op naar de spermabank?

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:01 schreef Monco10 het volgende:
het komt het kind echt niet ten goede als hij de ene week bij de ene ouder is en de andere week bij de andere. Het kind krijgt sowieso een achterstand. Als je bij voorbaat al daar voor kiest dan denk je alleen aan jezelf en niet aan het kind.

Dit is het enige punt waarop ik het misschien wel met je eens ben. Maar ik ben heel benieuwd hoe Moonah dat ziet

quote:

Bij een scheiding was het uitgangspunt om kinderen te nemen totaal anders.

Maar dat wil NIET zeggen dat de situatie daardoor beter is

Onderbouwing van die achterstand zou ik wel interessant vinden.

Mooi, dan ga ik me nu voorbereiden op de finale ipv me hier tussen de viva dames te begeven.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:01 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Nee, je moet teruglezen en zal het hieronder nog even opnieuw voor je terughalen:

1 Waarom is dit erg om uit te leggen dan?

Zoals ik zal zei zal het gros van de massa hem uitlachen en het als abnormaal zien, er zijn nogal wat vooroordelen tov homo's. Dat kind zal zich niet echt prettig voelen.

2 Waarom is dat een ander verhaal? En waarom zwijgen over het gebruik van een homostel? Wat is daar mis mee dan?

Ook al eerder gemeld: een kind neem je als bezegeling op je relatie. Je gaat samen voor dat kind zorgen, het komt het kind echt niet ten goede als hij de ene week bij de ene ouder is en de andere week bij de andere. Het kind krijgt sowieso een achterstand. Als je bij voorbaat al daar voor kiest dan denk je alleen aan jezelf en niet aan het kind. Bij een scheiding was het uitgangspunt om kinderen te nemen totaal anders.

3 En waarom is daar iets mis mee dan? Omdat het niet 'normaal' is?

Zie 1. Men zal dit inderdaad niet als normaal ervaren, misschien een vooroordeel maar je krijgt dat niet eruit bij de massa en het kind zal daar alleen maar last van ondervinden.

4 Waarom dan?
Alweer hetzelfde antwoord, vanwege de pesterijen en de achterstand die het oploopt.

Mijn ervaring is dat de situatie waaruit een kind komt geen enkele invloed heeft op zijn populariteit. De persoonlijkheid bepaalt of een kind gepest wordt of niet. Ik ken toevallig een kind uit een homogezin en dat is allesbehalve labiel en is nog nooit gepest. Hiernaast heb ik op de basisschool in de klas gezeten bij een meisje dat Jehova'sgetuige is. Zij was zo zelfverzekerd dat ze het populairste kind van de klas was. Andere, 'normale' kinderen daarentegen, werden wel gepest. Zij kwamen uit een traditioneel gezin, maar hadden onvoldoende zelfvertrouwen om van zich af te bijten.

Jij vindt dat je een kind als bezegeling van je relatie neemt? Dat vind ik een kulreden en van minder respect jegens het kind getuigen dan wanneer je een kind neemt omdat je dat jouw liefde wilt geven; om het gelukkig te maken. Daar heb je geen relatie voor nodig. Bovendien: als je het echt zo vreselijk voor een kind vindt om in een een niet-traditioneel gezin om te groeien, had je er zelf ook niet aan moeten beginnen. De kans dat jullie gaan scheiden is een op drie. Dat risico wil je je kind(eren) toch niet aandoen? Van dat trauma komen ze noooit meer af!

En dat het gros van de mensen hem uit zal lachen? Ga toch weg! Kijk eens naar dit topic. De enige die uitgelachen wordt ben jij.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:14 schreef Monco10 het volgende:
Mooi, dan ga ik me nu voorbereiden op de finale ipv me hier tussen de viva dames te begeven.

Dat lijkt me heel verstandig. Viva dames weten namelijk altijd alles beter

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:15 schreef Ssserpente het volgende:
Dat vind ik een kulreden en van minder respect jegens het kind getuigen dan wanneer je een kind neemt omdat je dat jouw liefde wilt geven; om het gelukkig te maken. Daar heb je geen relatie voor nodig.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:12 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Alleen loopt het kind bij die roodharige hetero's geen achterstand op.
Daar kies je wel voor als het ware, als je bij voorbaat al beslist om het kind niet samen op te voeden.

Licht eens toe wat je met die achterstand bedoelt?

De enige achterstand die ik me misschien een beetje kan voorstellen, is dat een kind van een alleenstaande moeder het voorbeeld mist van een echt goede relatie tussen twee partners. Anderzijds: hoeveel kinderen zien in hun ouders nou echt het schoolvoorbeeld van hoe een liefdesrelatie zou moeten zijn? Ik zelf niet, in ieder geval

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:18 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Licht eens toe wat je met die achterstand bedoelt?

De enige achterstand die ik me misschien een beetje kan voorstellen, is dat een kind van een alleenstaande moeder het voorbeeld mist van een echt goede relatie tussen twee partners. Anderzijds: hoeveel kinderen zien in hun ouders nou echt het schoolvoorbeeld van hoe een liefdesrelatie zou moeten zijn? Ik zelf niet, in ieder geval

Over het algemeen komen kinderen ook bij vriendjes en vriendinnetjes over de vloer waar ze wel ouderrelaties zien. Mijn moeder heeft tot mijn 19e nooit een relatie gehad en ik ben daar geen sociaal gestoord kind van geworden Heb nu mijn tweede lange en serieuze relatie. Mijn twee beste vriendinnen daarentegen komen voort uit heel gelukkige huwelijken en hun lukt het maar niet om een relatie stand te laten houden.

Ik zie dus geen verband

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:14 schreef miss_sly het volgende:
Onderbouwing van die achterstand zou ik wel interessant vinden.

Ze krijgen een schuldgevoel, ze verliezen het geloof in zichzelf en ze hebben minder goed contact met de vader.

De negatieve sociale, financiële en maatschappelijke gevolgen zijn groot. Kinderen van gescheiden ouders leven korter, hebben een grotere kans op armoede (ook als volwassenen) en achterstand, doen het slechter op school, hebben vaker emotionele of psychische klachten, lopen meer kans op gezondheidsproblemen en seksueel misbruik, raken vaker aan drank en drugs en belanden eerder in de (jeugd)criminaliteit.

Dit is wel een interessant artikel hierover:
http://mens-en-samenlevin(...)echtscheidingen.html

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:15 schreef Ssserpente het volgende:

[..]

Mijn ervaring is dat de situatie waaruit een kind komt geen enkele invloed heeft op zijn populariteit. De persoonlijkheid bepaalt of een kind gepest wordt of niet. Ik ken toevallig een kind uit een homogezin en dat is allesbehalve labiel en is nog nooit gepest. Hiernaast heb ik op de basisschool in de klas gezeten bij een meisje dat Jehova'sgetuige is. Zij was zo zelfverzekerd dat ze het populairste kind van de klas was. Andere, 'normale' kinderen daarentegen, werden wel gepest. Zij kwamen uit een traditioneel gezin, maar hadden onvoldoende zelfvertrouwen om van zich af te bijten.

Jij vindt dat je een kind als bezegeling van je relatie neemt? Dat vind ik een kulreden en van minder respect jegens het kind getuigen dan wanneer je een kind neemt omdat je dat jouw liefde wilt geven; om het gelukkig te maken. Daar heb je geen relatie voor nodig. Bovendien: als je het echt zo vreselijk voor een kind vindt om in een een niet-traditioneel gezin om te groeien, had je er zelf ook niet aan moeten beginnen. De kans dat jullie gaan scheiden is een op drie. Dat risico wil je je kind(eren) toch niet aandoen? Van dat trauma komen ze noooit meer af!

En dat het gros van de mensen hem uit zal lachen? Ga toch weg! Kijk eens naar dit topic. De enige die uitgelachen wordt ben jij.

Je vergeet weer de achterstand die het kind oploopt mop, pesterijen zijn daar dan wel weer vaak een gevolg van.

quote:

doordat vrouwen meer zelfstandigheid creëerde wat werken betreft.

quote:

Als kinderen in een langdurige geweldperiodes of verslavingsituaties hebben geleefd

Artikelen die zo slecht geschreven zijn vind ik eigenlijk niet zo geloofwaardig...

Wat me wel opviel, is dat dit artikel gaat over echtscheiding. Dat een kind een schuldgevoel kan ontwikkelen als zijn of haar ouders scheiden, was al langer bekend en staat helemaal los van de discussie die we hier voeren.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:25 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Je vergeet weer de achterstand die het kind oploopt mop, pesterijen zijn daar dan wel weer vaak een gevolg van.

Als ik daar dan nog even op reageer, ga jij dan in op de rest van mijn argumenten? Want nu maak je je er wel erg makkelijk vanaf, he, mop?

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:26 schreef LadyBlack het volgende:

[..]


[..]

Artikelen die zo slecht geschreven zijn vind ik eigenlijk niet zo geloofwaardig...

Wat me wel opviel, is dat dit artikel gaat over echtscheiding. Dat een kind een schuldgevoel kan ontwikkelen als zijn of haar ouders scheiden, was al langer bekend en staat helemaal los van de discussie die we hier voeren.

Niet helemaal, er zijn veel overeenkomsten omdat je kind niet samen wordt opgevoed. Kan me voorstellen dat het vooral veel bij de moeder is en dat het contact met de vader veel minder is en slechter wordt.

Een goede vriend van mij is (volgens den spermabank) het eerste kind van een donor, die zelf donor is geworden. Op zijn 18de al. Hij heeft geen kinderwens, maar wil graag andere stellen/individuen hun wens helpen te vervullen.

Hij heeft dit nooit ervaren als een belemmering, juist als een verrijking in zijn leven. Hij begrijpt heel goed waarom zijn moeder toen gekozen heeft voor een donor, en hij wil graag iets 'terug' doen.

Mooi, toch?

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:28 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Niet helemaal, er zijn veel overeenkomsten omdat je kind niet samen wordt opgevoed. Kan me voorstellen dat het vooral veel bij de moeder is en dat het contact met de vader veel minder is en slechter wordt.

Het gaat niet om het niet-samenzijn van de ouders, het gaat om de eventuele ruzies en ongetwijfeld nare sfeer die er om een scheiding heen hangen.

quote:

Jij vindt dat je een kind als bezegeling van je relatie neemt? Dat vind ik een kulreden en van minder respect jegens het kind getuigen dan wanneer je een kind neemt omdat je dat jouw liefde wilt geven; om het gelukkig te maken. Daar heb je geen relatie voor nodig. Bovendien: als je het echt zo vreselijk voor een kind vindt om in een een niet-traditioneel gezin om te groeien, had je er zelf ook niet aan moeten beginnen. De kans dat jullie gaan scheiden is een op drie. Dat risico wil je je kind(eren) toch niet aandoen? Van dat trauma komen ze noooit meer af!

Kom zelf uit een zgn * normaal * gezin, d.w.z. pas na 38 jr besloten mijn ouders om toch maar te gaan scheiden. Dat hadden ze van mij véél eerder mogen doen

Het * normale * gezin komt volgens mij maar zelden voor. Overal is wel wat. Het is veel belangrijker of je er bént voor je kind en daar heb je niet echt een partner voor nodig.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:30 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Kom zelf uit een zgn * normaal * gezin, d.w.z. pas na 38 25 jr besloten mijn ouders om toch maar te gaan scheiden. Dat hadden ze van mij véél eerder mogen doen

Het * normale * gezin komt volgens mij maar zelden voor. Overal is wel wat. Het is veel belangrijker of je er bént voor je kind en daar heb je niet echt een partner voor nodig.

Mijn verhaal.

joehoe! hier de statisticus die maar weer eens protesteert tegen ongegeneerd misbruik en slechte interpretatie van kulonderzoeken

een onderzoek onder kinderen van gescheiden ouders zegt helemaal niks over de situatie van kinderen uit 'echte' eenouder gezinnen en al helemaal niets over kinderen afkomstig uit een homorelatie. sterker nog: kinderen binnen een homorelatie doen het doorgaans heel wat beter dan kinderen van gescheiden ouders. dat kinderen van gescheiden ouders het slechter doen dan die met niet gescheiden ouders komt waarschijnlijk door de stress en strijd rondom het scheiden en niet de situatie an sich.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:29 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

Het gaat niet om het niet-samenzijn van de ouders, het gaat om de eventuele ruzies en ongetwijfeld nare sfeer die er om een scheiding heen hangen.

Ik weet niet of dat grotendeels de oorzaak is, het feit dat ze niet samen zijn zal de situatie in elk geval niet ten goede komen.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:22 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

Over het algemeen komen kinderen ook bij vriendjes en vriendinnetjes over de vloer waar ze wel ouderrelaties zien. Mijn moeder heeft tot mijn 19e nooit een relatie gehad en ik ben daar geen sociaal gestoord kind van geworden Heb nu mijn tweede lange en serieuze relatie. Mijn twee beste vriendinnen daarentegen komen voort uit heel gelukkige huwelijken en hun lukt het maar niet om een relatie stand te laten houden.

Ik zie dus geen verband

Ja ho even, sociaal gestoord heb ik ook niet beweerd Ik kan mij wel voorstellen dat het een bron van inspiratie kan voor een kind zijn als je ouders een geweldige relatie hebben. Maar allez, ik wil je gelijkgeven dat dat geen garantie is voor succes - heel veel kinderen zien dat ook gewoon niet in hun ouders, denk ik, omdat je ook niet altijd op die manier naar je ouders kijkt ofzo.

Aan de andere kant: het stel dat mij echt geweldig heeft geinspireerd over hoe een goede relatie er zou moeten uitzien, heeft zelf twee kinderen die het precies zo doen en daardoor erg succesvol zijn in de liefde Maar goed, dat zijn natuurlijk maar voorbeelden, dat is niet per se representatief.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:35 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Ja ho even, sociaal gestoord heb ik ook niet beweerd

I know

quote:

Maar goed, dat zijn natuurlijk maar voorbeelden, dat is niet per se representatief.

Dat ja, het is helaas geen exacte wetenschap. Alhoewel dat het wel makkelijker zou maken voor mijn vriendinnen bijvoorbeeld

quote:

Op zondag 11 juli 2010 12:56 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Pfff, dan heb je totaal geen levenservaring opgedaan. Denk je alleen al eens in hoe tegen zo'n kind aan wordt gekeken gedurende zijn/haar schooltijd? Hij/zij zal zeker het doelwit worden van pesterijen en dat is nog maar het begin. Dat kind gaat zeker denken dat er iets mis is met hem/haar omdat er geen sprake is van een normale gezinssituatie.

bij mijn dochter op school zitten meerdere kinderen met ouders van hetzelfde geslacht en ook alleenstaande moeders, geen van deze kinderen wordt gepest hoor.
Ken zelf ook meerdere lesbienes met kinderen en die kinderen doen het ook allemaal goed.

Maar het ligt er natuurlijk ook aan hoe kinderen zijn opgevoed, de kinderen die kinderen van homostellen zoude gaan pesten hebben waarschijnlijk erg kortzichtige ouders.
Mijn dochter van 5 jaar vind het heel normaal dat vrouwen verliefd worden op vrouwen en mannen op mannen, omdat ze dat ook in haar omgeving ziet.
Ze zal daarom dus ook noog kinderen gaan pesten omdat de ouders homofiel zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door snakelady op 11-07-2010 15:24:52 ]

quote:

Op zondag 11 juli 2010 14:22 schreef Monco10 het volgende:

[..]

Ze krijgen een schuldgevoel, ze verliezen het geloof in zichzelf en ze hebben minder goed contact met de vader.

De negatieve sociale, financiële en maatschappelijke gevolgen zijn groot. Kinderen van gescheiden ouders leven korter, hebben een grotere kans op armoede (ook als volwassenen) en achterstand, doen het slechter op school, hebben vaker emotionele of psychische klachten, lopen meer kans op gezondheidsproblemen en seksueel misbruik, raken vaker aan drank en drugs en belanden eerder in de (jeugd)criminaliteit.

Dit is wel een interessant artikel hierover:
http://mens-en-samenlevin(...)echtscheidingen.html

'



Waarom kom je de hele tijd met artikelen over echtscheidingen?
Dat is nu toch helemaal niet ter sprake?
De redenen dat kinderen van gescheide ouders vaak problemen ondervinden is door de nare sfeer die de ouder creeëren.
Dus dat staat er geheel los van.


En of een vaderrol echt nodig is?

http://endtimes.punt.nl/index.php?r=1&id=563157&tbl_archief=0

Och jee, het eerste onderzoek dat wél met Monco's onderwerp te maken heeft en het weerspreekt zomaar zijn wereldbeeld. Arm ding.

Maar ging het hier niet eigenlijk over al dan niet naar een spermabank voor een alleenstaande vrouw? Ik ben wel benieuwd naar de gedachte achter de onbekende donor. Waar mogelijk, zou ik altijd voor een bekende kiezen.

quote:

Op zondag 11 juli 2010 15:31 schreef Vanyel het volgende:
Och jee, het eerste onderzoek dat wél met Monco's onderwerp te maken heeft en het weerspreekt zomaar zijn wereldbeeld. Arm ding.

Maar ging het hier niet eigenlijk over al dan niet naar een spermabank voor een alleenstaande vrouw? Ik ben wel benieuwd naar de gedachte achter de onbekende donor. Waar mogelijk, zou ik altijd voor een bekende kiezen.

Maak bij een bekende donor dan wel hele goede afspraken over de rechten en plichten van een ieder, zet ze desnoods op papier. Je wilt niet weten wat er gebeurt als 1 van de partijen zich niet aan de afspraken wil houden, dat is echt geen pretje, voor niemand. (overigens geen eigen ervaring, zelf zou ik niet kiezen voor BAM maar als een ander dat wel wil doen dan is dat haar eigen keuze).