Van hun websitequote:Op vrijdag 2 juli 2010 22:28 schreef -sabine- het volgende:
[..]
Vertel eens........................
Kga op lurkstand, tikken is ff lastig.
Meer info op www.hintnederland.nlquote:HINT Nederland is een federatie van verschillende regionale HINT verenigingen.
In 1994 werden de eerste lokale HINT verenigingen opgericht door verontruste ouders van hoogbegaafde kinderen die zagen dat er ondanks veel gepraat, weinig gedaan werd voor de positie van het hoogbegaafde kind.
De bestaande stichtingen en verenigingen die zich met hoogbegaafdheid bezig hielden, beperkten zich tot het geven van informatie, het organiseren van bezigheden voor hoogbegaafden en het meepraten over hoogbegaafdheid in verschillende landelijke overlegorganen. HINT probeert evenwel door op lokaal niveau actief mensen en instanties te benaderen zowel structurele veranderingen te realiseren als individuele gevallen te helpen.
Veel leerkrachten en professionele hulpverleners beschouwen hoogbegaafdheid of hoge intelligentie als een luxe probleem. Zij gaan echter voorbij aan de vele kinderen die door hun hoogbegaafdheid en de daarmee samenhangende andere leerwijze ernstig in de problemen komen.
Gelukkig constateren wij een kentering in de benadering van meer- en hoogbegaafden. Zowel kinderen als volwassenen lijken steeds meer ruimte te krijgen om zich -op de hun zo eigen wijze- te ontplooien. Steeds meer onderwijsinstellingen onderkennen de problemen die hoogbegaafde kinderen en jongeren ervaren en laten zich door ons informeren over de mogelijkheden om hier iets aan te doen of nog beter om ze te voorkomen.
Natuurlijk is het niet erg om je te vervelen, maar als je signalen van je kinderen krijgt die verstrekkende gevolgen gaan inhouden, wordt het m.i. tijd om heel hard aan de bel te trekken. Een hype ? Ik weet het niet, ik weet wel dat het niet mijn wens is voor mijn kids om hb te zijn. Gelukkig zijn vind ik belangrijker.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 03:07 schreef keesjeislief het volgende:
Ik vraag me af (geen aanval hoor), zijn jullie nooit bang dat je met zo'n HB-etiket het risico loopt je kind juist verder weg te trekken uit de maatschappij en er een overdreven narcistisch meisje/jongetje van te maken die door zijn ouders altijd maar verteld is dat een evt. probleem niet aan hem/haar ligt, maar aan 'de anderen'? Hoe bewaar je een evenwicht en zorg je ervoor dat het kind ook voldoende leert om zijn/haar eigen boontjes te doppen en op gelijkwaardige voet om te gaan met 'de anderen'? (Ik weet het allemaal niet zo met die HB-hype moet ik zeggen, en ik twijel er nogal aan of ik er nu veel gelukkiger van was geworden als mijn wat hogere niveau dan gemiddeld zo'n aandacht had gekregen. Ik verveelde me regelmatig op school, maar daar verzin je zelf ook wel dingetjes op, en bovendien is het m.i. helemaal niet slecht om daar zelf mee te leren omgaan in een 'gewone' klas.)
Als je dat zou doen denk ik wel dat je problemen zou krijgen met je kindquote:Op zaterdag 3 juli 2010 03:07 schreef keesjeislief het volgende:
Ik vraag me af (geen aanval hoor), zijn jullie nooit bang dat je met zo'n HB-etiket het risico loopt je kind juist verder weg te trekken uit de maatschappij en er een overdreven narcistisch meisje/jongetje van te maken die door zijn ouders altijd maar verteld is dat een evt. probleem niet aan hem/haar ligt, maar aan 'de anderen'?
Nou ja, dat hoeft toch ook niet? Ik heb het van de week nog over Seneca, Nero, Cicero en Caesar gehad, maar die Romeinse rakkers interesseren mij ook niet bovenmatig.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 10:09 schreef Rewimo het volgende:
Christan heeft op school een compleet Romeins schoolkamp gehad. Met spelletjes, toga maken, muziekinstrumenten maken, eten, bezoek aan Xanten enz.
Hij vond het geweldig! Andere kinderen interesseerde het voor geen meter meer nadat het afgelopen was, hij is nog weken bezig geweest met het onderwerp.
Oh, dat was bij oudste in zijn klas wel anders. Daar waren de meeste kinderen enthousiast over het onderwerp tweede wereldoorlog. Ze hebben het als thema gehad (groep 5).quote:Op zaterdag 3 juli 2010 10:16 schreef Muks het volgende:
Hier hebben ze geschiedenis op school, groep 6 had het over de 2e wereld oorlog. Geen makkelijk onderwerp. Oudste Mukszoon vond het een prachtig onderwerp, is er ingedoken, heeft veel gelezen, gezien op tv (ja ook over de bommen op Heroshima etc) en ik merk dat hij daardoor ook anders naar bijv. oorlog is gaan kijken als spel. Andere kinderen in zijn klas vonden de 2e wereld oorlog vooral lang geleden...
Ja, ik hou het in de gatenquote:Op zaterdag 3 juli 2010 01:26 schreef poemojn het volgende:
@Grijs, ChooChem is ook met een soort doorstart bezig, al gezien?
Kinderen zijn erg flexibel. Ze kunnen ook leren omgaan met gescheiden ouders, armoe, een chronische ziekte. Er mee leren omgaan is dan de troostprijs. Het neemt niet weg dat het toch niet de optimale omstandigheden zijn voor een kind.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 03:07 schreef keesjeislief het volgende:
k verveelde me regelmatig op school, maar daar verzin je zelf ook wel dingetjes op, en bovendien is het m.i. helemaal niet slecht om daar zelf mee te leren omgaan in een 'gewone' klas.)
Dit geeft nou net aan waarom er wel extra aandacht nodig is voor hoogbegaafde kinderen. Ze hebben het potentieel, maar leren niet om te leren, leren geen discipline aan om te leren. En dat is waar we met school regelmatig over praten, zodat hij leert om wel ergens zijn tanden in te zetten, door te zetten, niet gelijk op te geven als hij het niet direct begrijpt. En dat moet met stof die hij niet beheerst, anders leert hij dat niet.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:33 schreef keesjeislief het volgende:
Het punt is dat degenen die het wel redden vrijwel zonder uitzondering juist niet de "mensa-types" zijn. Om een grove typering (!) te geven, deze "mensa-types" blijken over het algemeen niet de weerstand te hebben om zich te redden in zo'n omgeving. Ze hebben niet het vermogen om om te gaan met teleurstellingen, kunnen moeilijk accepteren dat ze niet meer als bijzonder wonderkind worden gezien (omdat er ten slotte vrijwel uitzondering een nog iets slimmere student rondloopt) en hebben heel veel moeite om zichzelf opnieuw uit te vinden, want dat is wat er eigenlijk moet gebeuren.
De ontwikkeling van een leven is veel te complex om het, buiten een aantal essentiele punten, over 'ideale omstandigheden' te hebben. Een kind dat zijn hele leven van alles nagedragen wordt om zogenaamde 'ideale omstandigheden' te creeeren loopt een groot risico om een verwend nest te worden, terwijl een kind dat zelf op zoek moet naar een oplossing in een lastige situatie veel meer leert over zichzelf en zijn verhouding tot de wereld. Je kunt ook de andere kant op redeneren, maar ik hoop dat je mijn punt begrijpt: je kunt over het algemeen helemaal niet van te voren besluiten wat 'ideale omstandigheden' zijn. Ik neig naar de gedachte dat het over het algemeen beter is als een kind zelf oplossingen zoekt voor 'niet-ideale omstandigheden', of wat hij/zij als dusdanig ervaart.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:41 schreef Rubber_Johnny het volgende:
[..]
Kinderen zijn erg flexibel. Ze kunnen ook leren omgaan met gescheiden ouders, armoe, een chronische ziekte. Er mee leren omgaan is dan de troostprijs. Het neemt niet weg dat het toch niet de optimale omstandigheden zijn voor een kind.
Wat bedoel je hier precies?quote:Ik heb mij superintelligente kind in de periode dat zijn hersens zich aan het ontwikkelen waren en hij als kid de wereld aan het onderzoeken en ontdekken was 6 uur per dag opgesloten in een hok waar hij bijna niks leerde maar hij kan nu wel heeeel goed met verveling omgaan hoor!
Er is wel een verschil tussen dat ene uurtje verveling waar hij inderdaad zelf mee moet leren omgaan, (en zelf creatiever van wordt) en elke dag 6 verveling in een heel belangrijke periode.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:56 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
De ontwikkeling van een leven is veel te complex om het, buiten een aantal essentiele punten, over 'ideale omstandigheden' te hebben. Een kind dat zijn hele leven van alles nagedragen wordt om zogenaamde 'ideale omstandigheden' te creeeren loopt een groot risico om een verwend nest te worden, terwijl een kind dat zelf op zoek moet naar een oplossing in een lastige situatie veel meer leert over zichzelf en zijn verhouding tot de wereld. Je kunt ook de andere kant op redeneren, maar ik hoop dat je mijn punt begrijpt: je kunt over het algemeen helemaal niet van te voren besluiten wat 'ideale omstandigheden' zijn. Ik neig naar de gedachte dat het over het algemeen beter is als een kind zelf oplossingen zoekt voor 'niet-ideale omstandigheden', of wat hij/zij als dusdanig ervaart.
[..]
Wat bedoel je hier precies?
Wil je je kid niet zo'n mensa type laten worden dan kan het misschien nuttig zijn om het op een speciale school voor hoogbegaafden te doen. Ik zeg niet dat dit de weg voor ieder kind maar ik denk dat dat juist dit kinderen met beide benen op de grond zet.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:33 schreef keesjeislief het volgende:
Het punt is dat degenen die het wel redden vrijwel zonder uitzondering juist niet de "mensa-types" zijn. Om een grove typering (!) te geven, deze "mensa-types" blijken over het algemeen niet de weerstand te hebben om zich te redden in zo'n omgeving. Ze hebben niet het vermogen om om te gaan met teleurstellingen, kunnen moeilijk accepteren dat ze niet meer als bijzonder wonderkind worden gezien (omdat er ten slotte vrijwel uitzondering een nog iets slimmere student rondloopt) en hebben heel veel moeite om zichzelf opnieuw uit te vinden, want dat is wat er eigenlijk moet gebeuren.
.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Zoals eerder gezegd, ik begrijp de gedachtegang, maar ik ben bang dat het zijn doel voorbij schiet. Zoals een beetje geprobeerd aan te geven in m'n vorige post, grofweg is het zo dat de kinderen die het bij een studie wiskunde wel redden degenen zijn die vroeger geen speciale begeleiding hebben gekregen. Ik zou je willen vragen dat echt eens goed tot je te laten doordringen. Ik denk dat dat komt omdat ze veel beter geleerd hebben zichzelf te redden in 'suboptimale omstandigheden'.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:44 schreef Grijs het volgende:
[..]
Dit geeft nou net aan waarom er wel extra aandacht nodig is voor hoogbegaafde kinderen. Ze hebben het potentieel, maar leren niet om te leren, leren geen discipline aan om te leren. En dat is waar we met school regelmatig over praten, zodat hij leert om wel ergens zijn tanden in te zetten, door te zetten, niet gelijk op te geven als hij het niet direct begrijpt. En dat moet met stof die hij niet beheerst, anders leert hij dat niet.
Ik ben het ontzettend met je eens. Het probleem dat hieraan ten grondslag ligt is dat het kind leert dat er in beginsel vanalles mis is met de wereld (de school houdt hem niet goed genoeg bezig, zijn klasgenootjes zijn niet slim genoeg om zijn spreekbeurt te begrijpen). Er vloeit hier ook een claim uit voort, namelijk dat anderen hun best moeten doen om hem bezig te houden en te begrijpen.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 11:56 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
De ontwikkeling van een leven is veel te complex om het, buiten een aantal essentiele punten, over 'ideale omstandigheden' te hebben. Een kind dat zijn hele leven van alles nagedragen wordt om zogenaamde 'ideale omstandigheden' te creeeren loopt een groot risico om een verwend nest te worden, terwijl een kind dat zelf op zoek moet naar een oplossing in een lastige situatie veel meer leert over zichzelf en zijn verhouding tot de wereld.
Het is onzin dat een slimmer kind zich 6 uur per dag verveelt op school. In mijn vorige post heb ik wat voorbeelden gegeven uit mijn eigen verleden, maar qua taal, rekenen, lezen etc. kun je heel vaak gewoon je eigen gang gaan, zelf zo ver vooruit werken als je wilt (op mijn school destijds nog niet, maar tegenwoordig vrijwel onbeperkt) en hoef je je dus niet te vervelen of door iemand te laten tegenhouden. Bovendien zijn er pauzes en gym, waarin je kunt leren om te gaan met andere kinderen die misschien wat minder slim zijn. Ook erg essentieel.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 12:10 schreef Rubber_Johnny het volgende:
[..]
Er is wel een verschil tussen dat ene uurtje verveling waar hij inderdaad zelf mee moet leren omgaan, (en zelf creatiever van wordt) en elke dag 6 verveling in een heel belangrijke periode.
Als een hoogopgeleid persoon n geen werk kan vinden en in een callcenter of data entry baantje terecht komt komt dan hebben we ook medelijden met hen, en zijn we niet blij voor hem dat hij nu eindelijk kan leren omgaan met verveling. Kennelijk vinden we die laatste vaardigheid toch niet zo belangrijk.
voor de dromers onder ons: niks mis met heerlijk urenlang naar buiten staren en wegdromenquote:Op zaterdag 3 juli 2010 12:22 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Het is onzin dat een slimmer kind zich 6 uur per dag verveelt op school. In mijn vorige post heb ik wat voorbeelden gegeven uit mijn eigen verleden, maar qua taal, rekenen, lezen etc. kun je heel vaak gewoon je eigen gang gaan, zelf zo ver vooruit werken als je wilt (op mijn school destijds nog niet, maar tegenwoordig vrijwel onbeperkt) en hoef je je dus niet te vervelen of door iemand te laten tegenhouden. Bovendien zijn er pauzes en gym, waarin je kunt leren om te gaan met andere kinderen die misschien wat minder slim zijn. Ook erg essentieel.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |