Relatie met gelovig iemand; ook kinderen zo opvoeden

quote:

Op maandag 20 september 2010 12:04 schreef MarMar het volgende:

[..]

Daar ga je ooit op terug komen, ik voel het aan m'n water

Oftewel: die uitspraak kan wat nuancering gebruiken.

In gevallen van onveilige situaties (ja, in mijn ogen dan, want ik ben als ouder nu eenmaal niet altijd objectief) acht ik best mogelijk dat ik omgang met deze of gene verbied in de toekomst.

Ik zie hier overigens van de "gelovigen" zowel als van de "ongelovigen" nogal zwartwitte definities van wat geloof dan wel is..

Je kinderen opvoeden vanuit je eigen levensvisie is alles wat je als ouders kunt.. en als het goed is heb je een tijdje geleefd en gedacht en in de praktijk getest wat die levensvisie nu precies is.
Zelfs gaande weg kan je je visie hier en daar nog aanpassen..

Wat wel echt belangrijk is, en dan kom ik weer even on topic.. vanuit wélke levensvisie?
Dat je kind op bepaalde momenten van jou wel en van de papa geen snoepje mag is nog niet zo erg, maar als dat tijdens ramadan is, wordt het een ander verhaal.
Los van dat eventuele kind moet je voor jezelf uitvogelen wat je vindt van zijn levensvisie. Dat hij moslim is zegt verder niets over hoe hij daarin staat en hoe letterlijk hij de koran neemt.
Wat weet je zelf eigenlijk van de koran?

Natuurlijk, in een onveilige situatie zou ik niet willen dat mijn kind naar dat vriendje thuis gaat. En het moet toch ver komen wil ik een kind verbieden bij ons thuis te komen.
Maar een onveilig situatie hoeft niet met geloof te maken, maar met tal andere dingen.

Ik heb het zelf in ieder geval nooit meegemaakt, dat mijn ouders mij verboden met iemand om te gaan. Wel bij een vriendinnetje met heroine-verslaafde ouders had m'n moeder liever niet dat ik bij haar thuis ging spelen, maar zij was wel altijd welkom bij ons.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:00 schreef Kloontje88 het volgende:
[..]
Dat is dan op het niveau van het kind best uit te leggen. Jammer dat ze er zo van overtuigd bent dat ik ook maar moslim moet worden van hem.

Als van jou verwacht wordt dat je je kinderen opvoedt volgens de regels van een bepaald religie is dat wat anders dan akkoord vinden dat hij de kinderen volgens die regels opvoedt....

Ik heb niet het idee dat het geaccepteerd zal worden als jij met de kleine een frikandel gaat happen bij de Febo, want dat is een probleem qua religie van het kind, er wordt dan dus wel zeker verwacht dat jij het kind ook actief opvoedt volgens de regels van die religie.

Dan maakt het weinig meer uit of je zelf ook die religie aanhangt of niet, je voedt je kind immers al op volgens zijn (religieuze) normen en waarden, en daarmee komen die van jou te vervallen in de opvoeding.

En de vraag is of je dat wilt.

Tegen de tijd dat kinderen zelf besluiten niet gelovig te zijn, zijn ze al zo'n 15 jaar geïndoctrineerd met de overtuiging van de ouder(s).
En over het algemeen is het dan redelijk lastig nog onder een religie uit te komen, zeker als het een van de strengere vormen van een religie is.

Als je de keuze/beslissing voor geloven werkelijk bij een kind zelf wilt leggen, dan moet je hem zelf laten kiezen voor een geloof, en niet er tegen laten kiezen als het ouder is.

Dat gaat nog wat worden zeg; hoe ziet je vriend dat dan voor zich? Zoons besneden, tweetalig opgevoed, islamles, eventueel ook naar islamitische scholen? Als je, je eigen bloed dat aan zou doen ben je imo niet goed wijs. Om nog maar te zwijgen over de sharia en vrouwvriendelijkheid.

Vraag hem er eens naar hoe hij over de Sharia denkt, en over eer en over het verlaten van 't geloof.

quote:

Op maandag 20 september 2010 12:58 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

Ik dacht inderdaad zo losjes, maar zie al in dat dat gewoon volgens strikte regels mag, en weet dat hij best strikt in de regels van de Islam is.

Dan heb je je keuze vrij helder volgens mij

Is het voor jou de vraag of deze jongen nu echt speciaal genoeg voor je is om concessies te doen met betrekking tot je gezin en de opvoeding van je kinderen. Het is ongetwijfeld niet jouw droom om je dochter met een hoofddoek te zien lopen of je zoon te zien knielen richting mekka op het kleedje in de woonkamer maar dat is wel het logisch gevolg van het doorgaan met de relatie.

Geen keuze die door mij of iemand anders hier op fok te maken is trouwens want misschien is dit wel de liefde van jouw leven en zijn de consequenties van de relatie wat jou betreft de baten waard. Dat kan.. Er zijn (meer dan) genoeg Islamieten op de wereld dus het feit dat jou kinderen islamitisch worden hoeft niet te betekenen dat ze dan ook meteen niets meer waard zijn of niets meer kunnen bereiken of zo. En misschien kan je zelf de scherpe kantjes er wel een beetje afhalen door ze te laten zien dat het ook anders kan (al zal dat wel een behoorlijke discussie worden met je vriend tegen die tijd).

In ieder geval kleven er sterke nadelen aan een serieuze relatie met deze jongen. Aan jou de vraag of de voordelen echt opwegen tegen deze nadelen en ik denk eerlijk gezegd niet dat je hier na twee maanden al een goede beslissing over kan nemen. Kijk het eerst eens een jaartje aan.

Ik vind het sowieso vreemd dat daar na een relatie van twee maanden al over praat. Leer hem eerst eens beter kennen.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:07 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

Heb je er ervaring mee, heb jij veel mensen dichtbij je waarbij je dat hebt gezien?
Of roep je maar wat zoals alle mensen over het geloof die het altijd beter weten?

Ik zal dat inderdaad ook aan hem gaan vragen, als de kinderen besluiten niet gelovig te zijn, wat hij dan doet. En als het antwoord is dat hij dat niet accepteerd en ze wil dwingen dan is het voor mij duidelijk niet meer bij hem te blijven.

Ik snap niet dat je zelfs overweegt om te accepteren dat je kinderen worden opgevoed in een religieus dogma waar jezelf geen aanhanger van bent. Zet je roze bril eens af en gebruik je verstand, ik weet dat is makkelijker gezegd dan gedaan maar het is hard nodig in deze situatie imo. Ik heb wel eens een relatie met een meisje afgeketst omdat zij streng christelijk was en ik goddeloos ben. Ik ben niet zo masochistisch dat ik mijzelf constant wil onderwerpen aan discussies over religie met mijn partner.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:16 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind het sowieso vreemd dat daar na een relatie van twee maanden al over praat. Leer hem eerst eens beter kennen.

Dat doen religieuze mensen nu eenmaal, daar hoef je dus echt niet vreemd van op te kijken

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:16 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind het sowieso vreemd dat daar na een relatie van twee maanden al over praat. Leer hem eerst eens beter kennen.

Het is voor mij vooral een teken dat het voor hem enorm belangrijk is, en niet iets waar op den duur nog concessies over mogelijk zijn

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:14 schreef Hanoying het volgende:

[..]

Dan heb je je keuze vrij helder volgens mij

Is het voor jou de vraag of deze jongen nu echt speciaal genoeg voor je is om concessies te doen met betrekking tot je gezin en de opvoeding van je kinderen. Het is ongetwijfeld niet jouw droom om je dochter met een hoofddoek te zien lopen of je zoon te zien knielen richting mekka op het kleedje in de woonkamer maar dat is wel het logisch gevolg van het doorgaan met de relatie.

Geen keuze die door mij of iemand anders hier op fok te maken is trouwens want misschien is dit wel de liefde van jouw leven en zijn de consequenties van de relatie wat jou betreft de baten waard. Dat kan.. Er zijn (meer dan) genoeg Islamieten op de wereld dus het feit dat jou kinderen islamitisch worden hoeft niet te betekenen dat ze dan ook meteen niets meer waard zijn of niets meer kunnen bereiken of zo. En misschien kan je zelf de scherpe kantjes er wel een beetje afhalen door ze te laten zien dat het ook anders kan (al zal dat wel een behoorlijke discussie worden met je vriend tegen die tijd).

In ieder geval kleven er sterke nadelen aan een serieuze relatie met deze jongen. Aan jou de vraag of de voordelen echt opwegen tegen deze nadelen en ik denk eerlijk gezegd niet dat je hier na twee maanden al een goede beslissing over kan nemen. Kijk het eerst eens een jaartje aan.

Misschien zullen ze wel gaan rellen als tegen die tijd op 't vmbo bij de geschiedenisles de holocaust aan bod komt, samen met hun islamitische matties. En ook de evolutietheorie is natuurlijk uit den boze.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:14 schreef Hanoying het volgende:
Kijk het eerst eens een jaartje aan.

Waarom zou je dat in vredesnaam willen? Als iets vanaf het begin duidelijk is dan helpt 'het aankijken' echt niet. Het is niet alsof je praat over een verkoudheid of iets dergelijks... Dit soort religieuze zaken zijn meestal diepgeworteld in de psyche... ik noem het ook niet voor niets een ernstige vorm van geestelijke mishandeling.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:16 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind het sowieso vreemd dat daar na een relatie van twee maanden al over praat. Leer hem eerst eens beter kennen.

Dat vind ik opzich niet vreemd, mensen praten juist over het algemeen veels te laat over kinderen.
Ik wist van jongs af aan al dat ik kinderen wilde krijgen, dus toen mijn man ( toen nog vriend) en ik een paar maanden samen waren en het serieus leek te worden heb ik ook tegen heb gezegd, alles leuk en aanrdig, maar ik wil in de toekomst wel kinderen.
Als hij geen kinderen had willen krijgen dan was de keuze snel zat gemaakt.

Beter in het prille begin duidelijkheid dan dat je samenwoond en er dan achter komt dat de ander helemaal geen kinderen wil hebben of een heel andere opvatting heeft van de opvoeding.

Anders open je een topic in OUD, weet dat daar ouders zitten waarvan de een wel gelovig is en de ander niet, dan hoor je ervaringsdeskundige.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:23 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

dat is inderdaad neit mijn droom, maar weet in ieder geval al wel dat hij het dragen van een hoofddoek of burka niets vind en dit ook niet volgens de Islam hoeft.
Ik weet van mijzelf dat ik nu eerder in staat ben het uit te kunnen maken met hem dan over een jaar als ik van hem ben gaan houden. Daarom bedenk ik me nu zoveel mogelijk vragen om daar antwoord op te krijgen om zo goed mogelijk een beeld te vormen hoe het volgens hem eruit zal gaan zien...

Verkondig dat maar eens in landen waar aan hand van de Sharia geregeerd wordt, bij voorkeur lekker westers gekleed.

Je moet gewoon goed nadenken wat hij wil.

Wil hij bv dat zijn zoon besneden wordt?
Wil hij dat zijn dochter met een hoofddoekje gaat lopen.
Mag zijn kind seks voor het huwelijk?
Mag zijn kind een relaties krijgen met iemand die geen Moslim is?
Moeten de kinderen meedoen aan het vasten?

en hoe denk jij over deze zaken?

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:33 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

dat is misschien wel een idee ja

Je bent bezig jezelf voor de gek te houden, maak maar eens een lijstje van de zaken die je echt niet acceptabel vind en laat hem daar eens eerlijk antwoord op geven. Op dit moment zit hij misschien een aantal zaken af te zwakken. Maar als je met hem getrouwd bent en een paar mede moslims zullen hem vragen waarom zijn vrouw geen hoofddoek draagt en zich daarom gedraagt als een hoer... moet jij eens kijken hoe snel jij een hoofddoek om je hoofd hebt
Dat heeft inderdaad niets te maken met hun religie.... maar alles met hun gevoel voor 'eer'. Ik ken genoeg moslims die zichzelf 'gematigd' noemen.... maar zeg nooit iets lelijks over hun religie of cultuur.... want dan is er plotseling niets meer over van hun liberale instelling

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:16 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik vind het sowieso vreemd dat daar na een relatie van twee maanden al over praat. Leer hem eerst eens beter kennen.

Ik zou het ook raar vinden maar langs de andere kant, als er zo'n verschillen zijn kun je die mss beter zo snel mogelijk bespreken.

quote:

Op maandag 20 september 2010 13:23 schreef Kloontje88 het volgende:

[..]

dat is inderdaad neit mijn droom, maar weet in ieder geval al wel dat hij het dragen van een hoofddoek of burka niets vind en dit ook niet volgens de Islam hoeft.
Ik weet van mijzelf dat ik nu eerder in staat ben het uit te kunnen maken met hem dan over een jaar als ik van hem ben gaan houden. Daarom bedenk ik me nu zoveel mogelijk vragen om daar antwoord op te krijgen om zo goed mogelijk een beeld te vormen hoe het volgens hem eruit zal gaan zien...

Een burka is ook wel heel extreem natuurlijk. Wat betreft een hoofddoek is het misschien verstandig een keer rond te kijken bij zijn moskee en binnen zijn verdere familie, dragen de vrouwen daar veelal wel een hoofddoek dan zit de kans er uiteraard behoorlijk in dat jouw dochter dat later ook zal doen. Hij zal haar misschien niet dwingen maar het gooien op "haar vrije keuze, als zij een hoofddoek wil dragen dan steun ik haar daar in insj'allah"

Je kan er in ieder geval wel van uit gaan dat zijn geloof een enorme invloed zal hebben op jullie gezinsleven. Ik houd zelf ontzettend veel van mijn vrouw maar denk dat het vooruitzicht van een Islamitische opvoeding voor mijn kinderen toch wel een behoorlijke deal breaker voor mij geweest zou zijn. Ik ben zelf overtuigt atheist/humanist en als ik dan van te voren zou weten dat mijn kinderen islamitisch opgevoed zouden worden en ik mezelf daar maar volledig in zou moeten schikken had ik dat toch wel erg moeilijk te verteren gevonden zeg maar.

Overigens ben ik ook wel een beetje biased naar het Islamitisch geloof toe omdat ik dat niet het fijnste geloof ter wereld vind maar dat ter zijde