Ik zat in de kroeg. Er was 300 man, iedereen liep te zingen, overal was het feest. WIJ zouden die beker gaan pakken. Alle wedstrijden werden gewonnen, iedereen, zelfs de prins Willem Alexander, was enthousiast. NOOIT hadden wij het gevoel dat we gingen verliezen. Nederland speelde een top-WK. Aan de andere kant Spanje, bleef de korte bal hanteren tot in den treure toe. Robben kreeg verdomme TWEE grote kansen, en beide gingen er niet in. Waarom valt die bal er dan toch niet in

. Onbegrip, woede, maar toch trots op ons kikkerlandje dat voor de derde (!) keer toch in de finale komt. Toch is het WEER niet gelukt, drie keer in de finale, drie keer verliezen, on-be-grijpelijk. De stadiontoeter in mijn hand viel gewoon zonder enig benul uit mijn hand bij het schot van Iniesta.
Bij mij is het niet zozeer teleurstelling, ons land heeft het geweldig gedaan en maar één wedstrijd verloren, toch was het niet genoeg. Het is meer onbegrip, want het was toch een geweldig WK en ik heb er veel geweldige herinneren aan, die ik zeker zal koesteren, waaronder het feit dat Paul de Octopus toch wéér gelijk heeft gekregen.
Nu hoor ik Shakira zingen terwijl Spanje de beker ophaalt, en realiseer ik: Het blijft toch maar een spelletje, maar wel een spelletje dat heel de wereld in haar greep kan houden.
Op
zaterdag 28 april 2012 00:09 schreef Klinkerbotsing het volgende:
Lieve jongeman ben jij. :@
Op
woensdag 8 juli 2020 18:58 schreef PoezeligDing het volgende:
:* My one and only, master, king , whatever. THE ZER! O+