Pesten, depressie en in een vicieuze cirkel

Hallo,


Voordat ik begin, let niet op de taalfouten.

Ik ben nieuw hier, heb lange tijd al gesurfd en rond gescrold op deze forum, daarom leek deze post me een goede gelegenheid om mezelf hier als user te registreren.

Ik zit met een groot probleem. Ik ben voor mijn gevoel behoorlijk depressief. Dit is een mix van omgeving factoren en een imago dat ik zelf gecreëerd heb. Ik ben bang dat er iets met me mankeert.


Laat ik allereerst beginnen met de redenen. De oorzaken dat ik onzeker ben is dat ik gepest ben ( 6 jaar) en in een omgeving opgegroeid ben waar ik niet voldoende gestimuleerd ben. Het gevolg van pesten is voornamelijk de angst, de onzekerheid die je als een wond meedraagt. Nou ga ik niet sentimenteel doen omdat je dat namelijk op kan lossen. Wel verschilt dit per individu natuurlijk. Als ik spreek over omgeving, dan spreek ik over het volgende:

-School/klas
- Ouders

Ik heb op school 6 jaar lang in een verkeerde klas gezeten. Mijn fout was dat ik niet naar een andere school ben gegaan. Door deze stunt kon ik me niet ontwikkelen en kon ik ook niet echt veel vrienden maken. Mijn vrienden zaten op een andere school en ik zat niet bij hun. Dat is ook niet erg, maar wel als je in de verkeerde klas terecht bent gekomen. Je bent die eenzame guppie in die school van vissen.

Ik heb veel achter de pc gezeten, nu nog maar ja, het is een oorzaak<----> gevolg relatie. Een domme ontwikkeling maar het is simpel, verleidelijk en bovendien voel je je veilig. Logisch dus.

Mijn ouders, ja mijn ouders..... Dat is tenslotte ook het probleem.
Mijn ouders zijn in een paar punten door mijn ogen beschreven als:

-Kortzichtig ( Geld en leren is belangrijkste wat er is. Materialisme, de moeten van het woord presteren etc. )
-Kortzichtig2# ( Het zitten achter de computer is omdat ik verslaafd ben en dat de reden is van de onzekerheid etc. Ze weten waarschijnlijk niet eens dat ik depressief ben of ongelukkig)

-Beschermend geweest vroeger
-Serieus, geen humor dus in die zin beïnvloed mij dat te veel omdat ik daar te serieus van word ---> pesten

Dat is samengevat enkel van de oorzaken die mij gemaakt hebben zoals ik nu ben.

Ik ga nu verder naar de neurologische problemen die ik ondervind. Ik ben niet getest maar dat is wat in mijn ogen er niet klopt:

-Slecht werkgeheugen
Mijn hoofd/gedachten zijn mistig, zelfs met koplampen blijft het mistig

-Geen gedachten

ik heb niet veel gedachten. Ben daar te lui voor. Zo denk ik dan. Ik denk aan iets maar dan stopt het omdat ik denk laat maar.... of zoiets als dat. Dit betekent niet dat ik dom ben. Ik zie mezelf absoluut niet als dom. Dit kan natuurlijk ook het gevolg van depressie zijn. Andere oorzaak kan zijn dat ik veel prikkels binnenkrijg.

Slechte korte termijns geheugen, slecht kunnen luisteren


- Attentiespan van een hamster/slechte concentratie

Visueel ingesteld maar slecht in visualiseren

Niet iedereen kan visualiseren en ik ben daar één van. Die ruimtelijke inzicht vragen zoals blokken enzovoort, kan ik doen doormiddel van concepten en dergelijke. Ik heb alhoewel liever in beelden. Ik kan mijn huis visualiseren maar niet duidelijk en ook niet als geheel. Ik kan stoelen roteren, tafels, auto's ( vraag me niet welke, gewoon die nu in me opkwam ), ik heb geen probleem met kaart lezen ( behalve in de auto) of de weg volgen ( als ik me concentreer natuurlijk) etc. etc.

Ik ben audio digitaal ingesteld. Voor mensen die dat niet weten. Ik praat in mezelf, ik hoor mezelf altijd. Niet mijn klank maar gewoon een iets. Beelden onthoud ik, conversaties niet. Wat erop wijst dat ik visueel meer ingesteld ben dan auditief.

Wat ik hierboven zei klonk dom maar ik heb een tijd lang gelezen over Non verbal learnin disorder ( nog steeds eigenlijk) . Als ik zoiets had, nah ja... laat ik maar zeggen dat ik dan nog liever voor een trein spring. ( ik bedoel, geen humor, geen abstract denk vermogen en geen ruimtelijk inzicht). Je door het leven gaan als een stenen blok, een patient is niet iets wat ik wil. Dan zou dood, logisch gezien makkelijk en mooier zijn Dat wil ik natuurlijk niet. Ik ben eigenlijk daar ontzettend doodsbenauwd voor. Hetzelfde met hersenbeschadiging wat het vlak abstract denkvermogen en humor zou raken.

Woedeaanvallen

Ik ben nogal gefrusteerd als iets het niet doet, kwijt ben en dergelijke. Je spreekt dan over woedeaanvallen. Ik weet dat frustatie en boosheid allemaal niks helpt. Het is nutteloos, dat weet ik. Probleem is dat ik het op dat moment niet door heb.

Lange termijngeheugen en de problemen daarmee

Ik kan me niet veel meer herinneren van 5-7 jaar terug.

Ik beschrijf nu wat ik wil, wat mijn angsten zijn en wat mijn vragen zijn

De angst over humor en communicatie

Ik ben ontzettend angstig om het idee dat ik te weinig humor Heb. De nadruk op angstig want misschien is het niet waar ( twijfel aan mezelf) . Ik begrijp humor goed en vind dat ik een goed gevoel voor humor heb. Ik snap dit bijv. ( wat meer intelligente humor) maar ook slapstick , cartoons , standups etc. Het enigste waar ik niet van houd is als het te voorspelbaar is.

Het probleem is niet begrijpen maar in de context van maken/creëren. Ik kan wel mooie opmerkingen maken wanneer ik in een omgeving ben waar ik mezelf kan zijn. Alleen vind ik dit niet genoeg als ik me vergelijk met anderen. Het grootste probleem is direct terug reageren op opmerkingen/geouwehoer. Dit maakt mij een makkelijk doelwit.

In dat opzicht mis ik wat want ik ben zwak in het verdedigen van mezelf waardoor ik in een vicieuze cirkel terecht kom.

Nu vraag ik het volgende. Is het mogelijk om dat geheel te verbeteren door:

-Boeken te lezen. Ik heb niet veel boeken gelezen, maar ben wel liergierig. De oorzaak is mijn concentratie en uitstel gedrag.

Als je te weinig woordenschat hebt, kan je ook niet veel met verbale humor. Dan is het moeilijker om een snel weerwoord te hebben en dergelijke.

- Omgeving; is het mogelijk dat je humor en je vermogen om een weerwoord te hebben minder ontwikkelt, als je niet gestimuleerd bent, onzeker bent. In hoeverre is dit? Is het aangeleerd of is dit het gevolg van pesterijen, angst etc.?

- Met woorden oefenen


Hetzelfde heb ik met abstract denk vermogen. Ik snap alle vragen ongeveer van deze test. http://www.docstoc.com/do(...)ct-Reasoning--Test-1 De vraag is zit ik me zorgen te maken om niks of?

Dan kom ik terecht op de IQ. Ik vind dat eerlijk gezegd onzin, complete bullshit. Het heeft zijn goeie kanten maar zeggen dat het je intelligentie is, is volstrekt onzin. Ook heb ik mijn twijfels aan de constantheid van een mens zijn intelligentie. Je kan het niet met een simpel cijfertje labelen. Dat lijkt mij zeer sterk. Een persoon die niet gestimuleerd is, bereikt zijn potentie niet, ook al maakt hij een IQ test, het is zijn accurate score niet, simpel weg omdat de potentie niet bereikt is. Dat zijn maar 1 van de zoveel redenen dat ik mijn twijfels eraan trek. Het was Binet zijn idee ook niet om het zover te laten komen. Tegenwoordig moet er te veel in een hokje worden geplaatst.

Wat ik allemaal wil zeggen is dat ik een vermoeden heb dat ik iets heb. Misschien ADD of iets dergelijks. Het enigste waar ik bang voor ben is dat ik een stoornis heb zoals NLD ( alhoewel ik heel goed gezichten kan onthouden, beter dan namen, en concentratie meer het probleem is van ruimtelijk inzicht ), aspergers of een hersenbeschadiging wat ervoor zorgt dat ik me niet meer kan ontwikkelen zoals ik wil. Eigenlijk het punt dat mijn karakter niet kan leven met hoe ik functioneer. Het kan ook zijn dat er niks aan me mankeert maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. (voel of als ik in een verkeerd lichaam ben geboren ).

Veel amibities, wil veel leren ( bedoel niet school maar in algemeen), reizen etc. Een letterlijke leegte in het denken. Ik denk soms aan niks, daar walg ik van. Kijk, ADD is druk in het hoofd en zo voel ik dat niet ( bewuste manier), toch zeggen ze dat ik een chaot ben en druk in mijn hoofd ben.

Ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft.

Gr,

Roy

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 08:25 schreef Maanvis het volgende:
Mbt het pesten en jezelf zekerder voelen: Ga op een sport, bij voorkeur een vechtsport en daarmee zorg je dat je zelf wat zekerder wordt iig.
Pesten toendertijd heb ik zelf opgelost door iedereen die het deed in elkaar te slaan (1 op 1 was ik altijd sterker dan de raddraaiers). Maar daar is het nu dus te laat voor. Tenzij je zoiets hebt van ik ga alsnog wraak nemen, ik moet je zeggen dat dat ook heel bevrijdend kan werken .
Verder: Hoe is je sociaal leven eigenlijk? Heb je vrienden of wellicht kennissen of wellicht familie waarmee je veel optrekt?
Daarnaast: Met betrekking tot je geheugenproblemen; Slaap je wel genoeg? Blow je? Eet je wel genoeg? Dit zijn allemaal zaken die je geheugen kunnen beinvloeden en ook in grote mate je gedrag beinvloeden. Van weinig eten en weinig slapen word je depressief en krijg je soms ook hallucinaties, en van regelmatig blowen krije je ook soortgelijke reacties. Overigens kunnen je problemen met je geheugen niet alleen een psychische oorzaak hebben maar als ik dit zo lees lijkt het eerder dat het een medische oorzaak heeft? Zie bijvoorbeeld Xebro die ineens soortgelijke klachten had en een lintworm in zijn kop bleek te hebben.

_{Oh, en ik weet zeker dat je nu excuses gaat plaatsen om niet op een sport te gaan oid, maar ik zou zeggen; als je niet wilt dat je problemen opgelost worden moet je vooral onze suggesties niet opvolgen}

Nee, zo ben ik niet. Ik ben geen persoon van domme excuses. Dan begon ik hier ook niet aan.
Ik doe al aan 2 sporten. ( welke zeg ik even niet i.v.m. anonimiteit). Laatste maand speel ik die éne sport niet zo veel omdat ik daar even geen zin in heb maar normaal sport ik vaak genoeg.

Het is meer dat je achter de computer zit. Eigenlijk kan je zeggen dat ik een angst heb om naar buiten te gaan. Nou ja, angst... geen angst maar meer een vermijding. Lijkt me basis psychologie .

Dat wil ik graag verbeteren. Ik ben van plan om een reis te maken na mijn laatste jaar. Naar amerika of iets dergelijks. Je weet wel... backpacken. Want tuurlijk ben ik er flauw van om me tijd te verdoen.

Maar voordat ik dat doe, wil ik antwoorden. Dat is het punt nou. Het is niet zo makkelijk als, sociale contacten verbeteren. Want ik ben al naar een psycholoog geweest. Eerlijk gezegd was dat drie keer niks. De mevrouw deed alles volgens de DSM-IV handleiding. Ze wist niet eens van NLD bijvoorbeeld. Dan weet ik eigenlijk genoeg

Ik weet weinig over mijn geheugen. Ik blow niet, nog nooit gerookt en ik drink ook niet echt veel. Ik heb geen slaap problemen ( blijf wel laat op maar dat is vakantie. Ik kijk naar een periode van 3-4 jaar en ik zie dat ik een:

*slechte concentratie heb
*slechte korte termijns geheugen
*auditieve geheugen is niet geweldig ( ik kan me niet herinneren wat in het begin gezegd word, behalve als het me interesseert
*Visuele geheugen is, tja heel raar. Soort concept achtig, geen idee eigenlijk.
*Werkgeheugen is niet goed. Dat snap ik ook niet.

Als je kijkt naar attention deficit disorder ( ADD/ADHD-PI, geen ADHD ) of bi-polar disorder dan zie je dat het bovenste als symptomen worden ervaren.

Verder heb ik nog nooit hallucinaties gehad. Niet dat ik me kan herinneren tenminste.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 08:54 schreef Murmeli het volgende:
Hey Roy!
Ik vind je problemen ook wel herkenbaar. Het klinkt voor mij een beetje als een vicueuze cirkel, en dat je nu voor de uitdaging staat om die te doorbreken.
Je bent dus thuis allereerst niet gestimuleerd om jezelf te ontwikkelen op een manier die goed bij jou past, met als gevolg dat je onzeker werd en een makkelijk doelwit voor pesterijen. Dat maakte je nog onzekerder en nu sta je op het punt dat je je afvraagt: wat is er toch allemaal fout aan mij, en wat heb ik allemaal verkeerd gedaan, dat mijn leven zo loopt?
Althans, zo interpreteer ik je verhaal.


Het eerste wat je denk ik moet doen, is stoppen jezelf dingen kwalijk te nemen en stoppen te denken dat er iets mis met je is. Ik vind het heel goed van je dat je veel bent gaan lezen om dingen over jezelf te weten te komen. Maar probeer de dingen wel positief te interpreteren. Het zal heus zo zijn dat je dingen anders had kunnen doen, maar dat kan je nu niet meer veranderen, dus je kan beter positief tegenover jezelf staan (zoals iemand hierboven ook al schrijft).

Verder: al zou er iets met je aan de hand zijn (ADD, Asperger, of iets anders), dat hoeft nog niet zozeer slecht te zijn, of een reden dat je leven niets meer waard is oid. Het betekent niet dat je hersenen een defect ofzo hebben, alleen ze werken anders dan bij een groot deel van de mensen (hoewel ik me afvraag of ze niet bij iedereen verschillend werken, en of je dus wel kan zeggen dat je echt anders bent als je ADDoid hebt).
Mocht je zoiets hebben (daar kom je overigens alleen maar achter door naar een psycholoog of psychiater te gaan), en je weet het, dan kan je voor jezelf een manier zoeken om ermee om te gaan, en er dus minder last van te hebben. Ter illustratie: ik heb ADHD, me 34 jaar afgevraagd wat er toch mis is met mij, had oa ook woedeaanvallen, en nu weet ik het en gaat het veel beter).

Tuurlijk, dat snap ik. Alleen ik zou nooit accepteren als ik het moet doen met wat ik nu heb.

Wat ik wil:

-liergierig
-houd niet van routine ( Het toekomstbeeld van huisje,boompje, beestje, materialisme etc. etc. is directe bullshit in mijn ogen. We zijn allemaal een nummertje aan het worden. Teveel de kudde schapen aan het worden en aan de andere kant te egoïstisch, arrogant etc. Alhoewel, dit is een menselijke eigenschap ( egoïsme).

Eigenlijk, als samenleving maar ook op de individuele kant gaan we achteruit. Dat zie ik tenminste. Ieder zijn perspectief is natuurlijk anders. Dit is en blijft een simpele mening. Het is ook natuurlijk erg simpel gezegd maar misschien zien sommigen het geheel hierin.

-houd van sociale omgevingen
-zonder humor en abstract denken ( ik heb ouders die heel concreet/direct zijn en ik vind dat niks) is voor mij het leven niks meer aan.
-Creatief zijn is ook erg belangrijk

Een angst voor domheid kan je het eigenlijk zeggen. Een angst dat die Intelligence quotent gelijk heeft. Dat alles constant is ( op het vlak van logisch, mathematisch en ruimtelijk denken, meer test een IQ niet). Kijk IQ testen testen hoe goed je op IQ testen doet. Zo simpel is het. En dan hebben we het nog niet eens over cultuur afhankelijk ( zijn zwarten en afrikanen dommer? ) etc. etc. etc. Toch is die angst er. Tja...

Wat ik voel: en heb

Laat ik het maar zeggen. Ik mis iets. Ik mis gewoon iets. Voel dat het er is maar kan er niet bijkomen.


Over waarom ik liever ADD/ADHD ( dit is kortzichtig ja maar het is en blijft mijn perspectief) dan NLD, autisme of een hersenbeschadiging ( frontal lobe, een tekortkoming in abstract, begrijpen van humor etc. etc.)

mensen met NLD hebben moeite met visuo-spatiele informatie. O.a. moeite met non-verbale communicatie, het begrijpen van humor en figuratieve taal. Moeite met abstract denken en moeite met conceptuele informatie.

Aspergers hebben vaak moeite met non verbale communicatie, zijn wel wat anders dan NLD maar er wordt gezegd dat er een verband is tussen deze twee. Aspergers zijn meestal wel goed in het performale gedeelte van de brein ( wiskunde, visueel ingesteld etc. ) en in plaats daarvan, hebben ze moeite met de taal en dergelijke. Dit hoeft niet en iedereen met AS of NLD is weer anders. Ook wat ik vertel is erg simpel en moet niet letterlijk genomen worden en meer als een voorbeeld.

ADD/ADHD hebben moeite en problemen met o.a. geheugen, concentratie, motorische gedeelte ( comorbiteit dysgraphia ), kunnen problemen hebben met impulsiviteit, organiseren etc. etc. etc.

Nu wil ik niet zeggen dat ADD'ers het veel makkelijker hebben dan mensen met NLD of autisme maar in mijn ogen is dat wel het geval. Puur op vergelijkingen gezien. Ik heb liever concentratieproblemen dan sociale deficits zoals het niet ( kunnen) snappen van non-verbale communicatie, dat alles verbaal uitgelegd moet worden ( we gaan van extremen uit ) of dat het persoon geen abstract denk vermogen heeft ( dat heb je echt wel nodig)

quote:

Je schrijft nog iets over een gebrek aan woordenschat: dat heb ik ook heel lang van mezelf gedacht, en misschien was dat ook zo, maar dat gaat vanzelf wel over. Volgens mij lees jij nu ook best veel (of het nu een boek is of internet, dat maakt niet uit) en dan trekt dat heel snel bij. Ik merk niks meer van een achterstand.

En ik ben trouwens onder de indruk van je betoog over IQ. Ik ben het ook helemaal met je eens, maar vind je opmerking over Binet echt briljant!

Anyway, ik hoop dat je er iets mee kunt, en ook met de adviezen van de anderen, en geef het niet op. Volgens mij kan je veel meer dan je zelf denkt (zover ik dat kan afleiden uit je verhaal natuurlijk)

Nou ja, je hebt overkijken/lezen en nieuwe woorden leren. Dat is wel een groot verschil. Als je echt nieuwe woorden wilt leren of de betekenis beter wilt weten. Moet je boeken lezen en alles opschrijven en daar de betekenis van leren en dat herhalen of visualiseren. Ik wil het tweede. Sowieso onthoud ik helaas niet zoveel aangezien ik niet een geweldig geheugen heb.

Ik ben 19 en doe MBO ( bijna klaar ). Altijd een middelmatige student/scholier geweest. Dit kwam omdat ik er nooit wat voor deed. Ik heb sinds de basisschool nooit echt huiswerk meer gemaakt. Best wel zonde eigenlijk

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 14:25 schreef Jovatov het volgende:
Ik heb je hele verhaal gelezen.

Ik denk dat het vooral schort aan een laag zelfbeeld. Daardoor ben je jezelf continu aan het wegcijferen (anderen zijn veel grappiger, kunnen beter leren, et cetera, et cetera).
Dat, terwijl je zelf zegt dat als je jezelf kan zijn, je best wel ene paar mooie opmerkingen kan maken. Oftewel, als je wél een goed beeld van jezelf hebt (moment dat je jezelf kan zijn) dan lukt het allemaal wel.
Daar ligt volgens mij dus de uitdaging: acht jezelf niet minder dan anderen, want dan ben je echt niet

Natuurlijk, maar het kan ook een achterstand in mijn taalschat zijn waardoor ik moeite heb om humoristischer te zijn. Als je niet veel woordenkennis hebt, wordt het ook moeilijker om grappig te zijn of om jezelf te verdedigen tegen plagerijen en dergelijke.

Mijn probleem is

1. Ik ben traag in het verwerken van comebacks. Iemand die mij plaagt weet meestal dat ik nooit wat terug zeg omdat:
-ik geen zin erin heb
-te veel prikkels---> over analyseren ---> stil houden
- Na het geouwehoer opeens met opmerkingen komen ( denken, niet doen)

2. ik denk soms niet eens na of doe dat niet eens, veel impulsief
3. Leegtes ---> irritatie en frustatie ----> depressief
4 goed praten, excuses of dagdromen


Daarom denk ik aan ADD. Die hebben dit probleem ook. Maar angst is er dat het ook een gebrek aan iets anders is ( moeite met generaliseren of verhoudingen zoeken of leegtes door depressie of angst en onzekerheid )

Gevolg is dat ik onzeker wordt, depressief wordt etc. etc. Je wilt niet voor de rest van je leven als een praat/afreageer paaltje behandeld worden. Ik ben geen intercom alhoewel, zo wordt je wel gezien

[ Bericht 4% gewijzigd door roydenbos op 03-09-2010 15:42:37 ]

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:32 schreef L-ascorbinezuur het volgende:
Stel je hebt ADD of Asperger, dan verandert er toch helemaal niks? Je bent- en blijft toch gewoon wie je bent.

Dan zou ik voelen alsof ik in een verkeerd lichaam ben geboren. Mijn karakter, mezelf anders dan mijn hersenen. Ja, dat is vaag maar zie het als ik die mezelf haat. Mijn hersenen.

Maar ik zie wel een verschil tussen ADD en asperger.
Met ADD kan ik leven, met asperger niet. Dat klinkt raar maar zo moet je het maar zien. Zo zie ik het. Anderen denken daar heel anders over. Ik ben te arrogant om te accepteren dat ik nooit een sociaal persoon zou kunnen zijn of alles in kleine stapjes moet. Nee, dat is alles wat ik haat. Dat zou ik nooit accepteren. Wat is het nut dan in mijn leven? (Niet uit de oogpunt van depressie maar uit het rationele ervan) Handje vasthouden met de dokter?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:42 schreef Maanvis het volgende:
maareh, ik ben geen dokter, maar je problemen lijken eerder te duiden op een hersenafwijking CQ ziekte in je hersenen dan een echt psychisch syndroom. het lijkt wel of bepaalde hersengebieden uitgeschakeld zijn bij jou.

Ohh..

Kan je dat misschien wat specifieker uitleggen?

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:47 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Je hebt dus het gevoel dat er 'iets mis' is, en je denkt (en hoopt) dat het ADD is?
Als je het officieel wilt weten, dan zit er niks anders op dan een psychiater raadplegen.

Vind je de opleiding die je nu doet overigens echt interessant? Je komt namelijk over als een intelligente gast.

Klopt, ik dacht aan een neuroloog of iets dergelijks. Probleem aan de andere kant is dat ik bang ben voor

1. een iq test
2. faal angst heb
3. Altijd slechter doe op testen dan wat ik kan ( ik weet niet eens wat ik kan of wat potentie is )

Ik bedoel, als je akkoord zou gaan met een onderzoek, dan hoort, als het goed is, die iq test erbij. Ook testen zoals abstract denkvermogen. Stel ik doe het fout. Dan wordt ik gek. Heck, als ik een hersenbeschadiging doe, word ik denk ik al 100 keer depressiever ( nah ja ik denk dat ik dan het leven nutteloos vind ).

Ik zeg dit puur om even realistisch te blijven met hoe ik zou reageren ( ik weet hoe frustrerend ik kan reageren dus tja ... Ik weet dat het niks helpt maarja, iedereen is anders )

En over mijn opleiding, neee, het is een opleiding met cijfers ( niveau 4). Geen zak aan.

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 15:48 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Problemen met geheugen, met visueel denken, woedeaanvallen, etc etc.. Allemaal zaken die door specifieke delen in je hersenen geregeld worden. Lijkt wel of die delen van je hersenen gewoon niet werken?

Even wat extra informatie:

-vroeger bezeten met lego, ben niet slecht met FPS games en was goed in bepaalde strategie spellen
-Ik kan mijn huis beschrijven in een concept, kan het visualiseren op een rare manier. Ik kan visualiseren hoe de stoel er uitziet, kan het roteren etc.
-Ik kan mezelf inbeelden om op de fiets te stappen ( kan de details niet zien ) van mijn woonplaats naar mijn school of verder.
-niet slecht in kaart lezen
-weet hoe ik moet organiseren maar doe het niet puur door concentratie en dergelijke

Oh ja, ik heb ook ouders die ongelofelijk kortzichtig ( met een haatzichtige blik ) zijn. Dus dat kan het ook beïnvloeden en die vaak ruzies hebben en mij dwingen om hun kut regels ( ik houd niet zo van regels ) te volgen.

Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik een hekel heb in de omgeving waar ik in ben geboren. Mijn ouders btw. hebben ook die agressies. Ik alhoewel, heb niet die kortzichtigheid en directheid. Ik ben meer empathisch en aan de andere kant apathisch omdat ik te lui ben om een persoon te helpen met zijn fiets bijv. ( wil het wel hoor)

[ Bericht 18% gewijzigd door roydenbos op 03-09-2010 16:06:12 ]

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 16:05 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Je kunt het overwegen. En IQ-testen zeggen ook maar vrij weinig, ik heb er zelf ook een gedaan waaruit een redelijk lage score kwam terwijl ik gewoon vwo doe. Ze worden vaak gebruikt om te kijken of verschillende gebieden (bijvoorbeeld ruimtelijk inzicht en woordenschat) overeenkomen qua score of dat er grote verschillen zijn.

En wil je na je MBO gaan werken of doorstromen naar het HBO, waar waarschijnlijk wat meer uitdaging in zit. Misschien heb ik er overheen gelezen maar waar vul je de rest van je tijd (en weekend) mee?

Klopt en ik geloof ook dat als je je potentie niet bereikt hebt, je het nog kan verbeteren. ( wie niet veel met abstract denken doet, zal zich daar ook niet in ontwikkelen, lijkt mij ) Constantheid is een vies begrip in IQ testen., vind ik.

Ik ga naar het HBO ja. Licht eraan eigenlijk. Toch eerst die antwoorden, anders kan ik niks eigenlijk met wat ik wil of als ik wel wil.

En ja, ik ben me ook bewust van de verschrikkelijke vormgeving van mijn zinnen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik mezelf de tijd erniet voor gun

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 16:11 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Welke antwoorden bedoel je, diagnose?

Waarom zou je het dan niet meer kunnen of willen?

Ja diagnose. Als ik ADD heb, dan weet ik dat er voldoende oplossingen zijn ( ik heb er veel over gelezen), dus dan ga ik waarschijnlijk een jaartje ertussen uit ( amerika ofzo ) om te backpacken en mezelf te verbeteren.

Maar als ik iets heb wat je niet kan verbeteren en ik de rest van mijn leven in deze staat moet functioneren ( een hersenafwijking , ja dan gaat de idee al snel naar: is er iets om het op te lossen? ( al loop ik de helft van de wereld rond) Zoniet, dan is het leven nutteloos voor mij. Begrijp wel dat ik dit intuïtief zie. Ik heb genoeg negatieve ervaringen meegemaakt en eerlijk gezegd ben ik er moe van. Het is mijn eigen schuld maar in welke zin? Aangeboren ( ADD waar ik mee kan leven of een hersenafwijking ) of omgeving ( onzekerheid ) of een combinatie van iets anders of weer iets anders . Ik heb geen zin om handjes vast te houden met iemand voor de rest van mijn leven. Ja... ik denk extreem en heel pessimistisch maar in mijn ogen is het de realistische manier die ik op het moment kan voorstellen ( het kan ook positief maar dat is mezelf blij maken met een dood vogeltje)

Ach en de vraag of humor aangeleerd is of niet ( je kan het veranders omdat je een gebrek aan woordenschat hebt ) is nog niet eens gevraagd door mij of beantwoord door anderen. pff...

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 17:25 schreef L-ascorbinezuur het volgende:

[..]

Welke oplossingen zijn er dan voor ADD, volgens jou? Voor zover ik weet is ADD namelijk een hersenafwijking (specifiek: afwijking in de werking van de neurotransmitters.) die zowel positieve kanten als negatieve kanten met zich meebrengt.

In ieder geval goed dat je zelf ook beseft dat je extreem pessimistisch denkt.
Dat laatste stukje over humor snap ik niet helemaal, wat bedoel je daarmee?

ADD kan je mee leren omgaan ( het verdwijnt niet), maar in de emotionele zin is het voor mij acceptabel in tegenstelling tot NLD of een hersenbeschadiging die ervoor zorgt dat ik een tekortkoming van abstract denken ( hogere taken in de hersenen en mens zijnde ) heb. Het klinkt raar maar ik vind concentratieproblemen ( die niet de intelligentie beinvloeden ) lang niet zo erg als NLD of een hersenbeschadiging, die dingen als humor, abstract denken , ruimtelijk denken etc. wel beinvloeden., dus je intelligentie beinvloeden. Daar kan ik niet mee leven omdat ik dat haat. Ik zou veel moeilijkheden hebben in het dagelijks leven, routines leren ( op den duur zijn routines saai, vind ik persoonlijk) en voel ik me statisch, voel ik me beperkt. In die zin, zou ik gek worden ( gek= depressief) en zou ik het leven zinloos vinden.

ADD zal ook humor beinvloeden ( concentratie, trage verwerking van informatie etc. ) maar op een andere manier.

Het klinkt fucked up, ik weet het, maar het is eigenlijk kort samengevat; ik voel me beperkt en ik kan niet leven zoals mijn karakter eigenlijk wil. Ik wil niet die moeite doen, want dat is pijnlijk als je bekijkt dat de gemiddelde mens daar geen moeite mee heeft of in ieder geval niet statisch is. Statisch in de zin van, er is geen ontwikkeling, alleen een tekortkoming en je zult het op andere vlakken moeten verbeteren. Mensen met NLD zullen alles verbaal uitgelegd krijgen om het te snappen. Ze snappen het geheel niet. Dat, voor mij is een nachtmerrie net als een tekortkoming in bepaalde dingen zoals humor of dergelijke. Ik vind ( met de nadruk op ik ! ) dat belangrijk.

Over mijn laatste alinea over humor. Nou het kan ook zijn dat dit aan de hand is:

-Te weinig gestimuleerd in mijn omgeving
-Ik ben bij lange na niet bij mijn potentie van wat ik kan ( abstract denken)
-Ik ben te lang depressief , te serieus ( mensen zeiden vroeger dat ik te serieus was) geweest en heb ik geen humor ontwikkelt. De enigste manier om dit weer te doen, is om het weer op te zoeken
-Angst en dergelijke
-Ik heb ADD ( concentratie en dergelijke ) en ik ben niet dom maar ben traag in het verwerken van informatie ( Slow processing speed)
-Heb geen ADD maar slow processing speed wat niet mijn intelligentie beinvloed maar dat ik motivatie, concentratie en informatie verwerking tekorten heb. ( let op, dit heeft niks te maken met hoe intelligent een persoon is, je hebt namelijk trage en snelle denkers)

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 18:51 schreef Murmeli het volgende:
Wat kwam er uit de gesprekken bij de psycholoog dan? Kwam die niet met een indicatie of diagnose?

En inderdaad, zoals de rest zegt, ik zou toch weer naar een psych gaan en daar aandringen op nader onderzoek. Zij doen inderdaad iq testen, maar meer om een beeld te krijgen van waar je goed in scoort, ook om een beter beeld van Jou als persoon te krijgen ipv om je een etiket als dom persoon op te plakken.

En stop verder met het stellen vqn die extreem hoge eisen aan jezelf. Dan kan je jezelf toch ook niet ontwikkelen.
Dat is alsof iemand je vraagt een mooi verhaal te schrijven met een pistool op je hoofd gericht.

Ben net terug van sporten. Wat ik ook merk als ik tegen een vriend van mij praat, is dat ik het gesprek soms niet kan volgen.Het lijkt wel alsof ik niet kan luisteren of heel veel moeite heb met luisteren. Irriteert me enorm. Verder voelde ik me erg leeg van binnen. Dat heb ik vaker. Het gekke is dat ik na het gesprek begin te denken over wat ik terug ga zeggen of kom ik opeens met gedachten. Wat ik ook vaak doe is denken wat ik tegen bijv. een persoon ga zeggen in de toekomst. Allemaal dat soort dingen. Word ik wel erg angstig van.

Ik ga denk ik weer naar een psycholoog. Het kan ADD zijn, het kan Bi-polar, NLD ( technisch lezen was goed, begrijpend lezen en rekenen was slecht op de basischool. Ik had altijd een 5.5/6 op begrijpend lezen, maarja dat kan je ook krijgen met ADD of iets dergelijks ). Kan zelfs central auditory processing disorder zijn. Tja..... Ik ben geen fan van labels maar als het een idee geeft wat er anders is. Ach wat maakt het uit, enigste wat me interesseert is dat ik weet wat er aan de hand is.

De psycholoog ( 11 keer heen geweest) zei dat ik geen asperger had, geen autisme en ze had het niet over ADD. Wel heb ik gezegd dat ik empathisch was, dat ik niet obsessief was etc. etc. etc.

Ik weet eigenlijk niet meer als ik mezelf kan geloven en mijn ouders zeggen dat alles goed is. Ik word er echt niet goed van. Soort van krankzinnigheid begin ik te vertonen en heel veel angst.

Wat bedoel je met hoge eisen ( humor, abstract denken?)? Dat zijn basis functies van een mens. Ik vind dat essentiële factoren die je nodig hebt.


PS: Oh ja... als ik iemand niet in de ogen aankijk, verwerk ik beter de informatie dan wanneer ik dat wel doe.

[ Bericht 3% gewijzigd door roydenbos op 03-09-2010 22:45:16 ]

quote:

Op vrijdag 3 september 2010 23:33 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja, die hoge eisen bedoelde ik. En volgens mij heb je een te rooskleurig beeld over anderen ook. Bijna niemand is grappig als hij niet zichzelf kan zijn. Etc etc... voor mij ging ook een wereld open toen ik erachter kwam dat anderen ook vaak onzeker waren, of ook niet altijd precies wisten wat te doen in een situatie, of wat te zeggen.

En heel veel van wat je opschrift herken ik in mezelf, van toen ik jonger was. Had allerlei ideeën van hoe het leven moest lopen om geluk en succes te hebben. Nu is alles anders gelopen dan ik dacht en uiteindelijk heb ik nu ook alles wat ik vroeger wilde (baan, huis, leuke relatie, vrienden, etc) heb alleen een andere route genomen.

Succes en geluk is allemaal relatief.

Ik had gelezen dat geluk bepaalt wordt door je dopamine gehalte. Wat is geluk dan,hmm? Ik begrijp je punt en ben het met je eens dat humor het beste is als je lekker je zelf kan zijn . Ik bedoel, je gaat toch niet grappig zijn als je bijvoorbeeld te horen krijgt dat je oma overleden is.

Alleen het probleem is in de klas, op straat of tegen onbekenden. Ik kom zo chaotisch over , zo in de war. Iemand zij ooit tegen me dat ik leek alsof ik altijd in de war ben. Dat dat al vanaf de basisschool was. Ik kan me helaas niks meer herinneren van de basisschool. Het punt is dat ik me niet kan verweren. Als iemand een opmerking maakt ( een flauwe of iets waar mensen om kunnen lachen) dan weet ik niet wat ik moet zeggen. Dan krijg ik een black-out. Ik kan me niet verdedigen als het ware. Daarom stelde ik ook vragen over, als je je humor kan verbeteren zodat je je wel kan verdedigen ( doormiddel van meer boeken lezen want ik las nooit veel boeken) of ben ik angstig dat ik dat niet kan omdat er misschien iets mis is met mijn hersenen. Je komt terecht in in vicieuze cirkel. Dat en ook nog dat je niet gestimuleerd bent. Tenslotte voel ik me anders dan anderen. Tis allemaal vaag. Ik heb er dagelijks last van. Het belemmert me.


Voordat ik het verkeerde idee geef. Met mijn uiterlijk is er niks aan de hand.

[ Bericht 0% gewijzigd door roydenbos op 04-09-2010 00:09:50 ]

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 11:09 schreef Hapklare_visstick het volgende:
Om eerlijk te zijn, zie ik ADD niet terug in je verhaal. ADD'ers zijn over het algemeen sociale mensen. Dat wil niet zeggen dat een ADD'er niet door pesterij onzeker en terug getrokken kan worden, maar hoe jij jezelf omschrijft vind ik teveel tegen spreken met een ADD diagnose.

ADD'ers hebben vaak trouwens ook veel humor. Als ADD'er heb ik altijd een stuk of twintig mogelijke reacties in mijn hoofd wanneer er iemand met een grap komt. Je hebt het dan over "slow processing speed" en hoe het tijd kost om te verwerken, maar bij ADD is het dus zo dat je juist heel veel dingen tegelijkertijd in je hoofd hebt spelen. Je kan daardoor lekker adrem zijn, maar mist negen van de tien andere dingen om je heen. Een ADD'er heeft moeite om structuur aan te brengen in de gedachten en op één ding te concentreren. Je kan dan beter spreken van gedachten die een raketmotor onder hun kont hebben gebonden dan slow processing speed.

En om helemaal vervelend te zijn: als ik jouw stukjes lees, dan associeer ik het veel meer met autisme/asperge dan iets anders. Ik weet dat je het niet wil horen, maar goed. Je kan ook beter zo snel mogelijk naar een psycholoog of psychiater gaan om een echte diagnose te krijgen. Het constant op internet zoeken naar raakpunten kan een soort van "self fullfilling prophecy" veroorzaken. Het voegt ook verder weinig toe aan je huidige situatie.

Dus: maandag even afspraak maken met de huisarts voor een doorverwijzing?

Jij hebt het over ADHD. Dit is sluggish cognitive tempo http://nl.wikipedia.org/wiki/Sluggish_cognitive_tempo

Sluggish cognitive tempo (SCT) is een beschrijvende term die wordt gebruikt om een blijkbaar homogene groep binnen de AD/HD-PI classificatie (in Nederland vaak aangeduid met ADD) in het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, vierde editie nauwkeuriger te omschrijven. Schattingen zijn dat de SCT populatie 30 - 50% van de ADD (AD/HD-PI) populatie uitmaakt.
Degenen met een SCT profiel hebben in veel opzichten de tegenovergestelde symptomen van degenen met ADHD: in plaats van hyperactief, extravert, opdringerig en risicozoekend, zijn degenen met SCT symptomen passief, dromerig, verlegen en zowel lichamelijk als geestelijk hypo-actief. SCT heeft andere risico's en gevolgen. Hun gedrag is sloom en ze verwerken informatie langzamer. Een belangrijk kenmerk is dat ze vaak een gebrek aan motivatie vertonen. Er is sprake van een gebrek aan energie voor alledaagse klusjes en ze zoeken door hun onderprikkelde hersenen consequent naar bezigheden die geestelijk meer uitdaging bieden. Mensen met SCT symptomen hebben een kwalitatief ander soort aandachtstekort; meer gerelateerd aan feitelijke informatie input-output problemen, zoals toegang tot het geheugen en het actieve werkgeheugen. AD/HD-ers van het hyperactieve of gemengde subtype, aan de andere kant, zijn juist overdreven energiek en hebben geen problemen met het verwerken van informatie. [1]



Een psycholoog zei tegen mij ( het was een vrouw) dat ik geen autisme had. Autisme heb ik ook niet, ook geen hoogfunctionerende autisme en ook geen asperger. Kijk asperger, tja... dit zijn redenen om niet over aspergers druk te maken.

- begrijp alle vormen van humor, het probleem is dat ik zelf humor niet kan maken. Komt door leegtes, denk niet na en dergelijke.
- Ik ben heel non verbaal, ik gebruik ontzettend veel lichaamstaal
- Ik ben manipulatief. Ik heb mij al een paar keer door een bijna ontslag heen geluld
- Arrogant ( aspergers zijn vaak eerlijke mensen. Dit hoor ik tenminste )
- Oogcontact
- Houd van extreme sporten. Houd van diversiteit, haat routine. Daar walg ik van. Word ik alleen maar meer depressief van. Ik doe het nu niet maar dat komt omdat ik angstig ben waardoor ik niet nieuwe dingen probeer
-Voor de pesterijen had ik best veel vrienden. Vaak buiten etc. Veel spelen, dingen proberen, hutten bouwen etc.
-begrijp non verbale communicatie goed ( in mijn ogen). Heck, ik gebruik het zelf ook veel.
-Ik ben niet goed in 1 ding. Hoofdkenmerk van aspergers. Ik ben ook niet bezeten met bepaalde dingen. Hersenen/neurologie interesseren me puur omdat het 1. kennis is en 2. ik wil antwoorden.
Het lijkt wel alsof ik door omgeving bepaald wordt als ik humoristisch ben of niet. Dat en de prikkels .
-Niet alles is verdomme logisch
-Oh ja... ik denk vaak emotioneel en in intuïtie , in plaats van logisch. Aspergers houden van feiten.


Redenen om aspergers te hebben:

- Veel prikkels om me heen/shutdowns
- Onzeker, sociaal niet zo sterk ( ik heb ook gedragsveranderingen, soort van ene dag vrolijker dan andere dag. )
- Ik kan obsessief zijn met dingen. Maar dat is voor mijn bestwil. Ik wil wel 1000 boeken lezen als ik er bepaalde dingen beter door ontwikkel. Ik kan ontzettend obsessief zijn maar ik kan het ook loslaten.
-Ik zit nu in een routine omgeving maar dat is puur omdat je je daardoor veilig voelt. Het gevolg van onzekerheid lijkt me
- Leegte in mezelf. ( gedachten ) Alhoewel, ik heb ook wel eens het idee dat ik dat express doe. Geen zin om na te denken. Geen energie erin steken maar puur in het observeren van een omgeving. Ik doe er niiks mee. Ik zonder me af.
- Driftbuien

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 14:07 schreef Flashwin het volgende:
Wat is de reden dat je bent gepest?

Ik was te serieus, reageerde overal over. Ik werd vaak snel gefrustreerd. Maarja, continue hé. Volgens mij kan niemand daar zo goed tegen. Het is ook vaak me eigen schuld. Soort van self furfilling prophecy. Dan probeer ik grappig, irritant, hoogmoedig of arrogant te zijn en dan krijg je het in dubbele lagen terug. Vaak ook warrig en chaotisch waardoor mensen je makkelijk beet kunnen nemen. Dit kan gebruikt worden in toekomstige situaties waardoor je er door herinnert wordt.

Ook voel ik alsof ik veel te verwerken krijg. Soort van te veel prikkels om me heen. Nogal gevoelig en dergelijke. Andere keren denk je niet na en gedraag je je erg impulsief. Allemaal dingen waardoor je een makkelijk doelwit bent.

Ik was altijd al een beetje te serieus, of hield van het reageren op dingen. Te nieuwsgierig waarschijnlijk. Ik spring overal bovenop als een bezeten hond.

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 14:33 schreef opastokvis het volgende:

[..]

de mensen met Asperger die ik ken zijn egoïstisch, vol lof over zichzelf en hebben moeite met het begrijpen van lichaamstaal.
en ze zijn erg creatief.
sommigen zijn ook erg manipulatief, maar dat kan ook een karaktertrek zijn.

Asperger wordt btw niet door iedereen als een vorm van autisme gezien.

Het lijkt me idd. dat dat een karaktertrek is ( egoïstisch) . Anders heeft ieder mens asperger !

[ Bericht 0% gewijzigd door roydenbos op 04-09-2010 14:41:41 ]

quote:

Op zaterdag 4 september 2010 01:33 schreef opastokvis het volgende:
ik ben geen dokter of psycholoog, maar ik denk dat je het effect van het pesten onderschat.
je zei het al: het is een open wond die je met je meedraagt. die onzekerheid kan daar heel goed het gevolg van zijn (lijkt me zelfs zeer waarschijnlijk).

Dat zou heel goed kunnen inderdaad.

Alleen, wat ik nu vandaag en continue heb is dat ik geen gedachten heb. Dat is verschrikkelijk om mee te leven. Ik heb dat al een hele lange tijd ( ik weet niet hoe lang, sinds ik langer dan 5 jaar me niks meer kan herinneren).

Ik moet me bewust concentreren om met dingen op de proppen te komen. Als ik praat ( 90%) dan denk ik niet na. Alles komt er zo maar uit. Lijkt wel als alles onbewust gebeurt. Daar walg ik enorm van en inderdaad, word ik erg angstig van. Dit heb ik al heel wat jaren. wil er niet aan denken om de rest van mijn leven daar mee te zitten ( ik wil wel leven verdomme). Het lijkt net alsof mijn hersenen maar een klein deel gebruiken en de rest allemaal uitgeschakeld is. Dat ik maar een klein deel van mijn verstand gebruik.

Hoe kan je dit verklaren? Depressie?

quote:

chaotisch overkomen, omdat je niet zeker van je zelf bent? een opgejaagd gevoel hebben? niet meer uit je woorden kunnen komen, woorden husselen en dergelijke, terwijl je van te voren precies wist wat je ging zeggen en hoe je dat ging zeggen?
komt dit een beetje bekend voor?

het is overigens ook niet vreemd dat je dichtklapt als iemand een rotte opmerking plaatst (ik neem aan dat je dat bedoelt met blackout?), dat hebben veel mensen.
en het achteraf bedenken wat je 'had moeten zeggen', of 'volgende keer gaat zeggen', is volgens mij in zo'n situatie ook geen vreemd iets.

Je geheugenproblemen en concentratieproblemen kunnen ook hieruit voortvloeien.

Ik herinner me nog dat ik in groep 7 nooit mijn huiswerk maakte. Ik maakte de rekensom en vervolgens dacht ik dat de rest ook zo was en schreef ik gewoon maar wat op. ( Ik dacht dat het te makkelijk was). Verder kan ik de boeken die ik gelezen heb op 4 handen tellen. ( een periode van 10 jaar)

Denk je echt dat geheugen en concentratie problemen afgeleid konden worden uit pesterijen en depressies. Volgens mij was het ook al voordat ik gepest werd, dat ik wel vaak warrig was.

Vroeger was ik ook een stuk drukker en werd er altijd gezegd dat ik veel praatte. Mijn ouders zeggen weer van niet.

quote:

De situatie met je ouders zal ook geen positieve invloed op je ontwikkeling hebben gehad. Ik moet trouwens zeggen, naarmate je ouder wordt ga je je ouders steeds beter begrijpen. (dat geldt voor mij iig)

Zeker, daar heb je gelijk in. Alleen naarmate ik ouder word, begin ik mijn ouders beter en beter te begrijpen waarom zij zo kortzichtig zijn. Zoals mijn ouders wil ik bijvoorbeeld niet leven. Dan kan ik niet leven, zo simpel is het.

quote:

Let wel, ik zeg niet dat je niets mankeert, maar denk er eens over na.

Ik moet trouwens zeggen, je komt over als een iemand die goed nadenkt over dingen die hem interesseren. Ik zie je in ieder geval bepaalde opmerkingen plaatsen over ADD etc. die een gemiddeld persoon echt niet zou weten.

Komt omdat ik hier al een jaar over nadenk. Sinds mijn eerste psycholoog bezoek eigenlijk.

quote:

Je zei ook het een en ander over visueel ingesteld zijn e.d.
ik weet uiteraard niet hoe het met een ander is, ikzelf kan dingen niet visualiseren, hooguit een heel vertroebeld beeld van hoe iets eruit ziet. ik heb daar geen probleem mee, want dat lost niets op. ik wist zelfs niet beter, dacht tot een paar jaar terug dat iedereen dat had. dat blijkt niet zo te zijn. mis ik dan wat? misschien, maar wat boeit het? Leg je neer bij dingen waar je niets aan kunt veranderen. Maak je niet bang over dingen waar je geen invloed op hebt.
'Een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest.' is zeer zeker waar.
Probeer wat meer schijt aan zulke dingen te hebben.

Ik kan wel visualiseren alleen ik ben er niet tevreden mee. Ik heb een basis. Ik droom ( zie de beelden scherp), ik kan me dingen inbeelden, maar het is niet scherp, zeer wazig zelfs. Dat is niet mijn probleem. Ik ben erachter gekomen ( door veel oefeningen etc.) dat visualiseren niet echt nodig is. Als je conceptueel kan denken en abstract denkvermogen hebt, dan kan je nog zeer hoog scoren op ruimtelijk inzicht en dergelijke. Sowieso, visueel geheugen en visualiseren is niet hetzelfde als ruimtelijk denken. Dat staat los van elkaar.

http://intjforum.com/showthread.php?t=21067
http://dfan.org/visual.html

Ik kan me niet een motor inbeelden van een audi A3 of een cubus, andere dingen zoals wegen, routes etc. kan ik wel inbeelden. Wel kan ik me voorstellen wat het is, een concept van die motor. Zolang je abstract kan denken is niet echt veel aan de hand. Ik hecht het meeste aan abstract en conceptueel denken. Veel belangrijker in mijn ogen dan concreet denken, alhoewel je hebt beide nodig. Ik kijk naar mijn ouders als voorbeeld, die te concreet denken en dus fantasie, humor en dergelijke missen in mijn ogen.

Als het onveranderbaar niet kan veranderen of geen invloed heb, dan zal ik me te veel als een robot voelen en dus het leven zinlozer vinden. Ik vind intelligentie het aller belangrijkste in mijn leven eerlijk gezegd. Ik wil niet me laten beïnvloeden door media, door mensen en dergelijke. Ook wil mensen helpen, wil ik echt leven. Daar heb je bepaalde capaciteiten voor nodig. Eigenlijk ben ik te arrogant om gemiddeld te accepteren. Ik wil niet gemiddeld zijn.

quote:

Ik vraag me trouwens af, waarom doe je deze opleiding, als je helemaal niets met cijfers hebt? wilden je ouders dat? wist je niet wat je wilde en heb je zomaar wat gekozen?

Vergissing gemaakt. Ik wist nog niet wat ik wou en dat leek me wel interessant....

quote:

je humor, je zou het inderdaad kunnen ontwikkelen, moet je zeker doen. en je hebt humor, anders kun je niet die grappige opmerking maken als jij je op je gemak voelt. je begrijpt de grappen en vindt ze ook grappig, dus natuurlijk heb jij humor.
grappen maken, opmerkingen maken: niet iedereen kan dat. accepteer dat.
ga jezelf niet onnodig onder druk zetten, omdat je denkt dat je grappig moet zijn. want dan krijg je dus dat je dichtklapt.
een grappige opmerking die ongedwongen komt is vaak ook veel leuker dan een 'ik moet een grap maken, want ik wil grappig gevonden worden-grap'.

Ik kom toch terug op het abstract vs concreet manier van denken. Ik mis iets hierin + het feit dat ik me leeg voel i.v.m. gedachtengang van hersenen en traag reageren op geouwehoer.

quote:

je hebt angsten die je onder druk zetten, waardoor je in die vicieuze cirkel terecht komt.
bang dat er iets mis is in je hersenen, bang dat je anders bent dan anderen etc..

Misschien, misschien niet.

quote:

helemaal geen gedachten hebben. tja, die momenten heb je.
ik weet niet hoe lang je dit soort momenten hebt, is dit dan de hele dag door?

Ja, dat is de hele dag door. Wat in de eerste alinea's al zei: het is continue. Ik praat en denk niet , het komt er zo maar uit. Ik haat dat, ik walg ervan.

quote:

en zoals hiervoor al gezegd is, ieder mens is op bepaalde momenten onzeker of angstig. veel vaker dan jij denkt.
dat weet de één veel beter te verbergen als de ander, maar soms hoor je achteraf wel eens wat van iemand, dat hij zich op dat moment zo rot voelde, dat je dan zelf denkt van 'niks van gemerkt?'.
jij weet ook niet wat andere mensen denken. ik denk dat veel gedachten waarvan jij denkt dat niemand anders ze heeft, als je het na zou vragen veel mensen toe zouden geven dat ze ook wel eens zulke gedachten hebben.

een gesprek met je huisarts hierover is sowieso geen slecht idee. misschien stuurt hij je door naar een psycholoog of psychiater, dat zou kunnen. je bent al eens bij een psycholoog geweest en dit beviel niet, dat kan, ze hebben niet allemaal dezelfde methode en het moet ook gewoon klikken. ik zou het gewoon nog eens proberen bij een ander. kwaad kan het sowieso niet moet je maar denken.

en een reis ergens naar toe, even er tussen uit, tuurlijk is dat een goed idee als je in de put zit. of je nu eventueel een hersenafwijking zou hebben of niet, verandering van omgeving kan heel goed voor je zijn.

tenslotte: je moet leren te genieten van kleine dingen, het leven is gewoon niet altijd even rooskleurig, vaak zelfs helemaal niet, het kan af en toe goed tegenzitten.

nou het is weer een hele kwak geworden, ik hoop dat het enigzins leesbaar is, ik ben nl. af en toe net zo'n warhoofd die neerschrijft wat er in hem op komt.

Ik ga zeker naar de psycholoog of neuroloog. Alleen ik zal nooit kunnen accepteren dat ik een hersenafwijking kan hebben en ze zeggen. Ja sorry jongeman, je abstract denkvermogen is aangetast, je frontale kwab is beschadigt etc. Dan is het leven voor mij, tja.. .nutteloos. Ik verlies hoop en een reden. Tenzij er een herstel is doormiddel van medicijnen. Het is mogelijk dat hersenen zichzelf herstellen en nieuwe connecties maken ( neuronen ---> connecties---> nieuwe verbindingen)

quote:

Op zondag 5 september 2010 20:53 schreef Hapklare_visstick het volgende:

[..]

Allereerst: ADD wordt gezien als een vorm van ADHD. Ik heb het verder in mijn bericht over ADD en niet over ADHD in het algemeen. Hoe jij ADD omschrijft in je berichten, past niet bij de algemene kenmerken van ADD. Je wikipedia link heeft het over SCT en dat dit een vorm van ADD is. Een belangrijk onderscheid is echter dat het een vorm van ADD is met een eigen naam. Je kan dus beter spreken van het hebben van een vermoeden dat je SCT hebt, dan dat je ADD hebt.
[..]

Misschien kijk ik er op een andere manier naar. Ik bedoel, ik heb het zelfde soort verhaal op ADD forums gepost en mensen herkenden zich wel in mijn problemen.

Als ik puur kijk naar de ADD symptomen, dan herken ik me daar gewoon in. Het enigste verschil is dat ik niet die continue gedachtengang heb ( alsof je 10 televisie zenders tegelijk aan hebt staan). De rest m.b.t. concentratie en dergelijke heb ik wel erge last van.

quote:

Misschien blijkt het uiteindelijk wel dat je geen label opgeplakt kan krijgen? Ik vind dat je wel erg gefixeerd bent op het opstellen van lijstjes. Ik lees het ene naar het andere lijstje. Ik denk dat de lijstjes op een gegeven moment alleen maar contraproductief gaan werken. Je moet gewoon stoppen met het proberen te vinden van een diagnose en mensen dit laten doen die er verstand van hebben.

Misschien is het mijn ADD, maar ik word een beetje moedeloos van al die lijstjes die je opstelt. Het is net of je in excel allemaal spreadsheets bijhoudt voor elke mogelijke stoornis met daarbij de factoren die voor en tegen werken. Niet doen hoor, gebruik je tijd voor andere dingen.

Ik snap je punt maar het is een soort van herkenning zoals ik zei. Het is niet alsof ik lijstjes bijhoud of dergelijke. Het is meer om te weten als ik me daar mee kan inleven. Het is een trigger van angst om te weten als er iets mis is of niet. Het laten diagnosticeren door andere mensen kan ook gevaarlijk zijn. Er zijn genoeg amateurs die graag iemand in een hoekje willen plaatsen wat nare gevolgen kan hebben voor die individu. Ze zien het persoon maar als een nummertje.

Het enigste wat ik doe is mijn kenmerken beschrijven en als ik daar iets mee kan. Ik ben niet iemand die de regeltjes volgens de DSM-IV volgt. Dat is bullshit.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:31 schreef RobertKunath het volgende:
Ik kan me over het algemeen wel vinden in jouw post. Kortweg komt het er bij mij op neer dat ik veelste veel over alles nadenk. Zelfs tijdens het uiten van een zin denk ik na of desbetreffende zin correct is / zelfs of ik bepaalde dingen eraan moet veranderen. Dat gaat natuurlijk helemaal nergens over want hierdoor kom ik soms gewoon niet meer uit mijn woorden

Waarschijnlijk doe ik dit omdat ik teveel waarde hecht aan het beeld van mensen om me heen, zowel op inhoudelijk vlak als extrinsiek. ( Hoe kom ik over ? ) En dit in bijna alle situaties. Zowel zakelijk als gewoon een sociaal praatje in 't cafe.

Mede hierdoor kan ik me redelijk vinden in de conclusies van een aantal fok posters. Het komt neer op :

Laag zelfbeeld -> Onzeker -> chaos in je hoofd kwa gedachtes -> niet meer uit je woorden kunnen komen.

Het is niet alleen het lage zelfbeeld wat iemand onzeker maakt. Te hoge eisen aan jezelf stellen maakt je natuurlijk ook onzeker. Maar ik denk dat we niet moeten vergeten dat een laag zelfbeeld zowel voorvloeit uit te hoge eisen van jezelf uit, dan uit het verleden ( pesten )

Als ik me rustig op m'n gemak voel bij goede vrienden dan valt heel dit rijtje weg en kom ik gemakkelijk uit mijn woorden. Helemaal geen probleem dan.

We denken allemaal teveel na bij alles en willen er allemaal een ingewikkelde diagnose aan vast knopen omdat we denken dat het probleem dan rechtstreeks aangepakt kan worden.

Terwijl het gewoon een simpel iets is als een laag zelfbeeld. die de trigger is voor alle chaos in 't hoofd.

Je hebt gelijk maar het is een ja en een nee antwoord eigenlijk. Het is toch voor ieder weer ietsjes anders. Ik ga denk ik deze week naar de dokter. Ik denk dat dat de beste stap is.

Het kan eigenlijk van alles zijn, tis allemaal een beetje lastig.

quote:

Op maandag 13 september 2010 14:11 schreef roydenbos het volgende:

[..]

Je hebt gelijk maar het is een ja en een nee antwoord eigenlijk. Het is toch voor ieder weer ietsjes anders. Ik ga denk ik deze week naar de dokter. Ik denk dat dat de beste stap is.

Het kan eigenlijk van alles zijn, tis allemaal een beetje lastig.

Dit bedoelde ik meer: ( tis wel in engels)

quote:

Maybe i wasn't really spot on in my OP.
Well , in short my main problems are really:

- I have no thoughts.... i find this strange. When i concentrate, i do get sucked in. I sometimes, when i say something, i think about it again without wanting it, like i have no control about it ( i am talking about thoughts). I sometimes refuse to think further, being arrogant that i know enough. It's the most strangest thing in me.
- Memory issues ( universal ) ( terrible listener, short attention span etc.)
- bad at planning, organizing
- can be obsessive about things ( if i see solutions, i will do anything for it). However, it's not on one area. I have control about it. I can listen to the same music over and over by example ( it's strange)
- Anxciety issues
- Insecure ( due to bullying and the like)
- Concentration issues
- I also feel tired but i know this is because i don't sleep really allot.
- IMPULSIVE! I sometimes just for the sake of being, be annoying and childish. When i talk, for the most of the times, i don't think at all. I just blurt out answers unconciously.

Things i am afraid for:"

- i have no well developed abstract thinking skills. ( Life would be pointless if this where the case which would result for me that death would be less painful then life ( i'm a deep thinker in that)

- i can't create humor ( i do understand every form of humor) I can even create it when i'm relaxed but it feels not enough. It feels i can still be picked upon or that i'm a weak person that can easily be created if known well or if you go far with me.

- Not intelligent enough: Am i average, was it due to concentration and that i did nothing in school, that i had average/mediocre grades? Did i ever do something for math. Do i lack abstract thoughts? Am i just afraid. I scored 105-118 on online iq tests. I don't even concentrate really hard or gave everything i had. I don't believe in IQ, yet i'm afraid. I don't believe intelligence is conconstant, if it is, it is pointless because there is no improving. You stand still, your not moving. I travel the whole world to know if intelligence is constant. I don't care, i want to know, i do not believe in IQ or that your intelligence is constant.

I see those abstract thinking tests and i understand them ( all questions). For nothing or am i just making up excuses? Telling me accepting yourself is in my eyes, not living, and in that case i'm dying. I find average simple and dull. I am not a fan of society and the flaws it has.

Materialism etc. etc. is all pointless and has no point. It is just there for the sake of being there, to fill our simple needs, to boost that dopamine factor.

Sitting behind a desk, 40 hours workweeks ( in our country ) is also so..... empty..... Is that big part of my life so interesting? What did i do? Being a hooker for some damm company? That is what average is, that is what too much people do. Just working and doing allot of routine. Life, if that's the case, sucks. That's why i would hate average or be average. Math, history, psychologics and the like are interesting and i want that intelligence to understand it. I want the will to do it, yet i'm afraid that if i do it, i may not understand it. I would feel like i was eaten piece by piece inside of me.

I am not talking about knowledge , which can be learned but real intelligence, the insights, the connections. The most important thing in life because with some insights, you can have love and you can create it. So all the rest will flow to you if you are doing the right things ( i'm not talking about being nice, more about decisions ). Ofc. i know that not everything shines on your shoulders, not everything is enjoying to do. I know that but it is the principles, the context i'm talking about. They are my feathers, the thing i call hope.

What if i have brain damage. Everything would flow away and i would stand in the dark, in the emptyness without any signs to go for. It would all be pointless. Except if that also can be changed. I don't like the idea of IQ. I know surival of the fittest and that some people are better in things then others but i also know that we humans forget something. We just don't know what. Do wel really believe you can't change your insights. You can't change your way of thinking because the way of thinking will create easier solutions or may let you solve more problems. Or is it in neurologics all proved that we are just machines with emotions? That it is all genes that play the role, yes nutritions also but still..... the foundation has to be there. Are we trapped? What if average wants to be more? Is it too much, am i delusional? Living in a fantasy world?


These are things i'm wondering about. I wanna do math because i have seen the purpose of it and that it can be wonderful. Sigh...

But what if all these are excuses, making me feeling happy. Making me believe the wrong thing, the non-realistic train of thoughts. I feel life is pointless if i'm just a productive slave, a number. We are with too much numbers already, so too much averages and i don't wanna be one of them. ( most people i see on the street are soo........ i don't know how to explain but it gives me a sort of empty feeling. I know they are just like me but i just don't understand why most people, like my parents like what they seeing and what they do ).