Het-is-mij, welkom en van harte gefeliciteerd! Leuk, die moeders-op-herhaling.
Wat leuk dat je hem of haar al voelt, Claudia!

Ik voelde mijnes ook met een week of 16/17 (ook al vroeg), maar ik kan me voorstellen dat je het bij een tweede sneller herkent.
Pessie, kop op meid. Het lijkt wel of je je het slachtoffer van de medische maffia voelt, maar dat ben je niet. Iedere zwangere kan weten dat er een grote kans is dat je uiteindelijk in het ziekenhuis bevalt, of je nu wilt of niet, en zich daarop voorbereiden. Bijvoorbeeld door je ervan te overtuigen dat de gynaecoloog niet de vijand is, maar een hulp voor als het niet vanzelf goed gaat. Jullie willen toch uiteindelijk hetzelfde, namelijk een goede bevalling en een gezond kind?
Je hebt een hekel aan ziekenhuizen, dat maakt het lastig. Maar realiseer je dat dat misschien gebaseerd is op een beeld in jouw hoofd wat waarschijnlijk helemaal niet klopt. Daar kun je wat aan doen. Probeer je regelmatig voor te stellen hoe een positieve (!!!!) ziekenhuisbevalling eruit zou zien, eentje waar jij tevreden mee zou zijn. Als je je bang voelt, probeer dan dat positieve beeld weer voor je te halen.
Ik heb het idee dat het op dit moment verder vooral de onzekerheid over wat er nu precies aan de hand is die je de das omdoet, maar ook daar kun je zelf wat aan doen. Het lijkt me een goed idee om je vragen op papier te zetten. Als je weet wat er precies aan de hand is en waarom de vk's/gyns doen wat ze doen, geeft dat je misschien toch een gevoel van controle.
Hier trouwens ook een kontduwer. Allemachtig, m'n rib doet er gewoon zeer van!

Maar ja, ik ben allang blij dat de billen überhaupt aan de bovenkant zitten.
[ Bericht 4% gewijzigd door Cantare op 05-07-2010 18:10:54 ]