PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #65: Actie, Francis!

Tja ook al heb ik een lichte vorm van autisme toch verwachten ze van je op het hbo
dat je een basis niveau aan kennis en vaardigheden bezit en kan aantonen. Ik heb hiervoor de
hbo opleiding hrm gedaan en daar struikelde ik gigantisch bij vakken als Nederlands,
en ict ( wat eigenlijk word,excel en powerpoint is). En ik krijg Nederlands geheid terug
dus dat wordt weer lekker pittig. Ik vind het ook zo zwaar dat je voor alle vakken
minimaal een voldoende moet halen om je propedeuse te halen.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 13:35 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Top! ik ben ook een ramp in prioriteiten stellen, zeker financieel gezien.
Heb t nu over een andere boeg gegooid, we maken per week een lijst boodschappen met menu's, en geven ongeveer 25,- per week uit voor 2 personen. Moet wel weer gezegd worden dat we ook wel regelmatig een bakje chinees halen.. Dus over prioriteiten stellen..
Is voornamelijk mijn schuld, als ik langer heb doorgewerkt, in de file heb gestaan, heb ik weinig zin om te koken. Dan kookt maar ik ben lastig met eten dus wordt het chinees.
Maar waar stel je je prioriteiten? Want alles wat je noemt is zozo?

Prioriteit is ten eerste financieel gezond worden. Ik had vorig jaar een moeilijk jaar, veel tegenslag, ook financieel. Daardoor had ik tot een paar maanden terug een gat van 1800 euro ongeveer. Ik ben daar helemaal uit, ben nu bezig met reserves aanleggen voor noodgevallen.

Ik heb daarnaast een aantal dingen waar ik niet op bezuinig: goede doelen en mijn politieke partij, en vrienden. Cadeaus ed geef ik eigenlijk te veel aan uit altijd. Tot hiervoor bezuinigde ik ook niet op eten, nu wel omdat ik voor een aantal dingen wil sparen. Ik wil studeren, dat staat top of the list. Ook wil ik graag een laptop, hoeft niet duur, maar ik vind het vervelend maar op een plek te kunnen werken.

Verder heb ik alles wat ik nodig heb en meer. Huis, auto, kleding, tv, telefoon, mobieltje, abonnement op de dierentuin, museumjaarkaart, wat tijdschriften... Ik bezuinig nu meer omdat die studie op een komt.

Soms vind ik het ook echt even niet leuk meer. Ik geef eerlijk toe dat ik het soms heel frustrerend vind dat mensen om me heen die minder kunnen, meer bereiken, meer verdienen en allerlei dingen kopen en doen die ik niet kan betalen. Maar meer omdat ik weet wat ik kan en het gevoel heb de kans niet te krijgen. Of op dit moment voel ik me wat eenzaam omdat bijna iedereen op vakantie lijkt te zijn - nu voel ik me echt een achterblijver. Maar uiteindelijk komt het omdat ik ervoor kies te studeren. Ik kan ook niet gaan studeren en wel op vakantie, maar daar zou k denk ik maar twee weken gelukkiger door worden. Dus ik zeg niet dat het allemaal makkelijk is en ik hoop wel op verandering, maar ik ben ook tevreden met wat ik heb en trots op mezelf om hoe ik leef, dat ik er wat van probeer te maken ondanks dat het allemaal niet vanzelf gaat...

Ik heb trouwens de uitslag van mijn mensatest. Nagenoeg wat ik verwachtte, (139, 99e percentiel, mocht het iemand boeien) maar het is gek om het zwart op wit te zien. Het geeft me wel wat bevestiging die ik nodig had, om wat zekerder van mezelf te kunnen zijn. Om wat harder te knokken om nog iets te bereiken, omdat het zonde is dat ik niks doe met mijn mogelijkheden. Aan de andere kant ook moeilijk om te realiseren dat zo veel werkgevers me gewoon niet willen omdat ik een sociaal incompetente klungel ben als het om sollicitatiegesprekken gaat, terwijl ik echt wel wat kan.

Echt groot bewondering voor je Satsuma, als ik dat zo lees.
Zoveel wilskracht kom je weinig tegen!
En al met al heb je het goed voor elkaar! Mis ik nu wat voor studie je wilt doen?

Wat houdt de mensa test in?
Niet iedereen is goed in solliciteren, of belangrijker, zichzelf presenteren. Maar als je een goed persoon treft die het gesprek voert prikt diegene daar wel doorheen.

Mensa? Dat is toch die club van mensen met een mega hoog IQ? En wat in vredesnaam mag het 139,99e percentiel zeggen? Ik ken de term percentiel nog wel van mijn lessen statistiek, maar of je met het 139,99e ervan in een mensatest blij moet zijn? .

Lijkt me een vervelende combo trouwens, hyperintelligent en autistisch-iets. Hyper-intelligente mensen hebben sowieso vaak/vaker moeite om sociaal mee te komen.

Ik ga een politiek trainingsprogramma van een half jaar doen, dat is al betaald. En ik wil een focusopleiding aan de open universiteit gaan doen (waarschijnlijk) in de richting van milieuwetenschappen.

Genoeg wilskracht op sommige gebieden, maar vwb solliciteren heb ik weinig zelfvertrouwen. Ik durf het niet meer aan. Dat helpt niet, want als ik niet solliciteer kom ik natuurlijk niet aan werk, maar ik trek de spanning en de afwijzing niet. Nieuwe situaties zijn een van mijn grootste problemen: een goede eerste indruk is essentieel, maar juist daar gaat het mis omdat ik dan binnenkom in een nieuwe ruimte, bij iemand die ik niet ken.

Die test was een iq test, Cattelltest om precies te zijn.

daar kwam ik ook op (ik ben niet bijster intelligent maar googlen kan ik nog wel)
maar percentiel? Heb ook geen statistiek gedaan
He met je labeltje ben je nu ook vaker in t topic te vinden DC!

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 22:24 schreef DeepChord het volgende:
Mensa? Dat is toch die club van mensen met een mega hoog IQ? En wat in vredesnaam mag het 139,99e percentiel zeggen? Ik ken de term percentiel nog wel van mijn lessen statistiek, maar of je met het 139,99e ervan in een mensatest blij moet zijn? .

Lijkt me een vervelende combo trouwens, hyperintelligent en autistisch-iets. Hyper-intelligente mensen hebben sowieso vaak/vaker moeite om sociaal mee te komen.

Je mag daar lid worden vanaf het 98e percentiel, dus als je bij de intelligentste 2 procent hoort. In zit op het 99e. Dat houdt in een iq van 139, maar gezien de schaalverdeling bij iedere iq test weer net anders is, zegt het niet alles.

DC, ik vind het dus ook frustrerend. Wat ik al zei, ik kan echt wel wat, maar het lukt me niet mensen daarvan te overtuigen, vaak door zenuwen, niet weten wat het gewenste anteoord is, etc

Met een IQ van 139 al buiten het 98e percentiel vallen... pff de mensheid gaat echt hard achteruit

Mijn iq lag geloof ik tussen de 110-115. Lang geleden laten testen. Mijn eq zou ik ook wel willen testen

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 02:00 schreef Satsuma het volgende:
Francis, goed dat je bezig bent met orienteren. Het is mss niet veel wat je gedaan hebt, maar iedere stap is er een. Ga daarmee door. En wat Ferrobarr zei, lekker boeiend als je de verkeerde (studie)keuze maakt, stoppen kan altijd.
En idd wat hij zegt over veeleisendheid. Je kan niet alles tegelijk. Ik zou ook wel ander huis, nieuwe auto, studie, mooie kleren, nieuwe tv, etc willen. Alles in mn huis is 2e hands gekregen, ik woon niet op de beste locatie, mijn auto is oud, mijn kleren zitten vol gaten, etc. Maar ik kies voor wat ik t belangrijkst vind en dat vraagt wat. Dus snijd ik in uitgaven: boodschappenbudget omlaag naar zo min mogelijk, vrijwel geen kleding (al drie jaar niet), geen nieuwe tv, geen vakantie, geen andere auto, niet uit eten of de bios, als ik uitga geef ik nog geen tientje uit aan drank, etc. Het leven is hard.
En ik voel me niet zielig, want ik weet waar ik het voor doe en ik kies hiervoor.

Hier reageer ik ff op, omdat je hier een heel sterk punt hebt. Wat een heel groot probleem vormt bij mij. Het willen..ik wil veels te veel dingen, en soms in te kort tijd. En soms weet ik me niet te meten.
En dat gemengd met de impusiviteit, ik kan een leuke broek zien..en dan blijft die broek echt hangen in mijn hoofd, en krijg het er niet uit..tot ik hem heb en kan dragen. En dat is zeer nadelig.

En het andere is dat ik zeg maar tig ideen in mijn hoofd heb, hoe ik dingen ga aanpakken omdat ik het en zeker wil spelen(omdat ik anders kan stressen) en ik wil zoveel mogelijk tegelijk. En zo kan ik plannen maken voor te ver vooruit.
Ik wil een studie volgen, en een autotje enz., maar ik kan niet alles doen. Nog minder nu ik nog een studieschuld van het mbo heb, en die van het hbo erbij gaat komen.
En ik plan altijd veel te ver naar voren, net zoals nu met de studie..nu heb ik mijn hoofd het idee gehaald om na mijn hbo een universitaire master te doen, en begin al info te zoeken enz. Terwijl dat niet handig is en nog minder als je nog in een depressie zit. En ik ben nog niet aans het hbo begonnen, en weet niet zo zeker of ik er nu wel aan ga beginnen, mischien wacht ik tot februari en ga ondertussen een baantje voor op zijn minst een paar uur zoeken.Omdat ik mischien toch volgend jaar vertrek, en dan heb ik tenminste al wat geld voor het laatste studiejaar wat ik uit eigen zak zou moeten betalen, maar aan de andere kant wil ik toch de studie BI proberen, want dan weet ik tenminste of het wat is of niet, en als ik niet vertrek heb ik al een half jaartje achter de rug.
Maar goed, momenteel ben ik ff naar de financiele aspecten aan het kijken, en mijn moeder lijkt het beter er niet over praten samen omdat we constant botsen, en totaal langs elkaar heen communiceren.

Verder is die instelling de juiste satsuma, en soms zakt de moed je in de schoenen maar als je daarna het resultaat ziet, merk je pas hoe het de moeite waar was.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 12:59 schreef Cheng het volgende:
Hallo,

Zijn er hier ook mensen die een jaartje hebben gewerkt of even tussenuit zijn gegaan
voordat ze verder op het mbo of hbo gingen studeren?

Ik ga zelf CMV studeren omdat ik dat best leuk vind. Nadeel is natuurlijk het grote
sociale kant van de opleiding waar ik ongetwijfeld veel moeite mee zal gaan krijgen.

Als ik het 1 en ander lees in diverse boeken en op diverse forums zijn sociale opleidingen geen
optie voor iemand met autisme. Argh ik weet zelf ook even niet meer of ik
wel met deze opleiding door moet gaan.Het zal veel geld en tijd kosten als ik weer stop.
Maar tja wat kan ik dan het beste gaan doen?

hier reaggeer ik op, en hou niet al te veel rekening met ass, want dit heeft wel invloed maar niet zo heel veel.
Ik zou zeggen als je de kans hebt een jaartje ertussen uit te gaan, zou ik het doen.
Zelf ben ik na mijn MBO ongeveer een jaarje ertussenuit geweest, wel in het buitenland bij familie, en had niet veel kosten. Maar ik zocht bijvoorbeeld klusjes, en gezien ik handig ben met pc's om wat geld te hebben klusde ik hier en daar bij...en het heeft mij echt veel geleerd en als ik kijk naar mijn ontwikkeling ben ik toch vooruit gekomen, o.a. op sociaal gebied(vroeger was ik echt helemaal anti-sociaal)_{niet a-sociaal} en in die tijd heb toch wat meer sociale vaardigheden onder de knie gekregen. Maar je moet wel kijken of het financieel haalbaar is.

En als een paar boeken zeg dat het geen optie is, geloof je het dan direct? Want zo zeggen heel veel boeken dat dingen onmogelijk zijn of bijna maar niet altijd is het zo, mischien doe je er langer over, of kost het meer moeite maar het hoeft niet perse onmogelijk te zijn.
En dat het geld en tijd kost als je stopt is niet zo super erg. De tijd moet je je niet druk om maken(zo oud was je geloof ik nog niet) en geld, tja dat is altijd lastig, maar soms is het beter ff stil te staan dan jezelf helemaal naar de knoppen te werken en daarna totaal gestressed met een burn-out ofzo te zitten. Dan verlies je helemaal veel tijd en geld.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 18:16 schreef DeepChord het volgende:

[..]

Ik redeneer in deze puur vanuit mijzelf, maar toch: ik denk dat een goede dosis zelfkennis het antwoord op de vraag levert of het mogelijk is voor je.
Zelf heb ik het gevoel dat ik nou ook weer niet zo moeilijk ben sociaal gezien, ook al wordt er bij mij over HFA gesproken. Het HBO heb ik ook doorlopen, en daar kwamen zaken als presentaties en dergelijke bij kijken. Op het MBO heb ik ook presentaties moeten doen en dat leverde, ondanks dat ik erg zenuwachtig was, geen problemen op. Daarom vermoed ik dat zo'n opleiding voor mij geen probleem zou opleveren.

Kijk dus in jezelf: voel je van jezelf dat je niet super veel moeite hebt met dingen die een beroep doen op je sociale vaardigheden dan kun je het makkelijk aan. En je hebt altijd nog de mogelijkheid je vaardigheden aan te scherpen. .

Precies, alles hangt af, van de situatie, hoe de persoon is enz. En tuurlijk er zijn dingen die heel lastig zijn. Maar als je weet dat je eraan kan werken, en je weet hoe en met de juiste begeleiding kan het best mogelijk zijn.
ZO had ik ook gigantische last van podiumvrees en faalangst, en de drama lessen in de 2e klas van de HAVO was ik meestal ziek en had altijd een excuus. En daarna op het MBO moesten er regelmatig presentaties gehouden worden etc. en dat heeft enorm geholpen, en de eerste keren kwam ik aan zonder nagels van de zenuwen, die zenuwen heb ik leren controleren waardoor het beter gaat.
Dus soms moet je gewoon vallen en weer opstaan en iedere keer val je minder hard, en voor ASS'ers kan het mischien wat zwaarder zijn, maar als je het echt wil dan gaan dingen meestal iets makkelijker..toch blijft het lastig, maar dat blijft dan bij momenten.

Wat het belangerijkste is, jezelf kennen je eigen + en - punten weten en de minpunten evt. verbeteren waar mogelijk is, en er rekening mee houden.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 22:52 schreef Major-Balls het volgende:
Met een IQ van 139 al buiten het 98e percentiel vallen... pff de mensheid gaat echt hard achteruit

Jij snapt het dus duidelijk niet. Iedere schaal is anders. 98e percentiel is niet een bepaald iq, verschillende mensen hebben verschillende tests gemaakt met verschillende indelingen. Dus de ene test noemt een bepaald niveau mss 130 terwijl een andere test hetzelfde niveau 140 noemt.

Oh ze doen dus nog steeds zo raar daar.. vroeger kwam je er onder de 142 toch echt niet bij.

Top 2% van wat, van een mikmak aan verschillende testen? Lekker representatief zooitje.

@francis: dramalessen vond ik ook echt afschuwelijk... snapte niet wat er verwacht werd en ik begreep ook niet wat er leuk aan zou moeten zijn om stukjes te spelen.

Heb jij veel last van drukte in je hoofd?

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 23:28 schreef Major-Balls het volgende:
Oh ze doen dus nog steeds zo raar daar.. vroeger kwam je er onder de 142 toch echt niet bij.

Top 2% van wat, van een mikmak aan verschillende testen? Lekker representatief zooitje.

Ik ga het niet nog een keer uitleggen.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 23:31 schreef Satsuma het volgende:

[..]

Ik ga het niet nog een keer uitleggen.

Nee dat hebben ze zelf toendertijd ook al een keer geprobeerd en toen hebben een hoop mensen hun lidmaatschap opgezegd, waaronder mijn broertje, dat was begin jaren 90. Beetje een soort van bijelkaar geraapt zooitje is het.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 23:30 schreef Satsuma het volgende:
@francis: dramalessen vond ik ook echt afschuwelijk... snapte niet wat er verwacht werd en ik begreep ook niet wat er leuk aan zou moeten zijn om stukjes te spelen.

Heb jij veel last van drukte in je hoofd?

Dramalessen ik vondt ze wel redelijk, maar als ik zelf moest acteren..ging het mis. werd ik letterlijk ziek van de zenuwen of ik bleef mijn natuurlijke ik.
Een voorbeeld is:
een keer gaf de lerares lessen over hoe je in een toneelstuk etc. met lichaamstaal je verbale taal kon versterken..
En ze deed dit met het voorbeeld van een sigaret. Zij zou mij een sigaret aanbieden ik moest het weigeren, ik was toen totaal anti roken dus dat maakte het makkelijker.
Dus ze was zelf roker en had een echte sigaret, en begon :
hier neem een sigaret, en ik nee dank u.
Ach kom proef nou, is lekker. Ik wat bozere toonL nee.
Daarna bleef ze hameren..en voor mij was het netalsof het echt was, en begon druk te voelen. Dus ik kruisde me armen en gaf keihard op een boze toon aan NEE ik wil niet.
En dat vondt ze zo knap van mij, maar dat kwam doordat het voor mij serieus was. En daarna nam ze een ander en die zag het als een lolletje.
En zowieso acteren vindt ik niet leuk.

Echt drukte in mijn hoofd heb ik niet constant, maar ik heb dagen/momenten/weken waarin ik echt overstroom van gedachten, die negatief als positief kunnen zijn. En op bepaald moment begin ik met gespreken te voeren in mijn hoofd(welke eigenlijk gedachten zijn die ik in mijn hoofd met iemand deel). Maar op bepaalde momenten, raakt mijn hoofd overbelast, en dan kan ik nogal last krijgen van hoofdpijn/migraine.

Mjah. Mss stomme vraag, heb je al eens in het add/adhd topic gekeken? Want dat alles willen en moeite hebben met dingen doen die je niet leuk vindt, komt daar ook vaak voor. Adhd/add en ass hebben veel raakvlakken. Ik heb twee jaar of zo in die reeks gezeten voor ik bij deze terecht kwam en alle puzzelstukjes in elkaar vielen.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 23:44 schreef Satsuma het volgende:
Mjah. Mss stomme vraag, heb je al eens in het add/adhd topic gekeken? Want dat alles willen en moeite hebben dingenmet dingen doen die je niet leuk vindt, komt daar ook vaak voor. Adhd/add en ass hebben veel raakvlakken.

hmm..in dat topic heb ik bewust niet gekeken. Omdat ik bang ben dat ik mezelf dingen ga aanpraten en me ernaar ga gedragen, en dus het proces bij de psycholoog/psychiater ga manipuleren(onbewust) En hier kom ik deels uit nieuwsgierigheid naar ASS, en aan de andere zijde omdat ik er al bekend ben, en ass is grotendendeels uitgesloten.
Maar heb wel wat over ADD/ADHD gelezen en herken er me er wel een beetje in. Maar goed, de psychiater/psycholoog moeten er uitsluitsel over geven.

En als ik adhd zou hebben zou ik het wel een aparte vorm vinden, want ik ben heel druk maar tegelijkertijd heel rustig. Een soort bipolaire drukte, het ene moment kan ik super stil zitten maar het andere moment niet.
Maar ik verveel me wel veel en snel. Maar goed dit topic gaat niet over AD(H)D.

Wat jij zegt over drama heb ik dus andersom. Ik weet dat het nep is, dus ik kan het niet serieus nemen. Daarom vind ik het ook vervelend. Ik zie het nut er niet van in, ik begrijp niet wat er leuk aan is, ik kan er gewoon niks mee. Zeker improvisatie vond ik afschuwelijk.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 21:36 schreef Satsuma het volgende:
Ik heb trouwens de uitslag van mijn mensatest. Nagenoeg wat ik verwachtte, (139, 99e percentiel, mocht het iemand boeien) maar het is gek om het zwart op wit te zien. Het geeft me wel wat bevestiging die ik nodig had, om wat zekerder van mezelf te kunnen zijn. Om wat harder te knokken om nog iets te bereiken, omdat het zonde is dat ik niks doe met mijn mogelijkheden. Aan de andere kant ook moeilijk om te realiseren dat zo veel werkgevers me gewoon niet willen omdat ik een sociaal incompetente klungel ben als het om sollicitatiegesprekken gaat, terwijl ik echt wel wat kan.

Wat moet het moeilijk zijn... het moet heel frustrerend zijn om te ontdekken dat mensen die (qua intelligentie) minder sterk zijn, toch meer bereiken en meer verdienen. Maar goed, een gevoel van herkenning lost het oorspronkelijke probleem niet op. Mensen met autisme zoeken vaak herkenning.

Iemand op een Aspergerforum schreef dat mensen met Asperger vaak tot veel in staat zijn, maar veelal moeite hebben het krijgen en behouden van werk en relaties. Dat zijn nu net de dingen die belangrijk zijn in het leven. Veel relaties ontstaan op het werk.

Hoe zit het dan met die competenties? UWV gaat van mensen met een beperking (in dit geval richten ze zich op Wajongers) een aantal competenties in kaart brengen. Het artikel ‘Aanpak werk voor Wajongers’ geeft een elftal voorbeelden. Het spreekt voor zich dat mensen met autisme aan het kortste eind trekken:

Leervermogen
Flexibel gedrag
Mondelinge communicatie
Initiatief
Schriftelijke communicatie
Discipline
Samenwerken
Opleidingsniveau
Aanpassingsvermogen
Affiniteit van de cliënt
Stressbestendigheid

Bron: Aanpak werk voor Wajongers (pdf), Ministerie van SZW

Ik hoop dat je je intelligentie in een baan kunt gaan benutten, en dat je ook sociaal een beetje mee kunt komen.

[ Bericht 2% gewijzigd door schaal_9 op 07-08-2010 12:40:00 ]

quote:

Op zaterdag 7 augustus 2010 00:05 schreef Satsuma het volgende:
Wat jij zegt over drama heb ik dus andersom. Ik weet dat het nep is, dus ik kan het niet serieus nemen. Daarom vind ik het ook vervelend. Ik zie het nut er niet van in, ik begrijp niet wat er leuk aan is, ik kan er gewoon niks mee. Zeker improvisatie vond ik afschuwelijk.

Dat heb ik dus ook. Alleen in dat voorbeeld van de sigaret voelde ik echt een gigantische druk..ook al wist dat het nep was. En ik wilde eigenlijk niet daarstaan dus werd mijn lichaamstaal sterker.
Maar zelf zie ik de lol aan op een podium staan enzo ook niet. En nog minder, gezien het feit dat ik op een podium dus echt niet loskom.

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 22:35 schreef Satsuma het volgende:
DC, ik vind het dus ook frustrerend. Wat ik al zei, ik kan echt wel wat, maar het lukt me niet mensen daarvan te overtuigen, vaak door zenuwen, niet weten wat het gewenste anteoord is, etc

Sollicitatiegesprekken zijn gewoon frustrerend! Het juiste antwoord bij zo'n gesprek is nou eenmaal een zeer rekbaar begrip natuurlijk.
Meestal krijgt men bij het lezen van jouw sollicitatiebrief plus CV al een idee. Doel van het sollicitatiegesprek is dan om te kijken in welke mate je bij het bedrijf past, in welke mate er een match is tussen jouw ervaring en de benodigde ervaring voor de functie. Maar natuurlijk ook naar hoe je als persoon bent.

Samengenomen zijn er dus een hoop variabelen waarop het gesprek spaak kan lopen. En dan kan er ook een en ander fout gaan bij de eerste kennismaking bij de eerste indruk die je maakt.

Meestal probeer ik, voordat ik een gesprek heb, op tijd aan te komen zodat ik tijd heb om:
- Rustig adem te halen;
- Voeten stevig op de grond te zetten (aarden);
- Schouders goed naar achter trekken (en meer krachtige houding aannemen)
- Mijn zintuigen even goed de kost te geven.
Dat hoeft nog geen manier te zijn om altijd succes te hebben, maar daardoor ga ik iig zelfbewuster het gesprek in.
Meestal is het dan een geval van aanvoelen hoe de personen zijn met wie je het sollicitatiegesprek hebt en hoe het voelt bij het bedrijf waar je bent.
Bij mijn laatste sollicitatiegesprek had ik bijvoorbeeld een slecht gevoel over het bedrijf en dat vertaald zich gelijk in mijn verhaal doen met horten en stoten + niet echt een klik voelen met de personen met wie ik het gesprek voer. In zo'n geval weet ik gewoon dat ik, ondanks dat het gesprek niet goed gaat, niet moet twijfelen aan mezelf omdat het hem toch niet zou gaan worden.

Maar tijdens de sollicitatiegesprekken die wel tot een baan hebben geleid, voelde ik ook echt dat er een klik was en voelde ik me ook echt op mijn gemak waardoor ik redelijk eenvoudig mijn verhaal kon doen en redelijk adrem vragen kon beantwoorden. Natuurlijk ben je dan zenuwachtig, en dat mag ook!

Nou weet ik natuurlijk niet hoe het bij jou gaat, en of ik het wat makkelijker heb met sollicitaties dan jij. Je moet je natuurlijk ook bewust zijn van het feit dat er op sommige functies erg veel mensen reageren waardoor jij misschien samen met vele anderen om de baan aan het vechten bent. Dan kun je puur op basis van kennis en ervaring "verliezen", en dat zegt niets over jou als persoon.

[ Bericht 0% gewijzigd door DeepChord op 07-08-2010 13:30:40 ]

quote:

Op vrijdag 6 augustus 2010 22:52 schreef Major-Balls het volgende:
Met een IQ van 139 al buiten het 98e percentiel vallen... pff de mensheid gaat echt hard achteruit

Laten we hopen dat zoiets als "het achteruitgaan der mensheid" niet samenhangt met een IQ van 139 dat tegenwoordig buiten het 98e percentiel valt.