Mijn Pientje is 17,5 jaar oud. Met ongeveer 11 jaar heb ik haar uit het asiel opgehaald. Eigenlijk heb ik nooit klachten gemerkt, alles altijd z'n gangetje. Nu is het ongeveer een jaar geleden uitgegaan tussen mijn ex en mij, waarop ze een blaasontsteking kreeg. Dit waren waarschijnlijk stressklachten en ze heeft na een urinesample ingeleverd te hebben bij de huisarts antibiotica gekregen. Deze waren voor 5 dagen, en 2 dagen nadat ze op waren kwamen de klachten terug. Pientje naar de dierenarts, antibioticaspuitje gehad en extra aanvullende pilletjes en het was weg.
Laatst gaan samenwonen met vriend, geprobeerd om met zijn kat te matchen, maar dat ging niet goed
zie dit topic je kan hier ook terecht voor fotootjes Weer blaasontsteking. Weer een kuurtje, ditmaal voor 10 dagen. Het ging goed. Reden: waarschijnlijk weer stress vanwege de andere kat.
Troy is nu al zeker 3 maanden weg, er is niets verplaatst of nieuwe dingen en toch heeft ze weer last. Omdat het zo vlot op elkaar is maar weer met haar naar de dierenarts.
Deze geeft aan dat hij maar 'zoveel' kan doen, en dat ik een afspraak voor een foto moet maken. Zo gezegd zo gedaan. De foto wees eigenlijk alsnog niets uit... Ze zagen dat haar blaas een vreemde vorm had, en dat wijst waarschijnlijk op een tumor. Ze zagen zeker geen blaasgruis of stenen. Over de tumor kon ze niets zeggen. Verder onderzoek zou inhouden een echoscopie. Daarvoor moet ze onder een 'roesje' Dit is niet zonder risico omdat de Pien al wat ouder is, en bovendien een hartruis heeft. (volgens de arts een 'hartruis
je')
Toen ik vroeg wat nu verstandig is, gezien haar leeftijd en zolang mogelijk gewoon nog kwaliteit van leven geven kon ze eigenlijk geen advies geven. Ik vroeg wat een echoscopie duidelijk zou maken was het antwoord eigenlijk ook niets. Alleen of het wel of niet een tumor is. Maar niet of hij snel groeit, traag groeit (haar tijd wel duurt met symptoombestrijding), kwaadaardig... Daar kon ze allemaal niets over zeggen. Wel dat de operatie waarschijnlijk achter de echo aan zou kunnen maar ook niet of dat een goede oplossing was of een groot risico.
Heeft iemand wel eens een vergelijkbare situatie meegemaakt, of heb ik een slechte dierenarts?