Meld hier je onverklaarbare gebeurtenissen #2

Eergisteren mn man en ik gingen naar bed, de hondjes gaan altijd mee naar boven Sara ligt in dr mand en kijkt me aan. Ik stap in bed en Sara vliegt met een noodgang uit dr mand. Ze wou er ook niet meer in, terwijl ze even daarvoor nog zo lekker lag. Ze keek de kamer rond maar ik en mn man zagen niks. Opeen kwam er een idee in me op dat ze een tik op dr kop heeft gehad....met moeite haar weer in de mand gekregen, maar frappant dat ze zo door de kamer keek net of ze iets volgde.
Ik heb laatst ook al een tik op mn hoofd gehad terwijl er niemand in de woonkamer aanwezig was.
Zal een salie gaan branden volgens mij hebben we een grappenmaker in huis.

quote:

Hier afgelopen week wat raars, mn man en ik zaten film te kijken. En ineens lawaai uit de keuken , was er een thee glas zomaar uitelkaar gesprongen.
Die had ik een uur daarvoor nog afgewassen.....

Typisch gevalletje voor carglass,
sterretje niet gevuld met HPX2 hars en de verwarming maximaal gezet ?

Sorry kon het niet laten, ik zeg het ook niet om iemand in de zeik te nemen hoor, vind het een interessant forum anders was ik hier niet, heb alleen * gelukkig* geen ervaring te delen.
Ik zou het in 3 kleuren doen als ik de verhalen lees.....

-ga eens ergens anders vervelend wezen-

[ Bericht 53% gewijzigd door Bastard op 10-02-2011 19:33:11 ]

-dubbel-

[ Bericht 99% gewijzigd door Bastard op 10-02-2011 19:33:27 ]

reactie op-

[ Bericht 96% gewijzigd door Bastard op 10-02-2011 19:34:18 ]

En nu kappen jullie 2!

Ok papa Bastard

Mn telefoon deed vandaag trouwens weer raar weer allarm op gekke tijd terwijl die op die tijd niet ingesteld staat.

Onze kat is met 11 mnd overleden die zelfde dag hebben we hem laten begraven. Precies op het moment dat hij in zijn grafje werd gelegd begon het alleen op die plek te regenen. 20cm naar links of rechts en het was droog.

quote:

Op zaterdag 12 februari 2011 20:22 schreef ferrari_rood het volgende:
Onze kat is met 11 mnd overleden die zelfde dag hebben we hem laten begraven. Precies op het moment dat hij in zijn grafje werd gelegd begon het alleen op die plek te regenen. 20cm naar links of rechts en het was droog.

Dat is heel bijzonder zeg ..

Dag allen,

Nooit verwacht dat ik hier iets zou posten, maar net toch iets meegemaakt wat naar mijn mening onverklaarbaar was. Net terug van een feestje samen met mijn vriendin. Mijn vriendin had enkele glaasjes teveel op en het lopen ging best wel lastig.
Ik woon in een appartementencomplex van 2 hoog met lift, op de eerste verdieping, maar toch besloten om samen de trap te pakken. Dit ging nogal lastig en eenmaal op de boven hoor ik plotseling de lift. Deze lift kwam uit zichzelf naar de eerste verdieping toe en de deur ging open. Ik weet 200% zeker dat er nergens iemand te bekennen was en dat er ook nergens iemand op het knopje gedrukt kan hebben. Dit is vanuit de hal duidelijk hoorbaar en zichtbaar.
Ik vraag me af hoe dit te verklaren valt.....

Mss niet zo onverklaarbaar maar wel een verhaal met een staartje.

Een paar weken terug ging ik op café. Aan de toog zat een man met zijn zoontje. Die kleine wou nog iets drinken maar papa zei dat al zijn geld op was. Papa was reeds een beetje dronken had ik in de mot en ik zei al grappend: " Jammer, maar papa heeft al zijn geld opgedaan aan drank".
Ik heb nog de hele avond met die man doorgebracht. Zoontje was naar huis met de moeder. En het was waar, papa had al zijn geld opgedaan aan drank, had letterlijk niks meer, was van zijn vrouw gescheiden en werkloos.
Later hoorde ik dat hij diezelfde avond in slaap gevallen was in z'n auto voor een afkickcentrum voor drank- en drugsverslaafden daar niet ver in de buurt.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 18:10 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

The horror

Ik zou naar mijn ouders rennen en tussen hen in gaan liggen en nooit meer terug naar dat huis, wat een verschrikking

misschien toch eens iemand laten komen om de boel te "zuiveren" wijwater in alle hoeken zetten wil ook wel eens helpen

Heb geen enge dingen meegemaakt. Misschien heeft dat er wel mee te maken doordat ik in het huis van mijn (overleden) opa en oma woon. Maar één keer was ik buiten, naast het huis, aan het voetballen. Er zat toen een witte duif(een duif van ons) mij de hele tijd aan te staren. En toen ik een(al zeg ik het zelf) vrijwel onmogelijk trucje voltooide kwam de duif dichterbij. De duif zat helemaal alleen, terwijl de duiven bij ons altijd in groepjes bij elkaar zitten. Ik bleef ongeveer een half uur voetballen en de hele tijd bleef de duif naar mij staren. De duif deed me gelijk denken aan mijn opa, die was namelijk een groot voetbal-fan en ik speel nu bij de club waar hij ooit leider van was. Op het moment dat het gebeurde kreeg ik ook ineens een heel goed gevoel, wat eigenlijk nergens op sloeg.

Toen ik nog klein was heb ik nog iets meegemaakt, toen een achtertante van mij overleed. Daarvoor was ik nog en bij iemand aan het spelen. Plotseling zag ik rond 17.00 een felle flits in de richting van het dorp van die achter tante. Ik dacht meteen aan dat gezin. Toen ik thuis kwam ging de telefoon. Ik hoorde mijn moeder zeggen: "Oh nee, dat meen je toch niet". Toen ging het verhaal dus rond dat ze levenloos op haar bed was aangetroffen. Een week later herinnerde ik me dat moment van die flits weer.

Zonet, zit ik lekker hier een beetje op fok te lezen omdat ik me ontzettend verveel en nog geen zin heb om te slapen. Had een beetje een droge keel dus besloot ik beneden een glas cola te gaan regelen voor mezelf. Loop ik de trap af, en kom langs de voordeur en ik krijg gelijk het gevoel alsof ik bekeken wordt van buitenaf, dus ik maak gelijk het ganglicht en het licht buiten bij de deur aan en kijk naar buiten, niet te zien...

De hond lag lekker op de gang te slapen en verroerde zich verder niet, dus ik loop overal om me heen kijkend richting woonkamer en maak daar ook gelijk het licht aan, en gelijk weer vanaf de oude lamp naar de bank (staat volgens mij nog op pagina 1 of 2 van dit topic in een stukje over mn opa) kijkt iets of iemand me aan. Uit het niets werd ook mn hond potseling wakker en kwam gelijk naar me toe en kwam tegen mn been staan en keek me vrij raar aan (niets voor hem, normaal blijft ie gewoon liggen en kijkt ie me eens slaperig aan en droomt weer verder)

Wie of wat me ook aankeek bij de voordeur was me gevolgd naar de woonkamer in en stond de hele tijd achter me, vanaf de deur naar de eetkamer werd ik ook bekeken, overal om me heen keek iets of iemand me aan.
Toen ben ik vrij snel naar boven gegaan, naar mn ouders slaapkamer en mn ma uit bed gehaald (ik ben er verdomme 22 ma goed ) Heb ik haar alles verteld en haar meegenomen naar beneden, overal de lichten aangemaakt en mn fles cola uit de bijkeuken gepakt waar ik ook weer bekeken werd, snel mn cola ingeschud en weer naar boven gegaan met mn moeder achter me aan. Ligt ze net weer 10 minuten in bed en hoor ik weer gesnurk van mn ouders kamer komen, Hoor ik buiten iemand lopen (op ons erf) en op zolder! (kruipruimte, daar kun je niet lopen)

Nu een half uurtje later bonst mn hart nog steeds in mn keel. Wie of wat er buiten en op zolder loopt weet ik niet, maar die hoor ik vaker. Wie of wat bij de lamp zit, die voel ik ook vaker, maar die andere 3, die zijn nieuw. (voordeur, eetkamer-deur en bijkeuken)

Ik voelde me echt niet veilig, ik zag niks, ik hoorde niks...gelukkig is het gevoel nu weer weg.

quote:

Op dinsdag 15 februari 2011 00:13 schreef hans1988 het volgende:
Zonet, zit ik lekker hier een beetje op fok te lezen omdat ik me ontzettend verveel en nog geen zin heb om te slapen. Had een beetje een droge keel dus besloot ik beneden een glas cola te gaan regelen voor mezelf. Loop ik de trap af, en kom langs de voordeur en ik krijg gelijk het gevoel alsof ik bekeken wordt van buitenaf, dus ik maak gelijk het ganglicht en het licht buiten bij de deur aan en kijk naar buiten, niet te zien...

De hond lag lekker op de gang te slapen en verroerde zich verder niet, dus ik loop overal om me heen kijkend richting woonkamer en maak daar ook gelijk het licht aan, en gelijk weer vanaf de oude lamp naar de bank (staat volgens mij nog op pagina 1 of 2 van dit topic in een stukje over mn opa) kijkt iets of iemand me aan. Uit het niets werd ook mn hond potseling wakker en kwam gelijk naar me toe en kwam tegen mn been staan en keek me vrij raar aan (niets voor hem, normaal blijft ie gewoon liggen en kijkt ie me eens slaperig aan en droomt weer verder)

Wie of wat me ook aankeek bij de voordeur was me gevolgd naar de woonkamer in en stond de hele tijd achter me, vanaf de deur naar de eetkamer werd ik ook bekeken, overal om me heen keek iets of iemand me aan.
Toen ben ik vrij snel naar boven gegaan, naar mn ouders slaapkamer en mn ma uit bed gehaald (ik ben er verdomme 22 ma goed ) Heb ik haar alles verteld en haar meegenomen naar beneden, overal de lichten aangemaakt en mn fles cola uit de bijkeuken gepakt waar ik ook weer bekeken werd, snel mn cola ingeschud en weer naar boven gegaan met mn moeder achter me aan. Ligt ze net weer 10 minuten in bed en hoor ik weer gesnurk van mn ouders kamer komen, Hoor ik buiten iemand lopen (op ons erf) en op zolder! (kruipruimte, daar kun je niet lopen)

Nu een half uurtje later bonst mn hart nog steeds in mn keel. Wie of wat er buiten en op zolder loopt weet ik niet, maar die hoor ik vaker. Wie of wat bij de lamp zit, die voel ik ook vaker, maar die andere 3, die zijn nieuw. (voordeur, eetkamer-deur en bijkeuken)

Ik voelde me echt niet veilig, ik zag niks, ik hoorde niks...gelukkig is het gevoel nu weer weg.

ja ik heb wel eens boeken gelezen..waarin stond...angst is de grootste vijand van de mens

Ik heb wel verteld dat ik bijna nooit echt enge dingen meemaak. Dat probeerde ik gister te bevestigen door een rondje rond het kerkhof te lopen met de hond. Nog zo goed blijven kijken, maar het bleef voor mij maar een dooie boel...

Maar nu herinner ik me wel zoiets. Vlakbij mij is een steegje daar liep ik in de basisschoolperiode eens langs toen ik met een vriend van mij bij de snoepwinkel weg kwam. Ik was met hem aan het praten en dacht dat ik iemand de steeg in zag fietsen. Veel lette ik er niet op omdat ik in een gesprek met hem was. Toch keek ik even het steegje in, maar zag niemand. En ineens dacht ik huh, hoe kan dit nou. Die vriend van mij begon mij te vragen wat er was. Ik zei dat ik dacht dat iemand heb gezien die het steegje in fietste. Toen hij vroeg hoe hij er uit zat wist ik het vrij gedetailleerd te vertellen. Ik vertelde hem dat het persoon een lange zwarte jas had. Ook vertelde ik hem wat voor fiets hij had, het was een type omafiets met lichtbruine banden. Verder vertelde ik hem welke straat hij uit kwam fietsen, dat zijn achterband een beetje lek was en dat hij een beetje hobbelde met de fiets. Ik fiets nu dagelijks langs dat steegje en loop er zelf 's nachts regelmatig langs maar er gebeurt niks meer. Maar nog steeds begrijp ik niet dat ik met iemand in gesprek was en aankeek terwijl we praten, ook een beetje naar de grond starend(doe ik meestal voor hondenpoep), terwijl ik kort daarna het zo uitgebreid kon vertellen. Nog steeds weet ik niet zeker of er wel iemand langs fietste. Maar als ik me zelf dan af vraag hoe ik er dan bij zou komen, dan zou ik dat ook echt niet weten. Het blijft een mysterie....

quote:

Op dinsdag 15 februari 2011 15:09 schreef ZweefMeisje het volgende:

[..]

ja ik heb wel eens boeken gelezen..waarin stond...angst is de grootste vijand van de mens

Die "angst" kwam pas later eigenlijk omdat ik niet wist wat ik moest doen...

Toen ik alleen in de woonkamer stond voelde ik dat ik door iets of iemand omsingeld was en voelde me helemaal niet veilig.

heb wel eens gehad toen ik een tijdschrift aan het lezen was, en aan de laatste pagina begon, het 10 voor 8 was, en toen ik klaar was was het half ineens half 9, dit was echt maf, want voor mijn gevoel was er nog geen 2 minuten voorbij gegaan, en wat er in die tussenliggende periode gebeurd is weet ik niet

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 13:09 schreef RobbieBoy het volgende:
heb wel eens gehad toen ik een tijdschrift aan het lezen was, en aan de laatste pagina begon, het 10 voor 8 was, en toen ik klaar was was het half ineens half 9, dit was echt maf, want voor mijn gevoel was er nog geen 2 minuten voorbij gegaan, en wat er in die tussenliggende periode gebeurd is weet ik niet

Misschien ben je even in slaap gevallen?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 18:36 schreef Bastard het volgende:
Hoorde vandaag een onverklaarbare gebeurtenis, en is afkomstig van mijn buren.
Mijn buren hadden 2 jaar geleden 3 katten en een zoon van 4, vorig jaar begin januari heeft deze jongen de oneerlijke strijd tegen kanker verloren...
De week waarin dat gebeurde, de jongen stierf thuis, zaten de katten nachtelang buiten luid te miauwen. Tot de dag van sterven aanbrak, toen werden ze muisstil..
De avond dat hij insliep waren mijn buren veel aan zijn bed, natuurlijk. Op een bepaald moment liep mijn buurman naar beneden en vond beneden aan de trap 1 van de katten, dood..
Mijn buurman zei nog iets in de trant van, "mijn zoon gaat nu niet, mijn kat (was ook zijn kat) is voor hem in de plaats gegaan.." in plaats daarvan stierf zijn zoon zelf ook een uurtje later.

Afgelopen Oktober kwam de 1 van de 2 katten die ze nog hadden niet meer thuis, nu bleef die kat wel vaker een week weg dus echt druk maken doe je dan niet. Maar een week ging om, 2 weken gingen om, een maand ging voorbij maar de kat kwam niet meer thuis.
De jongen is nu precies een jaar dood, is hier een kilometer of 4 vanaf begraven op de begraafplaats. Mijn buren gingen naar de begraafplaats .. en wat loopt daar rond.. die kat!
De kat kwam meteen aanrennen toen mijn buren ook aan kwamen lopen, kwam ze tegemoet als een vorm van groet.
Een meneer die daar zelf ook wekelijks komt kwam met ze in gesprek, die kat schijnt daar al maanden rond te lopen op de begraafplaats.
Maar nu komt de onverklaarbare gebeurtenis pas echt; de kat loopt voor ze uit, naar het graf van hun zoon en gaat liggen kroelen op de grafsteen..

Kippenvel ...

Ik ben (zoals de meesten hier zeggen) een vrij nuchter persoon . Maar gister is er weer wat vaags gebeurd. Ik zal eerst even wat meer info geven over hoe of wat.

Voor nu anderhalf jaar terug wilde ik 's ochtend om 7 uur met mijn hondje uit. Het moet ergens in het voorjaar zijn geweest, want het was nog wel schemerig tot donker. Ik loop mijn poortdeur uit, de hond die schrikt, ik kijk op en tot mijn grote schrik rent er een zwarte gedaante zo de muur schuin tegen over mij in ! .

Goed, nu was ik al een uur op, van slaapdronken is niet meer te spreken, en mijn hond is geen fikkie die overal van schrikt.

Een 2 weken later... wordt krijgen we het trieste nieuws te horen dat de schuin achterbuurman al 3 weken dood in zijn huis licht .

Gisteren, en nu komt het . Sta ik met mijn moeder aan het eind van de poort te wachten tot mijn hond eindelijk gaat plassen. We staan daar wat te kletsen en ik kijk richting onze poort.

Tot mijn grote verbazing zie ik toch weer een zwarte "schim" de muur in gaan!!

Ik snap het allemaal niet zo goed, vaag ist wel

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 14:22 schreef Maitje het volgende:
Ik ben (zoals de meesten hier zeggen) een vrij nuchter persoon . Maar gister is er weer wat vaags gebeurd. Ik zal eerst even wat meer info geven over hoe of wat.

Voor nu anderhalf jaar terug wilde ik 's ochtend om 7 uur met mijn hondje uit. Het moet ergens in het voorjaar zijn geweest, want het was nog wel schemerig tot donker. Ik loop mijn poortdeur uit, de hond die schrikt, ik kijk op en tot mijn grote schrik rent er een zwarte gedaante zo de muur schuin tegen over mij in ! .

Goed, nu was ik al een uur op, van slaapdronken is niet meer te spreken, en mijn hond is geen fikkie die overal van schrikt.

Een 2 weken later... wordt krijgen we het trieste nieuws te horen dat de schuin achterbuurman al 3 weken dood in zijn huis licht .

Gisteren, en nu komt het . Sta ik met mijn moeder aan het eind van de poort te wachten tot mijn hond eindelijk gaat plassen. We staan daar wat te kletsen en ik kijk richting onze poort.

Tot mijn grote verbazing zie ik toch weer een zwarte "schim" de muur in gaan!!

Ik snap het allemaal niet zo goed, vaag ist wel

Oh, wat lijkt me zoiets toch doodeng.
Zou er echt heel bang van worden.

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 14:58 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Oh, wat lijkt me zoiets toch doodeng.
Zou er echt heel bang van worden.

Mwaa.. ik ben niet zo snel bang .

Vroeger toen ik klein was, dorste ik nooit te plassen omdat er altijd zwarte schimmen in de kamer stonden achterin. Dat was pas eng...!

Goed, die zie ik nu niet meer..

Wat maken jullie allemaal vage dingen mee zeg. Ik heb nog nooit iets gezien, gelukkig.
Wel een keer een heel sterk gevoel gehad.

Mijn moeder is vorig jaar april overleden. Rond kwart over vijf ' s ochtends kreeg ze pijn in haar borst, half zes viel ze van de bank, hartstilstand. Ze is pas echt dood verklaard in het ziekenhuis om half zeven.Ik woon 120 km verder. En ik ben totaal geen ochtendpersoon en word ook nooit wakker in de nacht. Deze dag wel, rond kwart voor zes werd ik wakker in mijn studentenkamer, gevoel dat er iets in de kamer was, niet een eng gevoel, eerder vertrouwd en ik pakte mijn telefoon, die op dat moment afging. Mijn tante, met de mededeling dat ze mijn moeder aan het reanimeren waren.
Misschien wel te verklaren, door de band die je hebt met iemand, maar ik heb nog nooit zoiets meegemaakt.
Het gekke is dat ik ook de dag ervoor het gevoel had dat ik naar huis moest, midden in de week, maar niet deed omdat ik nog dingen moest doen voor de studie.

En een ander vaag dingetje. Toen ik 17 was, paste ik op 2 kinderen. Zij lagen te slapen. Ik zat tv te kijken rond halt 12 's avonds. Ineens begint hun hond( 10 maanden oude Deense Dog, dus geen klein hondje) ineens te blaffen midden in de kamer. Naar helemaal niets. Naar de lucht. Het is een grote kamer, dus hij blafte niet naar muren of ramen. Ik keek alle kanten op of er misschien iemand aan de deur kwam of langsliep, maar er was echt helemaal niets. Hij blafte echt een half uur lang. Soms deinste hij zelfs achteruit, maar dan werd die weer boos, begon te grommen en zijn tanden te laten zien. En het is echt een hele lieve hond die nooit blaft of agressief reageert. Toen ik eindelijk durfde ben ik door die plek heen gaan waaien met mijn handen en er door heen gaan lopen Maar die hond hield maar niet op.

quote:

Op zaterdag 19 februari 2011 14:02 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Misschien ben je even in slaap gevallen?

nee, ik zat namelijk op de grond te lezen, en ben niet van houding veranderd. Ook was ik echt klaar wakker. Ik zit dat blad onafgebroken te lezen, en ben aan het einde van die pagina gewoon bijna 40 minuten kwijt.