De Oostenrijkse theorie over conjuncturen.

Goed om ook eens een intern polemiekje te zien bij de republikeinen. Het beeld dat hier vaak wordt geschetst is het beeld van een sektarische club dogmatici.
Hij heeft ook gelijk en dit is overigens als je het mij vraagt een perspectief dat typisch Oostenrijks aan doet.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 21:48 schreef BradleyQ het volgende:
Grappig dat het hier gaat over Oostenrijks model versus Keynes terwijl het in politieke kringen vaak gaat om Rijnlands model versus Angelsaksisch model.

Anyhow, Keynes is de grote winnaar van de credit crunch geworden. Helaas wel ten koste van onze welvaart, want die verhuist naar Azië... Al is dat proces natuurlijk al langer gaande... Ik ben benieuwd wat de rentestanden de komende jaren worden en of de bond market nog op z'n gat gaat.

Nouja hier gaat het dus over de inspiratoren van zulke modellen ipv hun erfenissen qua beleid. Ik denk dat dat zinvol is omdat je pas na uitgemaakt te hebben wie er gelijk had kunt bepalen welk model preferabel is. Al is het ook weer zo dat zulke modellen in een politieke context passen. Het poldermodel bijv. zit economisch erg slecht in elkaar op het eerste gezicht, maar politiek gezien is het best strategisch omdat je een hoop boze tongen de mond snoert. Het kan zodoende wat onrust (stakingen, oproer, bijv.) schelen wat per saldo nog best gunstig kan zijn. Aan de andere kant moet dan nog steeds niet vergeten worden dat het achterliggende gedachtengoed puur economisch gezien niet deugt. Daarom breng ik zo'n discussie terug naar de bron.

Waarom noem jij Keynes 'grote winnar van de credit crunch'? Bedoel je dat zijn model de beste manier is om crises te voorkomen danwel bestrijden? Da's wel de kernvraag van dit onderwerp. Ik zou negatief antwoorden.

Ik denk overigens dat Azië niet onze welvaart opslokt, maar wel dat het gaandeweg lastiger zal worden de politieke én economische concurrentie aan te gaan. Uiteindelijk wordt Europa dan wel tot keuzes gedwongen.

Het verschil zit 'm vooral in de visie op menselijk gedrag. Je zou kunnen zeggen dat Keynes een pessimistischer beeld heeft en wijst op de mens als emotioneel dier. De mens beslist vaak verkeerd, met alle gevolgen van dien. Dan is een team wijze mannetjes nodig om de kudde te leiden. Een verleidelijke gedachte, die niet door Keynes is uitgevonden maar enkel gebruikt. Keynes was bijv. bekend met het werk van de aartsvader van het conservatisme, Edmund Burke. Hij had ook zo'n pessimistisch mensbeeld, al had het minder economische implicaties. Bij Keynes wel. Hij denkt door en stelt dat de irrationaliteit van de mens een vrije markt ondermijnt.

Nogmaals verleidelijk, maar niet helemaal juist. Het gapende gat in zijn theorie over mensen is, dat hij niet snapt dat het voor álle mensen geldt. Oké, de ene mens is beslist verstandiger en intelligenter dan de ander, maar feilbaar en vatbaar voor verleidingen (graaien, machtsmisbruik) zijn we allemaal. Keynesianisme werkt alleen met een strak regime dat op de lange termijn plant. Het werkt dan overigens ook niet denk ik zelf, maar wel een stuk langer en beter. Dat is onverenigbaar met de democratie en haar grillen.
Maar dan komt er te veel macht bij de overheid terecht, die op haar beurt ongecontroleerd haar gang moet kunnen gaan om écht Keynesiaans te zijn. Dat is echter ook weer niet mogelijk omdat dan machtsmisbruik ontstaat.


Overigens denk ik dat het met die modellen waar we het over hadden niet zo is dat je daar een onderscheid hoeft te maken tussen de ideeën van bijv. Friedman of Rothbard. Het enige uiteindelijke geschil zat 'm in de vragen rondom geld, en Friedman was wat realistischer ipv dat hij enkel voor een klein clubje fanaten wilde preken. Hij koos er voor de macht te grijpen waar het kon, met succes.