POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
In de afgelopen decennia stonden in het teken van het neoliberalisme, een beweging die de vrije markt heilig verklaart. Er was te weinig oog voor de beperkingen en nadelen van ongebreidelde marktwerking. Als oplossing voor het coördinatie probleem heeft het marktmechanisme een aantal serieuze beperkingen. Het marktmechanisme
1. maakt van iedereen een prijsnemer
2. is een strijdmodel
3. ondermijnt de realisatie en in standhouding van collectieve goederen
4. werkt het populisme in de hand
5. ondermijnt de individuele zingeving
(1) Het marktmechanisme maakt van iedereen een prijsnemer. Volgens de definitie van een vrije markt is een vrije markt ideaal, als er geen marktpartijen zijn met voldoende marktmacht om de prijzen te kunnen dicteren (prijszetters / monopolisten). M.a.w. een ideale vrije markt bestaat uit voldoende onafhankelijke aanbieders en afnemers, zodat niemand in staat is de markt naar zijn hand te zetten. De keerzijde is dat iedere speler een prijsnemer wordt en dat vele keuzes gedwongen keuzes worden (de markt gebiedt het!). Maar wat is vrijheid als iedere keuze een gedwongen keuze is? Wat is verantwoordelijkheid als iedereen een prijsnemer is? Je conformeren aan de geldende spelregels, is voor iedere individuele speler de beste strategie, wat leidt het tot meelopers gedrag.
Het marktmechanisme splitst de mens is twee rollen: consument en producent, en speelt deze tegen elkaar uit. Als je als consument de laagste prijzen zoekt, moet je niet vreemd opkijken als op het werk alles draait om efficiëntie en er weinig te wensen valt. Beide rollen beter op elkaar afstemmen, is voor prijsnemers onmogelijk. Het marktmechanisme zelf is het belangrijkste voorbeeld van het dilemma van de gevangene.
(2) Het marktmodel is een strijdmodel. In een vrije markt wordt de menselijke inzet door onderlinge competitie geoptimaliseerd. Het marktmechanisme is een selectiemechanisme, waarin mensen voortdurend selectiedruk op elkaar uitoefenen. Het dwingt een competitieve, calculerende, strategische levenshouding af. Het ondersteunt geen houding van zorg of begrip. Daarmee ontbreek er iets essentieel menselijks.
Als een land het minst productieve deel van zijn bevolking geëlimineerd, dan neemt de gemiddelde efficiëntie toe. Het marktmechanisme drijft het economische systeem naar maximale efficiëntie en drijft daarbij inderdaad het minst productieve deel van de bevolking uit het arbeidsproces. Want iedere werkgever zoekt natuurlijk alleen naar de beste werknemers.
(3) Het marktmechanisme ondermijnt de realisatie en in standhouding van collectieve goederen. Iedere deelnemer is vrij om, binnen de kaders van de wet, te doen en laten wat hij wil, zolang hij zijn eigen broek kan ophouden. Het marktmechanisme laat de deelnemers vrij om zelf een invulling te geven aan het goede leven. Het berust op het idee dat waarden individueel en subjectief zijn, want waarden liggen besloten in het contingente gezichtspunt van de individuele deelnemers. Maar welke deelnemer in de vrije markt is eigenaar van (en verantwoordelijk voor) de collectieve goederen / waarden? Voorbeelden van collectieve goederen / waarden die in het gedrang komen, zijn:
• het milieu
• de zorg voor de zwakkeren
• de kwaliteit van het onderwijs
• de kwaliteit van het arbeidsleven
• de betrouwbaarheid van de samenleving
(4) Het marktmechanisme werkt het populisme in de hand. Door de besteding van zijn inkomen beslist iedere consument mee over de gewenste inzet van onze productiemiddelen. Iedereen heeft medezeggenschap, vergelijkbaar met een directe democratie. Het leidt tot populisme. De kwaliteit neemt af en de hype’s nemen toe. Mede daardoor draait een groot deel van de economie op de verslavingen van mensen (denk aan het consumentisme). Door een deel van het inkomen via belastingen af te romen en de collectieve besteding daarvan via politieke besluitvorming te regelen, verbeter je de kwaliteit van de economie. Want politiek besluitvorming gebruikt een getrapte democratie en de vrije markteconomie een directe.
(5) In de markteconomie ligt het zwaartepunt van de waarde bepaling aan de vraagkant (consumenten soevereiniteit). Zo wordt de waarde van alles wat je doet bepaald door de behoeften van anderen. Het plezier in het werk, dat deel uitmaakt van het vervaardigen van producten, wordt bij de verkoop niet meegeleverd. Arbeidsvreugde wordt daarmee economisch irrelevant. Het is een “extra loon” voor de arbeider, die toch al is betaald. Als organisaties aan de aard van de werkzaamheden die werknemers verrichten geen enkele aandacht besteden, terwijl die dagelijkse arbeid een grote rol speelt in de kwaliteit van ons leven, dan ken je impliciet een lage waarde toe aan het leven van mensen.
Om niet in conflict te komen met de winstoogmerken van het bedrijf en de keuzes van het management, dient een moderne werknemer zich te onthechten van zijn inhoudelijke werkzaamheden. Als je inhoudelijke waarde aan toekent aan je werkzaamheden en daaraan je motivatie ontleent, dan bent je niet goed bestand tegen managers die deze zaken voor je ogen de nek omdraaien. Dat kan op ieder moment gebeuren en daarin hebt geen inspraak. Men noemt deze inhoudelijke onthechting een professionele of zakelijke houding.
1. maakt van iedereen een prijsnemer
2. is een strijdmodel
3. ondermijnt de realisatie en in standhouding van collectieve goederen
4. werkt het populisme in de hand
5. ondermijnt de individuele zingeving
(1) Het marktmechanisme maakt van iedereen een prijsnemer. Volgens de definitie van een vrije markt is een vrije markt ideaal, als er geen marktpartijen zijn met voldoende marktmacht om de prijzen te kunnen dicteren (prijszetters / monopolisten). M.a.w. een ideale vrije markt bestaat uit voldoende onafhankelijke aanbieders en afnemers, zodat niemand in staat is de markt naar zijn hand te zetten. De keerzijde is dat iedere speler een prijsnemer wordt en dat vele keuzes gedwongen keuzes worden (de markt gebiedt het!). Maar wat is vrijheid als iedere keuze een gedwongen keuze is? Wat is verantwoordelijkheid als iedereen een prijsnemer is? Je conformeren aan de geldende spelregels, is voor iedere individuele speler de beste strategie, wat leidt het tot meelopers gedrag.
Het marktmechanisme splitst de mens is twee rollen: consument en producent, en speelt deze tegen elkaar uit. Als je als consument de laagste prijzen zoekt, moet je niet vreemd opkijken als op het werk alles draait om efficiëntie en er weinig te wensen valt. Beide rollen beter op elkaar afstemmen, is voor prijsnemers onmogelijk. Het marktmechanisme zelf is het belangrijkste voorbeeld van het dilemma van de gevangene.
(2) Het marktmodel is een strijdmodel. In een vrije markt wordt de menselijke inzet door onderlinge competitie geoptimaliseerd. Het marktmechanisme is een selectiemechanisme, waarin mensen voortdurend selectiedruk op elkaar uitoefenen. Het dwingt een competitieve, calculerende, strategische levenshouding af. Het ondersteunt geen houding van zorg of begrip. Daarmee ontbreek er iets essentieel menselijks.
Als een land het minst productieve deel van zijn bevolking geëlimineerd, dan neemt de gemiddelde efficiëntie toe. Het marktmechanisme drijft het economische systeem naar maximale efficiëntie en drijft daarbij inderdaad het minst productieve deel van de bevolking uit het arbeidsproces. Want iedere werkgever zoekt natuurlijk alleen naar de beste werknemers.
(3) Het marktmechanisme ondermijnt de realisatie en in standhouding van collectieve goederen. Iedere deelnemer is vrij om, binnen de kaders van de wet, te doen en laten wat hij wil, zolang hij zijn eigen broek kan ophouden. Het marktmechanisme laat de deelnemers vrij om zelf een invulling te geven aan het goede leven. Het berust op het idee dat waarden individueel en subjectief zijn, want waarden liggen besloten in het contingente gezichtspunt van de individuele deelnemers. Maar welke deelnemer in de vrije markt is eigenaar van (en verantwoordelijk voor) de collectieve goederen / waarden? Voorbeelden van collectieve goederen / waarden die in het gedrang komen, zijn:
• het milieu
• de zorg voor de zwakkeren
• de kwaliteit van het onderwijs
• de kwaliteit van het arbeidsleven
• de betrouwbaarheid van de samenleving
(4) Het marktmechanisme werkt het populisme in de hand. Door de besteding van zijn inkomen beslist iedere consument mee over de gewenste inzet van onze productiemiddelen. Iedereen heeft medezeggenschap, vergelijkbaar met een directe democratie. Het leidt tot populisme. De kwaliteit neemt af en de hype’s nemen toe. Mede daardoor draait een groot deel van de economie op de verslavingen van mensen (denk aan het consumentisme). Door een deel van het inkomen via belastingen af te romen en de collectieve besteding daarvan via politieke besluitvorming te regelen, verbeter je de kwaliteit van de economie. Want politiek besluitvorming gebruikt een getrapte democratie en de vrije markteconomie een directe.
(5) In de markteconomie ligt het zwaartepunt van de waarde bepaling aan de vraagkant (consumenten soevereiniteit). Zo wordt de waarde van alles wat je doet bepaald door de behoeften van anderen. Het plezier in het werk, dat deel uitmaakt van het vervaardigen van producten, wordt bij de verkoop niet meegeleverd. Arbeidsvreugde wordt daarmee economisch irrelevant. Het is een “extra loon” voor de arbeider, die toch al is betaald. Als organisaties aan de aard van de werkzaamheden die werknemers verrichten geen enkele aandacht besteden, terwijl die dagelijkse arbeid een grote rol speelt in de kwaliteit van ons leven, dan ken je impliciet een lage waarde toe aan het leven van mensen.
Om niet in conflict te komen met de winstoogmerken van het bedrijf en de keuzes van het management, dient een moderne werknemer zich te onthechten van zijn inhoudelijke werkzaamheden. Als je inhoudelijke waarde aan toekent aan je werkzaamheden en daaraan je motivatie ontleent, dan bent je niet goed bestand tegen managers die deze zaken voor je ogen de nek omdraaien. Dat kan op ieder moment gebeuren en daarin hebt geen inspraak. Men noemt deze inhoudelijke onthechting een professionele of zakelijke houding.
The view from nowhere.
Ik denk dat het schoolvakantie is, dus waarschijnlijk is hij zelf een leraar die nu tijd over heeft.quote:Op woensdag 4 augustus 2010 14:04 schreef Wootboon het volgende:
Was je maatschappijleer-leraar blij met je stukje?
Niet zozeer dat het neit klopt (ik zie het meer als eenzijdig) maar het lokt totaal niet uit tot reacties? Welke richting wil ts nou op, of is het gewoon ter informatie?quote:Op woensdag 4 augustus 2010 18:50 schreef Salvad0R het volgende:
Weinig reacties.
Dat betekent hoogstwaarschijnlijk dat je gelijk hebt.
Konden je twee nieuwste topics niet gefuseerd worden?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Omdat het marktdenken dominant zo is in deze tijd, is er weinig oog voor de nadelen van de vrije markt. Het blijft meestal steken in het zieligheids argument (het is zo zielig voor de zwakkeren).quote:Niet zozeer dat het neit klopt (ik zie het meer als eenzijdig) maar het lokt totaal niet uit tot reacties? Welke richting wil ts nou op, of is het gewoon ter informatie?
Ik wil mensen stumuleren de vrije markt kritisch te bekijken, ook al ben je voor.
The view from nowhere.
Tsja met zo`n stukje met kreten als "strijdmodel" wat wil je dan voor zinnige reacties? Ook in de USSR was er sprake van strijd om schaarse productiefactoren. Zolang je geen oneindige voorraden hebt zal dat er altijd zijn.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 14:01 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Omdat het marktdenken dominant zo is in deze tijd, is er weinig oog voor de nadelen van de vrije markt. Het blijft meestal steken in het zieligheids argument (het is zo zielig voor de zwakkeren).
Ik wil mensen stumuleren de vrije markt kritisch te bekijken, ook al ben je voor.
En termen als populisme zijn natuurlijk helemaal vreemd. In een echte, vrije concurrerende markt zal je juist een efficiënte allocatie van de schaarse productiefactoren krijgen op basis van wat men bereid is om te betalen. Rare populistische zaken krijg je juist als de overheid de marktwerking gaat verstoren met subsidies en accijnzen..
You're a fucking ugly bitch. I want to stab you to death, and then play around with your blood.
Álweer zo'n onderwerp waarbij het kapitalisme (of noem het marktwerking, of neoliberalisme) wordt gezien als root of all evil. Het is in principe altijd verkeerd om één maatschappelijk fenomeen te zien als gevaar. Of dat dat nu religie is, marktwerking of de staat. Het draait in een gezonde maatschappij erom dat de zaken 'in balans' zijn. Marktwerking moet er zijn, met regels als het gaat om bijv. veiligheid. Dat is echter iets anders dan het opleggen van prijzen of (vaak het uiteindelijke gevolg) dat de overheid de rol van marktactoren gaat overnemen (nationalisering).
Het neoliberalisme verzet zich tegen het idee dat de markt zich laat plannen en stelt daar tegenover het prijsmechanisme. Pragmatisch argument hiervoor is dat het optimaliseert en ideologisch argument is dat het allocatie (afstemming vraag/aanbod) realiseert zonder de mens zijn vrije keuze te ontnemen. Dat is juist in een complexe samenleving nodig waar niemand (ook geen team aan wetenschappers of sterke leiders) alles kan weten wat nodig is om de boel centraal aan te sturen. Hierom stellen neoliberalen dat het marktmechanisme de enige mogelijkheid is om een economie draaiende te houden. Vrijwel niemand van hen is van mening dat de overheid dan helemaal geen rol meer heeft. Maar dan meer op de achtergrond, als hoeder door milieu en veiligheidseisen te stellen, of door de mens een bestaansminimum te bieden met de ruimte om de rest zelf te doen.
Wat stellen de anti-marktdenkers er tegenover? Niets anders dan dat de overheid het maar moet regelen.
Er zitten dan ook foutenin je stukje:
-Je stelt dat de mens verdeeld wordt in consumenten en producenten. Maar hoe duidelijk is die scheidingslijn? Ik ben zowel consument als producent. Ik werk en geef geld uit. Het bedrijf waar ik werk is naast producent ook consument van werkmaterialen. Een soort klassenstrijd is er dus beslist niet.
-Het kapitalisme zou mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is waar maar juist omdat er geen tussenkomst van een staat is is het aan de mens zelf te bepalen welke offers men wil brengen om iets te bereiken. Het alternatief is dat een staat de beslissingen neemt en dan is nog steeds het probleem van concurrentie niet opgelost. Alleen verschuift de concurrentie: het gaat niet meer om werken voor een lage prijs maar om in de gunst komen bij het gezag en het behouden van je plaatsje in de pikorde.
-Het kapitalisme wordt gezien als oorzaak van het populisme. Eerlijk gezegd heb iik geen idee waarom dat zo zou moeten zijn. Het socialisme is minstens zo populistisch.
Wel kun je bijv. opmerken dat in de marktmaatschappij de mediakwaliteit achteruit is gegaan. Er zijn door advertentiekrantjes minder lezers van kwaliteitsnieuws. En het journalistieke aanbod van de commerciële is gemiddeld slechter dan dat van de omroepen (daarentegen zijn er prima tijdschriften en boeken te koop op de markt). Maar het alternatief is ook hier niets anders dan dat de overheid de nieuwsvoorziening op zich neemt. Hoe kan zoiets de vrije pers waarborgen?
-De markt stelt de vraag en consumptie centraal. Says who? Het centraal stellen van de consument en het stimuleren van koopgedrag komt deels vanuit de markt, maar ook al te vaak vanuit de planners. Het CBS houdt bij of er wel genoeg geconsumeerd wordt. De media en overheid klagen zodra mensen sparen ipv een nieuwe tv kopen omdat het de economie zou schaden. En de centrale overheidsbanken drukken geld bij om de consumptie te stimuleren. Het intomen van het kapitalisme leidt geenszins tot een verstandiger consumptiepatroon omdat de overheid voor haar inkomsten ook van consumptie afhangt.
-Er zou geen enkele zorg meer zijn om het milieu of zwakkeren. Dat is deels waar maar het is de vraag of het milieu of de zwakkere mens beter af is wanneer de staat alles regelt. Ik denk daarom dat je de markt gewoon moet laten werken met wat regels. Het verbod op CFK's is een voorbeeld van zo'n regel, of de gestandaardiseerde UN-codes voor chemisch transport. En het is ook niet verkeerd om mensen zonder inkomen te steunen (mits er ook plichten tegenover de rechten staan bij gezonde mensen).
Maar veel zaken kun je zelf voor sparen, werken, verzekeren en er bestaat ook zoiets is als vrijwillige hulp. Iets wat ondermijnd wordt door progressieven die vinden dat ook de meeste vrouwen maar voltijd moeten werken. Daar is dan geen tijd meer voor; dus moet de staat ook eenvoudige zorg (bijv voor je ouders of kinderen) op zich nemen.
Stel gewoon regels aan de markt en laat haar daar vervolgens iets nuttigs mee doen.
-Als laatste maak je je druk om werknemers. Maar hoe zit het met werklozen? Prijsregulering leidt vaak tot het wegvallen van kansen voor juist de zwakkeren zonder inkomen. En of je plezier hebt in je werk hangt ook groottendeels af van jezelf. Een goede instelling doet veel. En mocht je bij een eikel werken kun je altijd iets anders zoeken of zelf een onderneming starten. Dit alles wordt moeilijker naarmate de arbeidsmarkt strikter gereguleerd wordt. Per saldo zul je dus minder kans krijgen op een baan naar je zin.
Leuk he dat reguleren?
-
Een gedwongen keuze is gewoon een contradicio in terminis. Je bedoelt zeker het moeten kiezen uit twee kwaden? Tja, dat is het leven eenmaal altijd. En dan kun je doorgaans beter zelf de keuze mogen maken.
[ Bericht 56% gewijzigd door sneakypete op 07-08-2010 18:56:21 ]
Het neoliberalisme verzet zich tegen het idee dat de markt zich laat plannen en stelt daar tegenover het prijsmechanisme. Pragmatisch argument hiervoor is dat het optimaliseert en ideologisch argument is dat het allocatie (afstemming vraag/aanbod) realiseert zonder de mens zijn vrije keuze te ontnemen. Dat is juist in een complexe samenleving nodig waar niemand (ook geen team aan wetenschappers of sterke leiders) alles kan weten wat nodig is om de boel centraal aan te sturen. Hierom stellen neoliberalen dat het marktmechanisme de enige mogelijkheid is om een economie draaiende te houden. Vrijwel niemand van hen is van mening dat de overheid dan helemaal geen rol meer heeft. Maar dan meer op de achtergrond, als hoeder door milieu en veiligheidseisen te stellen, of door de mens een bestaansminimum te bieden met de ruimte om de rest zelf te doen.
Wat stellen de anti-marktdenkers er tegenover? Niets anders dan dat de overheid het maar moet regelen.
Er zitten dan ook foutenin je stukje:
-Je stelt dat de mens verdeeld wordt in consumenten en producenten. Maar hoe duidelijk is die scheidingslijn? Ik ben zowel consument als producent. Ik werk en geef geld uit. Het bedrijf waar ik werk is naast producent ook consument van werkmaterialen. Een soort klassenstrijd is er dus beslist niet.
-Het kapitalisme zou mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is waar maar juist omdat er geen tussenkomst van een staat is is het aan de mens zelf te bepalen welke offers men wil brengen om iets te bereiken. Het alternatief is dat een staat de beslissingen neemt en dan is nog steeds het probleem van concurrentie niet opgelost. Alleen verschuift de concurrentie: het gaat niet meer om werken voor een lage prijs maar om in de gunst komen bij het gezag en het behouden van je plaatsje in de pikorde.
-Het kapitalisme wordt gezien als oorzaak van het populisme. Eerlijk gezegd heb iik geen idee waarom dat zo zou moeten zijn. Het socialisme is minstens zo populistisch.
Wel kun je bijv. opmerken dat in de marktmaatschappij de mediakwaliteit achteruit is gegaan. Er zijn door advertentiekrantjes minder lezers van kwaliteitsnieuws. En het journalistieke aanbod van de commerciële is gemiddeld slechter dan dat van de omroepen (daarentegen zijn er prima tijdschriften en boeken te koop op de markt). Maar het alternatief is ook hier niets anders dan dat de overheid de nieuwsvoorziening op zich neemt. Hoe kan zoiets de vrije pers waarborgen?
-De markt stelt de vraag en consumptie centraal. Says who? Het centraal stellen van de consument en het stimuleren van koopgedrag komt deels vanuit de markt, maar ook al te vaak vanuit de planners. Het CBS houdt bij of er wel genoeg geconsumeerd wordt. De media en overheid klagen zodra mensen sparen ipv een nieuwe tv kopen omdat het de economie zou schaden. En de centrale overheidsbanken drukken geld bij om de consumptie te stimuleren. Het intomen van het kapitalisme leidt geenszins tot een verstandiger consumptiepatroon omdat de overheid voor haar inkomsten ook van consumptie afhangt.
-Er zou geen enkele zorg meer zijn om het milieu of zwakkeren. Dat is deels waar maar het is de vraag of het milieu of de zwakkere mens beter af is wanneer de staat alles regelt. Ik denk daarom dat je de markt gewoon moet laten werken met wat regels. Het verbod op CFK's is een voorbeeld van zo'n regel, of de gestandaardiseerde UN-codes voor chemisch transport. En het is ook niet verkeerd om mensen zonder inkomen te steunen (mits er ook plichten tegenover de rechten staan bij gezonde mensen).
Maar veel zaken kun je zelf voor sparen, werken, verzekeren en er bestaat ook zoiets is als vrijwillige hulp. Iets wat ondermijnd wordt door progressieven die vinden dat ook de meeste vrouwen maar voltijd moeten werken. Daar is dan geen tijd meer voor; dus moet de staat ook eenvoudige zorg (bijv voor je ouders of kinderen) op zich nemen.
Stel gewoon regels aan de markt en laat haar daar vervolgens iets nuttigs mee doen.
-Als laatste maak je je druk om werknemers. Maar hoe zit het met werklozen? Prijsregulering leidt vaak tot het wegvallen van kansen voor juist de zwakkeren zonder inkomen. En of je plezier hebt in je werk hangt ook groottendeels af van jezelf. Een goede instelling doet veel. En mocht je bij een eikel werken kun je altijd iets anders zoeken of zelf een onderneming starten. Dit alles wordt moeilijker naarmate de arbeidsmarkt strikter gereguleerd wordt. Per saldo zul je dus minder kans krijgen op een baan naar je zin.
Leuk he dat reguleren?
-
Noem 'ns een voorbeeld.quote:Maar wat is vrijheid als iedere keuze een gedwongen keuze is?
Een gedwongen keuze is gewoon een contradicio in terminis. Je bedoelt zeker het moeten kiezen uit twee kwaden? Tja, dat is het leven eenmaal altijd. En dan kun je doorgaans beter zelf de keuze mogen maken.
[ Bericht 56% gewijzigd door sneakypete op 07-08-2010 18:56:21 ]
De realiteit is, dat voornamelijk in de zorg, er sprake is van beide: marktwerking en een regulerende overheid. Dus: de spelers op de markt zitten altijd veilig en kunnen maar raak plukken. Zij zijn degenen die willen dat de overheid het regelt, omdat ze daardoor in het geheel geen risico lopen.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 18:42 schreef sneakypete het volgende:
Álweer zo'n onderwerp waarbij het kapitalisme (of noem het marktwerking, of neoliberalisme) wordt gezien als root of all evil. Het is in principe altijd verkeerd om één maatschappelijk fenomeen te zien als gevaar. Of dat dat nu religie is, marktwerking of de staat. Het draait in een gezonde maatschappij erom dat de zaken 'in balans' zijn. Marktwerking moet er zijn, met regels als het gaat om bijv. veiligheid. Dat is echter iets anders dan het opleggen van prijzen of (vaak het uiteindelijke gevolg) dat de overheid de rol van marktactoren gaat overnemen (nationalisering).
Het neoliberalisme verzet zich tegen het idee dat de markt zich laat plannen en stelt daar tegenover het prijsmechanisme. Pragmatisch argument hiervoor is dat het optimaliseert en ideologisch argument is dat het allocatie (afstemming vraag/aanbod) realiseert zonder de mens zijn vrije keuze te ontnemen. Dat is juist in een complexe samenleving nodig waar niemand (ook geen team aan wetenschappers of sterke leiders) alles kan weten wat nodig is om de boel centraal aan te sturen. Hierom stellen neoliberalen dat het marktmechanisme de enige mogelijkheid is om een economie draaiende te houden. Vrijwel niemand van hen is van mening dat de overheid dan helemaal geen rol meer heeft. Maar dan meer op de achtergrond, als hoeder door milieu en veiligheidseisen te stellen, of door de mens een bestaansminimum te bieden met de ruimte om de rest zelf te doen.
Wat stellen de anti-marktdenkers er tegenover? Niets anders dan dat de overheid het maar moet regelen.
Welke spelers? Ik vind je nogal vaag. Mijn vrouw is verzorgende. Plukt zij raak? Of haar baas die juist moet knokken om een aanbesteding?quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 18:54 schreef JellieVrolijk het volgende:
[..]
De realiteit is, dat voornamelijk in de zorg, er sprake is van beide: marktwerking en een regulerende overheid. Dus: de spelers op de markt zitten altijd veilig en kunnen maar raak plukken. Zij zijn degenen die willen dat de overheid het regelt, omdat ze daardoor in het geheel geen risico lopen.
Nee, natuurlijk plukken die niet raak, die zijn ook slachtoffer van die halve marktwerking.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 18:58 schreef sneakypete het volgende:
[..]
Welke spelers? Ik vind je nogal vaag. Mijn vrouw is verzorgende. Plukt zij raak? Of haar baas die juist moet knokken om een aanbesteding?
Waarschijnlijk zijn er grotere jongens waar zij niet tegenop kunnen.
Als je nou bijvoorbeeld ook kijkt naar de deeltijd-WW. Is alleen weggelegd voor gezonde en dus kapitaalkrachtige bedrijven. De overheid bepaalt wie het overleeft. Dat noem ik geen eerlijke marktwerking.
Ik zal nog niet eens beginnen over de banken en postbedrijven.
Ik ben geen anti-markt denker, maar een kritische marktdenker. Ik stel niets tegenover het marktmechanisme, maar kijk naar de mogelijke beperkingen. Het dillemma van de gevangene toont aan dat de vorm van zelforganisatie, die uit het marktmechanisme voortkomt, niet noodzakelijk de beste oplossing is. Dat is het gevolg van de beperkte mogelijkeden tot samenwerking. Deelnemers optimaliseren hun lokale situatie, ervan uitgaande dat de rest is wat het is. Het cumulatieve effect van alle lokale deeloptimalisatie leidt niet tot een globaal optimum. Verder verstoort de assymetrische informatie onder de deelnemers het machtmechanisme en maakt er een machtspel van. Het plaatje, dat collectieve zelforganistie als gevolg van het marktmechanisme leidt naar het optimum, dankzij het informatieve karakter van het prijsmechanisme is te simpel.quote:Wat stellen de anti-marktdenkers er tegenover? Niets anders dan dat de overheid het maar moet regelen.
Al je naleest, zie je dat ik het begrip 'rollen' gebruik. Natuurlijk spelen de meeste mensen beide rollen en zo ontstaat het probleem. In een autarkische situatie kan iemand beide rollen op elkaar afstemmen en in een marktsituatie niet. Stel dat er voor de productie van een bepaald goed en nieuwe, efficientere productiemethode wordt gevonden. Het enige nadeel is dat het werk daardoor minder aangenaam wordt. In de autarkische situatie kun je kiezen voor aangenaam werk. Zo kiezen mensen bijvoorbeeld om te gaan lopen, i.p.v. de auto te nemen. Minder efficient maar mischien leuker. Maar kan een bedrijf in een marktsituatie deze keuze maken zonder falliet te gaan? Nee! Zo is er bioindustrie, treden politici in verkiezingtijd op in pulpprogramma's etc.quote:Je stelt dat de mens verdeeld wordt in consumenten en producenten. Maar hoe duidelijk is die scheidingslijn? Ik ben zowel consument als producent. Ik werk en geef geld uit. Het bedrijf waar ik werk is naast producent ook consument van werkmaterialen. Een soort klassenstrijd is er dus beslist niet.
Omdat in het marktsysteem alles een verhandebaar goed moet zijn om er een marktwaarde aan toe te kennen, is er ook een arbeidsmarkt. Maar jezelf als een verhandelbaar goed zien, wordt mensonwaardig als je marktwaarde te laag wordt. Men kan iedere eis aan je stellen die men maar wil. Als in de gunst komen bij het gezag en het behouden van je plaatsje in de pikorde bezwaarlijk is, waarom is deze selectiedruk van de markt dan niet bezwaarlijk.quote:Het kapitalisme zou mensen tegen elkaar uitspelen. Dat is waar maar juist omdat er geen tussenkomst van een staat is is het aan de mens zelf te bepalen welke offers men wil brengen om iets te bereiken. Het alternatief is dat een staat de beslissingen neemt en dan is nog steeds het probleem van concurrentie niet opgelost. Alleen verschuift de concurrentie: het gaat niet meer om werken voor een lage prijs maar om in de gunst komen bij het gezag en het behouden van je plaatsje in de pikorde.
Het argument is dat de vrije markt alle kenmerken heeft van een directe democratie. Als mensen vinden dat de getrapte democratie al leidt tot hindelijk populisme, wat verwacht je dan van een de vrije markt?quote:Het kapitalisme wordt gezien als oorzaak van het populisme. Eerlijk gezegd heb iik geen idee waarom dat zo zou moeten zijn. Het socialisme is minstens zo populistisch.
Wel kun je bijv. opmerken dat in de marktmaatschappij de mediakwaliteit achteruit is gegaan. Er zijn door advertentiekrantjes minder lezers van kwaliteitsnieuws. En het journalistieke aanbod van de commerciële is gemiddeld slechter dan dat van de omroepen (daarentegen zijn er prima tijdschriften en boeken te koop op de markt). Maar het alternatief is ook hier niets anders dan dat de overheid de nieuwsvoorziening op zich neemt. Hoe kan zoiets de vrije pers waarborgen?
Bedrijven stemmen hun productie af op de vraag en niet anderom.quote:De markt stelt de vraag en consumptie centraal. Says who? Het centraal stellen van de consument en het stimuleren van koopgedrag komt deels vanuit de markt, maar ook al te vaak vanuit de planners. Het CBS houdt bij of er wel genoeg geconsumeerd wordt. De media en overheid klagen zodra mensen sparen ipv een nieuwe tv kopen omdat het de economie zou schaden. En de centrale overheidsbanken drukken geld bij om de consumptie te stimuleren. Het intomen van het kapitalisme leidt geenszins tot een verstandiger consumptiepatroon omdat de overheid voor haar inkomsten ook van consumptie afhangt.
Marktwerking kan beperkingen hebben, zonder dat je moet concluderen dat de staat alles moet regelen of dat dat beter zou zijn. Stap zelf eens uit deze tegenstelling. Niet alle economen, die de tekortkomingen van marktwerking onderzoeken, streven naar een communistische heilstaat.quote:Er zou geen enkele zorg meer zijn om het milieu of zwakkeren. Dat is deels waar maar het is de vraag of het milieu of de zwakkere mens beter af is wanneer de staat alles regelt. Ik denk daarom dat je de markt gewoon moet laten werken met wat regels. Het verbod op CFK's is een voorbeeld van zo'n regel, of de gestandaardiseerde UN-codes voor chemisch transport. En het is ook niet verkeerd om mensen zonder inkomen te steunen (mits er ook plichten tegenover de rechten staan bij gezonde mensen).
Je moet het geweeklaag eens aanhoren, als je met regels komt die de markt kanaliseren. Bijvoorbeeld de regel dat banken een groter eigen vermogen aanhouden (Bazel III). Men accepteert geen regels.quote:Stel gewoon regels aan de markt en laat haar daar vervolgens iets nuttigs mee doen.
Ik maakt me vooral zorgen over de HEILIGE ZINGENDE KERK VAN RECHTS. De alternatieve nemen af als de algemene cultuur achter een ideologie aandrenteld.quote:Als laatste maak je je druk om werknemers. Maar hoe zit het met werklozen? Prijsregulering leidt vaak tot het wegvallen van kansen voor juist de zwakkeren zonder inkomen. En of je plezier hebt in je werk hangt ook groottendeels af van jezelf. Een goede instelling doet veel. En mocht je bij een eikel werken kun je altijd iets anders zoeken of zelf een onderneming starten. Dit alles wordt moeilijker naarmate de arbeidsmarkt strikter gereguleerd wordt. Per saldo zul je dus minder kans krijgen op een baan naar je zin. Leuk he dat reguleren?
Vraag bankiers waarom ze speculeren. Je krijgt geen inhoudelijk antwoord. Men stelt dat je wel moet meehuilen met de wolven in het bos, anders benadeel je jezelf.quote:Maar wat is vrijheid als iedere keuze een gedwongen keuze is?
Noem 'ns een voorbeeld.
Een gedwongen keuze is gewoon een contradicio in terminis. Je bedoelt zeker het moeten kiezen uit twee kwaden? Tja, dat is het leven eenmaal altijd. En dan kun je doorgaans beter zelf de keuze mogen maken.
Vraag Kok waarom hij accoord gaat met de verhouging is van de topsalarissen. Antwoord. Anders trekt de caravaan verder zonder jou.
Vraag aan Balkende waarom hij bij RTL Boulevaar zijn politieke boodschap probeert uit te leggen. Antwoord. Je moet wel.
Kortom: "Ik ben ook maar gewoon een prijsnemer". Ik spreek van een gedwongen keuze als mensen zich verschuilen achter het systeem.
The view from nowhere.
marktwerking ok, maar de politiek zal altijd echte marktwerking willen vermijden, zie ons zorgstelsel, met als reden dat er dan niets verdiend kan worden en de verzekeraars failliet gaan.
Marktwerking in de zorg betekend, overal mogelijheid tot verzekeren binnen Europa,
Geen inkomensafhankelijk procentuele vaste premie
Meer variatie in keuzes
Basis pakket met alleen ziekenhuis en sterven
Marktwerking in de zorg betekend, overal mogelijheid tot verzekeren binnen Europa,
Geen inkomensafhankelijk procentuele vaste premie
Meer variatie in keuzes
Basis pakket met alleen ziekenhuis en sterven
When life gives you a hundred reasons to cry, show life that you have a thousand reasons to smile.
De verzekeraars verdienen prima aan de zorgverzekeringen. Het is wel jammerlijk dat ze met risicovol beleggen veel geld verloren hebben, maar goed, dat betalen de verzekerden gewoon middels een hogere premie aan de ene kant en de zorgverleners middels een lagere vergoeding aan de andere kant.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 13:14 schreef Foksnor het volgende:
zie ons zorgstelsel, met als reden dat er dan niets verdiend kan worden en de verzekeraars failliet gaan.
En dat allemaal met de steun van de NZA en de politiek.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Assymetrische informatie bestaat uiteraard, maar hoe valt het op te lossen dat nu eenmaal niemand alles kan weten en zal moeten kiezen obv beperkte informatie?quote:Op maandag 9 augustus 2010 11:50 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Ik ben geen anti-markt denker, maar een kritische marktdenker. Ik stel niets tegenover het marktmechanisme, maar kijk naar de mogelijke beperkingen. Het dillemma van de gevangene toont aan dat de vorm van zelforganisatie, die uit het marktmechanisme voortkomt, niet noodzakelijk de beste oplossing is. Dat is het gevolg van de beperkte mogelijkeden tot samenwerking. Deelnemers optimaliseren hun lokale situatie, ervan uitgaande dat de rest is wat het is. Het cumulatieve effect van alle lokale deeloptimalisatie leidt niet tot een globaal optimum. Verder verstoort de assymetrische informatie onder de deelnemers het machtmechanisme en maakt er een machtspel van. Het plaatje, dat collectieve zelforganistie als gevolg van het marktmechanisme leidt naar het optimum, dankzij het informatieve karakter van het prijsmechanisme is te simpel.
Het argument van de marktdenkers hier, is dat juist marktverstoringen de informatievoorziening alleen maar meer beperken. Er zijn situaties waarin dat overigens anders kan lopen. Denk aan het verplichten van vermelding van E-nummers.
Wat dat aangaat kan de overheid bepaalde functies van de markt extra aanmoedigen. Wel moet altijd bedacht worden dat daar een prijskaartje aanhangt. Kosten en baten dienen dus afgewogen te worden.
Wat het 'prisoners dillema' hiermee te maken heeft snap ik eigenlijk niet. Ik vraag me juist af wat jij er tegenover stelt. Natuurlijk kun je kritiek geven op een imperfect systeem maar wat is het nut daarvan indien je geen passender alternatief weet te bedenken?
Dan is het enkel klagen om de wereld zoals zij is.
Maar wat wil je nogmaals hier tegenover stellen? Dat we mensen met zeer inefficiente productiemethodes maar gaan onderhouden omdat ze onbereidwillig zijn mee te gaan met de tijd? Uiteraard moet het eenieder vrij staan vast te houden aan welke methode dan ook. Maar tegenover zo'n vrijheid moet noodzakelijkerwijs de eigen verantwoordelijkheid daarvoor staan. Ontneem een mens die en je ontneemt hem (of anders anderen, nl. hen die voor de kosten opdraaien) alsnog vrijheden.quote:Al je naleest, zie je dat ik het begrip 'rollen' gebruik. Natuurlijk spelen de meeste mensen beide rollen en zo ontstaat het probleem. In een autarkische situatie kan iemand beide rollen op elkaar afstemmen en in een marktsituatie niet. Stel dat er voor de productie van een bepaald goed en nieuwe, efficientere productiemethode wordt gevonden. Het enige nadeel is dat het werk daardoor minder aangenaam wordt. In de autarkische situatie kun je kiezen voor aangenaam werk. Zo kiezen mensen bijvoorbeeld om te gaan lopen, i.p.v. de auto te nemen. Minder efficient maar mischien leuker. Maar kan een bedrijf in een marktsituatie deze keuze maken zonder falliet te gaan? Nee! Zo is er bioindustrie, treden politici in verkiezingtijd op in pulpprogramma's etc.
Een mens verhandelt zijn arbeid, niet zijn hele hebben en houden. Uiteraard heeft je werk een impact op je totale leven. Maar ook hier vraag ik je weer: wat wil je er tegen doen? Je kunt natuurlijk een sociaal minimum instellen. Daar zijn goede ethische en pragmatische argumenten voor. Ik vind het (mits het echt een minimum is) verdedigbaar omdat anders het risico ontstaat dat het gehele systeem haar draagvlak verliest.quote:Omdat in het marktsysteem alles een verhandebaar goed moet zijn om er een marktwaarde aan toe te kennen, is er ook een arbeidsmarkt. Maar jezelf als een verhandelbaar goed zien, wordt mensonwaardig als je marktwaarde te laag wordt. Men kan iedere eis aan je stellen die men maar wil. Als in de gunst komen bij het gezag en het behouden van je plaatsje in de pikorde bezwaarlijk is, waarom is deze selectiedruk van de markt dan niet bezwaarlijk.
Maar je stelt dat iets mensonwaardig wordt wanneer de marktwaarde van arbeid te laag is. Met welke calculator ga je bepalen welke marktwaarde mensonwaardig is?
Nee er is juist één verschil: de mogelijkheid om jezelf aan de consensus te onttrekken, mits je bereid bent daarvoor een prijs te betalen. In een democratie wordt een consensus (of compromis) bereikt en wordt dat afgedwongen. Dat is een noodzakelijk kwaad. Maar het is niet hetzelfde als wanneer ieder in principe vrij is te kiezen binnen een bepaald kader mits hij/zij de kosten accepteert in ruil voor de baten (of deze nu financiëel of anders van aard zijn). Wel kun je stellen dat de markt ook de vrager van platheden en soms zelfs moreel erg dubieuze zaken ook op zijn wenken bedient. In sommige gevallen (bijv. de handel in zware verdovende middelen) vind ik het dan begrijpelijk wanneer er wettelijke beperkingen opgelegd worden. Maar je kunt uiteraard ook niet alles afdwingen. Het belangrijkste is dat er in een samenleving oog is voor de vorming van mensen. Mensen moeten van kinderen tot volwassenen uitgroeien die zoveel mogelijk voor zichzelf zorgen. Niet alleen qua financiën maar ook qua gedrag in het algemeen.quote:Het argument is dat de vrije markt alle kenmerken heeft van een directe democratie. Als mensen vinden dat de getrapte democratie al leidt tot hindelijk populisme, wat verwacht je dan van een de vrije markt?
De overheid kan hier soms wat bijsturen maar nooit de allesbepalende factor worden.
Correct. Kanttekening is misschien dat bedrijven middels marketing ook invloed op de vraag uitoefenen. Maar in essentie is het zeker zo dat wie betaalt, bepaalt.quote:Bedrijven stemmen hun productie af op de vraag en niet anderom.
Uiteraard doen ze dat niet. Maar wel zijn de meesten van mening dat als er een beperking geconstateerd is, er een wetje tegen moet komen. Daar waak ik voor. Niet omdat ik er áltijd op tegen ben. Ik kan ook wel een paar voorbeelden verzinnen waarbij ik vind dat er algemene spelregels moeten gelden voor elke actor in de markt (ik formuleer dit expres zo omdat je moet voorkomen dat de regels alleen voor een bepaald groepje gelden en niet voor anderen; dan ontstaat oneerlijke concurrentie).quote:Marktwerking kan beperkingen hebben, zonder dat je moet concluderen dat de staat alles moet regelen of dat dat beter zou zijn. Stap zelf eens uit deze tegenstelling. Niet alle economen, die de tekortkomingen van marktwerking onderzoeken, streven naar een communistische heilstaat.
Maar dan zouden we het erg specifiek er geval moeten bekijken.
Ik wil dus best erkennen dat er beperkingen zijn aan marktwerking
Misschien zijn we het niet eens zo heel oneens als lijkt. Alleen: ik hoor ook erg vaak kritieken op de markt waarvan ik vind dat ze of onterecht zijn, ofwel een kritiek op een onoplosbaar probleem.Oh maar omgekeerd is er ook heel veel geweeklaag over de verfoeide markt. Dus het lijkt mij dat we gewoon in dialoog moeten blijven.quote:Je moet het geweeklaag eens aanhoren, als je met regels komt die de markt kanaliseren. Bijvoorbeeld de regel dat banken een groter eigen vermogen aanhouden (Bazel III). Men accepteert geen regels.
Wat is je klacht nu exact? Kun je een voorbeeld geven?quote:Ik maakt me vooral zorgen over de HEILIGE ZINGENDE KERK VAN RECHTS. De alternatieve nemen af als de algemene cultuur achter een ideologie aandrenteld.
Hier verlies je jezelf een beetje heb ik het idee.quote:Vraag bankiers waarom ze speculeren. Je krijgt geen inhoudelijk antwoord. Men stelt dat je wel moet meehuilen met de wolven in het bos, anders benadeel je jezelf.
Vraag Kok waarom hij accoord gaat met de verhouging is van de topsalarissen. Antwoord. Anders trekt de caravaan verder zonder jou.
Vraag aan Balkende waarom hij bij RTL Boulevaar zijn politieke boodschap probeert uit te leggen. Antwoord. Je moet wel.
Kortom: "Ik ben ook maar gewoon een prijsnemer". Ik spreek van een gedwongen keuze als mensen zich verschuilen achter het systeem.
Je doet net alsof heel de mens gegijzeld is door het grootkapitaal nu.
Kritiek geven op een imperfect systeem heeft zin als mensen de tekortkomingen niet zien. Door bewustwording alleen, gaan de hazen al anders lopen.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 20:41 schreef sneakypete het volgende:
Assymetrische informatie bestaat uiteraard, maar hoe valt het op te lossen dat nu eenmaal niemand alles kan weten en zal moeten kiezen obv beperkte informatie?
Het argument van de marktdenkers hier, is dat juist marktverstoringen de informatievoorziening alleen maar meer beperken. Er zijn situaties waarin dat overigens anders kan lopen. Denk aan het verplichten van vermelding van E-nummers.
Wat dat aangaat kan de overheid bepaalde functies van de markt extra aanmoedigen. Wel moet altijd bedacht worden dat daar een prijskaartje aanhangt. Kosten en baten dienen dus afgewogen te worden.
Het algemene evenwichtsmodel veronderstelt dat de markt volledig is. Als alle contracten compleet zijn en kosteloos af te dwingen, dan is het systeem volledig transparant. Het is alsof iedereen een prijsnemer is, die voor dezelfde baas werkt, namelijk het systeem. Niemand kan op grond van zijn positie voordeel behalen. Er is naast de marktconforme beloning, bepaald door de balans tussen vraag en aanbod, niets te winnen. Er zijn geen machtsverschillen, want alle betrekkingen zijn volledig wederkerig of symmetrisch. Het is om het even, of je nu stelt dat het management arbeiders inhuurt, of dat de arbeiders het management inhuren.
Maar ‘verborgen variabelen’ verminderen de transparantie en ontkoppelen het hechte systeem van het prijsmechanisme. Er sprake is van een verborgen variabele als de kwaliteit van een product of dienst, bij het sluiten van een contract, niet eenvoudig te bepalen is. Denk bijvoorbeeld aan:
1. de kwaliteit van het werk dat een arbeider levert voor zijn loon
2. de kwaliteit van het product dat een producent levert voor de betaalde prijs
3. de aard van het werk dat een werkgever de arbeider aanbiedt voor het overeengekomen salaris
Het zijn kwesties die niet eenvoudig via contacten zijn te regelen of af te dwingen. Vertrouwen speelt daarom een grote rol. De (asymmetrische) informatie die betrokkenen hebben over de kwaliteit is een grijs gebied waar de betrokkenen strategisch gebruikt van kunnen maken. Er ontstaan reputaties, gesloten netwerken en vormen van dwang, die buiten het gewone prijsmechanisme treden. In het algemene evenwichtsmodel ontbreken deze kwalitatieve aspecten, omdat er wordt verondersteld dat de markt volledig transparant is. Dat is een geïdealiseerde voorstelling van reële markten.
Leveranciers ontvangen / afnemers betalen volgens het algemene evenwichtsmodel een marktconforme prijs, die niet meer loont dan het eerst volgende alternatief (een Pareto optimaal evenwicht). Volgens het algemene evenwichtsmodel is daarboven geen extra winst mogelijk. Maar als er ‘niet volledig contracteerbare verborgen variabelen’ in het spel zijn, wordt er een premie betaald om controle te krijgen op de ‘verborgen variabelen’(Nash optimaal). De betaling van ‘goodwill’ leidt tot een sterkere binding dan bij normale marktwerking (met complete contracten en marktconforme prijzen). De resulterende lange termijn relaties vormen een betrouwbare omgeving, waarbinnen onderhandelingen over de kwaliteit mogelijk worden. De verdeling van de winst, die deze vorm van coöperatie oplevert, bindt de twee partijen als door een onzichtbare handdruk (Okun). Economische relaties zijn vertrouwensrelaties en als zodanig van nature exclusief (insiders en outsiders).
Of een werkgever een sollicitant aanneemt, hangt af van ‘verborgen variabelen’ zoals inzet, kundigheid, betrouwbaarheid, loyaliteit, ons soort mensen. Of een sollicitant het geboden werk aanneemt, hangt af van ‘verborgen variabelen’ zoals bedrijfscultuur, ontplooiing mogelijkheden, de aard van het werk. Er ontstaat een spel rond bedrijfspresentaties, arbeidsvoorwaarden, sollicitatie gesprekken, CV’s, persoonlijkheidstesten, intelligentie testen, assessment centres, contactpersonen, antecedenten onderzoek, tijdelijke contracten, functioneringgesprekken, beoordelingsgesprekken, tijdsadministratie, promotiekansen, bonussen, winstdeling, netwerken, etc.
Dit alles wordt verdoezeld door al te simpele marktideeen. Er is meer economische uitsluiting en vriendjespolitiek dat het lijkt. Als je dat verdoezeld dan suggereer je dat mensen, die niet goed in de netwerkjes zitten, mogelijkheden hebben die er niet zijn. Iemand gaat dan onvermijdelijk kapot terwijl de rest denkt dat het probleem niet bestaat.
[ Bericht 17% gewijzigd door deelnemer op 13-08-2010 13:24:57 ]
The view from nowhere.
Het nut van een product voor de consument is afhankelijk van de kwaliteit. De producent kent de kwaliteit van zijn product, maar voor de klant is het een ‘verborgen variabele’. Bij een gegeven marktprijs optimaliseert een leverancier zijn winst, binnen de speelruimte die de onzichtbare variabele ‘kwaliteit’ hem biedt, begrensd door de vrees niet teveel klanten te verliezen. De klant optimaliseert zijn nut door een betrouwbare leverancier te kiezen, die een goede prijs/kwaliteit verhouding levert. Als goedkoop duurkoop is, is er iets te winnen bij het verhogen van de kwaliteit (en de prijs). Maar als de kwaliteit bij aankoop een ‘onzichtbare variabele’ is, krijgt de situatie het karakter van het dilemma van de gevangene.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 20:41 schreef sneakypete het volgende:
Wat het 'prisoners dillema' hiermee te maken heeft snap ik eigenlijk niet. Ik vraag me juist af wat jij er tegenover stelt. Natuurlijk kun je kritiek geven op een imperfect systeem maar wat is het nut daarvan indien je geen passender alternatief weet te bedenken?
Dan is het enkel klagen om de wereld zoals zij is.
Hogere kwaliteit Lagere kwaliteit
Hogere prijs (3,3) (1,4)
Lagere prijs (4,1) (2,2)
(cijfer voor de komma is de beloning voor de klant, cijfer achter de komma is de waarde voor de leverancier)
Coöperatie komt tot stand door te investeren in wederzijds vertrouwen. De klant is bereid om meer te betalen voor betrouwbare kwaliteit (een aansporing voor de producent). De extra winst die een betrouwbare kwaliteitsstandaard oplevert, zet de producent aan om de kwaliteit op peil te houden (klantenbinding). De betrouwbare kwaliteitsgaranties die de producent levert, zorgt ervoor dat de klant niet gaat shoppen. De extra winst die de producent verdient, maakt het aantrekkelijk om zoveel mogelijk producten af te zetten. Toch doet het gebrek aan vraag de prijs niet dalen. Daaruit blijkt dat het evenwicht Nash optimaal is (en niet Pareto optimaal).
[ Bericht 66% gewijzigd door deelnemer op 13-08-2010 13:33:11 ]
The view from nowhere.
Privatisering heet dat, en vooral de SP snapt niet het verschil tussen privatisering en marktwerking, overal waar privatisering niet werkt, roepen ze: zie je wel marktwerking verpest de boel.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 18:54 schreef JellieVrolijk het volgende:
[..]
De realiteit is, dat voornamelijk in de zorg, er sprake is van beide: marktwerking en een regulerende overheid. Dus: de spelers op de markt zitten altijd veilig en kunnen maar raak plukken. Zij zijn degenen die willen dat de overheid het regelt, omdat ze daardoor in het geheel geen risico lopen.
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Trouwens als ik je leraar was zou ik je een 2.5 voor dit stuk geven, je zit op zo een beetje elk punt mis, trekt verkeerde conclusies, hanteert verkeerde feiten, of ventileert je eigen mening.
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Het prijsmechanisme is niet alleen informatief, maar ook dwingend. De mensen worden slaaf van het systeem (niet van het grootkapitaal, maar van de onzichtbare hand van Smith). Dat komt omdat een vrije markt een non-cooperatief spel is. Je zet elkaar klem. Zo kunnen arbeiders en consumenten niet samenwerken. Consumenten zoeken de laagste prijzen en daarom raken arbeiders gevangen in een systeem, dat alleen kijkt naar korte termijn efficientie. Let op! Dit is ook waar als iedereen beide rollen speelt.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 20:41 schreef sneakypete het volgende:
Maar wat wil je nogmaals hier tegenover stellen? Dat we mensen met zeer inefficiente productiemethodes maar gaan onderhouden omdat ze onbereidwillig zijn mee te gaan met de tijd? Uiteraard moet het eenieder vrij staan vast te houden aan welke methode dan ook. Maar tegenover zo'n vrijheid moet noodzakelijkerwijs de eigen verantwoordelijkheid daarvoor staan. Ontneem een mens die en je ontneemt hem (of anders anderen, nl. hen die voor de kosten opdraaien) alsnog vrijheden.
Stel dat iedereen het wenselijk vindt dat er meer ruimte is voor kwaliteit van het werk (ten koste van de economische groei). Hoe realiseer je dat in een vrije markt?
Consumenten zouden bereidt moeten zijn wat meer te betalen voor hun producten. Dat werkt alleen als je dat collectief doet. Want iemand die denkt ‘verbeter de wereld en begin bij jezelf’ heeft alleen de nadelen en niet de voordelen (als de rest nog even de kat uit de boom kijkt). Maar je kunt niet collectief handelen, als je alleen vrije markt hebt, gereguleerd door het prijsmechanisme.
Een arbeider zou minder kunnen gaan werken en dat extra aan vrije tijd kunnen besteden aan de dingen die hij mist in zijn werk. Maar werkgevers kiezen voor werknemers die dat niet doen, want dat is efficienter. Dus worden arbeiders, die minder willen werken, worden uit het systeem gedrukt.
Wie kan zich uiteindelijk nog onttrekken aan de marktwerking, als deze de economie naar maximale efficientie drijft. Let op! In een ideale vrije markt is iedereen een prijsnemer van het systeem. Dat het in de praktijk nog meevalt, komt omdat iedereen probeert zich aan de tucht van de markt te ontrekken (zie het machtsspel uit de eerdere post).
The view from nowhere.
De mogelijkheid om jezelf aan de consensus te onttrekken, mits je bereid bent daarvoor een prijs te betalen, wordt in een vrije markt een alles of niets keuzes. Ook in een vrije markt kun je jezelf er niet aan onttrekken. De prijs is te hoog. Dat dit meevalt, komt omdat een echte vrije markt in de praktijk niet bestaat. Het streven van de Oostenrijkse school, om het prijsmechanisme in de praktijk zo dicht mogelijk het ideaal te laten benaderen, is gevaarlijk. Het prijsmechanisme wordt zelf de dictator.quote:Op donderdag 12 augustus 2010 20:41 schreef sneakypete het volgende:
Nee er is juist één verschil: de mogelijkheid om jezelf aan de consensus te onttrekken, mits je bereid bent daarvoor een prijs te betalen. In een democratie wordt een consensus (of compromis) bereikt en wordt dat afgedwongen. Dat is een noodzakelijk kwaad. Maar het is niet hetzelfde als wanneer ieder in principe vrij is te kiezen binnen een bepaald kader mits hij/zij de kosten accepteert in ruil voor de baten (of deze nu financiëel of anders van aard zijn).
[..]
Maar wel zijn de meesten van mening dat als er een beperking geconstateerd is, er een wetje tegen moet komen. Daar waak ik voor.
[..]
Hier verlies je jezelf een beetje heb ik het idee.
Je doet net alsof heel de mens gegijzeld is door het grootkapitaal nu.
Veel mensen begrijpen de vrije markt niet goed en hebben onterechte kritiek. Mensen die marktwerking beter begrijpen (zoals jij) verzetten zich daartegen. Tegenwoordig zijn er steeds meer mensen die marktwerking beter leren begrijpen (zoals Milton Friedman het uitleg). Ze neigen ertoe helemaal voor de markt te gaan, en schieten door (de ondernemer als ubermensch, egoisme als ethisch ideaal: greed is good) Ze denken dat iedereen die het niet met ze eens is, weer zo’n sukkel is die marktwerking niet begrijpt. Terechte kritiek dringt niet tot ze door. Leg je het ze uit vatten ze het niet. Heb je zo iemand als baas, berg je.
Niet het grootkapitaal. Ik wijs op de paradox dat een ideale een vrije markt ook een totalitair systeem is. De tegenstelling ‘overheid = dictatuur’ en ‘markt = vrijheid’ is vals.
The view from nowhere.
LOL, als je leraar maatschappijleer bent beoordeel je iemand op iemands vaardigheden niet of je het wel of niet met iemand eens bent.quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 13:16 schreef raptorix het volgende:
Trouwens als ik je leraar was zou ik je een 2.5 voor dit stuk geven, je zit op zo een beetje elk punt mis, trekt verkeerde conclusies, hanteert verkeerde feiten, of ventileert je eigen mening.
Het gaat erom dat zijn betoog vol persoonlijke meningen staat, gebracht als feiten.quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 13:58 schreef klausmeister het volgende:
[..]
LOL, als je leraar maatschappijleer bent beoordeel je iemand op iemands vaardigheden niet of je het wel of niet met iemand eens bent.
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Vertel eens, wat zijn dan wel de feiten van marktwerking en van het neoliberale gedachtegoed?quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 14:01 schreef raptorix het volgende:
[..]
Het gaat erom dat zijn betoog vol persoonlijke meningen staat, gebracht als feiten.
Iemand?
'That Rollo Greb is the greatest, most wonderful of all. (...) Man, he's the end! You see, if you go like him all the time you'll finally get it.' 'Get what?' 'IT! IT!''
Jack Kerouac, On the Road
Jack Kerouac, On the Road
