PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #65: Actie, Francis!

quote:

Op donderdag 19 augustus 2010 22:26 schreef Toppiet het volgende:
Vraag aan autist, wat is voor jouw makkelijker

1. Socialiseren
2. De tafel van 100 uit je hoofd leren

Goeie vergelijking De tafel van 100 is ook erg moeilijk inderdaad


Socialiseren is en blijft moeilijk. Omdat het niet vanzelf gaat maar er steeds iedere keer over nagedacht moet worden.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 18:36 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Goeie vergelijking De tafel van 100 is ook erg moeilijk inderdaad


Socialiseren is en blijft moeilijk. Omdat het niet vanzelf gaat maar er steeds iedere keer over nagedacht moet worden.

hm, het hangt er ook maar net vanaf wat er onder socializen verstaan wordt, dnek ik. Er zijn meerdere mates, eentje is onder de mensen komen en soms gewoon een babbeltje maken, en het andere is er wat dieper op in gaan.
En de tafel van 100 is idd wel simpel, want dat gewoon de tafel van 1 met honderd erachter op de duizend na

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 18:39 schreef francis998 het volgende:

[..]

hm, het hangt er ook maar net vanaf wat er onder socializen verstaan wordt, dnek ik. Er zijn meerdere mates, eentje is onder de mensen komen en soms gewoon een babbeltje maken, en het andere is er wat dieper op in gaan.
En de tafel van 100 is idd wel simpel, want dat gewoon de tafel van 1 met honderd erachter op de duizend na

Ik bedoel als wat onder de noemer sociaal valt. Dus praatje maken, omgang met collega's, etc

Oh en om antwoord op je vraag te geven. Ik krijg nu begeleiding bij mijn loopbaan, en heb van tijd tot tijd steungesprekken.

De tafel van 100 en een sociaal gesprekje zijn natuurlijk wel heel erg abstract.
Volgens mij worden er hier stereotypes bedoeld; goed met getallen of goed met mensen.
En voor de een is een sociaal babbeltje makkelijk en inhoudelijk sociaal doen een verschil, een ander heeft moeite met beide dingen.

Voor mij: Met getallen ben ik een ramp. Wel grappig overigens, bij het toekennen van Langdurigheidstoeslag kan ik vrij simpel uitrekenen of iemand boven of onder de norm zit, bedragen onthoud ik na een paar keer, de rekenregels ook.
Bij aanvragen kinderopvang is het andere koek. De wet ken ik uit mijn duimpje, de toekenningen (1/6e deel, 4,5% e.d.) ook, ik weet hóe ik ze bereken maar bij het noteren ervan ga ik iedere keer de mist in. Alsof ik cijfers door elkaar haal (discalculie?) Ook bij hoofdrekenen ontstaat er al gauw een paniekgevoel, heel apart. Terwijl ik dondersgoed kan rekenen. Ik verlies alleen overzicht.

Met sociale contacten ben ik weer heel goed (maar ja, geen autisme). Ik weet snel en makkelijk het ijs te breken, ik raak makkelijk in contact.
Punt is alleen.. Ik heb er zelden zin in..

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 19:12 schreef Cassandra87 het volgende:
De tafel van 100 en een sociaal gesprekje zijn natuurlijk wel heel erg abstract.
Volgens mij worden er hier stereotypes bedoeld; goed met getallen of goed met mensen.
En voor de een is een sociaal babbeltje makkelijk en inhoudelijk sociaal doen een verschil, een ander heeft moeite met beide dingen.

Voor mij: Met getallen ben ik een ramp. Wel grappig overigens, bij het toekennen van Langdurigheidstoeslag kan ik vrij simpel uitrekenen of iemand boven of onder de norm zit, bedragen onthoud ik na een paar keer, de rekenregels ook.
Bij aanvragen kinderopvang is het andere koek. De wet ken ik uit mijn duimpje, de toekenningen (1/6e deel, 4,5% e.d.) ook, ik weet hóe ik ze bereken maar bij het noteren ervan ga ik iedere keer de mist in. Alsof ik cijfers door elkaar haal (discalculie?) Ook bij hoofdrekenen ontstaat er al gauw een paniekgevoel, heel apart. Terwijl ik dondersgoed kan rekenen. Ik verlies alleen overzicht.

Met sociale contacten ben ik weer heel goed (maar ja, geen autisme). Ik weet snel en makkelijk het ijs te breken, ik raak makkelijk in contact.
Punt is alleen.. Ik heb er zelden zin in..

Dit zeg ik als mogelijke autist...


Ik ben dus een vrij grote ramp in rekenen, mijn financien en budget berekenen enzo daar ben ik dus wel goed in.
Maar echt wiskunde daar bak ik niet veel van, en hoofdrekenen kost me al helemaal moeite, ach ik kom ook uit de rekenmachine generatie, maar over de rekentafels moet ik nog regelmatig denken over sommige.

Verder tja, socialiceren in de zin van contact maken gaat me wel redelijk af, alleen ik kijk heel veel de kat uit de boom..en kan soms als ik overvallen wordt nogal vaag reageren zonder er echt erg in te hebben.
Maar dat contact wat meer te verdiepen kost me meer moeite..vooral telefonisch, via de mail en msn gaat het wel prima maar verder kost het me meer moeite.
En echt diepe contacten maak ik ook niet zo heel veel en snel.

Ik sprak laatst per toeval iemand over dat onderwerp die psychologie had gestudeerd, in hoeverre ik mogelijk autisme had omdat ik veel herkende. Maar ook met name over het feit dat ik geen zin had in oogcontact of contact met mensen, dat dat dan wel weer apart was.
Het is niet in hoeverre iets in je zit, was zijn antwoord, maar in hoeverre je er last van hebt in het dagelijks leven.
Stof tot nadenken. Iemand met autisme, die door schade en schande wijs wordt, misschien wel door een stabiele leefomgeving, een partner, een goede vriend, collega's die achter je staan, bijv. sociale angst grotendeels overwint..
Zou diegene het labeltje autisme niet krijgen, of autisme in mindere mate aanwezig, dan wanneer hij/zij jaren geleden getest zou zijn terwijl er nog geen sprake was van stabiele omgeving?

k voel mij momenteel een beetje vaag, onbestemd gevoel. t gevoel iemand te missen, en zeer zeker de aanwezigheid van mijn vriend. Maar ik ben niet eenzaam, vind t aan de andere kant wel lekker rustig. Heel vaag

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 22:56 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik sprak laatst per toeval iemand over dat onderwerp die psychologie had gestudeerd, in hoeverre ik mogelijk autisme had omdat ik veel herkende. Maar ook met name over het feit dat ik geen zin had in oogcontact of contact met mensen, dat dat dan wel weer apart was.
Het is niet in hoeverre iets in je zit, was zijn antwoord, maar in hoeverre je er last van hebt in het dagelijks leven.
Stof tot nadenken. Iemand met autisme, die door schade en schande wijs wordt, misschien wel door een stabiele leefomgeving, een partner, een goede vriend, collega's die achter je staan, bijv. sociale angst grotendeels overwint..
Zou diegene het labeltje autisme niet krijgen, of autisme in mindere mate aanwezig, dan wanneer hij/zij jaren geleden getest zou zijn terwijl er nog geen sprake was van stabiele omgeving?

k voel mij momenteel een beetje vaag, onbestemd gevoel. t gevoel iemand te missen, en zeer zeker de aanwezigheid van mijn vriend. Maar ik ben niet eenzaam, vind t aan de andere kant wel lekker rustig. Heel vaag

hm, dat is wel interesant wat je daar zegt/stelt. Over de diagnose ervan.
Het is inderdaad hoe meer last je hebt hoe meer mogelijkheid op dat labeltje, want als je er geen last van hebt, kom je veel minder snel in de hulpverlening waar ze het juiste labeltje kunnen opzoeken.
Dat is het vage van bijv. autisme In sommige situaties kan je het duidelijk merken en in andere situaties niet.

quote:

Op vrijdag 20 augustus 2010 11:06 schreef ikke043 het volgende:
@ Ferrobar, wat is er raar aan de gedachtegang van cassandra's leidinggevende. Hij doet zijn taak toch goed uitvoeren, zijn team laten functioneren. En Cassandra levert geen problemen op, dus laten zitten. Of er meer in haar zit is niet zijn afdeling, en dus niet zijn probleem.

In vrijwel iedere CAO staat dat de werkgever ook de taak heeft een goede werkgever te zijn - dat is wat vaag, maar het houdt wel in dat een werkgever wel degelijk iets te maken heeft met hoe een individuele werknemer zicj voelt. Daarnaast is het ook niet bevorderlijk voor het team als Cassandra gedemotiveerd raakt of ander werk zoekt. Kortom, de teamleider is gewoon een sukkel.

Ik heb ergens in mijn kinderjaren (denk rond mijn tiende) een diagnose autisme gekregen, meer bepaald het syndroom van Asperger. Toen ik bijna 14 was kreeg ik te horen "jij bent auw-ties-ties". Meteen ging ik informatie zoeken. Het eerste wat ik las, een ziekelijk vasthouden aan routines en een extreme weerstand tegen eender welke verandering, herkende ik helemaal niet bij mezelf. Maar toen ik meer ging lezen, ging ik sommige dingen toch herkennen, vooral dan de moeilijkheden in de omgang met andere mensen. Al moet je wat er beweerd wordt vaak wel met een korreltje zout nemen. Sommige bronnen zeggen bijvoorbeeld dat iemand met "autisme" helemaal niet zou begrijpen dat als iemand weent die persoon verdrietig is, het zou slechts water zijn dat uit de ogen komt. Dat is kletskoek.

Ik heb al bij al een vrij moeilijke jeugd gehad. Diverse keren van school gestuurd, in het buitengewoon onderwijs beland, moeilijk vrienden maken, soms gepest.
Ik ben nu 27, en de moeilijkheden die ik nog ervaar, zijn voornamelijk op het gebied van sociale omgang. Ik kan niet zo goed als de meeste mensen over koetjes en kalfjes praten, durf in groep vaak niet veel zeggen, begrijp soms niet goed wat mensen precies van me verlangen, word snel moe als heel veel mensen door elkaar babbelen,...

Een gevolg van de sociale beperkingen en het compleet ontspoorde schoolverleden is, dat een betaalde baan er voor mij niet in zit. Maar, omdat mijn moeilijkheden niet zichtbaar zijn, begrijpen de meeste mensen dat niet en zien ze me gewoon als iemand die te lui is om te werken. Van iemand die in een rolstoel zit aanvaarden de meeste mensen het dat die geen (betaald) werk doet, van iemand met niet-zichtbare beperkingen niet. Probeer als gezond uitziend persoon de mensen maar eens uit te leggen dat je het wegens medische redenen al 8 jaar met een uitkering doet.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 14:43 schreef Varuw het volgende:
Ik heb ergens in mijn kinderjaren (denk rond mijn tiende) een diagnose autisme gekregen, meer bepaald het syndroom van Asperger. Toen ik bijna 14 was kreeg ik te horen "jij bent auw-ties-ties". Meteen ging ik informatie zoeken. Het eerste wat ik las, een ziekelijk vasthouden aan routines en een extreme weerstand tegen eender welke verandering, herkende ik helemaal niet bij mezelf. Maar toen ik meer ging lezen, ging ik sommige dingen toch herkennen, vooral dan de moeilijkheden in de omgang met andere mensen. Al moet je wat er beweerd wordt vaak wel met een korreltje zout nemen. Sommige bronnen zeggen bijvoorbeeld dat iemand met "autisme" helemaal niet zou begrijpen dat als iemand weent die persoon verdrietig is, het zou slechts water zijn dat uit de ogen komt. Dat is kletskoek.

Ik heb al bij al een vrij moeilijke jeugd gehad. Diverse keren van school gestuurd, in het buitengewoon onderwijs beland, moeilijk vrienden maken, soms gepest.
Ik ben nu 27, en de moeilijkheden die ik nog ervaar, zijn voornamelijk op het gebied van sociale omgang. Ik kan niet zo goed als de meeste mensen over koetjes en kalfjes praten, durf in groep vaak niet veel zeggen, begrijp soms niet goed wat mensen precies van me verlangen, word snel moe als heel veel mensen door elkaar babbelen,...

Een gevolg van de sociale beperkingen en het compleet ontspoorde schoolverleden is, dat een betaalde baan er voor mij niet in zit. Maar, omdat mijn moeilijkheden niet zichtbaar zijn, begrijpen de meeste mensen dat niet en zien ze me gewoon als iemand die te lui is om te werken. Van iemand die in een rolstoel zit aanvaarden de meeste mensen het dat die geen (betaald) werk doet, van iemand met niet-zichtbare beperkingen niet. Probeer als gezond uitziend persoon de mensen maar eens uit te leggen dat je het wegens medische redenen al 8 jaar met een uitkering doet.

Tja, dat van het niet kunnen werken en dat de meeste mensen je als lui ervaren. Komt natuurlijk door meerdere redenen. Want veel mensen begrijpen dus niet wat autisme is, en het is makkelijker een fysieke handicap te "erkennen" dan een "psychische"handicap, doordat de psychische handicap niet duidelijk zichtbaar is. En je merkt bijvoorbeeld wel dingen in de intensievere omgang, maar voor wat ik begrepen heb vooral met asperger is het lastiger doordat aspergers vooral last hebben van het sociale aspect. En op het werk speelt het sociale niet zo een gigantisch grote rol.
Dus is het gewoon lastiger te begrijpen, en mensen moeten in de meeste gevallen "zien" om te geloven en begrijpen, en autisme is niet heel duidelijk zichtbaar

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 14:53 schreef francis998 het volgende:

[..]
En op het werk speelt het sociale niet zo een gigantisch grote rol.

Net wel! Om tegenwoordig iets te bereiken op de arbeidsmarkt moeten mensen meer dan ooit sociaal vaardig, communicatief, flexibel en bestand tegen veel prikkels zijn. Net díe eigenschappen waar mensen met "Asperger" meestal net iets minder sterk in zijn. Voor zulk soort gebreken heeft maar een handvol mensen begrip.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 14:58 schreef Varuw het volgende:

[..]

Net wel! Om tegenwoordig iets te bereiken op de arbeidsmarkt moeten mensen meer dan ooit sociaal vaardig, communicatief en flexibel zijn. Net díe eigenschappen waar mensen met "Asperger" meestal net iets minder sterk in zijn.

Helaas is dat maar al te waar.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 14:58 schreef Varuw het volgende:

[..]

Net wel! Om tegenwoordig iets te bereiken op de arbeidsmarkt moeten mensen meer dan ooit sociaal vaardig, communicatief, flexibel en bestand tegen veel prikkels zijn. Net díe eigenschappen waar mensen met "Asperger" meestal net iets minder sterk in zijn. Voor zulk soort gebreken heeft maar een handvol mensen begrip.

hier heb je gelijk in. Heb me net verkeerd uitgedrukt het sociale is er wel van belang, maar op andere manier dan in het prive leven.
En meestal worden personen die niet zo heel goed sociaal vaardig zijn vaak snel geetiketiteerd met anti-sociaal.

Klopt. Er is bijna geen werk te noemen waarbij je géén contact hebt met anderen. Zelfs in mijn freelance fotografiebedrijfje want ik alleen doe, heb ik contact met anderen.

En hoe sociaal ik ook ben, ik heb echt periodes dat ik mij terugtrek. Ik heb geen zin in geklets, elke maandagochtend koffie met elkaar en tot laat in de ochtend over t weekend bijkletsen.
Ik kan zelfs een gesprek starten en na 2 minuten volledig van het gesprek afzijdig houden. Zelfs dat valt op van een sociale jongere, heb dikwijls een opmerking gehad dat ik mijzelf buiten de groep plaats.

Wat ik nog geregeld voor heb, is dat ik onbedoeld grappig ben, mensen doe lachen terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. En langs de andere kant, als ik dan eens opzettelijk grappig probeer te zijn mislukt dat dan weer vaak. Iemand met maar 1 been die valt uitlachen vinden de meeste mensen zeer onbeleefd. Iemand met "Asperger" uitlachen omdat hij onbedoeld grappig is, daar heeft natuurlijk niemand een probleem mee.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 11:12 schreef Satsuma het volgende:

[..]

In vrijwel iedere CAO staat dat de werkgever ook de taak heeft een goede werkgever te zijn - dat is wat vaag, maar het houdt wel in dat een werkgever wel degelijk iets te maken heeft met hoe een individuele werknemer zicj voelt. Daarnaast is het ook niet bevorderlijk voor het team als Cassandra gedemotiveerd raakt of ander werk zoekt. Kortom, de teamleider is gewoon een sukkel.

Het is natuurlijk niet in het belang van het bedrijf om zo te denken, maar als je manager van een team bent dan is het niet belangrijk of het goed voor het bedrijf is. Het enigste wat dan belangrijk is, is of je team functioneert want daar word je op afgerekend.

En fftjes tussen de regels door lezen, waarom zou je je aan een regel houden die haast niet te controleren si.

Ik heb morgen een intake gesprek met het GGZ. Kan ik er iets van verwachten, of moet ik er gewoon niks van verwachten?

Overigens top weekend gehad; Decibel Outdoor Festival!

Liedje van de dag :

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 19:42 schreef robuust89 het volgende:
Ik heb morgen een intake gesprek met het GGZ. Kan ik er iets van verwachten, of moet ik er gewoon niks van verwachten?

Overigens top weekend gehad; Decibel Outdoor Festival!

Liedje van de dag :

Max Enforcer - Gold (HQ Preview)

veel succes in ieder geval morgen. En wat je zeker kan verwachten denk ik zijn vragen, veel vragen. En wat te moeten vertellen over de situatie ofzo.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 14:58 schreef Varuw het volgende:

[..]

Net wel! Om tegenwoordig iets te bereiken op de arbeidsmarkt moeten mensen meer dan ooit sociaal vaardig, communicatief, flexibel en bestand tegen veel prikkels zijn. Net díe eigenschappen waar mensen met "Asperger" meestal net iets minder sterk in zijn. Voor zulk soort gebreken heeft maar een handvol mensen begrip.

Klopt. Wat dat betreft kun je beter twee benen missen, dan kun je bij wijze van spreken nog ministerpresident of bankdirecteur worden. En krijg je begrip voor je beperking. Maar Asperger grijpt jammer genoeg zo diep in in de persoonlijkheid, dat mensen met Asperger soms zelfs moeite hebben met sociale basisvaardigheden. Ik durf te geloven dat mensen met autisme gemiddeld tot de minst gelukkige mensen behoren, juist vanwege de moeite met het sociale aspect, ofwel: zo'n beetje de basis van wat het leven zin geeft.

Wat het sociale betreft ben ik voor 99% van de standaard ellende bespaard gebleven, maar genoeg mensen met autisme die het gevoel hebben nergens bij te horen. Soms zijn ze verbaal heel sterk en lijken ze wel een specialist op het gebied van autisme.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 20:27 schreef schaal_9 het volgende:

[..]

Klopt. Wat dat betreft kun je beter twee benen missen, dan kun je bij wijze van spreken nog ministerpresident of bankdirecteur worden. En krijg je begrip voor je beperking. Maar Asperger grijpt jammer genoeg zo diep in in de persoonlijkheid, dat mensen met Asperger soms zelfs moeite hebben met sociale basisvaardigheden. Ik durf te geloven dat mensen met autisme gemiddeld tot de minst gelukkige mensen behoren, juist vanwege de moeite met het sociale aspect, ofwel: zo'n beetje de basis van wat het leven zin geeft.

Wat het sociale betreft ben ik voor 99% van de standaard ellende bespaard gebleven, maar genoeg mensen met autisme die het gevoel hebben nergens bij te horen. Soms zijn ze verbaal heel sterk en lijken ze wel een specialist op het gebied van autisme.

Ben ik blij dat ik dat gemiddelde iets omhoog kan halen

Oh leuk, morgen voor 't eerst naar m'n nieuwe school... Ken er voor de rest ook nauwelijks mensen, word weer leuk nieuwe vrienden zoeken..

Iemand zin om op IRC beetje bij te praten?

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 22:00 schreef Spoortie het volgende:
Oh leuk, morgen voor 't eerst naar m'n nieuwe school... Ken er voor de rest ook nauwelijks mensen, word weer leuk nieuwe vrienden zoeken..

Iemand zin om op IRC beetje bij te praten?

succes morgen!

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 15:04 schreef Cassandra87 het volgende:
Klopt. Er is bijna geen werk te noemen waarbij je géén contact hebt met anderen. Zelfs in mijn freelance fotografiebedrijfje want ik alleen doe, heb ik contact met anderen.

En hoe sociaal ik ook ben, ik heb echt periodes dat ik mij terugtrek. Ik heb geen zin in geklets, elke maandagochtend koffie met elkaar en tot laat in de ochtend over t weekend bijkletsen.
Ik kan zelfs een gesprek starten en na 2 minuten volledig van het gesprek afzijdig houden. Zelfs dat valt op van een sociale jongere, heb dikwijls een opmerking gehad dat ik mijzelf buiten de groep plaats.

Is het terugtrekken omdat je autistisch bent, of omdat je negatieve ervaringen hebt met sociale omgang? In het tweede geval gebruik je autisme als excuus om niks te doen aan je situatie.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 00:31 schreef Toppiet het volgende:

[..]

Is het terugtrekken omdat je autistisch bent, of omdat je negatieve ervaringen hebt met sociale omgang? In het tweede geval gebruik je autisme als excuus om niks te doen aan je situatie.

Cassandra is niet autistisch. Ze praat hier gewoon gezellig mee.