten van hun opgeknapte groene tuin, met hun zoontje, in de zon.
Overigens heeft zijn makelaar ook geadviseerd om de bomen te verwijderen, mocht hij het huis willen verkopen. Hij zou de bomen wel verwijderen als ie ging verhuizen. Alleen wanneer dat zou zijn, was nogal onduidelijk

.
[ Bericht 0% gewijzigd door Skaai op 22-10-2010 17:38:03 ]